Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η α­νά­πτυ­ξη της πα­ρα­γω­γής εί­ναι ο μό­νος  δρό­μος για να πα­ρα­χθεί κοι­νω­νι­κός πλού­τος και στη συ­νέ­χεια να μοι­ρα­στεί στα μέ­λη της κοι­νω­νί­ας. Πως θα μοι­ρα­στεί, αυ­τό το α­πο­φα­σί­ζει η τα­ξι­κή πά­λη. Αλ­λά για να μοι­ρα­στεί κά­τι πρέ­πει πρώ­τα να υ­πάρ­ξει. Δεν χρειά­ζε­ται να εί­ναι κα­νείς βα­θυ­στό­χα­στος μαρξι­στής ή α­στός οι­κο­νο­μο­λό­γος των κο­ρυ­φαί­ων πα­νε­πι­στη­μί­ων. Το λέει η α­πλή λο­γι­κή. 

Η αποχώρηση Κουβέλη από την τρικομματική κυβέρνηση έγινε για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος, ο πιο άμεσος,  ήταν να δυναμώσει η πίεση στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία,

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΟΛΑΚΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΤΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Με τον τραμπούκο Κασσελάκη χώνεται στη μεγαλοαστική τάξη για το πραξικόπημα στη Δικαιοσύνη και στον Τύπο, και με τους “αριστερούς” κρατάει τους μικροαστούς για το παραγωγικό σαμποτάζ και τα άλλα σοσιαλφαστικά κινήματα

Ακόμη και άνθρωποι με εμπειρία δεκαετιών από τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, αλλά κι από εκείνα της εντός ή εκτός εισαγωγικών Αριστεράς, έχουν υποστεί πρωτοφανές πολιτικό σοκ από τον τρόπο με τον οποίο εγκαταστάθηκε ο “κομήτης” Κασσελάκης στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και πολλοί απ’ αυτούς που αισθάνονταν βαθιά αποστροφή για το βίο και την πολιτεία του συγκεκριμένου αντιδραστικού κομματικού μορφώματος, ειδικά από το 2008 που στην ηγεσία του εγκαταστάθηκε (αρχικά σε δίδυμο με τον Αλαβάνο και λίγο αργότερα μόνος του) ο Τσίπρας, δεν μπορούσαν εύκολα να πιστέψουν ότι ένας σκοτεινός τύπος, για τον οποίο ελάχιστα ήταν γνωστά πριν θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία (και ελάχιστα, εδώ που τα λέμε, είναι γνωστά και σήμερα), κατέλαβε εξ εφόδου τη θέση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ειδικά μάλιστα τη στιγμή που ο άνθρωπος αυτός, σε όλα του τα λίγα δημοσιογραφικά επιβεβαιωμένα χαρακτηριστικά, φαίνεται φαινομενικά να βρίσκεται στον αντίποδα όλων όσων -διακηρυκτικά- υποστηρίζει το κόμμα του οποίου ανέλαβε αρχηγός: έχει καταγγελθεί ότι είχε εγγραφεί επισήμως στις ΗΠΑ ως υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος την περίοδο 2015-2018,

Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Σταύρου Θεοδωράκη για την ηγεσία του νέου κόμματος της «Κεντροαριστεράς» (άγνωστου μέχρι στιγμής ονόματος) αναλύθηκε από τους περισσότερους ως μια αναγκαία κίνηση, λόγω του ότι το Ποτάμι φυλλοροούσε συνεχώς, είτε προς τη ΝΔ είτε προς τη ΔΗΣΥ της Γεννηματά.

Αν η κυβέρνηση αυτή θα καταφέρει να κρατήσει το χρυσάφι της Κασσάνδρας θαμμένο μέσα στη γη και από πάνω του τους ανθρώπους άνεργους και πεινασμένους, τότε τίποτα δεν θα την εμποδίσει να γκρεμίσει και την υπόλοιπη βιομηχανία που απέμεινε στη χώρα.

Σε μια χώρα που η πρόοδος είναι τόσο βαθιά μπερδεμένη με την αντίδραση και τόσο σκληρά προβοκαρισμένη, βλάστησε ένα νέο φρούτο: ένας κνίτικος, δηλαδή δεξιός και σάπιος από πάνω ως κάτω, αλλά «σύγχρονος» και «αγωνιστικός» ψευτοαναρχισμός, ο οποίος ανέλαβε να μαζέψει τάχα τα συντρίμμια μετά τη «μνημονιακή υποχώρηση» του ΣΥΡΙΖΑ και των εθνοφασιστών ΑΝΕΛ συμμάχων του.

Στη Νέ­α Ανα­το­λή εί­χα­με ανα­φερ­θεί πρό­σφα­τα στο κάλ­πι­κο ήθος που πλα­σά­ρει από την ώρα που υπέ­κλε­ψε τη λα­ϊ­κή ψή­φο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, διο­ρί­ζο­ντας αυ­στη­ρά τα δι­κά του παι­διά σε υψη­λές θέ­σεις του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού και των ΔΕ­ΚΟ με πα­χυ­λούς μι­σθούς και ανύ­παρ­κτα ή αμφι­λε­γό­με­να τυ­πι­κά προ­σό­ντα.

Την Πέ­μπτη 30 Ιου­νί­ου και ώ­ρα 00.10 π.μ. (τα φα­ντά­σμα­τα πά­ντα βγαί­νουν γύ­ρω στα με­σά­νυ­χτα!) ο πρό­ε­δρος της Βου­λής Νί­κος Βού­τσης έ­δω­σε στη δη­μο­σιογρά­φο του ΣΚΑ­Ϊ Εύ­α Α­ντω­νο­πού­λου και στην εκ­πο­μπή της “42 λε­πτά” μια αρ­κε­τά ενδια­φέ­ρου­σα συ­νέ­ντευ­ξη και α­να­φέρ­θηκε σε πολ­λά ζη­τή­μα­τα.