Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

«Εθνική ανεξαρτησία πάει να πει πρώτα απ’ όλα νάσαι οικονομικά ανεξάρτητος, και αυτό θα το πετύχουμε όταν δίπλα στη λύση του αγροτικού, βάλουμε στο δρόμο της πραγματοποίησης και την ανάπτυξη για τις εσωτερικές παραγωγικές δυνάμεις – ηλεκτρισμός, σίδερο, ατσάλι, νίκελ και άλλα – που θα αξιοποιήσει όχι μονάχα τον ελληνικό πλούτο μα – πράμα που είναι πιο σημαντικό ακόμα – και τη δουλειά του Έλληνα εργάτη, σηκώνοντάς τον οικονομικά, τεχνικά και πολιτικοοικονομικά σε διευθύνουσα θέση και δύναμη» (Συνέντευξη του Ν.Ζαχαριάδη στο Ριζοσπάστη, 31 Μάη 1945).

 

Πριν δύο χρόνια τέτοια εποχή ο Παπανδρέου ο Γ΄  εξάγγειλε στην Κοζάνη (!) το τέλος του φτηνού ελληνικού λιγνίτη σαν εθνικού καύσιμου και ανάγγελνε τη μετάβαση στην νέα υποτίθεται εποχή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας(ΑΠΕ).

Η Πελοπόννησος χρειάζεται σταθεροποίηση της τάσης και επιπλέον φορτίο γιατί λείπουν δύο γραμμές που δεν τις φτιάχνει ο ΑΔΜΗΕ, προβλήματα από τα οποία βγάζουν πολλά λεφτά οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας που χρησιμοποιούν φυσικό αέριο, επειδή γεμίζουν το κενό ενέργειας στα πλαίσια του νέου συστήματος κοστολόγησης της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, του λεγόμενου τάργκετ μόντελ (target model). Ανάμεσά τους από τους πιο ευνοημένους και ο ανατολικός ολιγάρχης Μυτιληναίος.

  Μόνο ένα δημοκρατικό κίνημα του λαού και ένα νέο κίνημα εργαζομένων μπορούν να την εμποδίσουν   Το νομοσχέδιο που κατατίθεται και συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή σχετικά με το «σπάσιμο» της ΔΕΗ, σε «μικρή» (30%  της σημερινής ΔΕΗ) και «μεγάλη» ΔΕΗ (70% της σημερινής ΔΕΗ), αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για την παραχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στη ρώσικη υπερδύναμη και στη ντόπια ρωσόδουλη ολιγαρχία που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.

 

Η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου έγκρινε ως κατεπείγουσα και δημοσίευσε στο ΦΕΚ την πρόσληψη 2.338 υπαλλήλων με 8μηνες συμβάσεις για τις ανασκαφές σε ορυχεία της ΔΕΗ για αρχαία, που θα τους πληρώνει η ΔΕΗ τη στιγμή που βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας.

  Η οικονομία καταρρέει με το λαό καταδικασμένο από το καθεστώς σε μια φριχτή άγνοια. Από τα στοιχεία

  Η μεθόδευση της παράδοσης   Στις 4 Οκτωβρίου η γενική συνέλευση των μετόχων της ΔΕΗ ενέκρινε το σχέδιο της αποικιοκρατικής συμφωνίας: «ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΕΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΔΕΗ-ΔΕΠΑ». Με αυτή τη συμφωνία η κυβέρνηση, οι έξι κομματικές ηγεσίες και η ναζιστική συμμορία,  υποτάσσουν την προμήθεια σε φυσικό αέριο της ΔΕΗ στη ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου) με αυθαίρετες τιμές και δημιουργούν έτσι ένα ενιαίο πακέτο  πώλησης ΔΕΠΑ-ΔΕΗ με σκοπό τη διαδοχική παραχώρηση των δύο εταιρειών στην Gasprom, πρώτα της ΔΕΠΑ και μετά της ΔΕΗ.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει το πιο ειδεχθές, το πιο ορμητικό και το πιο πολύπλευρο παραγωγικό σαμποτάζ -με κέντρο του εκείνο στην ενέργεια- σε σχέση με κάθε άλλη προηγούμενη σαμποταριστική κυβέρνηση, ακόμα και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Μήπως αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι η ΝΔ είναι χειρότερη, δηλαδή δεξιότερη, πιο ξενόδουλη και πιο σαμποταριστική από το ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιάνεται σε αυτά γιατί είναι σε ηγετικό στελεχικό επίπεδο ένα μασίφ σοσιαλφασιστικό κόμμα, πράγμα που δεν συμβαίνει με τη ΝΔ, όπως και με το ΠΑΣΟΚ.

 Στις αρ­χές του μή­να η κυ­βέρ­νη­ση των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ πού­λη­σε το 24% ε­νός τμή­μα­τος της ΔΕ­Η, του ΑΔ­ΜΗ­Ε, στην Κί­να. Πρό­κει­ται για μια α­κό­μα πε­ρί­πτω­ση ι­διω­τι­κοποί­η­σης που εί­ναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κι­νέ­ζι­κη κρα­τι­κο­ποί­η­ση ε­νός στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας κρα­τι­κού ελ­λη­νι­κού πε­ριου­σια­κού στοι­χεί­ου. Με­τά το λι­μά­νι που Πει­ραιά, και τον λι­γνι­τι­κό σταθ­μό της ΔΕ­Η στη Φλώ­ρι­να που θα τον φτιά­ξει και θα ε­λέγ­χει η Κί­να τώ­ρα πω­λεί­ται κα­τά έ­να μέ­ρος του και ο Δια­χει­ρι­στής με­τα­φο­ράς η­λε­κτρι­κής ε­νέρ­γειας.

  Η οικονομική κρίση την οποία προκάλεσαν οι ρωσόδουλοι στη χώρα μας μαζί με το πολύχρονο σαμποτάζ της παραγωγής οδηγούν τη βιομηχανία στο μαρασμό και το κλείσιμο.