Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Η Ρωσία ξαναγράφει σοσιαλφασιστικά την ιστορία για Χιροσίμα - Κριμαία - Αφγανιστάν

 

Η έλ­λει­ψη σε πα­γκό­σμια κλί­μα­κα α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος με ξε­κά­θα­ρι­σμέ­νη δη­μο­κρα­τι­κή - ε­πα­να­στα­τι­κή γραμ­μή, αλ­λά και η α­χρειό­τητα και υ­πο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα των δυ­τι­κών, οι­κο­νο­μι­κά κυ­ρί­αρ­χων ι­μπε­ρια­λι­στών α­πέ­να­ντι στη ρώ­σι­κη, φα­σι­στι­κή ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ε­πι­θετικό­τη­τα έ­χει απο­χα­λι­νώ­σει τε­λεί­ως τους νέ­ους τσά­ρους του Κρεμ­λί­νου.

Α­φού λοι­πόν έ­κα­ναν α­νοι­χτή κα­το­χή στην ου­κρα­νι­κή Κρι­μαί­α και καλυμ­μέ­νη κα­το­χή σε τμή­μα­τα των δύ­ο ου­κρα­νι­κών ε­παρ­χιών Ντο­νέ­τσκ και Λουχάν­σκ, οι Ρώ­σοι ε­θνι­κο-”μπολ­σε­βί­κοι”, ι­δε­ο­λο­γι­κά φαιο-”κόκ­κι­νοι” να­ζή­δες ι­μπε­ρια­λι­στές ε­τοι­μά­ζο­νται να ξα­να­γρά­ψουν την ι­στορί­α α­πό το 1945 και δώ­θε κα­τα­πώς τους βο­λεύ­ει. Με μια μέ­θο­δο, δη­λα­δή, που με­τα­ξύ άλ­λων θα δι­καιώ­νει ι­στο­ρι­κά τους φα­σί­στες και να­ζι­στές, ό­που αυ­τοί α­ντι­πα­ρα­τέ­θη­καν ι­στο­ρικά με τους φι­λε­λεύ­θε­ρους.

Οι Ρώ­σοι σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές κά­νουν δη­λα­δή το α­κρι­βώς α­ντίθετο α­πό αυ­τό που έ­κα­νε η λε­νι­νι­στι­κή - στα­λι­νι­κή ΕΣ­ΣΔ, της ο­ποί­ας πα­ρι­στά­νουν τους ι­δε­ο­λο­γι­κούς “συ­νε­χι­στές”, η ο­ποί­α ε­νώ­θη­κε σε α­ντι­φα­σι­στι­κό μέ­τωπο και με τον πλέ­ον α­κραιφ­νή πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μικά φι­λε­λεύ­θε­ρο, με μόνη προ­ϋ­πό­θε­ση την ει­λι­κρι­νή α­ντί­θε­σή του με τον φα­σι­στι­κό Ά­ξο­να Γερ­μα­νίας - Ι­τα­λί­ας - Ια­πω­νί­ας στον Β΄Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο.

Σύμ­φω­να λοι­πόν με άρ­θρο των Los Angeles Times (1), οι Ρώ­σοι ε­τοι­μά­ζουν, με ε­πί­σημες μά­λι­στα κρα­τι­κές και κοι­νο­βου­λευ­τι­κές πρά­ξεις, να α­να­θε­ω­ρή­σουν την σύγ­χρο­νη πα­γκό­σμια ι­στο­ρί­α σε τρί­α κομ­βι­κά ση­μεί­α, πά­ντα φυ­σι­κά προς όφε­λος της νε­ο­τσα­ρι­κής πο­λι­τι­κής τους. Τα τρί­α αυ­τά ση­μεί­α εί­ναι ο χα­ρα­κτή­ρας του χτυ­πή­μα­τος των Συμ­μά­χων με α­το­μι­κή βόμ­βα στη Χι­ρο­σί­μα το 1945, η παρα­χώ­ρη­ση α­πό τη σο­βιε­τι­κή Ρω­σί­α στη σο­βιε­τι­κή Ου­κρα­νί­α της χερ­σο­νή­σου της Κρι­μαί­ας το 1954 και τέ­λος η “σο­βιε­τι­κή” - με­γα­λο­ρώ­σι­κη ει­σβο­λή 1979-1989 στο Αφ­γανι­στάν.

Ε­πι­κε­φα­λής αυ­τής της πρω­το­φα­νούς προ­σπά­θειας α­να­θε­ώ­ρη­σης της ι­στο­ρί­ας και ει­ση­γη­τές των αλ­λα­γών αυ­τών εί­ναι οι πρό­ε­δροι των δύ­ο κοι­νοβου­λευ­τι­κών σω­μά­των της Ρω­σί­ας, ο πρό­ε­δρος της Κά­τω Βου­λής (Κρα­τι­κή Δούμα) Σερ­γκέ­ι Να­ρί­σκιν και η πρό­ε­δρος της Ά­νω Βου­λής (Συμ­βού­λιο της Ο­μο­σπονδί­ας), Βα­λε­ντί­να Ματ­βιέν­κο (ι­διαί­τε­ρα α­γα­πη­τή στους Έλ­λη­νες να­ζι­φα­σί­στες και στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ), τσι­ρά­κια και οι δύ­ο του αρ­χη­γέ­τη του ρώ­σι­κου φα­σι­σμού, Βλά­ντι­μιρ Πού­τιν και μέ­λη του κόμ­μα­τός του “Ε­νιαί­α Ρω­σί­α”.

“Χι­τλε­ρι­κό έ­γκλη­μα” η Χι­ρο­σί­μα

Η πρώ­τη πρά­ξη, πρω­το­φα­νής στα ι­στο­ρι­κά χρο­νι­κά, εί­ναι ο σχε­δια­σμός να “δι­κα­στούν” α­πό το ρω­σι­κό κρά­τος οι Η­ΠΑ για τη ρί­ψη της α­το­μι­κής βόμ­βας στη Χι­ρο­σί­μα, η ο­ποί­α προ­τεί­νε­ται να κρι­θεί σύ­ντο­μα α­πό το ρω­σι­κό κοινο­βού­λιο ως έ­γκλη­μα “ι­σά­ξιο με ε­κεί­να της χι­τλε­ρι­κής Γερ­μα­νί­ας”!!

Πρό­κει­ται για ά­πο­ψη - θέ­ση του ι­στο­ρι­κού α­να­θε­ω­ρη­τι­σμού ό­λων των νε­ο­χι­τλε­ρι­κών ψευ­το­ϊ­στο­ρι­κών, οι ο­ποί­οι στο ό­νο­μα των ά­μα­χων θυ­μά­των από την πλευ­ρά του ά­δι­κου - φα­σι­στι­κού στρα­το­πέ­δου στον Β΄Πα­γκό­σμιο Πό­λεμο, σχε­τι­κο­ποιούν το δί­κιο και το ά­δι­κο και ου­σιαστι­κά α­θω­ώ­νουν τη χιτλε­ρι­κή Γερ­μα­νί­α και τους συμ­μά­χους της, στο ό­νο­μα της θε­ω­ρί­ας “ό­λοι έ­κα­ναν ε­γκλή­μα­τα, α­πλώς ο νι­κη­τής επέ­βα­λε τη δι­κή του α­λή­θεια κι έ­κρυ­ψε τα δικά του”.

Η α­το­μι­κή βόμ­βα στη Χι­ρο­σί­μα, πα­ρά τη φρί­κη για τους α­μά­χους, που έ­δω­σε μά­λι­στα ε­πι­χει­ρή­μα­τα στο πα­γκό­σμιο δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα (και σω­στά) να ζη­τή­σει την κα­τάρ­γη­ση Ο­ΛΩΝ των πυ­ρη­νι­κών ό­πλων (θέ­ση και της στα­λι­νικής ΕΣ­ΣΔ και της μα­ο­ϊ­κής Λα­ϊ­κής Κί­νας), δεν ήταν μια ά­δι­κη αλ­λά μια δί­καιη πρά­ξη, που ό­ταν έ­γι­νε εί­χε την έ­γκρι­ση του πα­γκό­σμιου α­ντι­φα­σι­στι­κού στρα­το­πέ­δου, δη­λα­δή και της ΕΣ­ΣΔ. Αυ­τός ο έ­σχα­τος βομ­βαρ­δι­σμός, ό­πως έ­χουμε γρά­ψει και στο πα­ρελ­θόν, τσά­κι­σε τον ια­πω­νι­κό κα­νι­βα­λι­κό ι­μπε­ρια­λισμό και τον α­νά­γκα­σε σε ά­νευ ό­ρων συν­θη­κο­λό­γη­ση, σώ­ζο­ντας δε­κά­δες χι­λιά­δες ζω­ές σο­βιε­τι­κών, εγ­γλέ­ζων, α­με­ρι­κα­νών και κι­νέ­ζων στρα­τιω­τών, τε­λι­κά και για­πω­νέ­ζων, οι ο­ποί­οι θα έ­πρε­πε να θυ­σια­στούν για να κα­τα­λη­φθούν τα ιαπωνι­κά νη­σιά, μιας και ο για­πω­νέ­ζι­κος αυ­το­κρα­το­ρι­κός στρα­τός εί­χε ε­ντο­λή να μά­χε­ται μέ­χρι και του τε­λευ­ταί­ου στρα­τιώ­τη.

Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι ο α­με­ρι­κά­νι­κος ι­μπε­ρια­λι­σμός δεν μπό­ρε­σε πο­τέ ξα­νά να κά­νει χρή­ση της α­το­μι­κής βόμ­βας, ού­τε π.χ. στην Κο­ρέ­α, ού­τε στο Βιετ­νάμ, α­κρι­βώς για­τί σε αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις, ε­πει­δή οι πό­λε­μοι αυ­τοί ή­ταν ά­δι­κοι και ι­μπε­ρια­λι­στι­κοί α­πό την πλευρά των Η­ΠΑ, η Ουά­σι­γκτον δεν εί­χε το κύ­ρος και το η­θι­κό έρ­μα να χτυ­πή­σει τους λα­ούς των χω­ρών αυ­τών με τέ­τοια συ­ντρι­πτι­κή δύ­να­μη πυ­ρός (πα­ράλ­λη­λα βέ­βαια υ­πήρ­χε και η “πυ­ρη­νική” ι­σορ­ρο­πί­α πρώ­τα με τη σο­σια­λι­στι­κή και στη συ­νέ­χεια με τη σο­σια­λι­μπερια­λι­στι­κή ΕΣ­ΣΔ).

Προς τι λοι­πόν αυ­τή η κί­νη­ση των που­τι­νι­κών δια­στρε­βλω­τών της ιστο­ρί­ας; Την α­πά­ντη­ση την έ­χουν δώ­σει ε­δώ και χρό­νια, ε­δώ στην Ελ­λάδα και ό­χι στη Μό­σχα, κά­ποιοι μι­κρο­με­σαί­οι πρά­κτο­ρες του Κρεμ­λί­νου. Η Πα­πα­ρήγα και πρό­σφα­τα ο Κου­τσού­μπας του ψευ­τοΚ­ΚΕ, ό­που στα­θού­νε κι ό­που βρε­θούνε, δι­η­γού­νται μια ι­στο­ρί­α του Β’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου, κομ­μέ­νη και ραμ­μέ­νη στα μέ­τρα των ρω­σι­κών α­φε­ντι­κών τους:

Η­ΠΑ και Με­γά­λη Βρε­τα­νί­α, οι “πραγ­μα­τι­κοί” τά­χα υ­πεύ­θυ­νοι για τον Β’ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο, συ­νέ­λα­βαν το “σα­τα­νι­κό” σχέ­διο να στρέ­ψουν τη Γερ­μα­νί­α ε­νά­ντια στην ΕΣ­ΣΔ και τα­νά­πα­λιν, ώ­στε οι δυο τους να πο­λε­μή­σουν με­τα­ξύ τους και να α­πο­δυ­να­μω­θούν και στο τέ­λος οι “επά­ρα­τοι” δυ­τι­κοί να τους καθυ­πο­τά­ξουν. Ά­ρα, η πά­λη της ΕΣ­ΣΔ το 1941-1945 ή­ταν ου­σια­στι­κά ό­χι πά­λη ζω­ής και θανά­του με τους κτη­ναν­θρώ­πους - φο­νιά­δες του Γ’ Ρά­ιχ, αλ­λά με τα “α­με­ρι­κα­νο­βρετα­νι­κά σχέ­δια” για την Ευ­ρώ­πη, στα ο­ποί­α (σύμ­φω­να με αυ­τή την “α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή” ρώ­σι­κη - κνί­τι­κη α­νά­λυ­ση) “α­ντι­κει­με­νι­κά” α­ντι­στά­θη­κε και ο Χί­τλερ, γι’ αυ­τό και οι Α­με­ρι­κα­νο­βρε­τα­νοί συμ­μά­χη­σαν με την ΕΣ­ΣΔ και τον κα­τατρό­πω­σαν!

“Κα­κός ο Χί­τλερ, δε λέ­με, αλ­λά ο πυ­ρή­νας της α­ντί­δρα­σης και υ­πο­κινη­τής του πο­λέ­μου ή­ταν οι Α­με­ρι­κα­νο­βρε­τα­νοί”. Αυ­τή εί­ναι η γραμ­μή του Κρεμλί­νου α­πό το Μπρέζ­νιεφ και δώ­θε και αυ­τήν ε­κλα­ϊ­κεύ­ουν και τα πρα­κτο­ρεί­α της Ρω­σί­ας τύ­που ψευ­τοΚ­ΚΕ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, να­ζι­στών και α­κρο­δε­ξιών στις διά­φορες χώ­ρες. Στό­χος; Η δι­καιο­λό­γη­ση - με­θαύ­ριο - της συ­μπό­ρευ­σης “α­ρι­στε­ρών αντι­ι­μπε­ρια­λι­στών” και κλασ­σι­κών φαιών φα­σι­στών κα­τά της Ευ­ρώ­πης, της δη­μοκρα­τί­ας και του δια­φω­τι­σμού, σε τε­λι­κή α­νά­λυ­ση κα­τά των λα­ών, του προ­λε­ταριά­του και της πραγ­μα­τι­κής Α­ρι­στε­ράς.

Ή­δη άλ­λω­στε ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός στην Ελ­λά­δα, ε­δώ κι ε­κεί, ό­ταν του ε­πι­ση­μαί­νε­ται α­πό δη­μο­κρά­τες η ε­κτρω­μα­τι­κή συμ­μα­χί­α ψευ­το­α­ρι­στε­ράς - ακρο­δε­ξιών και φα­σι­στών στον φι­λο­που­τι­νι­σμό και α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­σμό, έ­χει αρχί­σει να ψι­θυ­ρί­ζει ό­τι αυ­τό εί­ναι μια “ε­πα­νά­λη­ψη του συμ­φώ­νου Ρί­μπε­ντροπ - Μο­λό­τοφ”, το ο­ποί­ο φυ­σι­κά ή­ταν τα­κτι­κή και ό­χι στρα­τη­γι­κή ε­πι­λο­γή του Στά­λιν και της ΕΣ­ΣΔ, ό­πως πο­νη­ρά το δια­στρέ­φουν οι σο­σιαλ­φα­σί­στες.

Η Κρι­μαί­α πρέ­πει να εί­ναι “α­πό πά­ντα” τσα­ρι­κή!

Η δε διοι­κη­τι­κή πρά­ξη την ο­ποί­α ε­τοι­μά­ζουν οι Ρώ­σοι σο­σια­λι­μπερια­λι­στές για την α­κύ­ρω­ση της πα­ρα­χώ­ρη­σης της Κρι­μαί­ας στην Ου­κρα­νί­α α­πό τη Ρω­σί­α, στα πλαί­σια της ε­νιαί­ας ΕΣ­ΣΔ, το 1954, πέ­ραν της ου­σια­στι­κής της γελοιό­τη­τας, α­φού σή­με­ρα η Ρω­σί­α έ­χει κά­νει εκ νέ­ου κα­το­χή στη χερ­σό­νη­σο και τη θε­ω­ρεί πλέ­ον “α­να­πό­σπα­στο κομ­μά­τι του ρω­σι­κού ε­δά­φους”, εί­ναι το κλεί­σι­μο του μα­τιού σε ε­κεί­νους νε­ο­τσα­ρι­κούς, α­φιο­νι­σμέ­νους ε­πε­κτα­τι­στές μέ­σα στην ί­δια τη Ρω­σί­α, που δεν ε­πι­θυ­μούν πο­λύ “κομ­μου­νι­σμό” στον τσα­ρισμό τους και μι­σούν βα­θιά τις κομ­μου­νι­στι­κές, διε­θνι­στι­κές κλη­ρο­νο­μιές της πραγ­μα­τι­κά σο­σια­λι­στι­κής πε­ριό­δου της ΕΣ­ΣΔ.

Η Κρι­μαί­α εί­χε πα­ρα­χω­ρη­θεί στην Ου­κρα­νί­α α­πό την η­γε­σί­α Χρου­στσόφ, στην ο­ποί­α ό­μως πα­ρα­χώ­ρη­ση συμ­φω­νού­σαν α­κό­μη οι διε­θνι­στές και ό­χι με­γα­λο­ρώ­σοι σω­βι­νι­στές Μο­λό­τοφ - Μα­λέν­κοφ - Κα­γκά­νο­βιτ­ς, ε­πει­δή η οι­κο­νομι­κή και υ­λι­κή ζω­ή της χερ­σο­νή­σου ή­ταν ε­ντε­λώς περισσό­τε­ρο δε­μέ­νη με την ου­κρα­νι­κή εν­δο­χώ­ρα, με την ο­ποί­α ε­πι­κοι­νω­νεί χερ­σαί­α, πα­ρά με τη Ρω­σί­α, με την ο­ποί­α τη χω­ρί­ζει η θά­λασ­σα. Βέ­βαια, ο σο­σιαλ­φασί­στας Χρου­στσόφ έκα­νε αυ­τήν την πα­ρα­χώ­ρη­ση ό­χι για­τί ή­ταν ι­στο­ρι­κά ώ­ρι­μη, δη­λα­δή δί­και­η και για την Ου­κρα­νί­α και για τη Ρω­σί­α, αλ­λά για­τί ή­θε­λε τό­τε τη συμ­μα­χί­α με τους Ου­κρα­νούς α­ντι­κομ­μου­νι­στές σω­βι­νι­στές ε­νά­ντια στη στα­λι­νι­κή, ε­πανα­στα­τι­κή κομ­μου­νι­στική ο­μά­δα και τη γραμ­μή της και η Κρι­μαί­α ή­ταν έ­να κα­λό “δώ­ρο” - α­ντάλ­λαγ­μα (Χρου­στσόφ και Μπρέζ­νιεφ ή­ταν και οι δύ­ο ε­θνι­κά Ρώσοι α­πό την α­να­το­λι­κή Ου­κρα­νί­α).

Ή­δη, ό­πως έ­χει α­πο­κα­λύ­ψει το γαλ­λι­κό δί­κτυο France 24, πολ­λοί Ρώ­σοι “ε­θελο­ντές” - φα­σί­στες οι ο­ποίοι πά­νε να πο­λε­μή­σουν στην α­να­το­λι­κή Ου­κρα­νί­α ως μέ­λη των φι­λο­ρώ­σι­κων, έ­νο­πλων α­πο­σχι­στι­κών συμ­μο­ριών, βρί­ζουν σε δη­λώσεις τους τον Λέ­νιν και τους μπολ­σε­βί­κους ό­τι “πού­λη­σαν αυ­τά τα προ­αιώνια ρω­σι­κά ε­δά­φη στους Ου­κρα­νούς” και τώ­ρα η Ρω­σί­α “θα τα πά­ρει πί­σω”. Ταυ­τόχρο­να, ο Πού­τιν βά­ζει τους λα­κέ­δες του στις πε­ριο­χές αυ­τές της Ου­κρα­νί­ας να κου­νά­νε και κόκ­κι­νες ση­μαί­ες με σφυ­ρο­δρέ­πα­να σαν τά­χα “νο­σταλ­γί­α της ΕΣΣΔ” και α­ντί­στα­ση “στους να­ζί του Κιέ­βου”. Κι ε­δώ δη­λα­δή το φαιό του τσα­ρισμού και του με­γα­λο­ρώ­σι­κου σω­βι­νι­σμού συ­να­ντά­ει το ψεύ­τι­κο “κόκ­κι­νο” του φα­σι­στι­κού τύ­που α­ντι­δυ­τι­κι­σμού.

 “Κα­λώς ει­σβά­λα­με στο Αφ­γα­νι­στάν!”

 Η τε­λευ­ταί­α και πιο κραυ­γα­λέ­α πρω­το­βου­λί­α την ο­ποί­α προ­τί­θε­νται να α­να­λά­βουν οι που­τι­νι­κοί εί­ναι η α­κύ­ρω­ση α­πό­φα­σης του Α­νώ­τα­του Σο­βιέτ της σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κής ΕΣ­ΣΔ του 1989, με την ο­ποί­α χα­ρα­κτη­ρι­ζό­ταν λά­θος η ει­σβο­λή και 10χρο­νη κα­το­χή του Αφ­γα­νι­στάν. Αυ­τή η α­πό­φα­ση ή­ταν κο­ρο­ϊδί­α και στά­χτη στα μά­τια της Δύ­σης, για να περ­νά­ει η τε­λευ­ταί­α τον τό­τε μεγα­λο­ρώ­σο η­γέ­τη Γκορ­μπα­τσόφ, ση­με­ρι­νό α­βαντα­δό­ρο του Πού­τιν, ως “δι­κό της” και ει­ρη­νό­φι­λο.

Σή­με­ρα λοι­πόν οι διά­δο­χοί του, με­γα­λο­ρώ­σοι ε­πε­κτα­τι­στές - να­ζιστές ι­μπε­ρια­λι­στές, πε­τά­νε τη μά­σκα και ου­σια­στι­κά πα­ρα­δέ­χο­νται εμ­μέ­σως ό­τι η ει­σβο­λή σε τί­πο­τα δεν εί­χε να κά­νει με “μαρ­ξι­σμούς” και “α­ντι­ι­μπε­ριαλι­σμούς”, αλ­λά ή­ταν μια α­προ­σχη­μά­τι­στη ι­μπε­ριαλιστι­κή ε­πέ­λα­ση και κατο­χή (γι’ αυ­τό άλ­λω­στε και ο αφ­γα­νι­κός λα­ός την πο­λέ­μη­σε τό­σο λυσ­σα­σμέ­να και η­ρω­ι­κά).

Πα­ράλ­λη­λα, η κί­νη­ση αυ­τή ξε­σχί­ζει τη θε­ω­ρί­α των κνι­τών και - πλέ­ον - και των “μ-λ” νε­ο­τρο­τσκι­στών ό­τι το 1991 α­πο­τε­λεί α­συ­νέ­χεια και αλ­λα­γή τα­ξικής ποιό­τη­τας - φύ­σης των κυ­ρί­αρ­χων δυ­νά­με­ων στη Ρω­σί­α. Ε­άν πριν το 1991 κυ­βερνού­σαν κομ­μου­νι­στές και με­τά το 1991 κα­πι­τα­λι­στές υ­πάλ­λη­λοι των Α­με­ρι­κάνων, πώς αυ­τοί οι τε­λευ­ταί­οι συ­γκι­νού­νται τό­σο βα­θιά α­πό την “α­ντι­ι­μπε­ριαλι­στι­κή” ε­πέμ­βα­ση του Μπρέζ­νιεφ στο Αφ­γα­νι­στάν και αι­σθά­νο­νται την α­νάγκη να την τι­μή­σουν και δι­καιώ­σουν; Κι αυ­τό μά­λι­στα, σε μια στιγ­μή (Δε­κέμ­βρης 2014) που οι Α­με­ρι­κά­νοι φεύ­γουν τα­πει­νω­μέ­νοι α­πό έ­να Αφ­γα­νι­στάν που πο­τέ δεν κα­τά­φε­ραν να κά­νουν δι­κό τους σε ε­πί­πε­δο πο­λι­τι­κής ε­ξου­σί­ας και στο ο­ποί­ο πλέ­ον Ρω­σί­α (κυ­ρί­ως) και Ι­ράν (δευ­τε­ρευό­ντως) δια­τη­ρούν κυ­ρί­αρ­χη επιρ­ρο­ή στη ση­με­ρι­νή πο­λι­τι­κή ε­ξου­σί­α, η πρώ­τη κυ­ρί­ως με τους πα­λιούς χαφιέ­δες της μέ­σα στη “Βό­ρεια Συμ­μα­χί­α”.

Η ι­στο­ρι­κή α­νά­λυ­ση υ­λι­κή δύ­να­μη

Η ι­στο­ρί­α και η ερ­μη­νεί­α της γί­νε­ται υ­λι­κή δύ­να­μη τό­σο για τις προ­ο­δευ­τι­κές, ό­σο και για τις α­ντι­δρα­στι­κές τά­ξεις.

Η δια­φο­ρά εί­ναι ό­τι για τις προ­ο­δευ­τι­κές τά­ξεις η α­να­θε­ώ­ρη­ση των ι­στο­ρι­κών συ­μπε­ρα­σμά­των γί­νε­ται ώ­στε η α­λή­θεια να λάμ­ψει μέ­σα από τη νέ­α ι­στο­ρι­κή πεί­ρα, που φω­τί­ζει και λε­πτο­μέ­ρειες - πλευ­ρές που πα­λιό­τε­ρα δεν ή­ταν ο­ρα­τές σε έ­να ι­στο­ρι­κό γε­γο­νός ή μί­α ι­στορι­κή πε­ρί­ο­δο.

Α­ντί­θε­τα, για τις α­ντι­δρα­στι­κές τά­ξεις, η α­να­θε­ώ­ρη­ση ση­μαί­νει βρώ­μι­κο ξα­να­γρά­ψι­μο της ι­στο­ρί­ας στα μέ­τρα των α­να­γκών τους, ψέ­μα και α­πάτη, ώ­στε να υ­πο­βο­η­θη­θού­νε στους ά­νο­μους σκο­πούς τους για πό­λε­μο - βί­α - κατα­χτή­σεις και ά­δι­κες προ­σαρ­τή­σεις.

Αυ­τή η τε­λευ­ταί­α εί­ναι η πε­ρί­πτω­ση των Ρώ­σων σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στών, των πιο ξε­διά­ντρο­πων πο­δο­πα­τη­τών των λα­ών με­τά την ε­πο­χή της χι­τλερι­κής Γερ­μα­νί­ας.

 

(1)Το σχετικό άρθρο των Los Angeles Times:  http://www.latimes.com/world/europe/la-fg-russia-history-20141226-story.html