Η κατασκευή των επιμέρους έργων της εκτροπής ξεκίνησε το 1986, είχε προϋπολογισμό γύρω στα 1,5 δισ. ευρώ (σε σημερινές τιμές) και περιελάμβανε την κατασκευή τεσσάρων φραγμάτων και μιας γιγάντιας σήραγγας, μεταξύ πολλών άλλων. Για κάθε χρόνο που το φράγμα δε λειτουργεί η ΔΕΗ εκτιμά ότι χάνει περί τα 20-30 εκατ. ευρώ από δυνητικά έσοδα.
Στον αρχικό σχεδιασμό, το ύψους 150 μέτρων φράγμα της Μεσοχώρας και το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Γλύστρας που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά ήταν “έργα κεφαλής” της εκτροπής. Το φράγμα θα δημιουργούσε με έναν ταμιευτήρα (μία λίμνη δηλαδή) μεγέθους 7,8 τετραγωνικών χιλιομέτρων, της οποίας το νερό θα διοχετευόταν πρώτα προς το εργοστάσιο της Γλύστρας για την παραγωγή καθαρής υδροηλεκτρικής ενέργειας μέσα από μια σήραγγα μήκους 7,4 χιλιομέτρων, και στη συνέχεια θα συνέχιζε την πορεία του προς το επόμενο φράγμα, αυτό της Συκιάς. Εκεί θα σχηματιζόταν ένας δεύτερος, μεγαλύτερος ταμιευτήρας, από όπου ένα μέρος των νερών θα διοχετευόταν μέσω μιας άλλης, γιγάντιας σήραγγας μήκους 17,4 χιλιομέτρων στην άλλη πλευρά της Πίνδου, στον θεσσαλικό κάμπο. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε πως η λεκάνη του Αχελώου θα μετέφερε στη λεκάνη του Πηνειού περίπου 1,2 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού το χρόνο. Η ΔΕΗ υπολογίζει ότι έχει δαπανήσει σχεδόν 500 εκ. ευρώ για την κατασκευή του φράγματος μέχρι σήμερα (σε σημερινά ποσά). «Η καθυστέρηση της λειτουργίας του φράγματος σημαίνει απώλεια παραγωγής και εσόδων της τάξης των 25-30 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο», μας επισήμανε ο κ. Γιάννης Αργυράκης, επικεφαλής της Διεύθυνσης υδροηλεκτρικής παραγωγής της ΔΕΗ (http://www.dianeosis.org/2017/02/mesochora/). Το φράγμα της Μεσοχώρας είναι σχεδιασμένο να παράγει 360Wh ετησίως, αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσει μια πόλη με το μέγεθος του Περιστεριού ή όλες τις ελληνικές χαλυβουργίες που κλείσαν λόγω ακριβού ρεύματος ή θα μπορούσε να απεξαρτήσει σε ένα βαθμό την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από το πανάκριβο ρωσικό φυσικό αέριο και να μειώσει το κόστος της ΔΕΗ σε αγορές εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια οικολογικές οργανώσεις αλλά και πολίτες των χωριών που βρίσκονταν στις όχθες του Αχελώου -που όλοι τους καθοδηγούνταν πολιτικά από το ΣΥΡΙΖΑ και την ψευτοαριστερή ουρά του- προσέφυγαν έξι φορές στα δικαστήρια για να εμποδίσουν την κατασκευή του έργου. Κάθε φορά που το ΣτΕ έβγαζε αποφάσεις κατά της εκτροπής, οι εργασίες σταματούσαν, το έργο επανασχεδιαζόταν, νέες μελέτες υποβάλλονταν και οι εργασίες ξανάρχιζαν, για να σταματήσουν ξανά με την επόμενη καταδικαστική απόφαση και η ποσότητα του νερού που θα εκτρέπονταν μειώνονταν. Το ΣτΕ αποφάσισε κατά της εκτροπής του Αχελώου και τις έξι φορές και η εκτροπή έχει πια σταματήσει οριστικά. Μετά την τελευταία απόφαση του ΣτΕ το 2014 αποφασίστηκε -επί εποχής της αλήστου μνήμης σαμποταρίστριας Μπιρμπίλη, υπουργού περιβάλλοντος του Γ. Παπανδρέου - το φράγμα να λειτουργήσει ανεξάρτητα και άρχισε να συντάσσεται η μελέτη Περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ειδικά για το φράγμα της Μεσοχώρας και το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Γλύστρας. Την ίδια περίοδο, η Περιφέρεια Θεσσαλίας (στην οποία ανήκει η περιοχή του φράγματος) ζήτησε την αναθεώρηση της έκθεσης για τη στατικότητα του χωριού της Μεσοχώρας από το Ινστιτούτο Γεωλογικών Μελετών, η οποία είχε κατατεθεί το 2011. Το ΙΓΜΕ κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα: Έπρεπε να απαλλοτριωθεί όλο το χωριό για λόγους ασφαλείας. Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατατέθηκε τελικά το Νοέμβριο του 2014 έλαβε υπ’ όψιν την έκθεση του ΙΓΜΕ. Στη συνέχεια, μέσα στο 2015 η ΜΠΕ πήρε θετικές γνωμοδοτήσεις από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς: Περιφέρεια Θεσσαλίας, Δ/νση Υδάτων Δυτικής Ελλάδος, Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδος και Ιονίου και ο Δήμος Πύλης. Το επόμενο στάδιο ήταν η σύνταξη της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, την οποία υπέγραψε ο αρμόδιος υπουργός για να ξεκινήσουν τα έργα της ΔΕΗ για τη λειτουργία του φράγματος. Σε αυτό το στάδιο βρίσκεται η υπόθεση από τα τέλη του 2015. Μετά από αυτό η ΔΕΗ θα μπορέσει υποτίθεται να ξεκινήσει άμεσα τα τελευταία έργα που απομένουν για την εκκίνηση της λειτουργίας του φράγματος. Στις αρχές του 2016, μετά από έξι μήνες προσπαθειών, οι εκπρόσωποι του δήμου Πύλης, της Περιφέρειας Θεσσαλίας, της ΔΕΗ και άλλοι ενδιαφερόμενοι συναντήθηκαν με τον αρμόδιο υπουργό Σκουρλέτη. Ο υπουργός είπε τότε ότι το φράγμα της Μεσοχώρας πρέπει να λειτουργήσει και δεσμεύτηκε ότι θα προχωρήσει αυτός στην υπογραφή της ΑΕΠΟ. Αντί να υπογράψει, όμως, παρήγγειλε μια νέα μελέτη στατικότητας που θα διερευνούσε τη δυνατότητα να σωθούν περίπου 65 σπίτια της Μεσοχώρας και μετά τη λειτουργία του φράγματος από τον καθηγητή του Παν/μίου Θεσσαλίας Α. Κωμοδρόμο. Την 1η Φλεβάρη του 2017, ακριβώς ένα χρόνο από το αντίστοιχο ραντεβού με το Σκουρλέτη, οι ενδιαφερόμενοι φορείς συνάντησαν το νέο αρμόδιο για την υπογραφή της ΑΕΠΟ στέλεχος της κυβέρνησης, τον αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Φάμελλο. Και αυτός τους διαβεβαίωσε με τη σειρά του ότι η λειτουργία του φράγματος είναι στις προθέσεις του, και πως είναι πρόθυμος να υπογράψει την ΑΕΠΟ, που όμως δεν την έχει υπογράψει ακόμα.
Κοροϊδία για άλλη μια φορά. Άλλωστε όπως ξέρουν πολύ καλά οι σαμποταριστές του ΣΥΡΙΖΑ οι αθετήσεις υποσχέσεων για τα ζητήματα της δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα σ αυτή τη χώρα! Κοστίζουν πολιτικά μόνο οι αθετήσεις υποσχέσεων για τα ζητήματα της κατανάλωσης, που όμως ελάχιστοι τα συσχετίζουν με την παραγωγή.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΜΟΝΑΔΑ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Επένδυση ύψους 50 εκατ. δολλαρίων και 100 θέσεων εργασίας ακυρώθηκε. Πρόκειται για την δημιουργία πρωτοποριακής μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στην Κρήτη από την αμερικανική εταιρεία ONEX Technologies. Και η ακύρωση έγινε παρόλο που σύμφωνα με τα λεγόμενα της εταιρείας είχαν γίνει οι παραγγελίες των αναγκαίων πρώτων υλών για την κατασκευή του πρώτου κλωβού και είχαν προχωρήσει οι διαδικασίες για την επιλογή του επιστημονικού προσωπικού από την Αμερική, το οποίο θα εκπαίδευε τους Έλληνες επιστήμονες που θα στελέχωναν τη νέα μονάδα. Οι κλωβοί στους οποίους θα εκτρέφονταν τα ψάρια με τη μέθοδο του «mobile fish pen», δεν θα ήταν σταθεροί αλλά θα περιφέρονταν με τα ρεύματα της θάλασσας και θα ήταν σε μεγάλο βάθος, πράγμα το οποίο συμβάλλει όχι μόνο στην υγεία και την καλή ποιότητα των ψαριών, αλλά και στην προστασία της θάλασσας. Σε ότι αφορά την αιτία για τη φυγή των επενδυτών και την ακύρωση της επένδυσης σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ: «Τα γραφειοκρατικά εμπόδια και η καθυστέρηση στην έκδοση των αναγκαίων αδειοδοτήσεων εκτιμάται πως έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση των Αμερικανών, οι οποίοι είχαν δεσμεύσει τα χρήματα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα» (http://www.imerisia.gr, 7-1).
Η ΟΑΚΚΕ έχει τονίσει εδώ και χρόνια ότι δεν υπάρχουν γραφειοκρατικά εμπόδια αλλά πολιτικά με γραφειοκρατικά προσχήματα. Έχουμε δει σε πόσο χρόνο ρεκόρ εκδίδονται οι άδειες που εγκρίνει πολιτικά το καθεστώς των σαμποταριστών, όπως πχ η έγκριση των έργων της ΚΟΣΚΟ στο λιμάνι του Πειραιά. Μάλιστα ειδικά για την ΚΟΣΚΟ υπάρχει στη σύμβαση που υπέγραψε μαζί της το ελληνικό δημόσιο, ότι αν η ΚΟΣΚΟ θέλει να κάνει ένα έργο στην περιοχή του ΟΛΠ, που το ελληνικό δημόσιο δεν του εγκρίνει ή απορρίψει την άδεια ενός 3 μηνών αυτό αυτόματα μπορεί να πραγματοποιηθεί από την κινέζικη εταιρία!!! (http://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/σαμποταζ-–-ρωσοκινεζικη-διεισδυση/item/685-).
ΤΑ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΠΑΛΙΟΣΙΔΕΡΑ, ΑΛΛΑ…ΠΕΤΟΥΝ!
Το περασμένο καλοκαίρι οι σαμποταριστές ξεπούλησαν για 4,2 εκατ. ευρώ τα δύο ακριβότερα τετρακινητήρια αεροπλάνα υπερατλαντικών πτήσεων της πρώην Ολυμπιακής αεροπορίας Α340-300, τα οποία βρίσκονταν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού παραπεταμένα. Όπως αποδείχτηκε όμως, τα αεροπλάνα ήταν μια χαρά και θα μπορούσαν με μικρό κόστος να γίνουν καινούργια. Απόδειξη γι αυτό είναι ότι αμέσως μετά την πώλησή τους, απογειώθηκαν κανονικά από το Ελληνικό για μια πολύ μακρινή πτήση, όπως θα δούμε παρακάτω. H εξήγηση γι αυτήν την πώληση είναι απλή. Μπορεί η επίσημη βάση της εταιρείας που τα αγόρασε, της TurboshaftFZE να είναι τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, και συγκεκριμένα το Ντουμπάι, αλλά τα αεροπλάνα θα βρεθούν τελικά μέσω Ιράν στο Καζακστάν, στην ρώσικη αεροναυπηγική βάση του Μπαϊκονούρ, όπου βρίσκεται η μητρόπολη της ρωσικής αεροδιαστημικής βιομηχανίας, όπως και το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Εκεί θα επισκευαστούν από βετεράνους τεχνικούς, φτάνοντας σε μια τιμή πολλαπλάσια από αυτήν που αγοράστηκαν, γιατί αυτά τα αεροπλάνα ως μοντέλο όχι μόνο είναι ακόμα στην παραγωγή, αλλά από αυτά ελάχιστα έχουν αποσυρθεί διεθνώς. H τιμή του καθενός από αυτά καινούργιου είναι 238 εκατομμύρια δολάρια (http://planes.axlegeeks.com/l/236/Airbus-A340-300) και των δυο μαζί δηλαδή 476 εκ δολλάρια, δηλαδή 450εκ Ευρώ. Αν υποθέσουμε ότι μεταχειρισμένα και νεοσυντηρημένα, θα έχουν χάσει τη μισή τους τιμή ή ακόμα και τα 2/3 της αρχικής θα πουληθούν στα 150 εκ Ευρώ, δηλαδή 40φορές (!!!) πάνω από εκείνη στην οποία τα αγόρασαν οι νέοι ιδιοκτήτες. Η Καθημερινή, που δημοσιεύει την είδηση γράφει ότι «υπάρχει ένα ερώτημα γατί τα δύο αεροσκάφη έμεναν αναξιοποίητα». Μα έμειναν αναξιοποίητα ακριβώς για να τα αγοράσουν σχεδόν τζάμπα οι ρώσοι κρατικοκαπιταλιστές που ήδη αγοράζουν σχεδόν τζάμπα, μαζί με τους κινέζους συμμάχους τους, ό,τι θέλουν στην νέα αποικία τους της οποίας ο πληθυσμός πεινάει. Γι αυτό έμειναν αναξιοποίητες για δεκαετίες οι προβλήτες και η επισκευαστική ζώνη του Πειραιά; Γιαυτό ρήμαξαν οι ταινιόδρομοι των λιγνιτωρυχείων της Πτολεμαίδας, γι αυτό ρήμαξαν οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι που τους αγόρασαν μεν οι ιταλικοί κρατικοί σιδηρόδρομοι, αλλά αφού ταυτόχρονα υπογράψανε στρατηγική συνεργασία με τους ρώσικους σιδηροδρόμους (http://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/σαμποταζ-–-ρωσοκινεζικη-διεισδυση/item/699).
Η υπόθεση με την TurboshaftFZE μυρίζει από μακριά. Αν ανοίξει κανείς την ιστοσελίδα της θα βρει το πιο ασήμαντo, σύντομο, πρόχειρο και αόριστο περιεχόμενο πέρα από το ότι ιδρύθηκε μόλις το 2011 και ότι είναι εταιρεία εμπορίου ανταλλακτικών αεροπλάνων, ούτε καν επισκευών, δηλαδή ότι δεν κάνει καν τη δουλειά για τα οποία υποτίθεται ότι τα αγόρασε. Ακόμα και το όνομα Τurboshaft είναι αντιγραφή του ονόματος της ΤurboshaftWCA μιας κορυφαίας καναδικής εταιρείας στον τομέα της συντήρησης και επισκευής μηχανών αεροσκαφών. Ούτε φαίνεται αν έχει κάνει οποιαδήποτε δουλειά πριν, ούτε φωτογραφίες εγκαταστάσεων, ούτε βιογραφικά διευθυντικών στελεχών, που και αυτά αν τα βάλεις να τα ψάξεις δεν θα βρεις τίποτα, πέρα από το ότι ο υπεύθυνος ποιότητας είναι ρώσος, και για το διευθυντή διαχείρισης υπάρχει μόνο το μικρό όνομα.
Σε αυτή την εταιρία βιτρίνα, το ΤΑΙΠΕΔ των κομπραδόρων του ΣΥΡΙΖΑ χάρισε περίπου 150 εκ Ευρώ με μια κίνηση. Τόση εμπιστοσύνη είχαν σε αυτούς και γενικά στο επίσημο ελληνικό πολιτικό σύστημα ότι θα παίρνανε τη δουλειά και κανείς δεν θα διαμαρτυρόταν.
- Δημοσιεύτηκε στο φ 522 της Νέας Ανατολής, Φλεβάρης 2017 –