Η χρή­ση των Κούρ­δων, μά­λι­στα, ξε­κα­θα­ρί­ζει έ­ναν α­κό­μη με­γά­λο - τα­κτι­κά κε­ντρι­κό στό­χο των Ρώ­σων σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στών: την ε­νί­σχυ­ση των α­ποσχι­στι­κών τά­σε­ων στην Τουρ­κί­α και τε­λι­κά την αλ­λα­γή της η­γε­σί­ας της, απ’ τη στιγ­μή που ο Ερ­ντο­γάν α­πο­δεί­χθη­κε α­νε­ξάρ­τητος και ό­χι υ­πο­τα­χτι­κός τους.

Σ’ αυ­τό τον στό­χο, ο προ­βο­κά­το­ρας Ο­μπά­μα κά­νει τα πά­ντα για να συμβά­λει, έ­χο­ντας στεί­λει α­με­ρι­κα­νι­κές δυ­νάμεις να συ­μπο­λε­μούν με τους Κούρ­δους σο­σιαλ­φα­σί­στες ε­θνι­κι­στές, δί­νο­ντάς στο PKK-PYD την πρω­το­κα­θε­δρί­α στη μά­χη για την κα­τά­λη­ψη της Ρά­κα, προ­πύρ­γιου και “πρω­τεύ­ου­σας” του Ι­σλαμι­κού Κρά­τους στη βό­ρεια Συ­ρί­α.

Μια η­γε­σί­α του PKK-PYD η ο­ποί­α θα φο­ρέ­σει το δάφ­νι­νο στε­φά­νι του νι­κητή ε­νά­ντια στον “με­γα­λύ­τε­ρο ε­χθρό της αν­θρω­πό­τη­τας”, που εί­ναι - ό­πως δια­βεβαιώ­νουν Μό­σχα, Ουά­σι­γκτον και Βρυ­ξέλ­λες - το ΙΚ, θα εί­ναι πια πα­ρά­γο­ντάς παγκό­σμιου πο­λι­τι­κού κύ­ρους και θα έχει “κά­θε δι­καί­ω­μα” να ζη­τά­ει να διαμε­λί­σει την Τουρ­κί­α, τη μό­νη ση­μα­ντι­κή δύ­να­μη στη Μέ­ση Α­να­το­λή που στέκε­ται ε­μπό­διο στους Ρώ­σους νε­ο­να­ζή­δες ι­μπε­ρια­λι­στές.

Γι’ αυ­τό η α­πο­μό­νω­ση του Ερ­ντο­γάν εί­ναι σχε­δόν τέ­λεια α­πό ο­λό­κληρο τον ι­μπε­ρια­λι­στι­κό κό­σμο. Σε μια τέ­τοια μά­χη, ποιος σο­σιαλ­φα­σί­στας, αλλά και ποιος “φι­λε­λεύ­θε­ρος” δεν θα εί­ναι με “αυ­τούς που ε­ξο­λό­θρευ­σαν το Ι­σλα­μι­κό Κρά­τος”, δη­λα­δή με το PKK - PYD ε­νά­ντια στον “αυ­ταρ­χι­κό σουλ­τά­νο” της Τουρ­κί­ας; 

Το παι­χνί­δι με τους ρω­σό­δου­λους Κούρ­δους στη Συ­ρί­α

Στη Συ­ρί­α, το κα­θε­στώς Ά­σα­ντ δεν έ­κα­νε πο­τέ αλη­θι­νή πά­λη, αλ­λά στην ου­σί­α ε­νί­σχυε τους ι­σλα­μο­να­ζί του ΙΚ, ώ­στε ο ί­διος ο Ά­σα­ντ να πα­ρου­σιάζε­ται ως η μό­νη στοι­χειω­δώς πο­λι­τι­σμέ­νη λύ­ση για το μέλ­λον της Συ­ρί­ας. “Δεν υ­πάρ­χει συ­ρια­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση, υ­πάρ­χουν μόνο τζι­χα­ντι­στές. Ποιον προ­τι­μά­τε, αυ­τούς ή ε­μέ­να;”, ή­ταν και εί­ναι η γραμ­μή του Ά­σα­ντ και πιο κα­λυμ­μένα του Πού­τιν α­πέ­να­ντι στη Δύ­ση.

Α­φού λοι­πόν η συ­ρια­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση έ­κα­νε το λά­θος να α­νε­χτεί τα πρώ­τα χρό­νια του α­ντάρ­τι­κου τους ι­σλα­μο­φα­σί­στες, που της εί­χαν ρί­ξει οι Πού­τιν - Ά­σα­ντ ως συ­μπο­λε­μι­στές, στη συ­νέ­χεια τους βρή­κε μπρο­στά της ως α­ντι­πά­λους. Το Ι­σλα­μι­κό Κρά­τος ε­γκα­τέ­λει­ψε ε­δώ και πο­λύ και­ρό τε­λεί­ως τη μά­χη ε­νά­ντια στις δυ­νά­μεις του Ά­σα­ντ και χτυ­πά α­πο­κλει­στι­κά τις κοσμι­κές και ι­σλα­μο­ε­θνι­κι­στι­κές τά­σεις του συ­ρια­κού α­ντάρ­τι­κου.

Ό­ταν οι Σύ­ροι α­ντάρ­τες α­πο­δυ­να­μώ­θη­καν αρ­κε­τά, τό­τε οι ι­σλα­μο­ναζή­δες του Ι­ΣΙΣ, ε­κτός τό­που και χρό­νου και χω­ρίς κα­μί­α στρα­τιω­τι­κή α­να­γκαιό­τη­τα, το 2014, πή­γαν και ά­νοι­ξαν μέ­τω­πο με τους Κούρ­δους στον βορ­ρά της Συ­ρίας, οι ο­ποί­οι ως τό­τε ή­ταν σχε­τι­κά α­μέ­το­χοι στον συ­ριακό εμ­φύ­λιο. Σύμβο­λο αυ­τής της “μά­χης” ΙΚ - Κούρ­δων έ­γι­νε το Κο­μπά­νι στη βό­ρεια Συ­ρί­α, το ο­ποί­ο ο πα­γκό­σμιος σο­σιαλ­φα­σι­σμός ύ­μνη­σε, με τη γραμ­μή “μό­νο οι Κούρ­δοι πα­λεύ­ουν στ’ α­λή­θεια ε­νά­ντια στο Ι­σλα­μι­κό Κρά­τος, που εί­ναι τά­χα α­με­ρι­κά­νι­κο - δυ­τι­κό δη­μιούρ­γημα”.

Οι Κούρ­δοι στη βό­ρεια Συ­ρί­α χω­ρί­ζο­νται σε δύ­ο με­γά­λες τά­σεις: η μί­α εί­ναι το Κόμ­μα Δη­μο­κρα­τι­κής Έ­νω­σης (PYD), α­δελ­φό κόμ­μα των σο­σιαλ­φα­σι­στών του Κόμ­μα­τος Ερ­γα­ζο­μέ­νων Κουρ­δι­στάν (PKK) που κά­νει α­πο­σχι­στι­κό ε­θνο­σω­βινι­στι­κό α­ντάρ­τι­κο στην Τουρ­κί­α με τις πλά­τες της Ρω­σί­ας ε­δώ και 32 χρόνια. Η άλ­λη εί­ναι το Κουρ­δι­κό Ε­θνι­κό Συμ­βού­λιο, που εί­χε τα­χθεί α­πό την  αρ­χή κα­θα­ρά στο πλευ­ρό της συ­ρια­κής α­ντι­πο­λί­τευ­σης και που συν­δέ­ε­ται με τον ε­θνο­α­νε­ξαρ­τη­σια­κό πρό­ε­δρο του Ι­ρα­κι­νού Κουρ­δι­στάν Μα­σού­ντ Μπαρ­ζα­νί.

To PYD-PKK ε­ξο­βέ­λι­σε τά­χι­στα α­κό­μα και με τη βί­α το Κουρ­δι­κό Ε­θνι­κό Συμ­βού­λιο και κα­τέ­λα­βε μο­νο­πω­λια­κά την ε­ξου­σί­α στα τρί­α βο­ρειό­τε­ρα κα­ντό­νια της Συ­ρί­ας, ό­που ζουν κα­τά πλειο­ψη­φί­α Κούρ­δοι, με τη βο­ή­θεια μά­λι­στα του Ά­σα­ντ, που α­πό­συ­ρε το στρα­τό του και συνέ­χισε να πλη­ρώ­νει τους δη­μόσιους υ­πάλ­λη­λους στην πε­ριο­χή.

Οι προ­βο­κά­τσιες Ρω­σί­ας - ΙΚ με­ταμ­φιέ­ζουν το PKK-PYD σε “α­ντι­φα­σι­στι­κή δύ­να­μη”

 Ό­ταν λοι­πόν, στα τέ­λη του 2015, το Ι­σλα­μι­κό Κρά­τος κα­τέ­στη­σε τον ε­αυτό του α­πε­χθή σε πα­γκό­σμια κλί­μα­κα, με τις φο­νι­κές να­ζι­στι­κές ε­πι­θέ­σεις του σε α­μά­χους στο Πα­ρί­σι και η Ρω­σί­α, με τους φα­σι­στι­κούς βομ­βαρ­δι­σμούς της, α­πο­δυ­νά­μω­σε τε­λεί­ως τη συ­ρια­κή α­ντι­πολίτευ­ση υ­πέρ του Ά­σα­ντ, α­φήνο­ντας ά­θι­κτο το Ι­σλα­μι­κό Κρά­τος, οι Κούρ­δοι α­να­δεί­χτη­καν ως πρω­τα­γω­νι­στές στην βρω­με­ρή “πά­νω απ’ ό­λα η μά­χη ε­νά­ντια στο Ι­σλα­μι­κό Κρά­τος” κοι­νή γραμμή Ρω­σί­ας - Η­ΠΑ.

Η γραμ­μή αυ­τή λει­τουρ­γεί στην ου­σί­α α­πο­κλει­στι­κά υ­πέρ της Ρω­σί­ας, α­φού το PKK-PYD δεν εί­ναι δυ­τι­κό­φι­λη, αλ­λά ε­ντε­λώς ρω­σό­δου­λη δύ­να­μη, ι­δε­ο­λογι­κά και πο­λι­τι­κά.

Ει­δι­κά με­τά τη δί­και­η κα­τάρ­ρι­ψη του ρω­σι­κού πο­λε­μι­κού α­πό την Τουρ­κί­α,  τα βου­νά στον κουρ­δι­κό βορ­ρά της Συ­ρί­ας έ­χουν γε­μί­σει Ρώ­σους στρα­τιω­τι­κούς συμ­βού­λους, ενώ, ό­πως σω­στά κα­ταγ­γέλ­λει ο Ερ­ντο­γάν, η Ρω­σί­α εξο­πλί­ζει πλέ­ον α­νοι­χτά το PYD-PKK.

Το PYD την ί­δια πε­ρί­ο­δο ά­νοι­ξε το πρώ­το δι­πλω­μα­τι­κό γρα­φεί­ο του “αυτό­νο­μου” συ­ρια­κού Κουρ­δι­στάν στη Μό­σχα, στους τοί­χους του ο­ποί­ου α­νάρ­τησε φω­το­γρα­φί­ες του σο­σιαλ­φα­σί­στα Ο­τζα­λάν. Κα­τά τα άλ­λα και σύμ­φω­να με τις Η­ΠΑ και την Ε­Ε, το μεν PKK του Ο­τζα­λάν εί­ναι τρο­μο­κρα­τι­κό, αλ­λά το συ­ρια­κό του πα­ρα­κλά­δι, το PYD, ό­χι μό­νο δεν α­πο­τε­λεί τρο­μο­κρα­τι­κή δύ­να­μη, αλ­λά εί­ναι ο με­γα­λύ­τε­ρος δη­μο­κρά­της σύμ­μα­χος της Δύ­σης ε­νά­ντια στο Ι­σλα­μι­κό Κράτος!

Α­πο­δει­κνύ­ε­ται τώ­ρα ό­τι η σχε­δια­σμέ­νη “μι­σο­α­πο­χώ­ρη­ση” της Ρω­σί­ας α­πό τη Συ­ρί­α ή­ταν α­κρι­βώς η κά­λυ­ψη της Μό­σχας στους σο­σιαλ­φα­σί­στες φί­λους της του PKK-PYD για να μπουν στη Ρά­κα πα­ρέ­α με τους Α­με­ρι­κά­νους ως “δυ­τι­κό­φιλοι - φι­λε­λεύ­θε­ροι” α­ντι­τζι­χα­ντι­στές. Αυτό κα­το­χυ­ρώ­νει αν ό­χι ντε γιούρε, του­λά­χι­στον ντε φά­κτο την κουρ­δι­κή αυ­το­νο­μί­α στη βό­ρεια Συ­ρί­α και ανοί­γει διά­πλα­τα τον δρό­μο για τον ε­δα­φι­κό α­κρω­τη­ρια­σμό της Τουρ­κί­ας. 

Αυ­τήν την ε­ξή­γη­ση την εί­χα­με ή­δη θε­ω­ρή­σει σαν πιο πι­θα­νή ό­ταν όλοι οι α­να­λυτές του δυ­τι­κού ι­μπε­ρια­λι­σμού προ­σπα­θού­σαν μά­ταια να κα­ταλά­βουν για­τι η Ρω­σί­α έ­στω και με­ρι­κά α­πο­χώ­ρη­σε α­πό τη Συ­ρί­α. Στην ου­σί­α η γενι­κή σω­στή α­νά­λυ­ση της Ο­ΑΚ­ΚΕ για τη ρώ­σι­κη στρα­τηγι­κή στην πε­ριο­χή μας έ­δω­σε α­πό τη μια το κλει­δί της α­πά­ντη­σης σε αυ­τό το με­ρι­κό ε­ρώ­τη­μα και α­πό την άλ­λη μια σω­στή πρό­βλε­ψη για το τι θα μπο­ρού­σε να ε­πα­κο­λου­θή­σει: 

Γρά­φα­με λοι­πόν στο άρ­θρο της Νέ­ας Α­να­το­λής που το α­ναρ­τή­σα­με στις 20 Μαρ­τί­ου του 2016 στην ι­στο­σε­λί­δα μας. http://www.oakke.gr/global/item/643 : “Το ε­ρώ­τη­μα για ποιο α­κρι­βώς λό­γο η Ρω­σί­α προ­χώ­ρη­σε στη με­ρι­κή α­πο­χώ­ρη­ση, δεν μπο­ρεί κα­νείς να το α­πα­ντή­σει με σι­γου­ριά. Ε­κεί­νο που μπο­ρού­με να ξέ­ρου­με με σι­γου­ριά εί­ναι ό­τι η Ρω­σί­α του Πού­τιν δεν α­φή­νει χω­ρίς πο­λύ αί­μα κα­νέ­να κομ­μά­τι που έ­χει αρ­πά­ξει και με αυ­τό δε­δο­μέ­νο κά­θε τέ­τοιος ε­λιγ­μός έ­χει έ­ναν γε­νικό στό­χο, τον κα­θη­συ­χα­σμό των ε­χθρών της.

Το α­λη­θι­νό ε­ρώ­τη­μα εί­ναι για ποιου εί­δους κα­θη­συ­χα­σμό πρό­κειται, με ποιον κύ­ριο στό­χο; Ε­δώ μό­νο υ­πο­θέ­σεις μπο­ρού­με να κά­νου­με και με κάθε ε­πι­φύ­λα­ξη. Η πιο πι­θα­νή α­πό αυ­τές τις υ­ποθέ­σεις εί­ναι για μας η πα­ρα­κάτω: 

  Το­νί­ζου­με διαρ­κώς τε­λευ­ταί­α ό­τι το κύ­ριο ση­μεί­ο ε­πί­θε­σης της που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας στη Μέ­ση Α­να­το­λή εί­ναι η Τουρ­κί­α. Α­κό­μα και η Συ­ρί­α χρησι­μο­ποιεί­ται σή­με­ρα α­πό τη Ρω­σί­α κύ­ρια σαν μέ­σο και σαν βά­ση ε­πί­θε­σης στην Τουρ­κί­α. Έ­χου­με λό­γους να θε­ω­ρού­με σαν έ­να σοβα­ρό εν­δε­χό­με­νο ο μι­κρο­ε­λιγ­μός της με­ρι­κής α­πο­χώ­ρη­σης της ρώ­σι­κης α­ε­ρο­πο­ρί­ας α­πό τη Συ­ρία, να έ­χει να κά­νει κύ­ρια με το δυ­νά­μω­μα της  πο­λι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κής πε­ρι­κύκλω­σης της Τουρ­κί­ας.

Εν­νο­ού­με ό­τι το πιο κομ­βι­κό ση­μεί­ο στους ρω­σι­κούς σχε­δια­σμούς α­πο­τε­λούν οι κούρ­δοι σο­σιαλ­φα­σί­στες των PYD-YPG στο βορ­ρά, οι ο­ποί­οι ό­ντας υ­πό τον α­πό­λυ­το έ­λεγ­χο του ΡΚΚ χρη­σι­μο­ποιού­νται α­πό τους νέ­ους τσά­ρους σαν ο πιο βα­σι­κός μο­χλός δι­πλω­μα­τι­κής πί­ε­σης ε­νάντια στην Τουρ­κί­α. Μό­νο με το  PYD-YPG η Ρω­σί­α μπο­ρεί να φέ­ρει την Τουρ­κί­α α­ντι­μέ­τω­πη με τις Η­ΠΑ κα­θώς η κα­λο­δου­λε­μέ­νη ρω­σι­κή στρα­τη­γι­κή προ­βο­κά­τσια που φέ­ρει το ό­νο­μα ISIS ο­δή­γη­σε στη συμ­μα­χί­α των Η­ΠΑ με το PYD (στην ου­σί­α το ΡΚΚ) ό­ταν οι δυ­νά­μεις του Ά­σα­ντ α­μα­χη­τί α­πο­χώ­ρη­σαν α­πό την α­να­το­λι­κή Συ­ρί­α πα­ρα­δί­νο­ντάς την στον ISIS το 2014.

Μια τα­κτι­κή υ­πο­χώ­ρη­ση της Ρω­σί­ας σή­με­ρα, α­φού αυ­τή πρώ­τα στα­θερο­ποί­η­σε τον Ά­σα­ντ και πε­ριό­ρι­σε πα­ρα­πέ­ρα την α­ντι­πο­λί­τευ­ση, διευ­κο­λύ­νει τις Η­ΠΑ να κά­νουν πιο έ­ντο­νη τη συμ­μα­χί­α τους με το PYD. Για­τί τώ­ρα που η Ρωσί­α έ­χει ε­κτε­θεί  α­νοι­χτά σαν φι­λο­κουρ­δι­κή, αφού ά­νοι­ξε πρό­σφα­τα και δι­πλω­μα­τι­κό γρα­φεί­ο του PYDστη Μό­σχα, μια α­νοι­χτή συμ­μα­χί­α στο έ­δα­φος με το PYD θα α­νη­συ­χού­σε τη Δύ­ση. Η υ­πό­νοια μας ό­τι η Μό­σχα έ­κα­νε γι αυ­τό το λό­γο τον τα­κτι­κό ε­λιγ­μό ε­νι­σχύ­θη­κε α­πό το ό­τι ταυ­τό­χρο­να με την α­πο­χώ­ρη­ση α­νήγγει­λε ό­τι α­φή­νει στις Η­ΠΑ να κά­νουν την α­ε­ρο­πο­ρι­κή ε­πί­θε­ση στην πρω­τεύ­ουσα του Ι­ΣΙΣ που εί­ναι η πό­λη Ρά­κα, ε­νώ η ί­δια η Ρω­σί­α θα βομ­βαρ­δί­σει την Παλμύ­ρα (NYTimes, 14 Δε­κέμ­βρη). Η Ρά­κα, ό­πως φαί­νε­ται στον πα­ρα­πά­νω χάρ­τη, βρί­σκε­ται πο­λύ πιο κο­ντά στην πε­ριο­χή κυ­ριαρ­χί­ας των κούρ­δων της Συ­ρί­ας πα­ρά στις πε­ριο­χές ό­που κυ­ριαρ­χούν οι δυ­νά­μεις του Α­σα­ντ ή της α­ντι­πο­λί­τευ­σης, και ή­δη έ­χουν γί­νει συ­γκρού­σεις του PYD με τον Ι­ΣΙΣ στη Ρά­κα. Ο μό­νος τρό­πος για να χτυ­πή­σουν οι Η­ΠΑ αποτε­λε­σμα­τι­κά τον Ι­ΣΙΣ στη Ρά­κα, βομ­βαρ­δί­ζο­ντάς τον α­πό τον α­έ­ρα, εί­ναι να δε­χτούν ε­πί­γεια βο­ή­θεια α­πό το PYD-YPG. Αν σε αυ­τήν την πε­ρί­πτω­ση η Τουρ­κί­α συ­νε­χί­σει να χτυ­πά­ει τις θέ­σεις του PYD-YPG, τό­τε, θα βρεθεί ω­μά α­πέ­να­ντι στις Η­ΠΑ. Ί­σως λοι­πόν ο βα­σι­κός λό­γος της α­ναγ­γε­λί­ας πε­ρί α­πο­χώ­ρη­σης να εί­ναι η διευ­κό­λυν­ση της α­πό­λυ­της σύ­σφι­ξης των σχέ­σε­ων Η­ΠΑ-PYD και συ­να­κό­λου­θα το ρήγ­μα στις σχέ­σεις Δύ­σης-Τουρ­κί­ας*”.

Ή­δη άλ­λω­στε α­πό το κα­λο­καί­ρι του 2015, το PKK έ­σπα­σε την ε­κε­χει­ρί­α με τον Ερ­ντο­γάν και ά­να­ψε ξανά το α­πο­σχι­στι­κό του α­ντάρ­τι­κο στις νο­τιο­α­νατο­λι­κές τουρ­κι­κές ε­παρ­χί­ες.

Ω­στό­σο, η α­λή­θεια των στρα­το­πέ­δων δε μπο­ρεί να κρυ­φτεί α­πό τα μάτια των διεισ­δυ­τι­κών πα­ρα­τη­ρη­τών: οι Σύ­ροι πα­τριώ­τες α­ντάρ­τες, που πο­λε­μούν γύ­ρω α­πό την πό­λη Α­ζάζ, κο­ντά στα τουρ­κι­κά σύ­νο­ρα, δέ­χο­νται ε­πί­θε­ση και έ­χουν πε­ρι­κυ­κλω­θεί και α­πό τα τρί­α φι­λο­ρώ­σικα μπλοκ που δρουν στο έ­δαφος της Συ­ρί­ας. Α­πό τον νό­το τους χτυ­πά ο γε­νο­κτό­νος Ά­σα­ντ, α­πό την α­να­το­λή οι ι­σλα­μο­να­ζή­δες του Ι­σλα­μι­κού Κρά­τους και α­πό τη δύ­ση οι Κούρ­δοι σο­σιαλφα­σί­στες του PKK-PYD, που τά­χα έ­χουν “μό­νο ε­χθρό τους” το ΙΚ...