Για να δούμε ποια είναι η κατάσταση πρέπει να ξεκινήσουμε κατ αρχήν από τη σύμβαση που υπογράφτηκε και για την οποία δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Κι αυτή προοιωνίζει άσχημο μέλλον, γιατί το ζήτημα κλειδί, που είναι η λειτουργία της μεταλλουργίας χρυσού παραπέμπεται στο μέλλον. Η μη λειτουργία της μεταλλουργίας ήταν και είναι η βασική απαίτηση του σκληρού πυρήνα των βασικών σαμποταριστών της επένδυσης, δηλαδή του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε λογής φασιστών και σοσιαλφασιστών καθώς και των αρχηγών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) οι οποίοι εδώ και χρόνια πολεμούν την αξιοποίηση του εξαιρετικά πλούσιου σε χρυσό μεταλλεύματος της Κασσάνδρας.
Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ Η ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ ΧΡΥΣΟΥ
Όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κάποιος διαβάζοντας τη σύμβαση, η μεταλλουργία χρυσού, δηλαδή η βιομηχανική εγκατάσταση για την εξαγωγή του χρυσού από το μετάλλευμα, που είναι ο όρος για την επιβίωση των μεταλλείων, αναβάλλεται για αργότερα και χωρίς να υπάρχει ούτε προσδιορισμός του χρόνου, ούτε, το σημαντικότερο, καμιά εγγύηση ότι θα δοθεί η άδεια γι αυτή η μεταλλουργία. Μάλιστα η πείρα λέει ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα σύσσωμο σκοπεύει να μην εγκρίνει τη μεταλλουργία και απλά αναζητά προσχήματα για αυτό.
Ετσι στη σελίδα 23 και στο άρθρο 15.1 η σύμβαση αναφέρει: «Η Εταιρεία οφείλει να υποβάλει στο Δημόσιο, μετά την παρέλευση δώδεκα (12) μηνών από την ημερομηνία έναρξης Ισχύος και πριν την παρέλευση εικοσιτεσσάρων (24) μηνών από την ημερομηνία έναρξης ισχύος, γραπτή πρόταση για την ανάπτυξη, τη χρηματοδότηση, την κατασκευή και τη λειτουργία εργοστασίου μεταλλουργίας (το Εργοστάσιο Μεταλλουργίας) που θα επεξεργάζεται μετάλλευμα χρυσού (Au), το οποίο θα εξορύσσεται από την Ολυμπιάδα (και από άλλες Μεταλλευτικές Παραχωρήσεις, κατά τη διακριτική ευχέρεια της Εταιρείας) χρησιμοποιώντας την καλύτερη διαθέσιμη τεχνολογία και σύμφωνα με το Έγγραφο Αναφοράς για τις Βέλτιστες Διαθέσιμες Τεχνικές αναφορικά με τη Διαχείριση Αποβλήτων της Εξορυκτικής Βιομηχανίας που δημοσιεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με το Άρθρο 21 (3) της Οδηγίας 2006/21/ΕΚ (όπως τροποποιείται, συμπληρώνεται ή αντικαθίσταται στη συνέχεια), όπως καθορίζεται εύλογα από την Εταιρεία (η Πρόταση Μεταλλουργίας)».
Δεν υπάρχει κανένας απολύτως οικονομικός ή περιβαλλοντικός λόγος για αυτή τη χρονική μετατόπιση υποχρεωτικά τουλάχιστον κατά ένα χρόνο όχι να γίνει η μεταλλουργίας χρυσού, αλλά μόνο να υποβληθεί από την εταιρεία μια πρόταση για τη μέθοδο που θα ακολουθήσει. Κι αυτό χωρίς το κράτος να δεσμεύεται ουτε στο ελάχιστο ότι θα την εγκρίνει. Και γιατί να την εγκρίνει αφού εδώ και δεκαετίες το ελληνικό κράτος με κάθε κυβέρνησή του απορρίπτει όποια μέθοδο του προταθεί, ενώ αυτή η μέθοδος είναι η κάθε φορά τεχνολογικά πιο προωθημένη στον κόσμο σε κάθε εποχή; Έτσι ενώ έπρεπε στις αρχές του 2015 να δώσει τις άδειες για τη μέθοδο της ακαριαίας τήξης (flash smelting) δεν το έκανε. Έτσι η καναδική εταιρεία καταφεύγει στο ΣτΕ το οποίο την δικαιώνει με την 3191/2015 απόφασή του. Συγκεκριμένα η απόφαση τονίζει οτι: «η άρνηση της Διοίκησης να εγκρίνει το εν λόγω προσάρτημα με την αιτιολογία που παρατίθεται στη συμπροσβαλλόμενη με αρ. πρωτ. ΔΜΕΒΟ/Α/Φ.5.1.6/οικ.175135/1047/28.4.2015 πράξη του Υπουργού Π.Α.Π.Ε.Ν. είναι παράνομη...», δίνοντας απάντηση και στο θέμα της επιτόπου δοκιμής αναφέροντας «…οι ισχυρισμοί αυτοί είναι απορριπτέοι και ως αβάσιμοι, διότι μόνο το γεγονός ότι οι δοκιμές δεν διενεργήθηκαν επί τόπου, ανεξαρτήτως του εάν αυτό ήταν εφικτό, δεν αρκεί για να στηρίξει την απόρριψη των διενεργηθεισών σε εξειδικευμένο εργαστήριο δοκιμών…»(σσ. υπουργός ήταν τότε ο Λαφαζάνης). Παρόλα αυτά τον Αύγουστο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ με το Σκουρλέτη, ο οποίος στηρίχτηκε στο παράνομο αιτιολογικό Λαφαζάνη, με την ΔΜΕΒΟ/Α/Φ.7.49.13/177642/1854/19.08.2015 απόφασης του ΥΠΑΠΕΝ ποδοπάτησε την απόφαση του ΣΤΕ και ανέστειλε τις εργασίες της Ελ. Χρυσός. Δηλαδή απέρριψε την καλύτερη περιβαλλοντικά μέθοδο που υπήρχε στον κόσμο εκείνη τη στιγμή, την φινλανδική μέθοδο της ακαριαίας τήξης(flash smelting) Το χαρακτηριστικό είναι ότι ούτε τότε ούτε ποτέ πριν δεν βγήκε κανένα κόμμα, πλην της ΟΑΚΚΕ, να υποστηρίξει αυτή την μέθοσο, όπως και την κάθε φορά διεθνώς πιο έγκυρη προτεινόμενη μέθοδο. Το σαμποτάζ ειδικά της μεταλλουργίας χρυσού στην Ελλάδα εδώ και τριάντα χρόνια είναι όχι απλά μια διακομματική δουλειά, αλλά ουσιαστικά μια πανεθνική αποστολή!
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μετά από ένα χρόνο υποβάλλεται μια νέα πρόταση μεταλλουργίας χρυσού από την εταιρεία. Στη σύμβαση προβλέπονται μια σειρά δοκιμασίες για τους καναδούς , που από όσο φαίνεται λειτουργούν όπως όλοι οι κυνηγοί χρυσού, δηλαδή το μυαλό τους θολώνει και δεν βλέπουν δίπλα τους που στη Χαλκιδική απλώνονται τα κρανία πολλών χρεωκοπημένων εταιρειών που πήγαν να βγάλουν το χρυσάφι που είναι θαμμένο δίπλα στην «κιβωτό της ορθοδοξίας» . Έτσι 1. δεσμεύτηκαν με το άρθρο 15.2 σύμφωνα με το οποίο συγκροτείται Επιτροπή Μεταλλουργίας που αποτελείται από 3 μέλη διορισμένα από το Δημόσιο και 3 μέλη διορισμένα από την Εταιρεία. Η Επιτροπή αυτή αξιολογεί και αποφασίζει για την πρόταση με χρονικό περιθώριο 6 μηνών. Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο 15.2(δ)(iv) «οι αποφάσεις της Επιτροπής πρέπει να είναι ομόφωνες», δηλαδή πρέπει να συμφωνήσουν όλοι οι εκπρόσωποι του κράτους σε αυτήν την επιτροπή. 2. Υποθέτοντας ότι θα υπάρξει ομοφωνία, εφαρμόζεται στη συνέχεια το άρθρο 15.4 Διακριτική Ευχέρεια Υπουργού, σύμφωνα με το οποίο, αν αυτός τότε δεν θα είναι κάποιος συριζαίος, μπορεί μέσα σε ένα διάστημα 3 μηνών είτε να την εγκρίνει, είτε να την απορρίψει. 3. Στην περίπτωση της απόρριψης από τον υπουργό η Εταιρεία πρέπει να αρχίσει πάλι από την αρχή και να υποβάλλει νέα πρόταση με διαφορετική μέθοδο Μεταλλουργίας. Όμως οι τρόποι μεταλλουργίας χρυσού είναι δεδομένοι και είναι αυτοί που εφαρμόζονται παγκόσμια με σημερινή αιχμή της τεχνολογίας να παραμένει η μέθοδος του flash smelting.. Αν λοιπόν αυτή η μέθοδος απορριφθεί τότε δεν μπορούμε να φανταστούμε ποια θα είναι η πιο καινούργια τότε. Ουσιαστικά αν η κυβέρνηση πράγματι ήθελε την επένδυση, που σημαίνει αν ήθελε πραγματικά την μεταλλουργία χρυσού, θα πέρναγε μια σύμβαση που καθαρά και ξάστερα θα είχε πλήρη αποδοχή της μεθόδου του flash smelting».
Στην πραγματικότητα το εγκεκριμένο από το Μητσοτάκη νομοσχέδιο είναι τέτοιο ώστε να εξυπηρετεί ταυτόχρονα δύο πάγιους στόχους του διακομματικού καθεστώτος: Ο πρώτος είναι να καθησυχάζονται για στρατηγικούς λόγους οι ΗΠΑ, οι οποίες στηρίζουν διπλωματικά στο εξωτερικό τα καναδικά οικονομικά συμφέροντα όταν αυτά απειλούνται πολιτικά. Και ο δεύτερος, ο βασικός, να μην προχωράει ποτέ η μεταλλουργία χρυσού. Σύμφωνα με την Καθημερινή της 5 Μάρτη : «Οι πρεσβείες του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Αθήνα καλωσόρισαν την υπογραφή της συμφωνίας». Σε ενίσχυση του καθησυχασμού των ΗΠΑ το ψευτοΚΚΕ τοποθετείται στη Βουλή στις 17 Μάρτη κατά τη συζήτηση του παραπάνω νομοσχεδίου με τρόπο που να φαίνεται ότι η χώρα είναι η πεσμένη στα πόδια των Αμερικάνων και τους δίνει τα πάντα και μόνο το ίδιο απελπισμένα αντιστέκεται με το ασήμαντο 5%. Δηλαδή τους καθησυχάζει ότι όλα θα πάνε καλά γι αυτούς. Και αυτοί, δηλαδή μια υπερδύναμη σε πτώση που παίρνει σαν αντάλλαγμα για το χτύπημα των δικών της και των φιλικών της πιο βασικών βιομηχανικών επενδύσεων (Ελευσίνα, Χρυσός Χαλκιδικής)την παραμονή των στρατιωτικών της βάσεων στη χώρα, πιστεύουν αυτές τις διαβεβαιώσεις.
Λέει ο αγορητής του ψευτοΚΚΕ Δελής «Όμως, δεν συνέβη το ίδιο και με τον Αμερικανό Πρέσβη. Αυτός αποδείχτηκε ότι ήταν καλά ενημερωμένος. Το μαρτυρά η ίδια η αυτοπρόσωπη παρουσία του στην επίσημη υπογραφή αυτής της αναθεωρημένης σύμβασης στις 5 Φεβρουαρίου, την οποία συμφωνία μάλιστα και πρώτος πρώτος αυτός ο Πρέσβης ανήγγειλε δημόσια την ίδια μέρα με ένα πανηγυρικό tweet. «Αναμενόμενο» θα πει κάποιος, αφού η σημερινή σύμβαση καταλήχθηκε και με την παραίνεση και με τις ευλογίες του. Άλλωστε, καθόλου δεν κρύβονται. Αντίθετα, διαφημίζονται οι πολυεπίπεδες παρεμβάσεις της αμερικανικής Πρεσβείας στα ζητήματα των ξένων επενδύσεων στη χώρα μας, όπως στην επιχειρηματικών κολοσσών όπως η MICROSOFT ή η ONEX, που αφού έβαλε στο χέρι της το Νεώριο της Σύρου και τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, για να τα λειτουργεί ουσιαστικά ως τεχνικές βάσεις του Αμερικανικού Πολεμικού Στόλου, τώρα της άνοιξε η όρεξη και θέλει και τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά. Μην ξεχάσουμε βέβαια και τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας, που θεωρούνται καπαρωμένα από τους Αμερικανούς και προορισμένα να υπηρετήσουν τους επικίνδυνους για το λαό μας γεωστρατηγικούς τους στόχους» (πρακτικά της Βουλής, 17 Μάρτη).
Το ψευτοΚΚΕ βέβαια όχι μόνο δεν το ένοιαξε η ταχύτατα και απρόσκοπτα ολοκληρωμένη παράδοση -ξεπούλημα των απείρως μεγαλύτερης στρατηγικής σημασίας λιμανιών του Πειραιά στην Κίνα (ΚΟΣΚΟ) ή της Θεσσαλονίκης στη Ρωσία (Σαββίδης) αλλά κρύβει με ψέμματα ότι καμιά από τις παραχωρήσεις λιμανιών ή ακόμα περισσότερο βιομηχανιών που έχουν εξαγγελθεί ότι θα γίνουν στις ΗΠΑ δεν έχει πραγματοποιηθεί, ακριβώς γιατί πρόκειται για εξαγγελίες με στόχο τον καθησυχασμό της κατερχόμενης υπερδύναμης. Αυτό το απέδειξε παλιότερα το κλείσιμό της επίσης διαρκώς καθησυχαζόμενης καναδικής TVX από το κράτος και η συνακόλουθη χρεωκοπία της . Και όμως και αυτή ξεκίνησε με χαρα τα μεταλλεία που απέκτησε φτηνά χωρίς να την νοιάζει που τα πήρε επειδή δολοφονήθηκαν από την 17Ν οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες των μεταλλείων Αθανασιάδης Μποδοσάκης και λίγο μετά ο διάδοχος του Βρανόπουλος σαν διοικητής του νέου ιδιοκτήτη: της Εθνικής Τράπεζας. Ετσι δεν νοιάστηκε για τους λόγους της χρεωκοπίας της TVX η Ελνοράντο όταν την αγόρασε από τον Μπόμπολα, στον οποίο ουσιαστικά τζάμπα την είχε προσφέρει το ελληνικό κράτος. Από όλη αυτή την ιστορία συνάγουμε ότι θα απορριφθεί η μέθοδος της ακαριαίας τήξης για μια ακόμα φορά με οποιοδήποτε πρόσχημα και μετά ουσιαστικά δεν υπάρχει άλλος δρόμος και επόμενη φορά. Ο λόγος είναι πολιτικός όπως πάντα. Η επίσημη Ελλάδα, διακομματικά, ως προς την ηγεσία της, είναι εντελώς υπόδουλη στο Πούτιν και δεν θα ανεχτεί δίπλα στη μονή του Παντελεήμονα, δηλαδή δίπλα στην πολύ φιλική του μονή. που επισκέπτεται τακτικά στην προσπάθειά του να ελέγξει όλο το Άγιο Όρος και την Ορθοδοξία, να υπάρχει μια αμερικανική επένδυση με μεγάλο βάρος στην οικονομία της χώρας, που θα απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους. Κάτι τέτοιο θα είναι ένα πολύ σοβαρό πολιτικό εμπόδιο για τα σχέδιά της Ρωσίας στη χώρα μας. Γιαυτό χωρίς ένα μεγάλο δημοκρατικό κίνημα απελευθέρωσης από τα κόμματα, κομματικές ηγετικές φράξιες και κρατικούς θεσμούς διαβρωμένους μέχρι το μεδούλι από πιστούς υπηρέτες του Κρεμλίνου, οι οποίοι ελέγχουν τα βασικά πολιτικά και ιδεολογικά γάγγλια της χώρας , δεν θα γίνει ποτέ μια μεταλλουργία χρυσού από δυτική εταιρεία. Αυτός είναι ο πραγματικός αλλά ανομολόγητος στόχος του Μητσοτάκη και του φιλορώσικου πολιτικού μπλοκ στην Ελλάδα. Το παράδειγμα ειδικά της TVX είναι εξαιρετικά διδακτικό για τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε από τους σαμποταριστές με τελικό αποτέλεσμα όχι μόνο το διώξιμό της από την Ελλάδα αλλά και τη χρεοκοπία της.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΙ «ΚΡΥΒΕΙ ΣΤΑ ΣΕΝΤΟΥΚΙΑ ΤΗΣ Η ΕΛ. ΧΡΥΣΟΣ»
Οι σαμποταριστές της βιομηχανίας και κυρίως το ψευτοΚΚΕ ποτέ δεν λένε στους εργάτες να κοιτάξουν τα οικονομικά στοιχεία μιας βιομηχανίας, αντίθετα τους αποτρέπουν λέγοντάς τους ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μια αστική ρεφορμιστική παρέκκλιση . Τα στελέχη τους φυσικά ξέρουν πολύ καλά τα θεμελιώδη οικονομικά στοιχεία τους. Τα χρειαζονται για να χτυπούν ένα εργοστάσιο με ταξικά προσχήματα μόνο όταν βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική θέση ώστε να του δώσουν τη χαριστική βολή. Αυτό κάνανε στη Χαλυβουργία Ασπροπύργου, που είχε ζημιές επειδή χτύπαγαν οι κυβερνήσεις των σαμποταριστών ηγετών με πανύψηλες τιμές ρεύματος σε ώρες τεράστιας κρίσης της οικοδομής. Το ΠΑΜΕ την αποτέλειωσε μέσα σε ένα όργιο αντιδημοκρατίας και με συμπαραστάτη το ναζί-Κασιδιάρη, με μια απεργία διαρκείας γιατί μείωσε τις ώρες δουλειάς επειδή είχε μικρότερη παραγωγή μειώνοντας τους χρόνους εργασίας και αντίστοιχα τους μισθούς αντί να απολύσει προσωπικό. Αντίθετα όταν τα πράγματα πάνε κάπως καλά για το εργοστάσιο τα συνδικαλιστικά στελέχη του Περισσού λειτουργούν σαν γλύφτες της εργοδοσίας ενώ μπροστά στους εργάτες καμώνονται τους αντιεργοδοτικούς χωρίς να κινδυνεύουν.
Αντίθετα οι συνειδητοί εργάτες πρέπει να ξέρουν τα οικονομικά στοιχεία ενός εργοστασίου στο οποίο κάνουν συνδικαλιστική και πολιτική δουλειά για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι έτσι μπορούν να καθορίζουν τα οικονομικά αιτήματά τους έτσι ώστε να αντιστοιχούν στην οικονομική πραγματικότητα, δηλαδή αν το εργοστάσιο έχει κέρδη να απαιτούν αύξηση μισθών, μικρότερη ένταση της δουλειάς κλπ, ενώ αν αυτό βρίσκεται σε παρατεταμένη κατάσταση ζημιών πρέπει να μελετάνε όσο μπορούν τις αιτίες, πχ αν πραγματικά υπάρχει μείωση των εργασιών της επιχείρησης ή λόγω γενικής οικονομικής κρίσης ή κρίσης ενός κλάδου ή αν πρόκειται για εκμετάλλευση της ανεργίας από το αφεντικό ώστε να αποσπάει μεγαλύτερα κέρδη με εντατικοποίηση της δουλειάς και μείωση του μεροκάματου. Επίσης πρέπει να εξετάζεται αν η πτώση εργασιών οφείλεται σε αδυναμία μιας επιχείρησης να παρακολουθήσει την τεχνολογική πρόοδο ή αν πρόκειται για βρώμικα χτυπήματα από έναν ανταγωνιστή με κρατική και ιμπεριαλιστική ή ακόμα με ωμή μαφιόζικη μορφή ή αν γενικότερα οι ζημιές οφείλονται σε κακοδιαχείριση και ρεμούλες των μετόχων της εταιρίας κλπ. Παράλληλα σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις οι εργαζόμενοι πρέπει να παίρνουν υπ όψιν τους τους γενικότερους οικονομικούς ταξικούς συσχετισμούς σε επίπεδο προσφοράς και ζήτησης εργασίας αν δηλαδή νοιάζονται να μην κλείσει το εργοστάσιο και βρεθούν στον παγωμένο ωκεανό της ανεργίας ή αν πρόκειται για μια εποχή άνθησης της συσσώρευσης του παραγωγικού κεφάλαιου και δεν είναι δύσκολο να βρει ένας εργαζόμενος δουλειά σε μια άλλη επιχείρηση. Αν οι εργάτες δεν μελετάνε τις οικονομικές και γενικότερα τις ταξικές τους διεκδικήσεις μπορεί να χτυπήσουν άσχημα την ίδια την τάξη τους και έτσι να την απογοητεύσουν και να την στείλουν στην χειρότερη αντίδραση. Ακόμα χειρότερα μπορούν να δουλέψουν άμεσα για το πιο φασιστικό και πιο αντεργατικό κεφάλαιο, εκείνο που θέλει να αγοράσει για ένα κομμάτι ψωμί ή και να κλείσει την επιχείρηση στην οποία δουλεύουν.
Ο δεύτερος και βαθύτερος λόγος για τον οποίο οι εργάτες και εργαζόμενοι πρέπει να μελετάνε συστηματικά τα οικονομικά στοιχεία σε κάθε επιχείρηση και να απαιτούν από τους επικεφαλής της να τους ανοίγουν αυτά τα στοιχεία όσο γίνεται περισσότερο είναι στρατηγικού χαρακτήρα . Το εργοστάσιο είναι σήμερα ο χώρος που το κεφάλαιο αποσπάει από αυτούς την υπερεργασία τους και στο οποίο οι ίδιοι εξασφαλίζουν το μεροκάματο τους, δηλαδή τα μέσα επιβίωσής τους. Όμως είναι και η βάση της μελλοντικής σοσιαλιστικής παραγωγής και της πολιτικής τους εξουσίας. Γι αυτό οι εργάτες πρέπει να ξέρουν όσο γίνεται περισσότερο τη λειτουργία του, για να το διοικήσουν αύριο σαν τάξη τόσο οικονομικά, όσο κυρίως πολιτικά, σαν τον βασικό πυρήνα της αυριανής τους εξουσίας. Αυτό μαθαίνεται από τώρα, στον καπιταλισμό. Αντίθετα το ψευτοΚΚΕ έχει ζωτικό συμφέρον να μην ξέουν τίποτα οι εργάτες ούτε από παραγωγή, είτε από διοίκηση, είτε ακόμα περισσότερο από πολιτική διαχείριση γιατί αυτό το κόμμα θέλει όταν αρπάξει την εξουσία, σαν κολαούζος του ρώσικου ιμπεριαλισμού να κάνει τα στελέχη του επιτηρητές των εργατών στα λίγα εργοστάσια και επιχειρήσεις-αποικιακές γαλέρες, που θα έχουν απομείνει στον εξαθλιωμένο αυτό τόπο.
Κάνουμε αυτή την εισαγωγή για να έρθουμε στο είδος της ταξικής πάλης που κατά τη γνώμη μας πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι της «Ελληνικός Χρυσός» σε αυτή την ενδιάμεση περίοδο στην οποία αυτή συνεχίζει μεν να δουλεύει, αλλά απλά βγάζοντας μετάλλευμα από τη γη χωρίς όμως να παίρνει από αυτό το χρυσό, αλλά να το στέλνει έξω με μια πρώτη επεξεργασία από την οποία δεν βγάζει ουσιαστικά κέρδη αλλά την συνεχίζει με την ελπίδα ότι θα πάρει την άδεια για την μεταλλουργία, δηλαδή για να παράγει χρυσό. Την οικονομική θέση της «Ελληνικός Χρυσός» (ΕΧ) μπορεί να την δει κανείς στον τελευταίο της ισολογισμό της 31-21-2019 στον σύνδεσμο https://www.businessregistry.gr/publicity/show/5552301000. Εκεί μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι πράγματι βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική θέση σαν αποτέλεσμα της καθυστέρησης της επένδυσης της μεταλλουργίας χρυσού. Έτσι στον παραπάνω ισολογισμό της φαίνεται ότι το σύνολο των πωλήσεών της το 2019 ήταν 127 εκ ευρώ εκ των οποίων οι πωλήσεις χρυσοφόρου πυρίτη ήταν 49 εκ. ευρώ και ήταν το μεγαλύτερο μέρος των πωλήσεών της, οπότε από εδώ φαίνεται πόσο σημαντικό είναι για την Ελ. Χρυσός η μεταλλουργία χρυσού. Η χρήση του 2019 ήταν ζημιογόνος κατά 69,7 εκ. ευρώ, ενώ το 2018 ήταν επίσης ζημιογόνος κατά 48 εκ ευρώ. Το σύνολο των δανειακών της υποχρεώσεων είναι μόνο προς τη μητρική της εταιρεία Eldorado και είναι 1,095 δις ευρώ. Βλέπουμε δηλαδή ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχουν κέρδη παρά μόνο ζημιές και αν δεν τροφοδοτηθεί με κεφάλαιο από την μητρική της Eldorado θα χρεοκοπήσει. Από αυτό προκύπτει ότι αν δεν βρει στρατηγικό επενδυτή η ΕΧ, όπως περιμένει, ο οποίος θα μοιραστεί τα χρέη της όσο θα μοιράζεται τις ελπίδες της για μια μεταλλουργία χρυσού, δεν μπορεί να επιβιώσει και φυσικά θα ακολουθήσει την πορεία της TVX, δηλαδή θα κλείσει παίρνοντας στο λαιμό τους μετόχους της ακόμα και σε ένα ευρύτερο κανόνι . Οι δηλώσεις του CEO της Eldorado στην Καθημερινή της 16 Φλεβάρη είναι χαρακτηριστικές για την οικονομική της δυσκολία: «Το επενδυτικό σχέδιο των μεταλλείων Κασσάνδρας αποτελεί ένα έργο σύνθετο με υψηλές κεφαλαιακές απαιτήσεις, και σε αυτό το πλαίσιο εξετάζουμε εναλλακτικές επιλογές συγχρηματοδότησης, όπως μια δομή κοινοπραξίας μεταξύ ενός εταίρου και της «Ελληνικός Χρυσός». Το επενδυτικό αυτό σχέδιο που αναφέρεται στη συνέντευξη δεν είναι βέβαια νέο, αλλά είναι τόσο παλιό όσο και η παρουσία της Eldorado στην Ελλάδα. Άλλωστε γιαυτό ήρθε στην Ελλάδα. Τώρα εξετάζουν εναλλακτικές λύσεις, γιατί προφανώς τώρα βλέπουν ότι μετά τόσα χρόνια οικονομικής αιμορραγίας τα δικά τους κεφάλαια στερεύουν και χρειάζονται συνέταιρο για να αντέξουν στο κυνήγι του ονείρου τους.
Στην πραγματικότητα δηλαδή η Ελντοράντο ζει ακόμη εδώ με την ελπίδα των μελλοντικών κερδών της από το χρυσό που υποθέτει ότι θα παράγει σε ένα κοντινό μέλλον. Η λογική της είναι: «τόσα έχασα, γιατί να μην βάλω λίγα ακόμα στη νέα κυβέρνηση που φαίνεται πιο φιλική στο κεφάλαιο; » Ετσι βγαίνουν καταμαδημένοι οι παίχτες που έπαιξαν χαρτιά στην τσόχα του χρυσού, των υδρογονανθράκων και των τραπεζών τα τελευταία χρόνια με τράπουλες σημαδεμένες από το ελληνικό διακομματικό σύστημα στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τον κακό και η ΝΔ τον καλό μπάτσο.
Οι ελπίδες του θύματος στην παραπάνω συνέντευξη φαίνονται να ξεθωριάζουν καθώς δηλώνει «Η μέθοδος κατεργασίας αποτέλεσε ένα σημαντικό σημείο του σχεδίου μας και προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις. Η πρόθεση να μετατεθεί χρονικά η μεταλλουργία ως επιλογή, είναι αποτέλεσμα της μακροχρόνιας στασιμότητας και των καθυστερήσεων στην έκδοση των αδειών». Είπε δηλαδή ο διευθυντής ότι προκειμένου τουλάχιστον να βγάζουμε το μετάλλευμα και να παίρνουμε με το διαχωρισμό κάποια δευτερεύοντα μέταλλα δεχτήκαμε να στείλουμε για λίγο αργότερα τη μεταλλουργία χρυσού. Η δεινή της θέση φαίνεται ακόμη και από το γεγονός ότι ενώ είχε απαιτήσεις περίπου 800 εκατ. ευρώ από το ελληνικό κράτος λόγω της καθυστέρησης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να της δώσει τις άδειες που δικαιούνταν μιας και είχε δικαιωθεί στο ΣτΕ και στη Διαιτησία, με τη νέα σύμβαση εξαναγκάζεται να παραιτηθεί από τη διεκδίκησή τους, προκειμένου να υπογραφεί αυτή η σύμβαση που θα της δίνει ένα ακόμη περιθώριο για την επιβίωσή της. Να θυμίσουμε εδώ ότι η τακτική των υποσχέσεων και συνεχών αναβολών στην πραγματοποίηση της μεταλλουργίας είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από την επίσης κυβέρνηση των σαμποταριστών του ΠΑΣΟΚ, που κορόιδευε τη TVX.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ, έτσι εξηγείται και η θέση των εχθρών των μεταλλείων και η εντατικοποίηση της δουλειάς
Η διοίκηση της εταιρείας προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να καλύψει τη χασούρα και ελπίζοντας να βγάλει ίσως και μερικά κέρδη μέχρι να πραγματοποιηθεί ο στόχος της μεταλλουργίας του χρυσού, αποδέχεται την υπάρχουσα κατάσταση και συνεχίζει να παράγει και να πουλά μολύβι, ψευδάργυρο, άργυρο και χρυσοφόρο πυρίτη (σαν συμπυκνώματα), χωρίς να επιμένει εδώ και τώρα στο χρυσό. Αυτήν την τακτική της υποχώρηση οι σαμποταριστές, προκειμένου να ξεγελάσουν τους μεταλλεργάτες της Ελληνικός Χρυσός την ερμηνεύουν ότι δήθεν η ΕΧ δεν θέλει το χρυσό και διαδίδουν ότι με την υπάρχουσα κατάσταση είναι κερδοφόρα και έτσι βολεύεται, οπότε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζεται πια, όπως σωστά κάνανε ως τώρα, αν και τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερο, να απαιτούν από το κράτος να αποδεχθεί τη μεταλλουργία χρυσού. Στη συζήτηση στη Βουλή ο Φάμελλος , εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ του μεγαλύτερου και ανοικτότερου εχθρού της μεταλλουργίας χρυσού, με απίστευτο θράσος είπε το εξής: «Έχεις δηλαδή δεκαεπτά χρόνια μία σύμβαση που στον πυρήνα έχει τη μεταλλουργία, έρχεται η εταιρεία και αρνείται να κάνει τη μεταλλουργία, σου ζητάει από υποχρεωτική να την κάνει δυνητική. Και ενώ υποχρεούσαι από τη διαιτησία του 2018, που έχει προκύψει από νόμο, να καταγγείλεις τη σύμβαση και να ζητήσεις αποζημίωση για την πατρίδα σου γι’ αυτό το οποίο έχεις ορκιστεί να εκπροσωπείς, κάνεις τη χάρη στην εταιρεία. Καταπατάς την υποχρέωσή σου από τη σύμβαση του νόμου του 2004 και της φτιάχνεις μία άλλη σύμβαση για να την τακτοποιήσεις, στην οποία δεν προβλέπεται ο πυρήνας της μεταλλουργίας, δεν προβλέπεται ο πυρήνας της δικαιοπραξίας» (πρακτικά της Βουλής, 17 Μάρτη). Και συμπληρώνει ο ίδιος ο αρχηγός του ο αρχισαμποταριστής Τσίπρας: «Εσείς, λοιπόν, τι κάνετε εδώ; Προχωράτε παραχωρώντας γη και ύδωρ σε μια ιδιωτική εταιρεία για εξορύξεις χρυσού που δεν θα βγει ποτέ, σε μια εταιρεία που το μόνο που θα κάνει είναι να εξάγει στο εξωτερικό τα όποια εξορυκτικά ευρήματα, χωρίς κανένα όφελος για το ελληνικό δημόσιο»(στο ίδιο).. Τα λένε αυτά, ποιοι; Αυτοί που όσα χρόνια ήταν στην κυβέρνηση αρνήθηκαν παρά τους αγώνες των εργαζομένων που για πολλές μέρες κατασκήνωσαν έξω από το υπουργείο Επενδύσεων κατεβαίνοντας κατά χιλιάδες από τη Χαλκιδική δύο φορές, να δώσουν τις άδειες που δικαστήρια, ΣτΕ και Διαιτησία (που κατέφυγε ο Σταθάκης για να καθυστερήσει) είχαν αποφασίσει να δοθούν και που δεν τις έδωσαν ποτέ. Αλλά παρόλα αυτά ο Τσίπρας στην ίδια τοποθέτηση λέει: «Εμείς διαχειριστήκαμε και ως Κυβέρνηση το ζήτημα αυτό, διότι δεν είναι καινούργιο θέμα και δεν κάναμε τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από το να υπερασπιστούμε τη νομιμότητα». Θα είναι να τρελαίνεται κανείς αν δεν ξέρει τι έστι ΖΥΡΙΖΑ, περί ποίου δηλαδή οργίου διπροσωπίας συνδυασμένου με το μεγαλύτερο θράσος πρόκειται!
Σε ποιον απευθύνει αυτά τα ψέμματα τα ο ΣΥΡΙΖΑ; Μα στους εργάτες και τους κατοίκους της περιοχής, που θέλουν τα μεταλλεία και την μεταλλουργία, ότι η εταιρεία τους κοροϊδεύει. Ότι η Ελλ. Χρυσός έχει δηλαδή πολλά κέρδη και χωρίς το Χρυσό και θέλει μόνο να πουλά ότι μέταλλα βγάζει μαζί με τα συμπυκνώματα χρυσού, για να μην δώσει περισσότερα στους εργάτες της και στην περιοχή, στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Για να κάνει ακόμα πιο ανυπόφορο το εξής γεγονός, ότι η εταιρεία πραγματικά άρχισε μετά τη συμφωνία να εντατικοποιεί την εργασία τους ακριβώς γιατί ζητάει να πληρώσουν αυτοί σήμερα με περισσότερη δουλειά και αύριο με μειωμένο μισθό (και με μικρότερες παροχές από την εταιρεία ο Δήμος Αριστοτέλη) το γεγονός ότι το κράτος, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και πάνω απ όλους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ δεν δίνουν την άδεια για τη μεταλλουργία χρυσού. Είναι το ίδιο με ένα αντίστοιχο επιχείρημα εναντίον της TVX παλιά, ότι αυτή ήθελε τα μεταλλεία μόνο και μόνο για να κάνει χρηματιστηριακά παιχνίδια με τη μετοχή της (που πράγματι ανέβηκε πολύ όταν φαίνονταν ότι θα ξεκινούσε η μεταλλουργία χρυσού) και να βγάλει από αυτά τα παιχνίδια αμύθητα κέρδη που δεν θα τα εξασφάλιζε από το χρυσό. Και αυτό πράγματι συζητιόνταν μεταξύ των εργατών στα μεταλλεία. Φυσικά κανένας δεν απολογήθηκε όταν λίγο αργότερα η TVX χρεοκόπησε ακριβώς εξ αιτίας των σαμποταριστών που δεν της έδωσε ποτέ την άδεια του χρυσού και όλοι οι εργάτες απολύθηκαν ώσπου να αγοράσει τα μεταλλεία για ένα κομμάτι ψωμί ο Μπόμπολας που τα πουλησε πανάκριβα μετά στο νέο πρόθυμο θύμα, την Eldorado, που τίποτα δεν διδάχτηκε από το προηγούμενο .
Πως απαντά η Ελ. Χρυσός, δηλαδή η Eldorado σε όλα αυτά; Όπως κάνει κάθε πολιτικά τυφλωμένος καπιταλιστής, δηλαδή στρέφεται ενάντια στον εύκολο στόχο: στους εργάτες. Περιφρονώντας τους από ταξικό ένστικτο δεν μπαίνει καν στον κόπο να τους εξηγήσει την πραγματική οικονομική θέση της εταιρείας δείχνοντάς τους την πραγματική της κατάσταση ούτε εξηγεί τον πολιτικό πόλεμο που της γίνεται όλα αυτά τα χρόνια. Στην πραγματικότητα έχει δύο επι πλέον λόγους για να μην φερθεί ανοιχτά στους εργάτες: ο ένας είναι ότι δεν θέλει να τα χαλάσει με μια κυβέρνηση για την οποία έχει την αυταπάτη ότι είναι μαζί της, ενώ αυτό ίσως να ισχύει ακόμα μόνο για κάποιους ελάχιστους πολιτικά αδύναμους φιλοβιομηχανιστές υπουργούς της σαν τον Γεωργιάδη. Από την άλλη τρέμει μήπως διαρρεύσει ευρύτερα η πολύ αδύναμη δικιά της πραγματική θέση, εξ αιτίας της οποία επιλέγει στην ουσία να έρθει σε σύγκρουση με το μόνο κομμάτι του εργατικού κινήματος της χώρας που με τόση συνέπεια και ευθύτητα είχε τολμήσει να διατρανώσει για χρόνια την υποστήριξη του σε μια παραγωγική επένδυση. Αυτοί οι εργάτες δοκίμασαν την απομόνωση επειδή έδρασαν με αληθινό ταξικό ένστικτο ποδοπατώντας τον ψευτοταξικισμό των εχθρών της βιομηχανίας, δηλαδή των χειρότερων εχθρών της εργατικής τάξης και όλου του λαού.
Να λοιπόν πως εξηγείται ότι δεν αναφέρεται στα πραγματικά στοιχεία για να απαντήσει στο επιχείρημα των σαμποταριστών για τα «πολλά κέρδη της» και ότι δεν δίνει την πολιτική μάχη εναντίον τους μαζί με τους εργάτες αλλά, ξεσπά πάνω στους εργάτες με την αυταπάτη ότι θα επιβιώσει μέχρι να «πάρει» τη μεταλλουργία του χρυσού, που τότε πραγματικά θα έχει πολλά κέρδη. Τι κάνει λοιπόν; Ότι κάνουν συνήθως οι καπιταλιστές στα δύσκολα, ρίχνει το κόστος της παραγωγής πυροβολώντας τον μόνο σύμμαχό που έχει στο μόνο σημείο που ένα κεφάλαιο μπορεί να έχει μια προοδευτική συμμαχία με τους εργάτες: αυτή ενάντια στους βομβαρδιστές των παραγωγικών δυνάμεων, ενάντια στο ναζισμό, ενάντια σε ένα μονοπωλιακό κεφάλαιο που έχει φτάσει σε τέτοια παρακμή ώστε να έχει κανιβαλικά χαρακτηριστικά.
Το χτύπημα στους εργάτες γίνεται με τις συνηθισμένες πλάγιες ή και πιο ανοιχτές μεθόδους. Έτσι προσλαμβάνει εργολάβους για διάφορα τμήματα των εργασιών της. Οι εργάτες των εργολάβων αμείβονται λιγότερο από τους εργάτες που πληρώνει η ίδια κατευθείαν, αυτό θα πει ότι ελαττώνονται τα έξοδά της, έτσι ρίχνει σημαντικά το μέσο μεροκάματο ανά εργάτη.
Δεύτερο, αλλάζει το ωράριο εργασίας εντατικοποιώντας την εργασία χωρίς προς το παρόν να χτυπάει το μεροκάματο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, νομίζουμε, εντάσσεται και η αλλαγή της Διοίκησης με μια πιο σκληρή για να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα. Λέει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή της Διοίκησης της 29 Μάρτη: «η πρόσφατη αλλαγή κατά μια ώρα του ωραρίου στις βάρδιες των εργαζομένων στα υπόγεια μεταλλεία, απαντά στοχευμένα σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη, αφού μειώνεται ο μη παραγωγικός χρόνος και έτσι αυξάνεται η παραγωγή, ενώ παράλληλα επωφελούνται και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι οι οποίοι θα δουν αυξήσεις των αποδοχών από το bonus τους, που είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα επίπεδα του όγκου παραγωγής … η αύξηση τόσο του επιπέδου της παραγωγής, όσο και της παραγωγικότητας ανά εργαζόμενο αποτελεί βασικό στρατηγικό στόχο …»( https://www.hellas-gold.com/press-room).
Για να κάνει πιο σαφείς τις διαθέσεις της η νέα διοίκηση με τον ερχομό της, δεν κάλεσε καν τα σωματεία σε συνάντηση και αμοιβαία ενημέρωση χωρίς να θέσει εκ των προτέρων όρους, αλλά επέμενε αποκλειστικά σε μια δική της ατζέντα συζήτησης, απαξιώνοντάς τα και αρνούμενη να συζητήσει τα δικά τους προβλήματα, όπως τα βλέπουν οι ίδιοι οι εργάτες. Δίκαια λοιπόν τα σωματεία της ΕΧ απέργησαν.
ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι μεταλλεργάτες είναι οι μόνοι που ουσιαστικά μπορούν να κερδίσουν τη μεταλλουργία και να σώσουν τη δουλειά τους και τη ζωή τους. Γι αυτό το σκοπό πρέπει να ακολουθήσουν μια ειδική πολιτική Όπως εξηγήσαμε και πιο πάνω στο βαθμό που η ΕΧ μπαίνει μέσα, οποιαδήποτε αναφορά σε αυξήσεις μισθών είναι καταδικασμένη. Άρα, αν το κίνημα των εργατών επιμένει αποκλειστικά μόνο σε αυτό, όχι μόνο είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, αλλά θα καταφέρει να επιταχύνει το κλείσιμο των μεταλλείων και το διώξιμο της ΕΧ οπότε και θα γίνει η επιστροφή στις μαύρες μέρες που ακολούθησαν το φευγιό της χρεοκοπημένης TVX. Σύμφωνα με αυτήν οποιαδήποτε άμυνα τους απέναντι στην επίθεση της εργοδοσίας πρέπει υποχρεωτικά να συνοδεύεται από μια ακόμα μεγαλύτερη άμυνα απέναντι στο μεγαλύτερο εχθρό τους και μεγαλύτερο αφεντικό τους και αφεντικό της χώρας, που είναι το ελληνικό κράτος. Αυτό έχει σαν πιο σκληρό και πιο αντιδραστικό πυρήνα του το διακομματικό μπλοκ των σαμποταριστών της βιομηχανίας. Αυτό έχει επικεφαλής του τον ΣΥΡΙΖΑ και το ψευτοΚΚΕ και ουσιαστικό διεκπεραιωτή της πολιτικής του σήμερα την κυβέρνηση Μητσοτάκη που δίνει ένα μεγάλο χτύπημα στη μεταλλουργία χρυσού με την άρνηση του να την αδειοδοτήσει. Για μας οι εργαζόμενοι πρέπει να χτυπάνε την εταιρεία όχι γιατί, όπως πιστεύουν, δεν θέλει τη μεταλλουργία, αλλά αντίθετα ακριβώς γιατί υποκύπτει στην κυβέρνηση και ξεσπάει πάνω τους για να μην τα χαλάσει μαζί της. Αλλά κυρίως πρέπει να χτυπάνε την βίαιη αντιπολίτευση που ξεσηκώνει και ένα κομμάτι του τοπικού πληθυσμού σε συμμαχία με τους τραμπούκους που κουβαλά στη Χαλκιδική από όλη την Ελλάδα. Η μεταλλουργία χρυσού από μόνη της δεν φτάνει αλλά είναι η πιο βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν αυξήσεις στους μισθούς και αυξήσεις στις προσλήψεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας και ανταποδοτικά τέλη για το Δήμο. Ποιος ιδιοκτήτης θα μπορέσει στη συνέχεια, και με ποιο ηθικό κύρος, να αντισταθεί στο νικηφόρο κίνημα των εργατών που κέρδισαν τη μεταλλουργία χρυσού με τον αγώνα τους; Γιατί ένας τέτοιος αγώνας για να νικήσει τους πράκτορες μιας υπερδύναμης που έχει επιπλέον τόσο πολλούς διεθνείς δεσμούς πρέπει να πάρει μαζί του την πλειοψηφία της εγκαταλελειμμένης από όλα τα κόμματα βιομηχανικής εργατικής τάξης, τους ανέργους, καθώς και όλους τους πραγματικούς πατριώτες και δημοκράτες που βλέπουν ότι τη χώρα μας να αργοπεθαίνει και να βγαίνει από την ομάδα των ανεπτυγμένων χωρών λόγω χρόνιας αποβιομηχάνισης βαδίζοντας προς μια νέα ακόμα χειρότερη χρεωκοπία από εκείνη του 2009.
Να πως ξαναγυρίζουμε στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε γράφοντας πόσο καίρια είναι η αναζήτηση και η μελέτη των οικονομικών στοιχείων της εταιρείας μέσα στα πλαίσια μιας ταξικής σύγκρουσης που έχει αρχίσει να οξύνεται με κινητήρια δύναμη και κύριο υπεύθυνο τους βιομηχανικούς σαμποτέρ.
Κάθε επιχείρημα που αντλείται από το οπλοστάσιο των αντιπάλων της επένδυσης πρέπει να ανατραπεί . Δεν μπορούμε δηλαδή να ισχυριζόμαστε ότι η ΕΧ θέλει να πουλά συμπυκνώματα και δεν θέλει τη μεταλλουργία χρυσού, όχι γιατί η εταιρεία λέει σαφώς ότι θέλει το χρυσό, αλλά μόνο και μόνο γιατί το ισχυρίζονται οι αντίπαλοι της μεταλλουργίας από θέση αρχής. Γιατί δηλαδή το ισχυρίζεται το ψευτοΚΚΕ, ο Τσίπρας και όλο το σκυλολόι των antogold εχθρών των εργατών των μεταλλείων που ιδιαίτερα σαν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ότι μπορούσαν, κόντρα στους αγώνες των εργατών και στις δικαστικές αποφάσεις για να τα κλείσουν.
Γιατί οι σαμποταριστές όσο και να θολώνουν σήμερα τα νερά παριστάνοντας τους φίλους των εργατών, ιδιαίτερα καλώντας τελευταία 24ωρες απεργίες με τα πραξικοπηματικά καπέλα κλαδικά τους στους εργολαβικούς εργάτες, έχουν πασίγνωστη θέση για το μέλλον της περιοχής και για την τύχη και τη ζωή των μεταλλεργατών και των οικογενειών τους.
ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥΣ
Αυτή η θέση ξαναεμφανίστηκε στις τοποθετήσεις στη Βουλή κατά τη συζήτηση της σύμβασης την 17 Μάρτη. Είπε ο Τσίπρας: «Είναι μία περιοχή όπου αν πραγματικά είχαμε σκύψει όλοι μας με ένα ιδιαίτερο σχέδιο –και αυτή είναι και η δική μας η πρόταση- για την τουριστική ανάπτυξη, όχι μόνο θα μπορούσε να είχε βρει να αντικαταστήσει τις όποιες ελάχιστες ωφέλειες μπορεί να δώσει αυτού του είδους η επένδυση, αλλά να τις πολλαπλασιάσει κιόλας». Αυτός ο σαμποταριστής δεν θέλει στην πραγματικότητα όχι μόνο βαριά βιομηχανία αλλά ούτε και τις μεγάλες τουριστικές μονάδες παρά μόνο αν είναι ρώσικες. Όταν επικαλείται τον τουρισμό είναι μόνο για να ανατινάξει τη βιομηχανία. Θέλει ανατολικά κεφάλαια για να πιάνουν τις υποδομές και το μόνο που ανέχεται από το παραγωγικό κεφάλαιο είναι το μικρομεσαίο, που μπορεί να το ελέγχει πολιτικά.
Ο άλλος πιο μεγάλος και πιο βαθύς εχθρός των εργατών είναι το ψευτοΚΚΕ το οποίο σαν πιο «ταξικό» δεν θέλει ούτε βιομηχανία, ούτε τουρισμό. Λέει στην τοποθέτησή του στη Βουλή: «Υπάρχει, όμως και άλλος δρόμος. Υπάρχει ο δρόμος της φιλολαϊκής ανάπτυξης, στην οποία, όταν θα αναπτύσσεται μια εξορυκτική δραστηριότητα, θα αξιολογείται ολοκληρωμένα η χωροθέτηση κάθε μονάδας … Έξω από αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να υπάρξει και να χαραχθεί φιλολαϊκή εξορυκτική πολιτική … Μόνο σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, μπορούν να καλυφθούν στόχοι οι οποίοι στον καπιταλισμό είναι αντιφατικοί μεταξύ τους … Από αυτές τις σταθερές μας θέσεις και με το βλέμμα στο αύριο τοποθετείται το ΚΚΕ στο ζήτημα της επένδυσης της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ» και από αυτό το μετερίζι αντιτίθεται και καταψηφίζει και τη νέα αυτή σύμβαση». Αντίθετα από το ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ που αρχικά είχε αγκαλιάσει επί Μποδοσάκη το φασίστα Μήτσου στην Ολυμπιάδα κάνοντας μαζί του αντεργατικό αντιβιομηχανικό μέτωπο για να εμποδίσει την επένδυση του χρυσού από την TVX, τώρα θέλει πρώτα να αρπάξει την εξουσία και μετά να εφαρμόσει αυτό που λέει σαν φιλολαϊκή πολιτική. Μέχρι τότε μπορεί η χώρα να ρημάζει, τα εργοστάσια να γκρεμίζονται και η εργατική τάξη να καταστρέφεται.
Η ΟΑΚΚΕ ήδη από το 1996, όταν και επισκέφτηκε για πρώτη φορά τα μεταλλεία και μίλησε με τους μεταλλωρύχους, τάχθηκε πάντα στο πλευρό τους αταλάντευτα και ανυποχώρητα. Φωτίζοντας και αναλύοντας τις κάθε φορά συνθήκες, όπως κάνει και σήμερα βοηθώντας τον αγώνα τους καλώντας τους πάντα να στηρίζονται στις δυνάμεις και ευρύτερα στις δυνάμεις του λαού. Ο μόνος δρόμος για να ζήσει η εργατική τάξη, η περιοχή και τα μεταλλεία είναι η σύμπηξη ενός πλατιού πατριωτικού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου των εργατών και κάθε φορέα που θέλει την ανάπτυξη της χώρας ενάντια στους ρωσόφιλους σαμποταριστές που εμποδίζουν την παραγωγή χρυσού στη χώρα.