Στο κίνημα των καθηγητών εξαιτίας της πολιτικής, οργανωτικής και ιδεολογικής κυριαρχίας του σοσιαλφασισμού έχει επικρατήσει η απογοήτευση και η διάλυση. Αυτό εκφράστηκε και φέτος με τη μειωμένη συμμετοχή στις εκλογές και αυτό εκφράζεται ιδιαίτερα με την ασήμαντη συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις της ΕΛΜΕ που έφτασε ακόμη και τα 19 άτομα. Είναι φανερό ότι οι καθηγητές γυρίζουν την πλάτη στην ΟΛΜΕ απέχοντας από τα όργανα της και τις μαζικές της διαδικασίες, επειδή αισθάνονται ότι πουλήθηκαν και ως προς την οικονομική τους κατάσταση και ως προς την άθλια εκπαιδευτική κατάσταση και ότι απλά χρησιμοποιήθηκαν από τις παρατάξεις που τους παίρνουν με ψέματα τον ψήφο, ιδιαίτερα τα ψευτοαριστερά κόμματα που κυριαρχούν στην ΟΛΜΕ, δηλαδή με αποτέλεσμα ? τη διάλυση πρώτα και κύρια της τεχνικής εκπαίδευσης, αλλά και συνολικά όλης της εκπαίδευσης, πράγμα όμως που. Το κλίμα που επικρατεί τελικά ναι μεν αφήνει μόνο του το σοσιαλφασισμό χωρίς καμιά μαζικότητα και χωρίς κανένα κύρος στη μεγάλη πλειοψηφία των καθηγητών, αλλά του δίνει πλήρη κυριαρχία στα όργανα δε. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα οι φετινές εκλογές δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα εφαλτήριο για την αλλαγή σε μια άλλη πορεία του καθηγητικού κινήματος. Αυτό δηλαδή που το σύνθημα αποτελεί την κεντρική πρόταση της Κίνησης.
Σε όλα τα προηγούμενα χρόνια η Κίνηση προπαγάνδιζε μια άλλη πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική γραμμή για το κίνημα, σε μια άλλη εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την κυρίαρχη τα τελευταία 30 χρόνια. Έτσι η Κίνηση αποτέλεσε από την αρχή της εμφάνισής της και αποτελεί και σήμερα ένα πυρήνα αισιοδοξίας, προπαγανδίζοντας δίνοντας διέξοδο για μια άλλη πορεία του κινήματος. Έτσι έφτασε την περυσινή χρονιά να πάρει 24 ψήφους, όταν η ΔΑΚΕ της ΝΔ είχε πάρει 37 και το ΠΑΜΕ του ψευτοΚΚΕ με ένα τεράστιο οργανωτικό μηχανισμό να είχε πάρει 46!
Όμως αυτή η σημαντική απήχηση της γραμμής της ιδιαίτερα φέτος, ανησύχησε το συντριπτικά κυρίαρχο στον κλάδο σοσιαλφασισμό που με όλες τις παρατάξεις του ενωμένες όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν κάποια ανάπτυξη της απήχησης της ΟΑΚΚΕ ή κάποιας συνδικαλιστικής της παράταξης ή κίνησης φρόντισε να πάρει τα μέτρα του. Αυτά δεν ήταν άλλα από το ψέμα, τη λάσπη και τη συκοφαντία και η αξιοποίηση του γεγονότος ότι οι παρατάξεις του σοσιαλφασισμού είναι παντού και όλη την ώρα ενώ η δική μας Κίνηση μπορεί να δουλέψει και να απαντήσει μεθοδικά σε αυτήν την επίθεση σε ελάχιστα σχολεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη φορά το ΠΑΜΕ, που πρωτοστάτησε στην επίθεσή εναντίον της Κίνησης και του υποψηφίου της σ. Γιάννη Μπουρίτη, εμφανίστηκε και στο σχολείο του και μίλησε στο Σύλλογο των καθηγητών κατηγορώντας τον άνανδρα χυδαία, διαστρεβλώνοντας ωμά και συκοφαντώντας τις θέσεις του στην εκλογοαπολογιστική Συνέλευση, αλλά ενώ έφτασε στο σημείο να τον χτυπήσει ακόμα και προσωπικά, ενώ αυτός έλειπε επειδή μοίραζε προκήρυξη και μιλούσε σε άλλα σχολεία. Κάποιοι συνάδελφοι τον κατηγόρησαν τον ΠΑΜίτη που χτύπησε με αυτό το σκαιό τρόπο τον σύντροφο χωρίς να είναι μπροστά για να μπορέσει να απαντήσει. Αλλά στο σχολείο η Κίνηση δεν έχασε ούτε έναν από τους ψήφους που πήρε στις προηγούμενες εκλογές, δεν πέρασε η επίθεση της λάσπης, γιατί οι συνάδελφοι ξέρουν καλά τον υποψήφιο της, Κίνησης, τις απόψεις του και την καθημερινή στάση του τόσο στα γενικότερα προβλήματα της εκπαίδευσης όσο και στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία και στις σχέσεις μέσα στο σχολείο με συναδέλφους, γονείς και μαθητές. Επίσης ο συνάδελφος είχε την ευκαιρία σε αυτό το σχολείο να απαντήσει σε όλα τα ψέμματα και τις προβοκάτσιες του κνίτη και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αυτή όμως η απάντηση δεν υπήρχε χρόνος να δοθεί σε άλλα σχολεία. Με αυτόν το βρώμικο τρόπο αξιοποίησε ο σοσιαλφασισμός την οργανωτική του υπεροχή. Όμως η ζωή δεν θα επιβεβαιώνει τις θέσεις του αλλά τις θέσεις της ΟΑΚΚΕ. Είναι ένας αγώνας αντοχής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν την περυσινή της ξαφνική άνοδο η Κίνηση είχε όσους ψήφους περίπου και φέτος. Έτσι προχωράνε τα πράγματα. Μια νίκη μας συνειδητοποιεί τον εχθρό για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουμε και παίρνει τα μέτρα του. Μια δική μας ήττα μας υποχρεώνει να καλυτερεύσουμε την τακτική μας και να κάνουμε μια αντεπίθεση. Ετσι προχωράνε τα πράγματα, μέχρι το ψέμμα να μην έχει άλλες ανάσες.
Δημοσιεύουμε δίπλα αποσπάσματα από την προεκλογική προκήρυξη της ΚΠΑΔ.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΛΛΗ ΠΟΡΕΙΑ

Αποσπάσματα από την προεκλογική προκήρυξη της ΚΠΑΔ στις εκλογές της Β΄ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής
<<Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ
Η κυριαρχία για χρόνια μιας ενιαίας αντιδραστικής γραμμής από όλες τις παρατάξεις στα αιτήματα όσο και στις μέθοδες πάλης έχει οδηγήσει τον κλάδο στην αποχή από τις μαζικές διαδικασίες και από τις γενικές συνελεύσεις. Η κυριαρχία της κυβερνητικής παράταξης των ΣΥΝΕΚ και όλων των υπόλοιπων παρατάξεων στα συνδικαλιστικά όργανα είχε σαν αποτέλεσμα ουσιαστικά να μην υπάρχει συνδικαλισμός. Παρά τα σκληρά και αντιδραστικά μέτρα που πέρασε και περνά η κυβέρνηση, η ΟΛΜΕ και όλες οι παρατάξεις καλούν σε 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις μια δυο φορές το χρόνο από τα πάνω, χωρίς μαζικές γενικές συνελεύσεις με ελάχιστη συμμετοχή, μεγαλώνοντας παραπέρα την αδράνεια και την απογοήτευση!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του ΙΕΠ «έχει παραγίνει το θέμα με την επιστημοσύνη στο λύκειο». Επιστροφή στο μεσαίωνα λοιπόν!
Μετά την μείωση κατά μια ώρα της φυσικής της Α΄ Λυκείου και την κατάργηση της Αστρονομίας από τον Αρβανιτόπουλο της ΝΔ, ήρθε η κατάργηση της Φυσικής της Γ΄ Λυκείου και του Ηλεκτρομαγνητισμού της Β΄ Λυκείου από τον δήθεν αριστερό Μπαλτά. Το έργο του το συμπληρώνει ο αντικαταστάτης του, Γαβρόγλου. Σύμφωνα με τα νέα προγράμματα σπουδών που προτείνονται, οι φυσικές επιστήμες καταργούνται από την υποχρεωτική διδασκαλία της β΄ λυκείου. Επίσης συγχωνεύονται η Βιολογία με τη Χημεία σαν μάθημα επιλογής στη Β΄ Λυκείου, το οποίο και αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Ταυτόχρονα στην Πρόταση για τις Νέες Δομές στην Εκπαίδευση καταργούνται και τα Εργαστηριακά Κέντρα Φυσικών Επιστημών που παρείχαν ουσιαστική υποστήριξη ιδιαίτερα στην πειραματική διδασκαλία, που και αυτή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη στα σχολεία. Ενώ έχουν ήδη καταργηθεί οι υπεύθυνη των σχολικών εργαστηρίων φυσικών επιστημών. Έτσι η κατανόηση των νόμων της φύσης, η ανάπτυξη του επιστημονικού τρόπου σκέψης, η επενέργεια του ανθρώπου στη φύση που δημιούργησε το σύγχρονο πολιτισμό, εξοβελίζονται.
Όλα τα προγράμματα της ιστορικής αριστεράς, όπως αυτής του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, κυριαρχούνταν από τα μαθήματα των φυσικών επιστημών και τα μαθηματικά, από το πείραμα και το δέσιμο της εκπαίδευσης με την παραγωγή.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ
Από το πρόγραμμα του νέου λυκείου στη β’ λυκείου καταργούνται επίσης σαν υποχρεωτικό μάθημα η Πληροφορική καθώς και οι Ξένες γλώσσες. Την εποχή της διάχυσης της τεχνολογίας σε κάθε τομέα της ζωής, την εποχή που η επικοινωνία των ανθρώπων είναι πια παγκόσμια, αστραπιαία και ζωντανή , στο σχολείο δεν υπάρχει υποχρεωτικό μάθημα Πληροφορικής στη γενική παιδεία και οι μαθητές θα μάθουν τις αναγκαίες πια ξένες γλώσσες εκτός σχολείου όπου θα πληρώνουν αδρά οι άνεργοι γονείς ή μάλλον τα παιδιά των φτωχών θα βγαίνουν οι νέοι αναλφάβητοι του κόσμου της παγκόσμιας επικοινωνίας. Τι υποκρισία από όσους μιλούν στο όνομα της αριστεράς. Έχει ήδη καταργηθεί ο υπεύθυνος του σχολικού εργαστηρίου Πληροφορικής. Η φυσική αγωγή είναι ήδη υποβαθμισμένη.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ
Η αναγγελμένη κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων, που κατά γενική ομολογία είναι από τις πιο αδιάβλητες εξετάσεις, και η θέσπιση ενδοσχολικών εξετάσεων το Φλεβάρη και το Γενάρη μετατρέπει το σχολείο σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Όλοι πια αναγνωρίζουν την αναντιστοιχία ανάμεσα στην εκπαίδευση και τις ανάγκες της οικονομίας. Από το 2007 μέχρι και το 2017 χάθηκαν 250.000 περίπου θέσεις εργασίας στη βιομηχανία. Η καταστροφή της τεχνικής εκπαίδευσης είναι σε ευθεία αναλογία με την καταστροφή της βιομηχανίας και της οικονομίας συνολικότερα και θα συνεχίζεται όσο συνεχίζεται αυτή η καταστροφή της παραγωγής.
Στην εκπαίδευση αυτή η υπονόμευση της παραγωγής συντελείται με την καταστροφή της μέσης τεχνικής εκπαίδευσης- με το σύνθημα του 12χρονου ενιαίου σχολείου- και την αντικατάστασή της με ένα ή δύο χρόνια μεταλυκειακής ειδίκευσης. Η απαξίωση και η καταστροφή της τεχνικής εκπαίδευσης είναι διαπαραταξιακή θέση.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ φτιάχνεται με γοργό ρυθμό με αλλαγές προσώπων και προσλήψεις “δικών μας” κατά προτίμηση συγγενών σε όλα τα επίπεδα του κρατικού μηχανισμού, στα κρυφά. Ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία ότι η νέα αξιολόγηση που έχει ήδη αναγγελθεί, θα είναι μια μέθοδος επιλογής των “ημετέρων” και εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ειδικός στη διαστρέβλωση μέχρι πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας. Εμείς δεν αρνούμαστε μια δημοκρατική αξιολόγηση χωρίς τιμωρίες, χωρίς απολύσεις παρά μονάχα με σκοπό τη βελτίωση των εκπαιδευτικών και της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

ΟΧΙ ΣΤΟ 12ΧΡΟΝΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Αυτό που σιγά σιγά υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα αίτημα που δεν ανταποκρίνεται σε καμιά παραγωγική ανάγκη της χώρας, ούτε στις ανάγκες των παιδιών της φτωχολογιάς, γιαυτό και οι υπερασπιστές του δεν εξηγούν την αναγκαιότητά του με ταξικούς όρους, ούτε με όρους παραγωγής αλλά με δήθεν ανθρωπιστικούς δήθεν μορφωτικούς όρους. Είναι, όσο το έχουν περιγράψει τα συνέδρια της ΟΛΜΕ, σκέτη γενική παιδεία νεοελληνικού τύπου μέχρι τα 18, χωρίς καμιά απολύτως σύνδεση με την παραγωγική πρακτική, ιδιαίτερα με τη βιομηχανία και με την αγροτική παραγωγή, δηλαδή στείρα θεωρητικολογία, χωρίς επιστημονικό πειραματισμό και με ασταμάτητη από καθέδρας διδασκαλία και κυρίως παπαγαλία, είναι ένα σχολείο του παρασιτικού γραφειοκρατικού πνεύματος, της απέραντης βαρεμάρας, της ανθρώπινης ψυχικής και σωματικής φθοράς και της καταστροφής της ικανότητας για δημιουργική σκέψη. Ένα σχολείο ενταγμένο ακριβώς στη διαδικασία της παραγωγικής διάλυσης και της ιδεολογικής οπισθοδρόμησης της χώρας, δηλαδή της αποικιοποίησής της από τις χειρότερες ιμπεριαλιστικές και φασιστικές δυνάμεις.

ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι χρειάζεται μια άλλη πορεία για το συνδικαλιστικό κίνημα. Χρειαζόμαστε ένα σχολείο της εκπαίδευσης που το περιεχόμενό του θα το καθορίζουν οι ανάγκες της χώρας για την επιστημονική ανάπτυξη της βιομηχανίας (που περιλαμβάνει εννοείται σαν κορωνίδα της την πληροφορική, τη ρομποτική και τη βιοτεχνολογία), της έρευνας και της τεχνολογίας, της γεωργίας, της βιομηχανίας μεταφορών και επικοινωνιών, της εξέλιξης και της διατήρησης του τεχνικού πολιτισμού, αλλά και της τέχνης και της γενικής κουλτούρας έτσι όπως το έβαζε το πρόγραμμα του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ (που εμπνευστής του ήταν ο Δ. Γληνός) και που τώρα είναι θαμμένο από τη λεγόμενη αριστερά. Μια εκπαίδευση που να στηρίζεται στην αρχή της εργασίας και στην αρχή της μελέτης και της αλλαγής της πραγματικότητας.

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ-ΣΤΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
Δεν θα καταφέρουμε τίποτα αν δεν συνδεθούμε με τους μαθητές και τους γονείς μέσα από ένα κοινό αγώνα για την αλλαγή του σχολείου. Εμείς οι ίδιοι μέσα από το συνδικαλιστικό μας κίνημα που θα είναι κύρια για τις δικές μας αποδοχές και για τις δικές μας συνθήκες δουλειάς, θα βάζουμε και το αίτημα «όχι στην υπονόμευση της παραγωγής-όχι στην υπονόμευση της εκπαίδευσης». Αυτή είναι η αληθινή ταξική συμμαχία με τους γονείς και τους μαθητές.
-Να μη δεχτούμε καμιά μείωση των μισθών.
- Να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη την πάλη, μαζί με τους μαθητές και τους γονείς τους, ενάντια στη σχολική βία, και το ρατσισμό, ιδιαίτερα ενάντια στη βία της ναζιστικής συμμορίας της “Χρυσής Αυγής”, που πρέπει να απαιτούμε να τεθεί εκτός νόμου>>.