Τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες οι έλ­λη­νες τη­λε­θε­α­τές, αλ­λά και οι α­πλοί α­να­γνώ­στες των ε­φη­με­ρί­δων, γί­νο­νται κα­θη­με­ρι­νά δέ­κτες ε­νός κα­ται­γι­στικού μπα­ράζ α­πό ρε­πορ­τάζ και δη­μο­σιεύ­μα­τα που α­φο­ρούν στα ευ­ρή­μα­τα των αρχαιο­λό­γων στην Αμ­φί­πο­λη.  Έ­χουν κα­τα­ντή­σει πια συ­νηθισμέ­νο φαι­νό­μενο οι βα­ρύ­γδου­ποι τί­τλοι και οι ρη­το­ρι­κές με­γα­λο­στο­μί­ες για έ­να ζή­τη­μα στο ο­ποί­ο οι α­λη­θι­νοί ε­πι­στή­μο­νες και οι λά­τρεις της αρ­χαί­ας τέ­χνης και της αρ­χαιο­λο­γί­ας θα τη­ρού­σαν αι­δή­μο­να σι­γή, α­ντί για α­με­τρο­έ­πεια,

 

Με την επίσκεψη του στη Μόσχα, ο Τσίπρας έγινε ο πρώτος αρχηγός ευρωπαϊκού κράτους που πρόδωσε την κοινή ευρωπαϊκή αντίσταση στους χίτλερ εισβολείς και διαμελιστές της Ουκρανίας, διαφωνώντας ανοιχτά με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις

Η καταστροφική περιπέτεια στην οποία έχει σύρει τη χώρα μας η ρωσόδουλη κυβέρνηση Τσίπρα με τη δήθεν διαπραγμάτευσή της οδηγείται, όπως όλα δείχνουν μετά την αποτυχημένη σύσκεψη του Γιούρογκρουπ στις 22 του Μάη, σε μια νέα κλιμάκωση στις 15 του Ιούνη, κλιμάκωση που θα αποκαλύψει περισσότερο τον πραγματικό της στόχο.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΔΙΠΟΛΟ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ»-«ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ» ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΙ ΜΕ ΤΡΟΠΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η αγριανθρωπιά με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το προσφυγικό – μεταναστευτικό είναι ευθέως ανάλογη με εκείνη που δείχνει στην εσωτερική πολιτική ζωή, απέναντι στο ψωμί του λαού και στη δημοκρατία. Μόνο που, σε αντίθεση με τον κλασσικό, παλαιοδεξιό φασισμό, η πολιτική των σοσιαλφασιστών είναι ντυμένη με μανδύα «τρυφερής» και «διεθνιστικής» φιλανθρωπίας.

  Που το πάνε λοιπόν τα παλιανθρωπάκια;  Τι σκαρώνουν πάλι οι δύο επικεφαλής εκβιαστές του ελληνικού λαού και της Ευρώπης, οι δύο εγκάθετοι του Πούτιν, Σαμαράς και Τσίπρας;  Εκείνο που κάνουν είναι ότι συνεχίζουν να παίζουν τους δυο ρόλους τους, του «καλού» και του «κακού» απέναντι στην ΕΕ μόνο που τους παίζουν σε όλο και πιο δραματικούς τόνους και με διαρκώς νέες μορφές.

Μέσα σε μία στιγμή όλα τα θέματα της επικαιρότητας πάγωσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων, και μία εικόνα εντυπώθηκε βαθειά στη συνείδηση της χώρας σαν ένα σοκ που αναζητάει την εξήγηση του : ήταν η εικόνα του πουτινικού ολιγάρχη Σαββίδη να τρέχει μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, με το όπλο του στην πίσω τσέπη του παντελονιού σε κοινή θέα, και το χέρι του σε ετοιμότητα για να το πιάσει, για να εξαναγκάσει με απειλή βίας το διαιτητή του αγώνα που μόλις είχε ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ να αλλάξει την απόφαση του.

Φαίνεται πολύ πιθανό από τα μέχρι τώρα στοιχειά ότι ο Τσίπρας και το πιστό ρώσικο σκυλί του, ο Πολάκης, που έχει αναλάβει να δαγκώνει όσους οι καλοί τρόποι δεν το επιτρέπουν στο "δυτικό" αφεντικό του, έχουν στήσει την εξής προεκλογική μηχανή.

Από τη μια το κακό σκυλί δάγκωσε και απείλησε με μετεκλογικό ξέσκισμα όλους τους δικαστές και δημοσιογράφους που τολμάνε να καθυστερούν έστω και δειλά τη δικτατορία που ετοιμάζει ο πολυπρόσωπος πουτινικός στρατός στη χώρα. Από την άλλη το αφεντικό του τράβηξε με δύναμη το σκυλί και το μάλωσε και το τιμώρησε με το να μην το κατεβάσει στις εκλογές. Δηλαδή του απαγόρευσε να δαγκώνει στις πλατείες και του απαγόρευσε να εκλεγεί βουλευτής στην ερχόμενη πολύ κρίσιμη Βουλή. 

 

Ο σοσιαλφασισμός είναι «κομμουνισμός» και «δημοκρατία» στη μορφή και μαύρη ιμπεριαλιστική αντίδραση και φασισμός στο περιεχόμενο. Γι’ αυτό και μια από τις βασικές του ιδιότητες είναι η διαστροφή και η χρήση της επαναστατικής ιστορίας με τρόπο που να βολεύει τα μαύρα σχέδιά του για εξανδραποδισμό του λαού και υποταγή του στις χειρότερες μερίδες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου (σήμερα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό Άξονα).

Σε προηγούμενα άρθρα μας αναλύαμε την τακτική του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού που γίνεται με την ταχτική που έχουμε ονομάσει σκούπα-φαράσι, δηλ. με τον ερεθισμό ενός σοβινισμού (πχ του αλβανικού, ελληνικού ή βουλγάρικου), να στρέψει μια άλλη χώρα στην αγκαλιά της Ρωσίας δίωχνοντάς την από το πλευρό κρατών που η Ρωσία αντιμετωπίζει σαν κύριους εχθρούς της πχ άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, όπως μεγάλες χώρες της ΕΕ, ΗΠΑ κλπ

Η κυβέρνηση, μέσω του διακομματικού ΕΣΡ αυτή τη φορά, και όχι μόνη της και αυτοπροσώπως όπως προηγουμένως, που είχε φάει την κατραπακιά από το Συμβούλιο της Επικρατείας, προχωράει ολοταχώς στην τελική υποταγή του συνόλου του τηλεοπτικού τοπίου της χώρας μας στη φιλορώσικη κρατικο-ολιγαρχία. Ήδη με διάφορους τρόπους έχει καταφέρει να ελέγξει ένα μεγάλο ποσοστό του Τύπου, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Τώρα όμως πρόκειται για την τελική επίθεση.