Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  Για χρό­νια τώ­ρα οι σα­μπο­τα­ρι­στές δεν ά­φη­ναν κα­νέ­να έρ­γο κρα­τι­κό να γί­νει με τη μέ­θο­δο ΣΔΙΤ, δη­λα­δή με τη σύ­μπρα­ξη δη­μό­σιου και ι­διω­τι­κού το­μέ­α. Αυ­τή η μέ­θο­δος ε­ξοι­κο­νο­μεί πό­ρους α­πό το κρά­τος και προ­ω­θεί την κατα­σκευ­ή δη­μό­σιων έρ­γων. Ό­μως οι ε­πι­κρα­τέ­στε­ροι υ­πο­ψή­φιοι για τέ­τοια έργα α­νή­καν στο κομ­μά­τι της δυ­τι­κό­φι­λης α­στι­κής τά­ξης. Γι’ αυ­τό οι ψευ­το­αρι­στε­ροί του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ψευ­τοΚ­ΚΕ ή­ταν πά­ντα ε­νά­ντια σε αυ­τά.

  ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ   Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι ηγήτες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία θέλουν να υποδουλώσουν τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα, με μοχλό τις λεγόμενες «αναπτυξιακές» επενδύσεις αποικιακού χαρακτήρα τύπου Κόσκο.

  Με κοινή αφίσα και προκήρυξη, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ κατάγγειλαν τις αλλεπάλληλες προβοκάτσιες που στήθηκαν από τους δήθεν αντιφασίστες "φίλους" του Π. Φύσσα μετά τη δολοφονία του με αποκορύφωμα τα σπασίματα και τις καταστροφές στο Κερατσίνι στην πορεία της 18/9. Η αφίσα με τίτλο "Με αλλεπάλληλες προβοκάτσιες, ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ!" κολλήθηκε σε όλο το Κερατσίνι.

ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΜΩΡΑΛΗ

Ο πρώτος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών σημαδεύτηκε από δύο αντικρουόμενες μεταξύ τους τάσεις. Η πρώτη ήταν η αποτυχία των φαιο-«κόκκινων», παρά το ότι γενικά ανέβασαν τις δυνάμεις τους, να πετύχουν έναν πολιτικό θρίαμβο απέναντι στην κλασσική κάπως φιλοευρωπαϊκή, μη φαιο-«κόκκινη» αστική τάξη.

 

Στη Νέ­α Ανα­το­λή εί­χα­με ανα­φερ­θεί πρό­σφα­τα στο κάλ­πι­κο ήθος που πλα­σά­ρει από την ώρα που υπέ­κλε­ψε τη λα­ϊ­κή ψή­φο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, διο­ρί­ζο­ντας αυ­στη­ρά τα δι­κά του παι­διά σε υψη­λές θέ­σεις του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού και των ΔΕ­ΚΟ με πα­χυ­λούς μι­σθούς και ανύ­παρ­κτα ή αμφι­λε­γό­με­να τυ­πι­κά προ­σό­ντα.

Όσο κι αν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με επικεφαλής την κνίτικη ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, προχωρούν γοργά προς τη δημιουργία δομών σοσιαλφασιστικής δικτατορίας (ΜΜΕ, Δικαιοσύνη, νέοι εγκάθετοι στην κρατική υπαλληλία), ξεσκίζονται ταυτόχρονα από την αντίφαση της ψευτοαριστερής ρητορείας τους με την επίταση της οικονομικής καταστροφής της χώρας και του λαού.

Το αποτέλεσμα του β΄ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών θεωρήθηκε και ήταν μία ήττα για τη ΝΔ παρά το γεγονός ότι αυτή κέρδισε τις περισσότερες περιφέρειες και τους περισσότερους δήμους στη χώρα. Αυτό το κλίμα δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από το ότι η ΝΔ έχασε κάποιες περιφέρειες ή δήμους, και κυρίως τους πιο κεντρικούς της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την απότομη αλλαγή πολιτικών συσχετισμών που έφερε μετά τις θριαμβευτικές για τον Μητσοτάκη βουλευτικές εκλογές η αθόρυβη συγκρότηση ενός μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και της καραμανλικής ΝΔ. Αυτή η δραματική αλλαγή έχει κρυφτεί από τις συνειδήσεις πίσω από το πραξικόπημα της συμμορίας Τσίπρα-Παππά-Πολάκη η οποία έδωσε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στον ουρανοκατέβατο θορυβώδη δικτατορίσκο και μέχρι γελοιότητας νάρκισο Κασσελάκη με μεθόδους που αποτελούν ζήτημα για τη δημοκρατία στη χώρα. Ενώ δεν είναι σίγουρο ότι αυτός ο  ρωσόφιλος που έχει ντυθεί αμερικάνος θα μπορέσει να σταθεί σαν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εντελώς σίγουρο ότι η πολιτική γραμμή του πλατιού τάχα αντιΜητσοτακικού, στην πραγματικότητα αντιδυτικού μετώπου που του υπέδειξε η συμμορία Τσίπρα έχει θριαμβεύσει στις δημοτικές εκλογές, ιδιαίτερα στο Δήμο της Αθήνας.

 

Η  απομόνωση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ευρώπη από τις κυβερνήσεις όλων ανεξαίρετα των άλλων κρατών της Ευρωζώνης αντιμετωπίζεται από την προπαγάνδα της πρώτης με το επιχείρημα ότι αυτό είναι φυσικό αφού η ελληνική κυβέρνηση σαν αριστερή κυβέρνηση που είναι εκπροσωπεί το λαό και παλεύει για τα συμφέροντά του, οπότε αντικειμενικά και για τα συμφέροντα όλων των λαών της Ευρώπης, και συνεπώς είναι φυσικό να είναι σε σύγκρουση με όλες τις άλλες κυβερνήσεις που είναι κυβερνήσεις της αστικής τάξης αυτών των χωρών.