Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Πριν έ­να πε­ρί­που χρό­νο η Ρω­σί­α “φεύ­γο­ντας” α­πό το δια­γω­νι­σμό των ΔΕ­ΠΑ-ΔΕ­ΣΦΑ και α­φή­νο­ντας τη Socar του Α­ζερ­μπα­ϊ­τζάν να α­πο­κτή­σει το 66% της ΔΕ­ΣΦΑ, κα­τά­φε­ρε

Σύμ­φω­να με το νο­μο­σχέ­διο για το φυ­σι­κό α­έ­ριο που πρό­κει­ται να ψηφι­στεί στη Βου­λή και συ­γκε­κριμ­μέ­να στην πα­ρά­γρα­φο 2 του άρ­θρου 12 η τι­μή χρή­σης του δι­κτύ­ου φυ­σι­κού α­ε­ρί­ου α­πό το έ­να ευ­ρώ τη με­γα­βα­τώ­ρα που εί­ναι σή­με­ρα α­νε­βαί­νει στα τέσ­σε­ρα ευ­ρώ. Η αύ­ξη­ση εί­ναι ο­ρι­ζό­ντια σε ό­λες τις βιο­μη­χα­νί­ες, πράγ­μα το ο­ποί­ο ση­μαί­νει ό­τι αυ­τή η αύ­ξη­ση των 3 ευ­ρώ/MWh ση­μαί­νει μια αύ­ξηση στο κό­στος α­ε­ρί­ου πε­ρί­που 8%, ό­πως κα­ταγ­γέ­λει η έ­νω­ση βιο­μηχα­νι­κών κα­τα­να­λω­τών ε­νέρ­γειας.

Με παταγώδη τρόπο ήρθε στη δημοσιότητα σε όλη την Ευρώπη η είδηση για τη σύλληψη της Καϊλή, μιας από τις αντιπροέδρους του Ευρωκοινοβουλίου στο Βέλγιο, για χρηματισμό από το κράτος του Κατάρ.

Το σκάνδαλο του Κατάρ, στην περίπτωση πάντα που επιβεβαιωθούν τα αστυνομικά και δικαστικά στοιχεία για τους βασικούς πρωταγωνιστές του, δεν θα έχει τίποτα που να καταπλήσσει στ' αλήθεια ως προς την ουσία του. Δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο στην προσπάθεια ενός κράτους γαιοκτήμονα, ιδιοκτήτη ενός πελώριου όγκου υδρογονανθράκων, που από τη φύση του έχει την τάση να διαφθείρει, οπότε να διαφθείρει και δύο στελέχη που προέρχονται από τα δύο πιο διεφθαρμένα κράτη της, την Ιταλία και την Ελλάδα.

Αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως μια έκπληξη είναι το γιατί ήρθε στην επιφάνεια αυτός ο διεφθαρμένος δεσμός σαν μια τυπικά παράνομη και μάλιστα εγκληματική πράξη, την ώρα που σε άλλες πολύ πιο τρανταχτές υποθέσεις απείρως μεγαλύτερου χρηματικού όγκου και πολιτικής επικινδυνότητας αυτή η διαφθορά όχι μόνο δεν έχει αποκαλυφθεί και τιμωρηθεί σαν τέτοια, αλλά αντίθετα έχει καλυφθεί κάτω από τον πολύ πιο ασφαλή μανδύα της νομιμότητας ακόμα και της «εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος». Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα μιας τέτοιας αντιμετώπισης ενός ιστορικού οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος σε βάρος της Ευρώπης και των χωρών της είναι η περίπτωση Σρέντερ ο οποίος συνεχίζει ακόμα και τώρα να έχει απολαβές πρώην αρχηγού κράτους στη Γερμανία και να μην υφίσταται καμιά κύρωση ούτε από τη Γερμανία ούτε από την ΕΕ, ούτε να δέχεται αυτός και οι συνεργάτες του οποιαδήποτε έρευνα για τα πλούτη που αυτοί μάζεψαν από τις δεκαετίες που δουλεύουν σαν πανάκριβοι έμμισθοι υπηρέτες του πιο διεφθαρμένου, του πιο φασιστικού και του πιο επιθετικού κράτους γαιοκτήμονα υδρογονανθράκων σε όλη τη γη, της Ρωσίας του Πούτιν την ώρα που αυτή στραγγαλίζει ενεργειακά τη Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη.

  ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ   Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι ηγήτες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία θέλουν να υποδουλώσουν τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα, με μοχλό τις λεγόμενες «αναπτυξιακές» επενδύσεις αποικιακού χαρακτήρα τύπου Κόσκο.

Το κύ­ριο  ε­πι­χεί­ρη­μα των αν­θρώ­πων της Ρω­σί­ας που εμ­φα­νί­ζο­νται σαν  «ευ­ρω­παί­οι», «πα­τριώ­τες» ή και «ε­θνι­κι­στές»  για να που­λη­θεί η ΔΕΠΑ –ΔΕ­ΣΦΑ στη Ρω­σί­α

Μόλις η Ευρώπη βγήκε από τις καραντίνες της πανδημίας και έτσι αύξησε την παραγωγή της οπότε και την ενεργειακή της κατανάλωση, η Ρωσία του Πούτιν έπαψε να της δίνει το πολύ παραπάνω αέριο που χρειαζόταν όπως το έδινε πριν την πανδημία. Έτσι οι τιμές του έχουν ανέβει από 3 έως 8 φορές (!) πιο ψηλά από πριν ανάλογα με το πόσο διαθέσιμο αέριο από άλλες χώρες υπάρχει στη διεθνή αγορά. Την πιο βαριά επίπτωση από αυτό το στραγγαλισμό της ΕΕ στην ηλεκτρική της παραγωγή την έχει η Ελλάδα γιατί οι κομματικές ηγεσίες της έχουν σαμποτάρει κάθε άλλη πηγή ενέργειας και έχουν εξαρτήσει τη χώρα μας πιο πολύ από κάθε άλλη της ΕΕ από το ρώσικο φυσικό αέριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα τα κόμματα καλύπτουν τη δυσμενέστερη από ποτέ σε βάρος της χώρας μας νέα συμφωνία για το φυσικό αέριο με τη Ρωσία που υπέγραψε ο Μητσοτάκης και με θράσος εμφανίζει σαν νίκη.  

  Μόνο ένα δημοκρατικό κίνημα του λαού και ένα νέο κίνημα εργαζομένων μπορούν να την εμποδίσουν   Το νομοσχέδιο που κατατίθεται και συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή σχετικά με το «σπάσιμο» της ΔΕΗ, σε «μικρή» (30%  της σημερινής ΔΕΗ) και «μεγάλη» ΔΕΗ (70% της σημερινής ΔΕΗ), αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για την παραχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στη ρώσικη υπερδύναμη και στη ντόπια ρωσόδουλη ολιγαρχία που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.

Στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα, ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στο κλείσιμο όλων των λιγνιτικών ηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ δήθεν στα πλαίσια της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα, δεσμεύτηκε να τις κλείσει το αργότερο ως το 2028, όταν ο προηγούμενος πρωθυπουργός, που άφησε έργο σε κλεισίματα, ο Τσίπρας είχε αφήσει ένα περιθώριο για να κλείσουν μέχρι το 2030, ενώ άφηνε να ζήσει το 17% της ηλεκτρικής παραγωγής από τα λιγνιτικά.

 

Ο βάρ­βα­ρος δια­με­λι­σμός της Ου­κρα­νί­ας α­πό τους νέ­ους χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου έ­χει α­νη­συ­χή­σει σο­βα­ρά μια σει­ρά χώ­ρες της βό­ρειας Ευ­ρώ­πης, και ι­διαί­τε­ρα τις χώ­ρες της Βαλ­τι­κής που θε­ω­ρού­νται σαν ο ε­πό­με­νος πι­θα­νός στό­χος της ε­πε­κτα­τι­κής αυ­τής πο­ρεί­ας.