Από το Πρόγραμμα της ΟΑΚΚΕ. Απόφαση του 1ου Συνέδριου, Ιούνης 1990

Το 1821

Μένει λοιπόν τώρα να βρεθεί η ρίζα αυτής της ιδιόμορφης εξέλιξης της νεοελληνικής αστικής τάξης. Αυτή βρίσκεται στην αρχή του σχηματισμού του νεοελληνικού κράτους και πιο ειδικά στην επανάσταση του 1821. 

Η μεγάλη αντίφαση αυτής της επανάστασης βρίσκεται στο εξής γεγονός: Ότι ενώ η βάση της ήταν η φτωχή νεοελληνική αγροτιά που ξεσηκώθηκε ενάντια στην οθωμανική φεουδαρχία ζητώντας εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, η ηγεσία της ήταν από την αρχή στα χέρια και υπηρετούσε τους σκοπούς του τσαρικού δεσποτισμού που ήταν ο χειρότερος εχθρός των δημοκρατικών κινημάτων ολόκληρης της Ευρώπης, ο κύριος παγκόσμιος πόλος της αντίδρασης για εκείνη την εποχή. 

Το να πάρει την ηγεμονία αυτού του αγώνα το θέλησε ο τσαρισμός επειδή… 

ΜΕ ΟΔΗΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΡΞ – ΕΝΓΚΕΛΣ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΄21

Ο σοβινισμός εμποδίζει τους έλληνες μαρξιστές να αναλύσουν το ΄21

(ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ, αρ. φύλλου 159, 24 Μάρτη 1992, https://www.oakke.gr/1821/marx.htm) 

Κάποτε θα πρέπει να αντιληφθούν όλοι αυτοί ότι δεν μπορείς να παίζεις με το μαρξισμό. Ότι δεν μπορείς να παριστάνεις το μαρξιστή και να στηρίζεσαι στα τσιτάτα του σ΄ όλα τα ζητήματα εκτός απ΄ αυτά που έχουν σχέση με το ΄21. Και τα κείμενα, τόσο του Μαρξ όσο και του Ένγκελς, είναι αρκετά για να σχηματίσει κανείς μια ολοκληρωμένη άποψη για το χαρακτήρα της εξέγερσης του 1821. Και είναι τόσο κατηγορηματικές οι τοποθετήσεις τους που να μην επιδέχονται ηθελημένες παρερμηνείες και ν΄ ανοίγουν “παραθυράκια” για αντίθετες εκτιμήσεις.

Κάποτε, λοιπόν, αυτή η φιλολογία θα πρέπει να σταματήσει και η ιστορική αλήθεια να φωτιστεί… 

ΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ’21 - ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

(ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ, αρ. φύλλου 159, 24 Μάρτη 1992 πρώτη δημοσίευση, και επικαιροποιημένο https://www.oakke.gr/articles-anaforas/item/1309-) 

Στο παρακάτω κείμενο γίνεται ένα προχώρημα της ελληνικής μαρξιστικής ανάλυσης για το 21 καθώς προβάλλεται η θέση ότι ο συνολικός ιστορικός του απολογισμός και από εξωτερική διεθνή σκοπιά και από εσωτερική δεν πρέπει να θεωρείται θετικός. Για τον ουσιαστικά αρνητικό διεθνή του χαρακτήρα, δηλαδή για τον ρόλο του υπέρ του τσαρισμού στην Ευρώπη είχαν μιλήσει οι Μαρξ και Έγκελς στο Ανατολικό ζήτημα. Αλλά αυτή η θέση δεν είχε γίνει μπούσουλας όχι μόνο για την αστική αλλά ούτε για την μαρξιστική ελληνική ιστοριογραφία σε ότι αφορούσε την εκτίμηση του ρόλου του 21 στην εσωτερική πολιτικοκοινωνική εξέλιξη της νέας Ελλάδας. Η μαρξιστική ιστοριογραφία είχε πάει ως την άκρη της την πιο προοδευτική αστική κριτική που κατηγορούσε σαν πιο δεξιά τάση των ηγετικών πολιτικοκοινωνικών δυνάμεων του 21 την φιλορώσικη (δες σημείωση 1) αντίθετα από ότι έκανε η πολιτική αντίδραση. Όμως και η αριστερή κριτική δεν αμφισβητούσε τον ιστορικά θετικό χαρακτήρα του 21 για την νεοελληνική εξέλιξη συνολικά. Η ΟΑΚΚΕ με το παρακάτω κείμενο και στη βάση της απόφασης του 1ου συνεδρίου της στα 1990 τόλμησε και πέρασε και σε αυτήν την κριτική….

Θέλουν να βάλουν τον Κολοκοτρώνη πάνω από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη ή
η απόλυτη εξαχρείωση της ελληνικής αστικής τάξης

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ, αρ. φύλλου 444, Απρίλης 2009, https://www.oakke.gr/na444/exahr444.htm

ΑΠΟ ΤΗΝ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ» ΤΟΥ Γ. ΦΙΝΛΕΥ: Τα δυο δάνεια κατασπαταλούνται (Τόμος Β΄- Κεφάλαιο 4)

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ, αρ. φύλλου 159, 24 Μάρτη 1992, https://www.oakke.gr/na465/finley465.htm

Να μελετάμε την ελληνική ιστορία: Η αντικαποδιστριακή εξέγερση του 1831 και η σφαγή του Πόρου

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ, αρ. φύλλου 310, 31/7/1998, https://www.oakke.gr/nea-anatoli/arxeio

(σε pdf στο τέλος της σελίδας)

Ποιος ήταν στ’ αλήθεια ο Καποδίστριας

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ, αρ. φύλλου 348, 13/3/2000, https://www.oakke.gr/nea-anatoli/arxeio

(σε pdf στο τέλος της σελίδας)

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΘΟΞΟΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 1821 

Πρωτοδημοσιεύτηκαν στη «Νέα Ανατολή» το 2000 

Ο Δ. Λιθοξόου, είναι συνεπής διεθνιστής και πραγματικός δημοκράτης, γι αυτό από όλους τους έλληνες ιστορικούς είναι ο μόνος που αξίζει αυτήν την ιδιότητα καθώς τόλμησε και ποδοπάτησε τα καπνισμένα και παραμορφωτικά γυαλιά της ελληνικής κρατικής διανόησης, δηλαδή των υπαλλήλων του εθνοσοβινισμού. Χάρη σε αυτή του τη στάση αντίκρισε έντιμα και εμβάθυνε όχι μόνο στο Μακεδονικό, αλλά τεκμηρίωσε την κρυμμένη για όλη την ως τότε αριστερή διανόηση -με εξαίρεση την ΟΑΚΚΕ, που πρωτοέβαλε αυτό το ζήτημα- μελέτη και ανάλυση του ‘21 ως ενός κινήματος καθοδηγημένου από τον τσαρισμό, ο οποίος έβαλε σ’ αυτό ιδιαίτερα μέσω της δημιουργημένης και εντελώς ελεγχόμενης από τον ίδιο Φιλικής την αντιδραστική σφραγίδα του.

-Από την εισαγωγή στη δημοσίευση στο φ. 452 της ΝΑ της δεύτερης συμπληρωμένης έκδοσης του κειμένου για τη Φιλική Εταιρεία που έγραψε ο Δ. Λιθοξόου τον Ιούνη του 2000-

Ο παρακάτω σύνδεσμος παραπέμπει στα άρθρα όπως δημοσιεύονται στο μπλογκ του Δ. Λιθοξόου, όπου στο αριστερό μέρος της δημοσίευσης βρίσκονται τα κείμενα όπως πρωτοδημοσιεύτηκαν στα φύλλα της Νέας Ανατολής και δεξιά οι συμπληρώσεις που έκανε ο συγγραφέας.

https://www.lithoksou.net/search/label/%CE%97%20%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE%20%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AC%20%CF%84%CE%BF%CF%85%201821%20%28%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%20%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%29

• Τα Ορλοφικά (φ. 349, Νέα Ανατολή, 31/3/2000) 
• Η Φιλική Εταιρεία (φ. 452, Νέα Ανατολή, Δεκέμβρης 2009, και η 1^η δημοσίευση στο φ. 354/16.6.2000)
• Το σχέδιο της εξέγερσης (φ. 359, 15/9/2000) 
• Η γενοκτονία των μουσουλμάνων (φ. 362, 31/10/2000)