Mετά την ψήφιση της νέας σύμβασης για τη λειτουργία των μεταλλείων Κασσάνδρας από τη Βουλή, είναι η στάση των εργατών της “Ελληνικός Χρυσός” απέναντι στο κράτος και στην εταιρεία, αυτό που θα κρίνει αποφασιστικά την τύχη των ίδιων, της περιοχής που ζουν, και της βαριάς βιομηχανίας της χώρας. Η σταθερή πάλη τους απέναντι στην εργοδοσία, στα μισθολογικά και γενικότερα τα εργασιακά ζητήματα πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη να γίνει η επένδυση, δηλαδή με τη μάχη με αυτούς που ανοιχτά την πολεμάνε γιατί εκπροσωπούν τα πιο σκοτεινά αντεργατικά και αντιλαϊκά σχέδια ενώ παριστάνουν ότι παλεύουν για αυτά. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της επένδυσης δεν είναι ένας άλλος μεμονωμένος καπιταλιστής και ένας άλλος εργοδότης αλλά ο συλλογικός εργοδότης της χώρας, δηλαδή το ελληνικό κράτος που εδώ και χρόνια πολεμάει με μανία τη μεταλλουργία χρυσού. Αυτό οφείλεται στο ότι οι κομματικές ηγετικές μονάδες που κυριαρχούν σε αυτό κράτος είναι εξαρτημένες από μεγάλα ξένα συμφέροντα, και από μεγάλες ιμπεριαλιστικές και μάλιστα νέες φασιστικές δυνάμεις που δεν θέλουν τη μεγάλη βαριά βιομηχανία στη χώρα μας, ιδιαίτερα στο πολιτικά και γεωγραφικά κρίσιμο Άγιο Όρος. Όλα δείχνουν ότι πλησιάζει η μεγάλη μάχη.