Ο νόμος για την ασφάλεια, που οδηγεί στην κατάλυση της αυτονομίας του Χονγκ Κονγκ και καταπατά τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του πληθυσμού του, τέθηκε σε ισχύ στις 30/6. Ο νόμος αυτός ορίζει για την ειδική διοικητική περιοχή του Χονγκ Κονγκ πως οι περιπτώσεις που σχετίζονται με εγκλήματα απόσχισης, υπονόμευσης, τρομοκρατίας και συνέργειας με ξένες δυνάμεις θα δικάζονται από δω και μπρος στην ηπειρωτική Κίνα. Ακόμα ανοίγεται ο δρόμος για την επίβλεψη των τοπικών αρχών από το νέο «Γραφείο για την περιφρούρηση της εθνικής ασφάλειας» που θα στέλνει εκεί τους πράκτορές του ενώ οι τοπικοί δικαστές θα μπορούν να διορίζονται από την κυβέρνηση και να δικάζουν με μυστικές διαδικασίες. Ακόμα πιο προκλητική είναι μία αμφιλεγόμενη διάταξη σύμφωνα με την οποία οποιοσδήποτε οπουδήποτε είναι υπόλογος αδικημάτων θα μπορεί να συλλαμβάνεται και δικάζεται με την είσοδό του στο έδαφος του Χονγκ Κονγκ. Όπως εξηγεί ο ειδικός στην κινεζική νομοθεσία Ντόναλντ Κλαρκ, η διάταξη αυτή «διεκδικεί εξωεδαφική δικαιοδοσία πάνω σε κάθε άτομο στον πλανήτη» (FinancialTimes, 10/7)!

Η ελληνική αστική τάξη κι ακόμη περισσότερο η φιλοϊμπεριαλιστική ελληνική ψευτοαριστερά, δηλαδή ο σοσιαλφασισμός, δεν είχαν ποτέ αντιιμπεριαλιστικές τάσεις και σκοτούρες. Ήξεραν πάντα, η πρώτη να ξεπουλιέται στον κυρίαρχο ηγεμονιστή κι αργότερα ιμπεριαλιστή κάθε εποχής ή ακόμη χειρότερα στη μεγάλη εκείνη δύναμη που μυριζόταν ότι βαδίζει προς την κυριαρχία, η δε δεύτερη να αποτελεί από το 1956 τσιράκι των Ρώσων σοσιαλμπεριαλιστών μεγαλοαστών και αργότερα (λόγω υποταγής στις διεθνείς συμμαχίες της φασιστικής Μόσχας) και των Κινέζων ομολόγων τους.

Καθώς κλιμακώνεται η βία τις τελευταίες ημέρες στο Χονγκ Κονγκ η ζυγαριά αρχίζει να γέρνει πολιτικά σε βάρος του δημοκρατικού κινήματος και ο χρόνος κυλά εναντίον του επειδή την πολιτική ηγεμονία μέσα σε αυτό την έχουν αποσπάσει εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα οι αντιδραστικοί λοκαλιστές (ένα είδος τοπικιστικού εθνικισμού), πράγμα που δεν φαίνεται ακόμα στις διακηρύξεις του αλλά είναι ολοφάνερο στις πράξεις και τα συνθήματα των βίαιων μορφών του κινήματος που είναι πλέον οι συντριπτικά κυρίαρχες.