Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο βομβαρδισμός- συνειδητή μαζική σφαγή των αμάχων της πολυκατοικίας του Ντνίπρο, έρχεται να θυμίσει στους κατοίκους όλου του πλανήτη ότι η νεοχιτλερική Ρωσία όχι απλά συνεχίζει αλλά κλιμακώνει το γενοκτονικό της πόλεμο ενάντια στην ηρωική Ουκρανία. Πρόκειται για έναν πόλεμο που είναι τμήμα εκείνου που ετοιμάζει στρατιωτικά και προς το παρόν κυρίως πολιτικοδιπλωματικά και οικονομικά ενάντια σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτή η κλιμάκωση πρέπει να απαντηθεί από τις ευρωπαϊκές χώρες και στα τρία επίπεδα του.

Οι εκτιμήσεις μας για τις συριακές εξελίξεις, το ότι δηλ. δε συνέβη εκεί το Δεκέμβρη καμία πραγματική αλλαγή καθεστώτος παρά ένα παλατιανό πραξικόπημα ενορχηστρωμένο από τη ρωσική νεοχιτλερική υπερδύναμη και το ότι η τελευταία ενώ παριστάνει την αδυνατισμένη κερδίζει στρατηγικά θέσεις πολύ περισσότερες από όσες διατηρούσε ως χθες, αρχίζουν ήδη να επιβεβαιώνονται.    

Πρώτα-πρώτα επιβεβαιώνεται αυτό που γράφαμε στο άρθρο με τίτλο «ΣΥΡΙΑ: Η ρωσική υπερδύναμη κάνει την πιο μεγάλη της προέλαση στη Μέση Ανατολή την ώρα που η περικυκλωμένη Δύση πανηγυρίζει» σε σχέση με τη φύση του καθεστώτος μετά τις 8 Δεκέμβρη: ότι «η νέα συριακή κρατική εξουσία θα είναι ένα κράμα των πιο ρωσόφιλων στοιχείων της πανίσχυρης παλιάς ασαντικής γραφειοκρατικής μηχανής συν τα ηγετικά στελέχη της Ταχιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ (HTS) κάτω από την ηγεσία της δεύτερης».  

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να πάψει να ταλαντεύεται για το αν θα μείνει μόνη της απέναντι στον Πούτιν και τον Σι και να νομίζει ότι θα την σώσει η αδύναμη μισοδημοκρατική μειοψηφία του ρεπουπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ ή ακόμα χειρότερα οι νεοναζί της Κίνας του Σι. Η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί στον εαυτό της, στα δημοκρατικά αντιφασιστικά κινήματα και στις δημοκρατικές αντιφασιστικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, ανάμεσα τους και σε αυτές των ΗΠΑ. Κυρίως όμως στην εποχή που τόσο οι κλασικοί φασίστες, όσο κυρίως οι φασίστες με "αριστερές" σημαίες οδηγούν το όλο και πιο εξαθλιωμένο παγκόσμιο προλεταριάτο σε έχθρα με τις αστικές δημοκρατίες και σε φιλία με το νεοναζιστικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας και με τον αμερικανό κουίσλιγκ φίλο τους Τραμπ και την κλίκα του, το πιο κρίσιμο και ζωτικό καθήκον των αριστερών δημοκρατών και των πραγματικών κομμουνιστών είναι το να αντισταθούν στον Άξονα συσπειρώνοντας και όχι χτυπώντας το ευρωπαϊκό αλλά και το τριτοκοσμικό προλεταριάτο. Αυτό σημαίνει να αποδείξουν στην πράξη ότι δεν μπορεί ο πατριωτικός πόλεμος της Ευρώπης απέναντι στους νεοναζί, που έχει αρχίσει στο ηρωϊκό ουκρανικό μέτωπο, να γίνει με τους μεγαλοαστούς να συσσωρεύουν όλο και πιο μεγάλο πλούτο και τους λαούς να πληρώνουν μόνοι τους και μάλιστα κύρια για το κόστος της άμυνας τόσο σε χρήμα σήμερα όσο και σε ζωές αύριο. Αυτό σημαίνει ότι τώρα είναι η ώρα να ξεπηδήσει μια νέα δημοκρατική και επαναστατική αντιφασιστική αριστερά και ένα νέο μαζικό αντισοσιαλφασιστικό κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί η αστική τάξη, ακόμα και όταν εκτελεί από τις συνθήκες πατριωτικά καθήκοντα αντλεί τη δύναμη της αντίστασής της από την αποφασιστικότητα των μαζών. Η ίδια ακόμα και στην καλύτερη της εκδοχή έχει την τάση του συμβιβασμού, ιδιαίτερα όταν σε μια πρώτη φάση ο φασισμός κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι των μαζών όπως γίνεται σήμερα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη χώρα μας, και πιο πολύ στις ΗΠΑ.

Ο Πούτιν έχει συνηθίσει να τα χει όλα δικά του: και τσάρος και κληρονόμος του «κομμουνισμού» και του «αντιιμπεριαλισμού» τύπου Μπρέζνιεφ, και κλασσικός νεοτσαρικός φασίστας και συνέχεια του «κόκκινου» αντιδυτικισμού, και καπιταλιστής του χειρότερου και πιο αρπακτικού είδους στον κόσμο και πάτρωνας κάθε «αντινεοφιλελεύθερου αντικαπιταλιστή» του πλανήτη.

Tο αρχηγικό δίδυμο Μητσοτάκη-Δένδια, με τον δεύτερο να προβάλλεται καθαρά πια σαν εθνοσωτήρας μάγος της εξωτερικής πολιτικής, καμώνεται πως προσφέρει στη χώρα αλλεπάλληλες διπλωματικές νίκες με πρώτη την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και στη συνέχεια με την ανανέωση και εμβάθυνση εκείνης με τις ΗΠΑ με τις οποίες ισχυρίζεται ότι εμποδίζει την Τουρκία να καταπιεί την Ελλάδα. Πριν λίγες μέρες μάλιστα εμφάνισαν και μια τρίτη συμφωνία συνεργασίας με την Αίγυπτο για την ηλεκτρική διασύνδεση των δύο χωρών, και αμέσως μια τέταρτη με τη Βρετανία. Αν πάρει κανείς υπόψη του και τις προηγούμενες διευθετήσεις των ΑΟΖ με την Ιταλία και τη μισή με την Αίγυπτο

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στη θεωρία που διακινούν οι ευρασιατιστές - νεοναζιστές του Κρεμλίνου από τη δεκαετία του 1990 και εξής περί της υποτιθέμενης «περικύκλωσης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ», η οποία τάχα δικαιολογεί κάθε πολεμική εξόρμηση των Ρώσων νεοτσαρικών όχι μόνο ενάντια στις χώρες που βρίσκονται στην Ευρώπη αλλά οπουδήποτε στον πλανήτη, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Στις 18 του Γε­νά­ρη, ο Αρ­γε­ντι­νός ει­σαγ­γε­λέ­ας Αλ­μπέρ­το Νι­σμάν, ο οποί­ος ε­ρευ­νού­σε την υ­πό­θε­ση του πο­λύ­νε­κρου χτυ­πή­μα­τος στην Ισ­ρα­η­λι­νο-Αργε­ντι­νι­κή Έ­νω­ση στο Μπουέ­νος Ά­ι­ρες το 1994 και την ε­μπλο­κή της προ­έ­δρου της Αρ­γε­ντι­νής, Κρι­στί­να Φερ­νά­ντες ντε Κίρ­χνερ στη συ­γκά­λυ­ψη του ρό­λου του Ι­ράν, βρέ­θη­κε νε­κρός στο δια­μέ­ρι­σμά του.

H Τουρ­κί­α βρί­σκε­ται σή­με­ρα στην αιχ­μή των πα­γκό­σμιων α­ντι­θέ­σε­ων. Η α­ντί­στα­σή της στην προ­σπά­θεια πε­ρι­κύ­κλω­σης και α­πο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης από τη ρω­σι­κή νε­ο­τσα­ρι­κή υ­περ­δύ­να­μη μπο­ρεί να α­πο­μα­κρύ­νει τον κίν­δυ­νο πολέ­μου που οι ρώ­σοι νε­ο­χι­τλε­ρι­κοί σχε­διά­ζουν κα­τά της ευ­ρω­πα­ϊ­κής η­πεί­ρου.

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.

Για το πώς εξελίσσεται ο κύκλος των συνταρακτικών γεγονότων που άνοιξε η ρωσική ναζιστική εισβολή στην Ουκρανία, υπάρχουν βασικά δύο εκτιμήσεις που αναπαράγονται ευρέως σε διεθνή κλίμακα.