Ο μεν Ζάεφ θα έλεγε στους ρωσόφιλους εθνικιστές που τον κατηγορούν για προδότη: «Καλά δεν σας ενοχλεί που η Ρωσία επικαλείται επίσημα σαν βασικό επιχείρημα για την ακυρότητα της συμφωνίας των Πρεσπών από ελληνικής πλευράς τον όγκο των συλλαλητηρίων και τα γκάλοπ στην Ελλάδα που δείχνουν ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν εκφράζει τον ελληνικό λαό και την κατηγορεί ότι γι αυτό το λόγο δεν κάνει δημοψήφισμα; (Ανακοίνωση Λαβρόφ στις 14 Γενάρη https://www.lykavitos.gr/lavrof-i-elliniki-kyvernisi-agnoei-t/). Δεν σας ενοχλεί δηλαδή που ζητώντας από την ελληνική κυβέρνηση να υποταχτεί στη θέληση του λαού της κάνοντας δημοψήφισμα η Ρωσία ενθαρρύνει ουσιαστικά την Ελλάδα να είναι πιο αδιάλλακτη απέναντι στη χώρα μας στο ζήτημα της εθνικής μας ταυτότητας ώστε αυτή να μην μπει στο ΝΑΤΟ και ουσιαστικά αποδεικνύει ότι η υπεράσπιση της εθνικής μας ταυτότητας από τον Πούτιν κόντρα στους δυτικούς είναι ασύλληπτα υποκριτική;» Και δεν είναι μόνο ότι ο Ζάεφ δεν κάνει κεντρικό ζήτημα τις δηλώσεις Λαβρόφ υπέρ ενός δημοψήφισματος στην Ελλάδα, ώστε να κατηγορήσει τη Ρωσία για διπροσωπία, αλλά όταν οι δυτικοί ιμπεριαλιστές βάζουν ζήτημα ρώσικης επέμβασης στα εσωτερικά της Μακεδονίας, (πράγμα που κάνουν και οι ίδιοι οι δυτικοί ιμπεριαλιστές αν και χωρίς άσκηση αιματηρής βίας όπως κάνουν οι ρωσόφιλοι στη Δημ. της Μακεδονίας), ο Ζάεφ δηλώνει ότι δεν έχει κανένα στοιχείο για ρώσικη επέμβαση και μάλιστα δηλώνει ότι η Ρωσία είναι φίλη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Από την άλλη μεριά ο Τσίπρας έχει την ανάλογη στάση με αυτή του Ζάεφ απέναντι στους ρωσόφιλους που ηγούνται του αντιΠρέσπες κινήματος, δηλαδή απέναντι στους ναζιχρυσαυγίτες, στην ηγεσία της εκκλησίας (που είναι ο βασικός διοργανωτής των συλλαλητηρίων), στους Λαφαζάνηδες, στο επίσης ρωσόφιλο αλλά ευρωπαιοφανές καραμανλο-σαμαρικό ρεύμα που πρακτικά είναι ηγεμονικό στη ΝΔ, και βέβαια στο ψευτοΚΚΕ που δίνει όλη την αριστερή ιδεολογική κάλυψη στα συλλαλητήρια. Αυτό δεν συμμετέχει σε αυτά για να μην καρφώνεται σαν συνοδοιπόρος των χρυσαυγιτών αλλά και γιατί σαν γνήσια πρακτόρικο κόμμα δεν θέλει να δεσμεύεται από τους εθνικιστές καθώς θα χρειαστεί να συνεργαστεί στενά με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας στην περίπτωση που θα την απορροφήσει η Ρωσία. Είναι φαινομενικά ανεξήγητο ότι ο Τσίπρας δεν έχει πει ποτέ μα ποτέ ως τώρα σε όλους αυτούς που κατηγορούν αποκλειστικά την υποτιθέμενη φιλοδυτική κυβέρνηση του και κυρίως τη Δύση για την ενθάρρυνση του μακεδονικού εθνικισμού γιατί δεν κατηγορούν κυρίως τη Ρωσία, επειδή αυτή και όχι η ΕΕ έχει ήδη αναγνωρίσει (καιροσκοπικά βέβαια) τους γειτονικούς «αλυτρωτιστές» με το σκέτο όνομα Μακεδονία, και κυρίως γιατί αυτή και μόνο αυτή -και μάλιστα κόντρα στις Πρέσπες- κάλεσε τους Μακεδόνες με το στόμα του ίδιου του Πούτιν (https://www.protothema.gr/politics/article/855749/poutin-gia-sumfonia-ton-prespon-parevlepsan-ti-voulisi-ton-politon/) να υπερασπίσουν τη μακεδονική ταυτότητά τους από τη Δύση και να καταδικάσουν τις Πρέσπες επειδή αμφισβητούν αυτήν την ταυτότητα, πράγμα για το οποίο καμαρώνει ο Τσίπρας. Ένας ενστιχτώδικα αμυνόμενος πρωθυπουργός θα εξουδετέρωνε το σκληρό πυρήνα των αντιπάλων του απλά και εύκολα με το να τους καλεί να καταδικάσουν καθαρά και ξάστερα τον πολιτικό τους προστάτη και το ίνδαλμά τους, την πουτινική Ρωσία σαν επικινδυνότερη και «ανθελληνικότερη» από όλους τους «προδότες» φίλους της Δύσης και των «Σκοπίων» στη χώρα μας*.
Το μόνο που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη δήλωση του Λαβρόφ που ζητούσε δημοψήφισμα στην Ελλάδα ήταν να τον κατηγορήσει ότι επεμβαίνει στα εσωτερικά της Ελλάδας ενώ αμέσως μετά έβαλε τον Κατρούγκαλο να δίνει όρκους αιώνιας ελληνορωσικής φιλίας στον ρώσο πρεσβευτή. Αυτή η προσωρινή καταγγελία χρησίμευσε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κυρίως για να ξεκαρφωθεί στο ΝΑΤΟ το οποίο στην πολιτική παρακμή και τύφλα του θέλει να βλέπει σε αυτήν την κυβέρνηση τον πιο πιστό φίλο του στη ΝΑ Ευρώπη. Όμως στο εσωτερικό της χώρας μας η δειλή διαμαρτυρία του ελληνικού ΥΠΕΞ λειτούργησε σαν μια πελώρια βοήθεια στη ρώσικη διπλωματία, γιατί απλά τόνισε στον ελληνικό λαό το «ενδιαφέρον» της Ρωσίας να ακουστεί με ένα δημοψήφισμα η φωνή της πλειοψηφίας του που είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών.
Όμως αυτό που αποκαλύπτει ότι κάτι πολύ σάπιο συμβαίνει με τους Ζάεφ και Τσίπρα, κάτι που τους ταυτίζει με τα ρώσικα συμφέροντα, είναι ο χρονικός διαχωρισμός που έκανε ο δεύτερος, ο δήθεν νατοϊκός, ανάμεσα στην ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών στην ελληνική Βουλή από την ψήφιση του πρωτοκόλλου για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ χωρίς ο Ζάεφ να διαμαρτυρηθεί γι αυτόν τον διαχωρισμό. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας άλλαξε το όνομά της και έκοψε από το σύνταγμά της κάθε ανοιχτή αναφορά σε μακεδονικό έθνος κυρίως για να μπει στο ΝΑΤΟ και πολύ δευτερευόντως για να μπει στην ΕΕ. Αυτό γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των εθνικά μακεδόνων της χώρας αυτής θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ επειδή φοβάται, και δίκαια, ότι οι αλβανοί εθνικιστές που ελέγχουν πληθυσμιακά το ¼ της χώρας θέλουν να τη διαμελίσουν στα πλαίσια της στρατηγικής της Μεγάλης Αλβανίας, όπως διαμέλισαν και τη Σερβία για να αποσπάσουν το Κόσσοβο. Μπορεί λοιπόν εύκολα να συμπεράνει κανείς ότι το μόνο που θα απαιτούσε να πάρει σε αντάλλαγμα μια πατριωτική μακεδονική κυβέρνηση δίνοντας ένα μέρος της εθνικής της κυριαρχίας και του εθνικού κύρους της στην Ελλάδα θα ήταν την ψήφιση του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ αμέσως μετά την ψήφιση από την ελληνική Βουλή της συμφωνίας των Πρεσπών. Αυτό δεν θα το ζητούσε απλά αλλά θα το απαιτούσε ο Ζάεφ μιας και η έγκριση του πρωτοκόλλου αυτού αναγράφεται ρητά σαν μέρος αυτής της συμφωνίας (Αρθρο 2 παράγραφος 4 που μιλάει για ταυτόχρονη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από την ελληνική Βουλή και ψήφιση του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ).
Κι όμως όταν ο Τσίπρας ζήτησε και πέτυχε πριν ένα μήνα περίπου από το ΝΑΤΟ μέσα από μια εσωτερική πάλη σε αυτό (http://www.kathimerini.gr/1002288/article/epikairothta/ellada/paraskhnio-nato-gia-tis-prespes) να μεταφερθεί η ψηφοφορία για το πρωτόκολλο ένταξης στο ΝΑΤΟ σε μια άλλη απροσδιόριστα μακρυνή ημερομηνία, ο Ζάεφ και το κόμμα του όχι μόνο δεν χάλασαν τον κόσμο για αυτή τη χρονική αποσύνδεση της μιας ψήφισης από την άλλη, που παραβιάζει καθαρά τη συμφωνία των Πρεσπών και βάζει σε σοβαρή αμφισβήτηση την ένταξη της χώρας τους στο ΝΑΤΟ, αλλά δεν είπαν λέξη γι αυτό. Κι όμως είναι προφανές ότι το πρωτόκολλο με τίποτα δεν θα ψηφιστεί στην περίπτωση που γίνουν εκλογές οπότε το δεσπόζον κόμμα στη Βουλή θα είναι η Νέα Δημοκρατία που μόνο την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ δεν θα ψηφίσει σύμφωνα με τις απαιτήσεις του πολιτικού κινήματος που η ίδια έχει υποθάλψει και το οποίο είναι εκείνο που θα τη φέρει και θα τη στηρίζει στην εξουσία. Σε πρόσφατο άρθρο μας στην Νέα Ανατολή έχουμε εξηγήσει ότι η απόφαση του διαχωρισμού των δύο ψηφοφοριών από το ΝΑΤΟ σε απροσδιόριστη χρονική απόσταση στηρίχθηκε όχι μόνο στην εμπιστοσύνη της Δύσης στον δήθεν δικό της Τσίπρα, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι εκείνες τις μέρες αποκεφαλιζόταν από τον Τραμπ ο αντιπουτινικός υπουργός άμυνας των ΗΠΑ Μάτις (δες άρθρο της Νέας Ανατολής https://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/1093).
Είναι βέβαια αλήθεια ότι αν δεν ψηφιστεί και το πρωτόκολλο σύνδεσης με το ΝΑΤΟ η συμφωνία των Πρεσπών τυπικά δεν θα ισχύει. Όμως η διαδικασία ένταξης στην ΕΕ, δεν είναι σαν την ένταξη στο ΝΑΤΟ, που χρειάζεται ειδική απόφαση της ελληνικής Βουλής, αλλά αρχίζει αμέσως μετά την ψήφιση της συμφωνίας στην ελληνική Βουλή. Αν λοιπόν ούτε η ΕΕ, ούτε καμιά πολιτική δύναμη στην Ελλάδα και κυρίως ούτε οι φίλοι της Ρωσίας στη Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν βάλουν ένα δραστήριο βέτο στη συνέχιση της διαδικασίας ένταξης στην ΕΕ, αυτή δεν είναι υποχρεωτικό να σταματήσει από την ώρα που έστω άτυπα η Δημοκρατία της Μακεδονίας διατηρήσει από τη δικιά της μεριά εκείνες τις συνταγματικές αλλαγές που έχει συμφωνήσει με την Ελλάδα στα πλαίσια της συμφωνίας των Πρεσπών. Μια τέτοια διαδικασία θα είναι οπωσδήποτε ανώμαλη και για τους Μακεδόνες και για την ΕΕ αλλά τι είναι ομαλό στη βασανιστική πορεία αυτής της μικρής χώρας που είναι περικυκλωμένη από 4 σοβινισμούς και για αυτό τόσο εύκολα τσαλαπατημένη από τους ιμπεριαλιστές, ιδιαίτερα τους νεοτσαρικούς.
Σε κάθε περίπτωση η αποδοχή της παραβίασης της συμφωνίας των Πρεσπών στο ζήτημα του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ από τον Ζάεφ αποδεικνύει ότι αυτός είναι ένας προδότης της χώρας του και ένας αφοσιωμένος φίλος της Ρωσίας η οποία ανοιχτά δηλώνει ότι δεν έχει πρόβλημα να μπει η Δημοκρατία της Μακεδονίας σε μια ΕΕ πολιτικά διαβρωμένη από τους διάφορους φίλους της τύπου Μέρκελ, Στάινμαγερ, Γιουνκέρ, Σαλβίνι, Κουρτς, Ορμπάν και Σία (πράγμα που σαν διαδικασία, έστω ανώμαλη, μπορεί να ξεκινήσει όταν περάσουν οι Πρέσπες από την ελληνική Βουλή την επόμενη βδομάδα), αλλά δεν θέλει με τίποτα να μπει στο ΝΑΤΟ (πράγμα που θα συμβεί αν το πρωτόκολλο ένταξης στο ΝΑΤΟ δεν ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή). Από την άλλη μεριά αυτός ο ελιγμός του Τσίπρα αποδεικνύει ότι η δήθεν πολιτική αυτοθυσία του να υπογράψει τις μισητές στο λαό του Πρέσπες δεν έχει να κάνει με τίποτα το διεθνιστικό και φιλειρηνικό ούτε ακόμα περισσότερο το φιλο-νατοϊκό, όπως νομίζουν οι φιλελεύθεροι φίλοι του στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ που θέλουν να του δώσουν Νόμπελ ειρήνης, που αν ποτέ δοθεί θα είναι νόμπελ εξαπάτησης στη πανούργα ρώσικη διπλωματία.
Μόνο μια τέτοια συμπαιγνία Ζάεφ-Τσίπρα μπορεί να εξηγήσει γιατί το δημοψήφισμα για τις Πρέσπες μπαίνει τώρα και όχι πριν λίγους μήνες σαν απαίτηση της Ρωσίας (14 Γενάρη με τη δήλωση Λαβρόφ) και να γιατί μόλις τώρα και πέντε μέρες μετά την απαίτηση Λαβρόφ (στις 19 του Γενάρη) γίνεται η έκκλησή στη Βουλή για δημοψήφισμα από τον άνθρωπο «εθνικό σύμβολο», τον ανοιχτά φιλοχρυσαυγίτη αποστάτη της δημοκρατίας Μίκη Θεοδωράκη, ενώ την ίδια μέρα αρχίζει το ξεκίνημα συλλογής υπογραφών από την ως χθες συριζαία σοσιαλφασίστρια Αφ. Μάνου. Ετσι, τόσο ξεδιάντροπα γίνεται πράξη από τους υποτακτικούς της στην Ελλάδα η πολιτική του νεοναζί Πούτιν ενώ η ανώδυνη γενική αναφορά σε δημοψήφισμα χωρίς ποτέ να γίνει πράξη έχει γίνει από καιρό από διάφορους μακεδονομάχους.
Μόνο έτσι δηλαδή εξηγείται γιατί οι πρακτικοί προωθητές του δημοψηφίσματος ξύπνησαν τόσο αργά αφού βάζουν το θέμα μόλις μια βδομάδα πριν ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών, οπότε τα περί δημοψηφίσματος δεν θα προλάβουν να επηρεάσουν καθόλου την ψηφοφορία που θα οδηγήσει την Δημοκρατία της Μακεδονίας στην ΕΕ μια και έχουν ήδη κλείσει οι σχετικές ζυμώσεις, εξαγορές, αποστασίες κλπ που προδιαγράφουν το αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα οι πρακτικοί προωθητές του δημοψηφίσματος το προβάλλουν εντελώς έγκαιρα ώστε να μην ψηφιστεί ποτέ το πρωτόκολλο για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ όπως ακριβώς θέλει η Ρωσία. Αλλιώς ένα κίνημα υπογραφών που θα είχε ξεκινήσει εδώ και μερικούς μήνες θα μπορούσε στην κορύφωσή του να βάλει κάποια δημοκρατικοφανή πολιτικά προσκόμματα στον Τσίπρα, να οξύνει το επίπεδο της αντιπαράθεσης και κυρίως να πλατύνει το στρατόπεδο του «όχι στις Πρέσπες». Γιατί το σύνθημα «υπέρ του δημοψηφίσματος» είναι πραγματικά πολύ πιο πλατύ από το σύνθημα «κατεβείτε στα συλλαλητήρια» καθώς δίπλα στους ακροδεξιούς, στους πολιτικά καθυστερημένους και στους χωρίς αρχές αντισυριζαίους, που συμμετέχουν στα συλλαλητήρια και οι οποίοι δεν ενοχλούνται καθόλου να διαδηλώνουν δίπλα στους χρυσαυγίτες, προσθέτει και αυτούς που νομίζουν ότι είναι δημοκράτες και που πιστεύουν ότι οτιδήποτε και να πιστεύει κανείς για τις Πρέσπες πρέπει να γίνει αυτό που ένα «δημοκρατικό» δημοψήφισμα θα αποφασίσει. Αλλά όλοι ξέρουν ότι αυτό που θα αποφασίσει ένα δημοψήφισμα είναι η φίμωση της εθνικής συνείδησης ενός λαού και σίγουρα μιας εθνικής μειονότητας.
Σε κάθε περίπτωση ένα δημοψήφισμα που θα αποφασίζει πως θα λέγεται και πως θα αισθάνεται εθνικά ένας άλλος λαός και μια άλλη χώρα είναι μια δημοκρατικοφανής όσο και γελοία φασιστική απάτη. Η εγκυρότητα των διακρατικών συμφωνιών δεν προκύπτει από το επίπεδο της δημοκρατίας και τις όποιες ψηφοφορίες στο εσωτερικό των κρατών που τις υπογράφουν αλλά από το κατά πόσο αυτές οι συμφωνίες στο ίδιο τους το περιεχόμενο σέβονται τις δημοκρατικές αρχές στις οποίες πρέπει να στηρίζονται οι δίκαιες και ειρηνικές διακρατικές σχέσεις. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι με αυτό το κριτήριο άδικη ό,τι και να λένε οι δυο κυβερνήσεις και τα οποιαδήποτε δημοψηφίσματα γιατί με αυτήν αμείβεται σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων η επιθετική και αντιδημοκρατική πλευρά στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα εδώ και 25 χρόνια και τιμωρείται η αμυντική και δημοκρατική πλευρά στην οποία αντικειμενικά βρίσκεται από το 1992, οπότε ξεκίνησε τη διένεξη ο Παπανδρέου, η Δημοκρατία της Μακεδονίας, παρά τις εξαιρετικά μειοψηφικές στη χώρα αυτή όσο και εντελώς ανόητες σήμερα αλυτρωτικές διαθέσεις κάποιων σοβινιστών της. Ένα δημοψήφισμα ανάμεσα στις Πρέσπες και στο όχι Πρέσπες, που στην πράξη από δω και μπρος θα είναι «ένταξη στο ΝΑΤΟ της γειτονικής χώρας ή όχι ένταξη», απλά βάζει επιλογή ανάμεσα σε δύο βαθμούς αδικίας, αντιδημοκρατίας και κτηνώδους επιβολής της θέλησης μιας χώρας στις νόμιμες θελήσεις μια άλλης. Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι το «όχι στις Πρέσπες λόγω ΝΑΤΟ» που ουσιαστικά θα είναι το περιεχόμενο ενός δημοψηφίσματος, διαφέρει από το «όχι στις Πρέσπες λόγω ονόματος» των συλλαλητηρίων ως προς το ότι στο πρώτο γίνεται αντικειμενικά πολιτικός ηγεμόνας ο σοσιαλφασισμός που, όποια θέση και να πάρει για το δημοψήφισμα το ίδιο το ψευτοΚΚΕ, έχει σαν κέντρο την τη δήθεν αντιιμπεριαλιστική αντιευρωπαϊκή ρώσικη ψευτοαριστερά, ενώ στο δεύτερο ήταν αντικειμενικά πολιτικός ηγεμόνας το φασιστικό και μάλιστα το νεοναζιστικό δήθεν εθνικιστικό ρώσικο κόμμα, η «Χρυσή Αυγή». Εννοείται ότι το «όχι στις Πρέσπες λόγω ΝΑΤΟ» θα περιλαμβάνει όλο τον κόσμο του κινήματος «όχι στις Πρέσπες λόγω ονόματος». Η διαφορά που έχει σε ένα πρώτο επίπεδο το «όχι στις Πρέσπες λόγω ονόματος» από το «όχι στις Πρέσπες λόγω ΝΑΤΟ» είναι ότι το πρώτο είχε την αιχμή του ενάντια στην ίδια τη γειτονική χώρα, ενώ το δεύτερο θα την έχει ενάντια στη θέληση του λαού της να μπει σε έναν στρατιωτικό συνασπισμό στον οποίο έχει το δικαίωμα να ανήκει η Ελλάδα! Όμως η βαθύτερη διαφορά ανάμεσα στο συλλαλητηριακό και στο δημοψηφισματικό κίνημα είναι, ότι το δεύτερο κλιμακώνει το πρώτο γιατί ενώ συνεχίζει να ποδοπατά τα δικαιώματα ενός άλλου λαού και μιας άλλης χώρας, είναι ένα κίνημα πολύ πιο ανοιχτά υπέρ της Ρωσίας.
Ηδη το ψευτοΚΚΕ που ως τώρα μιλούσε ενάντια στο ΝΑΤΟ αλλά που και που καταφερόταν ενάντια στη Ρωσία σαν ιμπεριαλιστική χώρα, τώρα βγήκε στο κλαρί και είπε καθαρά στην ομιλία του Παφίλη για τις Πρέσπες στη Βουλή ότι πρέπει να αποτρέψουμε να μπει η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ καθώς αυτό επιδιώκεται αποκλειστικά για την περικύκλωση της Ρωσίας. Βεβαίως όποιος δεν είναι τυφλός βλέπει ότι εκείνος που επιτίθεται, περικυκλώνει και μάλιστα διασπάει την Ευρώπη είναι η πουτινική Ρωσία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται ένα κίνημα υπέρ του κέντρου του φασισμού στον κόσμο, που θα σηκώνει μια δημοκρατική σημαία, όπως είναι το αίτημα για ένα δημοψήφισμα! Βέβαια δημοψηφίσματα ζητάνε πάντα οι φαιο-«κόκκινοι» όταν έχουν πάρει έστω για μια στιγμή τις μάζες μαζί τους σε κάποια σημεία της συνολικής δημαγωγικής πλατφόρμας τους (τελευταία: αγανακτισμένοι-Σύριζα, Μπρέξιτ, «κίτρινα γιλέκα» κλπ). Ανοιχτά ούτε το ψευτοΚΚΕ ούτε η Χρ. Αυγή έχουν πάρει θέση ως τώρα για το δημοψήφισμα βοηθώντας το να πλατύνει, αλλά αυτό, τουλάχιστον σε επίπεδο βάσης θα ενώνει από τη φύση του το φασισμό και το σοσιαλφασισμό στα πλαίσια του γνωστού πλατειού φαιο-«κόκκινου» φιλο-ευρασιατικού αντιαμερικάνικου μετώπου, αν και ο δεύτερος θα βρίσκει πάντα αφορμές να καταγγέλει τον αποτρόπαιο πρώτο για ξεκάρφωμα καθως και να κρύβει όσο μπορεί την παρουσία του σε αυτό. Αλλωστε αυτό το κρύψιμο το κάνει εδώ και καιρό όλο το πολιτικό καθεστώς Είναι χαρακτηριστικό πόσο σχολαστικά τα τηλεοπτικά κανάλια κρύψανε την παρουσία της «Χρυσής Αυγής» στο χθεσινό συλλαλητήριο για να μην το εκθέσουν διεθνώς.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι η Ρωσία επικαλείται διαρκώς την έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών στις δύο χώρες για να διεισδύει μέσα τους, αλλά και για να μην παίρνει καθαρή θέση στην ουσία της διένεξης τους ώστε να μπορεί να την υποδαυλίζει και να την παροξύνει με τους ανθρώπους της από τις δύο ακριβώς αντίθετες πλευρές που αναφέραμε.
Πάντως η μηχανή με το δημοψήφισμα πάει καλά. Ηδη μπαίνουν μπροστά σε αυτό το μαύρο κίνημα συνηδειτά ή όχι και υπογράφουν το αίτημα για δημοψήφισμα οι πρώτοι θεωρούμενοι προοδευτικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι για δεκαετίες δεν είχαν λερώσει την εικόνα τους συνεργαζόμενοι ανοιχτά με το φασισμό ή το σοσιαλφασισμό.
Οφείλουμε να πούμε σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους που σκοπεύουν να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από ένα τέτοιο αίτημα ότι δεν είναι καθόλου δημοκρατικές από μόνες τους οι ψηφοφορικές διαδικασίες για οποιοδήποτε θέμα. Για παράδειγμα δεν είναι δημοκρατική η απόφαση που παίρνει μια εθνοτική πλειοψηφία να εξαφανίσει ή έστω να φιμώσει με ένα άψογο δημοψήφισμα μια εθνική μειονότητα επειδή δεν της αρέσει η αντίληψη που έχει αυτή η μειονότητα για τον εαυτό της δηλαδή, όπως πχ ότι είναι εθνική. Μια τέτοια μειονότητα υπάρχει, είναι η εθνικά μακεδονική στην Ελλάδα και ήδη πνίγεται και απειλείται από τις διακομματικές κραυγές περί μη ύπαρξης μακεδονικού έθνους και περί προδοτικής μακεδονικής μειονότητας που στηρίζει τον εγγενή αλυτρωτισμό αυτού του ανύπαρκτου μακεδονικού εθνικού κράτους. Πόσο μάλλον δεν είναι δημοκρατική η απόφαση που παίρνει η πλειοψηφία του λαού μιας χώρας να καταργήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και του αυτοπροσδιορισμού ενός άλλου λαού και μιας άλλης χώρας, όσο απόλυτος και αν είναι ο σεβασμός των αντίθετων απόψεων πριν από μια τέτοιου είδους ψηφοφορία (αν και ποτέ δεν είναι δυνατός ένας τέτοιος σεβασμός από τους φασίστες).
Ας αναλογιστούν αυτοί οι δημοκρατικοί άνθρωποι σκέφτονται να μπουν σε αυτό το κίνημα πόσο γελοίο θα ήταν να ψήφιζε ο γερμανικός λαός για να δικαιώσει την επίθεσή του στην Πολωνία, στη Γαλλία και μετά στην ΕΣΣΔ στον β παγκόσμιο πόλεμο. Θα ήταν τόσο γελοίο όσο το δημοψήφισμα στην Κριμαία με το οποίο οι κατά πλειοψηφία ρώσοι κάτοικοι της αποφάσισαν «δημοκρατικά» να την παραχωρήσουν στη Ρωσία που ήταν μια πιο έξυπνη εκδοχή της διαδικασίας με την οποία ο Χίτλερ ικανοποίησε τις πραγματικές διαθέσεις της σουδητικής μειονότητας της Τσεχοσλοβακίας να ενσωματωθούν το 1939 στη Γερμανία του Γ Ράιχ.
Πρέπει επίσης εδώ να σημειώσουμε το βασικό για τους φαιοκόκκινους δεν είναι απαραίτητη η πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος, αλλά να είναι μαζικό το κίνημα υπογραφών και γενικά οι πολιτικές κινητοποιήσεις για το δημοψήφισμα. Είναι πολύ καλύτερο για τους ρωσόφιλους να ματαιωθεί η ψήφιση του πρωτοκόλλου ένταξης στο ΝΑΤΟ χωρίς να έρθει αυτό ποτέ στη Βουλή ή να μπει από τη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ σε δημοψήφισμα, πράγματα που θα εκθέσουν τα υποτιθέμενα αυτά φιλοδυτικά κόμματα στη Δύση. Στην πραγματικότητα ένα πραγματοποιημένο δημοψήφισμα ενάντια στις Πρέσπες θα προκαλούσε πρόβλημα και στη Ρωσία που θέλει τη Μακεδονία μέσα στην ΕΕ να συνεργάζεται στενά με την ήδη ρωσόφιλη Ελλάδα για να απορροφηθεί μια ώρα αρχύτερα από το ορθόδοξο τόξο και από κοινού να διαβρώνουν και να αποσυνθέτουν παραπέρα την ΕΕ. Μπορεί άλλωστε να υποθέσει κανείς πόσο προδομένοι, και με το δίκιο τους, θα αισθανθούν όλοι οι Μακεδόνες από το ΝΑΤΟ, κυρίως οι φιλοευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες και με πόση ορμή θα πάνε με τη Ρωσία στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν ψηφίσει το πρωτόκολο. Εδώ και χρόνια όλα τα βρώμικα και μπαμπέσικα τερτίπια των ελληνικών κυβερνήσεων οι μακεδόνες τα χρεώνουν όπως είναι φυσικό στη Δύση, που τα ανέχεται, και όχι στη Ρωσία που τα καθοδηγεί κρυπτόμενη όμως επιδέξια πίσω από τους δήθεν δυτικόφιλους εγκαθέτους της στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ώς πρόσφατα φιλονατοικός εθνικιστής Γκρούεφσκι που τελικά κατέφυγε στην Ουγγαρία του πουτινικού Ορμπάν για να σωθεί από τις πολιτικές διώξεις των αληθινών ή ψεύτικων φιλοευρωπαίων της χώρας του.
Τη δίκαιη και δημοκρατική γραμμή για το μακεδονικό δεν θα την κρίνουν τα γκάλοπ και οι κάθε λογής ψηφοφορίες στην Ελλάδα, ούτε τα φριχτά μαθήματα κομπλεξικού εθνικού ναρκισσισμού που δίνει σύσσωμη η ελληνική αστική τάξη, φιλοΠρεσπική και αντιΠρεσπική, στα ΜΜΕ η οποία στο μακεδονικό απέδειξε τον πολύ αντιδραστικό η έστω ιδεολογικά περιορισμένο χαρακτήρα της. Γιατί όχι μόνο οι συριζαίοι σοσιαλφασίστες αλλά και οι πνιγμένοι από τις προκαταλήψεις της τάξης τους αστοφιλελεύθεροι που υπερασπίζουν τις Πρέσπες δεν είναι από αντικειμενική άποψη λιγότερο βιαστές της συνείδησης του γειτονικού μας από όσο οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων μιας και αρνούνται και αυτοί με τη βία την εθνική του υπόσταση και την όποια εικόνα έχει για τον εαυτό του. Οι δημοκρατικοί άνθρωποι και ιδιαίτερα οι διεθνιστές πρέπει να δουν πόση αχρειότητα εκδηλώνουν οι συριζαίοι εφευρέτες των Πρεσπών όταν καμαρώνουν πως αυτοί πετυχαίνουν σαν γνήσιοι πατριώτες το στόχο της εξαναγκαστικής εξαφάνισης του εθνικού χαρακτήρα ενός λαού πιο καλά και πιο συσπειρωτικά σε διεθνές επίπεδο από όσο οι κατ αυτούς «πατριδοκάπηλοι μακεδονομάχοι» των συλλαλητηρίων που με τον «εξτρεμισμό» θα απομονώναν τη χώρα μας και αυτή θα έχανε το δίκιο της.
Το τι είναι όλες αυτές οι δήθεν πατριωτικές γραμμές για το μακεδονικό θα το κρίνουν αρκετά σύντομα οι λαοί του πλανήτη, ιδιαίτερα οι ευρωπαϊκοί που θα διαπιστώσουν από πολλές πλευρές πάνω στο πετσί τους το φασιστικό ρεύμα που χτίζεται επί δεκαετίες στη χώρα μας με βασικό εργαλείο το μακεδονικό. Αυτό έχει στο κέντρο του τη σκανδαλώδη απόκρυψη από την αστική τάξη, ιδιαίτερα από την ψευτοαριστερά, και την απόλυτη διαστρέβλωση ενός πελώριου κομματιού της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Κρύβουν δηλαδή όλοι αυτοί ότι η σημερινή ελληνική Μακεδονία κατοικιόταν ως τον προτελευταίο αιώνα κατά πλειοψηφία από μη ελληνικού πληθυσμούς, δηλαδή ότι δεν ήταν πάντα αλλά έγινε σχετικά πρόσφατα ελληνική μέσα από υποκινούμενους από τον ιμπεριαλισμό κατακτητικούς πολέμους, εθνοκαθάρσεις γηγενών και εγκαταστάση από αλλού ελληνικών πληθυσμών, και πάνω απ όλα από άγρια καταπίεση της μακεδονικής εθνότητας. Τώρα η ελληνική Μακεδονία είναι αναντίρρητα ελληνική γιατί αυτή είναι η ριζωμένη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφία του λαού που την κατοικεί αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην επίσημη ιστοριογραφία να κρύψει όλη αυτή τη βία και αδικία που προηγήθηκε και που έχει σαν μήτρα της τον νεοελληνικό σοβινισμό και επεκτατισμό. Είναι αυτός που για να κρύψει τα παλιά εγκλήματά του συνεχίζει με καινούργια, και γι αυτό θέλει να κρύψει από το λαό μας ότι υπάρχει σήμερα ένα σλάβικο στη καταγωγή του έθνος το μακεδονικό, (που ούτε έχει ούτε το ίδιο ισχυριζόταν πριν αμφισβητηθεί από την Ελλάδα ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με την αρχαία Μακεδονία) και το οποίο είναι εθνογενετικά πολύ πιο νέο από το νεοελληνικό καθώς άρχισε να αποκτά συνείδηση του εαυτού του μόλις από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα μέσα από την σκληρή πάλη του με τον ελληνικό, το βουλγάρικο και το σέρβικο σοβινισμό ενώ πήρε το όνομά του από την περιοχή με το αρχαιοελληνικό όνομα στην οποία ζούσε.
Ολα τα ψέμματα έχουν κοντά ποδάρια αλλά τα πιο μεγάλα ψέμματα έχουν τα πιο κοντά. Βέβαια οι μεγάλες ανατροπές στα ιστορικά ψέμματα δεν γίνονται από την προπαγάνδιση της σωστής ιστορίας αλλά από τα μαθήματα που δίνει για την ιστορία η ζωή. Είναι δηλαδή σχεδόν πάντα οι τωρινές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, συνήθως μάλιστα οι πιο τραυματικές εκείνες που γεννάνε μέσα στις μάζες και στις πρωτοπορίες τους την ανάγκη να μελετήσουν την ιστορία και να βρούν μέσα σε αυτην την κρυμμένη αλήθεια που τελικα΄έφερε την τωρινή κρίση. Πιστεύουμε ότι είναι κόντρα στην άνοδο του φασισμού και του σοσιαλφασισμού, δηλαδή κυρίως μέσα από την αντίσταση στα φαιο-«κόκκινα» τέρατα που τα ενώνει ο ελληνικός μεγαλοϊδεάτικος σοβινισμός ο αναζωογονημένος από το ρώσικο νεοτσαρικό διεγερτικό, που θα μπορέσει η πολιτική δημοκρατία και η πραγματική αριστερά με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές υπερασπιστές του ΔΣΕ των ελλήνων και μακεδόνων αδελφών μαχητών να αφυπνιστούν και επίσης ισχυρά να συσπειρωθούν. Αλλωστε παρόλες τις ατέλειωτες ίντριγκες και τις προβοκάτσιες οι αντιφάσεις της ρώσικης πολιτικής και των νεοταγματασφαλιτών της αυτές θα γίνονται όλο και πιο φανερές όσο η ίδια η υπερδύναμη θα επεμβαίνει πιο δραστήρια και πιο ανοιχτά και όχι μόνο μέσω των πρακτόρων της. Η ανάλυση που προηγήθηκε αποκαλύπτει αυτές τις αντιφάσεις πολύ πιο καλά και πολύ πιο εύκολα από όσο μπορούσε να το κάνει πριν ένα χρόνο όταν ξεκίνησε η μεγάλη πολιτική προβοκάτσια με το μακεδονικό από τους Τσίπρα και Ζάεφ.
Είναι αλήθεια ότι μεγάλα κομμάτια του λαού μας συμμετέχουν ή συμπαθούν ακόμα τα φασιστικά κινήματα, νομίζοντας ότι είναι πατριωτικά ή ταξικά αλλά όταν οι φασίστες και σοσιαλφασίστες που ηγούνται αυτών των κινημάτων επιχειρήσουν να κυριαρχήσουν ανοιχτά πάνω του και να του πνίξουν τη φωνή και την πολιτική του δράση πιστεύουμε ότι παρόλη την πολύχρονη προπαγάνδα που έχει προηγηθεί θα τον βρουν σαφώς απέναντί τους. Επίσης ενώ ο ελληνικός λαός συμπαθεί τελευταία τη Ρωσία σαν αντίβαρο σε αυτό που θεωρεί, και εν μέρει είναι, αδικίες μιας Ευρώπης στην οποία ζει, την απεχθάνεται για τον αυταρχισμό της, τον συντηρητισμό και τον μιλιταρισμό της και δεν είναι με τίποτα ο χώρος στον οποίο θα ήθελε να ζει.
Δεν είναι εύκολο, δεν θα γίνει σύντομα, αλλά η διαδικασία αποδέσμευσης του λαού από τους φαιο-«κόκκινους» ήδη έχει ξεκινήσει, όπως έχουμε ξαναπεί, κατά αρχήν σε επίπεδο αριστερής και δημοκρατικής πρωτοπορίας. Το μεγάλο μας πλεονέκτημα είναι ότι τους μελετάμε πολιτικά, οπότε τους ξέρουμε αρκετά καλά και τους πολεμάμε έχοντας εμπιστοσύνη στις μάζες που ενστιχτώδικα τους αντιπαθούν ενώ αυτοί μας πολεμάνε χωρίς να μας ξέρουν και, κυρίως χωρίς να έχουν καθόλου εμπιστοσύνη στις μάζες που όπου μας γνωρίζουν μας θεωρούν δικούς τους ανθρώπους και έτσι ποτέ δεν μπορούν να τις συσπειρώσουν στ αλήθεια εναντίον μας.
*Ο Πούτιν υπονοεί ότι αυτή η μακεδονική ταυτότητα είναι εθνική αλλά δεν το λέει καθαρά για να μην ενοχλήσει το μεγαλοελληνικό και το μεγαλοβουλγάρικο σοβινισμό που δεν δέχονται καμιά μακεδονική ταυτότητα πόσο μάλλον μακεδονικό έθνος.