Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΙ Ή ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΕΜΦΥΛΙΟΙ

  Σχετικά με τον Π. Φύσσα και τους δύο νεκρούς χρυσαυγίτες   Ο πα­τέ­ρας του ε­νός α­πό τους δύ­ο νε­κρούς χρυ­σαυ­γί­τες, πή­ρε τη­λέ­φωνο τη μά­να του Παύ­λου Φύσ­σα και της ζή­τη­σε να εμ­φα­νι­στούν μα­ζί για να σταμα­τή­σει ο φαύ­λος κύ­κλος του αί­μα­τος. Σε αυ­τήν την κα­τεύ­θυν­ση
έ­σπρω­χναν από την πρώ­τη στιγ­μή τα κα­νά­λια τους γο­νείς  των χρυ­σαυ­γι­τών με πρώ­το το ΜΕ­ΓΚΑ σύμ­φω­να με τη θε­ω­ρί­α της α­να­χαί­τι­σης ε­νός α­κή­ρυ­χτου εμ­φύ­λιου, που πή­ρε τά­χα στο διά­βα του τρί­α παι­διά. 
 
Η μά­να του Φύσ­σα αρ­νή­θη­κε αυ­τήν την πρό­τα­ση. 
 
Κα­τά τη γνώ­μη μας έ­κα­νε πο­λύ κα­λά. Για­τί η θε­ω­ρί­α των “τριών α­δικο­χα­μέ­νων παι­διών” που πρέ­πει να δώ­σουν τα χέ­ρια με­τά θά­να­το μέ­σω των γο­νιών τους εί­ναι μια θε­ω­ρί­α που βο­λεύ­ει ε­ντε­λώς τη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α και το βα­θύ κα­θε­στώς που την κα­λύ­πτει, και το ο­ποίο ευ­θύ­νε­ται και για τις τρεις δο­λο­φο­νί­ες.
Κα­ταρ­χήν δεν υ­πάρ­χει κα­μιά συμ­με­τρί­α α­νά­με­σα στον Φύσ­σα και στους νε­κρούς της “Χρ. Αυ­γής”. Τον Φύσ­σα τον σκό­τω­σε η “Χρυ­σή Αυ­γή” αλλά τους χρυ­σαυ­γί­τες δεν τους σκό­τω­σαν οι φί­λοι του Φύσ­σα, ού­τε το ι­δε­ο­λογι­κο­πο­λι­τι­κό ρεύ­μα που εκ­προ­σω­πού­σε ο Φύσ­σας. Τους χρυσαυ­γί­τες, εί­τε τους σκό­τω­σε έ­να τμή­μα του δια­κομ­μα­τι­κού κρά­τους που ε­πί δε­κα­ε­τί­ες προ­στά­τευ­σε σκαν­δα­λω­δώς τη συμ­μο­ρί­α, εί­τε, τους σκό­τω­σε μια άλ­λη συμ­μο­ρί­α, ε­πανα­στα­τι­κή στη μορ­φή και φα­σι­στι­κή στο πε­ριε­χό­με­νο,  που το πι­θα­νό­τε­ρο ανή­κει σε έ­να ι­δε­ο­λο­γι­κοπο­λι­τι­κό ρεύ­μα το ο­ποί­ο ο Φύσ­σας και οι φί­λοι του έ­χουν ου­σια­στι­κά κα­τα­δι­κά­σει. Ο Φύσ­σας ο ί­διος σε έ­να βί­ντε­ο που παί­χτηκε με­τά το θά­να­τό του (στον ι­στό­το­πο Ζού­γκλα) σάρ­κα­ζε μια α­πό αυ­τές τις συμ­μο­ρί­ες, τους Πυ­ρή­νες της Φω­τιάς, και την εμ­φά­νι­ζε σαν αλ­λη­λο­συ­μπλη­ρού­μενο ά­κρο με τη “Χρυ­σή Αυ­γή” (http://www.zougla.gr/greece/article/o-pavlos-fisas-se-ekpompi-tis-zouglas, το στιγ­μιό­τυ­πο α­πό 28:43 έ­ως 29: 19 στο πρώ­το βί­ντε­ο). Αυ­τή η το­πο­θέ­τη­ση ή­ταν πο­λύ εύ­στο­χη  για­τί οι Πυρή­νες σε προ­κή­ρυ­ξή τους με­τά τη βομ­βι­στι­κή ε­πί­θε­ση τους ε­νά­ντια στη “Χρυ­σή Αυ­γή” το 2010 έ­γρα­ψαν ό­τι αυ­τή δεν ή­ταν πραγ­μα­τι­κά ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στική δη­λα­δή ε­χθρι­κή στο σύ­στη­μα ό­πως ή­ταν ο  αρ­χι­να­ζί Κα­λέ­ντζης! 
 
Κυ­ρί­ως ό­μως τό­σο οι γο­νείς ό­σο και οι φί­λοι του Φύσ­σα κα­τα­δί­κασαν εκ των προ­τέ­ρων κά­θε βί­αι­η πρά­ξη α­ντεκ­δί­κη­σης κα­τά της “Χρυ­σής Αυ­γής”. Α­πό την αρ­χή έ­δει­ξαν και μά­λι­στα τό­νι­σαν ό­τι αυ­τό που ή­θε­λαν ή­ταν ένα ει­ρη­νι­κό και πλα­τύ δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα κα­ταγ­γε­λί­ας της “Χρ. Αυ­γής”.  Αυ­τές οι ε­ξαι­ρε­τι­κά ψύ­χραι­μες το­πο­θε­τή­σεις ή­ταν ά­με­ση α­πο­δο­κι­μα­σία ό­λων ε­κεί­νων των “συ­μπα­ρα­στα­τών” που φώ­να­ζαν συν­θή­μα­τα για “κρεμά­λες στους φα­σί­στες” και για “κον­σερ­βο­κού­τια”. Μά­λι­στα οι φί­λοι του Φύσ­σα δια­χω­ρί­στη­καν τό­σο πο­λύ α­πό κά­θε  ψευ­το­ε­πα­να­στα­τι­κό, στην ουσί­α κα­θε­στω­τι­κό, “α­ρι­στε­ρό” κί­νη­μα και κόμ­μα, ώ­στε ό­λοι ό­σοι βγή­καν τις πρώ­τες ώ­ρες να κα­πη­λευ­τούν πο­λι­τι­κά τον η­ρω­ι­κό νε­κρό έ­πα­ψαν σύ­ντο­μα κά­θε α­να­φο­ρά σε αυ­τόν και ε­γκα­τέ­λει­ψαν και κά­θε σύν­θη­μα του τύ­που: “ο Φύσ­σας Ζει, αυ­τός μας ο­δη­γεί”.  Ε­μείς δεν συμ­φω­νού­με με κά­θε θέ­ση του Φύσσα και των φί­λων του, ό­πως αυ­τή ε­νά­ντια σε κά­θε κομ­μα­τι­κή έ­ντα­ξη - αν και αυ­τή η α­ντί­λη­ψη, πο­λύ συ­χνή στη δη­μο­κρα­τι­κή νε­ο­λαί­α προ­κύ­πτει κυ­ρί­ως α­πό την α­πέ­χθεια της τε­λευ­ταί­ας στην ορ­γα­νω­μέ­νη ψευ­το­α­ρι­στε­ρά -  ό­μως α­ξί­ζει να α­κο­λου­θεί κα­νείς τον Φύσσα και τη γραμ­μή του στη βα­σι­κή της ι­δε­ο­λογι­κή  διά­στα­ση δη­λα­δή στα ζη­τή­μα­τα της α­ντι­φα­σι­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, του αντι­ρα­τσι­σμού και της α­νοι­χτής σκέ­ψης και συ­ζή­τη­σης.  Αυ­τή η α­ντί­λη­ψη είναι σε σύ­γκρου­ση με ό­λο αυ­τό το υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κό ρεύ­μα που ε­ξι­σώ­νει την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α με το να­ζι­σμό και σαν τέ­τοιο αρ­νεί­ται το α­ντι­φα­σι­στικό μέ­τω­πο. Το αρ­νεί­ται εί­τε α­νοι­χτά ό­πως το ψευ­τοΚ­ΚΕ και ο ψευ­το­α­ναρ­χι­σμός, εί­τε κα­λυ­μέ­να ό­πως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που βά­ζει την πά­λη ε­νά­ντια στο μνη­μό­νιο σαν προ­ϋ­πό­θε­ση του α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώπου την ώ­ρα που και η “Χρυ­σή Αυγή” εί­ναι α­ντι­μνη­μο­νια­κή. Στην ου­σί­α και τα δύ­ο αυ­τά κόμ­μα­τα αρ­νού­νται το α­ντι­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο και μά­λι­στα παίρ­νουν θέ­ση υ­πέρ της “Χρ. Αυ­γής” και κα­τά της  α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας με το ε­πι­χεί­ρη­μα ό­τι αν τε­θεί ε­κτός νό­μου το “κόμ­μα” των να­ζί θα τε­θεί και η α­ρι­στε­ρά. Κα­μιά α­λη­θι­νή α­ριστε­ρά δεν θα φο­βό­ταν κά­τι τέ­τοιο, α­ντί­θε­τα θα θω­ρού­σε την πα­ρα­νο­μί­α των να­ζί ό­ρο για τη δι­κιά της νο­μι­μό­τη­τα.
 
Κα­νέ­να α­πό τα πα­ρα­πά­νω  ρεύ­μα­τα, εί­τε με πι­στό­λια και με βα­ριο­πούλες, εί­τε χω­ρίς δεν εί­ναι α­ντι­φα­σι­στι­κό και κα­νέ­να δεν πρό­κει­ται πο­τέ να βρε­θεί σε πραγ­μα­τι­κό εμ­φύ­λιο με τους να­ζί, ού­τε στρα­τη­γι­κά ού­τε τα­κτικά.  Έ­χου­με δώ­σει πολ­λές φο­ρές τη βα­σι­κή ε­ξή­γη­ση γι αυ­τό, δη­λα­δή το ό­τι ό­λα αυ­τά τα ρεύ­μα­τα και κόμ­μα­τα τα ε­νώ­νει με τη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α η κοι­νή συμπά­θεια και η κοι­νή πο­λι­τι­κή ε­ξάρ­τη­ση α­πό το πα­γκό­σμιο κέ­ντρο του κά­θε φα­σι­σμού, την που­τι­νι­κή Ρω­σί­α. Α­πό ε­κεί α­πορ­ρέ­ει το κοι­νό τους πά­θος ε­νά­ντια στην α­στο­δη­μο­κρα­τί­α, στην Ευ­ρώ­πη και στα στοι­χειώ­δη δη­μο­κρα­τι­κά και αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα. 
Οι μόνοι που μπο­ρούν να βρε­θούν κά­ποια στιγ­μή σε α­λη­θι­νό πό­λεμο με τους να­ζί εί­ναι αυ­τοί που θέ­λουν την ει­ρή­νη και την πο­λι­τι­κή δη­μο­κρατί­α, και γι αυ­τό πο­τέ δεν ξε­κι­νά­νε την πο­λι­τι­κή βί­α. Α­λη­θι­νό πό­λε­μο θα προκα­λέ­σουν πι­θα­νό­τα­τα οι να­ζί, η δή­θεν α­ντι­φα­σι­στική ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, και ο ψευ­το­α­ναρ­χι­σμός μό­νο αν αύ­ριο κα­τα­φέ­ρουν να ε­γκα­τα­στή­σουν α­πό κοι­νού στη χώ­ρα την α­νοι­χτή, υ­πε­ρεκ­με­ταλ­λευ­τι­κή δι­κτα­το­ρί­α των νε­ο­να­ζί ρώ­σων και κι­νέ­ζων φί­λων  τους. Τό­τε α­πέ­να­ντι τους θα βρουν τη με­γά­λη πλειο­ψη­φί­α του ελ­λη­νι­κού λα­ού σε έναν πλα­τύ ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό και α­ντι­φα­σι­στι­κό μέ­τω­πο που μπο­ρεί να υ­πο­χρε­ω­θεί να γί­νει έ­νο­πλο. Αυ­τός θα εί­ναι δευ­τερευό­ντως και έ­νας εμ­φύ­λιος πό­λε­μος δύ­ο πραγ­μα­τι­κών “ά­κρων” στο ε­σωτε­ρι­κό της χώ­ρας. Αυ­τά τα ά­κρα υ­πάρ­χουν και σή­με­ρα μό­νο που το έ­να εί­ναι συ­νει­δη­τό και ορ­γα­νω­μέ­νο (το ά­κρο των να­ζί και των η­γε­τών της ψευ­το­α­ρι­στεράς), και το άλ­λο εί­ναι το αυ­θόρ­μη­το αλ­λά πο­λι­τι­κά ά­πει­ρο και ι­δε­ο­λο­γι­κά αξε­κα­θά­ρι­στο δη­μο­κρα­τι­κό πλειο­ψη­φι­κό ρεύ­μα του λα­ού στο ο­ποί­ο πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται και η πλειο­ψη­φί­α της βά­σης της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς. Ο Παύ­λος Φύσ­σας εί­ναι έ­να πρώ­ι­μο θύ­μα αυ­τού του προ­α­ναγ­γελ­μέ­νου εμ­φύ­λιου πο­λέ­μου. Οι δυο χρυ­σαυ­γί­τες δεν εί­ναι.
 
Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δη­λα­δή οι δο­λο­φό­νοι των δύ­ο χρυ­σαυ­γι­τών, όποιοι και αν εί­ναι αυ­τοί, α­νή­κουν σή­με­ρα στο ί­διο βα­θειά ε­χθρι­κό προς το λαό στρα­τό­πε­δο στο ο­ποί­ο α­νή­κουν και τα θύ­μα­τά τους. Δεν εί­ναι δυ­να­τό άλ­λωστε να υ­πάρ­χουν πραγ­μα­τι­κοί α­ντι­φα­σί­στες που θα σκό­τω­ναν χρυ­σαυ­γί­τες και μά­λι­στα πα­ρα­κα­τια­νά μέ­λη με κτη­νώ­δεις χα­ρι­στι­κές βο­λές τη στιγ­μή που η “Χρυ­σή Αυ­γή”, η­θι­κά α­νυ­πό­λη­πτη, διω­κό­ταν ποι­νι­κά, και εί­χε αρ­χίσει να α­πο­κη­ρύσ­σει  γλοιω­δώς ό­λα τα σύμ­βο­λα και τις μαύ­ρες αρ­χές της εμ­φανι­ζό­με­νη σαν φι­λει­ρη­νι­κό κόμ­μα. 
 
Ό­σο για τους γο­νείς των δο­λο­φο­νη­μέ­νων με­λών της “Χρ. Αυ­γής”, αν θέ­λα­νε να πλη­σιά­σουν τους γο­νείς του Φύσ­σα σε μια κα­τεύ­θυν­ση ει­ρη­νι­κής ε­νό­τη­τας του λα­ού θα έ­πρε­πε να εκ­φρά­σουν πρώ­τα τη βα­θειά  συ­γνώ­μη τους σε αυ­τούς, ε­φό­σον τα παι­διά τους ή­ταν ε­νερ­γά μέ­λη του κόμ­μα­τος που τό­σο α­πρό­κλη­τα και κτη­νώ­δι­κα τον σκό­τω­σε. Με αυ­τό δεν θέ­λου­με να πού­με ό­τι οι γο­νείς ευ­θύ­νο­νται κά­θε φο­ρά για τις πρά­ξεις των παι­διών τους, αλ­λά αν αισθά­νο­νται την α­νά­γκη να μι­λή­σουν εξ ο­νό­μα­τός τους  τό­τε θα πρέ­πει να α­να­λαμβά­νουν και την ευ­θύ­νη των πρά­ξε­ών τους. Αλ­λά αν το κά­νουν αυ­τό τό­τε θα χρωστά­νε ε­πί­σης συ­γνώμ­μη σε χι­λιά­δες μα­νά­δες αρ­χί­ζο­ντας α­πό ε­κεί­νες των με­τα­να­στών που τα παι­διά τους ξυ­λο­κο­πή­θη­καν, τρο­μο­κρα­τή­θη­καν, τα­πει­νώθη­καν, μα­χαι­ρώ­θη­καν ή και πέ­θα­ναν στην ξε­νι­τειά σαν τα σκυ­λιά χτυ­πη­μέ­να από αυ­τήν τη συμ­μο­ρί­α.
Με αυ­τήν την έν­νοια η μά­να του Φύσ­σα δεν χρω­στά­ει κα­μιά συ­γνώ­μη σε κα­νέ­ναν. Μό­νο πε­ρή­φα­νη μπο­ρεί να εί­ναι για­τί το παι­δί της υ­πο­στή­ρι­ξε το δί­κιο, και έκ­φρα­σε με την τέ­χνη και με το αί­μα του την κραυ­γή α­γω­νί­ας των κατα­ρα­μέ­νων και κα­τα­διωγ­μέ­νων θυ­μά­των της ναζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας.