Δε μιλάμε εδώ για τη γενική και από θέση αρχής εκ μέρους τους άρνηση κάθε αντιφασιστικού μετώπου και τη διαπαιδαγώγηση χιλιάδων νεολαίων εδώ και πάνω από 20-25 χρόνια με την εκτρωματική αντίληψη ότι η νομιμότητα των ναζιστών αποτελεί κάποιου είδους παράλληλη «εγγύηση» ότι «δεν θα βγουν και οι κομμουνιστές και η Αριστερά εκτός νόμου από το αστικό κράτος».

Σε αυτές τις θέσεις έχουμε απαντήσει διεξοδικά, την περίοδο ακόμη που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ανοιχτές πολιτικές, νομικές και «συνταγματολογικές» πλάτες στη ναζιστική συμμορία, μετά την πρώτη σύλληψή των ηγετικών στελεχών της το 2013 (ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΟΧΙ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ» - 10 Οκτωβρίου 2013).

Μιλάμε εδώ κυρίως για το εξοργιστικό γεγονός ότι για μια-δυο βδομάδες, οι βασικοί αυτοί υπεύθυνοι για το γεγονός ότι δολοφόνοι ναζιστές σουλάτσαραν και έδερναν, ταπείνωναν και σκότωναν ελεύθερα επί σχεδόν 30 χρόνια, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς καμία κυβέρνηση να πληρώνει αβάσταχτο πολιτικό κόστος και χωρίς κανένα κνίτικου και συριζέικου τύπου «αντιφασιστικό κίνημα» να την πιέζει και να την καταγγέλλει, αποφάσισαν να ντυθούν πρωτοπόροι του αντιφασισμού και μάλιστα να αναγνωρίσουν ως - αντικειμενικά έστω - εκφραστή του αντιφασισμού αυτού το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων και την απόφασή του.

Οι σοσιαλφασίστες καλύπτουν το σκάνδαλο με τις ποινές - χάδι των 34 μηνών

Οι άνθρωποι δηλαδή που κάθε κίνηση και πρωτοβουλία των πραγματικών αντιναζιστών, δημοκρατών και αντιφασιστών με επικεφαλής την ΟΑΚΚΕ και την Αντιναζιστική Πρωτοβουλία για τη δημιουργία πολιτικού κινήματος για το «Εκτός Νόμου οι ναζιστές» την κατάγγελλαν ως τάχα «δεξιά και εξωραϊστική του αστικού κράτους», δηλαδή ως όχι αρκετά «αντικαπιταλιστική», απαντώντας συνήθως ότι «το κίνημα και ο δρόμος και όχι η αστική Δικαιοσύνη θα τσακίσουν τη Χρυσή Αυγή», αποφάσισαν να αναγνωρίσουν ξαφνικά ως συντριπτικό πλήγμα και ολοκληρωμένη ποινική τιμωρία για τους ναζήδες δολοφόνους τις ποινές - χάδια των 34 μηνών (τόσο θα κάτσουν μέσα οι ναζήδες που είχαν προφυλακιστεί για 18 μήνες).

Αυτές τις ποινές - σκάνδαλο, για το οποίο μάλιστα υπάρχει διακομματική και δημοσιογραφική σιωπή επί ποινή «θανάτου», τους επιφύλαξε η ευεργετική γι’ αυτούς μίξη του παλιού ποινικού και σωφρονιστικού κώδικα με τον εγκληματικό - κανιβαλικό «νέο» κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ, που ψηφίστηκε άρον-άρον πριν τις εκλογές το καλοκαίρι του 2019.

Οι από θέση αρχής και με μανία αρνητές του κινήματος για το ξωπέταγμα του ναζιστικού και αντισημιτικού κανιβαλισμού από την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας, με το μίνιμουμ δημοκρατικό αντιφασιστικό σύνθημα «Εκτός Νόμου οι ναζί» που θα μπορούσε να είχε οδηγήσει τις δυο ντουζίνες ανώτερων στελεχών της Χ.Α. σε ισόβια δεσμά, με στερημένα τα πολιτικά δικαιώματά τους και θα είχε σπείρει το φόβο και το λούφαγμα σε όλο το θρασύδειλο στρατό τους για δεκαετίες, αποφάσισαν ότι είναι μια χαρά μια απόφαση που στην ουσία λέει ότι εντός του - κατά τα άλλα εντελώς νόμιμου - πολιτικού κόμματος της “Χρυσής Αυγής”, υπήρχε μια εγκληματική οργάνωση, της οποίας απλώς το διευθυντήριο «τύχαινε» να είναι ακριβώς ταυτόσημο με εκείνο του κόμματος!

Ο κανιβαλικός ναζισμός και αντισημιτισμός, η εντελώς ξετσίπωτη άσκηση δολοφονικής βίας σε ανθρώπους με μόνο λόγο την εθνική ή φυλετική τους καταγωγή, ο στόχος επιβολής ξενόδουλης (εν προκειμένου ρωσόδουλης) ναζιστικής διχτατορίας στη χώρα και η εξύμνηση του μεγαλύτερου εγκληματικού καθεστώτος στη μέχρι σήμερα ιστορία της ανθρωπότητας, του απύθμενα βάρβαρου και βιομηχανικά δολοφονικού γερμανικού χιτλερισμού, έμειναν έξω από την προβληματική του δικαστηρίου.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά και η εισαγγελέας του δικαστηρίου, πρόσωπο - κλειδί στην δίκη των ναζήδων - καθώς είναι εκείνη που ανέλαβε να τους δώσει για λογαριασμό του βαθιού καθεστώτος το στρατηγικά υπερπολύτιμο γι’ αυτούς φωτοστέφανο του πολιτικά διωκόμενου αθώου - αποφάνθηκε ότι οι εγκληματικές ενέργειες των ναζιστών αποτελούσαν μεμονωμένα περιστατικά βίας και καθόλου δε συνδέονταν ούτε με την ηγεσία της οργάνωσης, ούτε βέβαια με το ναζιστικό χαρακτήρα της, αλλά αποτελούσαν κατά την ίδια συρροή τυχαίων περιστατικών!

Το γιατί το καθεστώς αναγκάστηκε να κλείσει έστω και για λίγο, έστω και με ποινές - φάρσα, έστω και με άθικτο τον ιδεολογικό τους πυρήνα, τους ναζήδες στη φυλακή το αναλύουμε σε άλλες, γενικότερου πολιτικού χαρακτήρα τοποθετήσεις μας στη «Νέα Ανατολή». Εκείνο όμως που πρέπει κάθε αριστερός άνθρωπος και πιο πλατιά κάθε δημοκράτης να καταλάβει και στη συνέχεια να καταγγείλει είναι το πόσο ακριβές στα πίτουρα και φτηνές στο αλεύρι στάθηκαν όλη την περίοδο δράσης και πολιτικής γιγάντωσης της ναζιστικής συμμορίας οι ηγεσίες του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ (και φυσικά οι εξωκοινοβουλευτικές «ουρές» τους, που ως στολίσκος ακολουθούν τις ναυαρχίδες του Περισσού και της Κουμουνδούρου σε όλα τα μεγάλα και μικρά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα).

Η πολιτική σημασία της άρνησης του «Εκτός Νόμου» και της «αποθέωσης» της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου

Το ερώτημα με δυο λόγια είναι: πώς οι άτεγκτοι «αντικαπιταλιστές» του ψευτοΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι «αντινεοφιλελεύθεροι» του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αναγνωρίζουν στην αστική δημοκρατία το δικαίωμα - ούτε προσπαθούν να την αναγκάσουν - να ασκεί δίκαιη δημοκρατική δικτατορία και βία στους ναζιστές, επειδή είναι αντιλαϊκή και ταξικά άδικη, θεωρούν ταξικά δίκαιη ή εν πάση περιπτώσει «ανεκτή» και άξια χειροκροτημάτων και πανηγυρισμών μια ετυμηγορία δικαστηρίου που κάθε άλλο παρά καταφέρει συντριπτικό πλήγμα στους ναζί και που είναι απογυμνωμένη από κάθε απαξία για τη ναζιστική ιδεολογία και πρακτική;

Πώς οι ίδιοι άνθρωποι που δικαιολογούνταν ότι «δεν μπορούν να κάνουν αντιχρυσαυγίτικα μέτωπα με ψηφοφόρους μνημονιακών κομμάτων» (ΣΥΡΙΖΑ) ή «κομμάτων του κεφαλαίου» (ψευτοΚΚΕ), έκαναν κανονικότατα μέτωπο ακόμη και με τη γι’ αυτούς «νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά» ΝΔ του Μητσοτάκη, που βρέθηκε με το γραμματέα της την ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης στο δικαστήριο και ζήτησε καταδίκη; Κανείς από τους «αντιδεξιούς» σοσιαλφασίστες δεν την πείραξε, ούτε την αποδοκίμασε, οπότε πρακτικά την αποδέχθηκε ως τμήμα του υποτιθέμενου «αντιφασιστικού» μετώπου της δίκης. Έγιναν ξαφνικά κνίτες και συριζαίοι ζηλωτές του αντιφασιστικού μετώπου (και μάλιστα τόσο πλατιού που χωρά πρακτικά τους πάντες), κάνοντας στροφή 180 μοιρών; Και την έκαναν αυτή τη στροφή σε πλήρη συντονισμό με τα καθεστωτικά κανάλια, που θυμήθηκαν με καθυστέρηση ετών να βγάλουν φιλιππικούς κατά του Μιχαλολιάκου, του Κασιδιάρη και του Παππά, κανάλια τα οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ από το πρωί ως το βράδυ καταγγέλλει ως «διαπλεκόμενα με τη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση»; Μήπως μέσα σε όλους αυτούς τους οπορτουνισμούς και τις φαινομενικά ανεξήγητες αντιφάσεις κρύβεται κάτι το πολύ βρώμικο;

Οι μαρξιστές δεν πιστεύουν στα θαύματα, όπως οι αστοί ιδεαλιστές και μεταφυσικοί, που δεν έχουν καν βαρεθεί να «εντυπωσιάζονται» κάθε τόσο με φαινομενικά αναίτιες και ξαφνικές μεταστροφές, που στην Ελλάδα είναι μάλιστα συχνότατες. Οι δυτικοί μονοπωλιστές, οι πολιτικοί εκπρόσωποι και οι διανοούμενοί τους, είναι έτοιμοι να δεχθούν ότι, σε μια νύχτα, ρώσοδουλοι κνίτες φίλοι του ευρασιατιστή (επί της ουσίας ναζιστή) Ντούγκιν όπως ο Κοτζιάς γίνονται πρωταθλητές του δυτικισμού και απελαύνουν Ρώσους διπλωμάτες, ότι οι Τσίπρες που κόντεψαν να ανατινάξουν την Ευρωζώνη εκβιάζοντας την για δανεικά κι αγύριστα μετατρέπονται σε ένα εξάμηνο σε φίλους (φαινομενικά ακόμη και σε υποτακτικούς) της Γερμανίας και εφαρμοστές μέτρων «ρεαλιστικής λιτότητας» ή ότι ο εθνοφασίστας Σαμαράς έγινε, από φαιο-«κόκκινος» αντιευρωπαίος, πρώτος πλασιέ στην Ελλάδα και προπαγανδιστής της ρώσικης στρατηγικής του “ορθόδοξου τόξου”, πρώτα μνημονιακός ευρωπαϊστής και στη συνέχεια κληροδοτητής του κόμματός του στο «δυτικότερο των δυτικών και πλέον φιλελεύθερο των φιλελεύθερων» Μητσοτάκη.

Ο τελευταίος βέβαια έχει - όλως τυχαίως - αρχισύμβουλο και υπουργό του δημόσιου τομέα τον παλιό γραμματέα της «Κ»ΝΕ, μετέπειτα έμπιστο του Λαλιώτη και στη συνέχεια του γραμματέα του ανοιχτά ρωσόδουλου ΑΚΕΛ και πρόεδρου της Κύπρου από το 2008 έως το 2013 Χριστόφια, Θεοδωρικάκο. Αλλά κι αυτός πιθανότατα, σύμφωνα με τους «οξυδερκέστατους» δυτικοφιλελεύθερους εντός και εκτός Ελλάδας, είναι πλέον «άλλος άνθρωπος», καθόλου κνίτης, καθόλου λαλιωτικός και καθόλου ρωσόδουλος, αν και το 2013 φιγούραρε μπροστά-μπροστά ως «προσκεκλημένος» (!) στο «19ο» συνέδριο του ψευτοΚΚΕ.

Για μας η στάση του σοσιαλφασισμού στο ζήτημα της νομιμότητας της «Χρυσής Αυγής» και η εμφατική παρουσία της ηγεσίας του ως «πρωτοπόρας δύναμης» έξω από το δικαστήριο την ημέρα της απόφασης, που φαινομενικά μοιάζουν αντιφατικές, ενώνονται από ένα ενιαίο νήμα: το νήμα αυτό είναι η γραμμή «τα κλασσικά και ξεφτισμένα ναζιστικά σύμβολα σε φανταχτερή, αλλά προσωρινή φυλάκιση για τον καθησυχασμό των φιλελεύθερων της Δύσης, ενώ όλη η πλατφόρμα του φαιο-«κόκκινου», αντισημιτικού και του συνωμοσιολογικού αντικαπιταλισμού, του κανιβαλικού εθνορατσισμού και σωβινισμού και, πάνω απ όλα της πουτινοφιλίας μένει άθικτη και στην εξουσία. Ταυτόχρονα οι ίδιοι οι ναζήδες όντας ελεύθεροι να προπαγανδίζουν και να οργανώνουν πολιτικές εκδηλώσεις των μελών τους από τη φυλακή μετατρέπονται στα μάτια της υπεραντιδραστικής βάσης τους  σε εθνομάρτυρες.  Σαν τέτοιοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν όποια στιγμή τα ρώσικα αφεντικά τους το αποφασίσουν, ξεχνώντας τα ναζιστικά τους σύμβολα στο όνομα της ανάγκης για τη “μεγάλη εθνική  ενότητα». Ο Κασιδιάρης, μάλιστα, καμαρώνει  ότι το νεοπαγές έκτρωμά του, οι «Έλληνες για την Πατρίδα», οργάνωσε, με τον ίδιο στη φυλακή, κατάθεση στεφανιών για την 28η Οκτώβρη, με λίγα άτομα, αλλά σε πολλές περιοχές της χώρας. Ο δε έτερος κατάδικος ναζιστής Λαγός, που απολαμβάνει ακόμα την ασυλία του «ευρωβουλευτή», καλεί τη συμμορία και το κόμμα του Κασιδιάρη, τον ναζί Πλεύρη και άλλες «εθνικές και πατριωτικές» δυνάμεις σε κοινό κατέβασμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Η ταύτιση ψευτοαριστεράς - ναζιστών στην πλατφόρμα και στους κύριους εχθρούς

Και πραγματικά, πώς θα μπορούσαν οι απερίγραπτοι αυτοί κνιτοσυριζαίοι καιροσκόποι να κάνουν μια πιο βαθιά σύγκρουση με τη «Χρυσή Αυγή» από αυτή την άνευρη, επιφανειακή και «ψυχρή δικονομική και όχι πολιτική» που έκανε η αστυνομία και η Δικαιοσύνη των Σαμαράδων και Βενιζέλων, των Μητσοτάκηδων ή αλλιώς η Δικαιοσύνη των τσιπρο-ακροδεξιών Θάνου και των Παπαγγελόπουλων; Μήπως με την εξαίρεση του μεταναστευτικού, όπου ψευτοαριστερά και κλασικοί ναζιφασίστες έχουν μοιράσει αντίθετους ρόλους στα πλαίσια ενός αντιδραστικού διπόλου “έξω όλοι, σφραγισμένα σύνορα - μέσα όλοι, ορθάνοιχτα σύνορα” εδώ και δεκαετίες στα πλαίσια μιας ενιαίας στρατηγικής διχασμού και ρατσιστικοποίησης των μαζών, οι πολιτικοϊδεολογικές θέσεις της «Χρυσής Αυγής» δεν είναι σε γενικές γραμμές οι θέσεις της ψευτοαριστεράς;

Σε ποιο σημείο διάφεραν οι αναλύσεις των ψευτοΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ με εκείνη των ναζί της «Χρυσής Αυγής» για τα αίτια της κρίσης και της εισόδου της χώρας στα μνημόνια, η ρητορική περί «τοκογλύφων τραπεζιτών», περί «γερμανοτσολιάδων» (που μάλιστα έκανε και το ιστορικό έγκλημα να ξεπλένει τους ναζήδες, πραγματικούς απογόνους των χιτλερόδουλων ταγματαλητών, ως «νεοαντιστασιακούς» ενάντια στα δήθεν «τσιράκια του Σόιμπλε») και περί «νενέκων», περί «Ρωσίας αντίβαρου στην άκαρδη και εκμεταλλευτική Δύση»;

Δεν είναι σύσσωμες οι ηγεσίες του σοσιαλφασιστικού συνεχούς, που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τον θλιβερό αποστάτη κάθε δημοκρατίας και κάθε Αριστεράς, το φιλοναζιστή αντισημίτη Μίκη Θεοδωράκη, ακόμη και σήμερα ως «εθνικό συνθέτη» και «σύμβολο» των αγώνων της Αριστεράς, μολονότι ήδη από το 2010-2011 έχει δηλώσει ανοιχτά τον αντισημιτισμό του, ενώ πιο πρόσφατα έχει δηλώσει ότι «οι χρυσαυγίτες αγαπούν την πατρίδα με έναν ερειστικό τρόπο»;

Δεν ήταν πολιτευτές, συνεργάτες, στελέχη και δημοσιογραφικές γραφίδες του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως ΑΝΕΛ είτε αργότερα και εντός του ίδιου του κόμματος του Τσίπρα, στο οποίο μεταπήδησαν, που είτε αναπαρήγαγαν ανοιχτά χιτλερικές αντισημιτικές θεωρίες (Καρυπίδης), είτε σχετικοποιούσαν το Ολοκαύτωμα με σκίτσα που παρομοίαζαν το πανανθρώπινης διάστασης ιστορικό έγκλημα Άουσβιτς με οικονομικά μέτρα λιτότητας, είτε ανοιχτά αντιμετώπιζαν τη «Χρυσή Αυγή» ως τμήμα του «εθνικού μετώπου κατά των δανειστών»;

Δεν ήταν ο συνεργάτης του φαιο-«κόκκινου» εθνοφασίστα Καζάκη στην φυλλάδα “Το Χωνί” Χριστοφορίδης, που αργότερα έγινε υποψήφιος των ΑΝΕΛ και τελικά στενός συνεργάτης του Ν. Παππά και σήμερα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, που έγραφε άρθρα για το πώς συμπάθησε μια χρυσαυγίτισσα σερβιτόρα, «κανονικοποιώντας» τη συμμορία και δικαιολογώντας - ξεπλένοντας τους ψηφοφόρους της; (Χθες συμπάθησα μια Χρυσαυγίτισσα).

Δεν ήταν ο υποψήφιος των ΑΝΕΛ για περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας Θ. Καρυπίδης (που ψηφίστηκε σούμπιτος από τον ΣΥΡΙΖΑ στον β΄γύρο και εξελέγη, παρά τις καταγγελίες για το ποιόν του), ο οποίος μάλιστα ήταν και κανονικότατα κομματικός υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ και πάλι για την περιφέρεια το 2019, που έκανε αντισημιτικά λογοπαίγνια για τους εβραίους, τη Χανούκα και το όνομα του κρατικού καναλιού της τηλεόρασης επί Σαμαρά (ΝΕΡΙΤ), υιοθετώντας ξεκάθαρα το χιτλερικό κανιβαλικό αφήγημα περί «εβραιοκίνητων κυβερνώντων»; Ο ίδιος μάλιστα ξέπλενε και ανοιχτά τη «Χρυσή Αυγή» την εποχή της πρώτης σύλληψής της (βλ. εδώ και για τα δύο). 

Δεν ήταν ο φυγόδικος σήμερα υπάρχηγός του Μιχαλολιάκου Χρ. Παππάς που στις αρχές του 2015 καλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή να συγκρουστεί πιο κάθετα με την Ευρώπη, λέγοντάς του ότι έχει δίπλα του ένα ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, «Χρυσής Αυγής» και ΚΚΕ, χωρίς κανένας τους να βγάλει άχνα και να κατακεραυνώσει τον ναζιστή, όπως είχε καταγγείλει τότε η ΟΑΚΚΕ;

Δεν ήταν οι βουλευτές των ΑΝΕΛ, συγκυβερνήτες του ΣΥΡΙΖΑ (και σήμερα ενταγμένοι σε αυτόν στην πλειοψηφία τους) που ψήφιζαν μαζί με τη Χ.Α. σε ψηφοφορίες για εξεταστικές επιτροπές κατά υποτιθέμενων «κλεφτών πολιτικών» των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ την περίοδο 2012-2015, ενισχύοντας έτσι έμμεσα (συχνότατα και άμεσα) σε κάθε καφενείο της χώρας τη χρυσαυγίτικη πολιτική ανάλυση (περί κλεφτών πολιτικών) για τα αίτια της κρίσης;

Δεν ήταν ο ΥΠΕΞ του Τσίπρα, πρώην κνίτης και ναρίτης Κοτζιάς, του οποίου τη φιλορωσική στροφή με το που ανέλαβε καθήκοντα χαιρέτισε η ναζιστική συμμορία το Γενάρη του ΄15; (Αποδέχεται τη στρατηγική Κοτζιά υπέρ της Ρωσίας και η Χρυσή Αυγή).

Δεν ήταν η πρόεδρος της Βουλής, με πρόταση Τσίπρα - ΣΥΡΙΖΑ, Κωνσταντοπούλου που έδωσε την πιο μεγάλη ώθηση για την αποφυλάκιση και των τελευταίων χρυσαυγιτών το 2015, όταν εκείνη ζητούσε μετά πάθους να αποφυλακίζονται για να μπορούν να ψηφίζουν στη Βουλή οι «βουλευτές» της ναζιστικής δολοφονικής συμμορίας, αλλιώτικα λέει δεν είχαμε «νόμιμη συγκρότηση του σώματος»;

Δεν ήταν οι Βούτσης και σία, οι Κατρούγκαλοι και οι Χρυσόγονοι, οι Μπελαντήδες και κάθε λογής ψευτοαριστερός συνταγματολόγος και νομικός, που με στεντόρεια φωνή διακήρυσσαν ότι δεν υπήρχαν στοιχεία που να «δένουν» την υπόθεση της «Χρυσής Αυγής» κι ότι τελικώς η συμμορία θα αθωωνόταν, λαμβάνοντας τότε συγχαρητήρια από την εφημερίδα και τα σάιτ της Χρυσής Αυγή, που χρησιμοποιούσε τα λόγια τους ως απόδειξη του ότι υφίσταται «πολιτική δίωξη»; Ή μήπως δεν ήταν και πάλι ο Μπελαντής, που εξέφρασε την ανατριχιαστική για άνθρωπο που αυτοαποκαλείται αριστερός ότι «η «Χρυσή Αυγή» μπορεί να είναι παράλληλα νόμιμο πολιτικό κόμμα και παράνομη εγκληματική οργάνωση. Μπορεί να έχει ένα επίσημο και ένα επιχειρησιακό δίκτυο. Αν μπορέσουμε να συγκροτήσουμε μια θεώρηση, κατά την οποία όλη η Χ.Α. συλλογικά  λειτουργεί ως επαναστατική οργάνωση και οι βίαιες πράξεις υπάγονται όντως και οργανώνονται από τη συλλογική της βούληση και την ηγεσία της, τότε θα ποινικοποιηθεί ενδεχομένως όλη η οργάνωση. Αυτό είναι μια πρώτη σκέψη. Όμως, αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρό, ούτε νομικά ούτε πολιτικά». (βλ. Για την απαγόρευση της «Χρυσής Αυγής»).

Δεν ήταν ο Τσίπρας που στη βάση των παραπάνω είχε  εκπονήσει την τερατώδη γραμμή «Η Χρυσή Αυγή όχι εκτός νόμου, αλλά ενώπιον του νόμου», που είναι καλυμμένη η γραμμή της φιλοναζίστριας εισαγγελέα της δίκης περί «μεμονωμένων εγκλημάτων»;

Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 κάλεσε ουσιαστικά σε «αντιμνημονιακό μέτωπο» με τους ναζί για τον β’ γύρο, με τη θεωρία ότι «οι ψήφοι δεν μυρίζουν», όπως είχαμε καταγγείλει ως ΟΑΚΚΕ και τότε;

Οι χρυσαυγίτες δεν ήταν που ψήφιζαν παρέα με τους συριζαίους στην ψηφοφορία για εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας το 2014, προκειμένου να φέρουν το ΣΥΡΙΖΑ μια ώρα αρχύτερα στην εξουσία, ενώ στη συνέχεια υπερψήφισαν και την πρόταση του Τσίπρα για το φασιστικό δημοψήφισμα - φάρσα του Ιούλη του 2015;

Δεν ήταν οι συριζαίοι βουλευτές που σουλάτσαραν μαζί με τους βουλευτές του Καμμένου με τους Παππά - Κασιδιάρη στα Καστελόριζα το 2016, βάζοντας τους στρατιώτες να αποδίδουν «τιμές» μεταξύ άλλων και στους ναζήδες με προσοχές και παραγγέλματα, με την «Αυγή» μάλιστα να πανηγυρίζει ότι «ο Ερντογάν δεν έβγαλε ούτε κιχ» για την επίσκεψη στο μεθοριακό νησί και να δημοσιεύει, ασχολίαστη, τη φωτογραφία με τους συριζαίους, τους ανελίτες και τους ναζήδες επισκέπτες; (βλ. εδώ).

Και αμέσως μετά, δεν ήταν ο υπουργός Δικαιοσύνης της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ Παρασκευόπουλος, που καλούσε σε προσέγγιση με τη «Χρυσή Αυγή», σημειώνοντας: «Η εικόνα της συνύπαρξης στο Καστελόριζο και στη Ρω σε πολλούς μας δεν άρεσε. Από την άλλη όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: Μια προσπάθεια ένταξης της «Χρυσής Αυγής» στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης», επισημαίνει ο κ. Παρασκευόπουλος.

Και συνεχίζει: «Η Χρυσή Αυγή πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Και αυτή την στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα».

Η τοποθέτηση αυτή είχε προκαλέσει αντιδράσεις ακόμη και από ολότελα υποτελή στον ΣΥΡΙΖΑ μέσα ενημέρωσης, όπως το Tvxs του Κούλογλου, σήμερα ευρωβουλευτή του κόμματος (Προσέγγιση με τη Χρυσή Αυγή προτείνει ο Παρασκευόπουλος).

Δεν ήταν οι χρυσαυγίτες που υπερψήφιζαν την ακροδεξιά νεοκαραμανλικιά - τσιπρική Θάνου ως πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την Επιτροπή Ανταγωνισμού και που ασκούσαν, μαζί με τους συριζαίους, ρόλο κατηγόρου στις επιτροπές που έστηνε ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της φασιστικής σκευωρίας Novartis ακόμη και λίγο πριν το τέλος της διακυβέρνησης Τσίπρα;

Το ψευτοΚΚΕ βασικός θεωρητικός της πολιτικής νομιμότητας της ναζιστικής συμμορίας

Δεν ήταν ο Ριζοσπάστης που τόσο την επομένη της εισόδου των ναζί στη Βουλή το 2012, όσο και την επομένη της δολοφονίας του ηρωικού αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, έκανε ουσιαστικά μόκο για τον ΕΙΔΙΚΑ ναζιστικό χαρακτήρα της «Χρυσής Αυγής», περιοριζόμενος να ασκεί «κριτική» στους ναζήδες του τύπου ότι είναι «κόμμα του κεφάλαιου και των εργοδοτών και υπέρ των επενδύσεων»;

Ο αντισημιτισμός, η δολοφονική βία, η ρατσιστική αποχαλίνωση, οι ύμνοι στο Χίτλερ, η πρωτόγνωρη για ευρωπαϊκή χώρα μετά το 1945 ασυδοσία των ναζιστών δεν υπήρχαν πουθενά στην «αντιχρυσαυγίτικη» πλατφόρμα του ψευτοΚΚΕ, που έλεγε για τους ναζί πάνω κάτω τα ίδια που λέει για κάθε άλλο από τα «αστικά κόμματα του κεφάλαιου» που τάχα κατακεραυνώνει ασταμάτητα (ενώ το πιο βαθιά αντιδραστικό αστικό και μάλιστα ξενόδουλο φιλοϊμπεριαλισμό κόμμα της χώρας είναι το ίδιο).

Χαρακτηριστικά είναι ορισμένα άρθρα και σχόλια της εφημερίδας του ψευτοΚΚΕ το πρώτο εξάμηνο του 2012, όταν δηλαδή οι ναζήδες έκαναν, με τις πλάτες σύσσωμου του διακομματικού καθεστώτος, το πολιτικό «ρεσάλτο» από το ναζιμαφιόζικο περιθώριο στην «κεντρική πολιτική σκηνή», που τους έφερε στη Βουλή.

• Στο «χρυσό» θερμοκήπιο των μονοπωλίων
• Γιατί προβάλλουν τον μπαμπούλα της «Χρυσής Αυγής»;
• Υπηρεσίες βολικές στο σύστημα

Από την 1η του Γενάρη του 2012 έως λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, η μόνη κριτική που ασκεί το ψευτοΚΚΕ στη ναζιστική συμμορία, την οποία αλαφρώνοντάς την δεν την αποκαλούσε για πολλά χρόνια συνήθως χιτλερική αλλά απλώς «φασιστική», «χουντική» κλπ, είναι ότι δεν είναι πραγματική «αντισυστημική δύναμη» και ότι είναι «κόμμα του κεφάλαιου και εξυπηρετεί το σύστημα, παρά τη ρητορεία της».

Ουσιαστικά το ψευτοΚΚΕ εξωράιζε και δικαίωνε στα μάτια των ψηφοφόρων τη δολοφονική συμμορία, ξεπλένοντάς την για τη δολοφονική βία της και τον βάρβαρο, εντελώς ξεχωριστά χιτλερικό χαρακτήρα της. Έφτανε μάλιστα να την κατηγορεί ότι με τη δράση της δίνει «άλλοθι» σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, δηλαδή ότι δεν είναι η ίδια ο κύριος εχθρός κάθε δημοκρατικού και πολιτισμένου ανθρώπου, αλλά ότι με τη δράση της ευνοεί το σχέδιο των - προφανώς χειρότερων κατά τον Περισσό από την ίδια τη «Χρυσή Αυγή» - «κυβερνητικών αστικών κομμάτων». Κι όλα αυτά 67 χρόνια μετά τη συντριβή του ναζισμού από το παγκόσμιο μέτωπο όλης της ελευθερόφιλης ανθρωπότητας. Δεν αξίζει λοιπόν στους «επαναστάτες» κνίτες ο τίτλος του ξετσίπωτου αρωγού της συμμορίας;  (Εδώ το σύνολο των άρθρων του ψευτοΡιζοσπάστη την εν λόγω περίοδο στα οποία υπάρχει η φράση «Χρυσή Αυγή»).

Δεν ήταν άλλωστε το ψευτοΚΚΕ, το Φλεβάρη του 2012, που με τον αρχισυνδικαλιστή του στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο, υποδέχτηκε τους χρυσαυγίτες με επικεφαλής τον Κασιδιάρη και τον Παναγιώταρο, δίνοντάς τους μικρόφωνο, χειροκροτώντας τους και βγάζοντας δια στόματος Σιφωνιού λόγο του τύπου «έχουμε όλοι την Ελλάδα στο πλευρό μας» (ενώ εκείνη την ώρα στο πλευρό του είχε τους ναζιστές); Τι πολιτικό μήνυμα έδινε σε έναν λαϊκό κόσμο αυτή η κίνηση, πέρα από το ότι, «με όλες τις διαφορές τους», ψευτοΚΚΕ και «Χρυσή Αυγή» είναι «εργατικά και λαϊκά ρεύματα», που βρίσκονται απέναντι στα «κόμματα του κεφάλαιου που μας πείνασαν»;

Για να πάμε μάλιστα και λίγο πιο πίσω, καθώς τα προηγούμενα φωτίζουν και εξηγούν τα μελλούμενα, δεν ήταν το ψευτοΚΚΕ που, το 2002, όταν ο φασίστας Καρατζαφέρης συμπεριέλαβε 4 γνωστά στελέχη της ναζιστικής συμμορίας (μεταξύ αυτών ο Παναγιώταρος) στο ψηφοδέλτιό του για την Υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά, κατάγγελλε όποιον αναδείκνυε το θέμα ότι παίζει το «αντιδεξιό παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ»; Τότε η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία, που είχε αποκαλύψει αυτό το σκάνδαλο, πραγματοποιήσε συνέντευξη Τύπου για την καταγγελία του Καρατζαφέρη και μεταξύ άλλων είχε εκδώσει την εξής ανακοίνωση: 

«Καταγγελία Για Τη Συμμετοχή Ναζιστών Της “Χρ. Αυγής” Στο Συνδυασμό Του Καρατζαφέρη

H Αντιναζιστική Πρωτοβουλία καταγγέλλει την επίσημη συμμετοχή στο Συνδυασμό του Γ. Καρατζαφέρη για τις νομαρχιακές εκλογές τεσσάρων μελών της ναζιστικής και δολοφονικής “Χρυσής Αυγής”, τους Βασίλειο Κολιό, Μιχαήλ Παπαδημητρίου, Νικόλαο Σκάντζο και Ηλία Παναγιώταρο. Ο τελευταίος είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της “Χ.Αυγής”, τον οποίο ο Γ. Καρατζαφέρης πριμοδοτεί στην εφημερίδα του σαν “εκλεκτή υποψηφιότητα”.

Την ώρα που σε όλη την Ευρώπη οι ανοιχτοί υπερασπιστές του Χίτλερ βρίσκονται εκτός νόμου στην Ελλάδα προωθούνται σε κρατικά αξιώματα. Πρόκειται για ευθεία πρόκληση στη μεταπολιτευτική δημοκρατία, για πρόκληση απέναντι σε κάθε πατριώτη, για σιχαμερή βεβήλωση κάθε νεκρού του αντιφασιστικού πολέμου 1940-44, για μοναδική ντροπή για την Ελλάδα και στίγμα για όλη τη δημοκρατική Ευρώπη.

Η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία καλεί όλα τα πολιτικά κόμματα να πάρουν θέση και να καταδικάσουν αυτήν την πρώτη απόπειρα ναζιστών να αποκτήσουν ένα μερίδιο εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Επίσης καλεί όλους τους συνδυασμούς στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές , ιδιαίτερα εκείνους για την Υπερνομαρχία της Αθήνας, να καταδικάσουν τον συνδυασμό που εκκολάπτει το αβγό του φιδιού.

Αθήνα, 29 Σεπτέμβρη 2002»

Οι Γκέμπελς του Περισσού, αυτοί οι πιο φανατικοί αντικομμουνιστές των αντικομμουνιστών και προστάτες της πολιτικής νομιμότητας της ναζιστικής συμμορίας, είχαν σχολιάσει τις πρωτοβουλίες της «Αντιναζιστικής» στην εφημερίδα τους, στις 9 του Οκτώβρη του 2002, με τον εξής ανατριχιαστικό τρόπο:

Όλοι Φώφη;

«Πρόθυμους συμμάχους στον... αγώνα του κατά της «ακροδεξιάς» φαίνεται ότι βρήκε ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, Κ. Λαλιώτης, στους επικεφαλής μιας ομάδας που αυτοαποκαλείται «Αντιναζιστική Πρωτοβουλία». Οι εκπρόσωποι της παραπάνω «μη κυβερνητικής οργάνωσης» παραχώρησαν χτες συνέντευξη Τύπου για να ζητήσουν το «κλείσιμο» της «Χρυσής Αυγής» και να καλέσουν τους πολίτες να καταψηφίσουν τους συνδυασμούς εκείνους που στα ψηφοδέλτιά τους συμμετέχουν ακροδεξιοί. Οι κύριοι αυτοί έκαναν και ένα βήμα παραπέρα, καταγγέλλοντας κάθε αριστερό που δεν είναι ΠΑΣΟΚ ότι «βαδίζει στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο με τη “Χρυσή Αυγή”», εμφανίζοντας ανύπαρκτες δηλώσεις και παρερμηνεύοντας άλλες, εκδηλώνοντας εν τέλει έναν αστείο, αλλά και ύπουλο αντικομμουνισμό.

«Μη κυβερνητικές οργανώσεις»...

Η δε Παπαρήγα, την ίδια μέρα, είχε επιτεθεί στην Αντιναζιστική Πρωτοβουλία, χωρίς να την κατονομάσει, με ανάλογα αστεία και γκεμπελικά επιχειρήματα, όπως ότι «δεν αντιμετωπίζονται τέτοια φαινόμενα ούτε με τις αντιναζιστικές οργανώσεις. Μάλλον κάνουν διαφήμιση και μάλλον ενδιαφέρονται να κεντρίσουν το ζήτημα αυτό παρά να το αντιμετωπίσουν. Πρέπει να πάμε μπροστά. Δε θα αντιμετωπίσουμε τις μνήμες της χούντας, πηγαίνοντας πίσω. Δεν ξέρω ποιος επιδιώκει αυτό το πράγμα, αλλά θα πέσει στο λάκκο που ανοίγει με αυτό τον τρόπο», καθώς και ότι «άλλο πράγμα να συνειδητοποιείς το ότι μπορεί να υπάρχει βάση στην ανάπτυξη τέτοιων αντιλήψεων που τις προκαλεί όμως η νεοφιλελεύθερη πολιτική και η νέα τάξη πραγμάτων κι άλλο πράγμα να είσαι χωμένος μέσα σε αυτή την πολιτική και να εμφανίζεσαι σαν ο σημαιοφόρος του αντιναζισμού και του αντιφασισμού» («Με αντεπίθεση στη νέα τάξη πραγμάτων αντιμετωπίζονται εθνικισμός και ρατσισμός»).

Και οι αντισημίτες του ΝΑΡ στο «χορό» του ξεπλύματος των ναζιστών

Θα θελαμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε αρνητικά για έναν άνθρωπο που προσφατα έφυγε από τη ζωή αλλά δεν μπορούμε  να μην αναφερθούμε στο ότι ο ιδεολογικός «ταγός» του ΝΑΡ και της εφημερίδας του, «Πριν», κυρίαρχης συνιστώσας μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Δελαστίκ, την επομένη της δολοφονίας Φύσσα, ανέπτυσσε στο ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ “Στο Κόκκινο 105,5”τη θεωρία ότι η δολοφονία Φύσσα έγινε πιθανότατα με εντολή της «μνημονιακής ΝΔ» για να αποπροσανατολιστεί η δημόσια συζήτηση από τα μνημονιακά οικονομικά μέτρα; Σε μια εποχή που ο σοσιαλφασισμός και οι κλασσικοί ακροδεξιοί εταίροι του είχαν πείσει το λαό ότι υπεύθυνοι για την πείνα του ήταν οι Ευρωπαίοι και οι ντόπιοι «υποτακτικοί» τους, η ανάλυση αυτή χρωμάτιζε τους ναζήδες ως θύματα προβοκάτσιας «αυτών που μας πείνασαν», καθιστώντας τους αυτόματα συμπαθείς σε μια πολιτικά καθυστερημένη μάζα και πρωτοπόρο μάλιστα τμήμα του «αντι-δανειστές» μετώπου.

Τα ίδια έγραφε ο Δελαστίκ και στην εφημερίδα της οργάνωσης (ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη δημοκρατία).

Δεν ήταν τέλος ο έτερος «αγαπημένος» ολόκληρου του σοσιαλφασιστικού συνεχούς, από το ΣΥΡΙΖΑ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντισημίτης Άρης Χατζηστεφάνου (στον οποίο η ΕΦΣΥΝ έχει δώσει ολόκληρη προσωπική αυτόνομη στήλη), που είχε γράψει, σε ανάλογη με τον Δελαστίκ γραμμή, άρθρο με τίτλο «H απαγόρευση της Χ.Α θα ολοκληρώσει την τραπεζική δικτατορία», το οποίο σήμερα, ως γνήσιος διπρόσωπος, μολονότι τότε κυκλοφόρησε πλατιά, το έχει κατεβάσει από τη σελίδα του, Info-War (εδώ ο άδειος σύνδεσμος);

Το τι θα κάνει το ρωσόδουλο καθεστώς με τους βασικούς αρχηγούς των ναζήδων ως πρόσωπα, τη στιγμή που ο Πούτιν ντύνεται με το μανδύα του «μέγα αντιναζιστή» και δε θέλει τις παλιές και σκουριασμένες σβάστικες να του λερώνουν το σύγχρονο ευρασιατικό του και μάλιστα αντιναζιστικό του αφήγημα, είναι ακόμη ανοικτό. Εκείνο που όμως που είναι σίγουρο είναι ότι η πλατφόρμα τους σε όλα τα σύγχρονα ζητήματα, από τα ελληνοτουρκικά και το μακεδονικό μέχρι την οικονομία και τα γενικά ιδεολογικά «βάθρα» του έθνους, θα μείνει άθικτη από κάθε Μητσοτάκη, από κάθε λαλιωτική Γεννηματά κι ακόμη περισσότερο από κάθε κνίτη, συριζαίο και ναρίτη σοσιαλφασίστα ηγέτη, μιας και αποτελεί στην ουσία την απόλυτη «εθνική γραμμή» της υπανάπτυξης, της πείνας, της υποτέλειας και τελικά της συμμετοχής σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, αυτή τη φορά στο στρατόπεδο του φασισμού και της βαρβαρότητας.