Αυτό το "ξεκάρφωμα" έχει γίνει μια αναγκαιότητα οπό τη μια μεριά επειδή μετά την Κριμαία και την άνοδο του ρωσόφιλου Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, η Ευρώπη έχει αρχίσει να ανησυχεί βαθιά με τη ρώσικη στρατηγική διείσδυσης και περικύκλωσής της, ενώ από την άλλη η συμμορία Τσίπρα παίζει έναν παγκόσμιο διπλωματικό ηγετικό ρόλο- σαν εισοδιστής της Ρωσίας στη Δύση- στο Μακεδονικό, στο Αλβανικό, στο Προσφυγικό, ιδιαίτερα στο ελληνο-ιταλικό Μέτωπο του Νότου, στο Τουρκικό και, κυρίως στη Μέση Ανατολή μέσα από το διπλωματικό και ενεργειακό τοπικό άξονα Ισραήλ- Αίγυπτου- Κύπρου. 

Με την "αντιρώσικη" κίνησή τους οι Τσίπρας - Κοτζιάς, που μοστράρονται τελευταία σαν "υπεύθυνοι" και επιδέξιοι ηγέτες διεθνούς βεληνεκούς, μπορούν να ξεπλυθούν για τα αλλεπάλληλα βέτο τους στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ υπέρ της Ρωσίας, αλλά και της Κίνας, για τη φιλορώσικη στάση τους στην υπόθεση Σκριπάλ, να ξεπλυθούν για την παράδοση της Θεσσαλονίκης στο ρώσο ολιγάρχη Σαββίδη, να ξεπλυθούν για την παράδοση των δύο μεγάλων λιμανιών της χώρας σε ρωσοκινέζικα συμφέροντα καθώς και για την παράδοση των δικτύων του φυσικού αερίου και του ηλεκτρικού στη Γκάζπρομ και στους κινέζικους κρατικομονοπωλιακούς γίγαντες. Έτσι θα μπορέσουν να γίνουν επιδέξιοι και κυρίως έμπιστοι απεσταλμένοι της Δυτικής διπλωματίας στο προσφυγικό, στα Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. 

Τους έχει ήδη ανατεθεί ανοιχτά και επίσημα αυτός ο ρόλος από τον Πομπέο, τον υπουργό εξωτερικών του Τραμπ. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εμφανίζονται ακόμα και σαν αμερικάνοι πράκτορες και ταυτόχρονα σαν γέφυρες μεταξύ Τραμπ και ΕΕ, και μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας με την αμέριστη υποστήριξη των ρωσόφιλων που είναι επίσης μεταμφιεσμένοι σε ακραιφνείς ευρωπαίους Μέρκελ, Ρέντζι, Γιουνκέρ, Μογκερίνι. Το ρόλο της γέφυρας θα μπορούν να τον παίζουν γιατί ήδη έχουν φροντίσει να αναγγείλουν (δες το σχετικό άρθρο περί απελάσεων στην Καθημερινή) ότι δεν κατηγορούν την Ρωσία για ανάρμοστες δραστηριότητες στην Ελλάδα, αλλά μόνο κάποιους ελάχιστους ουσιαστικά αυτόβουλους "μηχανισμούς" μέσα στη ρώσικη διπλωματική αποστολή.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι από δω και μπρος σαν το νέο πιο καθαρό ρωσικό κόμμα θα εμφανίζεται η ουσιαστικά Καραμανλική (και εν μέρει σαμαρική) ΝΔ, με αρχηγό το θλιβερό υποτακτικό τους Μητσοτάκη που θα μοιάζει όλο και περισσότερο με τους ανοιχτούς ρωσόφιλους δεξιούς και υπερδεξιούς Κουρτς, Σαλβίνι, Ορμπάν κλπ, ενώ ο Τσίπρας θα έχει γίνει φτυστός ένας ευρωπαίος σοσιαλδημοκράτης τύπου Στάινμαγερ, Ρέντζι κλπ. Η διαδικασία της σταδιακής μετατροπής της ΝΔ σε εθνοσοβινιστικό ρωσόφιλο κόμμα έχει ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα με τη διαδικασία της σταδιακής μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ από ρωσόφιλο σε δυτικό κόμμα. Αυτή η νέα κατανομή ρόλων εκφράζεται με αρκετή σαφήνεια στο Μακεδονικό όπου ο Τσίπρας παριστάνει τον δυτικό που θέλει τάχα να βάλει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ ενώ ο Μητσοτάκης, δηλαδή ο Καραμανλής, έχει αναλάβει το ρόλο να εμποδίσει τελικά αυτήν την ένταξη, όπως θέλει η Ρωσία και ο ελληνικός εθνοσοβινισμός.

Δηλαδή ο Τσίπρας θα είναι από δω και μπρος κύρια σε ρόλο Μέρκελ-Στάινμαγερ ή αλλιώς Ευρωπαίου που θέλει απλά στοιχειωδώς καλές σχέσεις με Ρωσία. Άλλωστε είχε ετοιμαστεί για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία εδώ και χρόνια.

Εννοείται ότι τέτοιους ρόλους δεν θα μπορούσε να αναλάβει η συμμορία Τσίπρα χωρίς την άνοδο Τραμπ, Σαλβίνι, Κουρτς στην εξουσία, χωρίς την άνοδο του Afd στη Γερμανία και του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία, χωρίς την πτώση του Ραχόι, και κυρίως χωρίς την έξοδο της μοναδικής μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας που αντιστέκεται στον Πούτιν, της Αγγλίας από την ΕΕ, δηλαδή χωρίς κοσμοϊστορικές αλλαγές συσχετισμών στον κόσμο. 

Αυτή η προβοκατόρικη διπρόσωπη ρώσικη πολιτική, μπορεί εύκολα να μοιράζει διαφορετικούς ρόλους στους πράκτορές της γιατί γίνεται πιστευτή στα μάτια των δυτικών αναλυτών που σαν αστοί είναι φοβερά επιρρεπείς στο να πιστεύουν σε θαύματα, όπως πχ πίστεψαν ότι η Ρωσία πέθανε γεωπολιτικά στα 1990 για να τη δουν έκπληκτοι να γιγαντώνεται μετά το 2010 (σημειώνουμε ότι οι μαρξιστές της ΟΑΚΚΕ επέμεναν από τα 1990 ότι μια αυτοκρατορία δεν αυτοκτονεί και ότι απλά επρόκειτο για ένα στρατηγικό ελιγμό για τον καθησυχασμό της Δύσης). Τελευταία οι ίδιοι άνθρωποι πίστεψαν στο θαύμα ότι ο Τσίπρας και όλο το φανατικά αντιευρωπαϊκό και αντισημιτικό και αρχικά αντιμακεδονικό του κόμμα έγινε ξαφνικά ο ηγέτης του ευρωπαϊσμού, του μακεδονισμού και της φιλο-ισραηλινής πολιτικής στην Ελλάδα και σε όλα τα Βαλκάνια λόγω ιδιοφυούς ρεαλισμού. Μέσα στον χρηματιστηριακής οικονομικής προέλευσης και ιδεαλιστικής παιδείας εφησυχασμό του δυτικού ιμπεριαλισμού απέναντι στο νεοναζιστικό άξονα Ρωσίας-Κίνας, τα νεαρά πρακτοράκια, πρώην κνιτάκια, του ρωσοκινεζικού νεοναζιστικού άξονα Τσίπρας και Κοτζιάς κλπ μετράνε για Ταλεϋράνδοι. Τους είναι αδύνατο να καταλάβουν ότι δεν είναι αυτοί οι μετανοιωμένοι για τις νεανικές αποκοτιές του ρεαλιστές που σαν ώριμοι πολιτικοί άνδρες αποφάσισαν να γυρίζουν πια γύρω από το δυτικό ήλιο, αλλά είναι αντίθετα η σακατεμένη μισο-αλωμένη και πολιτικά διασπασμένη Δύση που γυρίζει τρελαμένη γύρω από τη μαύρη τρύπα της υπομονετικής, καλά μελετημένης και ιστορικά εισοδιστικής νεοτσαρικής ρώσικης διπλωματίας και τους πράκτορες της. Αυτό ώσπου να ξυπνήσει από τον ίλιγγο της πτώσης της και να αντισταθεί.