Φαίνεται πως οι συμμαχίες του Σύριζα με τον παλιό εσωτερικάκια Κοντονή και τον ακαδημαϊκό Παρασκευόπουλο του βγήκαν ξινές! Όχι ότι αυτοί οι δυο είναι τίποτα δημοκράτες στον μέχρι τώρα πολιτικό τους βίο. Κάθε άλλο! 

Πρέπει να κατασταλάξουν κάπως τα πράγματα για να μπορούμε να δώσουμε μια ολοκληρωμένη συνθετική εξήγηση για τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα του Σύριζα τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερα να δοθεί η εξήγηση πρώτο γιατί χρειάστηκε να κάνει το πραξικοπηματικό δημοψήφισμα υπέρ του "όχι" παράλληλα με το κλείσιμο των τραπεζών  και να πάει αμέσως μετά από αυτό να προτείνει ένα παταγώδες και ακόμα πιο πραξικοπηματικό "ναι" στο χειρότερο μνημόνιο της πενταετίας.

Αντίθετα από αυτό που πιστεύουν πολλοί στην Ευρώπη ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση ερασιτεχνών ιδεολόγων, οι άνθρωποι που έχουν έρθει στην εξουσία είναι επαγγελματίες προβοκάτορες και τα πάνε ως τώρα αρκετά καλά σύμφωνα με τη φύση τους και με τους βρώμικους στόχους που τους έχουν αναθέσει τα αφεντικά τους.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΔΙΠΟΛΟ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ»-«ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ» ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΙ ΜΕ ΤΡΟΠΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η αγριανθρωπιά με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το προσφυγικό – μεταναστευτικό είναι ευθέως ανάλογη με εκείνη που δείχνει στην εσωτερική πολιτική ζωή, απέναντι στο ψωμί του λαού και στη δημοκρατία. Μόνο που, σε αντίθεση με τον κλασσικό, παλαιοδεξιό φασισμό, η πολιτική των σοσιαλφασιστών είναι ντυμένη με μανδύα «τρυφερής» και «διεθνιστικής» φιλανθρωπίας.

Είναι αρκετά φανερό πια από την εξέλιξη των πραγμάτων ότι το σκάνδαλο Καλογρίτσα ήταν φτιαγμένο από την αρχή για να κρύβει το αληθινά μεγάλο σκάνδαλο που είναι το σκάνδαλο Σαββίδη, δηλαδή η παράδοση ενός από τους ελάχιστους πλέον τηλεοπτικούς σταθμούς της Ελλάδας, μιας χώρας της ΕΕ, στην αντιευρωπαϊκή νεοχιτλερική Ρωσία του Πούτιν, ή για να το πούμε ωμότερα σε έναν γκαουλάιτερ του Πούτιν στην Ελλάδα, ο οποίος θα έχει σα βάση και κέντρο της εξουσίας του το επίδοξο μεγαλύτερο χερσαίο λιμάνι της Ρωσίας στη Μεσόγειο, τη Θεσσαλονίκη.

EΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΑΜΠΟΤΕΡ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΙΣ ΓΑΛΕΡΕΣ

ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ!

Μόνο ένα δημοκρατικό και πατριωτικό κίνημα με κέντρο τους εργαζόμενους και τους ανέργους μπορεί να σώσει τη χώρα από τη μεγάλη πείνα και καταστροφή που φέρνει η συμμορία Τσίπρα και οι ρώσοι προστάτες της

Οι χειρισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των σχέσεων κράτους-εκκλησίας μόνο επιφανειακά θα μπορούσαν να περάσουν σαν μια προσπάθεια εκδημοκρατισμού του πολιτικού συστήματος. Η κάλπικη φύση αυτού του «εκδημοκρατισμού» φανερώνεται στη συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου που αφορά κυρίως τη μισθοδοσία των παπάδων, αλλά χαρακτηριστικά και στην κοινή διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας από εκκλησία και κράτος.

Η κυβέρνηση, μέσω του διακομματικού ΕΣΡ αυτή τη φορά, και όχι μόνη της και αυτοπροσώπως όπως προηγουμένως, που είχε φάει την κατραπακιά από το Συμβούλιο της Επικρατείας, προχωράει ολοταχώς στην τελική υποταγή του συνόλου του τηλεοπτικού τοπίου της χώρας μας στη φιλορώσικη κρατικο-ολιγαρχία. Ήδη με διάφορους τρόπους έχει καταφέρει να ελέγξει ένα μεγάλο ποσοστό του Τύπου, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Τώρα όμως πρόκειται για την τελική επίθεση.

Μέσα σε μία στιγμή όλα τα θέματα της επικαιρότητας πάγωσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων, και μία εικόνα εντυπώθηκε βαθειά στη συνείδηση της χώρας σαν ένα σοκ που αναζητάει την εξήγηση του : ήταν η εικόνα του πουτινικού ολιγάρχη Σαββίδη να τρέχει μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, με το όπλο του στην πίσω τσέπη του παντελονιού σε κοινή θέα, και το χέρι του σε ετοιμότητα για να το πιάσει, για να εξαναγκάσει με απειλή βίας το διαιτητή του αγώνα που μόλις είχε ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ να αλλάξει την απόφαση του.

 Το πιο με­γά­λο πο­λι­τι­κό πρό­βλη­μα σ’ αυ­τή τη χώ­ρα δεν εί­ναι ό­τι έ­χουμε έ­να πρω­θυ­πουρ­γό που α­πρό­κλη­τα χρε­ω­κό­πη­σε τις τρά­πε­ζες, διέ­λυ­σε το πιστω­τι­κό σύ­στη­μα και το σύ­στη­μα πλη­ρω­μών δί­νο­ντας το τε­λειω­τι­κό χτύ­πη­μα σε μια ή­δη λι­πό­θυ­μη πα­ρα­γω­γι­κή μη­χα­νή, τέ­τοιο που μό­νο μια ξέ­νη κα­το­χή θα έ­δι­νε. Ού­τε εί­ναι ό­τι αυ­τός ο πρω­θυ­πουρ­γός έ­χει σαν βα­σι­κή του α­πο­στολή να πα­ρά­γει διαρ­κώς νέ­ο πε­λώ­ριο χρέ­ος για τη μι­κρή χώ­ρα του ώ­στε να δια­σπά­ει τον οι­κο­νο­μι­κά ι­σχυ­ρό αλ­λά πο­λι­τι­κά α­σύν­δε­το δα­νει­στή του.