Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η σφαγή των 35 παλαιστινίων διαδηλωτών στη Γάζα και ο τραυματισμός εκατοντάδων άλλων από τον ισραηλινό στρατό στη διάρκεια των πρόσφατων μαζικών κινητοποιήσεων που οργάνωσε η Χαμάς στα σύνορα με το Ισραήλ είναι ένα ακόμα πολιτικό έγκλημα του επεκτατικού αντιπαλαιστινιακού και ουσιαστικά προβοκατόρικου δίδυμου Νετανιάχου Λίμπερμαν

Τίποτα το περίεργο δεν υπάρχει με το ότι την ειρήνη στη Γάζα κατάφερε να τη φέρει ο πιο αποκρουστικός όσο και γελοίος τύπος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, καθώς ήδη αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για κάποια αληθινή ειρήνη παρά μόνο για μια εύθραυστη ανακωχή. Η ανακωχή διαφέρει από την ειρήνη στο ότι οι δύο πλευρές δεν έχουν παραιτηθεί από το βασικό στόχο τους που είναι η κάθε μια να εξουδετερώσει την άλλη, και στο ότι ταυτόχρονα διατηρούν τα μέσα για να πραγματοποιήσουν αυτό το στόχο. Τίποτα δεν δείχνει ότι ο «ειρηνοποιός» σκοπεύει να αφαιρέσει αυτά τα μέσα από κάποια από τις δύο πλευρές. Αντίθετα κάνει ότι μπορεί για να τις ενισχύσει να τα διατηρήσουν. Γενικά δεν υπάρχει τίποτα το ανεξήγητο στο ότι ένας υποψήφιος δικτάτορας των ΗΠΑ και κυρίως ένας φίλος και θαυμαστής του Πούτιν, σταματάει προσωρινά έναν πόλεμο στον οποίο και οι δύο πλευρές του τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, εν προκειμένω η Χαμάς και η κλίκα Νετανιάχου είναι ανοιχτά φιλοπουτινικές. Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά του πόλεμου της Γάζας με τον πόλεμο της Ουκρανίας όπου οι δύο εχθροί ανήκουν σε πραγματικά παγκόσμια ανταγωνιστικά στρατόπεδα όποτε δεν υπάρχει έδαφος για ψεύτικους ειρηνοποιούς σαν τον Τραμπ *.

Ο σχη­μα­τι­σμός κυ­βέρ­νη­σης συ­νερ­γα­σί­ας α­νά­με­σα σε Φα­τάχ και Χα­μάς ή­ταν η τα­φό­πλα­κα που έ­βα­λε ο δι­πρό­σω­πος πα­λαι­στί­νιος πρό­ε­δρος Μαχ­μούντ Α­μπάς στους πο­λύ­χρο­νους ε­θνο­α­νε­ξαρ­τη­σια­κούς α­γώ­νες του πα­λαι­στι­νιακού λα­ού. Πα­ρά τους θερ­μούς πα­νη­γυ­ρι­σμούς, η έ­στω ε­πιφα­νεια­κή συμ­φι­λί­ωση του πα­λαι­στι­νια­κού ρεύ­μα­τος για ε­θνι­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α

Α­να­δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω το άρ­θρο για τους βομ­βαρ­δι­σμούς της Γά­ζας του 2009 που δη­μο­σιεύ­τη­κε στο φ. 441-2 της Νέ­ας Α­να­το­λής. Πρόκει­ται για μί­α α­νά­λυ­ση που ε­πα­λη­θεύ­ε­ται α­πό τις ση­με­ρι­νές ε­ξε­λί­ξεις και εί­ναι ε­ξαιρε­τι­κά χρή­σι­μη για την κα­τα­νό­η­σή του ισραηλο-παλαιστινιακού ζητήματος.

Ένας αντισημιτικός όχλος επιτέθηκε στις 7 του Μάη στην Αθήνα σε ένα ξενοδοχείο όπου μένουν τουρίστες του Ισραήλ κι έσπασε τα τζάμια του. Αυτή η επίθεση έγινε στο τέλος μια διαδήλωσης για συμπαράσταση στη Γάζα που έγινε στο Σύνταγμα και οργανώθηκε διαδικτυακά χωρίς κανένα κόμμα να αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσης της. Το συγκλονιστικό στην επίθεση της Αθήνας ήταν ότι ο στόχος της δεν ήταν το Ισραηλινό κράτος και η πρεσβεία του αλλά ο ίδιος ο ισραηλινός τουρίστας που θεωρείται ένοχος και τρομοκρατείται μόνο και μόνο επειδή υπερασπίζει το κράτος που νοιώθει σαν το καταφύγιο του απέναντι στα πογκρόμ που έγιναν και αυτά που έρχονται.

Κάθε πόλεμος μετά τις 7 του Οκτώβρη ανάμεσα στο Ισραήλ και σε οποιοδήποτε μέλος του  λεγόμενου  Άξονα  της Αντίστασης είναι δίκαιος από την πλευρά του Ισραήλ. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον επικεφαλής αυτού του μετώπου, το Ιράν των μουλάδων, αλλά και για τα μικρότερα μέλη του όπως τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς και τους Χούθι.

Το παρακάτω άρθρο μας είναι το πρώτο μετά τον πόλεμο αντιπερισπασμού που άναψε η πουτινική διπλωματία στη Μέση Ανατολή, το οποίο δεν ασχολείται κυρίως με την κεντρική σε αυτόν αντίθεση Ισραήλ-Χαμάς αλλά με την αντίθεση των ρωσόφιλων μουσουλμανικών χωρών με το Ισραήλ και τη Δύση και μάλιστα ουσιαστικότερα με την Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι με τη φρικαλεότητά της αντισημιτικής σφαγής της Χαμάς στις 7 του Οκτώβρη που πάγωσε το λαό του Ισραήλ ο ρωσοκινεζικός Άξονας διευκόλυνε την ακροδεξιά ηγεσία Νετανιάχου να απαντήσει με την συνηθισμένη επεκτατική αντιπαλαιστινιακή της λογική (https://www.oakke.gr/global/item/1628-,  https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1332-, https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-23-31/item/397-) ακριβώς για να δώσει στα τσιράκια του Άξονα και στην πλειοψηφία τους τσιράκια και των μουλάδων του Ιράν, το πρόσχημα να επιτεθούν όχι τόσο ενάντια στο Ισραήλ όσο στις δυτικές και μάλιστα κυρίως στις ευρωπαϊκές χώρες.

Ό­λες οι ως τώ­ρα δι­πλω­μα­τι­κές νί­κες των προ­βο­κα­τό­ρων η­γε­τών της Χαμάς έ­χουν στο βά­θος να κά­νουν με το με­γά­λο σύμ­μα­χο του ρω­σι­κού σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού που εί­ναι η κυ­βέρ­νη­ση συ­νερ­γα­σί­ας κύ­ρια α­νά­με­σα στο σο­βι­νιστι­κό κόμ­μα Λι­κού­ντ του πρω­θυ­πουρ­γού Μπ. Νε­τα­νιάχου και το ε­θνο­ρα­τσιστι­κό Γισ­ρα­έλ Μπε­ϊ­τε­νού του ρώ­σι­κης κα­τα­γω­γής και ε­θνο­ρα­τσι­στή υ­πουρ­γού ε­ξω­τε­ρι­κών Α. Λί­μπερ­μαν. Αυ­τή προ­έ­κυ­ψε

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Ενώ είχε γραφτεί το παρακάτω κείμενο και λίγο πριν δημοσιευτεί έγινε η παγκόσμιας στρατηγικής σημασίας διάλυση της τελευταίας συνόδου των G7 από τον αμερικανό πρόεδρο. Όχι τυχαία λίγο πριν οι υπόλοιποι έξι, που είναι οι αρχηγοί των μεγαλύτερων δεύτερης γραμμής ιμπεριαλιστικών χωρών του β κόσμου (Ευρώπη, Ιαπωνία, Καναδάς), είχαν καταψηφίσει την πρόταση του Τραμπ να συμμετάσχει ξανά στους G7 και η Ρωσία,