Πριν δύο χρόνια τέτοια εποχή ο Παπανδρέου ο Γ΄  εξάγγειλε στην Κοζάνη (!) το τέλος του φτηνού ελληνικού λιγνίτη σαν εθνικού καύσιμου και ανάγγελνε τη μετάβαση στην νέα υποτίθεται εποχή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας(ΑΠΕ).

Όσο προφανές είναι ότι η μόνη διέξοδος από την οικονομική κρίση είναι η ανάπτυξη της βιομηχανίας και ιδιαίτερα της βαριάς, άλλο τόσο είναι σίγουρο ότι το διακομματικό σύστημα σε επίπεδο ηγεσιών, που τώρα κυβερνά μέσω της ηγεσίας Μητσοτάκη της ΝΔ, σαμποτάρει την οικονομία για λογαριασμό του ρωσοκινεζικού Αξονα εμποδίζοντας οποιαδήποτε δυνατότητα ανάπτυξής της. Αυτό το πετυχαίνει ο Μητοστάκης παρά τις αντιστάσεις που υπάρχουν στο κόμμα του από λίγους υπουργούς του πολιτικούς εκπροσώπους της ντόπιας ή της δυτικής αστικής τάξης.

  ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΞΕΣΠΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ! ΝΕΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ   Την ώ­ρα που η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέ­λου ε­ξα­πα­τά αι­σχρά τη χώ­ρα λέ­γο­ντας ό­τι βγαί­νου­με α­πό τη διε­θνή ε­πι­τή­ρη­ση των δα­νει­στών γιατί πάμε κα­λύ­τε­ρα και η α­ντι­πο­λί­τευ­ση την ε­ξα­πα­τά α­κό­μα αι­σχρό­τε­ρα λέ­γο­ντας ότι δεν υ­πήρ­ξε πο­τέ α­νά­γκη των πι­στω­τών για­τί “λε­φτά υ­πάρ­χουν”

 

Στη Βου­λή υ­πάρ­χει μια ο­μά­δα οικο­νο­μι­κών α­να­λυ­τών που α­πο­τε­λούν το λε­γό­με­νο «Γρα­φεί­ο για την πα­ρα­κο­λού­θη­ση της ε­κτέ­λε­σης του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού». Το Γρα­φεί­ο αυ­τό κά­θε τρί­μη­νο συ­ντάσ­σει και δη­μο­σιεύ­ει έκ­θε­ση για την πο­ρεί­α των οι­κο­νο­μι­κών με­γε­θών της χώ­ρας, ε­νώ πα­ράλ­λη­λα προ­χω­ρεί και σε ε­κτι­μή­σεις για την πε­ραι­τέ­ρω πο­ρεί­α της οι­κο­νο­μί­ας.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΠΟΤ "Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ''

 

Ο πρό­ε­δρος της Ρου­μα­νί­ας Τρα­ϊ­άν Μπα­σέ­σκου κα­ταγ­γέλ­λει τη Μό­σχα ό­τι χρη­μα­το­δο­τεί ο­μά­δες πε­ρι­βαλ­λο­ντο­λό­γων στα πλαί­σια του σχε­δί­ου της για την α­κύ­ρω­ση της ε­ξό­ρυ­ξης του σχι­στο­λι­θι­κού α­ε­ρί­ου* της χώ­ρας του. Είναι η πρώ­τη στον κό­σμο ε­πί­ση­μη κα­ταγ­γε­λί­α α­πό μια κυ­βέρ­νη­ση ό­τι η Ρω­σί­α σα­μπο­τά­ρει πα­ρα­γω­γι­κές ε­πεν­δύ­σεις και μά­λι­στα ε­πεν­δύ­σεις που ε­ξα­σφαλί­ζουν σε μια χώ­ρα ε­νερ­γεια­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ - ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΑΝ ΕΧΘΡΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΘΟΡΥΒΑ ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΡΩΣΙΑΣ   H πιο με­γά­λη τρα­γω­δί­α για το λα­ό μας, με­γα­λύ­τε­ρη α­κό­μα και α­πό το ότι ξαφ­νι­κά κα­τα­στρά­φη­κε η ζωή του, εί­ναι ό­τι δεν ξέ­ρει ποιος στ α­λή­θεια εί­ναι ο φταί­χτης για να τον πο­λε­μή­σει. Κυ­βέρ­νη­ση και α­ντι­πολί­τευ­ση του δεί­χνουν τους δα­νει­στές, ι­διαί­τε­ρα τη Γερ­μα­νία.

 

Σύμ­φω­να με α­να­κοί­νω­ση της Ελ­λη­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ε­μπο­ρί­ου και Ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας (Ε­ΣΕΕ), θα πρέ­πει να υ­πάρ­ξει ά­με­σα συμ­φω­νί­α με τους πι­στω­τές, δια­φο­ρε­τι­κά δεν θα μπο­ρέ­σει η οι­κο­νο­μί­α της χώ­ρας να λει­τουργή­σει. “Κά­θε η­μέ­ρα που περ­νά­ει χω­ρίς να υ­πάρ­χει συμ­φω­νί­α α­νά­με­σα στην κυ­βέρ­νη­ση και τους δα­νει­στές χά­νο­νται 22,3 ε­κατ. ευ­ρώ α­πό το Α­ΕΠ της χώ­ρας, κά­θε 24 ώ­ρες κλεί­νουν 59 ε­πι­χει­ρή­σεις και μειώ­νε­ται η πλή­ρης α­πα­σχό­λη­ση κατά 613 θέ­σεις ερ­γα­σί­ας”

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

 

Η α­νά­πτυ­ξη της πα­ρα­γω­γής εί­ναι ο μό­νος  δρό­μος για να πα­ρα­χθεί κοι­νω­νι­κός πλού­τος και στη συ­νέ­χεια να μοι­ρα­στεί στα μέ­λη της κοι­νω­νί­ας. Πως θα μοι­ρα­στεί, αυ­τό το α­πο­φα­σί­ζει η τα­ξι­κή πά­λη. Αλ­λά για να μοι­ρα­στεί κά­τι πρέ­πει πρώ­τα να υ­πάρ­ξει. Δεν χρειά­ζε­ται να εί­ναι κα­νείς βα­θυ­στό­χα­στος μαρξι­στής ή α­στός οι­κο­νο­μο­λό­γος των κο­ρυ­φαί­ων πα­νε­πι­στη­μί­ων. Το λέει η α­πλή λο­γι­κή.