Και οι δύο αυτοί μονοπωλιστές Ρος και Πώλσον, εκτός απ’ το ότι συμμετέχουν χάρη στην κρίση στον έλεγχο του ελληνικού τραπεζικού συστήματος βάζοντας ελάχιστα κεφάλαια, έχουν κοινό σημείο το ότι στήριξαν οικονομικά την προεκλογική καμπάνια του με ρωσική ανάμιξη εκλεγμένου αμερικανού προέδρου Τραμπ και τον βοήθησαν να διαμορφώσει το οικονομικό του πρόγραμμα. Μάλιστα ο πρώτος ανταμείφθηκε γι’ αυτό με την αναγόρευσή του σε υπουργό εμπορίου των ΗΠΑ. Γενικότερα οι δύο μεγιστάνες αντιπροσωπεύουν τον τύπο μονοπωλίου που έχει ανοιχτεί στην ανατολική αγορά και έχει συνδέσει τα συμφέροντά του με εκείνα των κρατικομονοπωλιστών της Μόσχας και του Πεκίνου.       

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις των paradisepapers, μεταξύ άλλων, ρίχνουν φως στις ύποπτες επιχειρηματικές διασυνδέσεις του Γουίλμπουρ Ρος με το στενό περιβάλλον του ρώσου προέδρου Πούτιν. Η βελγική εφημερίδα LeSoir αναφέρεται συγκεκριμένα στο πολύκροτο σκάνδαλο εμπλοκής του στη διακίνηση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) ρωσικής προέλευσης στο Βέλγιο. 

«Ειδικότερα το δημοσίευμα αναφέρεται στις αποκαλύψεις των “paradisepapers” ότι ο Ρος διατηρεί μερίδιο στην NavigatorHoldings, η οποία κερδίζει εκατομμύρια ετησίως μεταφέροντας πετρέλαιο και φυσικό αέριο για τη ρωσική εταιρεία ενέργειας Sibur, παρ’ όλο που δύο μεγάλοι μέτοχοι της Sibur υπόκεινται σε κάποιας μορφής κυρώσεις από τις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, στις 31 Αυγούστου 2017 το λιμάνι της Αμβέρσας υποδέχεται ένα τάνκερ που είχε αποπλεύσει τέσσερις μέρες νωρίτερα από ένα λιμάνι στα νότια της Αγίας Πετρούπολης. Το LNGπου μεταφέρει προορίζεται να πωληθεί στη βελγική αγορά από την εταιρία Primagaz, η οποία είναι από τους μεγαλύτερους προμηθευτές προπανίου, βουτανίου στη χώρα.

Όπως εξηγεί το δημοσίευμα, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το λιμάνι της Αμβέρσας υποδέχεται ρωσικό υγροποιημένο φυσικό αέριο. Από το 2014 έχουν καταγραφεί 11 ανεφοδιασμοί καυσίμων στο βελγικό λιμάνι, όπου βρίσκεται ο μοναδικός χώρος αποθήκευσης LNG στην Αμβέρσα. Τέσσερα διαφορετικά τάνκερ ταξίδευαν μεταξύ της Αμβέρσας και του ρωσικού λιμανιού. Αυτά τα τάνκερ ανήκουν στην εταιρεία NavigatorHoldings που έχει την έδρα της στις νήσους Μάρσαλ στον Ειρηνικό ωκεανό. “Πίσω από τη NavigatorHoldings κρύβεται, ποιος άλλος; Ο 79χρονος δισεκατομμυριούχος Γουίλμπουρ Ρος, νυν υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ” υπογραμμίζει η LeSoir» (Capital, 6/11).

Το 2011, μαζί με τη Navigator ο Ρος απόχτησε σημαντικό μερίδιο και στην DiamongSShipping, που κι αυτή ειδικεύεται στη ναύλωση δεξαμενόπλοιων για τη μεταφορά πετρελαίου, αερίου και πετροχημικών ανά τον κόσμο. Η DiamondS έχει δεσμούς με την κινεζική αγορά καθώς ένας άλλος μεγάλος επενδυτής της είναι μια μεγάλη εταιρεία που ελέγχεται από την κινεζική κυβέρνηση. Τα μερίδια στις δυο εταιρίες αποκτήθηκαν σε πολύ χαμηλή τιμή (600 και 240 εκ. δολάρια αντίστοιχα), μια συνήθη για τον Ρος ταχτική που του έδωσε το ψευδώνυμο «βασιλιάς της χρεοκοπίας», και πολύ σύντομα ξεκίνησαν οι μπίζνες της Navigator με τη ρωσική Sibur. 

«Αρχικά, η Navigator ναύλωσε δύο σκάφη για τη Sibur, κι αργότερα αύξησε το στόλο σε τέσσερα. Η σχέση αποδείχτηκε τόσο επικερδής που ο διευθύνων σύμβουλος της Navigator, κ. Μπάτερς, είπε στους επενδυτές σε μια τηλεφωνική διάσκεψη του 2016 πώς ευνοήθηκε η Navigator καθώς η Sibur νικούσε τους αμερικάνους ανταγωνιστές στην αναπτυσσόμενη ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά.

“Η Ρωσία μεταφέρει με αγωγούς όσο αέριο χρειάζεται στην Ευρώπη, και τα υγροποιημένα μεταφέρονται με πλοία σε όλες τις περιοχές της ηπείρου σε αυξανόμενες ποσότητες, όλα αυτά σε ανταγωνισμό με τις αμερικανικές εξαγωγές μεγαλύτερων αποστάσεων”, λέει ο κ. Μπάτερς» (NewYorkTimes, 5/11).

Όταν μιλάμε για Sibur εννοούμε στην πραγματικότητα μια μεγάλη ενεργειακή εταιρεία που στήθηκε απ’ το ρωσικό κράτος και δόθηκε κοψοχρονιά σε φιλικούς απέναντι στο Κρεμλίνο ολιγάρχες. Πρόκειται βασικά για το στενό φίλο του Πούτιν, Γκ. Τιμτσένκο και τον Λ. Μίκελσον, οι οποίοι με την εισβολή των ρώσων χίτλερ στην Ουκρανία δέχτηκαν οικονομικές κυρώσεις από τη Δύση. Ο πρώτος αναγκάστηκε τότε να πουλήσει μέρος των μετοχών του στο γαμπρό του Πούτιν, Κιρίλ Σαμάλοφ, εξαγορά που χρηματοδοτήθηκε από την κρατική ρωσική τράπεζα Gazprombank. Παρά τις κυρώσεις, οι οποίες ωστόσο δεν έπληξαν την εταιρεία σαν τέτοια, η συνεργασία Navigator – Sibur ενισχύθηκε στη συνέχεια. Στα 2014-15 τα συνολικά έσοδα της πρώτης που προέρχονταν από τη δεύτερη εκτινάχθηκαν από 5,3% σε 9,1% μετατρέποντάς τη σε έναν απ’ τους 5 μεγαλύτερους πελάτες της ρωσικής εταιρείας. Ένας μεγάλος επίσης πελάτης της Navigator είναι η κρατική πετρελαϊκή εταιρεία PDVSA της Βενεζουέλας του Μαδούρο.

Οι ΝΥT της 5/11 διαπιστώνουν: «Ίσως είναι ανάξιο απορίας το ότι η Navigator θα είχε σχέση με μια μεγάλη ρωσική εταιρεία στη διάρκεια της θητείας του κ. Ρος. Όπως ακριβώς ο Πρόεδρος Τραμπ, η εταιρία του οποίου γύρευε έγκριση για την κατασκευή ξενοδοχείου στη Μόσχα μόλις πέρυσι, ο κ. Ρος έχει προ πολλού δείξει την εκτίμησή του για τις αναξιοποίητες δυνατότητες των ρωσικών αγορών όταν έψαχνε επενδυτικές ευκαιρίες. Η εμπλοκή του εκεί χρονολογείται τουλάχιστο από τη δεκαετία του ’90, όταν διορίστηκε από τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον στο συμβούλιο του Ταμείου επενδύσεων ΗΠΑ-Ρωσίας, που ιδρύθηκε για να προωθεί αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα στη Ρωσία». Οι παλιότεροι αναγνώστες της Νέας Ανατολής ξέρουν πόσο έχει επιμείνει η ΟΑΚΚΕ στην ανάλυση και αποκάλυψη των τεράστιων στρατηγικών υπηρεσιών που έχει προσφέρει η ηγεσία Κλίντον και αργότερα η προεδρία Ομπάμα στους ρώσους σοσιαλιμπεριαλιστές, και πόσο αυτές οι υπηρεσίες προετοίμασαν την άνοδο του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.

Από την εποχή του Κλίντον οι σχέσεις του Ρος με τη Ρωσία ολοένα αναπτύσσονται. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του ’14 έχοντας επενδύσει 400 εκ. ευρώ έγινε αντιπρόεδρος της τράπεζας Κύπρου, που έχει αποκτήσει φήμη διεθνώς σαν ένας τραπεζικός παράδεισος για τους ρώσους κρατικο-ολιγάρχες και την οποία ο ίδιος σύντομα θα διέσωζε από τη χρεοκοπία.

Λόγω ασυμβίβαστου της θέσης του αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το Δ.Σ. της Navigator, όχι όμως και από την ιδιοκτησία των μετοχών που διέθετε εκεί. Ακόμα και η απόκτηση για ένα διάστημα της γερμανικής επιχείρησης σιδηροδρόμων αυτοκινήτων VTG δε φαίνεται να ήταν άσχετη με την επιδίωξή της να ανοιχτεί στη ρωσική αγορά. Όλες αυτές οι εξαγορές οδήγησαν, αντίθετα από τις υποσχέσεις του στρατοπέδου Τραμπ περί ανοίγματος θέσεων εργασίας για τους αμερικανούς προλετάριους, σε διώξιμο τους στο εξωτερικό. Έρευνα του Reuters με βάση τα στατιστικά του τμήματος εργασίας στις ΗΠΑ έδειξε ότι οι επενδύσεις του Ρος οδήγησαν στη μεταφορά 2.700 θέσεων εργασίας στην αυτοκινητοβιομηχανία, κλωστοϋφαντουργία, και τα ενυπόθηκα δάνεια σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Μεξικό και η Νικαράγουα (στο ίδιο).

Αυτός είναι ο άνθρωπος που αποτελεί έναν απ’ τους βασικούς μετόχους της Eurobank. Στην ομάδα των 5 επενδυτών που επένδυσε στην τράπεζα υπήρχε κι ένας ινδό-καναδός ονόματι Πρεμ Γουάτσα (FairfaxFinancialHoldingsLtd). Αυτός τον Αύγουστο του ’12 σταδιακά απέκτησε το 19% της θυγατρικής της EurobankProperties ενώ ένα χρόνο αργότερα έφτασε το ποσοστό του στο 42% με συνολικές επενδύσεις 200 εκ. ευρώ. Ο Γουάτσα συνεργάζεται στενά και συμμετέχει στον όμιλο Μυτιληναίου, που έχει εξελιχθεί σε ένα ανατολικό μονοπώλιο μεταλλουργίας, ενέργειας, κατασκευών και αμυντικών συστημάτων στην Ελλάδα (euro2day, 21/10/13).  

Όσον αφορά τον Πώλσον, που ελέγχει Πειραιώς και Alpha, αυτός έχει επίσης διαμορφώσει ορισμένους επιχειρηματικούς δεσμούς με τους ανατολικούς ιμπεριαλισμούς, καθώς είναι βασικός επενδυτής του ρωσικού κολοσσού αλουμινίου Rusal, ενώ το 2011 επένδυσε στην ύποπτη για απάτη κινεζική Sino-ForestCorporation που είναι εγγεγραμμένη στον Καναδά.   

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι ενώ τυπικά φαίνεται πως το αμερικανικό μονοπώλιο ελέγχει τις τράπεζές μας, μια πιο προσεκτική ματιά θα αποκάλυπτε την ακόμα πιο σκοτεινή δύναμη που κρύβεται πίσω από τους άκρως σαπισμένους εκπροσώπους του.