Όμως κανείς δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται δημοκρατικές διαδικασίες και καταστατικά στο Σύριζα προκειμένου να αποδείξει ότι έχει το δημοκρατισμό με το μέρος του. Ναι μεν υπάρχουν θύτες και θύματα αλλά δεν υπάρχουν χορτοφάγα στη ζούγκλα των ηγετικών στελεχών του Σύριζα. Υπάρχουν μόνο αρπακτικά μεγαλύτερης ή μικρότερης φονικής ικανότητας, για τα οποία τα άρθρα των καταστατικών είναι κρυψώνες για να στήνουν δημοκρατικοφανείς ενέδρες οι πιο δυνατοί στους πιο αδύνατους. Έτσι τα ίδια αυτά αρπακτικά που κάνανε το ως χθες παντελώς άγνωστο αυτό πρόσωπο αρχηγό του κόμματος τους, αντί να τον πάνε στο ίδιο σώμα με εκείνο που τον εξέλεξε, δηλαδή στο ρευστό, απέραντο μη δημοκρατικό εκλογικό σώμα που αποτελείται κυρίως από μη κομματικά μέλη, από απλούς οπαδούς του, και εκεί να τον καθαιρέσουν, τον πήγαν σε ένα πολύ στενότερο όργανο: την ΚΕ που ήταν σίγουροι πως την ελέγχανε. Μάλιστα αυτή η ΚΕ είχε εκλεγεί από ένα άλλο συνέδριο που έγινε πριν εκλεγεί αυτός πρόεδρος (το 3ο συνέδριο του 2022) και όχι εκείνο που επιδοκίμασε την εκλογή του αφού εκλέχτηκε (4ο συνέδριο του 2024).
Σε ποιους αναφερόμαστε όταν λέμε ότι «τον πήγαν;». Μιλάμε για όλες τις γνωστές φράξιες που είχαν μείνει στο Σύριζα αλλά κυρίως για εκείνες που ως εκείνη την ώρα θεωρούσε ο ίδιος σύμμαχες. Και ο αρχηγός τους ήταν ο πιο γνωστός πολιτικός και ταυτόχρονα ποινικός απατεώνας του Σύριζα, το δεξί χέρι του Τσίπρα που είχε αναλάβει όλες τις βρομοδουλειές του που η πρώτη ήταν να κλείσει όλα τα αντιπολιτευόμενα κανάλια: Ο Νίκος Παππάς. Τώρα οι Κασσελακικοί πνέουν μένεα εναντίον του κατηγορώντας τον ότι εγγυήθηκε στον Κασσελάκη ότι είχε την πλειοψηφία στην ΚΕ οπότε θα κέρδιζε οπωσδήποτε την εναντίον του πρόταση μομφής και γι αυτό δεν έπρεπε να πάει σε εκλογές όπου μπορεί και να έχανε. Ότι και να ισχύει από αυτά, το σίγουρο είναι ότι κάποιοι που ήξεραν καλύτερα από το νεοφερμένο τους κομματικούς συσχετισμούς έσυραν τον Κασσελάκη στην ΚΕ όπου δεν είχε καμμιά υποχρέωση να πάει, ενώ είχε το δικαίωμα να πάει εκείνος σαν πρόεδρος και όχι σαν έκπτωτος όλο το κόμμα στις νέες εκλογές και να βάλει εκεί τον εαυτό του σε ψήφο εμπιστοσύνης απέναντι σε όποιους τον αμφισβητούσαν. Έτσι πήγε γεμάτος αυτοπεποίθηση στην Κεντρική Επιτροπή που του απηύθυνε τη μομφή με 163 έναντι 120, τον καθαίρεσε ακαριαία και τον έστειλε άλαλο για μέρες στο σπίτι του πριν μπορέσει να συνέλθει.
Γιατί του κάνανε αυτό το χουνέρι; Ήταν από μίσος; Δεν είναι αυτό το βασικό κίνητρο των πολιτικών ραδιούργων που σαν πραγματικά θηρία δεν μισούν. Θέλουν μόνο να σκοτώνουν και να τρώνε το θήραμα τους με τον πιο σύντομο και ασφαλή για τα ίδια τρόπο. Του στήσανε λοιπόν την ενέδρα της ΚΕ προκειμένου να του πάρουν τα κλειδιά του κόμματος ώστε να πάει στις εκλογές χωρίς να έχει σχεδόν κανέναν έλεγχο στη διαδικασία των εκλογών αλλά και γενικά στην κομματική εξουσία και κυρίως στη μερική κρατική εξουσία που έχει κάθε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ειδικά ένας εμφανιζόμενος σαν μικρός Φύρερ δεν έπρεπε να έχει ως τις εκλογές κανένα μέρος από τη δύναμη που οι ίδιοι του δώσανε όταν κάλεσαν τους οπαδούς του Σύριζα να εκλέξουν έναν αρχηγό που να μη συμβιβάζεται και να μην διαπραγματεύεται επί ώρες με τις εσωκομματικές φράξιες.
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΦΕΡΑΝ ΤΟΝ ΕΚΠΑΡΑΘΥΡΩΣΑΝ;
Αλλά θα μπορούσε κανείς να πει, άλλωστε αυτό απαντάνε οι άνθρωποι του Ν. Παππά στις κατηγορίες των κασσελακικών, ότι απλά ο ίδιος ο Κασσελάκης έκανε έναν κακό υπολογισμό, υπερτίμησε τις δυνάμεις του και πήρε το ρίσκο να θέσει ζήτημα εμπιστοσύνης και στην Κεντρική Επιτροπή αντί να πάει σε εκλογές αρχηγού. Έτσι χρειάζεται μια απάντηση στο πιο ουσιαστικό ερώτημα: Γιατί αυτές οι παλιές κομματικές αλεπούδες που έφεραν στην εξουσία τον Κασσελάκη όχι μόνο δεν τον προστάτεψαν αλλά τον εκπαραθύρωσαν;
Κάποιοι είπαν από την αρχή ότι επίτηδες τον έφερε ο Τσίπρας για να αποτύχει και να ξαναγίνει ο ίδιος αρχηγός και το ίδιο λένε και τώρα. Όμως ακόμα και αν ο ίδιος ο Τσίπρας δεν έχει εκτεθεί από την περιπέτεια Κασσελάκη, έχουν εκτεθεί βαθιά όλα τα στελέχη του που πρώτα χειροκρότησαν ή ευχαρίστως ανέχτηκαν αυτό τον αλλόκοτο τύπο, στη μορφή φιλελεύθερο αστό και στην ουσία φασίστα, και μετά τον φάγανε ξαφνικά με πραξικοπήματα και με μαλιοτραβήγματα και με άπλυτα που θα βγαίνουν στη φόρα ως τις εκλογές που θα αργήσουν. Η άλλη εκδοχή που κυκλοφορεί είναι ότι ο Τσίπρας έφερε αυτόν τον αρχηγό απλά για να διαλύσει τον Σύριζα. Αλλά όλα δείχνανε ότι ο Σύριζα τραβούσε μόνος του στην αποσύνθεση και το να γίνει αυτό δια του μέγιστου εξευτελισμού του κόμματος που ίδρυσε δεν ήταν κάτι που θα κολάκευε έναν πιο έξυπνο και πιο συγκρατημένο από τον Κασσελάκη βυζαντινό ματαιόδοξο που είναι ο Τσίπρας.
Η δική μας θέση ήταν από την αρχή και παραμένει ότι τον περίεργο αυτό τύπο τον ήθελε ο αληθινός ιδεολογικά βαθύς Σύριζα, ο πουτινικός Σύριζα του Παππά και του Πολάκη, δηλαδή της ραδιουργίας και του τραμπουκισμού, κυρίως για το φασισμό που ανάβλυζε από μέσα του και που είχε τη σπάνια ιδιότητα να τον κρύβει κάτω από μια δυτική φιλελεύθερη φορεσιά. Αυτές οι δύο ιδιότητες του Κασσελάκη θα επέτρεπαν σε όλο το ρωσόδουλο μπλοκ να κάνει τις δυο εκκαθαρίσεις μέσα στο κράτος που του λείπουν για να μπορέσει να επιβάλει μια φασιστική δικτατορία στην Ελλάδα που όμως πρέπει να συνεχίσει να φαίνεται ευρωπαϊκή για να μπορεί να διασπάει την Ευρώπη αλλά και το ΝΑΤΟ: Μια δύσκολη φασιστική εκκαθάριση στη δικαιοσύνη και μετά μια πολύ πιο εύκολη στα κανάλια. Γιατί θυμόμαστε όλοι πως εξαιτίας της Δικαιοσύνης, και συγκεκριμένα του Συμβούλιου της Επικρατείας απέτυχε ο Σύριζα να περάσει το φασιστικό του νόμο για τα κανάλια.
Κατά τη γνώμη μας η προσπάθεια της συμμορίας Τσίπρα-Παππά-Πολάκη να ξαναφέρει το Σύριζα στην εξουσία με τον Κασσελάκη απέτυχε γιατί το σχέδιο αυτό είχε μέσα σου σαν κεντρική την ιδέα μιας κυβέρνησης Σύριζα με το ΠΑΣΟΚ, μιας κυβέρνησης της κεντροαριστεράς. Αυτή απέτυχε γιατί ο Κασσελάκης ήταν πολύ πιο ματαιόδοξος και πιο αρχομανής από όσο υπολόγισαν. Ενώ ένας συνηθισμένος νάρκισσος, όπως είναι οι περισσότεροι αστοί πολιτικοί θα αναγνώρζε ότι δεν πήρε ο ίδιος ξαφνικά την εξουσία σε ένα κόμμα στο οποίο δεν γνώριζε καν τα στελέχη και την εσωτερική ζωή, αλλά του τη δώσανε οι προηγούμενοι αρχηγοί του, αυτός νόμιζε ότι την πήρε ό ίδιος και ότι μπορεί να είναι ο πραγματικός αρχηγός του και μάλιστα ο ιδιοκτήτης του. Την αυταπάτη του αυτή την ενίσχυσαν και οι φιλοδυτικοί πολιτικοί αναλυτές που είναι επιρρεπείς στο να πιστεύουν στα θαύματα που τους συμφέρουν και οι οποίοι κατέληξαν ότι ο δυτικός Κασσελάκης πήρε την αρχηγία από τους «αριστερούς» του Σύριζα χάρη στην καλύτερη γραμμή, στην καλύτερη χρήση των μίντια και το καλύτερο παρουσιαστικό του. Αυτοί αρκούνται τώρα να εξηγούν την πτώση του ακριβώς με το ότι ο Κασσελάκης πήρε ο ίδιος την κομματική εξουσία και πήγε να εφαρμόσει τη δικιά του γραμμή.
Κατά τη γνώμη μας ο Κασσελάκης δεν εκπαραθυρώθηκε λόγω σύγκρουσης με την αληθινή ηγεσία του Σύριζα στην πολιτική γραμμή γιατί ήταν έτοιμος να υπηρετήσει οποιαδήποτε του υποδείκνυαν αυτοί που τον διόρισαν. Εκπαραθυρώθηκε γιατί συγκρούστηκε μαζί τους στο ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός που θα εφαρμόσει τη γραμμή τους η οποία εν προκειμένω δεν θα ήταν πια η γραμμή μόνο του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η γραμμή ενός Σύριζα που θα είχε καταπιεί και το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η γραμμή μιας κυβερνώσας, όπως την αποκαλούν, «Κεντροαριστεράς». Για τις ανάγκες αυτής της συμμαχίας έπρεπε αρχηγός αυτής της κεντροαριστεράς να είναι ένας Πασοκτζής με ψυχή Συριζαίου. Και αυτός είχε βρεθεί μετά την άνοδο του Κασσελάκη στην ηγεσία του Σύριζα και ήταν ο νέος δήμαρχος της Αθήνας Δούκας.
Μόλις κατάφερε να κερδίσει τη Δημαρχία της Αθήνας έγινε η κυβερνητική ενσάρκωση της «Κεντροαριστεράς». Ο Δούκας είναι ένα επίσης διορισμένο αλλά εκ της θέσεως του πολύ πιο πολύτιμό πολιτικό υβρίδιο από όσο ο Κασσελάκης. Γιατί έχει σώμα ΠΑΣΟΚ και ψυχή αληθινού Σύριζα, δηλαδή Συριζαίου κνίτη. Γι αυτό το λόγο τον ψήφισε όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα πιο δεξιά ρωσόδουλα ρεύματα της πιο παρασιτικής κρατικής υπαλληλίας και του κρατικού λούμπεν, ο Ανταρσύα και οι ψευτοαναρχικοί των Εξαρχείων.
Κυρίως όμως αυτό το δεύτερο διορισμένο υβρίδιο είναι πιο πολύτιμο από τον Κασσελάκη, γιατί μόνο ένας Συριζαίος που έχει εμφάνιση ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να πετύχει ταυτόχρονα δύο πράγματα: Από τη μια να πείσει το ΠΑΣΟΚ να συρθεί σε ένα κοινό κόμμα με τον αιώνιο διώκτη του, τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα που έχει εξαπολύσει εναντίον του και κρατικά «Ειδικά Δικαστήρια» και τραμπούκους καλυμμένους πίσω από «Κινήματα Αγανακτισμένων», και από την άλλη να πείσει τη βάση του Σύριζα να δεχτεί σαν αρχηγό του κοινού Κεντροαριστερού κόμματος και πρωθυπουργό έναν ΠΑΣΟΚτζη, δηλαδή έναν γι αυτούς δεξιο σοσιαλδημοκρατη. Μια τέτοια «κεντροαριστερή» πρωθυπουργία Δούκα δεν θα είχε πρόβλημα να μοιράζεται κρίσιμα υπουργεία με έναν ομοαίματο «κεντροαριστερό» Κασσελάκη, ούτε αυτός μαζί της. Αντίθετα ακριβώς αυτή η δυτική φιλελεύθερη όψη του θα τους βόλευε εξαιρετικά. Επίσης δεν θα υπήρχε η υποχρέωση του ορθοδόξου πουτινικού κρυφο-φασιστικού πολιτικού και εκκλησιαστικού καθεστώτος να εμφανίζει διεθνώς και στην όλο και πιο συντηρητική του εσωτερική βάση τον πρωθυπουργό με το σύζυγο του στις επίσημες διακρατικές επαφές.
Όταν όμως ο Τσίπρας είπε καθαρά ότι θέλει τα δυο κόμματα ΠΑΣΟΚ και Σύριζα να γίνουν ένα κόμμα γιατί μόνο έτσι μπορούν να πάρουν το μπόνους των εδρών και να γίνουν κυβέρνηση οπότε να υπάρχει ένας μόνο κοινός πρωθυπουργός με το ΠΑΣΟΚ, ο Κασσελάκης δήλωσε την πρόθεσή του να είναι αυτός ο υποψήφιος αρχηγός του κοινού κόμματος όποτε προκύψει, μάλιστα δήλωσε εμφαντικά “ακόμα και απέναντι στον Τσίπρα”. Αυτό ήταν εκδήλωση ανταρσίας. Λίγο μετά άρχισε να κατηγορεί την προηγούμενη ηγεσία για “μαύρα ταμεία”. Η σύγκρουση με τον Τσίπρα ακόμα ως τώρα δεν έχει γίνει επώνυμη γιατί προφανώς ο Κασσελάκης έμαθε με το σκληρό τρόπο ποιο είναι όχι απλά το αφεντικό του Σύριζα αλλά και ένα από τα πολιτικά αφεντικά της χώρας.
Το ότι αυτή ήταν η αληθινή αιτία της ρήξης, δηλαδή το ότι ο Κασσελάκης στάθηκε εμπόδιο στο λεγόμενο σχέδιο της “κεντροαριστεράς” που έστησαν από την πλευρά του Σύριζα ο Τσίπρας και από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ οι φιλοσυριζαίοι του Λαλιώτη και του ΓΑΠ που σπρώχνουν στην ηγεσία του τον Δούκα, δεν αποδεικνύεται από πολύπλοκες αναλύσεις αλλά από τον τρόπο που έγινε η καθαίρεσή του.
ΤΑ ΔΥΟ ΚΛΕΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΞΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΑΡΑΘΥΡΩΣΗ: Η ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΗΣ ΜΟΜΦΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΟΥΛΕΚΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΘΕΣΕ
Τα δύο κλειδιά του τρόπου καθαίρεσης είναι δύο: το ένα είναι η πολιτική πλατφόρμα της μομφής με και το δεύτερο το πρόσωπο που ανέλαβε να καταθέσει την πρόταση μομφής. Πρέπει να ψάξει κανείς για να βρει αυτά τα δυο στοιχεία και να βγάλει το πολιτικό νόημα τους επειδή είναι κρυμμένα σε κοινή θέα, δηλαδή εμφανίζονται μαζί με άλλα που φαίνονται σαν πιο σημαντικά, ώστε αυτά τα ίδια να περάσουν απαρατήρητα. Η καθαίρεση του Κασσελάκη μεθοδεύτηκε επίτηδες έτσι ώστε να μην γίνει αντιληπτή η κύρια στόχευση της από τη βάση του Σύριζα και πιο πολύ από τη βάση του ΠΑΣΟΚ. Αυτό έγινε πιστεύουμε για να προλάβει ο μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει αλλά κυρίως όσο πιο ύπουλα και πιο άνετα γίνεται το Δούκα τόσο την πρώτη, όσο και τη δεύτερη Κυριακή. (Θυμίζουμε ότι και αυτές οι εκλογές για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ θα γίνουν με τον ίδιο τρόπο που έγιναν οι προηγούμενες, όπου ψηφίζει όποιος δηλώνει φίλος και όχι μόνο τα κομματικά μέλη).
Το βασικό λοιπόν χαρακτηριστικό της πρότασης μομφής είναι ότι έχει μια και μόνη ουσιαστική πολιτική κατηγορία στον Κασσελάκη: Ότι είναι κατά της “κεντροαριστεράς”!!! Κανείς δηλαδή δεν φρόντισε να πει στο λαό ακόμα και στην ίδια τη βάση του Σύριζα για αυτό. Δηλαδή, το μακροσκελές κείμενο των 87 απευθύνει στον Κασσελάκη πάρα πολλές κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και αυτή για το ότι δεν θέλει την κεντροαριστερά (τη λέει “μεγάλη προοδευτική εκλογική συνεργασία”), έχει όμως τα πάντα και τίποτα ειδικό, οπότε η κύρια κατηγορία χάνεται. Μάλιστα, σε αυτό το κείμενο οι 87 δεν ζητάνε μομφή δηλαδή καθαίρεση αλλά μόνο εκλογές, δηλαδή όχι αποκεφαλισμό του Κασσελάκη. Αντίθετα η πρόταση μομφής, στην οποία προσαρτάται το κείμενο των 87 που τα έχει όλα και έχει γίνει στο μεταξύ κείμενο των 100 γιατί το υπογράψαν στη συνέχεια κι άλλοι 13, διατυπώθηκε ξεχωριστά λίγο αργότερα και απευθύνει εναντίον του Κασσελάκη μία και μόνη ουσιαστικά κατηγορία από όλες, που δείχνει ότι γι αυτή νοιάζονταν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΛΟΙ όσοι έκαναν τη μομφή. Ταυτόχρονα είναι αυτό το μόνο κείμενο που ζητάει και τη μομφή δηλαδή την καθαίρεση επιτόπου. Εκεί, στην πρόταση μομφής, η κατηγορία ήταν μόνη και καθαρή: Ο πρόεδρος ήταν κατά της κεντροαριστεράς (της “μεγάλης προοδευτικής εκλογικής συνεργασίας”).
Γι αυτό λοιπόν τον διέγραψαν και τον έδιωξαν κουτρουβαλώντας από τα γραφεία του στο κόμμα. Όχι γιατί φερόταν αυταρχικά. Όχι γιατί δε λογάριαζε τις αποφάσεις. Όχι γιατί ήθελε ιδιόκτητο το κόμμα. Όχι γιατί έκανε αυτός ο “αριστερός” επίδειξη πλούτου στον αριστερό λαό. Όχι. Εκπαραθυρώθηκε γιατί δεν ήθελε την κεντροαριστερά δηλαδή δεν ήθελε την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή με κάτι το πιο δεξιό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τη “Νέα Αριστερά” που είναι λίγη τη βάζουν στο μίγμα μόνο για να αριστερεύει αυτή η ενότητα. Δηλαδή διώξανε τελικά τον πρόεδρο τους από τα αριστερά γιατί δεν ήθελε το δεξιό τους άνοιγμα! Ακριβώς για να φανεί ότι τον τρώνε σαν δεξιό βάζουν την πιο «αγνή» και πιο νεαρή αριστερή τους φράξια να τον φάει. Έβαλαν τον Γ. Μπουλέκο να καταθέσει την πρόταση μομφής που όμως δεν τον ήξερε κανείς ώστε να μην αναζητάει πολιτικές συγγένειες και προθέσεις. Μόνο αν ψάξει κανείς τον Γ. Μπουλέκο μαθαίνει τα τρία πιο βασικά πράγματα γι αυτόν: ότι θαυμάζει απεριόριστα τον Α. Παπανδρέου, ότι ανάμεσα στους ζωντανούς θαυμάζει πάνω απ όλους τον Τσίπρα και ότι ανάμεσα στα ενεργά ηγετικά στελέχη του Σύριζα ακολουθεί έναν: τον Τεμπονέρα. Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο χαρακτηριστικό με τον Μπουλέκο.
Ο Μπουλέκος λοιπόν που κατέθεσε την πρόταση μομφής είναι ένα μέλος της ΚΕ που στήριξε τον Τεμπονέρα και στάθηκε στο πλευρό του στη μεγάλη συγκέντρωση που αυτός διοργάνωσε υπέρ της «Κεντροαριστεράς», δηλαδή υπέρ της ενοποίησης κυρίως του ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ στις 13 Φλεβάρη. Ήταν μια συγκέντρωση στην οποία ο Τεμπονέρας σαν Σύριζα είχε καλέσει την Αχτσιόγλου από τη «Νέα Αριστερά» ενώ από το ΠΑΣΟΚ είχε καλέσει το ηγετικό του στέλεχος Χριστοδουλάκη. Και παρόλο που φαινομενικά το πιο σκανδαλώδες γεγονός ήταν ότι ένα ηγετικό στέλεχος του Σύριζα καλούσε για ενότητα ένα κόμμα (τη “Νέα Αριστερά”) που είχε διασπάσει το δικό του κόμμα, οι μεγαλύτερες αντιστάσεις προκλήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ εκ μέρους της ηγεσίας Ανδρουλάκη που σωστά είδε αυτή την κίνηση σαν διασπαστική και ότι στρεφόταν εναντίον του. Μάλιστα οι αντιστάσεις στο ΠΑΣΟΚ έγιναν τόσο έντονες ώστε για να καμφθούν και να επιτραπεί στον Χριστοδουλάκη να συμμετάσχει κανόνισε ο Τεμπονέρας να αυτοκαταργηθεί σαν διοργανωτής της συγκέντρωσης και να αναλάβει να κάνει το κάλεσμα για τη συγκέντρωση μια τάχα «μη κομματική» εφημερίδα, η ΕΦΣΥΝ και να αποδεχτεί την πρόσκληση ο Χριστοδουλάκης. Έτσι υποχώρησε ο Ανδρουλάκης. Όμως το πιο αποκαλυπτικό βρίσκεται στην πολιτική φυσιογνωμία του Χριστοδουλάκη που ήταν εκείνο το στέλεχος το οποίο από την πρώτη στιγμή της υποψηφιότητας Δούκα δήλωσε ότι δεν θα κατεβεί υποψήφιος γιατί αφιερώνει την προσπάθεια του στο να στηρίξει τον Δούκα! (με τη χαρακτηριστική ατάκα “Πάμε Χάρη;”). Ως τότε που έγινε αυτή η συγκέντρωση ο Ανδρουλάκης δεν είχε αμφισβητηθεί ανοιχτά. Αυτό θα γινόταν μετά από 4 μήνες. Αυτό δείχνει πόσο βαθύτεροι ήταν οι σχεδιασμοί των δυο εμπειρότερων ραδιουργών μέσα στα δυο κόμματα, του Τσίπρα και του Λαλιώτη για να αποκεφαλίσουν και τον Κασσελάκη αλλά κυρίως τον Ανδρουλάκη. Το ότι η εκδήλωση της «ψευτοαριστεράς» της 13 του Φλεβάρη είχε τη στήριξη του Τσίπρα αποδείχθηκε από το ότι φρόντισε να κάνει δεκτό το αίτημα του Τεμπονέρα για συνάντηση μαζί του λίγες μέρες πριν γίνει (https://www.protothema.gr/politics/article/1464056/sunadisi-tsipra-tebonera-to-mesimeri-tis-tetartis/). Όλα δείχνουν ότι γι αυτό πήγε στη συγκέντρωση αυτή τελικά και ο Κασσελάκης παρόλο που επίσης είχε δυσανασχετήσει. Σε 6 μήνες ο Τεμπονέρας θα τον καρατομούσε. Η Συγκέντρωση της Κεντροαριστεράς της 13 Φλεβάρη ήταν καταρχήν μια συγκέντρωση δι αντιπροσώπων των Τσίπρα και Δούκα (στο βάθος Τσίπρα και Λαλιώτη) για να φάνε πρώτα για πρωινό τον Κασσελάκη και μετά να κάνουν το πιο δύσκολο : να φάνε το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ που με όλες τα αθλιότητες του αντιστέκεται ακόμα στον πουτινισμό, στο σοσιαλφασισμό, και στη νέα ανατολική ολιγαρχία για να εγκαταστήσουν στην ηγεσία του ό,τι πιο ρωσόδουλο τραμπουκικό και διεφθαρμένο διαθέτουν.
Η πολιτική ηγεσία του καθεστώτος φρόντισε να μην εμφανιστεί στην κοινή γνώμη αυτή η πολιτική πλεκτάνη και οι πιο ανεξάρτητοι πολιτικοί αναλυτές δεν μελέτησαν τα πολιτικά στοιχεία των δυο εσωκομματικών κλειδιών και δεν διέκριναν ότι πίσω από τον ανύπαρκτο Μπουλέκο κρυβόταν ο συνομιλητής του Τσίπα «αγνός αριστερός» Τεμπονέρας και κυρίως η «κεντροαριστερή» πλατφόρμα του (ένωση με ΠΑΣΟΚ με μια δόση Νέα Αριστερά για να γίνει πιο αριστερό το μείγμα). Έτσι δεν είδαν ποια ήταν η πολιτική γραμμή που εκπαραθύρωσε του Κασσελάκη. Κι αυτό για να μην φανεί στο ΠΑΣΟΚ -όπου θα γίνουν σε μια βδομάδα οι πιο κρίσιμες εσωκομματικές εκλογές- ότι θέλουν την κεντροαριστερά δηλαδή τον Δούκα οι χειρότεροι Συριζαίοι αυτοί του Τεμπονέρα δηλαδή του μισητού τους Τσίπρα. Εννοείται αν εκλεγεί ο Δούκας αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όλοι θα μπορούν τότε να μάθουν ότι πίσω από τον τρομερό Μπουλέκο που σκότωσε το μεγαλοαστό Κασσελάκη ήταν ο αγνός και ανιδιοτελής Τεμπονέρας και παραπίσω ο Τσίπρας που πάντα από ψηλά προσέχει τον Σύριζα και τώρα απελευθέρωσε με αυτό τον τρόπο τους καταπροδομένους και εξευτελισμένους Συριζαίους ώστε να μπορούν να ενισχύσουν στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ τον όχι απλά κεντροαριστερό αλλά τον πραγματικά «αριστερό» τον κνιτοανταρσαίο Δούκα, ψηφίζοντας τον.
Το βασικό σε αυτές τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ είναι να μην τελειώσει σαν αστο-δημοκρατικό ή έστω μισοδημοκρατικό κόμμα. Αυτό δεν θα συμβεί άμεσα αν πέσει στα χέρια του Ανδρουλάκη ή της Διαμαντοπούλου. Όμως στα χέρια του Δούκα θα λεηλατηθεί από έναν πολιτικό υπόκοσμο. Από θέση αρχής η ΟΑΚΚΕ δεν ψηφίζει και δεν καλεί ποτέ κανέναν να ψηφίσει σε τέτοιες εκλογές οπαδών ή αυτοαποκαλούμενων οπαδών που καταλύουν στην ουσία την ισχύ των κομματικών μελών και των δημοκρατικών κομματικών σωμάτων. Τέτοια κόμματα είναι στη φύση τους να αλώνονται από δικτάτορες.
Σε ότι αφορά τις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ που θα γίνουν αργότερα, το Νοέμβρη, αυτές θα επηρεαστούν καίρια από το αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ. Αλλά για κάτι που έχει τόσο σαπίσει υπάρχει μια αρχή, θα είναι ένας άνθρωπος της συμμορίας Τσίπρα-Παππά, δηλαδή τίποτα καλό, είτε υπάρξει «κεντροαριστερά» είτε όχι.
Όσο για το μέλλον του Κασσελάκη, ποιος μπορεί να το προβλέψει. Σε γενικές γραμμές για τέτοια κακά στοιχεία δεν υπάρχει πολιτικός θάνατος στη χώρα μας αλλά ανακύκλωση. Προς το παρόν τα αφεντικά του Σύριζα έστω μαδημένο τον αφήνουν να κατεβεί στις εσωκομματικές εκλογές δίνοντας του τη διέξοδο να σταματήσει να γυρεύει εκδίκηση και να μην τους βγάζει τα άπλυτα στη φόρα και φαίνεται πως το τηρεί. Ήδη ο Καραμανλής που είναι ταυτόχρονα ο Λαλιώτης και ο Τσίπρας της δεξιάς, έχει δηλαδή αναλάβει την ψηλή δολοπλοκία, τοποθέτησε στο πλευρό του Κασσελάκη τους Σπηλιωτόπουλο, και Αντώναρο μήπως μπορέσει να παίξει ένα χρήσιμο ρόλο εφόσον καταφέρει να ελέγξει την αρχομανία του.