Ferdinando Giugliano, οικονομικός ανταποκριτής 

“...Ο­ποια­δή­πο­τε κυ­βέρ­νη­ση και αν προ­κύ­ψει με­τά τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές της Ελ­λά­δας, η Α­θή­να σύ­ντο­μα θα μο­νο­μα­χή­σει με τους διε­θνείς της δα­νει­στές για το βου­νό δη­μό­σιου χρέ­ους της, που στέ­κε­ται γύ­ρω στο 175 τα ε­κατό του α­κα­θά­ρι­στου εγ­χώ­ριου προ­ϊ­ό­ντος. 

Οι κυ­βερ­νή­σεις της Ευ­ρω­ζώ­νης έ­χουν ή­δη κά­νει δε­σμεύ­σεις πα­ραπέ­ρα ε­λά­φρυν­σης του χρέ­ους για την Α­θή­να, ε­φό­σον δεν α­πο­κλί­νει α­πό τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις και τη λι­τό­τη­τα. Ο Α­λέ­ξης Τσί­πρας, η­γέ­της του α­ρι­στε­ρού, εχθρού της λι­τό­τη­τας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, θέ­λει να πά­ει πο­λύ μα­κρύ­τε­ρα και να πε­ρι­κό­ψει το σω­ρό χρέ­ους της Ελ­λά­δας κα­τά έ­να τρί­το, ι­σχυ­ρι­ζό­με­νος ό­τι το φορ­τί­ο είναι “μη βιώ­σι­μο”. 

Ό­μως εί­ναι; 

Άλ­λες κυ­βερ­νή­σεις της ευ­ρω­ζώ­νης, που κρα­τούν ά­με­σα ή μέ­σω του Ευρω­πα­ϊ­κού Τα­μεί­ου Χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής Στα­θε­ρό­τη­τας, σχε­δόν τα δύ­ο τρί­τα των 317 δις του χρέ­ους της Α­θή­νας, εί­ναι πιο ε­πι­φυ­λα­κτι­κές. Ι­σχυ­ρί­ζο­νται ό­τι η Ελ­λά­δα έ­χει ή­δη ω­φε­λη­θεί α­πό δύ­ο γύ­ρους ε­λά­φρυν­σης που έ­χουν ση­μα­ντικά πε­ρι­κό­ψει το βά­ρος του χρέ­ους. 

Οι ό­ροι ε­πί του σω­ρού χρέ­ους της Ελ­λά­δας έ­χουν γί­νει προ­ο­δευ­τικά πιο βο­λι­κοί. Η ω­ρί­μαν­ση (δη­λα­δή ο χρό­νος  α­πο­πλη­ρω­μής) των δι­με­ρών δα­νεί­ων που πα­ρεί­χαν τα κρά­τη μέ­λη της ευ­ρω­ζώ­νης το Μά­η του 2010 πα­ρα­τά­θη­κε έ­ως τα 2041 και το ε­πι­τό­κιο πε­ρι­κό­πη­κε α­πό α­νάμε­σα σε 300 και 400 μο­νά­δες βά­σης (που σημαί­νει 3% έ­ως 4%) πά­νω στον τρι­μη­νιαί­ο δεί­κτη Euribor, σε μό­λις 50 (0,5%).  

Τα δά­νεια του EFSF, η α­πό­δο­ση των ο­ποί­ων εί­ναι μό­λις μί­α μο­νά­δα βά­σης πά­νω α­πό το μέ­σο κό­στος δα­νει­σμού του ί­διου του EFSF, τώ­ρα έ­χουν μί­α μέ­ση ωρί­μαν­ση ε­πι­πλέ­ον των 30 ε­τών. Στα 2012, οι υ­πουρ­γοί οι­κο­νο­μι­κών της ευ­ρω­ζώ­νης συμ­φώ­νη­σαν σε μί­α πε­ρί­ο­δο χά­ρι­τος 10 χρό­νων μέ­σα στην ο­ποί­α η Α­θή­να δε χρειά­ζε­ται να κά­νει κα­μί­α πληρω­μή τό­κων στο EFSF. (που α­ντι­στοι­χούν σε 8,7 δις Ευρώ σύμ­φω­να με τον πρό­ε­δρο του EFSF. Η ση­μεί­ω­ση δι­κιά μας)

Σαν α­πο­τέ­λε­σμα αυ­τών των αλ­λα­γών, η μέ­ση ω­ρί­μαν­ση του χρέ­ους της Ελ­λά­δας εί­ναι τώ­ρα 16,5 έ­τη, δι­πλά­σια ε­κεί­νων της Γερ­μα­νί­ας και της Ι­τα­λί­ας, σύμ­φω­να με δε­δο­μέ­να που συ­γκέ­ντρω­σε ο Γιο­α­κίμ Τί­μπερ­γκ, σχε­δια­στής στρα­τη­γι­κής της UBS. Η Πορ­το­γα­λί­α και η Ιρ­λαν­δί­α, που ε­πί­σης ε­πω­φε­λού­νται α­πό ευ­νο­ϊ­κούς ό­ρους για τα δι­κά τους δά­νεια α­πο­χώ­ρη­σης, έ­χουν μέ­ση ω­ρι­μό­τη­τα 11 και 12,5 ε­τών, α­ντί­στοι­χα. 

Ε­πι­πλέ­ον, το πο­σό που η πλη­ρώ­νει η Ελ­λά­δα κά­θε χρό­νο για να ε­ξυ­πηρε­τή­σει το χρέ­ος της έ­χει μειω­θεί στα­θε­ρά. Ο Ζολ­τ Ντάρ­βας, βο­η­θός ε­ρευ­νητή στο ε­πι­στη­μο­νι­κό ε­πι­τε­λεί­ο Μπρύ­γκελ, έ­χει υ­πο­λο­γί­σει ό­τι η δα­πά­νη ο­νομα­στι­κού ε­πι­το­κί­ου της Ελ­λά­δας στα 2014 ή­ταν 4,3% του α­καθά­ρι­στου εγ­χώ­ριου προ­ϊ­ό­ντος, λι­γό­τε­ρο α­πό της Ι­τα­λί­ας ή της Πορ­το­γα­λί­ας.  

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, πρό­κει­ται μάλ­λον για μια υ­πε­ρε­κτί­μη­ση της πραγ­μα­τι­κής ε­πι­βά­ρυν­σης του ε­πι­το­κί­ου. Η Ελ­λά­δα δε χρειά­ζε­ται να πλη­ρώσει τό­κους ε­πί των δα­νεί­ων της στο EFSF και της ε­πι­στρέ­φε­ται η α­πό­δο­ση που πλη­ρώ­νει στην Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα και σε άλ­λες ε­θνι­κές κε­ντρι­κές τρά­πε­ζες, που δια­τη­ρούν κά­τι λι­γό­τε­ρο α­πό το έ­να δέ­κα­το του χρέ­ους της. Λαμ­βά­νο­ντας αυ­τό υ­πό­ψη, ο κ. Ντάρ­βας υ­πο­λο­γί­ζει ό­τι η συ­νο­λι­κή ε­κτα­μί­ευ­ση τό­κων στα 2014 ή­ταν 2,6%, μό­λις ο­ρια­κά πά­νω α­πό τα 2,2 τα ε­κα­τό της Γαλ­λί­ας. 

Στη βά­ση αυ­τών των α­ριθ­μών, πολ­λοί οι­κο­νο­μο­λό­γοι και ευ­ρω­παί­οι δια­μορ­φω­τές πο­λι­τι­κής αμ­φι­βάλ­λουν για το αν το κα­θα­ρό πο­σό χρέ­ους/Α­ΕΠ της Ελ­λά­δας εί­ναι έ­να ση­μα­ντι­κό μέ­γε­θος του φορ­τί­ου πε­ρα­σμέ­νων ο­φει­λών στην οι­κο­νο­μί­α.

“Μια α­να­λο­γί­α 170% δε ση­μαί­νει τί­πο­τα,” (εν­νο­εί 170% του συ­νο­λι­κού χρέ­ους ε­πί του Α­ΕΠ) εί­πε ο Λο­ρέ­ντζο Μπί­νι Σμά­γκι, πρώ­ην μέ­λος του ε­κτε­λε­στι­κού γρα­φεί­ου της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Κε­ντρι­κής Τρά­πε­ζας. “Το χρέ­ος έ­χει έ­να πο­λύ χα­μηλό επι­τό­κιο και μια ω­ρί­μαν­ση ά­νω των 15 χρό­νων. Η ε­πί­πτω­σή του στην οι­κο­νομί­α εί­ναι πο­λύ χα­μη­λό­τε­ρη α­πό της Πορ­το­γα­λί­ας ή της Ι­τα­λί­ας,” πρό­σθε­σε.  

Έ­νας νέ­ος γύ­ρος α­να­διάρ­θρω­σης θα μπο­ρού­σε ε­πί­σης να δη­μιουρ­γήσει πο­λι­τι­κά προ­βλή­μα­τα στις κυ­βερ­νή­σεις της ευ­ρω­ζώ­νης, πολ­λές εκ των οποί­ων, σαν πο­σο­στό του Α­ΕΠ, α­ντι­με­τω­πί­ζουν έ­ναν υ­ψη­λό­τε­ρο λο­γα­ρια­σμό ε­πιτο­κί­ου α­πό ό­τι η Ελ­λά­δα. 

“Πώς μπο­ρεί ο ι­σπα­νός ή ο ι­τα­λός πρω­θυ­πουρ­γός να πει στους ψη­φο­φό­ρους ό­τι η Ελ­λά­δα έ­χει χα­μη­λό­τε­ρη ε­πι­βά­ρυν­ση ε­πι­το­κί­ου α­πό ό­σο έ­χου­με εμείς, αλ­λά α­κό­μα χρειά­ζε­ται να τους δώ­σου­με συγ­χώ­ρε­ση χρέ­ους;” εί­πε ο κ. Ντάρβας. Ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι α­ντί να πα­ρά­σχουν στην Α­θή­να ε­ξό­φθαλ­μη ε­λά­φρυν­ση, οι κυ­βερ­νή­σεις της ευ­ρω­ζώ­νης θα πρέ­πει να δώ­σουν στην Ελ­λά­δα εγ­γυ­ή­σεις ότι εί­ναι έ­τοι­μες να ε­πε­κτεί­νουν παρα­πέ­ρα τις ω­ρι­μάν­σεις και να πε­ρι­κόψουν τους τό­κους αν η α­νά­πτυ­ξη θα ή­ταν α­πο­γο­η­τευ­τι­κή στο μέλ­λον...”