“Κά­θε τι που έ­χει ε­γκα­τα­στα­θεί με σύμ­βα­ση στη χώ­ρα μας εί­ναι σεβα­στό. Ό­σον α­φο­ρά στην πα­ρα­χώ­ρη­ση του σταθ­μού ε­μπο­ρευ­μα­το­κι­βω­τί­ων στην COSCO, στε­κό­μα­στε με πολ­λή σο­βα­ρό­τη­τα α­πέ­να­ντι στις συμ­βα­τι­κές υ­πο­χρε­ώ­σεις του ελ­λη­νι­κού κρά­τους. Θέ­λου­με κά­θε τέ­τοια σύμβα­ση να α­ντα­πο­κρί­νε­ται στις α­νά­γκες της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Πέ­ρα α­πό τη συ­ζή­τη­ση που θα α­νοί­ξου­με για αυ­τή τη συμ­φω­νί­α, το πρώ­τι­στο ζή­τη­μα εί­ναι να ε­ντάσ­σο­νται στην ανα­βάθ­μι­ση δια­κρα­τικών σχέ­σε­ων. Στο πλαί­σιο αυ­τό θέ­λου­με α­νοι­χτούς ο­ρίζο­ντες για την α­να­βάθ­μι­ση των σχέ­σε­ων με την Κί­να και τον κι­νε­ζι­κό λα­ό” (28 Γε­νά­ρη).

Αλ­λά και ο α­περ­χό­με­νος υ­πουρ­γός Μιλ­τ. Βαρ­βι­τσιώ­της δή­λω­σε ό­τι “εί­ναι ση­μα­ντι­κό να μη δια­τα­ρα­χθεί η σχέ­ση στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας με την Κί­να και δη­μιουρ­γη­θεί α­να­σφά­λεια στο ε­πεν­δυ­τι­κό πε­ρι­βάλ­λον, ε­φό­σον γίνει α­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση της σύμ­βα­σης με την Cosco”.

Δε­ξιοί κι “α­ρι­στε­ροί” στην υ­πη­ρε­σί­α του ά­πλη­στου κι­νέ­ζι­κου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού !

Αν θυ­μό­μα­στε κα­λά, οι Συ­ρι­ζαί­οι δια­τυ­μπάνι­ζαν προ­ε­κλο­γι­κά ότι τις συμ­βά­σεις ι­διω­τι­κο­ποί­η­σης που εί­χε υ­πο­γρά­ψει η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά θα τις με­λε­τού­σαν μί­α προς μί­α ε­ξο­νυ­χι­στι­κά και, αν δεν ή­ταν προς το συμ­φέρον του ελ­λη­νι­κού λα­ού, θα τις κα­ταρ­γού­σαν. Και το εύ­λο­γο ε­ρώ­τη­μα εί­ναι: πότε πρό­λα­βαν να με­λε­τή­σουν τη σύμ­βα­ση με την Cosco και συ­μπέ­ρα­ναν ό­τι λει­τουργεί προς το συμ­φέ­ρον του ελ­λη­νι­κού λα­ού; Μέ­σα σε δύ­ο μέ­ρες με­τά τις ε­κλο­γές; Ή μή­πως εί­χαν προ­α­πο­φα­σί­σει αυ­τές τις συμ­βά­σεις, με τους Ρώ­σους-Κι­νέ­ζους-Κα­τα­ρια­νούς και λοι­πούς συμ­μά­χους, να τις κρατήσουν ου­σια­στι­κά ως έ­χουν, ε­νώ αυ­τές με δυ­τι­κές ε­ται­ρεί­ες, που α­κό­μα και να ή­θε­λαν δεν έ­χουν τα ε­σω­τε­ρι­κά ε­ρεί­σμα­τα να κά­νουν α­ποι­κια­κές συμ­βά­σεις, να τις στεί­λουν στο πυρ το ε­ξώ­τε­ρον; Για­τί πε­ρί αυ­τού πρό­κει­ται.

Για να δια­σφα­λι­στούν οι κα­λές σχέ­σεις με την Κί­να, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ διό­ρισε γραμ­μα­τέ­α του υ­πουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου, το Σπ. Σα­γιά, νο­μι­κό σύμ­βου­λο της COSCO (!) που έ­χει συμ­βά­λει στη δια­μόρ­φω­ση του σκαν­δα­λώ­δους “φι­λι­κού δια­κα­νονι­σμού” που τε­λι­κά της έ­δω­σε τζά­μπα την προ­βλή­τα Ι­Ι­Ι (Ρι­ζο­σπά­στης, 28/1/2015). Μην τυ­χόν και κα­νείς υ­πουρ­γός ξε­στρα­τί­σει α­πό λά­θος και τους δυ­σαρε­στή­σει….

Αλ­λά το πιο ση­μα­ντι­κό για τη νέ­α κυ­βέρ­νη­ση ή­ταν να δεί­ξει  α­μέ­σως  ποιος ή­ταν ο βα­σι­κός προ­στά­της της.

Πρώτη πράξη του πρωθυπουργού Τσίπρα, η δήλωση πίστης στον Πούτιν

Το πρώ­το μέ­λη­μα του Τσί­πρα ή­ταν να συ­να­ντη­θεί με το ρώ­σο πρέ­σβη στην Α­θή­να, Μα­σλόφ, ο ο­ποί­ος του ε­πέ­δω­σε συγ­χα­ρη­τή­ρια ε­πι­στο­λή του Πού­τιν. Στη συ­νά­ντη­ση το­νί­σθη­κε “η α­νά­γκη να ε­νι­σχυ­θούν οι ελ­λη­νο­ρω­σι­κές σχέσεις σε μια σει­ρά α­πό το­μείς αλ­λά και σε διε­θνές ε­πί­πε­δο, συ­νει­σφέ­ρο­ντας στην ει­ρή­νη και τη στα­θε­ρό­τη­τα της ευ­ρύ­τε­ρης πε­ριο­χής” (www.russian.gr). Για να προ­ω­θή­σει την “ει­ρή­νη και τη στα­θε­ρό­τη­τα στην πε­ριο­χή”, ο Τσί­πρας έ­κα­νε την πρώ­τη του διε­θνή σύ­γκρου­ση ό­χι ε­νά­ντια στα μνη­μό­νια αλ­λά ε­νά­ντια σε μί­α δί­και­η και α­μυ­ντι­κή κί­νη­ση κα­ταγ­γε­λί­ας της Ρω­σί­ας α­πό την Ε­Ε για τη χι­τλερι­κή ει­σβο­λή στην Ου­κρα­νί­α. Συ­γκε­κρι­μέ­να, ο Τσί­πρας έκ­φρα­σε την έ­ντο­νη δυ­σα­ρέ­σκεια του για νέ­ες κυ­ρώ­σεις της Ε­Ε κα­τά της Ρω­σί­ας και δή­λω­σε ό­τι δεν έ­χουν τη συ­ναί­νε­ση της Ελ­λά­δας (!) Μά­λι­στα δια­μαρτυ­ρή­θη­κε με το θρά­σος που του δί­νουν οι πυ­ρη­νι­κές κε­φα­λές του α­φε­ντι­κού του για­τί δεν πε­ρί­μεναν την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να α­να­λά­βει κα­θή­κο­ντα και να τη ρω­τή­σουν πριν πά­ρουν τις α­πο­φά­σεις τους. Α­πο­δεί­χτη­κε αρ­γό­τε­ρα ό­τι αυ­τή η κα­τη­γο­ρί­α κα­τά της Ε­Ε δεν ί­σχυε (Δες σχε­τι­κό άρ­θρο σε αυ­τό το φύλ­λο της ΝΑ). Έ­τσι ο Τσί­πρας α­πο­κά­λυ­ψε μό­νο με­τά τις ε­κλο­γές την υ­πο­στή­ρι­ξη του στη ρώ­σι­κη ε­πι­θε­τικό­τη­τα, πράγ­μα που δεν εί­χε κά­νει πριν τις ε­κλο­γές κυ­ρί­ως για να μην χά­σει την υ­πο­στή­ρι­ξη α­πό τη Δύ­ση, ι­διαί­τε­ρα α­πό τις Η­ΠΑ του Ο­μπά­μα που κυ­ριολε­κτι­κά σκί­στη­καν να τον φέ­ρουν στην ε­ξου­σί­α.  

Με­τά τη συ­νά­ντη­ση του με το ρώ­σο πρέ­σβη ο Τσί­πρας συ­να­ντή­θη­κε και με τον κι­νέ­ζο πρέ­σβη στην Α­θή­να λί­γο πριν την α­να­κοί­νω­ση της κυ­βέρ­νη­σης. Δεν πε­ρί­με­νε ού­τε καν να α­να­λά­βει κα­θή­κο­ντα ο νέ­ος υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών. 

Ο διο­ρι­σμός σε αυ­τή τη θέ­ση του Ν. Κο­τζιά φα­νε­ρώ­νει το βρώ­μι­κο φιλο­να­ζι­στι­κό και ρω­σό­δου­λο πρό­σω­πο της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης. Ή­δη η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙ­ΖΑ δέ­χθη­κε ου­σια­στι­κά τα συγ­χα­ρη­τή­ρια της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της “ΧΑ” με μί­α α­να­κοί­νω­σή της που δή­λω­νε με εν­θου­σια­σμό ό­τι εί­ναι υ­πέρ του ελλη­νι­κού βέ­το για τις κυ­ρώ­σεις της Ε­Ε κα­τά της Ρω­σί­ας και υ­πέρ της α­πό­φα­σης για δια­κο­πή των ι­διω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων (εν­νο­εί των δυ­τι­κών ό­πως και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, για­τί εί­ναι και οι δύ­ο υ­πέρ των “ε­γκα­τε­στη­μέ­νων” α­να­το­λι­κών κρα­τι­κο­ποιή­σε­ων υ­πέρ Ρω­σί­ας και Κί­νας, και ό­σων θα ε­γκα­τα­στα­θούν στη συ­νέ­χεια).      

Ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς και οι αγαστές σχέσεις του με το Ντούγκιν, το φίλο των απανταχού ναζιστών, συμπεριλαμβανομένων των Χρυσαυγιτών

Ο Ν. Κο­τζιάς προ­έρ­χε­ται α­πό την “Κ”ΝΕ, ή­ταν μέ­λος της Κ.Ε. του ψευ­τοΚΚΕ το 1989, πέ­ρα­σε α­πό το ΝΑΡ και το ΠΑ­ΣΟΚ και κα­τέ­λη­ξε στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Έ­χει οι­κοδο­μή­σει ά­ρι­στες πο­λι­τι­κές σχέ­σεις με τον υπ’ α­ριθ­μό έ­να σύμ­βου­λο του Πούτιν, το Ντού­γκιν. Ο Ντού­γκιν συμ­με­τεί­χε σε διά­λε­ξη στο Πα­νε­πι­στή­μιο Πειραιά που δό­θη­κε στα πλαί­σια του μα­θή­μα­τος “Η ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της Ρω­σίας” το ο­ποί­ο δί­δα­σκε ο Ν. Κο­τζιάς. Στη διά­λε­ξή του ο Ντού­γκιν ε­ξή­ρε το ρό­λο της Ορ­θο­δο­ξί­ας στην ε­νό­τη­τα Ελ­λή­νων και Ρώ­σων. Σή­με­ρα έ­χει ξε­σπά­σει έ­νας πό­λε­μος με­τα­ξύ των Financial Times που έ­φε­ραν στο φως την εί­δη­ση, του ί­διου του Ν. Κο­τζιά και του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Πει­ραιά που δια­ψεύ­δουν τους FT ως προς το ό­τι ήταν ο Ν. Κο­τζιάς που α­πεύ­θυ­νε την πρό­σκλη­ση στο Ντού­γκιν. Αλ­λά αυ­τό έ­χει δευ­τε­ρεύ­ου­σα ση­μα­σί­α α­πό τη στιγ­μή που εί­ναι ε­ντε­λώς σα­φές το ό­τι ή­ταν ο Ν. Κο­τζιάς υ­πεύ­θυ­νος για το ποιος θα μι­λή­σει σε μί­α διά­λε­ξη που έ­γι­νε πά­νω στο α­ντι­κεί­με­νο που δί­δα­σκε ό­πως προ­κύ­πτει α­πό την ε­πί­ση­μη α­να­κοί­νω­ση του κο­σμή­το­ρα του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Πει­ραιά. Ο ί­διος ο κο­σμή­το­ρας που ε­πι­βε­βαιώ­νει ότι η διά­λε­ξη έ­γι­νε στα πλαί­σια του μα­θή­μα­τος του Κο­τζιά, α­να­φέρει ό­τι ο Ντού­γκιν αυ­το­προ­τά­θη­κε (!!!) για τη διά­λε­ξη μέ­σω συ­νερ­γα­τών του και δεν προ­σκλή­θη­κε α­πό τον Κο­τζιά. Τώ­ρα α­πό που το έ­μα­θε ο Ντού­γκιν ό­τι ο Ν. Κοτζιάς έ­κα­νε το μά­θη­μα “Ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της Ρω­σί­ας” στο Πα­νε­πι­στή­μιο του Πει­ραιά για να αυ­το­προ­τα­θεί να δώ­σει διά­λε­ξη, δεν μπαί­νουν στον κό­πο να το ε­ξη­γή­σουν ού­τε ο κο­σμή­το­ρας, ού­τε ο Κο­τζιάς, ό­πως δεν μπαί­νουν στον κό­πο να κα­τα­δι­κά­σουν την πλατ­φόρ­μα του Ντού­γκιν και τις στε­νές σχέ­σεις του με τους να­ζι­στές της “Χρ. Αυ­γής”.

Η πλατ­φόρ­μα του Ντού­γκιν α­πο­τυ­πώ­νε­ται διε­ξο­δι­κά στο βι­βλί­ο του “Η τέ­ταρ­τη πο­λι­τι­κή θε­ω­ρί­α” ό­που ε­ξη­γεί πως πρέ­πει να ε­νω­θούν οι ψευ­το­κομμου­νι­στές και κά­θε ε­χθρός της προ­ό­δου α­πα­ντα­χού της γης με τους φα­σί­στες και να συ­γκρο­τή­σουν έ­να μέ­τω­πο που θα συ­γκρουστεί με τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θερη Δύ­ση με κέ­ντρο της την Ευ­ρα­σί­α, δη­λα­δή τε­λι­κά τη νε­ο­τσα­ρι­κή Ρω­σί­α. Το βιβλί­ο αυ­τό έ­χει να παί­ξει τον ί­διο ρό­λο που έ­παι­ξε  ο “Α­γών μου” για την ά­νο­δο του χι­τλε­ρι­σμού στην ευ­ρω­πα­ϊ­κή ή­πει­ρο.  

Ο Ντού­γκιν εί­χε συ­να­ντη­θεί το Μά­η του 2014 στη Μό­σχα με τους Ματ­θαιό­που­λο και Ζα­ρού­λια της “Χρ. Αυ­γής”. Στη συ­νά­ντη­ση ο Ντού­γκιν τό­νι­σε πως Ελλά­δα και Ρω­σί­α “μοι­ρά­ζο­νται τις κοι­νές α­ξί­ες της Ορ­θο­δο­ξί­ας και του πο­λι­τι­σμού” που α­ντι­πα­ρα­τί­θε­νται στην Ευ­ρώ­πη “των το­κο­γλύ­φων και της πα­ρακ­μής”. 

Ή­δη ο Ν. Κο­τζιάς ε­τοι­μά­ζε­ται να πά­ει στα ευ­ρω­πα­ϊ­κά όρ­γα­να για να πα­λέ­ψει την “α­πο­φυ­γή της ρή­ξης με­τα­ξύ Ε­Ε και Ρω­σί­ας”. Βέ­βαια ού­τε οι βρυ­χηθ­μοί του Τσί­πρα για το ου­κρα­νι­κό ού­τε οι διά­φο­ροι Κο­τζιά­δες θα πέρ­να­γαν στην Ευ­ρώ­πη, αν αυτή δεν κρα­τού­σε τό­σο ά­θλια υ­φε­σια­κή στά­ση α­πέ­να­ντι στον Πού­τιν και αν δεν ή­ταν δια­βρω­μέ­νη σε ό­λους τους κε­ντρι­κούς μη­χα­νι­σμούς της α­πό φί­λους του Κρεμ­λί­νου ό­πως η ύ­πα­τη εκ­πρό­σω­πος της Ε­Ε για τις ε­ξω­τερι­κές υ­πο­θέ­σεις και την πο­λι­τι­κή α­σφά­λεια Μο­γκε­ρί­νι, ο γερ­μα­νός υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών Στα­ϊν­μά­γερ και η δι­πρό­σω­πη Μέρ­κελ*. 

Το άλ­λο βα­σι­κό υ­πουρ­γεί­ο στο ο­ποί­ο μπαί­νει έ­νας πο­λύ κα­λός φί­λος του Κρεμ­λί­νου, εί­ναι αυ­τό που πή­ρε ο Καμ­μέ­νος, υ­πό την ε­πι­τρο­πεί­α του πρώην κνί­τη Κώ­στα Ή­συ­χου και με υ­φυ­πουρ­γό τον α­πό­στρατο α­ξιω­μα­τι­κό Συ­ριζαί­ο Ν. Τό­σκα.

Π. Καμμένος: Ανάγκη να υπάρξει συνεργασία με τη Μόσχα

Η συμ­μα­χί­α του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τους ε­θνι­κο­φα­σί­στες των Α­ΝΕΛ εκ­φρά­στηκε στο υ­πουρ­γεί­ο Ε­θνι­κής Ά­μυ­νας που δό­θη­κε στον αρ­χη­γό τους Καμ­μέ­νο. Ο  ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χρειά­ζε­ται τον Καμ­μέ­νο για να μπο­ρέ­σει να πε­ρά­σει πιο εύ­κο­λα τις φι­λο­ρώ­σι­κες εκ­κα­θα­ρί­σεις του στο στρα­τό με μί­α  πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α με ε­θνι­κιστι­κό προ­σω­πεί­ο που δεν θα έ­χει το α­μαρ­τω­λό πα­ρελ­θόν του δή­θεν διε­θνιστι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο Καμ­μέ­νος έκ­φρα­σε α­πό την πρώ­τη στιγ­μή το φι­λο­ρω­σι­σμό του με τις δη­λώ­σεις του για α­νά­γκη συ­νερ­γα­σί­ας με τη Μό­σχα, “για να ε­ξα­σφα­λι­στεί πρώ­τα απ’ ό­λα η λει­τουρ­γί­α των ρω­σι­κών ο­πλι­κών συ­στη­μά­των που δια­θέ­τουν οι Ε­νο­πλες Δυ­νά­μεις”. Κι ό­μως ο Τσί­πρας τον έ­θε­σε υ­πό την ε­πι­τρο­πεί­α του α­να­πλη­ρω­τή υ­πουρ­γού Κ. Ή­συ­χου, υ­πεύ­θυ­νου Ε­ξω­τε­ρι­κής Πο­λι­τι­κής και Άμυ­νας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πα­ρά τις α­ντιρ­ρή­σεις που έκ­φρα­σε ο Καμ­μέ­νος για αυ­τή την κί­νη­ση. Ο Κ. Ή­συ­χος ή­ταν στέ­λε­χος της “Κ”ΝΕ Κα­να­δά και του ψευ­τοΚ­ΚΕ α­πό το 1985 έ­ως την ί­δρυ­ση του Συ­να­σπι­σμού. Μα­ζί με τον Ή­συ­χο ο Τσί­πρας το­πο­θέ­τη­σε υφυ­πουρ­γό τον Ν. Τό­σκα, α­πό­στρα­το α­ξιω­μα­τι­κό, πρώ­ην ΠΑ­ΣΟΚ, και νυν α­ντι­μνημο­νια­κό Συ­ρι­ζαί­ο, ι­δρυ­τή της κί­νη­σης “Πράτ­τω” της ο­ποί­ας η­γεί­ται ο Ν. Κο­τζιάς. Βα­σι­κή θέ­ση του “Πράτ­τω” είναι ό­τι η Ελ­λά­δα πρέ­πει “να λει­τουρ­γή­σει σαν Γέ­φυ­ρα α­νά­με­σα στην Ευ­ρώ­πη και στις α­να­δυό­με­νες δυ­νά­μεις, ι­διαί­τε­ρα την Κί­να και τη Ρω­σί­α,  με τις ο­ποί­ες τη συν­δέ­ει η ι­στο­ρί­α, η πα­ρά­δο­ση, ο πολι­τι­σμός πολ­λά κοι­νά συμ­φέ­ρο­ντα στον νέ­ο κό­σμο που δια­μορ­φώ­νε­ται” (www.pratto.gr, ι­δρυ­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη). Βα­σι­κή θέ­ση του Ν. Τό­σκα εί­ναι η διεκ­δί­κη­ση πο­λι­τικού ρό­λου του στρα­τού για την α­να­τρο­πή της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής στη βάση της “ε­νό­τη­τας” στρα­τού - λα­ού. Ο ί­διος σε ο­μι­λί­α εκ­δή­λω­σης του “Πράτ­τω” για την Ά­μυ­να το Νο­έμ­βρη του 2014 α­να­φέ­ρει ό­τι “τα δι­δάγ­μα­τα με­τά τη με­τα­πολί­τευ­ση ό­που ε­πι­κρά­τη­σε η α­ντί­λη­ψη ό­τι πρέ­πει να κτι­σθεί έ­να τεί­χος προστα­σί­ας γύ­ρω α­πό τα θέ­μα­τα και τους αν­θρώ­πους της ά­μυ­νας, μια “ζώ­νη υ­γεί­ας” ή­ταν λά­θος” και ό­τι οι πε­ρισ­σό­τε­ροι στρα­τιω­τι­κοί “ε­πει­δή προ­έρ­χο­νται α­πό λα­ϊ­κά στρώ­μα­τα εί­ναι α­ντί­θε­τοι με τις πρα­κτι­κές της ο­λι­γαρ­χί­ας αλ­λά δεν έ­χει γί­νει α­κό­μη α­ντι­λη­πτό ό­τι για την α­να­τρο­πή της κα­τά­στα­σης α­παι­τεί­ται συμ­μα­χι­κή σχέ­ση με τα λα­ϊ­κά στρώ­μα­τα, τα ο­ποί­α δεν εί­ναι α­ντα­γωνι­στι­κά αλ­λά εί­ναι η ίδια σάρ­κα και τα ο­ποί­α έ­χουν και το πρω­τεί­ο στην ιε­ράρ­χη­ση”. Αυ­τοί οι στρα­τιω­τι­κοί που προ­έρ­χο­νται α­πό “λα­ϊ­κά στρώ­μα­τα” έχουν στις τά­ξεις τους σή­με­ρα φι­λο­χου­ντι­κούς και φι­λο­να­ζι­στές που θα στηρί­ξουν το σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό κρά­τος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στα πλαί­σια του “με­τώ­που α­να­τροπής” στρα­τού-λα­ού. 

Ό­μως και η α­στυ­νο­μί­α που για άλ­λη μια φο­ρά ψή­φι­σε και μά­λι­στα σε με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό α­πό προ­η­γού­με­νες ε­κλο­γές τη “Χρυ­σή Αυ­γή”, βρή­κε έ­να φιλι­κό πρό­σω­πο στο νέ­ο υ­πουρ­γό Δη­μό­σιας Τά­ξης και Προ­στα­σί­ας του Πο­λί­τη, Πανού­ση.

Πανούσης: “Θα συμφιλιώσουμε τον πολίτη με τον αστυνομικό”

Η ά­νο­δος της να­ζι­στι­κής “Χρ. Αυ­γής” στην α­στυ­νο­μί­α δεν α­πα­σχο­λεί κα­θό­λου το νέ­ο υ­πουρ­γό ο ο­ποί­ος δή­λω­σε ό­τι το βα­σι­κό πρό­βλη­μα εί­ναι η σω­στή “εκ­παί­δευ­ση” των α­στυ­νο­μι­κών, και κα­θό­λου η α­πο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­σή της, και η πα­ρα­δειγ­μα­τι­κή πει­θαρ­χι­κή τι­μω­ρί­α για βασα­νι­σμούς κρα­του­μέ­νων και με­τα­να­στών. Μά­λι­στα, εί­πε ό­τι αυ­τή η Α­στυ­νο­μί­α, “πρέ­πει να δι­δά­ξει ή­θος, δη­μο­κρα­τί­α και πί­στη στον κοι­νο­βου­λευ­τι­σμό και στο Σύ­νταγ­μα”. Δια­φώ­νησε τά­χα με τον αρ­χη­γό του τον Τσί­πρα για το θέ­μα της ο­πλο­φο­ρί­ας στις διαδη­λώ­σεις και εί­πε ό­τι πρέ­πει να έ­χει η α­στυ­νο­μί­α ό­πλο στις δια­δη­λώ­σεις, αρκεί να εκ­παι­δευ­τεί ο α­στυ­νο­μι­κός για να ξέ­ρει τι θα κά­νει το ό­πλο. Η α­στυνο­μί­α θα παί­ξει ρό­λο κα­τα­στο­λής με τον ο­πλι­σμό της και τη “σω­στή” εκ­παί­δευσή της στις α­ντι-συ­ρι­ζαί­ι­κες δια­δη­λώ­σεις που αρ­γά ή γρή­γο­ρα θα ξε­σπά­σουν.

Η ου­σια­στι­κή και­νο­το­μί­α της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι ό­τι η α­στυνο­μί­α με­τα­κό­μι­σε στην αρ­μο­διό­τη­τα του υ­πε­ρυ­πουρ­γού Ε­σω­τε­ρι­κών, Βού­τση, που μό­νο ε­χθρό της σο­σιαλ­φα­σι­στι­κής βί­ας δεν μπο­ρεί κα­νείς να τον χα­ρακτη­ρί­σει.

Σε τέσσερα υπερυπουργεία οι βασικοί τομείς της διοίκησης, της οικονομίας, της παραγωγής και της παιδείας

Ου­σια­στι­κά δεν μειώ­θη­καν οι υ­πουρ­γοί, αλ­λά τα υ­πουρ­γεί­α και συγκρο­τή­θη­κε έ­να υ­περ­συ­γκε­ντρω­τι­κό σχή­μα, ό­που α­νε­ξάρ­τη­τα υ­πουρ­γεί­α συγ­χω­νεύ­τη­καν σε υ­πε­ρυ­πουρ­γεί­α που έ­χουν στα χέ­ρια τους τέσ­σε­ρα βα­σι­κά στελέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με πολ­λούς α­να­πλη­ρω­τές υ­πουρ­γούς, ο Βού­τσης (Ε­σω­τε­ρι­κών - Διοι­κη­τι­κής Α­να­συ­γκρό­τη­σης που πε­ρι­λαμ­βά­νει στην αρ­μο­διό­τη­τά του και την α­στυ­νο­μί­α) , ο Λα­φα­ζά­νης (Παρα­γω­γι­κής Α­να­συ­γκρό­τη­σης , Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και Ε­νέρ­γειας), ο Στα­θά­κης (Οι­κο­νο­μί­ας, Υ­πο­δο­μών, Ναυ­τι­λί­ας και Του­ρι­σμού) και ο Μπαλ­τάς (Παι­δεί­ας, Πο­λι­τι­σμού και Θρη­σκευ­μά­των). Αυ­τό δεί­χνει πό­σο στε­νά κα­θο­δη­γη­μέ­νη θα εί­ναι η νέ­α κυ­βέρ­νη­ση α­πό έ­να η­γε­τι­κό α­πα­ράτ και ό­τι η πο­λυ­φω­νί­α εί­ναι πλα­σμα­τι­κή και θα ε­φαρ­μό­ζε­ται τε­λι­κά μό­νο ό­τι διατά­ξει το στε­νό η­γε­τι­κό ε­πι­τε­λεί­ο.

Ό­λοι αυ­τοί μί­λη­σαν με έ­να στό­μα, ε­ξαγ­γέλ­λο­ντας διά­φο­ρα φι­λο­λα­ϊκά μέ­τρα, ό­πως, το βα­σι­κό μι­σθό στα 751 Ευ­ρώ, την ε­πα­να­φο­ρά της 13ης σύ­ντα­ξης, την επα­να­πρό­σλη­ψη διά­φο­ρων κα­τη­γο­ριών που βγή­καν στη δια­θε­σι­μό­τη­τα, με αδιευ­κρί­νι­στα κρι­τή­ρια, και σε α­διευ­κρί­νι­στο χρό­νο. Με αυ­τές τις ε­πα­να­προσλή­ψεις ε­τοι­μά­ζουν την ε­ξα­γο­ρά πλα­τιών στρω­μά­των δη­μο­σί­ων υ­παλ­λή­λων και τη συ­γκρό­τη­ση κομ­μα­τι­κών στρα­τών. 

Το βα­σι­κό των ε­ξαγ­γε­λιών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι ό­τι πε­ρι­λαμ­βά­νουν διάφο­ρα φι­λο­λα­ϊ­κά “θα” που στη­ρί­ζο­νται σε έ­ναν α­έ­ρα. Με έ­να μα­γι­κό ρα­βδί, ε­ξα­φανί­στη­καν τα νού­με­ρα των ει­σα­γω­γών, ε­ξα­γω­γών, των ρυθ­μών α­νά­πτυ­ξης, της παρα­γω­γής, των δη­μο­σιο­νο­μι­κών ελ­λειμ­μά­των, της ρευ­στό­τη­τας, των δια­θέ­σι­μων πο­σών των τα­μεί­ων, και ό­λη η συ­ζή­τη­ση για το αν τα τα­μεί­α εί­ναι ά­δεια ή γε­μά­τα, τι θα γί­νει με το μνη­μό­νιο, πως και με ποια ε­πι­τό­κια θα βρουν δα­νεικά, πό­σο κού­ρε­μα χρέ­ους θα ε­πι­διώ­ξουν, πως θα ξε­πλη­ρώ­σουν τα ο­μό­λο­γα που λήγουν. Θα δεί­ξει σύ­ντο­μα ποιες με­θό­δους εκ­βια­σμού της Ευ­ρώ­πης και α­νωμα­λί­ας θα α­κο­λου­θή­σουν για να ε­ξα­σφα­λί­σουν για κά­ποιο διά­στη­μα κά­ποια χρή­μα­τα που θα α­να­κου­φί­σουν προ­σω­ρι­νά μό­νο τον πλη­θυ­σμό.

Αλ­λά ού­τε ο βα­σι­κός μι­σθός των 751 Ευ­ρώ, ού­τε η 13η σύ­ντα­ξη, θα α­να­κουφί­σει το πλή­θος των α­νέρ­γων που ο­λο­έ­να αυ­ξά­νε­ται και που δεν έ­χει κα­νέ­να ει­σό­δη­μα, και ζει μέ­σα στην α­νέ­χεια και στην ε­ξα­θλί­ω­ση. Αυ­τή η α­νερ­γί­α θα συνε­χί­ζε­ται ό­σο συ­νε­χί­ζε­ται το σα­μπο­τάζ, και ό­σο η δη­λω­μέ­νη δου­λι­κό­τη­τα της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης στον Πού­τιν ε­ξα­σφα­λί­ζει έ­να α­πό τα πιο βα­σι­κά ερ­γα­λεί­α του σα­μπο­τάζ που εί­ναι το α­κρι­βό ρώ­σι­κο φυ­σι­κό α­έ­ριο. Και α­σφα­λώς ο βα­σι­κός μι­σθός των 751 Ευ­ρώ δεν θα ε­φαρ­μο­στεί πο­τέ στην Cosco που έ­χει βρει πολ­λούς τρό­πους να πα­ρα­κά­μπτει το ερ­γα­τι­κό δί­καιο μέ­σω ερ­γο­λά­βων, και την ο­ποί­α η νέ­α κυ­βέρ­νη­ση υ­πο­δέ­χτη­κε με α­νοι­χτές α­γκά­λες. Α­να­λό­γως δεν θα ε­φαρμο­στεί και στα άλ­λα α­να­το­λι­κά κά­τερ­γα που ε­τοι­μά­ζο­νται.

Σύμ­φω­να με τις δια­κη­ρύ­ξεις της, η βα­σι­κή πη­γή πα­ρα­γω­γής του πλούτου για τη νέ­α κυ­βέρ­νη­ση εί­ναι η κα­τα­πο­λέ­μη­ση της δια­πλο­κής, της δια­φθοράς, και της φο­ρο­δια­φυ­γής και για αυ­τό έ­φτια­ξε και υ­πουρ­γεί­ο για την κα­ταπο­λέ­μη­ση της δια­φθο­ράς, με υ­πουρ­γό το Νι­κο­λού­δη, το ο­ποί­ο θα υ­πά­γε­ται α­πευ­θεί­ας στον Τσί­πρα και για αυ­τό ο­νο­μά­στη­κε υ­πουρ­γεί­ο Ε­πι­κρα­τεί­ας. Αυ­τή εί­ναι η πιο δη­μα­γω­γι­κή θέ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, α­φού εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι μια χώ­ρα και ο λα­ός της δεν μπο­ρούν να ζή­σουν α­πό την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της δια­φθο­ράς, της δια­πλο­κής και της φο­ρο­δια­φυ­γής. Και βέ­βαια αν το εν­νο­ού­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μπο­ρού­σε κα­νείς να κά­νει υ­πο­λο­γι­σμούς, αλ­λά ποια δια­φθο­ρά θα κα­τα­πο­λε­μή­σει όταν ό­λοι οι α­λη­θι­νοί ο­λι­γάρ­χες της χώ­ρας, Κόκκα­λης, Μπό­μπο­λας και σί­α μέ­νουν στο α­πυ­ρό­βλη­το; Κα­τά τα άλ­λα ό­λη αυ­τή η δη­μα­γω­γί­α θα χρη­σι­μο­ποι­η­θεί για να εκ­κα­θα­ρι­στούν και να χτυ­πη­θούν ό­σοι α­στοί μπαί­νουν στο δρό­μο των α­να­το­λι­κών ο­λι­γαρ­χών και των ρω­σο­κι­νέ­ζι­κων α­φε­ντι­κών.

Σε ό­τι α­φο­ρά το σκέ­λος α­νά­πτυ­ξη, ό­ποιοι ε­πεν­δυ­τές εν­δια­φέ­ρο­νται πρέ­πει να πά­νε να βρουν τους αρ­μό­διους υ­πουρ­γούς που θα τους ε­νη­με­ρώ­σουν που μπο­ρούν να ε­πεν­δύ­σουν ό­πως δή­λω­σε ο α­ντι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σης Δρα­γα­σά­κης. Αυ­τό εί­ναι το πρό­γραμ­μα ε­πεν­δύ­σε­ων του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ! Α­ρέ­σεις στον Τσί­πρα και στο Λα­φα­ζά­νη, έ­χει κα­λώς, δεν τους α­ρέ­σεις φεύ­γεις. 

Σε ό­λο αυ­τό το θί­α­σο θα δε­σπό­ζει ο νέ­ος α­στέ­ρας του σο­σιαλ­φα­σι­σμού, ο υ­πουρ­γός οι­κο­νο­μι­κών Βα­ρου­φά­κης, ο ο­ποί­ος με τό­νους α­λα­ζο­νεί­ας καθη­σύ­χα­σε τους ευ­ρω­παί­ους λέ­γο­ντας ό­τι δεν πρό­κει­ται να ξε­κι­νή­σει σκη­νικό φαρ-ουέ­στ, αλ­λά θέ­λει συ­νεν­νό­η­ση. Στα πλαί­σια του γε­νι­κό­τε­ρου πνεύ­ματος της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ο πο­λύς υ­πουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών, δεν α­να­φέρ­θη­κε επί­σης ού­τε σε έ­να νού­με­ρο της οι­κο­νο­μί­ας, ε­νη­μέ­ρω­σε ό­μως ό­τι πολ­λά α­πό τα δει­νά των ελ­λή­νων προ­έρ­χο­νται α­πό το γε­γο­νός ό­τι υ­πέ­κυ­ψαν στον κα­τα­ναλω­τι­σμό και φορ­τώ­θη­καν με πι­στω­τι­κές κάρ­τες και στε­γα­στι­κά δά­νεια, ε­νώ ευ­τυ­χι­σμέ­νος εί­σαι μό­νο ό­ταν α­σπά­ζε­σαι το λι­τό βί­ο… Αυ­τή εί­ναι μί­α προ­ειδο­ποί­η­ση για το τι πρό­κει­ται να α­κο­λου­θή­σει….

Σε αυ­τό το φαιο-”κόκ­κι­νο” ε­κτρω­μα­τι­κό κρά­τος που ε­τοι­μά­ζε­ται σύντο­μα θα ξε­κι­νή­σουν δη­μο­κρα­τι­κές α­ντι­στά­σεις. Αυ­τή την πε­ρί­ο­δο η Ο­ΑΚ­ΚΕ έχει να παί­ξει έ­να κρί­σι­μο ρό­λο. 

*Λί­γο πριν την ε­κτύ­πω­ση αυ­τού του φύλ­λου της Νέ­ας Α­να­το­λής μά­θα­με ότι ο Κο­τζιάς ή­ταν έ­νας βα­σι­κός κρί­κος σε μια αλυ­σί­δα κυ­βερ­νή­σε­ων,  ό­πως της Γαλ­λί­ας, της Ι­τα­λί­ας, της Αυ­στρί­ας,  της Ουγ­γα­ρί­ας, της Κύ­πρου αλ­λά και στε­λε­χών φί­λων και πρα­κτό­ρων της Ρω­σί­ας,  ό­πως ο Υ­ΠΕΞ της Γερ­μα­νί­ας Στα­ϊνμά­γερ και η ε­πι­κε­φα­λής της δι­πλω­μα­τί­ας της Ε­Ε Μο­γκε­ρί­νι, που βρή­καν ευ­και­ρί­α και στοι­χή­θη­καν πί­σω α­πό τον ξε­διά­ντρο­πα που­τι­νι­κό Κο­τζιά για να α­πο­φα­σί­σουν τε­λι­κά έ­να ό­χι σε νέ­α μέ­τρα κα­τά της Ρω­σί­ας, α­φή­νο­ντας χω­ρίς α­πά­ντη­ση τη νέ­α ε­πί­θε­ση του Κρεμ­λί­νου στην Ου­κρα­νί­α και τη σφα­γή στη Μαριού­πο­λη.