Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε με περηφάνια την υποψηφιότητα για την προεδρία της Δημοκρατίας της προέδρου του ΣτΕ Αικ. Σακελλαροπούλου με «διάγγελμα προς το λαό”. Αυτό δεν το έκανε για να τιμήσει ένα θεσμό που λειτουργεί σαν η φωνή της «εθνικής ενότητας» που είναι εδώ και τρεις δεκαετίες εντελώς αντιδραστική επειδή είναι ενότητα με το δεξιότερο πολιτικό ρεύμα που είναι ο σύγχρονος φαιο-«κόκκινος» σοσιαλφασισμός, αλλά για να δείξει ότι αυτή η εθνική ενότητα συμβολίζεται πια από έναν άνθρωπο του ΣΥΡΙΖΑ oοποίος είναι ο σοσιαλφασισμός με ανθρώπινο πρόσωπο.

Η ηγεσία Μητσοτάκη προώθησε το νομοσχέδιο για το γάμο και βασικά την τεκνοθεσία των ομόφυλων χωρίς να προετοιμάσει το έδαφος, ούτε καν στο ίδιο του το κόμμα. Άφησε το ζήτημα να σέρνεται για μήνες με μία παγωμένη κυβερνητική εξαγγελία και ξαφνικά ανακοίνωσε λίγο πριν το τέλος του 2023 ότι θα το φέρει να ψηφιστεί μέσα στο Φλεβάρη. Από τότε έχει αφήσει έναν ταλαιπωρημένο και ζαλισμένο από την ακρίβεια και την αγωνία για το μέλλον λαό, να ακούει κυρίως τη φωνή του εκκλησιαστικού μεσαίωνα και κάθε αναθαρρυμένης συντήρησης οι οποίες νιώθουν να επαληθεύονται επειδή τους στηρίζει και η δήθεν “δογματική” ψευτοαριστερά.

Η απρόκλητη και βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε τα πάνω κάτω στις διεθνείς σχέσεις και προκάλεσε παγκόσμιους τριγμούς και ανακατατάξεις. Μία από τις πιο σημαντικές συνέπειές της είναι και η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν οι χώρες σʼ ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, αφού αυτό δεν αφορά μόνο στη σχέση Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά γενικότερα στη σχέση του ρωσοκινεζικού νεοναζιστικού Άξονα κυρίως με τη ΕΕ, που αυτός θέλει να καταπιεί, και δευτερευόντως τις ΗΠΑ του Δημοκρατικού κόμματος. Τώρα πια φαίνονται σχετικά καθαρά τα δύο μπλοκ, που ποτέ δεν είχαν πάψει να υπάρχουν, παρά την πολιτική της Ρωσίας να κάνει μετά τα 1990 τον ψόφιο κοριό και τον τάχα φιλοδυτικό «εταίρο». Βέβαια, αυτό το ξεκαθάρισμα δεν έχει γίνει ακόμη σε απόλυτο βαθμό, καθώς πολλοί ρωσόφιλοι κρύβονται ακόμη πίσω από παχιά λόγια περί σταματήματος του πολέμου. Όσο όμως η Ουκρανία αντιστέκεται, τόσο όλοι θα είναι αναγκασμένοι αργά ή γρήγορα να πάρουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου.

Η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας ιδιαίτερα για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες-τη βαριά βιομηχανία της χώρας, όση έχει απομείνει ακόμη μετά το πολύχρονο σαμποτάζ των ρωσόδουλων- αποτελεί τον κύριο παράγοντα ο οποίος διαμορφώνει το κόστος του προϊόντος τους και κατά συνέπεια τη βιωσιμότητά τους.

Στην Ελλάδα το κόστος αυτό όπως είχαμε γράψει και στη Νέα Ανατολή αρ. φ. 542 είναι 34% περίπου (https://www.oakke.gr/component/k2/item/1143). Αυτό σημαίνει ότι κάθε μεταβολή του επηρεάζει σημαντικά το κόστος αυτό.

’Ηταν Απρίλης του 2021 όταν ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε την απομάκρυνση του Συγκροτήματος Εργοστασίων Υμηττού (ΣΕΥ) των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) για τη δημιουργία στον ίδιο χώρο «κυβερνητικού πάρκου» δηλαδή τη μετεγκατάσταση εκεί υπουργείων και ανεξάρτητων Αρχών. Αλλά στην πραγματικότητα ήταν η ανακοίνωση για την απαξίωση της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας με στόχο το κλείσιμό της ή το ξεπούλημά της σε εταιρείες που εξυπηρετούν τα ρωσικά συμφέροντα όπως είναι ο σημερινός φερτός «στρατηγικός επενδυτής», η σλοβάκικη MSM EXPORT.

Έχουμε σχολιάσει σε χωριστό άρθρο το χαρακτήρα της πρόσφατης σύγκρουσης του Μητσοτάκη με τον Σούνακ για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Σε αυτό η εκτίμησή μας ήταν ότι Μητσοτάκης «δεν πήγε εκεί για να διεκδικήσει αλλά για να κατασκευάσει ένα πολιτικό ρήγμα με την πιο σταθερή απέναντι στην πουτινική Ρωσία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα. Άλλωστε αυτό το ρήγμα είναι ο λόγος για τον οποίο σκαρφίστηκε σαν ένα κεντρικό ζήτημα ελληνικής εξωτερικής πολιτικής την επιστροφή των γλυπτών  του Παρθενώνα στην Ελλάδα ως μιας τάχα κλεμμένης εθνικής ιδιοκτησίας,  και όχι σαν ένα αίτημα αισθητικό- εκπαιδευτικό ο μεγαλύτερος πράκτορας της Ρωσίας στη Δύση Ανδρέας Παπανδρέου».

Αυτή η τοποθέτηση επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι το Μαξίμου αποφεύγει μέχρι και σήμερα να απαντήσει στη σταθερή και επίμονη τοποθέτηση του Σούνακ ότι ο Μητσοτάκης δεν κράτησε το λόγο του αφού έδειξε ότι δεν ήθελε αυτή τη συνάντηση για να συζητήσει τα θέματα για τα οποία αυτή είχε προγραμματιστεί, δηλαδή για το μεταναστευτικό, την Ουκρανία, την κρίση στη Μέση Ανατολή, αλλά για να βάλει αυτό το οποίο είχε δεσμευτεί ότι δεν θα έβαζε: τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.

Ο Μητσοτάκης δεν ξεκίνησε τυχαία το μέτρο της βαριάς ποινής των 100 Ευρώ κάθε μήνα σε κάθε ηλικιωμένο, αφού άφησε την πανδημία να φτάσει στο απροχώρητο. Λειτουργώντας όπως πάντα σαν προβοκάτορας παρέδωσε τη φτωχολογιά που φοβάται το εμβόλιο, και μαζί της ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, στους κλασικούς φασίστες και πιο πολύ στην μπλεγμένη σε πολιτικά αδιέξοδα σοσιαλφασιστική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα έδωσε ένα βαθύ χτύπημα στην επιρροή της επιστήμης στις μάζες και πάνω απ όλα στο δημοκρατικό της κύρος.

Ένα κίνημα ενάντια στην προστασία του πληθυσμού από το δολοφονικό ιό εξαπλώνεται στον κόσμο καθοδηγούμενο από την κλασική ακροδεξιά, που το τρέφει με ένα πλήθος από θεωρίες «συνωμοσίας» και ζητά την άρση των σχολαστικών προστατευτικών μέτρων. Στη Γερμανία οι ακροδεξιοί ενώνονται με την αντι-σημιτική (δήθεν αντισιωνιστική) λεγόμενη «άκρα αριστερά» σε διαδηλώσεις στις οποίες εξασφαλίζει διεθνή δημοσιότητα το ρωσικό κράτος και τα προπαγανδιστικά του δίκτυα RT και Sputnik. Βαθύτερος πολιτικός στόχος αυτού του φαιο-«κόκκινου» κινήματος είναι η αναζωπύρωση της πανδημίας και η οικονομική αποσύνθεση των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης η οποία ελλείψει ενός επαναστατικού εργατικού κινήματος, θα δυναμώσει τα υπερδεξιά εθνικιστικά ή «αριστερά» αντιευρωπαϊκά κινήματα που είναι όλα ρωσόφιλα και κινεζόφιλα.

Η αεροπειρατεία και η απαγωγή του λευκορώσου αντιφρονούντα Προτάσεβιτς ουσιαστικά από το έδαφος δύο χωρών της ΕΕ, της Ελλάδας και της Λιθουανίας, και, συνακόλουθα η κακοποίηση και η απόσπαση από αυτόν «ομολογιών» σε παγκόσμια κοινή θέα σηματοδοτεί μια νέα φάση στην πολιτικοστρατιωτική επίθεση που οργανώνουν εδώ και πολλές δεκαετίες οι ρώσοι νεοχιτλερικοί ενάντια στην Ευρώπη. Μιλάμε για μια νέα φάση γιατί αυτοί διεκδικούν πια το δικαίωμα της απαγωγής υπηκόων τους από τρίτες χώρες και ειδικά το δικαίωμα στην κρατική αεροπειρατεία, δηλαδή το αξίωμα ότι οι διεθνείς ουρανοί ανήκουν στους φασίστες που βρίσκονται από κάτω τους απ όπου μπορούν να κατεβάζουν με τα καταδιωκτικά τους όποια αεροπλάνα θέλουν σαν μπεκάτσες.

Αρκετά ήταν τα σχόλια στη δημόσια συζήτηση για την «εντυπωσιακή» συγκέντρωση - «επίδειξη δύναμης» του ψευτοΚΚΕ στο Σύνταγμα, ανήμερα του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε τρεις ημέρες πριν την άρση των μέτρων περιορισμού, τα οποία το κράτος επέβαλε στους απλούς εργαζόμενους και πολίτες επί ποινή προστίμου (στην περίπτωση που είχαν την ατυχία να πέσουν σε κάποιον δειγματοληπτικό έλεγχο και δεν είχαν στείλει το κατάλληλο μήνυμα από το κινητό τους ή δεν είχαν το κατάλληλο χαρτί).