Λίγες ημέρες μετά τη δημοσίευση του άρθρου μας για τη θέση των πραγματικών κομμουνιστών και της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ στο ζήτημα της ενοποίησης της Γερμανίας* στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 (που βρισκόταν στον αντίποδα της κατοπινής σοσιαλφασιστικής χρουστσοφικής και μπρεζνιεφικής γραμμής για την ανέγερση Τείχους στο Βερολίνο), ένας αναγνώστης, σύντροφός μας, μάς επισήμανε ότι, πέραν των τοποθετήσεων των Μπέρια - Μαλένκοφ για το θέμα την άνοιξη του 1953, υπάρχει και μία ακόμη απόδειξη, ακόμη πιο εμφατική, της γραμμής της σταλινικής ηγεσίας για επανενοποίηση της Γερμανίας ως αστικοδημοκρατικού, ουδέτερου και ειρηνόφιλου ενιαίου κράτους.

Σε πολλούς ανήσυχους πολιτικά ανθρώπους έκανε εντύπωση το γεγονός ότι το ψευτοΚΚΕ, που πολύς κόσμος το περνά για αδιάσπαστη συνέχεια του παλιού, επαναστατικού ΚΚΕ, έκανε κάποιο θόρυβο με αφορμή τα 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, κόντρα και πέρα από τις διαθέσεις όχι μόνο του λαού της Γερμανίας (που έτσι κι αλλιώς δεν τις λογαριάζει), αλλά και εκείνου της Ελλάδας. Διοργάνωσε μάλιστα με τη νεολαία του, «Κ»ΝΕ, και λίγες εκδηλωσούλες, ειδικά σε φτωχογειτονιές των δυτικών προαστίων της Αθήνας, με θέμα και σύνθημα τα 30 χρόνια από την πρώτη του «αντιφασιστικού, προστατευτικού Τείχους», όπως το αποκαλεί, που χώριζε στα δύο για 28 χρόνια (1961-1989) την Ανατολική από τη Δυτική Γερμανία.