Φαίνεται πολύ πιθανό από τα μέχρι τώρα στοιχειά ότι ο Τσίπρας και το πιστό ρώσικο σκυλί του, ο Πολάκης, που έχει αναλάβει να δαγκώνει όσους οι καλοί τρόποι δεν το επιτρέπουν στο "δυτικό" αφεντικό του, έχουν στήσει την εξής προεκλογική μηχανή.

Από τη μια το κακό σκυλί δάγκωσε και απείλησε με μετεκλογικό ξέσκισμα όλους τους δικαστές και δημοσιογράφους που τολμάνε να καθυστερούν έστω και δειλά τη δικτατορία που ετοιμάζει ο πολυπρόσωπος πουτινικός στρατός στη χώρα. Από την άλλη το αφεντικό του τράβηξε με δύναμη το σκυλί και το μάλωσε και το τιμώρησε με το να μην το κατεβάσει στις εκλογές. Δηλαδή του απαγόρευσε να δαγκώνει στις πλατείες και του απαγόρευσε να εκλεγεί βουλευτής στην ερχόμενη πολύ κρίσιμη Βουλή. 

Στις 7 του Ιούλη είχαμε δυο καλά νέα και ένα κακό. Από τακτική άποψη τα δυο καλά νέα είναι σημαντικότερα. Από στρατηγική τη μεγαλύτερη σημασία έχει το κακό. Τα δύο καλά νέα είναι η πτώση της σοσιαλφασιστικής συμμορίας Τσίπρα και το ξωπέταγμα των ναζικανιβάλων της «Χρ. Αυγής» από τη Βουλή. Το κακό νέο είναι η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά το κάζο των ευρωεκλογών.

Στις δηλώσεις Τσίπρα για «όσους δεν είναι καλά στην ψυχή τους», πολλοί είδαν άλλη μια βαρετή επανάληψη των «αντινεοφιλελεύθερων», σοσιαλφασιστικών επιθέσεων του ολότελα σάπιου ελληνικού καθεστώτος στον Σόιμπλε, ώστε να παγιώνεται ως συνείδηση στον ελληνικό λαό ότι τα νέα βάσανά του έχουν σαν πηγή τη «γερμανική λιτότητα» κι όχι το σαμποτάζ και την οικονομική καταστροφή που σπέρνουν στο διάβα τους οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

 

Ο σοσιαλφασισμός είναι «κομμουνισμός» και «δημοκρατία» στη μορφή και μαύρη ιμπεριαλιστική αντίδραση και φασισμός στο περιεχόμενο. Γι’ αυτό και μια από τις βασικές του ιδιότητες είναι η διαστροφή και η χρήση της επαναστατικής ιστορίας με τρόπο που να βολεύει τα μαύρα σχέδιά του για εξανδραποδισμό του λαού και υποταγή του στις χειρότερες μερίδες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου (σήμερα στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό Άξονα).

Η απέλαση των δύο Ρώσων διπλωματών από την κυβέρνηση Τσίπρα, για την οποία με την κατάλληλη αρθρογραφία (όπως τo παρακάτω: https://www.tribune.gr/blog/news/article/484370/rosia-kai-toyrkia-schediazan-apostatheropoiisi-tis-elladas-me-synergates-ntopioys-chrisimoys-ilithioys.html) προετοιμάζεται πολιτικά και ιδεολογικά η ελληνική κοινή γνώμη, είναι η θορυβώδης αρχή ενός στρατηγικού ελιγμού για "ξεκάρφωμα" της συμμορίας Τσίπρα αλλά και γενικότερα της ρωσόφιλης ελληνικής διπλωματίας στα μάτια της Δύσης.

Η κυβέρνηση, μέσω του διακομματικού ΕΣΡ αυτή τη φορά, και όχι μόνη της και αυτοπροσώπως όπως προηγουμένως, που είχε φάει την κατραπακιά από το Συμβούλιο της Επικρατείας, προχωράει ολοταχώς στην τελική υποταγή του συνόλου του τηλεοπτικού τοπίου της χώρας μας στη φιλορώσικη κρατικο-ολιγαρχία. Ήδη με διάφορους τρόπους έχει καταφέρει να ελέγξει ένα μεγάλο ποσοστό του Τύπου, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Τώρα όμως πρόκειται για την τελική επίθεση.

  Προστατεύουν ωμά τη «ΧΑ» για να στήσουν το φαιο«κόκκινο» μέτωπο υπέρ του Πούτιν   Ανοιχτά και απροκάλυπτα πια ο ΣΥΡΙΖΑ συμμαχεί με τους ναζιστές αφού τους υπερασπίζεται πολιτικά απέναντι στις ποινικές διώξεις που έχουν ξεκινήσει εναντίον τους.

 

Οι κυ­βερ­νη­τι­κές πα­ρεμ­βά­σεις στη δι­καιο­σύ­νη εί­ναι πρω­το­φα­νείς στη με­τα­δι­κτα­το­ρι­κή πε­ρί­ο­δο, και μας ει­σά­γουν ορ­μη­τι­κά στη σο­σιαλ­φα­σιστι­κή δι­κτα­το­ρί­α του ρω­σό­φι­λου μπλοκ.

Για πρώ­τη φο­ρά ε­πί κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ :

  Που το πάνε λοιπόν τα παλιανθρωπάκια;  Τι σκαρώνουν πάλι οι δύο επικεφαλής εκβιαστές του ελληνικού λαού και της Ευρώπης, οι δύο εγκάθετοι του Πούτιν, Σαμαράς και Τσίπρας;  Εκείνο που κάνουν είναι ότι συνεχίζουν να παίζουν τους δυο ρόλους τους, του «καλού» και του «κακού» απέναντι στην ΕΕ μόνο που τους παίζουν σε όλο και πιο δραματικούς τόνους και με διαρκώς νέες μορφές.

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΟΛΑΚΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΤΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Με τον τραμπούκο Κασσελάκη χώνεται στη μεγαλοαστική τάξη για το πραξικόπημα στη Δικαιοσύνη και στον Τύπο, και με τους “αριστερούς” κρατάει τους μικροαστούς για το παραγωγικό σαμποτάζ και τα άλλα σοσιαλφαστικά κινήματα

Ακόμη και άνθρωποι με εμπειρία δεκαετιών από τα πολιτικά πράγματα στη χώρα, αλλά κι από εκείνα της εντός ή εκτός εισαγωγικών Αριστεράς, έχουν υποστεί πρωτοφανές πολιτικό σοκ από τον τρόπο με τον οποίο εγκαταστάθηκε ο “κομήτης” Κασσελάκης στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και πολλοί απ’ αυτούς που αισθάνονταν βαθιά αποστροφή για το βίο και την πολιτεία του συγκεκριμένου αντιδραστικού κομματικού μορφώματος, ειδικά από το 2008 που στην ηγεσία του εγκαταστάθηκε (αρχικά σε δίδυμο με τον Αλαβάνο και λίγο αργότερα μόνος του) ο Τσίπρας, δεν μπορούσαν εύκολα να πιστέψουν ότι ένας σκοτεινός τύπος, για τον οποίο ελάχιστα ήταν γνωστά πριν θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία (και ελάχιστα, εδώ που τα λέμε, είναι γνωστά και σήμερα), κατέλαβε εξ εφόδου τη θέση του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ειδικά μάλιστα τη στιγμή που ο άνθρωπος αυτός, σε όλα του τα λίγα δημοσιογραφικά επιβεβαιωμένα χαρακτηριστικά, φαίνεται φαινομενικά να βρίσκεται στον αντίποδα όλων όσων -διακηρυκτικά- υποστηρίζει το κόμμα του οποίου ανέλαβε αρχηγός: έχει καταγγελθεί ότι είχε εγγραφεί επισήμως στις ΗΠΑ ως υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος την περίοδο 2015-2018,