OAKKE in ENGLISHΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Όλο τον κανιβαλισμό της δείχνει σήμερα η κυβέρνηση στο προσφυγικό όταν κρατάει στην ομηρεία, στην πείνα, και στην εξαθλίωση χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, σαν εργαλεία για τη διάσπαση και τον εκφασισμό της Ευρώπης ενώ δεν διστάζει να τους ρίχνει βορά στα ναζιστικά σκυλιά που δυναμώνουν ολοένα μέσα στο ντόπιο πληθυσμό ιδιαίτερα το νησιωτικό. Το ελληνικό κράτος αρνείται να αποσυμφορήσει τα νησιά, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να γίνει αν εφάρμοζε τη συμφωνία του Μάρτη μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας για επαναπροώθηση των μεταναστών. Κι όμως στην πράξη την έχει καταργήσει με το εφευρημένο πρόσχημα ότι η Τουρκία δεν είναι “ασφαλής Τρίτη χώρα”.
Πρόκειται για τη συνέχιση με άλλες μεθόδους της πολιτικής που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν άνοιξε τα θαλάσσια σύνορα για την είσοδο των προσφύγων και μεταναστών και τα βόρεια χερσαία για την έξοδό τους προς την Ευρώπη, και προσκάλεσε ένα μαζικό ρεύμα προσφύγων και μεταναστών χωρίς καμία προηγούμενη συνεννόηση με κανένα κράτος μέσα στην ΕΕ. Ταυτόχρονα, δεν εξασφάλισε καμία υποδομή και καμία ασφάλεια στο εσωτερικό για την υποδοχή και την παραμονή αυτών των βασανισμένων ανθρώπων για τους οποίους η τότε υπουργός μετανάστευσης Χριστοδουλοπούλου δήλωνε κυνικά ότι ήρθαν για να “λιάζονται στην Ομόνοια”. Στόχος αυτής της πολιτικής ήταν να ανοίξει η Ευρώπη τα σύνορα της για μεγάλες μάζες μεταναστών και προσφύγων τόσες που δεν ήταν πολιτικά έτοιμη να αντέξει, δηλαδή τόσες όσες χρειαζόταν για να φουντώσουν οι ρατσιστές και οι ναζιστές παντού, που όχι τυχαία είναι όλοι φίλοι του νέου αφεντικού της χώρας, της πουτινικής Ρωσίας. Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας αναχαίτισε αυτό το κύμα προσφύγων και μεταναστών και γι’ αυτό σήμερα η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να τη σαμποτάρει.
Την ίδια ώρα τόσο η κυβέρνηση όσο και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων όλων των δήθεν φίλων των μεταναστών, συμπαρατάσσονται ξεδιάντροπα με τον πιο μαζικό παραγωγό προσφύγων, που αυτή τη στιγμή διαπράττει τεραστίων διαστάσεων σφαγή και εξόντωση άμαχου πληθυσμού στη Συρία, το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό.
Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και η παραβίαση της από την Ελλάδα
Η συμφωνία που έγινε μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας το Μάρτη αυτού του χρόνου για την ανακοπή των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών στην Ευρώπη, πρόβλεπε την επιστροφή όσων θα έφθαναν παράτυπα από την Τουρκία στην Ελλάδα μετά την έναρξη εφαρμογής της δηλαδή μετά τις 20 Μάρτη. Συγκεκριμένα, η επιστροφή προβλεπόταν για όσους δεν γίνονταν δεκτές οι αιτήσεις ασύλου και για όσους δεν υπέβαλαν καθόλου αίτηση ασύλου, δηλαδή για όλους τους οικονομικούς μετανάστες. Αντίστοιχα η Τουρκία θα μπορούσε επίσης να στείλει έως 72.000 εγκατεστημένους σε αυτήν πρόσφυγες στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, οι οποίοι θα γίνονταν δεκτοί υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα είχαν προσπαθήσει προηγούμενα να μπουν παράτυπα στην ΕΕ. Πρόκειται για αριθμούς που υπερκαλύπτουν ακόμα και το σύνολο του μεταναστευτικού και προσφυγικού πληθυσμού που βρίσκεται στα νησιά, περίπου 16000 συνολικά σήμερα.
Από την άλλη ο αριθμός των προσφύγων που θα έφευγαν από την Τουρκία όπως προβλέπει η συμφωνία αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό για το σύνολο των 3 εκατ προσφύγων που φιλοξενεί. Για την Τουρκία το όφελος της συμφωνίας ήταν η χρηματοδότηση της ΕΕ για τους πρόσφυγες αλλά κυρίως η προώθηση της ένταξης της χώρας στην Ευρώπη μέσα από την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και την άρση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες που θέλουν να επισκεφθούν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Ο τεράστιος αυτός αριθμός προσφύγων που φιλοξενεί η γειτονική χώρα κάνει ακόμα πιο γελοίο το επιχείρημα της Ελλάδας ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα. Τα χρόνια που η Τουρκία φιλοξενεί όλο αυτό τον πληθυσμό, δεν υπάρχει κανένα μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας και εξέγερσης προσφύγων για τις άθλιες συνθήκες ζωής τους, καμία μαζική καταγγελία και διαδήλωση κατοίκων κατά των προσφύγων, κανένα κίνημα γονιών να μην πατήσουν οι πρόσφυγες στα σχολεία των παιδιών τους, και κυρίως καμία ναζιστική συμμορία που αφού έγινε τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα πήγε να ρίξει μολότοφ στους πρόσφυγες και να οργανώσει διαδηλώσεις εναντίον τους. Η μόνη αρκετά ανασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες στην περιοχή είναι η Ελλάδα.
Από την άλλη ο αριθμός των προσφύγων που θα έφευγαν από την Τουρκία όπως προβλέπει η συμφωνία αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό για το σύνολο των 3 εκατ προσφύγων που φιλοξενεί. Για την Τουρκία το όφελος της συμφωνίας ήταν η χρηματοδότηση της ΕΕ για τους πρόσφυγες αλλά κυρίως η προώθηση της ένταξης της χώρας στην Ευρώπη μέσα από την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων και την άρση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες που θέλουν να επισκεφθούν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Ο τεράστιος αυτός αριθμός προσφύγων που φιλοξενεί η γειτονική χώρα κάνει ακόμα πιο γελοίο το επιχείρημα της Ελλάδας ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα. Τα χρόνια που η Τουρκία φιλοξενεί όλο αυτό τον πληθυσμό, δεν υπάρχει κανένα μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας και εξέγερσης προσφύγων για τις άθλιες συνθήκες ζωής τους, καμία μαζική καταγγελία και διαδήλωση κατοίκων κατά των προσφύγων, κανένα κίνημα γονιών να μην πατήσουν οι πρόσφυγες στα σχολεία των παιδιών τους, και κυρίως καμία ναζιστική συμμορία που αφού έγινε τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα πήγε να ρίξει μολότοφ στους πρόσφυγες και να οργανώσει διαδηλώσεις εναντίον τους. Η μόνη αρκετά ανασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες στην περιοχή είναι η Ελλάδα.
Ποιες ήταν οι υποχρεώσεις της Ελλάδας με βάση αυτή τη συμφωνία;
Η Ελλάδα έπρεπε να οργανώσει, αξιοποιώντας τα σχετικά κοινοτικά κονδύλια, κέντρα υποδοχής και καταγραφής στα πέντε νησιά προσέγγισης Χίο, Μυτιλήνη, Σάμο, Κω, Λέρο, τα περίφημα hot spots. Σε αυτά τα κέντρα έπρεπε να γίνει η καταγραφή όσων έφθαναν χωρίς χαρτιά, να παραλαμβάνονται οι αιτήσεις ασύλου και να οργανώνεται η επαναπροώθηση στην Τουρκία για όσους δεν έκαναν αίτηση και για όσους οι αιτήσεις απορρίπτονταν. Επίσης, ανέλαβε την υποχρέωση της γρήγορης εξέτασης των αιτήσεων ασύλου ώστε να γίνονται γρήγορα οι επαναπροωθήσεις για όσους δεν δικαιούνταν άσυλο και να δινόταν η δυνατότητα στους υπόλοιπους που θα έπαιρναν άσυλο να φύγουν άμεσα από τα hot spots είτε για την ενδοχώρα, είτε το πιθανότερο για οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό ήταν το τελικό περιεχόμενο της συμφωνίας που τηρούσε τις απαιτήσεις του διεθνούς νομικού πλαισίου για το άσυλο. Προβλεπόταν μάλιστα ενίσχυση σε προσωπικό για την εξέταση των αιτήσεων ασύλου από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης Ασύλου (EASO). Προϋπόθεση εφαρμογής της συμφωνίας ήταν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες ασύλου, η χώρα προορισμού δηλαδή η Τουρκία, να θεωρείται “ασφαλής τρίτη χώρα” (http://www.naftemporiki.gr/story/1082531/sumfonia-ee-tourkias-erotiseis-kai-apantiseis).
Τι έκανε η Ελλάδα;
Το πρώτο που έκανε η Ελλάδα, χωρίς να κάνει τίποτα από τα υπόλοιπα, ήταν να καταργήσει στην πράξη την ίδια τη συμφωνία κατά τη διάρκεια της εξέτασης των αιτήσεων ασύλου. Συγκεκριμένα, οι αιτήσεις που απορρίπτονταν γίνονταν στη συνέχεια δεκτές από τις δευτεροβάθμιες επιτροπές, για το μόνο λόγο ότι σύμφωνα με την κρίση των επιτροπών αυτών η Τουρκία δεν θεωρούνταν “ασφαλής τρίτη χώρα”. Δηλαδή, αν ένας οικονομικός μετανάστης υπέβαλε αίτηση ασύλου η οποία δεν γινόταν δεκτή επειδή δεν συγκέντρωνε τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί πρόσφυγας, αυτός πετύχαινε στο δεύτερο βαθμό να πάρει άσυλο γιατί αλλιώς θα επέστρεφε στην Τουρκία η οποία χαρακτηριζόταν “μη ασφαλής τρίτη χώρα”. Αυτές οι αποφάσεις καταργούσαν στην πράξη τη συμφωνία, και είχαν κρατική κάλυψη αφού ούτε ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Μουζάλας, ούτε κανένα άλλο κυβερνητικό στέλεχος δεν επιχείρησε με κανένα τρόπο να υποστηρίξει τη συμφωνία και να αντικρούσει το σκεπτικό των επιτροπών. Ή αλλιώς οι επιτροπές ήταν μιλημένες από την κυβέρνηση κα τα άλλα κόμματα να κάνουν αυτό που έκαναν.
Μάλιστα, η πρώτη κυβερνητική αντίδραση ήταν να στείλει ο Μουζάλας ερώτημα στην Κομισιόν μέσω του Επιτρόπου για τη Μετανάστευση Αβραμόπουλου αν μπορεί η Τουρκία να θεωρηθεί ασφαλής τρίτη χώρα, αμφισβητώντας ο ίδιος για πρώτη φορά τη συμφωνία σε επίσημο επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι η Τουρκία θεωρείται ακόμα ασφαλής με τα δεδομένα που δημιουργούν “το τουρκικό νομικό πλαίσιο για την παροχή διεθνούς προστασίας και οι διαβεβαιώσεις από την τουρκική πλευρά για τη μεταχείριση των Σύρων αλλά και των μη Σύρων πολιτών που επιστρέφονται από την Ελλάδα στην Τουρκία” (http://www.naftemporiki.gr/story/1133987/komision-asfalis-triti-xora-i-tourkia).
Το αποτέλεσμα ήταν να μη γίνονται ουσιαστικά επαναπροωθήσεις, αφού η πλειοψηφία όσων έφταναν στα νησιά έκαναν αίτηση για άσυλο Σύμφωνα με ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας Welt, 31/10/2016, από το Μάρτη που τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία σε μόλις έξι (!) υποθέσεις Σύρων αποφασίστηκε ότι η Τουρκία αποτελεί ασφαλή τρίτη χώρα. Το θέμα της καθυστέρησης των επαναπροωθήσεων τέθηκε και από τον φιλικά προσκείμενο στην κυβέρνηση πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μ Σουλτς σε συνάντηση που είχε στις 19/10 στις Βρυξέλλες με το Μουζάλα, στην οποία ο τελευταίος αποδέχτηκε ότι υπάρχει ευθύνη και της ελληνικής πλευράς, αλλά απέδωσε κυρίως την καθυστέρηση στην έλλειψη υπαλλήλων για την εξέταση αιτήσεων ασύλου και στην ελλιπή συνδρομή από την πλευρά της ΕΕ. Αυτό το επιχείρημα το καταρρίπτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Υποστήριξης για το Άσυλο η οποία αποδίδει στην ελληνική κυβέρνηση ευθύνες για αργή καταγραφή των αιτούντων άσυλο, όχι μόνο μετά, αλλά και πριν τη συμφωνία. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Επιτροπή (EASO) η ελληνική πλευρά καθυστερεί στην ίδια την καταγραφή όσων θέλουν να υποβάλουν αιτήσεις για άσυλο, και έχει απαξιώσει την υποστήριξη που δέχεται από την Επιτροπή. Αυτή περιορίζεται σε μία διαδικασία που έχει επιλέξει η Ελλάδα να εφαρμόζει και ονομάζεται προ-εγγραφή, μία προετοιμασία της καταγραφής. Ενώ η προ-εγγραφή προχωράει με γρήγορους ρυθμούς η καταγραφή καθυστερεί. Η EASO μάλιστα δηλώνει ότι έχει έτοιμους πόρους και περιμένει από την ελληνική κυβέρνηση να καλέσει τον οργανισμό να βοηθήσει με την καταχώριση! (http://www.euractiv.gr/section/i-eyropi-kai-o-kosmos/news/kathysterisis-stin-ellada-diapistoni-i-evropaiki-ypiresia-ypostirixis-gia-to-asylo/).
Αλλά γιατί η ΕΕ να συνεχίσει να ενισχύει με εμπειρογνώμονες την Ελλάδα όταν κάθε κριτήριο απονομής ή μη απονομής ασύλου με βάση τη διεθνή και κοινοτική νομοθεσία δεν λαμβάνεται υπόψη με την επιχειρηματολογία ότι η Τουρκία δεν είναι “ασφαλής τρίτη χώρα”; Τι νόημα έχει ο εμπειρογνώμονας στη συγκεκριμένη περίπτωση που μάλιστα καλείται να βοηθήσει σε χώρους που έχει εγκλωβισμένους το ελληνικό κράτος πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι χώροι, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία μόνο κατάλληλα διαμορφωμένοι δεν είναι για τη στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση ανθρώπων;
Το αποτέλεσμα αυτής της κυβερνητικής πρακτικής δεν είναι μόνο ότι δεν αποσυμφορούνται τα νησιά, ότι καθυστερούν οι εξετάσεις αιτήσεων ασύλου των πραγματικών προσφύγων που αναγκάζονται να ζουν στις άθλιες συνθήκες των κέντρων, αλλά και ότι ξεκίνησε ξανά να δυναμώνει το ρεύμα των αφίξεων στα ελληνικά νησιά, αφού είχε παγώσει αμέσως μετά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Σύμφωνα με τον Σελίν Γενέλ, τούρκο πρέσβη στην ΕΕ, η Ελλάδα δεν στέλνει παρά πολλούς πρόσφυγες πίσω, ενώ ο ίδιος καταγγέλλει ότι αυτή η στάση έχει αυξήσει το τελευταίο διάστημα τις προσφυγικές ροές στα νησιά που είχαν αναχαιτιστεί σε εντυπωσιακό βαθμό με την έναρξη της συμφωνίας αφού αναθάρρησαν οι διακινητές-δουλέμποροι που εκμεταλλεύονται τις ελπίδες προσφύγων και μεταναστών ότι θα μπορέσουν να περάσουν μέσω της Ελλάδας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (www.thetoc.gr, 28/9/2016).
Μέχρι και η ίδια η φίλη του Τσίπρα Μέρκελ αναγκάστηκε να τον κατηγορήσει για “κωλυσιεργία ως προς την επαναπροώθηση στην Τουρκία εκείνων που οι αιτήσεις τους απορρίπτονται” στη μίνι σύνοδο κορυφής δέκα ευρωπαίων ηγετών για το μεταναστευτικό στη Βιέννη στο τέλος Σεπτέμβρη σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times.
Αλλά δεν θα υπήρχε περίπτωση το ελληνικό κράτος να καταπατάει τόσο ωμά και απροκάλυπτα ευρωπαϊκές συμφωνίες, κοινοτικά πλαίσια και διεθνείς νόμους για το άσυλο αν στην Ευρώπη δεν αλώνιζαν οι φίλοι του Πούτιν, αν επικεφαλής της Κομισιόν δεν ήταν ένας Γιουνκέρ, αν στη Γερμανία δεν ήταν καγκελάριος μία πρώην Σταζίτισσα, αν στη Γαλλία και την Ιταλία δεν είχαν την εξουσία οι φίλοι συναρχηγοί του Ευρωπαϊκού Νότου Ολάντ, και Ρέντζι, αν όλοι αυτοί δεν είχαν βάλει επίτροπο μεταναστευτικής πολιτικής έναν Αβραμόπουλο. Μάλιστα, είναι αυτό το ίδιο φιλορώσικο ρεύμα μέσα στην Ευρώπη που δυνάμωσε τη γραμμή ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής τρίτη χώρα μετά το πραξικόπημα, κατηγορώντας τον Ερντογάν για τα μέτρα που πήρε ενάντια στους πραξικοπηματίες, αλλά ποτέ ουσιαστικά τους ίδιους τους πραξικοπηματίες, και βάζοντας νέα εμπόδια για την εφαρμογή της συμφωνίας με το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Έτσι, άλλοι από πρόθεση και άλλοι από τύφλα, σπρώξανε με μανία στην αγκαλιά του Πούτιν τον Ερντογάν, ο οποίος σήμερα διευκολύνει το ελληνικό πολιτικό καθεστώς, όταν οξύνει τις σχέσεις με την Ελλάδα, δίνοντας της άλλο ένα επιχείρημα για τη μη εφαρμογή της συμφωνίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορεί τώρα θρασύτατα ένα κράτος που δεν παρέχει αληθινή ασφάλεια σε πρόσφυγες και μετανάστες να βγαίνει να κατηγορεί ξετσίπωτα άλλους για “μη ασφαλείς χώρες” χωρίς να κοιτάει στο εσωτερικό του. Γιατί ποια ασφάλεια μπορεί να παρέχει σε οποιονδήποτε πρόσφυγα και οποιονδήποτε μετανάστη ένα κράτος που η κρατική του τηλεόραση μεταδίδει τα ρατσιστικά κηρύγματα του αρχηγού του ναζιστικού κόμματος σε όλο τον πληθυσμό της χώρας ; (αναμετάδοση συγκέντρωσης ΧΑ στις Θερμοπύλες στις 4/9, αναμετάδοση ολόκληρης της ομιλίας του Μιχαλολιάκου στη Βουλή όπου ανέλαβε την ευθύνη για τις ρατσιστικές επιθέσεις στη Σούδα της Χίου). Αυτό έπρεπε να βάζουν σαν πρώτο θέμα όλοι οι υποτιθέμενοι φίλοι των μεταναστών και προσφύγων που ξεπλένουν την ελληνική κυβέρνηση και συμπαρατάσσονται μαζί της στη βρώμικη πολιτική της.
Γιατί αν η ελληνική πλευρά ήθελε να προστατεύσει πρόσφυγες και μετανάστες από μία μη ασφαλή τρίτη χώρα, θα έπρεπε να είχε εμποδίσει τη συμφωνία από την αρχή και να αναζητήσει άλλους τρόπους διαχείρισης του προσφυγικού σε συνεργασία με την ΕΕ και όχι να τους κρατάει όμηρους μίας συμφωνίας που δέχεται στα χαρτιά αλλά δεν εφαρμόζει στην πράξη, την ίδια στιγμή που αφήνει ασύδοτους τους ναζιστές να τους επιτίθενται και να καλλιεργούν το ρατσιστικό μίσος στο ντόπιο πληθυσμό.
Όμως η ελληνική κυβέρνηση δεκάρα δεν δίνει για την τύχη των προσφύγων και των μεταναστών αφού έχει φροντίσει να καταργήσει κάθε συνθήκη αξιοπρεπούς ανθρώπινης και ασφαλούς διαβίωσης στα κατ’ ευφημισμό κέντρα καταγραφής υποδοχής και φιλοξενίας, μέχρι που πρόσφατα σημειώθηκε ο τραγικός θάνατος ενός παιδιού έξι ετών και της γιαγιάς του από έκρηξη φιάλης υγραερίου σε σκηνή στη Μόρια της Λέσβου, με τον Κυρίτση, υπεύθυνο Συντονιστικού για το Προσφυγικό, και τον ίδιο το Μουζάλα να δηλώνουν κυνικά ότι αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιοδήποτε σπίτι. Τα σπίτια όμως δεν καίγονται τόσο εύκολα όσο οι σκηνές.
Μάλιστα, η πρώτη κυβερνητική αντίδραση ήταν να στείλει ο Μουζάλας ερώτημα στην Κομισιόν μέσω του Επιτρόπου για τη Μετανάστευση Αβραμόπουλου αν μπορεί η Τουρκία να θεωρηθεί ασφαλής τρίτη χώρα, αμφισβητώντας ο ίδιος για πρώτη φορά τη συμφωνία σε επίσημο επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι η Τουρκία θεωρείται ακόμα ασφαλής με τα δεδομένα που δημιουργούν “το τουρκικό νομικό πλαίσιο για την παροχή διεθνούς προστασίας και οι διαβεβαιώσεις από την τουρκική πλευρά για τη μεταχείριση των Σύρων αλλά και των μη Σύρων πολιτών που επιστρέφονται από την Ελλάδα στην Τουρκία” (http://www.naftemporiki.gr/story/1133987/komision-asfalis-triti-xora-i-tourkia).
Το αποτέλεσμα ήταν να μη γίνονται ουσιαστικά επαναπροωθήσεις, αφού η πλειοψηφία όσων έφταναν στα νησιά έκαναν αίτηση για άσυλο Σύμφωνα με ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας Welt, 31/10/2016, από το Μάρτη που τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία σε μόλις έξι (!) υποθέσεις Σύρων αποφασίστηκε ότι η Τουρκία αποτελεί ασφαλή τρίτη χώρα. Το θέμα της καθυστέρησης των επαναπροωθήσεων τέθηκε και από τον φιλικά προσκείμενο στην κυβέρνηση πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μ Σουλτς σε συνάντηση που είχε στις 19/10 στις Βρυξέλλες με το Μουζάλα, στην οποία ο τελευταίος αποδέχτηκε ότι υπάρχει ευθύνη και της ελληνικής πλευράς, αλλά απέδωσε κυρίως την καθυστέρηση στην έλλειψη υπαλλήλων για την εξέταση αιτήσεων ασύλου και στην ελλιπή συνδρομή από την πλευρά της ΕΕ. Αυτό το επιχείρημα το καταρρίπτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Υποστήριξης για το Άσυλο η οποία αποδίδει στην ελληνική κυβέρνηση ευθύνες για αργή καταγραφή των αιτούντων άσυλο, όχι μόνο μετά, αλλά και πριν τη συμφωνία. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Επιτροπή (EASO) η ελληνική πλευρά καθυστερεί στην ίδια την καταγραφή όσων θέλουν να υποβάλουν αιτήσεις για άσυλο, και έχει απαξιώσει την υποστήριξη που δέχεται από την Επιτροπή. Αυτή περιορίζεται σε μία διαδικασία που έχει επιλέξει η Ελλάδα να εφαρμόζει και ονομάζεται προ-εγγραφή, μία προετοιμασία της καταγραφής. Ενώ η προ-εγγραφή προχωράει με γρήγορους ρυθμούς η καταγραφή καθυστερεί. Η EASO μάλιστα δηλώνει ότι έχει έτοιμους πόρους και περιμένει από την ελληνική κυβέρνηση να καλέσει τον οργανισμό να βοηθήσει με την καταχώριση! (http://www.euractiv.gr/section/i-eyropi-kai-o-kosmos/news/kathysterisis-stin-ellada-diapistoni-i-evropaiki-ypiresia-ypostirixis-gia-to-asylo/).
Αλλά γιατί η ΕΕ να συνεχίσει να ενισχύει με εμπειρογνώμονες την Ελλάδα όταν κάθε κριτήριο απονομής ή μη απονομής ασύλου με βάση τη διεθνή και κοινοτική νομοθεσία δεν λαμβάνεται υπόψη με την επιχειρηματολογία ότι η Τουρκία δεν είναι “ασφαλής τρίτη χώρα”; Τι νόημα έχει ο εμπειρογνώμονας στη συγκεκριμένη περίπτωση που μάλιστα καλείται να βοηθήσει σε χώρους που έχει εγκλωβισμένους το ελληνικό κράτος πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι χώροι, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία μόνο κατάλληλα διαμορφωμένοι δεν είναι για τη στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση ανθρώπων;
Το αποτέλεσμα αυτής της κυβερνητικής πρακτικής δεν είναι μόνο ότι δεν αποσυμφορούνται τα νησιά, ότι καθυστερούν οι εξετάσεις αιτήσεων ασύλου των πραγματικών προσφύγων που αναγκάζονται να ζουν στις άθλιες συνθήκες των κέντρων, αλλά και ότι ξεκίνησε ξανά να δυναμώνει το ρεύμα των αφίξεων στα ελληνικά νησιά, αφού είχε παγώσει αμέσως μετά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Σύμφωνα με τον Σελίν Γενέλ, τούρκο πρέσβη στην ΕΕ, η Ελλάδα δεν στέλνει παρά πολλούς πρόσφυγες πίσω, ενώ ο ίδιος καταγγέλλει ότι αυτή η στάση έχει αυξήσει το τελευταίο διάστημα τις προσφυγικές ροές στα νησιά που είχαν αναχαιτιστεί σε εντυπωσιακό βαθμό με την έναρξη της συμφωνίας αφού αναθάρρησαν οι διακινητές-δουλέμποροι που εκμεταλλεύονται τις ελπίδες προσφύγων και μεταναστών ότι θα μπορέσουν να περάσουν μέσω της Ελλάδας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (www.thetoc.gr, 28/9/2016).
Μέχρι και η ίδια η φίλη του Τσίπρα Μέρκελ αναγκάστηκε να τον κατηγορήσει για “κωλυσιεργία ως προς την επαναπροώθηση στην Τουρκία εκείνων που οι αιτήσεις τους απορρίπτονται” στη μίνι σύνοδο κορυφής δέκα ευρωπαίων ηγετών για το μεταναστευτικό στη Βιέννη στο τέλος Σεπτέμβρη σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times.
Αλλά δεν θα υπήρχε περίπτωση το ελληνικό κράτος να καταπατάει τόσο ωμά και απροκάλυπτα ευρωπαϊκές συμφωνίες, κοινοτικά πλαίσια και διεθνείς νόμους για το άσυλο αν στην Ευρώπη δεν αλώνιζαν οι φίλοι του Πούτιν, αν επικεφαλής της Κομισιόν δεν ήταν ένας Γιουνκέρ, αν στη Γερμανία δεν ήταν καγκελάριος μία πρώην Σταζίτισσα, αν στη Γαλλία και την Ιταλία δεν είχαν την εξουσία οι φίλοι συναρχηγοί του Ευρωπαϊκού Νότου Ολάντ, και Ρέντζι, αν όλοι αυτοί δεν είχαν βάλει επίτροπο μεταναστευτικής πολιτικής έναν Αβραμόπουλο. Μάλιστα, είναι αυτό το ίδιο φιλορώσικο ρεύμα μέσα στην Ευρώπη που δυνάμωσε τη γραμμή ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής τρίτη χώρα μετά το πραξικόπημα, κατηγορώντας τον Ερντογάν για τα μέτρα που πήρε ενάντια στους πραξικοπηματίες, αλλά ποτέ ουσιαστικά τους ίδιους τους πραξικοπηματίες, και βάζοντας νέα εμπόδια για την εφαρμογή της συμφωνίας με το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Έτσι, άλλοι από πρόθεση και άλλοι από τύφλα, σπρώξανε με μανία στην αγκαλιά του Πούτιν τον Ερντογάν, ο οποίος σήμερα διευκολύνει το ελληνικό πολιτικό καθεστώς, όταν οξύνει τις σχέσεις με την Ελλάδα, δίνοντας της άλλο ένα επιχείρημα για τη μη εφαρμογή της συμφωνίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορεί τώρα θρασύτατα ένα κράτος που δεν παρέχει αληθινή ασφάλεια σε πρόσφυγες και μετανάστες να βγαίνει να κατηγορεί ξετσίπωτα άλλους για “μη ασφαλείς χώρες” χωρίς να κοιτάει στο εσωτερικό του. Γιατί ποια ασφάλεια μπορεί να παρέχει σε οποιονδήποτε πρόσφυγα και οποιονδήποτε μετανάστη ένα κράτος που η κρατική του τηλεόραση μεταδίδει τα ρατσιστικά κηρύγματα του αρχηγού του ναζιστικού κόμματος σε όλο τον πληθυσμό της χώρας ; (αναμετάδοση συγκέντρωσης ΧΑ στις Θερμοπύλες στις 4/9, αναμετάδοση ολόκληρης της ομιλίας του Μιχαλολιάκου στη Βουλή όπου ανέλαβε την ευθύνη για τις ρατσιστικές επιθέσεις στη Σούδα της Χίου). Αυτό έπρεπε να βάζουν σαν πρώτο θέμα όλοι οι υποτιθέμενοι φίλοι των μεταναστών και προσφύγων που ξεπλένουν την ελληνική κυβέρνηση και συμπαρατάσσονται μαζί της στη βρώμικη πολιτική της.
Γιατί αν η ελληνική πλευρά ήθελε να προστατεύσει πρόσφυγες και μετανάστες από μία μη ασφαλή τρίτη χώρα, θα έπρεπε να είχε εμποδίσει τη συμφωνία από την αρχή και να αναζητήσει άλλους τρόπους διαχείρισης του προσφυγικού σε συνεργασία με την ΕΕ και όχι να τους κρατάει όμηρους μίας συμφωνίας που δέχεται στα χαρτιά αλλά δεν εφαρμόζει στην πράξη, την ίδια στιγμή που αφήνει ασύδοτους τους ναζιστές να τους επιτίθενται και να καλλιεργούν το ρατσιστικό μίσος στο ντόπιο πληθυσμό.
Όμως η ελληνική κυβέρνηση δεκάρα δεν δίνει για την τύχη των προσφύγων και των μεταναστών αφού έχει φροντίσει να καταργήσει κάθε συνθήκη αξιοπρεπούς ανθρώπινης και ασφαλούς διαβίωσης στα κατ’ ευφημισμό κέντρα καταγραφής υποδοχής και φιλοξενίας, μέχρι που πρόσφατα σημειώθηκε ο τραγικός θάνατος ενός παιδιού έξι ετών και της γιαγιάς του από έκρηξη φιάλης υγραερίου σε σκηνή στη Μόρια της Λέσβου, με τον Κυρίτση, υπεύθυνο Συντονιστικού για το Προσφυγικό, και τον ίδιο το Μουζάλα να δηλώνουν κυνικά ότι αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιοδήποτε σπίτι. Τα σπίτια όμως δεν καίγονται τόσο εύκολα όσο οι σκηνές.
Πως η κυβέρνηση μετέτρεψε τα hot spots σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εγκατέστησε το ναζιστικό στίφος “προστάτη” του ντόπιου πληθυσμού
Τα κέντρα υποδοχής και καταγραφής έχουν μετατραπεί σήμερα σε κολαστήρια όπου οι οικογένειες δεν έχουν καμία ασφάλεια και κινδυνεύουν καθημερινά είτε από τις πολλές βίαιες συγκρούσεις που ξεσπούν μέσα σε αυτά αφού λειτουργούν σα χωνευτήρι προσφύγων και μεταναστών από διάφορες χώρες, είτε από τις επιθέσεις των τραμπούκικων ναζιστικών ομάδων τις οποίες καλύπτει η αστυνομία όπως έγινε πρόσφατα στη Χίο, είτε από τις ίδιες τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης όπως αποδείχτηκε από το τραγικό ατύχημα στη Μόρια της Λέσβου.
Αυτά τα κέντρα προορίζονται για σύντομη διαμονή μεταναστών και προσφύγων και όχι για την ημιμόνιμη διαμονή στην οποία τους έχει καταδικάσει η κυβέρνηση επειδή η ίδια καθυστερεί και εσκεμμένα την εξέταση των αιτήσεων τους και τη μετεγκατάσταση και επαναπροώθησή τους.
Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να έχει τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για αυτούς τους ανθρώπους αν αξιοποιούσε τα κονδύλια που διέθεσε η ΕΕ για τροφή, περίθαλψη και ασφάλεια αντί να τους έχει ακόμα μέσα σε σκηνές της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, εκτεθειμένους καταχείμωνο στο κρύο και στη βροχή, χωρίς καν να τους εξασφαλίζει το καθημερινό φαγητό. Η Ελλάδα έχει πάρει έκτακτη βοήθεια 345 εκ ευρώ από τις αρχές του 2015, και έχει στη διάθεσή της τακτική επιδότηση μισού δις, 509.000.000 Ευρώ, για την περίοδο 2014-2020 από τα οποία έχουν γίνει προπληρωμές 70 εκατομμυρίων ευρώ. Αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η Ελλάδα μέχρι και το Φλεβάρη του 2016 δεν είχε υποβάλει καμία δαπάνη για πληρωμή! (http://www.proinoslogos.gr/epikairotita/42-koinonia/37055-). Η εσκεμμένη άρνηση του ελληνικού κράτους να δημιουργήσει κατάλληλες υποδομές στα νησιά και στους δήμους υποδοχής σε όλη την Ελλάδα που ευθύνεται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης μεταναστών και προσφύγων, έχει αυξήσει αντίστοιχα τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού την οποία αξιοποιούν κατάλληλα οι κάθε λογής εθνοσοβινιστές μέσα στους τοπικούς φορείς όσο και οι ναζιστές της “Χρ. Αυγής” όπως φάνηκε πρόσφατα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όταν τα παιδιά των μεταναστών και προσφύγων ξεκίνησαν μαθήματα στα ελληνικά σχολεία.
Αυτά τα κέντρα προορίζονται για σύντομη διαμονή μεταναστών και προσφύγων και όχι για την ημιμόνιμη διαμονή στην οποία τους έχει καταδικάσει η κυβέρνηση επειδή η ίδια καθυστερεί και εσκεμμένα την εξέταση των αιτήσεων τους και τη μετεγκατάσταση και επαναπροώθησή τους.
Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να έχει τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για αυτούς τους ανθρώπους αν αξιοποιούσε τα κονδύλια που διέθεσε η ΕΕ για τροφή, περίθαλψη και ασφάλεια αντί να τους έχει ακόμα μέσα σε σκηνές της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, εκτεθειμένους καταχείμωνο στο κρύο και στη βροχή, χωρίς καν να τους εξασφαλίζει το καθημερινό φαγητό. Η Ελλάδα έχει πάρει έκτακτη βοήθεια 345 εκ ευρώ από τις αρχές του 2015, και έχει στη διάθεσή της τακτική επιδότηση μισού δις, 509.000.000 Ευρώ, για την περίοδο 2014-2020 από τα οποία έχουν γίνει προπληρωμές 70 εκατομμυρίων ευρώ. Αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η Ελλάδα μέχρι και το Φλεβάρη του 2016 δεν είχε υποβάλει καμία δαπάνη για πληρωμή! (http://www.proinoslogos.gr/epikairotita/42-koinonia/37055-). Η εσκεμμένη άρνηση του ελληνικού κράτους να δημιουργήσει κατάλληλες υποδομές στα νησιά και στους δήμους υποδοχής σε όλη την Ελλάδα που ευθύνεται για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης μεταναστών και προσφύγων, έχει αυξήσει αντίστοιχα τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού την οποία αξιοποιούν κατάλληλα οι κάθε λογής εθνοσοβινιστές μέσα στους τοπικούς φορείς όσο και οι ναζιστές της “Χρ. Αυγής” όπως φάνηκε πρόσφατα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όταν τα παιδιά των μεταναστών και προσφύγων ξεκίνησαν μαθήματα στα ελληνικά σχολεία.
Με τη στήριξη όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί για άλλη μια φορά τη διάσπαση και τον εκφασισμό της Ευρώπης.
Η ομολογία της εσκεμμένης βάρβαρης μεταχείρισης μεταναστών και προσφύγων από το κράτος βρίσκεται στον κυνισμό με τον οποίο ο Μουζάλας δήλωσε για τους τραγικούς θανάτους στη Μόρια της Λέσβου ότι ήταν ένα απλό ατύχημα που θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε. Αυτή η δήλωση που δεν ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, σήμαινε ότι η ζωή των προσφύγων και των μεταναστών δεν έχει καμία αξία για την κυβέρνηση.
Στην ίδια ομιλία ο Μουζάλας εξήγησε πως ακριβώς βλέπει αυτούς τους ανθρώπους η κυβέρνηση, δηλαδή σαν εργαλεία για να πετύχει στις “τρεις μάχες της σε διπλωματικό επίπεδο”: “για τη μεταφορά μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα, την αλλαγή της Συνθήκης του Δουβλίνου και το αίτημα για δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού μηχανισμού επιστροφών των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους” (http://www.kathimerini.gr/885514/article/epikairothta/politikh/moyzalas-gia-moria-tyxaio-gegonos-poy-8a-mporoyse-na-symvei-opoydhpote).
Για να πετύχουν αυτοί οι στόχοι πρέπει η κατάσταση στα νησιά να γίνει αφόρητη. Έτσι, μόνο θα μπορέσει χωρίς να διαμαρτυρηθεί η Ευρώπη, να πετύχει η κυβέρνηση αυτό που δεν της επιτρέπει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, δηλαδή μία μαζική μεταφορά στην ενδοχώρα. Αν αυτό συμβεί θα καταρρεύσει όλος ο μηχανισμός εφαρμογής της συμφωνίας, αφού θα είναι δύσκολη έως αδύνατη η καταγραφή για πρώτη φορά όποιων έχουν φτάσει μετά τις 20 Μάρτη, και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο η επιστροφή τους.
Ο δεύτερος στόχος που ακολουθεί τον πρώτο είναι να αλλάξει η συνθήκη του Δουβλίνου, το πάγιο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης και όλων των κομμάτων συμπεριλαμβανομένης της ναζιστικής συμμορίας, ώστε να μην έχει την ευθύνη η Ελλάδα για τη διαχείριση μεταναστών και προσφύγων σα χώρα πρώτης υποδοχής, αλλά να μπορούν να μετακινηθούν αυτοί ελεύθερα στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και να εξετάζεται εκεί η υπόθεσή τους, οπότε η Ελλάδα θα μετατραπεί σε δίαυλο μαζικών προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων σε όλη την Ευρώπη.
Ο τρίτος στόχος είναι να αναπτυχθεί ένας ενιαίος ευρωπαϊκός μηχανισμός επιστροφών των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους, οπότε στα κοινοβούλια και στις κυβερνήσεις όλης της Ευρώπης θα αναδειχθούν οι φιλοπουτινικοί ρατσιστές τύπου Λεπέν και οι ναζιστές τύπου “Χρυσής Αυγής” αφού αυτοί μόνο θα μπορούν να εγγυηθούν μαζικές επιστροφές στους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών σε μία Ευρώπη που είναι χτυπημένη οικονομικά και από την ύφεση και από την ανεργία.
Με τους στόχους αυτούς συμπαρατάσσονται σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά κόμματα από το Ποτάμι μέχρι το ψευτοΚΚΕ. Πρόκειται για μία αποτύπωση της πολιτικής των “ανοιχτών συνόρων” που υποστηρίζουν όλοι οι υποτιθέμενοι φίλοι των μεταναστών.
Είχαμε γράψει στο άρθρο μας για το μεταναστευτικό στις 11/8/2015: “Με αυτή της την πολιτική η Ελλάδα έχει οξύνει σε πρωτοφανή βαθμό το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ευρώπη μετατρέποντας το σε ζήτημα πολύ μεγαλύτερου μεγέθους από την ελληνική χρεωκοπία, για την ακρίβεια σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το έχει μετατρέψει σε πρώτο πρόβλημα για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Στην πραγματικότητα έχει προκαλέσει ένα νέο γύρο πολιτικής διάσπασης σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω της απαίτησης να ανοίξουν τα σύνορα τους υποχρεωτικά όλες οι χώρες για να “μοιραστούν” τους μετανάστες που μπαίνουν στην Ελλάδα.
Αυτή η ψευτοαριστερά που υποκρίνεται τη φιλο-μεταναστευτική είναι ο καλύτερος σύμμαχος των δουλεμπόρων διακινητών αλλά και των ρατσιστών όλης της Ευρώπης. Στην ουσία λειτουργεί σαν υπερ-δουλέμπορας. Η πραγματική αριστερά υποστήριζε πάντα το δικαίωμα της μετανάστευσης στη βάση της ταξικής ενότητας του διεθνούς προλεταριάτου, καθώς και της αλληλεπίδρασης των ξεχωριστών ιστορικών εμπειριών του λαού κάθε χώρας. Πάντα υπήρχε όμως για τους πραγματικούς κομμουνιστές ο όρος της απαγόρευσης του σπασίματος του μεροκάματου από τους μετανάστες, και του σεβασμού των ταξικών κατακτήσεων και διεκδικήσεων της χώρας υποδοχής. Πάνω σε αυτό το σημείο πάλης στήθηκε αρχικά και η Πρώτη Διεθνής. Αυτό τον όρο τον έχουν καταπατήσει κατεξοχήν οι σοσιαλφασίστες του ΣΥΡΙΖΑ που είναι υπέρμαχοι της μαύρης εργασίας και του σπασίματος του μεροκάματου από τους μετανάστες σε όλους τους κλάδους, πρακτική που οδηγεί στην εθνορατσιστική διάσπαση και στην ανάπτυξη και ισχυροποίηση των ναζιστικών συμμοριών, όπως έγινε στην Ελλάδα με τη “Χρ. Αυγή”. Η προβοκατόρικη πολιτική των “εντελώς ανοιχτών συνόρων” έχει δυναμώσει σήμερα τη φωνή κάθε εθνορατσιστή που ζητάει κλειστά σύνορα από θέση αρχής στους μετανάστες και πρόσφυγες στο όνομα της διαφύλαξης του εθνικού πολιτισμού ή και της φυλετικής καθαρότητας της χώρας του. Τα σύνορα πρέπει να είναι ελεγχόμενα για την οικονομική μετανάστευση ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα και τις θέσεις εργασίας που υπάρχουν, και ανοιχτά μόνο για τους πρόσφυγες. Αν ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι φίλος των μεταναστών πρώτα απ όλα θα προωθούσε την ανάπτυξη στο εσωτερικό και θα εξασφάλιζε θέσεις εργασίες για έλληνες και μετανάστες. Ταυτόχρονα θα είχε τις πιο θερμές πολιτικές σχέσεις με την Ευρώπη και όχι με όλους τους ανατολικούς φασισμούς και το ρωσοκινεζικό άξονα -που κυρίως προκαλούν προσφυγικά ρεύματα, αν μελετήσει κανείς όλα τα πολεμικά μέτωπα παγκόσμια κυρίως τα εμφύλια, ούτε με τους επεμβατιστές ηγεμονιστές των ΗΠΑ” (http://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/552-).
Αυτό μας το άρθρο επιβεβαιώνεται σήμερα που η προβοκάτσια έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της με το ενεργό σαμποτάρισμα της συμφωνίας Τουρκίας - ΕΕ από την κυβέρνηση.
Στην ίδια ομιλία ο Μουζάλας εξήγησε πως ακριβώς βλέπει αυτούς τους ανθρώπους η κυβέρνηση, δηλαδή σαν εργαλεία για να πετύχει στις “τρεις μάχες της σε διπλωματικό επίπεδο”: “για τη μεταφορά μεταναστών από τα νησιά στην ενδοχώρα, την αλλαγή της Συνθήκης του Δουβλίνου και το αίτημα για δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού μηχανισμού επιστροφών των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους” (http://www.kathimerini.gr/885514/article/epikairothta/politikh/moyzalas-gia-moria-tyxaio-gegonos-poy-8a-mporoyse-na-symvei-opoydhpote).
Για να πετύχουν αυτοί οι στόχοι πρέπει η κατάσταση στα νησιά να γίνει αφόρητη. Έτσι, μόνο θα μπορέσει χωρίς να διαμαρτυρηθεί η Ευρώπη, να πετύχει η κυβέρνηση αυτό που δεν της επιτρέπει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, δηλαδή μία μαζική μεταφορά στην ενδοχώρα. Αν αυτό συμβεί θα καταρρεύσει όλος ο μηχανισμός εφαρμογής της συμφωνίας, αφού θα είναι δύσκολη έως αδύνατη η καταγραφή για πρώτη φορά όποιων έχουν φτάσει μετά τις 20 Μάρτη, και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο η επιστροφή τους.
Ο δεύτερος στόχος που ακολουθεί τον πρώτο είναι να αλλάξει η συνθήκη του Δουβλίνου, το πάγιο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης και όλων των κομμάτων συμπεριλαμβανομένης της ναζιστικής συμμορίας, ώστε να μην έχει την ευθύνη η Ελλάδα για τη διαχείριση μεταναστών και προσφύγων σα χώρα πρώτης υποδοχής, αλλά να μπορούν να μετακινηθούν αυτοί ελεύθερα στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και να εξετάζεται εκεί η υπόθεσή τους, οπότε η Ελλάδα θα μετατραπεί σε δίαυλο μαζικών προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων σε όλη την Ευρώπη.
Ο τρίτος στόχος είναι να αναπτυχθεί ένας ενιαίος ευρωπαϊκός μηχανισμός επιστροφών των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους, οπότε στα κοινοβούλια και στις κυβερνήσεις όλης της Ευρώπης θα αναδειχθούν οι φιλοπουτινικοί ρατσιστές τύπου Λεπέν και οι ναζιστές τύπου “Χρυσής Αυγής” αφού αυτοί μόνο θα μπορούν να εγγυηθούν μαζικές επιστροφές στους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών σε μία Ευρώπη που είναι χτυπημένη οικονομικά και από την ύφεση και από την ανεργία.
Με τους στόχους αυτούς συμπαρατάσσονται σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά κόμματα από το Ποτάμι μέχρι το ψευτοΚΚΕ. Πρόκειται για μία αποτύπωση της πολιτικής των “ανοιχτών συνόρων” που υποστηρίζουν όλοι οι υποτιθέμενοι φίλοι των μεταναστών.
Είχαμε γράψει στο άρθρο μας για το μεταναστευτικό στις 11/8/2015: “Με αυτή της την πολιτική η Ελλάδα έχει οξύνει σε πρωτοφανή βαθμό το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ευρώπη μετατρέποντας το σε ζήτημα πολύ μεγαλύτερου μεγέθους από την ελληνική χρεωκοπία, για την ακρίβεια σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το έχει μετατρέψει σε πρώτο πρόβλημα για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Στην πραγματικότητα έχει προκαλέσει ένα νέο γύρο πολιτικής διάσπασης σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω της απαίτησης να ανοίξουν τα σύνορα τους υποχρεωτικά όλες οι χώρες για να “μοιραστούν” τους μετανάστες που μπαίνουν στην Ελλάδα.
Αυτή η ψευτοαριστερά που υποκρίνεται τη φιλο-μεταναστευτική είναι ο καλύτερος σύμμαχος των δουλεμπόρων διακινητών αλλά και των ρατσιστών όλης της Ευρώπης. Στην ουσία λειτουργεί σαν υπερ-δουλέμπορας. Η πραγματική αριστερά υποστήριζε πάντα το δικαίωμα της μετανάστευσης στη βάση της ταξικής ενότητας του διεθνούς προλεταριάτου, καθώς και της αλληλεπίδρασης των ξεχωριστών ιστορικών εμπειριών του λαού κάθε χώρας. Πάντα υπήρχε όμως για τους πραγματικούς κομμουνιστές ο όρος της απαγόρευσης του σπασίματος του μεροκάματου από τους μετανάστες, και του σεβασμού των ταξικών κατακτήσεων και διεκδικήσεων της χώρας υποδοχής. Πάνω σε αυτό το σημείο πάλης στήθηκε αρχικά και η Πρώτη Διεθνής. Αυτό τον όρο τον έχουν καταπατήσει κατεξοχήν οι σοσιαλφασίστες του ΣΥΡΙΖΑ που είναι υπέρμαχοι της μαύρης εργασίας και του σπασίματος του μεροκάματου από τους μετανάστες σε όλους τους κλάδους, πρακτική που οδηγεί στην εθνορατσιστική διάσπαση και στην ανάπτυξη και ισχυροποίηση των ναζιστικών συμμοριών, όπως έγινε στην Ελλάδα με τη “Χρ. Αυγή”. Η προβοκατόρικη πολιτική των “εντελώς ανοιχτών συνόρων” έχει δυναμώσει σήμερα τη φωνή κάθε εθνορατσιστή που ζητάει κλειστά σύνορα από θέση αρχής στους μετανάστες και πρόσφυγες στο όνομα της διαφύλαξης του εθνικού πολιτισμού ή και της φυλετικής καθαρότητας της χώρας του. Τα σύνορα πρέπει να είναι ελεγχόμενα για την οικονομική μετανάστευση ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα και τις θέσεις εργασίας που υπάρχουν, και ανοιχτά μόνο για τους πρόσφυγες. Αν ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι φίλος των μεταναστών πρώτα απ όλα θα προωθούσε την ανάπτυξη στο εσωτερικό και θα εξασφάλιζε θέσεις εργασίες για έλληνες και μετανάστες. Ταυτόχρονα θα είχε τις πιο θερμές πολιτικές σχέσεις με την Ευρώπη και όχι με όλους τους ανατολικούς φασισμούς και το ρωσοκινεζικό άξονα -που κυρίως προκαλούν προσφυγικά ρεύματα, αν μελετήσει κανείς όλα τα πολεμικά μέτωπα παγκόσμια κυρίως τα εμφύλια, ούτε με τους επεμβατιστές ηγεμονιστές των ΗΠΑ” (http://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/552-).
Αυτό μας το άρθρο επιβεβαιώνεται σήμερα που η προβοκάτσια έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της με το ενεργό σαμποτάρισμα της συμφωνίας Τουρκίας - ΕΕ από την κυβέρνηση.
Η ΟΑΚΚΕ έχει υποστηρίξει από την πρώτη στιγμή ότι η πραγματική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες είναι η ενίσχυση της πάλης τους ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στους φασισμούς στις χώρες τους. Κυρίως σε ότι αφορά τη Συρία είχαμε καταγγείλει τη στάση Ευρώπης και ΗΠΑ να μη βοηθούν στην πράξη και με όπλα τον Ελεύθερο Δημοκρατικό Στρατό της Συρίας που δίνει μία ηρωική μάχη στο Χαλέπι απέναντι στους σφαγείς Άσαντ και στον Πούτιν, απομονωμένοι και χτυπημένοι από την προβοκατόρικη υπονόμευση του αγώνα τους από το εργαλείο των ρώσικων συμφερόντων στην περιοχή, την Αλ-Νούσρα. Την ίδια στιγμή που το Χαλέπι ισοπεδώνεται η υποτιθέμενη φίλη των προσφύγων Ελλάδα υποδέχθηκε με ανοιχτή αγκαλιά και χωρίς ούτε μία διαμαρτυρία στο δρόμο από όλους τους εξωκοινοβουλευτικούς δήθεν φίλους των προσφύγων τον Υπουργό Εξωτερικών του σφαγέα Πούτιν, το Λαβρόφ. Στους προσφυγικούς πληθυσμούς που φτάνουν στην Ευρώπη από τον πόλεμο της Συρίας πρέπει να αναγνωρίζεται το δικαίωμα ασύλου που έχει καταργήσει σήμερα η Ελλάδα, αφού έχει ανακηρύξει σε πρόσφυγες όλους όσους “απειλούνται” με επαναπροώθηση στην Τουρκία.
Σε ότι αφορά το μεταναστευτικό η ΟΑΚΚΕ έχει υποστηρίξει πλήρη δικαιώματα στους παλιούς μετανάστες, χορήγηση ασύλου σε όλους όσους το δικαιούνται, αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων, για την καλύτερη δυνατή φροντίδα όσων νέων μεταναστών καταφθάνουν, και την πλήρη αποζημίωση τους για να επιστρέψουν στις χώρες του προορισμού τους εφόσον δεν μπορούν να βρουν δουλειά με ίσο μεροκάματο αφού είναι από κυβερνητική ευθύνη που εγκλωβίστηκαν στη χώρα.
Εννοείται ότι καμία ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρχει για πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα αν δεν βγουν εκτός νόμου οι ναζιστές της “Χρυσής Αυγής”.
Αυτή είναι η απάντηση στην κυβέρνηση των ρωσόδουλων φιλοναζιστών προβοκατόρων.
-Δημοσιεύτηκε στο φ. 519 της Νέας Ανατολής-