Πρόκειται για ένα μεγάλο κομμάτι του αμερικανικού προλεταριάτου, που αναγκάζεται να ξυπνάει στις 4 π.μ. προκειμένου να πιάσει μια θέση στην ουρά ενός γραφείου ευρέσεως εργασίας, περιμένοντας καθημερινά για ατέλειωτες ώρες για να πουλήσει αν είναι τυχερός όσο-όσο την εργατική του δύναμη σε κάποια επιχείρηση. Όπως σημειώνει ο ίδιος δημοσιογράφος: «οι περιστασιακώς απασχολούμενοι αντιμετωπίζουν υψηλά ποσοστά ατυχημάτων, σύμφωνα με ομοσπονδιακούς αξιωματούχους και ακαδημαϊκές μελέτες, και πολλοί από αυτούς υπομένουν ώρες απλήρωτης αναμονής και αντιμετωπίζουν τέλη που συμπιέζουν την αμοιβή τους κάτω από το ελάχιστο ημερομίσθιο».
Παρά την καταστροφή που προκαλεί στον εργαζόμενο αυτό το καθεστώς σημειώνει μεγάλη έξαρση στις ΗΠΑ, με τη βιομηχανία περιστασιακής απασχόλησης να επεκτείνεται με 10πλάσιους ρυθμούς από ό,τι ο ιδιωτικός τομέας. Το σύστημα της περιστασιακής απασχόλησης εξυπηρετεί γενικά τις επιχειρήσεις καθώς τις απαλλάσσει από καταβολές αποζημίωσης στους εργαζόμενους, από εισφορές ανεργίας, συνδικαλιστικές απαιτήσεις και την υποχρέωση να χρησιμοποιούν την εργασία αμερικανών πολιτών ή νομιμοποιημένων μεταναστών. Τόσο συμφερτική για τα αφεντικά είναι η περιστασιακή εργασία ώστε έχει εφευρεθεί ο όρος «πόλη περιστασιακής απασχόλησης» (temp town) για να περιγράψει τις δεξαμενές άντλησης μιας τόσο ευάλωτης εργασίας – μέρη στα οποία οι περιστασιακά εργαζόμενοι – ένα σημαντικό τμήμα των οποίων είναι μειονοτικοί – φτάνουν το 5-8% των εργαζομένων. Σε πολλές τέτοιες πόλεις, «γραφεία έχουν κατακλύσει τις γειτονιές που είναι γεμάτες χωρίς έγγραφα μετανάστες, βρίσκοντας εργασία που διατηρείται φτηνή εν μέρει λόγω του ευάλωτου αυτών των εργαζομένων».
Η εξαθλίωση των αμερικανών εργαζομένων έχει παραπέρα χειροτερεύσει τις τελευταίες δεκαετίες σαν αποτέλεσμα και της συνεργασίας της αμερικανικής μονοπωλιακής αστικής τάξης με τους κινέζους σοσιαλφασίστες υπερεκμεταλλευτές, μια συνεργασία που προκάλεσε τη μετανάστευση ενός μεγάλου μέρους της αμερικανικής παραγωγής στην Κίνα της πάμφθηνης εργασίας και οδήγησε στο μεγάλο κραχ του 2008.
Σε όλο το δυτικό κόσμο οι συνθήκες αμοιβής και δουλειάς για το βιομηχανικό προλεταριάτο χειροτερεύουν, αλλά στις ΗΠΑ η κατάσταση είναι τραγική. Αυτό οφείλεται ότι εδώ ο εργατικός συνδικαλισμός έχει τσακιστεί από την εργοδοσία και τα τσιράκια της περισσότερο από αλλού καθώς το δημοκρατικό κόμμα δεν τηρει καν τα προσχήματα που τηρεί η επίσης πουλημένη ευρωπαική σοσιαλδημοκρατία και οι σοσιαλφασίστες σύμμαχοί της.
Αλλά με αυτές τις μεθόδους η δυτική αστική τάξη δεν θα αργήσει να δει μπροστά της να ξανασηκώνεται ένα αληθινό εργατικό κίνημα, στα χνάρια εκείνων του προηγούμενου αιώνα. Και ο πραγματικός μαρξισμός επίσης δεν έχει πεθάνει, απλά περιμένει να δεθεί με το νέο εργατικό, αναγκαστικά επαναστατικό κίνημα.