Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

20 χρόνια μετά τη σκηνοθετημένη «κατάρρευση» της ρωσικής υπερδύναμης, οι ηγεμονιστές του Κρεμλίνου συνεχίζουν να αναμειγνύονται στα εσωτερικά των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ και να καταπατούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Τα κράτη αυτά – ειδικότερα τα

  Το σύ­νο­λο της ελλη­νι­κής ψευ­το­α­ρι­στε­ράς έ­χει στα­θεί με αυ­τα­πάρνη­ση στο πλευ­ρό του α­φε­ντι­κού της, Πού­τιν, στο δια­με­λι­σμό της Ου­κρα­νί­ας. Ό­ταν πιέ­ζο­νται, κνί­τες και συ­ρι­ζαί­οι δι­καιο­λο­γούν τη στά­ση τους με τη συμ­με­το­χή α­νοι­χτών φι­λο­να­ζι­στών και να­ζι­στών σε καί­ριες κρα­τι­κές θέ­σεις στη νέ­α ε­ξου­σί­α του Κιέ­βου.

Τίποτα το περίεργο δεν υπάρχει με το ότι την ειρήνη στη Γάζα κατάφερε να τη φέρει ο πιο αποκρουστικός όσο και γελοίος τύπος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, καθώς ήδη αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για κάποια αληθινή ειρήνη παρά μόνο για μια εύθραυστη ανακωχή. Η ανακωχή διαφέρει από την ειρήνη στο ότι οι δύο πλευρές δεν έχουν παραιτηθεί από το βασικό στόχο τους που είναι η κάθε μια να εξουδετερώσει την άλλη, και στο ότι ταυτόχρονα διατηρούν τα μέσα για να πραγματοποιήσουν αυτό το στόχο. Τίποτα δεν δείχνει ότι ο «ειρηνοποιός» σκοπεύει να αφαιρέσει αυτά τα μέσα από κάποια από τις δύο πλευρές. Αντίθετα κάνει ότι μπορεί για να τις ενισχύσει να τα διατηρήσουν. Γενικά δεν υπάρχει τίποτα το ανεξήγητο στο ότι ένας υποψήφιος δικτάτορας των ΗΠΑ και κυρίως ένας φίλος και θαυμαστής του Πούτιν, σταματάει προσωρινά έναν πόλεμο στον οποίο και οι δύο πλευρές του τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, εν προκειμένω η Χαμάς και η κλίκα Νετανιάχου είναι ανοιχτά φιλοπουτινικές. Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά του πόλεμου της Γάζας με τον πόλεμο της Ουκρανίας όπου οι δύο εχθροί ανήκουν σε πραγματικά παγκόσμια ανταγωνιστικά στρατόπεδα όποτε δεν υπάρχει έδαφος για ψεύτικους ειρηνοποιούς σαν τον Τραμπ *.

 

Ό­ταν στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’80 η σο­βιε­τι­κή πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α υπό τον Μ. Γκορ­μπα­τσόφ λάν­σα­ρε την πο­λι­τι­κή της “πε­ρε­στρό­ι­κα”, αρ­κε­τοί άν­θρωποι και πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις στον πλα­νή­τη έ­χα­φταν το πα­ρα­μύ­θι πε­ρί οι­κειοθε­λούς ε­ξη­μέ­ρω­σης της ρω­σι­κής ι­μπε­ρια­λι­στι­κής υ­περ­δύ­να­μης (η ο­ποί­α προέ­κυ­ψε μέ­σα απ’ την α­ναρ­ρί­χη­ση της κρα­τικο-κομ­μα­τι­κής α­στι­κής τά­ξης στην ε­ξου­σί­α στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’50 και τη με­τα­τρο­πή των σο­σια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής σε κα­πι­τα­λι­στι­κές),

Γερμανία, 20 Φλεβάρη του 1938: Ο Χίτλερ στον λόγο του που εκφωνεί εκείνη τη μέρα στο Ράιχσταγκ τόνιζε μεταξύ άλλων ότι είναι ανάγκη να προστατευθούν 10 εκατομμύρια Γερμανοί που βρίσκονταν στα σύνορα του Ράιχ, υπονοώντας τα σύνορα Αυστρίας και Τσεχοσλοβακίας (Σουδητία). Προχωρώντας γρήγορα στα σχέδιά του, στις 12 Μάρτη ο γερμανικός στρατός εισβάλλει χωρίς μάχη στην Αυστρία.

Η Κύπρος, της οποίας οι τράπεζες εκτέθηκαν στα ελληνικά τοξικά ομόλογα, ακολουθεί την κατρακύλα χρέους της χώρας μας αναζητώντας μία διάσωση 20 δις ευρώ.

 

H ναζιστικού τύπου, μαρτυρική με αργό πνιγμό εξόντωση δεκάδων παιδιών της συριακής πόλης Χαν Σεϊχούν ουσιαστικά μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας, είναι οπωσδήποτε ένας σταθμός για τις εξελίξεις όχι απλά στη Συρία, αλλά ευρύτερα στη Μέση Ανατολή και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η ΟΑΚΚΕ σε ανύποπτο χρόνο είχε χαρακτηρίσει το Γιώργο Παπανδρέου ρωσόδουλο.

Η πιο ισχυρή αλλά και πιο πρόσφατη επιβεβαίωση του χαρακτηρισμού αυτού ήρθε στις 3 του Σεπτέμβρη (ανήμερα, μάλιστα, της επετείου ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ από τον επίσης ρωσόδουλο πατέρα του!), οπότε επισκέφθηκε το Πεκίνο ύστερα από επίσημη πρόσκληση της κινέζικης κυβέρνησης για να παραστεί στις εκδηλώσεις που γίνονταν υποτίθεται για την 80ή επέτειο από τη λήξη του Β΄ παγκόσμιου πολέμου. Οι εκδηλώσεις αυτές κάθε άλλο παρά αντιφασιστικές ήταν, αφού πέρα από το ότι σε αυτές συμμετείχαν οι κορυφαίοι σοσιαλφασίστες ηγέτες Πούτιν, Σι Τζιν Πινγκ και Κιμ Γιονγκ Ουν (της Ρωσίας, της Κίνας και της Βόρειας Κορέας, αντίστοιχα), κορυφώθηκαν με μια στρατιωτική παρέλαση που κατά γενική ομολογία, είχε χαρακτήρα επίδειξης δύναμης και εκφοβισμού της Δύσης ενόψει του επερχόμενου Γ΄ παγκόσμιου πολέμου. Τρεις μέρες πριν από αυτήν την επέτειο είχε ξεκινήσει μια Σύνοδος του Οργανισμού της Σαγκάης και μια σειρά ηγέτες είχαν συμμετάσχει σε αυτήν. Από αυτούς οι περισσότεροι παρακολούθησαν και την παρέλαση καθώς ο Οργανισμός της Σαγκάης έχει έναν γενικά αντιδυτικό χαρακτήρα. Όμως όσοι δεν θέλανε να δείξουν αντίθεση με τη Δύση δεν παρακολούθησαν την παρέλαση. Τέτοιοι ήταν ο Ερντογάν και ο Μόντι. Ο ΓΑΠ δεν συμμετείχε στη Σύνοδο της Σαγκάης αλλά ήταν στην παρέλαση, δηλαδή έκανε ότι το χειρότερο. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για τις προθέσεις του παρακάθισε και στο επίσημο γεύμα που παρέθεσε «προς τιμήν των διεθνών προσκεκλημένων» ο Σι.

 

Αντίθετα από αυτό που πιστεύουν πολλοί στην Ευρώπη ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ερασιτεχνών ιδεολόγων, οι άνθρωποι που έχουν έρθει στην εξουσία είναι επαγγελματίες προβοκάτορες και τα πάνε ως τώρα αρκετά καλά σύμφωνα με τη φύση τους και με τους βρώμικους στόχους που τους έχουν αναθέσει τα αφεντικά τους.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.