Κατά δεύτερον η ίδια η διαδικασία της επικύρωσης της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ από τις δύο χώρες ώστε να ισχύσει τελικά, περιέχει εντός της τα στοιχεία της ανατροπής της, δηλαδή είναι τόσο βρώμικη στη μορφή της όσο είναι και το περιεχόμενό της.

Για το περιεχόμενό της συμφωνίας έχουμε μιλήσει πολύ διεξοδικά επί δεκαετίες. Πρόκειται για το ότι οι ιμπεριαλιστές, ανατολικοί και δυτικοί, με τους πρώτους να έχουν δόλια υποκινήσει και συντηρήσει όλα αυτά τα χρόνια τη διένεξη από την πλευρά της χώρας μας, απαιτούν να αλλάξει μια μικρή χώρα με τη βία ή την απειλή πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής βίας, το όνομα και βασικά στοιχεία του συντάγματός της που και τα δύο τα επικύρωσε στην ουσία τους ιστορικά με τα ποτάμια αίματος ο ενωμένος αγώνας αυτού του μικρού λαού και όλων των λαών της Γιουγκοσλαβίας ενάντια στο ναζισμό, δηλαδή ένας από τους πιο ηρωικούς αγώνες ανάμεσα σε εκείνους που έχτισαν τη μεταπολεμική δημοκρατική Ευρώπη.

Αυτή η βία εφαρμόστηκε πάνω στην πολύ μικρή αυτή χώρα και το λαό της για να ικανοποιηθεί η παράλογη απαίτηση μιας και μόνο μιας άλλης χώρας, της δικιάς μας, να της αναγνωριστεί η αποκλειστική ιδιοκτησία του κρατικού ονόματος αυτής της μικρής χώρας ως δικός της αιώνια ιδιόκτητος τίτλος ιστορικής πολιτιστικής υπεροχής. Αυτή η παράλογη απαίτηση προβλήθηκε από έναν πρωθυπουργό προβοκάτορα στην υπηρεσία της νεοτσαρικής Ρωσίας, τον Α. Παπανδρέου, που σε συνεργασία με τα μασίφ ρωσόδουλα στην ηγεσία τους ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ αξιοποίησε το 1992 τις χειρότερες προκαταλήψεις που έχει ενσταλάξει στο λαό μας η άρχουσα τάξη, για να μην μπει η γειτονική χώρα στην ΕΕ και κυρίως στο ΝΑΤΟ. Στόχος της ρώσικης διπλωματίας, που σήμερα αρχίζει να τον πετυχαίνει, ήταν η Δημοκρατία της Μακεδονίας απογοητευμένη από τους χοντρόπετσους δυτικούς μονοπωλιστές, να απορροφηθεί τελικά από την «αδελφή» ορθόδοξη και σλάβικη ρώσικη υπερδύναμη που την ίδια στιγμή φρόντιζε, μαζί με τη σύμμαχό της Κίνα, να την αναγνωρίσει με το όνομά της και το σύνταγμά της.

Βεβαίως η διπρόσωπη ρώσικη διπλωματία από τη μια σπρώχνει όλα αυτά τα χρόνια τους έλληνες φίλους της φασίστες και σοβινιστές να απαιτούν να αλλάξει εντελώς το όνομα της η γειτονική χώρα, από την άλλη καλεί τους πατριώτες αλλά και τους σοβινιστές της γειτονικής χώρας να μην αλλάξουν το όνομά της χώρας τους και να στραφούν προς την ίδια για να αντισταθούν στους ευρωπαιόφιλους του κόμματος του διπρόσωπου Ζάεφ που αντικειμενικά ενθαρρύνουν τους εκβιαστές νομίζοντας ότι βοηθάνε τη δημοκρατία και τον ευρωπαϊκό δρόμο της χώρας τους με το να αλλάξουν το όνομά και το σύνταγμά της. Από τη άλλη πάλι η Ρωσία ενώ μέσω των Τσίπρα, Λαλιώτη προσπαθεί να πείσει τη γειτονική χώρα να αλλάξει το όνομά της και έτσι να διασπάσει το λαό της, μέσω των ανθρώπων της Καραμανλή και Σαμαρά σπρώχνει τους νεοδημοκράτες πίσω από την ΧΑ και τον αποστάτη της δημοκρατίας Μ. Θεοδωράκη, οπότε φέρνει τον θλιβερό Μητσοτάκη και τη ΝΔ σε σύγκρουση με την Ευρώπη. Στο μεταξύ ο Τσίπρας γίνεται ο μάγος της Ευρώπης, ο κατά συρροή κωλοτούμπας και παρόλα αυτά νικητής των εκλογών, ο θηριοδαμαστής των ατίθασων πεινασμένων ελλήνων στο εσωτερικό και ο απροσδόκητος ειρηνοποιός στο εξωτερικό, ο ευρωπαίος και νατοϊκός που δίνει τις υποδομές της χώρας του στους ρωσοκινέζους, το πιο ευέλικτο υποκείμενο που ως την άσχημη πτώση του αργότερα θα γίνει ίνδαλμα όλων των πολιτικών καιροσκόπων της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Μια υπερδύναμη με 20000 πυρηνικές κεφαλές, τα μεγαλύτερα αποθέματα υδρογονανθράκων και οι αγωγοί ιστοί αράχνης που μέσα τους είναι μπλεγμένη όλη η Ευρώπη, και βέβαια η καλύτερη από τσαρική κληρονομιά διπλωματική μηχανή του πλανήτη μπορεί να μετατρέψει έναν δουλικό, πονηρό και αδίστακτο κνιτάκο σε πολιτική ιδιοφυία.

Πιο λεπτομερειακά αυτό το πολύπλοκο παιχνίδι της ρώσικης διπλωματίας το αναλύσαμε στο άρθρο μας "Το νόημα και τα όρια της αναβίωσης του εθνικού κανιβαλισμού στο Μακεδονικό" ( http://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-25-28/2013-02-16-19-25-54/item/908-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%BF%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF)

Το κρυμμένο μυστικό της συμφωνίας είναι στη διαδικασία της επικύρωσης

Όσο όμως αμαρτωλή και αν είναι στο περιεχόμενό της η συμφωνία έστω μερικής συμμόρφωσης της κυβέρνησης Ζάεφ με τις απαιτήσεις του ελληνικού σοβινισμού και των ρωσόφιλων που γίνανε στη συνέχεια απαιτήσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, άλλο τόσο αμαρτωλή είναι η διαδικαστική μορφή επικύρωσης αυτής της συμφωνίας. Στην ουσία εδώ δεν έχουμε μια συμφωνία. Έχουμε μια πιθανή μελλοντική συμφωνία, ή αλλιώς μια συμφωνία υπό αναστολή και υπό απόρριψη ανά πάσα στιγμή. Δεν πρόκειται δηλαδή για δυο ηγέτες που δίνουν τα χέρια αφού βάλουν την υπογραφή τους πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί και που αυτό που υπογράφουν αυτόματα δεσμεύει τις χώρες τους. Δεν πρόκειται δηλαδή για εκπροσώπους δύο λαών που συμφωνούν στην πλειοψηφία τους με αυτά που υπογράφουν οι ηγέτες τους, αλλά για δύο πολιτικούς απατεώνες που προσποιούνται τους ηγέτες καθώς την ίδια στιγμή που υπογράφουν αναγνωρίζουν ότι όχι μόνο δεν εκπροσωπούν ούτε τους λαούς ούτε και τις χώρες τους, αλλά ότι οι λαοί τους είναι διχασμένοι και μάλιστα δυσμενώς διατεθειμένοι απέναντι στη συμφωνία που οι εκπρόσωποί τους υπέγραψαν. Ξέρουν δηλαδή ότι επί μήνες ίσως και επί χρόνια αυτός ο διχασμός θα σέρνεται και θα παροξύνεται μέσα από αλλεπάλληλες ανταγωνιστικές ψηφοφορίες στις δυο χώρες σε Βουλές και σε δημοψηφίσματα. Ξέρουν ότι απλά υπέγραψαν το χρονικό μιας κρίσης, Στην ουσία θα πρόκειται για μια σειρά από προγραμματισμένες κλιμακώσεις εσωτερικών συγκρούσεων και ακόμα περισσότερο εξωτερικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

Γιατί δεν είναι μόνο διχασμένη η χώρα θύμα του εκβιασμού, η Δημ. της Μακεδονίας, όπως θα ήταν αναμενόμενο, είναι και η χώρα θύτης που ο βασανισμένος από τη χρεωκοπία λαός της είναι δουλεμένος έτσι εδώ και δεκαετίες από τους αντιδραστικούς που τον κυβερνάνε ώστε να πιστεύει ότι η μικρή γειτονική χώρα του κλέβει το κύρος και την αξιοπρέπεια ακόμα και αν αραιώσει το κρατικό της όνομά μέσα σε ένα άλλο ανύπαρκτο ως χθες συνθετικό όπως πχ το Βόρεια. Αυτό το αίσθημα αδικίας και ταπείνωσης, ιδιαίτερα μετά τη χρεωκοπία της χώρας μας έχει δυναμώσει τη φασιστική ιδεολογία που ασταμάτητα ενσταλάζουν στο λαό κυρίως οι ρωσόδουλοι κάτω από την καθοδήγηση του επιδέξιου αφεντικού τους. Λέμε επιδέξια τη ρώσικη διπλωματία γιατί έχει καταφέρει να τη θεωρούν σωτήρα τους και οι εθνικιστές της Δημ. της Μακεδονίας που δεν θέλουν καμιά αλλαγή στο σκέτο Μακεδονία και οι έλληνες εθνικιστές που θέλουν κατάργηση κάθε μη ελληνικής Μακεδονίας. Αυτή η ρώσικη επιδεξιότητα συνίσταται στο ότι οι πράκτορες της Ρωσίας και στις δύο χώρες δείχνουν πάντα τους δυτικούς σαν υπεύθυνους της προδοσίας της χώρας τους.

Στην πραγματικότητα όλο το ζουμί αλλά και το κρυμμένο μυστικό αυτής της συμφωνίας βρίσκεται στη διαδικασία επικύρωσής της από τις δύο χώρες, μια διαδικασία με πολλά βήματα που είναι αδύνατο να τα καταλάβει κανείς αν δεν ανακαλύψει τη λογική της και η λογική της είναι ότι επιτρέπεται η Δημοκρατία της Μακεδονίας να ξεκινήσει τη διαδικασία ένταξής στην ΕΕ, δηλαδή τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, αλλά ποτέ να μην ξεκινήσει και ακόμα λιγότερο ποτέ να μην πραγματοποιήσει την ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Γι αυτό το λόγο η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ άπαξ και υπογραφεί από αυτούς τους δυο πρέπει μόνο να περάσει από τη μακεδονική Βουλή, που εύκολα θα περάσει γιατί θα χρειαστεί μια απλή πλειοψηφία που την έχει ο Ζάεφ, για να αρχίσουν άμεσα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις από την ΕΕ. Αυτές δεν σημαίνουν αυτόματα και πλήρη ένταξη αλλά είναι ανώτερες πρακτικές σχέσεις με την ΕΕ και κυρίως εσωτερικές αλλά και εξωτερικές αλλαγές στη λειτουργία της συγκεκριμένης χώρας. Αντίθετα η διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ θα ξεκινήσει μόνο ονομαστικά αλλά στην πράξη καθόλου. Συγκεκριμένα πάλι μετά την εύκολη έγκριση της συμφωνίας από τη μακεδονική Βουλή το ΝΑΤΟ θα στείλει μια πρόσκληση για ένταξη στη Δημ. της Μακεδονίας. Για να γίνει αυτή η πρόσκληση πρέπει να έχει στείλει κάθε χώρα του ΝΑΤΟ μια επιστολή που θα εγκρίνει αυτήν την ένταξη. Αυτήν την επιστολή στο ΝΑΤΟ έχει συμφωνήσει να τη στείλει σχετικά σύντομα και η Ελλάδα. Αλλά όλες οι επιστολές οπότε και η ελληνική δεν θα έχει καμιά πρακτική ισχύ αν δεν κυρωθεί από τη Βουλή κάθε χώρας. Όμως η ελληνική Βουλή θα κυρώσει αυτήν την επιστολή μόνο αν η γειτονική χώρα έχει 1) ψηφίσει «ναι» στο δημοψήφισμα για την έγκριση της συμφωνίας Τσίπρα- Ζάεφ και, 2) που είναι το δυσκολότερο, αν έχει ψηφίσει μετά από αυτό με πλειοψηφία των 2/3 της μακεδονικής Βουλής υπέρ της αλλαγής του συντάγματος. Αυτή η πλειοψηφία των 2/ 3 είναι αδύνατη αν δεν γίνουν νέες εκλογές που ο Ζάεφ έχει δεσμευτεί ότι δεν θα κάνει σύντομα και τις οποίες είναι πολύ αμφίβολο αν είναι δυνατό να κερδίσει μαζί με τους αλβανούς εθνικιστές με τέτοια διαφορά. Αυτά όλα σημαίνουν ότι η σχέση ΕΕ –Δημ. της Μακεδονίας ξεκινάει αύριο στην πράξη χωρίς βέβαια να ολοκληρώνεται χωρίς την τελική έγκριση της συμφωνίας από την Ελλάδα κλειδοκράτορα, αλλά η σχέση με το ΝΑΤΟ μένει μόνο στα χαρτιά αν δεν ψηφιστεί από τον κλειδοκράτορα, πράγμα που μόνο μετά από πολλούς μήνες ή και χρόνια μπορεί θεωρητικά να συμβεί.

Αυτή η κεφαλαιώδης διαφορά ήρθε αρχικά στην επιφάνεια από διαρροές της κυβέρνησης προς τον τύπο, πριν από λίγες εβδομάδες. Σύμφωνα με αυτές τις διαρροές η υπόθεση με το όνομα θα προχωρούσε πρώτα με την ΕΕ και στο τέλος με το ΝΑΤΟ. Κάτω από την κατακραυγή των σοβινιστών η κυβέρνηση απέσυρε αυτό το σχέδιο και έκρυψε πίσω από πιο ασαφείς διατυπώσεις τη διαφορά στις διαδικασίες ένταξης μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Η διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές διαδικασίες οφείλεται αποκλειστικά σε ένα πράγμα: στο ότι η Ρωσία θέλει την ευρωπαϊκή εμπλοκή στη Δημοκρατία της Μακεδονίας αλλά όχι την εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε αυτήν. Αυτό γιατί η Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά τις ιταλικές εκλογές, είναι ιδιαίτερα διαβρωμένη από τη ρώσικη διπλωματία και τη ρώσικη πολιτική τόσο σε θεσμικό επίπεδο (Κομισιόν των Γιουνκέρ, Μογκερίνι και Γιουρογκρουπ των Σεντένο και Σολτς) όσο και σε επίπεδο ανώτατων κρατικών ηγεσιών. Σύσσωμες οι κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις Ελλάδας και Κύπρου, Γερμανία των Μέρκελ-Σταϊνμάγερ, Ιταλία της Λέγκας και των Πέντε αστέρων, Αυστρία του Κουρτς, Ουγγαρία του Ορμπάν, Ισπανία και Πορτογαλία στα χέρια ρωσόφιλων πρωθυπουργών, ενώ η μοναδική σήμερα οικονομικά και κυρίως στρατιωτικά ισχυρή αντιπουτινική χώρα της Ευρώπης, η Αγγλία, είναι εκτός ΕΕ. Μια τόσο διαβρωμένη από τη Ρωσία αλλά και γι αυτό το λόγο μισοδιασπασμένη ΕΕ είναι ιδανικό εργαλείο για καταστροφικές μαλάξεις στη γειτονική χώρα μέχρι να συμπιεστεί τόσο πολύ η εκεί η πατριωτική της αντιπολίτευση ώστε να καταφύγει εξοργισμένη με την Ευρώπη στην αγκαλιά των χειρότερων σοβινιστών της που είναι ήδη υποχείρια του χίτλερ Πούτιν. Στο μεταξύ οι διάφοροι Γιουνκέρ, Μογκερίνι, Μέρκελ και Σία θα φροντίζουν να μοιράζουν λεφτά και πολιτική επιρροή στους υποτιθέμενους ευρωπαίους φίλους του ρωσόδουλου Ζάεφ με τους οποίους η Γκάζπρομ ήδη κάνει μεγάλες μπίζνες και άγρια πολιτική διείσδυση.

Αντίθετα η πουτινική Ρωσία παρά την υποτακτική της προεδρία Τραμπ, που την κέρδισε με καλο-οργανωμένο ρεσάλτο στο κέντρο της σαπισμένης ιμπεριαλιστικής αμερικάνικης πολιτικής, έχει σήμερα σαν μόνο της άμεσα υπολογίσιμο στρατιωτικό και εν μέρει πολιτικό αντίπαλο στην ευρωπαϊκή ήπειρο το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται στην κύρια πλευρά κάτω από την στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ, που ακόμα δεν την ελέγχει ο Τραμπ, καθώς και κάτω από την ηγεσία εκείνων των τάσεων μέσα στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που αντιλαμβάνονται μετά την Κριμαία και την Γεωργία σαν κύρια για την ΕΕ τη ρώσικη απειλή. Βεβαίως τα όπλα τα κινεί η πολιτική και η πολιτική είναι στα χέρια των δυτικών υφεσιακών ιμπεριαλιστών που προς πολύ μεγάλη τέρψη του ρωσοκινεζικού άξονα βλέπουν την κύρια απειλή τους όχι από αυτόν αλλά από τους μικρομεσαίους φασισμούς του τρίτου κόσμου. Αυτοί οι ιμπεριαλιστές χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ στις πιο άδικες και τις πιο καταστροφικές για τους λαούς του τρίτου κόσμου και τελικά για τους λαούς της Ευρώπης επεμβάσεις. Αυτό είναι το λεγόμενο «Νότιο ΝΑΤΟ» (σε αντίθεση με το Βόρειο ΝΑΤΟ) για το οποίο μιλάει με τόση τρυφερότητα   ο Κοτζιάς και στο οποίο βέβαια συμμετέχει με αξιοζήλευτη προθυμία η πολιτικά ρωσοκρατούμενη Ελλάδα.

Ωστόσο Βόρειο ή Νότιο το ΝΑΤΟ,  για μια μικρή, περικυκλωμένη από άρρωστους σοβινισμούς και απειλούμενη με διαμελισμό βαλκανική χώρα σαν την Δημ. της Μακεδονίας η ένταξή της σε αυτό λειτουργεί στη συνείδηση του λαού της σαν παράγοντας ασφάλειας, πράγμα που καθυστερεί την απορρόφησή της από το ρωσοκινεζικό ευρασιατικό άξονα πράγμα. Αυτό εξοργίζει το Κρεμλίνο, όπως το απέδειξε η πραξικοπηματική αντίδρασή του στην ένταξη του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ.

Γι αυτό όσα ονόματα και αν αλλάξει η γειτονική χώρα δεν μπαίνει με πρακτικά ουσιαστικά βήματα στο ΝΑΤΟ δηλαδή με την έγκριση της Ελλάδας. Η απόδειξη βρίσκεται στα ίδια τα γεγονότα. Η γειτονική χώρα πρωτοδέχθηκε να αλλάξει το όνομά της σε ΦΥΡΟΜ κυρίως για να μπορεί να μπει στο ΝΑΤΟ βάσει της προσωρινής συμφωνίας. Όταν όμως ήρθε η ώρα για να γίνει αυτό η Ελλάδα, τότε του Καραμανλή, έβαλε βέτο και μάλιστα γι αυτό το λόγο καταδικάστηκε από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γι αυτό το λόγο άλλωστε ακούει κανείς να επαναλαμβάνεται διαρκώς η φράση ότι η ελληνική Βουλή δεν θα ψηφίσει ένταξη στο ΝΑΤΟ αν δεν ικανοποιηθεί και η πιο «μικρή λεπτομέρεια» στην απροσδιόριστη ακόμα στα σημεία της διαδικασία συμμόρφωσης της γειτονικής χώρας στην συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Άλλωστε γι αυτό το σκοπό φροντίζει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να διατηρούν καυτή την αποστροφή του έθνους αλλά και τη δυσπιστία αντίστοιχα στη συμφωνία που μόλις υπέγραψε ο υποτιθέμενος ηγέτης της χώρας. Είναι μάλιστα εντελώς χαρακτηριστικό για το πόσο αδιάφορο είναι το πολιτικό καθεστώς στο ζήτημα του ονόματος καθ εαυτού, το ότι η κυβέρνηση, χωρίς καν να αποχωρήσουν οι ΑΝΕΛ από μέσα της, αποδέχτηκε το όνομα με το Μακεδονία σαν συνθετικό από τώρα δηλαδή με τις υπογραφές Τσίπρα-Ζάεφ μόνο, δηλαδή δίχως την προηγούμενη επικύρωση της συμφωνίας. Που σημαίνει ότι αυτό το όνομα θα μπορεί να χρησιμοποιείται από τώρα από τη χώρα αυτή ό,τι και να γίνει με την κύρωση της συμφωνίας, δηλαδή ότι και να γίνει με την ένταξη της σε ΝΑΤΟ ή ΕΕ. Μάλιστα το πολιτικό καθεστώς αποδέχτηκε χωρίς σεισμό και το ως χθες πιο αδιανόητο για τον λαό που το ίδιο ξεσήκωσε στα συλλαλητήρια να ονομάζεται ο γειτονικός λαός σκέτα μακεδονικός και η γλώσσα του σκέτα μακεδονική. Αυτά σημαίνουν: «Κύριοι μπορείτε τελικά να λέγεστε όπως θέλετε αρκεί να μην είσαστε στο ΝΑΤΟ και προς το παρόν ούτε στην ΕΕ», δηλαδή αρκεί να είσαστε στη διάθεση της Ρωσίας.

Πιο καλά και πιο κυνικά απ όλους το λέει αυτό το καθαρόαιμο πρακτορείο της Ρωσίας το κόμμα των δολοφόνων του Ζαχαριάδη και των προδοτών των συντρόφων μας του ΔΣΕ, μακεδόνων και ελλήνων, που στήθηκαν στον τοίχο για να υποστηρίξουν τα δημοκρατικά δικαιώματα των εθνικά μακεδόνων. Το ψευτοΚΚΕ λοιπόν παραδέχτηκε τελευταία ότι δεν ψηφίζει κανένα όνομα αν αυτό σημαίνει ότι η γειτονική χώρα θα μπει στο ΝΑΤΟ. Εννοείται ότι ως το τέλος θα επιμένει για να εξασφαλίζει την αγάπη των φασιστών και σοβινιστών κάθε είδους ότι μακεδονικό έθνος και μακεδονική εθνική μειονότητα δεν υπάρχουν.

Όλη αυτή η περιπέτεια με το όνομα είναι μια κολοσσιαία απάτη σε βάρος του μακεδονικού λαού, του ελληνικού λαού και όλων των λαών της Ευρώπης. Είναι μια απάτη που προετοιμάζει έναν μεγάλο πόλεμο. Μια απάτη που για όσους νοιώθουν από φασισμό και βία μυρίζει φόνο. Για μας τους κομμουνιστές της εποχής του ιμπεριαλισμού και του σοσιαλιμπεριαλισμού η μικρή γειτονική μας χώρα θα ονομάζεται Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αυτό είναι το διεθνιστικά σωστό. Αυτό είναι και το πραγματικό συμφέρον του βασανισμένου λαού μας. Αυτοί που του στήσανε την απάτη του Ονόματος είναι αυτοί που σήμερα τον πεινάνε, και είναι αυτοί που αύριο θα τον πάνε στην δικτατορία και τον πόλεμο.

ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. ΤΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΜΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ