Αλλά στις εθνικές συγκρούσεις οι εθνικές ομοφωνίες δεν έχουν σχέση με το δίκιο και το άδικο. Ειδικά στην σημερινή εποχή της πανίσχυρης «εθνικής» τηλεόρασης και της πολύ αδύναμης διεθνιστικής αριστεράς είναι πολύ εύκολή η εθνική ομοφωνία στο άδικο. Για παράδειγμα: Όλοι σχεδόν οι Αλβανοί πιστεύουν ότι δίκαια το Κόσοβο αποσχίστηκε από τη Σερβία. Επίσης όλοι οι Σέρβοι ενώ θεωρούν άδικο αυτό το διαμελισμό, σχεδόν ομόφωνα θεωρούν δίκαιο που η χώρα τους διαμέλισε με εθνοκάθαρση μια άλλη χώρα, τη Βοσνία.
Για να βρει κανείς ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να στηριχθεί στις δημοκρατικές αρχές που αφορούν τις διακρατικές σχέσεις, αρχές που κατοχυρώθηκαν με σαφήνεια μετά την οδυνηρή εμπειρία του β παγκόσμιου αντιφασιστικού πολέμου. Η πιο θεμελιακή από αυτές τις αρχές είναι ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας και της κρατικής κυριαρχίας κάθε χώρας. Την αρχή αυτή την παραβίασαν η Σερβία, η Αλβανία και η Ελλάδα αμφισβητώντας ότι τα κράτη τα οποία σχημάτισαν την ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία είχαν το δικαίωμα του αποχωρισμού από αυτήν και της πλήρους κρατικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας του καθενός από αυτά. Αυτό το δικαίωμα το κατοχύρωσαν οι λαοί και τα έθνη της Γιουγκοσλαβίας που αντιστάθηκαν στην χιτλερική κατοχή και στην εθνική αλληλοσφαγή που αυτή υποδαύλισε. Με αυτή την αντιφασιστική και εθελοντική λογική χάραξαν και τα μεταξύ τους κρατικά σύνορα.
Πρώτη η Σερβία αρνήθηκε την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας της Βοσνίας Ερζεγοβίνης και την διαμέλισε ντε φάκτο ασκώντας χιτλερικού τύπου εθνοκάθαρση. Ταυτόχρονα η Ελλάδα αρνήθηκε στην Δημοκρατία της Μακεδονίας το δικαίωμα στο κρατικό όνομα που αυτή είχε επί μισό αιώνα καθώς και στον πληθυσμό της το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται εθνικά σαν μακεδονικός, όπως τον είχαν αποδεχτεί όλοι οι άλλοι λαοί της Γιουγκοσλαβίας. Τρίτη η Αλβανία, που είχε από παλιά αυτό το στόχο, αναθαρρημένη από την σχετική επιτυχία της αναθεωρητικής πολιτικής της Σερβίας και της Ελλάδας υποκίνησε και πέτυχε το διαμελισμό της Σερβίας. Και οι τρεις αυτές χώρες επικαλέστηκαν ιστορικά επιχειρήματα από άλλες εποχές για να αρνηθούν τις δημοκρατικές διευθετήσεις που προέκυψαν μέσα από τον παγκόσμιο αντιφασιστικό πόλεμο και ενάντιά του. Ήταν οι πρώτες αναθεωρήσεις του μεταπολεμικού ευρωπαϊκού πολιτικού χάρτη γι αυτό και στις τρεις χώρες πρωτοστάτησαν σε αυτές οι πιο φασιστικές δυνάμεις.
Το ερώτημα που μας αφορά είναι γιατί όλα τα ελληνικά κόμματα θέλησαν ξαφνικά να αλλάξουν το όνομα της γειτονικής χώρας και επιμένουν ακόμα και την ώρα που της το έχει αναγνωρίσει το σύνολο σχεδόν του πλανήτη. Ισχυρίζονται ότι αν δεν της το αλλάξουν τότε οι όποιοι επεκτατιστές της χώρας αυτής κάποια στιγμή θα μπορούν να πάρουν τη Θεσσαλονίκη. Πέρα από το ότι είναι γελοίο ότι μια πολύ μικρή και αδύναμη χώρα θα μπορεί να αποσπάσει την δεύτερη πρωτεύουσα μιας πολύ μεγαλύτερης και ισχυρότερης,καμιά επεκτατική πολιτική στην ιστορία δεν εμποδίστηκε από τα ονόματα των θυμάτων αυτής της πολιτικής. Επίσης η γειτονική μας χώρα δεν πρόβαλε πρακτικά καμιά εδαφική διεκδίκηση κατά τα Ελλάδας ακόμα και όταν είχε τις πλάτες της πολλαπλάσια ισχυρής Γιουγκοσλαβίας του Τίτο ο οποίος κατηγορείται ότι τάχα βάφτισε τη χώρα αυτή με το σημερινό της όνομα για επεκτατικούς σκοπούς.
|
Η μεγαλύτερη απόδειξη για το ότι τα πέντε κόμματα δεν πιστεύουν σε αυτά που λένε είναι ότι όπως σχεδόν ομόφωνα πριν από 15 χρόνια αποφάσισαν ότι μόνο αν αφαιρέσουν τον όρο Μακεδονία από τη γειτονική χώρα θα είμαστε ασφαλείς και δεν θα χάσουμε την ψυχή μας, τώρα πάλι σχεδόν ομόφωνα μας λένε ότι θα διατηρήσουμε και ασφάλεια και ψυχή αρκεί να μπει πριν από το όνομα Μακεδονία ένας γεωγραφικός προσδιορισμός. Ο λόγος για τον οποίο οι 5 ηγεσίες αλλάζουν διαρκώς το όνομα που θέλουν να επιβάλουνείναι ότι πάντα αναζητούν ένα πρόσχημα για να εμποδίσουν τη μικρή γειτονική χώρα να ενωθεί με τη Δύση, δηλαδή με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Πιο μακροπρόθεσμα θέλουν να την κάνουν να αρνηθεί την ενιαία κρατική της οντότητα ώστε να διασπαστεί από τον αλβανικό σοβινισμό και ότι απομείνει να απορροφηθεί τελικά σαν σλάβικο και ορθόδοξο από την σοσιαλιμπεριαλιστική Ρωσία. Όλα αυτά επειδή οι ηγέτες και των πέντε ελληνικών κοινοβουλευτικών κομμάτων είναι υποτελείς της πουτινικής Ρωσίας. Βέβαια η Ρωσία βάζει τους έλληνες φίλους της να παίζουν το ρόλο του κακού ενώ η ίδια παίζει το ρόλο του «καλού» |
αναγνωρίζοντας τη χώρα με το όνομά της, αν και για τους παραπάνω λόγους δεν της αναγνωρίζει την εθνική υπόσταση.Να λοιπόν γιατί για μισό ολόκληρο αιώνα δεν ενοχλούσε τις ελληνικές δυτικόφιλες κυβερνήσεις το ότι η γειτονική χώρα ονομαζόταν Μακεδονία. Να γιατί κρύβουν τέτοια στοιχεία όπως πχ ότι ο Παύλος Μελάς αναγνώριζε μια μακεδονική γλώσσα ή ότι φτιάχτηκε επί Βενιζέλου ένα επίσημο αλφαβητάρι της μακεδονικής γλώσσας, ή ότι το αληθινό παλιό ΚΚΕ αντίθετα με το ρωσόδουλο ψευτοΚΚΕ αναγνώριζε την ύπαρξη μακεδονικού έθνους. Να γιατί οι «πατριώτες» μας κάνουν πολλή φασαρία και βάζουν τα βέτο όταν και μόνο όταν η ΕΕ και οι ΗΠΑ πάνε να εντάξουν στις δομές τους τη γειτονική χώρα αλλά δεν βγάλανε κιχ όταν η Ρωσία και η σύμμαχός της Κίνα αναγνώριζαν πρώτες την γειτονική χώρα με το όνομά της. Να τέλος γιατί ενώ είχαν δεχτεί με την ενδιάμεση συμφωνία να μπορεί να ενταχθεί η Δημ. της Μακεδονίας με το όνομα FYROM στους διεθνείς οργανισμούς τώρα αρνούνται να τηρήσουν αυτή τη συμφωνία. Το όνομα FYROM τους αρκεί για τον ΟΗΕ αλλά δεν τους φτάνει για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ! |
Στην πραγματικότητα όλος τους ο δήθεν πατριωτισμός είναι καθαρή ξενοδουλεία. Γι αυτό ενώ στάθηκαν στο πλευρό της Σερβίας στο γενοκτονικό διαμελισμό της Βοσνίας που τον προώθησε η Ρωσία, είναι αντίθετοι στην υποκινούμενη από την Αλβανία απόσχιση του Κόσοβου που την στήριξε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός (αν και την υπέθαλψε αρχικά πάλι ο ρώσικος ιμπεριαλισμός μέσο των αλβανών σοβινιστών και της φιλικής του προεδρίας Κλίντον).
Η ΟΑΚΚΕ καλεί όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους, όλους τους φίλους της ειρήνης, όλους τους αληθινούς πατριώτες να κρατήσουν μια αντιιμπεριαλιστική στάση αρχών σε όλα τα μέτωπα των μεγάλων διενέξεων που πυρακτώνουν τα Βαλκάνια. Ιδιαίτερα τους καλεί να μελετήσουν νηφάλια τα στοιχεία του «πολέμου του ονόματος» και να εναντιωθούν συνειδητά στην προβοκατόρικη πολιτική των πέντε πολιτικών ηγεσιών που θέλουν όχι μόνο να ξεκόψουν τη γειτονική χώρα αλλά και την ίδια την Ελλάδα από τον ευρωπαϊκό δημοκρατικό δρόμο για να την ρίξουν στις αλυσίδες του μεγαλύτερου σύγχρονου φασισμού που πυρετωδώς ετοιμάζεται να ματοκυλίσει τον πλανήτη.