Αυτή την καταγγελία του Σούνακ την επιβεβαίωσε στην ουσία ο ίδιος ο Μητσοτάκης αφού όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους αν ισχύει ή όχι απάντησε με μια σιχαμερή όσο και ανόητη υπεκφυγή ότι «δεν θα μπλέξουμε στα εσωτερικά πολιτικά της Βρετανίας».
Επίσης αυτό επιβεβαίωσε και η τοποθέτησή του Μητσοτάκη στη συνάντηση με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι “είχε μία θετική πλευρά η ακύρωση αυτής της συνάντησης. Απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη δημοσιότητα παγκοσμίως το δίκαιο αίτημά της Ελλάδος για την επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα”.
Στις καταγγελίες του Σούνακ απέφυγε να απαντήσει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που πήγε να θολώσει τα νερά λέγοντας ότι η επιστροφή των γλυπτών είναι μία πάγια ελληνική θέση, οπότε οποιοσδήποτε έλληνας επίσημος μπορεί να την τοποθετεί οποτεδήποτε σε μία συνάντηση με επισήμους της άλλης πλευράς. Αυτά βέβαια είναι ανακαλύψεις του Μαξίμου. Οι επίσημες συναντήσεις γίνονται με ατζέντα και όταν αυτή η ατζέντα περιλαμβάνει θέματα συμφωνιών και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες δεν μπορεί η μία πλευρά να ξεκινάει τη συνάντηση βάζοντας σαν κεντρικό ένα θέμα σύγκρουσης. Ισχύει ακριβώς το αντίστροφο, για το θέμα της σύγκρουσης μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να γίνει μνεία σαν ένα ζήτημα το οποίο οι δύο χώρες θα προσπαθήσουν να λύσουν στο μέλλον, συνεχίζοντας το διάλογο.
Σε συνέντευξη του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1 με τους δημοσιογράφους Γ. Παπαδάκη και Μ. Αναστασοπούλου (29 Νοέμβρη) λέγονται τα εξής (αντιγράφω από την ιστοσελίδα https://media.gov.gr/synentefksi-stin-ekpompi-kalimera-ellada-tou-ant1-2/):
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να ξεκινήσουμε με το θέμα Σούνακ και με το ερώτημα αν υπήρξε επαφή μεταξύ των αντιπροσωπειών που προετοίμαζαν τη συνάντηση ότι δεν θα πρέπει να μπει το θέμα των γλυπτών του Παρθενώνα στη συζήτηση με τον Σούνακ που θα έκανε ο Πρωθυπουργός.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Είναι ξεκάθαρο ότι ήταν γνωστό στη βρετανική πλευρά ότι μεταξύ των θεμάτων που θα συζητηθούν θα ήταν και αυτό.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το αντίθετο δηλαδή ισχύει.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ακριβώς. Ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν γνωστό ότι θα συζητηθεί και ότι θα ακουστεί η θέση μας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είχαν αιτηθεί το θέμα να κρατηθεί όσο πιο χαμηλά γίνεται; Η Ελλάδα δεν έχει απαντήσει σε αυτό, αλλά ισχύει ότι στα κείμενα που αντάλλαξαν οι δύο πλευρές σε διπλωματικό επίπεδο οι Βρετανοί ζήτησαν να μην ανεβεί το θέμα στις δηλώσεις του Πρωθυπουργού;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν τίθεται καμία συζήτηση μη προβολής των διαρκών, των πάγιων ελληνικών θέσεων. Γιατί μιλάμε για μια πολύ σημαντική ελληνική θέση. Είναι κάποια πράγματα, που δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ρωτάω αν το είχαν ζητήσει σε κείμενο.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν έχω τέτοια ενημέρωση.
Είναι φανερό από όλα αυτά ότι η πλευρά Σούνακ είχε ζητήσει (τουλάχιστον) να μην θέσει το θέμα σε ψηλούς τόνους ο Μητσοτάκης και ήταν αυτός που έκανε παρασπονδία, όπως κατήγγειλε ο Σούνακ στην αγγλική Βουλή και γι αυτό αυτός ο πολιτικός απατεώνας χάρη στην πανεθνική διακομματική κάλυψη μπορεί να βρίσκει γελοία προσχήματα για να μην απαντάει.
Σε άλλη συνέντευξή του στην εκπομπή ΣΚΑΪ ΣΗΜΕΡΑ με τους δημοσιογράφους Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο μια μέρα πριν (28 Νοέμβρη) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε πει το εξής αποκαλυπτικό (από την ίδια ιστοσελίδα): «Ούτως ή άλλως, η διαπραγμάτευση για τα γλυπτά δεν είναι μεταξύ της Ελλάδας και του κράτους της Βρετανίας. Είναι με το Βρετανικό Μουσείο».
Αφού η διαπραγμάτευση δεν είναι με το αγγλικό κράτος, τότε τι νόημα έχει να το βάζει αυτό το θέμα ο έλληνας πρωθυπουργός, και μάλιστα με τέτοια ένταση, στους ανώτατους κρατικούς-πολιτικούς θεσμούς της Αγγλίας; Ή το θέμα είναι πολιτικό, οπότε ορθά το βάζει σ’ αυτούς, ή δεν είναι πολιτικό, οπότε κακώς το βάζει. Δεν μπορεί να ισχύουν και τα δυο ταυτόχρονα.
Και το κυριότερο: Αν η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι τα μάρμαρα κλάπηκαν, άρα το Βρετανικό Μουσείο δεν έχει την κυριότητά τους και, επομένως, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι τα "δανείζει» στην Ελλάδα, τότε γιατί τόσες δεκαετίες η Ελλάδα ως κράτος δεν καταφεύγει στα δικαστήρια, ώστε να αποφασίσουν αυτά για το ποιος έχει την κυριότητα;
Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα (16.10.2014), η σύζυγος του Κλούνεϊ Αμάλ Αλαμουντίν είχε προσκληθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά και τον υπουργό Πολιτισμού Κώστα Τασούλα ως δικηγόρος, για να εξεταστεί η πιθανότητα δικαστικής προσφυγής για τα μάρμαρα. Μαζί της είχαν έρθει και οι Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ, διακεκριμένοι δικηγόροι από τη Βρετανία, με ειδίκευση σε θέματα διεθνούς δικαίου και πνευματικής ιδιοκτησίας, προκειμένου να υποβάλλουν νομικές προτάσεις για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Η εφημερίδα Daily Mail είχε γράψει: «Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο σχεδόν χρεοκοπημένος Έλληνας φορολογούμενος θα πληρώσει σχεδόν 11.000 ευρώ για την τριήμερη επίσκεψη της Αμάλ Αλαμουντίν και των συνεργατών της».
Και πού είχε καταλήξει όλη αυτή η φασαρία; Ο Τασούλας δήλωσε: «Δεν αποφασίσαμε να πάμε σε δίκη. Αποφασίσαμε να εξαντλήσουμε τη διαδικασία στην UNESCO, με την αποδοχή του ελληνικού αιτήματος για διαμεσολάβηση στο θέμα της επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα, έχοντας στο πλευρό μας, εκτός από Έλληνες, και ξένους νομικούς για συμβουλές, όπως οι τρεις διακεκριμένοι δικηγόροι. Αποφασίστηκε να γίνει σύσταση προς το Ηνωμένο Βασίλειο, να προσέλθει στη μεσολάβηση την οποία είχε ζητήσει η Ελλάδα. Ο χρόνος αναμονής που προβλέπεται, το εξάμηνο, για την ανταπόκριση της Βρετανίας σε αυτή την ομόφωνη σύσταση της διακυβερνητικής επιτροπής της UNESCO, θα μας παρέχει νομικές συμβουλές η ομάδα αυτή των διακεκριμένων δικηγόρων σε συνεργασία με τους δικούς μας νομικούς συμβούλους στο υπουργείο».
Άρα, στρίμωγμα των Άγγλων μέσω της UNESCO (πολιτική και όχι νομική διαδικασία).
Μετά από μερικούς μήνες, δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (10-5-2015) ότι με απόρρητό τους σημείωμα οι 3 δικηγόροι αναλύουν πέντε διαφορετικές προσεγγίσεις: προσφυγή σε δικαστήριο στην Ελλάδα, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα: Γιατί τόσα χρόνια και τόσες κυβερνήσεις (μεταξύ των οποίων και αυτή του Τσίπρα) δεν ακολούθησαν τη νομική οδό;
Η απάντηση είναι απλή και την έχουμε δώσει πολλές φορές. Το μέλημα του ελληνικού κράτους δεν είναι να πάρει η Ελλάδα τα γλυπτά του Παρθενώνα αλλά να βρεθεί σε πολιτικό πόλεμο με την Αγγλία και αν χρειαστεί ακόμα και σε θερμό στο πλευρό της Ρωσίας. Αυτό το αποδεικνύει η παράλογη επιμονή της χώρας να μη δέχεται την πρόταση του δανείου.
Έτσι έγινε και ένας εκπρόσωπος ευρωπαϊκής χώρας, τη στιγμή που η ΕΕ κάνει προσπάθειες για να ξανακερδίσει πολιτικά και οικονομικά την Αγγλία, φόρτωσε στην ΕΕ ακόμα ένα άλυτο πολιτικό ζήτημα σύγκρουσης που ήταν το τελευταίο που χρειαζόταν για την ενότητα της απέναντι στην ολομέτωπη ρώσικη επίθεση.
Έτσι έγινε επίσης και ξαφνικά αυτός ο πρωθυπουργός που στοχοποιείται συστηματικά από το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης της χώρας (αλλά όχι από το ψευτοΚΚΕ) σαν η ενσάρκωση του απόλυτου κακού, έγινε από τη μία στιγμή στην άλλη ένας αξιόπιστος εθνικός ηγέτης γύρω από τον οποίο αιφνίδια συσπειρώθηκε σύσσωμη όλη η κομματικά ακόμα πιο ρωσόδουλη αντιπολίτευση για το χειρισμό της «εθνικής υπόθεσης».
Η Ρωσία έμεινε ιδιαίτερα ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα της επίσκεψης του Μητσοτάκη, τόσο πολύ που η Ζαχάροβα δεν κρατήθηκε να μην βάλει κι αυτή το λιθαράκι της στην «εθνική προσπάθεια», χωρίς να απαντήσει σε αυτήν κανένας Μητσοτάκης, κανένας Ανδρουλάκης, Κασσελάκης, Κουτσούμπας ότι σαν εκπρόσωπος του κράτους που έχει εξαπολύσει τον πιο κτηνώδη πόλεμο στην Ευρώπη μετά τον Β΄ ΠΠ είναι η τελευταία που έχει δικαίωμα να μιλάει για τέχνη, πολιτισμό και για «κλεμμένα». Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα της Ζαχάροβα από ρεπορτάζ του Έθνους: «Η Ρωσία τάχθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο στο πλευρό της Ελλάδας στο ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα καθώς η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της χώρας, Μαρία Ζαχάροβα, τόνισε πως είναι κλεμμένα από την Βρετανία.
«Ό,τι είναι πλούτος του Βρετανικού Μουσείου, του Λούβρου, των τμημάτων της Αρχαίας Αιγύπτου, της Αρχαίας Ελλάδας και συνολικά αρχαιότητας, όλα όσα έφτασαν εκεί εξάγοντάς τα από την Ελλάδα και την Αίγυπτο, είναι παράνομα. Ό,τι απομακρύνθηκε από Γάλλους και Βρετανούς στρατιωτικούς ή ακόμη και διπλωμάτες, με εντελώς επινοημένες προφάσεις, δήθεν ότι δεν εξήγαγαν πολιτιστικά αγαθά ή τα εξήγαγαν προσωρινά, αυτό ακριβώς είναι η ληστεία», ήταν το σχόλιο της κυρίας Ζαχάροβα. Στη μακροσκελή τοποθέτηση της δεν παρέλειψε να κατηγορήσει την ουκρανική εκκλησία και το ουκρανικό κράτος ότι σε συνεργασία με τη Δύση κλέβει κειμήλια θρησκευτικά και πολιτιστικά (τα οποία εννοεί ότι ανήκουν στη Ρωσία, όπως και όλη η Ουκρανία) για να τα μεταφέρει σε δυτικές χώρες!!! (https://www.philenews.com/kosmos/diethni/article/1413101/echoun-ontos-klapi-ipe-i-m-zacharova-gia-ta-marmara-tou-parthenona/).
Αυτά δεν «ενόχλησαν» τον Μητσοτάκη και το τάχα εθνικό μέτωπο των Ελλήνων ρωσόδουλων. Τους ενοχλεί μόνο ο Σούνακ, γιατί η ελληνική εκστρατεία για τα Μάρμαρα, γίνεται σαν έμβλημα του παγκόσμιου πόλεμου του ρώσικου αφεντικού. Η ώρα της αποκάλυψης αυτού του σχεδίου έχει έρθει σήμερα και μόνο σήμερα επειδή μόνο σήμερα η Αγγλία έχει δεχτεί να στείλει τα γλυπτά στην Ελλάδα σαν δάνειο που θα μπορεί επ αόριστο να ανανεώνεται. Κι όμως τώρα η Ελλάδα απαντάει: Δεν τα θέλουμε δανεικά γιατί αυτό θα σημαίνει ότι δεν τα κλέψατε, αλλά ότι είναι δικά σας και μας τα δανείζετε. Αλλά εμείς θέλουμε πάνω απ όλα να σας βγάλουμε κλέφτες. Δηλαδή δεν θέλουμε τα μάρμαρα εδώ στον «υπέροχο ελληνικό ήλιο» όπως λέμε στους τουρίστες για να τους εξαπατήσουμε, αλλά θέλουμε να μας λέει η Αγγλία «όχι δεν σας τα δίνουμε αφού μας λέτε κλέφτες». Να μας λέει δηλαδή ότι δεν μας τα δίνει, ώστε εμείς να μπορούμε να τα πάρουμε με τη βία από αυτή την κλέφτρα, στον παγκόσμιο πόλεμο που θα κηρύξει ενάντια στην Ευρώπη και πάνω απ όλα ενάντια στο μεγαλύτερο οχυρό της, την Αγγλία, το μεγάλο μας εθνικό αφεντικό, ο ληστής των ληστών, ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός. Αυτό είναι το «ιδιοφυές» και «σθεναρό» σχέδιο που υπηρετεί ο προβοκάτορας Μητσοτάκης και η δήθεν αντιπολίτευση που τον χειροκροτεί.
Αυτή η τρομερή προβοκάτσια, αυτό το απύθμενο μίσος που οικοδομείται ενάντια στην Αγγλία είναι ένα ασύλληπτο πολιτικό έγκλημα, ένα παγκόσμιο έγκλημα.