OAKKE in ENGLISH
Γιατί λοιπόν έγινε η επίσκεψη; Κατά τη γνώμη μας η επίσκεψη έγινε κατ αρχήν για να μπορέσει ο Ερντογάν να προσεγγίσει την Ευρώπη με την οποία οι σχέσεις του είναι στο κόκκινο και θέλει τη βελτίωσή τους. Και τη θέλει γιατί είναι πολύ στριμωγμένος οικονομικά, δηλαδή στα πρόθυρα μιας πληθωριστικής έκρηξης και μιας πιστωτικής και επενδυτικής ασφυξίας που εύκολα μπορεί να του κοστίσει την προεδρία στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Από την άλλη η Ευρώπη έχει κηρύξει έναν πολιτικό αποκλεισμό στον Ερντογάν θεωρώντας τον έναν υποψήφιο δικτάτορα που σκηνοθέτησε ένα πραξικόπημα και καθόλου στόχο ενός αληθινού φασιστικού πραξικοπήματος από το οποίο παρατρίχα γλύτωσε. Πίσω από αυτή τη στάση υπάρχει από τη μια μεριά η φιλελεύθερη οικονομίστικη στενοκεφαλιά των μονοπωλιστών όλης της Δύσης που το μόνο που δεν βλέπουν είναι ότι η Τουρκία είναι ο πρώτος γεωπολιτικός στόχος στο ευρασιατικό σχέδιο της Ρωσίας η οποία στα πλαίσιά του οργανώνει διαρκώς προβοκάτσιες, πραξικοπήματα, αίμα και αστάθεια στη χώρα αυτή. Από την άλλη μεριά υπάρχει η συνειδητή προσπάθεια των ρωσόφιλων μέσα στην ΕΕ , που έχουν πιάσει ισχυρές ηγετικές θέσεις σε αυτήν, ιδιαίτερα στη Γερμανία, στην Αυστρία και στην Κομισιόν, και οι οποίοι θέλουν, απομονώνοντας τον Ερντογάν, και αξιοποιώντας τις αυταρχικές του πλευρές να τον στείλουν για πάντα στην αγκαλιά του Πούτιν.
Ο Ερντογάν για να σπάσει αυτή την απομόνωση από την Ευρώπη, (αλλά και από τις ΗΠΑ των Ομπάμα και Τραμπ), γιατί έχει δοκιμάσει τι σημαίνει η εξάρτηση από τον Πούτιν, χρησιμοποιεί δύο χαρτιά που έχει στα χέρια του. Το ένα είναι η συμμετοχή του στο ΝΑΤΟ. Με αυτό το χαρτί η Τουρκία εξασφαλίζει συμμαχίες με τις χώρες της ΕΕ που φοβούνται τη Ρωσία, όπως είναι η Πολωνία και οι Βαλτικές καθώς και με την Αγγλία που επίσης ανησυχεί πολύ με τη Ρωσία αλλά είναι εκτός ΕΕ και μπορεί να βοηθήσει τον Ερντογάν κυρίως στο διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο αλλά όχι στο οικονομικό.
Γι αυτό η Τουρκία δίνει έμφαση κυρίως στο δεύτερο χαρτί που έχει στα χέρια της που είναι το προσφυγικό, το οποίο είναι εκείνο το πρόβλημα που ταράζει όλη την ΕΕ και κυρίως τη Γερμανία που ήδη αρχίζει να ξαναθυμάται χάρη σε αυτό το φασιστικό της εφιάλτη με το AFD. Το προσφυγικό είναι η απειλή της Τουρκίας ότι θα διοχετεύσει στα κύματα του χειμωνιάτικου μολυβένιου Αιγαίου εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες να δοκιμάσουν την ευρωπαϊκή φιλανθρωπία που κοιτάει να κρατήσει το πρόβλημα μακριά της στα έτοιμα να εκραγούν από δυστυχία προσφυγικά στρατόπεδα των ελληνικών νησιών, τα οποία διαχειρίζεται ο Τσίπρας. Έχουμε ξαναπεί ότι η λύση του προσφυγικού δεν είναι τα ανοιχτά σύνορα αλλά η δίκαιη αντιφασιστική πολιτική της Ευρώπης στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, που στην ουσία της είναι η σύγκρουση με το ρωσοκινεζικό άξονα και τους τοπικούς τραμπούκους του που ματοκυλάνε αυτές τις περιοχές. Αυτό δεν το θέλει κανείς. Mια λύση ανάγκης είναι να δοθούν τα λίγα δις που έχει υποσχεθεί η ΕΕ στον Ερντογάν για να φιλοξενεί στο έδαφός της τους πρόσφυγες, αλλά αυτό δεν το θέλουν με τίποτα οι ρωσόφιλοι της Ευρώπης
Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στη λύση Τσίπρας. Τσίπρας σημαίνει να έρθει ο Ερντογάν στην Ευρώπη μέσω αυτού του καταστροφέα και προβοκάτορα, ορκισμένου εχθρού της Ελλάδας και της Ευρώπης τον οποίο η ρώσικη διπλωματία έχει φιλοτεχνήσει σε δαιμόνιο ευρωπαίο, στον οποίο οι ηλίθιοι φιλελεύθεροι δίνουν βραβεία επειδή επιβιώνει πολιτικά μέσα από τις πιο θεαματικές κωλοτούμπες της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας, τις οποίες αυτοί ονομάζουν πολιτικό θάρρος. Δεν ξέρουν ότι η επιβίωση του κωλοτούμπα έχει να κάνει με το ότι έχει εξ αρχής μαζί του όλο το πολιτικό συνεχές της χώρας του σε επίπεδο ηγεσίας και πολιτικής γραμμής: Ναζί, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λεβέντης, ψευτοΚΚΕ, Ανταρσύα, Ρουβίκωνας, Κουφοντίνας, και μπάχαλοι, συν όλους τους αληθινούς αρχηγούς όλων των πολιτικών ρευμάτων και θεσμών της ΕΕ: Λεπέν, Μέρκελ, Σταινμάγερ, Μελανσόν, Γιουνκέρ και Μογκερίνι, που είναι επίσης καταδιαβρωμένοι από τη νεοτσαρική Ρωσία στα πρότυπα της παλιάς τσαρικής διάβρωσης τύπου Πάλμεστον.
Δίνουν λοιπόν όλοι αυτοί το δικαίωμα στον Ερντογάν να διαβεί στην Ευρώπη, αλλά μέσω της ρώσικης Ελλάδας και προς το παρόν μόνο για να λύσει μαζί της το προσφυγικό, και αν είναι καλό παιδί να συνεχίσει και για τα άλλα. Δηλαδή δεν φέρνει εδώ τον Ερντογάν για να τον σώσει από τη ρώσικη μέγγενη στη Μέση Ανατολή, αλλά για να τον υποτάξει εντελώς σ’ αυτήν και μάλιστα να τον χρησιμοποιήσει ενάντια στην Ευρώπη, δηλαδή να τον «τσιπροποιήσει», όσο αυτό μπορεί να γίνεται με έναν εθνικό αστό. Με αυτήν την επίσκεψη η παρακμασμένη Ευρώπη ορίζει ουσιαστικά την επίσημη Ελλάδα, που σύσσωμη με όλα τα κόμματά της έσφαζε με τους χρυσαυγίτες της τους Βόσνιους πατριώτες και δημοκράτες, δίπλα στους Σέρβους «οθοδοξο»φασίστες κόντρα σε όλη την Ευρώπη, και που δεν μετάνιωσε ποτέ γι αυτό της το έγκλημα, σαν έναν από τους ρυθμιστές της ευρωπαϊκής τάξης, ειρήνης και δημοκρατίας, και σαν την κατ εξοχήν γέφυρα Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου, Αιγαίου και Μαύρης Θάλασσας. Με όλες αυτές τις ντε φάκτο λειτουργίες η ΕΕ δίνει στη συμμορία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που το παραγωγικό τους σαμποτάζ κατατρώει τα πάγια της χώρας και πρόκειται να τη ρίξει σε ασύλληπτη φτώχεια, πολιτικό φωτοστέφανο και πολιτικό χρόνο για μεγαλύτερες καταστροφές και μεγαλύτερη υποδούλωση στα ανατολικά μονοπώλια και τους δυτικούς φίλους τους. Είναι ασύλληπτο, αλλά αληθινό.
Το μόνο πρόβλημα που έχει με αυτήν την επίσκεψη η διακομματική συμμορία που κυβερνάει τη χώρα μας είναι ότι πρέπει να καθησυχάσει τον αντιτούρκικο φόβο με τον οποίο έχουν ανατραφεί τρεις γενιές σε αυτή τη χώρα, αλλά και το σοβινιστικό αντιτουρκισμό του στρατού ο οποίος πρέπει να αντέξει τον Ερντογάν να λέει ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η συνθήκη της Λωζάννης. Και αυτό το λέει ο Ερντογάν όχι γιατί αποτελεί οποιοδήποτε θέμα αιχμής η τούρκικη μειονότητα στη Θράκη, αλλά γιατί αυτή είναι μια ελάχιστη διακήρυξη εθνικού σθένους που απευθύνεται στον τούρκικο εθνικισμό για την ταπείνωσή στην οποία αυτός έχει υποβληθεί προκειμένου να περάσει από τη μικρή περιφερειακή Ελλάδα- με την οποία η Τουρκία έχει τόσες αντιθέσεις στα εθνικά ζητήματα και η οποία δεν του δίνει πίσω ούτε τους πραξικοπηματίες που κρατάει- προκειμένου να πατήσει τα ευρωπαϊκά χώματα.
Αυτή τη δήλωση λοιπόν, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές στο στρατό και πιο άμεσα στη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, ανέλαβε να την αποκρούσει με το γνωστό του σθένος ο γενναίος πατριώτης Παυλόπουλος, ο άνθρωπος που έγινε πρόεδρος δημοκρατίας, ενώ έβλεπε ακίνητος την πρωτεύουσα της χώρας του να καίγεται και ακόμα πιο ακίνητος έναν αρχιναζί να δέρνει μια γυναίκα που καθόταν ανυπεράσπιστη ακριβώς δίπλα του. Αφού αυτός λοιπόν προσποιήθηκε τον οργισμένο και η κατάσταση έφτασε κοντά στα όρια του διπλωματικού σκανδάλου όταν λίγο μετά ανέλαβε να ηρεμήσει τα πράγματα ο νεαρός σοφός κνίτης που και τα δίκια της χώρας του υπεράσπισε και την ελληνοτουρκική ενότητα για το καλό της Ευρώπης στο προσφυγικό υπεράσπισε. Αργότερα οι δυο τους βάλανε τον Ερντογάν στη μέση και κάνανε τσιμπούσι φιλίας στο Προεδρικό.
Εννοείται ότι μια τέτοια διεθνούς σημασίας εθνική αποστολή δεν θα επιτρεπόταν να τη χαλάσουν μερικές εκατοντάδες μπάχαλοι, που αναγκάστηκαν προδομένοι από τους φιλο-κουφοντιναίους στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοέμβρη να ξεσπάσουν με βαριεστημένη καταστροφικότητα, για μια επέτειο που κάποτε δονούσε τη νεολαία, στα λίγα γνωστά ταλαιπωρημένα οικοδομικά τετράγωνα τα οποία το νέο καθεστώς τους έχει διαθέσει γι αυτό το σκοπό. Κι άλλο σήμα δηλαδή στην Ευρώπη: Ο αγαπημένος τους Τσίπρας μπορούσε να αντιμετωπίζει δύο κρίσεις ταυτόχρονα. Ούτε φαντάζονται ότι η χώρα είναι τόσο καλά ρυθμισμένη ώστε φτάνουν κάνα δυο καλά στελέχη για να τις αντιμετωπίζουν, για παράδειγμα ένας Κοτζιάς ή ένας Κυρίτσης ή και κάποιοι πιο παρακατιανοί.