Η μεγαλύτερη πάλη πρέπει να είναι αυτή ενάντια στο ξέπλυμα του πολιτικού καθεστώτος και, κυρίως, ενάντια στο συνεχιζόμενο καθησυχασμό του λαού απέναντι στον ναζιστικό κίνδυνο. Αυτά φανερώνονται αυτή τη στιγμή στο ασύλληπτο θράσος με το οποίο ΟΛΑ τα κόμματα εκτός από την ΟΑΚΚΕ εξαπατούν το λαό κρύβοντας του ότι οι εφτά αρχιναζί δεν θα μείνουν στη φυλακή 13 χρόνια αλλά μόνο 34 μήνες (εφόσον έχουν 18 μήνες προφυλάκιση) (https://www.lifo.gr/now/greece/299534/papadakis-gia-tis-poines-tis-xrysis-aygis-ta-13-xronia-fylakisis-tha-ginoyn-34-mines , https://www.megatv.com/2020/10/17/poso-kairo-tha-meinoun-sti-fylaki-oi-xrysaygites/) Οι υπόλοιποι θα είναι έξω περίπου σε 2, το πολύ 3 χρόνια αν δεν έχουν προφυλακιστεί. Αυτό ισχύει και για τις σχετικά πιο βαριές ποινές 9-10 χρόνια που έπεσαν για τη συνέργεια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που μπορούν επίσης να γίνουν 3 χρόνια. Μόνο ο δολοφόνος του Π. Φύσσα Ρουπακιάς θα μείνει μέσα όχι βέβαια με ισόβια που είναι η ανακοινωμένη ποινή του αλλά περίπου 17 χρόνια.
Το πιο χτυπητό είναι ότι σχεδόν όλοι οι ναζί που επιτέθηκαν στους Αιγύπτιους ψαράδες βγαίνουν έξω με αναστολή, ενώ και αυτοί που επιτέθηκαν στα μέλη του ΠΑΜΕ στη Ζώνη κι αυτοί βγαίνουν όλοι έξω, οι δύο με αναστολή, και όλοι με εξαγοράσιμες ποινές (2 χρόνια και 6 χρόνια). Μόνο ο ναζί Πανταζής, ως πυρηνάρχης της συμμορίας στο Πέραμα, που εμπλέκεται και στις δύο υποθέσεις και στην απόπειρα δολοφονίας των Αιγύπτιων ψαράδων και στην επίθεση στο ΠΑΜΕ καταδικάστηκε σε ποινή 10 χρόνια, οπότε θα βγει στα 3 χρόνια!
Αυτός ο ευτελισμός των ποινών που ακούστηκαν βαριές για να ικανοποιήσουν και να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη είναι ένα δώρο του νέου ποινικού νόμου του ΣΥΡΙΖΑ που στην πράξη όλοι σήμερα υποστηρίζουν, γι αυτό όλοι μαζί κρύβουν τις εξευτελιστικές ποινές, ειδικά τους 34 μήνες για τους 7 αρχιναζήδες. Μάλιστα ο κόσμος έχει μάθει μόνο το ένα σκάνδαλο, δηλαδή ότι ό νόμος του ΣΥΡΙΖΑ μείωσε τη μέγιστη ποινή των 20 χρόνων για τους διευθυντές της εγκληματικής συμμορίας σε 15 χρόνια (που στους δικαστές φάνηκαν πολλά και τα έκαναν 13 χρόνια). Δεν ξέρει το δεύτερο σκάνδαλο που είναι ότι ενώ οι χρυσαυγίτες θα έμεναν φυλακή με το νέο ποινικό κώδικα τουλάχιστον τα 2/5 του 13, δηλαδή 5 χρόνια και 2 μήνες δηλαδή 62 μήνες, που αν αφαιρεθούν οι 18 μήνες προφυλάκισης σημαίνουν 44 μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την καινοτομία να μπορούν οι κρατούμενοι να χρησιμοποιήσουν ότι πιο ευνοϊκό ίσχυε από τον παλιό κώδικα* οπότε τα 2/5 γίνονται 1/3, δηλαδή μπορούν να βγουν σε 52 μήνες μείον 18 η προφυλάκιση, σε 34 μήνες! Ότι δηλαδή συμφέρει τους χρυσαυγίτες. Στον κόσμο του ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι αυτά τα έκανε για να βοηθήσει τους φυλακισμένους της «αριστεράς» όπως αποκαλεί τη σοσιαλφασιστική τραμπούκικη βία, και στο φιλελεύθερο κοινό του λέει ότι το έκανε από ανθρωπισμό για κάθε φυλακισμένο. Σε αυτά τα ζητήματα μπορεί πραγματικά και πρέπει να γίνει μια μεγάλη συζήτηση στους κόλπους της αριστεράς και της δημοκρατίας αντίστοιχα, τι είναι αριστερά και τι δεξιά, τι δημοκρατία και τι φασισμός καθώς και για τη στάση της αριστεράς για τις ποινές στο κοινό ποινικό δίκαιο, αλλά εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ και όλο το πολιτικό σύστημα που κρύβονται πίσω από τον πρώτο για να ρίξουν τους χρυσαυγίτες στα μαλακά, μπορούσαν να βάλουν στον ποινικό νόμο ένα και μόνο ένα στοιχείο που θα διαφοροποιούσε το χρυσαυγίτικο κανιβαλισμό από κάθε άλλον: Θα όριζαν ότι οι ρατσιστικές εγκληματικές συμμορίες τιμωρούνται με πολλαπλάσιες ποινές από όλες τις άλλες.
Πόσο συντονισμένα έγινε η απόκρυψη των μειωμένων πραγματικών ποινών
Είναι ύστερα από τα παραπάνω ασύλληπτο το με πόσο συντονισμένο τρόπο το πολιτικό καθεστώς και τα υποτακτικά του ΜΜΕ δίνει την παραπλανητική εικόνα ότι οι ναζί θα σαπίσουν στις φυλακές. Πρόκειται για τον ίδιο συντονισμό με τον οποίο όλοι αυτοί μαζί κρύψανε την πεντάχρονη δίκη από το λαό, για τον ίδιο με τον οποίο πάλι όλοι μαζί κρύψανε (και σε σημαντικό βαθμό κρύβουν ακόμα) τους χιλιάδες άγριους ξυλοδαρμούς μεταναστών και αντιφασιστών και την τριαντάχρονη τρομοκράτηση ενός ολόκληρου λαού, για τον ίδιο συντονισμό με τον οποίο όλοι αυτοί μαζί κάλυψαν επί 30 χρόνια και τον εαυτό τους δηλαδή τα κόμματα και την κολοβή ελληνική δημοκρατία, αλλά και τη δικαιοσύνη και την αστυνομία που δεν αντιδράσανε καθόλου μα καθόλου σε αυτόν τον εφιάλτη, για τον ίδιο που τους έκανε όλους μαζί να λένε επί 30 χρόνια ότι αυτός ο ναζιστικός εφιάλτης είχε κάθε δικαίωμα να συγκροτείται σε νόμιμο κόμμα και μάλιστα να νομοθετεί στη Βουλή ενώ κυρίως η ηγεσία του ψευτοΚΚΕ επέμενε ότι η απάντηση στους ναζιστές έπρεπε να είναι η απομόνωσή τους από το λαό (ψευτοΚΚΕ). (https://www.902.gr/eidisi/politiki/240250/kanenas-efisyhasmos-apomonosi-toy-fasismoy-pantoy-audio, «η καλύτερη απάντηση είναι η απομόνωση των πυρήνων του φασισμού σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε νεολαιίστικο στέκι», δες επίσης άρθρο μας για το φιλοναζιστικό χαρακτήρα του καθεστώτος που είχε σα συνέπεια τη για 30 χρόνια συγκάλυψη του ναζιστικού τέρατος https://www.oakke.gr/afises/2013-02-16-20-47-58/item/1262). Για τους κομμουνιστές πόσο μάλλον για τους απλούς δημοκράτες οι βίαιοι καταπιεστές του λαού δεν νικιούνται μόνο ούτε κυρίως με την πολιτική απομόνωση αλλά με την πολιτική απομόνωση που έχει μεταφραστεί σε κρατική και γενικότερα σε λαϊκή και συντριπτική κοινωνική βία απέναντι τους.
Αυτός ο συντονισμός στο ψέμα είναι το πιο ανησυχητικό και μας κάνει να μην θέλουμε θέλουμε να ζητωκραυγάζουμε δίπλα τους το τέλος των ναζί. Με εξαίρεση τα έτσι κι αλλιώς χρεωκοπημένα ναζιστικά τους σύμβολα (που δεν εμπόδισαν το 7% του πληθυσμού να τους ψηφίζει), όλη τους η υπόλοιπη ιδεολογική και πολιτική γραμμή είναι, όπως έχουμε ξαναπεί, ουσιαστικά άθικτη. Αν επιμείναμε σε όλα μας τα τελευταία άρθρα στις ποινές είναι επειδή εκεί συγκεντρώνεται η προσοχή του λαού που περιμένει κάτι χειροπιαστό να γίνει μ’ αυτούς που να τελειώνει για πολλά χρόνια την πολιτική τους δράση.
Κι όμως δεν μπαίνει από κανέναν το ζήτημα, έστω οι ονομαστικές αυτές ποινές να γίνουν για τους ναζιστές πραγματικές, και να εξαντληθούν όλα τα διαθέσιμα γι αυτό το σκοπό θεσμικά μέσα. Έμπειροι νομοπαρασκευαστές ώρες ατελείωτες εκπονούσαν το νέο ποινικό του ΣΥΡΙΖΑ, κομμένο και ραμμένο σε κρίσιμες διατάξεις υπέρ των ναζιστών, και αυτός ο ποινικός κινήθηκε με διαδικασία κατεπείγοντος. Γιατί δεν συγκροτείται μία ομάδα έμπειρων νομοπαρασκευαστών να δουλέψει ώρες ατελείωτες για να γίνει δυνατό για τους ναζιστές τα 13 να είναι 13;
Όχι στη συγκάλυψη του χρυσαυγιτισμού μέσα στον κρατικό μηχανισμό. Όχι οι ναζί στις εκλογές. Εκτός νόμου η Χ.Α.
Για την κατηγορία της ένταξης στη συμμορία καταδικάστηκαν εκτός από αυτούς που είχαν εμπλοκή στα τρία εγκλήματα, άλλοι 10, οι περισσότεροι με ποινές 6 ετών. Το έμαθε κανένας άνθρωπος ότι ανάμεσα σε αυτούς τους 10 σε αυτή τη δίκη καταδικάστηκε για κακούργημα σαν χρυσαυγίτισσα μία αξιωματούχος της αστυνομίας; Πως είναι δυνατόν να λειτουργούσε μόνη της μέσα στη διεύθυνση Πειραιά, με την οποία ένιωθαν τόση ασφάλεια οι ναζήδες ώστε να ανοίξουν τα κεντρικά γραφεία δίπλα της;
Πως μπορεί μέσα στους θεαματικούς καπνούς των σκηνών των χειροπεδών να επιτρέπεται σε ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να ισχυρίζεται σε όλες τις τηλεοράσεις ότι η κτηνώδης βία της δολοφονικής συμμορίας για 30 ολόκληρα χρόνια, άρχισε και τέλειωσε με 40 άτομα που πηγαίνουν στη φυλακή για να βγουν σύντομα έξω; Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για δικαίωση θυμάτων όταν για εκατοντάδες θύματα τα εγκλήματα παραμένουν ατιμώρητα και σε πολλές περιπτώσεις οι προστάτες των δραστών βρίσκονται μέσα στα αστυνομικά τμήμα (όπως η Πόπορη, ανθυπαστυνόμος η οποία λειτουργούσε ως «πληροφοριοδότης της εγκληματικής οργάνωσης», και υπηρετούσε στη διεύθυνση Ασφαλείας Πειραιά!!!) και πάνω στις εισαγγελικές έδρες, όπως αποδείχτηκε και περίτρανα σε αυτή την ιστορική υποτίθεται δίκη της καταδίκης της «Χρυσής Αυγής»;
Πως μπορεί ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να παρουσιάζεται στο λαό ότι «εξετέλεσε» το αντιναζιστικό του έργο, όταν σε αυτή τη δίκη υπάρχει μόνο ένα σκεπτικό διατυπωμένο και δημοσιευμένο, αυτό της φιλοναζίστριας εισαγγελέα που τους αθώωσε το Δεκέμβρη του 2019, ενώ δεν υπάρχει ακόμα έτοιμη ούτε μία λέξη, ούτε μία φράση από το σκεπτικό του δικαστηρίου που καταδίκασε τη συμμορία για να ανατρέψει την κατάπτυστη εισαγγελική αγόρευση; Πως γίνεται να μην έχει γίνει η πιο πλατιά και δημόσια πολιτική καταδίκη αυτής της αγόρευσης; Πως είναι δυνατόν να μην έχουν ξεσηκωθεί σύσσωμοι οι δικηγορικοί σύλλογοι και ο νομικός κόσμος να καταγγείλουν τη σκανδαλώδη αγνόηση ενός όγκου αποδεικτικών στοιχείων ώστε να αθωωθούν οι ναζιστές; Πως μπορεί στη δίκη της Τοπαλούδη να έσπευσαν να ζητάνε διώξεις ενάντια σε μία εισαγγελέα που θέλησε την καταδίκη των ενόχων και τη δικαίωση του θύματος, όλοι από τους δικηγορικούς συλλόγους μέχρι και κυβερνητικά στελέχη, ενώ για την εισαγγελέα που υποστήριξε μέχρι το τέλος της δίκης την αθώωση όλων των ναζί-τεράτων πλην του Ρουπακιά, που πρόσβαλε με τον πιο βάναυσο τρόπο τα θύματα τους, να έχουν συμφωνήσει όλοι μαζί να σιωπήσουν με το πρόσχημα του σεβασμού του θεσμικού της ρόλου που η ίδια με ωμότητα και κυνισμό καταπάτησε; Το πιο σημαντικό είναι το ότι ολόκληρη η «Χρυσή Αυγή» είναι σαν κόμμα εγκληματική οργάνωση, δεν αποτελεί τμήμα της απόφασης που έχει αναγνωστεί, αλλά υπάρχει μόνο στο κατηγορητήριο και επαναλαμβάνεται σαν γεγονός από όλους τους δημοσιογράφους. Υπήρχαν αρκετές αθωώσεις από την κατηγορία για ένταξη, ενώ η διατύπωση του σκεπτικού που στηρίζει την απόφαση παραπέμπεται στο μακρινό σημείο της καθαρογραφής της, αφού η έδρα δεν φρόντισε να το ξεκαθαρίσει κατά την εκφώνηση των ποινών. Είναι φανερό ότι το πολιτικό σύστημα επιμένει στο «όχι εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή» γιατί αλλιώς θα μπορούσε να ψηφίσει έναν τέτοιο νόμο στη Βουλή με στοιχεία που υπάρχουν και από τη δίκη αλλά είναι διαθέσιμα εδώ και χρόνια και γνωστά σε όλα τα κόμματα. Έτσι εύκολα δεν θα κατέβαινε στις εκλογές η ΧΑ. Επειδή όμως τα κόμματα, δηλαδή η πολιτική εξουσία δεν το θέλει αυτό, ρίχνει την ευθύνη στον Άρειο Πάγο να την απαγορεύσει να κατεβεί στις εκλογές, δηλαδή πάλι αναθέτει στη δικαστική εξουσία (ειδικά σε έναν Άρειο Πάγο που έχει αθωώσει ανοιχτούς ναζιστές υπερασπιστές του ολοκαυτώματος σαν τον Πλεύρη) μια πολιτική ευθύνη που την έχουν κυρίως τα κόμματα, φροντίζοντας έτσι ώστε η ΧΑ να μείνει νόμιμη. Άλλωστε πρέπει έτσι κι αλλιώς να δοθεί εντολή σε όλες τις εισαγγελίες της χώρας να κινούν αυτεπάγγελτα διώξεις για όλες και κάθε μία από τις πολλές επιθέσεις βίας που εμπλέκονται μέλη της «Χρυσής Αυγής» και που δεν εξετάστηκαν σε αυτή τη δίκη, για το κακούργημα της ένταξης και συμμετοχής. Γιατί δεν γίνεται αυτό; Τώρα μόνο με τους ναζί έστω για κάποιο διάστημα στη φυλακή είναι δυνατό να τολμήσουν να καταθέσουν τα χιλιάδες θύματα της συμμορίας σε αστυνομία και δικαστήρια. Έτσι μπορούσε μια δίκη της ΧΑ να αντιστοιχεί κάπως σε δίκη τύπου Νυρεμβέργης. Πρώτα αφοπλίζεται ο ναζισμός και μετά δικάζεται. Αν δεν γίνει έτσι δεν υπάρχει ελεύθερη δικαιοσύνη.
Να γιατί ο Χρυσοχοΐδης δεν έχει στείλει ακόμα τους επιθεωρητές του στη διεύθυνση ασφαλείας Πειραιά να μελετήσουν όλα τα συμβάντα που είχαν αναφερθεί με θύματα αλλοδαπούς, ή με καταγγελία για χρυσαυγίτες, εκεί που υπηρετούσε η καταδικασμένη για κακούργημα αστυνομικός, να ερευνήσει τι θάφτηκε, τι κουκουλώθηκε ποιοι ήταν οι συνεργοί της; Γιατί αφού είναι γνωστά ονόματα αποστράτων που έχουν συνταχθεί με τον Κασιδιάρη, και έχουν εκλεγεί ευρωβουλευτές της συμμορίας, δεν κινείται άμεσα καμιά έρευνα στο στρατό, για την απομάκρυνση όλων των χρυσαυγιτών από το στρατό; Αυτές θα ήταν οι ελάχιστες συνέπειες μίας πραγματικά ιστορικής απόφασης, δηλαδή η αρχή μιας αποναζιστικοποίησης του κράτους και της κοινωνίας.
Τέλος σχετικά πάλι με τη δίκη της Νυρεμβέργης τη νομική συνέπεια ενός νικηφόρου αντιφασιστικού αγώνα με 50 εκατομμύρια μάρτυρες που τη συγκρίνουν κάποια εγχώρια και διεθνή μέσα με τη δίκη της ΧΑ την τόσο όψιμη, τόσο λειψή, τόσο θαμμένη από τα ΜΜΕ και κυρίως με πλησίστιο το φασιστικό κρατικό μηχανισμό στην Ελλάδα, αυτή άφησε μία παρακαταθήκη που το ελληνικό κράτος επιλέγει ενσυνείδητα να αγνοεί και να καταπατά με κυνισμό και φιλοναζιστικό πάθος. Η παρακαταθήκη αυτή ήταν η Διεθνής Αντιρατσιστική Σύμβαση του ΟΗΕ που έχει ολόκληρο κεφάλαιο σύμφωνα με το οποίο οι ναζιστικές συμμορίες πρέπει παντού να κηρυχθούν παράνομες σαν εγκληματικές συμμορίες. Το έγκλημα του ναζισμού έχει αποδειχθεί, δεν χρειάζεται καμία άλλη απόδειξη από το αίμα και την πάλη των λαών.
Η δίκη της «Χρυσής Αυγής» απόδειξε πως λειτούργησε το καθεστώς των προστατών των ναζιστών μεθοδικά και για χρόνια για να τους φέρει στην καλύτερη δυνατή θέση που θα μπορούσε ακόμα και όταν τελικά κάθισαν στο σκαμνί.
Αποτελεσματική απάντηση στους ναζιστές μπορεί να υπάρξει από ένα δημοκρατικό αντιφασιστικό μέτωπο μόνο μέσα από την καταγγελία των προστατών τους, και με τη μαχητική προβολή του αιτήματος να βγουν εκτός νόμου.
*Ο νέος ποινικός νομος του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει σε όποιον καταδικάστηκε να επικαλεστεί την πιο ευνοϊκή διάταξη, ανάμεσα στους νόμους που ίσχυσαν όσο κρατούσε η δίκη, δηλαδή μπορεί να κάνει τον πιο ευνοϊκό συνδυασμό διατάξεων ανάμεσα στον παλιό και στο νέο ποινικό κώδικα. Με βάση αυτή τη διευκόλυνση οι ναζί μπορούν να βγουν γρήγορα έξω διαλέγοντας ότι τους βολεύει από τον παλιό και ότι τους βολεύει από το νέο νόμο. Αυτά τα είπε ο Άρειος Πάγος σε γνωμοδότηση του που ερμήνευσε το σχετικό άρθρο μπούσουλα του νέου Ποινικού για το τι θα εφαρμόζεται για όλες τις ποινές (άρθρο 2 ΠΚ, https://www.lawspot.gr/nomika-nea/elahistos-hronos-pragmatikis-ektisis-tis-poinis-katheirxis-os-proypothesi-horigisis, με συνδυασμό παλιού και νέου ποινικού, η υποχρεωτική παραμονή στο κατάστημα κράτησης, δηλαδή η ελάχιστη πραγματική έκτιση συνολική ποινής κάθειρξης, ορίζεται στο 1/3 της ποινής!).