ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Από το Σεπτέμβρη οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων ξεκίνησαν μία παρατεταμένη απεργία για πάνω από τρεις μήνες ενάντια στη διαθεσιμότητα. Η απεργία αυτή είχε το δίκαιο αίτημα να μην περάσει η αυθαίρετη διαθεσιμότητα και ο εκβιασμός της απόλυσης,
όμως μπήκε αμέσως κάτω από τη συνδικαλιστική ηγεσίας των ψευοαριστερών κομμάτων, προβοκαρίστηκε από αυτά, απομονώθηκε από το λαό και τελικά οδηγήθηκε σε οδυνηρή ήττα. Γιατί τελικά το κράτος όχι μόνο πέρασε τη διαθεσιμότητα αλλά και εκχώρησε στους πρυτάνεις την εξουσία να αποφασίζουν αυθαίρετα ποιος από τους διοικητικούς υπαλλήλους θα μείνει, ποιος θα φύγει, και με ποιους όρους θα λειτουργεί μέσα στα πανεπιστήμια. Αυτό σημαίνει ότι καταργείται το αυτοδιοίκητο που είχαν μόνο οι διοικητικοί υπάλληλοι μέσα στα ΑΕΙ και περνάει σε ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ που ελέγχουν εδώ και δεκαετίες τα πανεπιστήμια μέσω των φοιτητικών παρατάξεων και των συγκλήτων.
Η ΟΑΚΚΕ έχει τοποθετηθεί από την πρώτη στιγμή κατά του μέτρου της διαθεσιμότητας και των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων ιδιαίτερα επειδή κατ αρχήν γίνεται με την κυνική απαίτηση των δανειστών να μειωθεί ό όγκος του κράτους. Η κύρια ευθύνη του όγκου του κράτους στην ελληνική κρίση έχει γίνει οικονομικό αξίωμα των φιλελεύθερων που μπερδεύουν το μεγάλο κράτος με την γραφειοκρατική αδιαφορία και την διαφθορά (και αυτά βέβαια) με τον πραγματικό σοσιαλισμό, οπότε αντί για την πάλη ενάντια σε αυτά τα φαινόμενα θέλουν να απολύουν τους δημόσιους υπάλληλους, πράγμα που σε ελληνικές συνθήκες ανεργίας σημαίνει εξόντωση. Ειδικά δεν νομιμοποιούνται να κάνουν τέτοιες απολύσεις οι προβοκάτορες, οι εγκληματίες σαμποταριστές που έχουν προκαλέσει την καταστροφή τη βιομηχανίας, την κρίση και την εξαθλίωση του λαού, και που μέσα στην κρίση συνεχίζουν το σαμποτάζ. Για να βρεθούν λεφτά και αρκεί να σταματήσει εδώ και τώρα η καταστροφή της βιομηχανίας και το μπλοκάρισμα των επενδύσεων. Όσο για τους δημόσιους υπάλληλους το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι πολλοί, αλλά ότι δεν είναι παραγωγικοί γιατί με σύστημα υπο-απασχολούνται, με σύστημα διαφθείρονται, με σύστημα μένουν δίχως επιμόρφωση και με σύστημα μένουν δίχως έλεγχο, δηλαδή δίχως αξιολόγηση από τις κρατικές αρχές και από τους πολίτες.
Με ακόμα περισσότερη δύναμη η ΟΑΚΚΕ καταγγέλλει τις στοχευμένες απολύσεις που επιλέγει να κάνει το ελληνικό πολιτικό καθεστώς καλυπτόμενη πίσω από την τρόικα και οι οποίες αποσκοπούν στην κατάργηση ή τον ακρωτηριασμό ολόκληρων κλάδων που, όπως έχουμε αποδείξει, είναι ακριβώς εκείνοι που δεν τους θέλει η ψευτοαριστερά γιατί δεν τους έλεγξε ποτέ συνδικαλιστικά (δημοτική αστυνομία, δημοτικοί φύλακες σχολείων, γραφειοκρατία της ΕΡΤ, καθηγητές τεχνικής εκπαίδευσης κλπ). Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι σήμερα η αυθαιρεσία της διαθεσιμότητας έχει λειτουργήσει σαν εργαλείο υποδούλωσης τους στα ψευτοαριστερά κόμματα που αναλαμβάνουν την προστασία τους, μόνο και μόνο για να τους πουλήσουν και να γίνουν αυτοί τα πραγματικά αφεντικά και οι ρυθμιστές για το ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει. Γι’ αυτό έχουμε καταγγείλει τέτοιες απολύσεις σαν βία όχι τόσο οικονομικού αντεργατισμού φιλελεύθερου τύπου, αλλά κυρίως σαν πολιτική βία κρατικοφασιστικού ανατολικού τύπου.
Από αυτές τις θέσεις η ΟΑΚΚΕ έχει υποστηρίξει ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, τους καθηγητές των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, τους δημοτικούς αστυνομικούς και τους σχολικούς φύλακες. Στην περίπτωση των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ δεν μπορέσαμε ως πρόσφατα να συλλάβουμε το συγκεκριμένο στόχο των απολύσεων που επιχείρησε εναντίον τους αυτή τη φορά το βαθύ καθεστώς, και να προσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτούργησαν οι επικεφαλής της απεργίας τους «προστάτες» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να τον πετύχουν. Μόνο στην τελευταία φάση αυτής της απεργίας ξεκαθάρισε το τοπίο.
Φαίνεται τώρα ότι για άλλη μία φορά, όπως και στην περίπτωση της ΕΡΤ, το κράτος αρχικά εκβίασε με φασιστικού τύπου απολύσεις τους διοικητικούς υπαλλήλους, και στη συνέχεια οι συνδικαλιστές ηγέτες τους τους απομόνωσαν από το λαό προωθώντας απεργιακές μεθόδους που εξόργιζαν τους φοιτητές. Ταυτόχρονα από την αρχή αυτής της απεργίας τα ψευτοαριστερά κόμματα επέβαλαν στους διοικητικούς υπαλλήλους σα διαιτητές της σύγκρουσης μεταξύ απεργών και κράτους τους ελεγχόμενους από αυτά πρυτάνεις. Ο διαιτητικός αυτός ρόλος δυνάμωνε όσο το απεργιακό κίνημα απομονωνόταν από φοιτητές, γονείς και κοινή γνώμη. Τελικά οι πρυτάνεις κέρδισαν πέντε σημεία της συμφωνίας με το κράτος ερήμην των διοικητικών υπαλλήλων. Η συμφωνία αυτή έδωσε τελικά στα πολιτικά αφεντικά των πρυτανειών, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ, αλλά και τη ΔΗΜΑΡ την εξουσία να ρυθμίζουν τη σύνθεση και τη λειτουργία του διοικητικού υπαλληλικού προσωπικού μέσα στα πανεπιστήμια, μία εξουσία που δεν είχαν ποτέ μέχρι σήμερα. Η προβοκατόρικη και μειοψηφική απεργία των υπαλλήλων του πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία ηγεμονεύει ολοκληρωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζεται με αποκλειστικό στόχο να πάρει τον πλήρη έλεγχο στο πιο κεντρικό πανεπιστήμιο της χώρας. Μάλιστα, επειδή η μάζα των διοικητικών έχουν επιστρέψει στη θέση τους, για να ενισχυθεί η απεργία στο πανεπιστήμιο Αθηνών όσο χρειάζεται στο ΣΥΡΙΖΑ για να ολοκληρώσει το πραξικόπημα του που συμπεριλαμβάνει την πραξικοπηματική καθαίρεση της εκλεγμένης διοίκησης του σωματείου των διοικητικών, ξεκίνησε τώρα μία σειρά καταλήψεων σε κάποιες σχολές. Κεντρικός στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο βρώμικος ρόλος του ανθρώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πελεγρίνη.
Πως οι σοσιαλφασίστες συνδικαλιστές υπονόμευσαν μία δίκαιη απεργία στρέφοντας την εναντίον των φοιτητών και εξοργίζοντας τους γονείς
Η απεργία ξεκίνησε ύστερα από την έκδοση υπουργικής απόφασης για τη διαθεσιμότητα 1349 υπαλλήλων των ΑΕΙ, τα 2/3 των οποίων (1038 από τους 1349) προέρχονταν από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας και από το Πολυτεχνείο. Ο αριθμός των υπαλλήλων που έπρεπε να μπουν σε διαθεσιμότητα βγήκε αυθαίρετα από το υπουργείο με έναν δικής του έμπνευσης αλγόριθμο για την αναλογία που πρέπει να υπάρχει μεταξύ διοικητικών υπαλλήλων και καθηγητών.
Η συνδικαλιστική ηγεσία των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ ανήκει κυρίως στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των δύο μεγάλων, μη σοσιαλφασιστικών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Για δεκαετίες δεν μπόρεσαν τα ψευτοαριστερά κόμματα να την ελέγξουν, όπως δεν μπόρεσαν να ελέγξουν και τη μεγάλη μάζα των διοικητικών υπαλλήλων που προέρχονται επίσης από την εποχή των προσλήψεων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ–ΝΔ και λειτουργούσε στα πανεπιστήμια σε ένα μεγάλο βαθμό αυτόνομα και ανεξάρτητα από τις πρυτανείες που ελέγχονται από ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ. Αυτή η μάζα σε ένα βαθμό είχε όλα τα αρνητικά της δημοσιο-υπαλληλίας, τη λούφα, τη διαφθορά και την περιφρόνηση των φοιτητών, ωστόσο δεν επιλέχτηκε από το καθεστώς να τιμωρηθεί για αυτά της τα χαρακτηριστικά, αλλά για το καλό της δηλαδή για τη μη ελεγχόμενη από τους σοσιαλφασίστες λειτουργία της.
Οι ψευτοαριστεροί πρυτάνεις αμέσως δήλωσαν τη στήριξη τους στις κινητοποιήσεις των διοικητικών που ζητούσαν την ακύρωση της διαθεσιμότητας, και μέσω αυτών καπέλωσαν τις κινητοποιήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι εξωκοινοβουλευτικοί. Αυτοί προπαγάνδισαν στις κινητοποιήσεις τη «σκληρή γραμμή» του αποκλεισμού των πανεπιστημίων με την απαγόρευση εισόδου σε καθηγητές, φοιτητές. Την ίδια στιγμή οι ίδιοι οι διοικητικοί ηλιθίως νέκρωσαν ολοκληρωτικά όλες τις υπηρεσίες του πανεπιστημίου. Με αυτό τον τρόπο εγκλωβίστηκαν οι πρωτοετείς φοιτητές που δεν μπορούσαν να εγγραφούν στις σχολές, αλλά και οι μεταπτυχιακοί, ενώ όσο προχωρούσε η απεργία και δεν μπορούσαν να γίνουν μαθήματα λόγω του αποκλεισμού, χανόταν και το εξάμηνο για τους υπόλοιπους, αφού δεν έμενε χρόνος για να καλυφθεί η διδασκαλία της ύλης. Πρόκειται για τη γνωστή φασιστική μέθοδο της ομηρείας του πληθυσμού με στόχο τους φοιτητές αυτή τη φορά, την οποία ευχαρίστως εφάρμοσαν οι συνδικαλιστές ΠΑΣΠ-ΔΑΚΕ αποδεχόμενοι ταυτόχρονα την προστασία και το καπέλο του ΣΥΡΙΖΑ που διασφάλιζε με τους τραμπουκισμούς του τον αποκλεισμό των πανεπιστημίων. Αυτά όλα εξόργισαν φοιτητές και γονείς ιδιαίτερα αυτούς που είχαν στείλει τα παιδιά τους στην Αθήνα από την επαρχία για να ξεκινήσουν τις σπουδές τους με πολλές στερήσεις, και που πλήρωναν ενοίκια χωρίς λόγο. Με αυτό τον τρόπο, και μέσα από την κατάλληλη παρουσίαση από τις τηλεοράσεις η απεργία απομονώθηκε από την πλειοψηφία των φοιτητών και ευρύτερα από το λαό.
Την ίδια στιγμή για να μεγαλώσει το χάσμα διοικητικών – φοιτητών η ΔΑΠ συγκρότησε μία πρωτοβουλία φοιτητών με συλλογή υπογραφών για «ανοιχτά πανεπιστήμια» που δεν έπαιρνε καμία θέση στη σύγκρουση διοικητικών – κράτους, ούτε κυρίως στο δίκαιο γενικό αίτημα της απεργίας, με αποτέλεσμα να συμπαρατάσσεται ουσιαστικά με την κυβερνητική θέση, και να λειτουργεί αντικειμενικά σαν αρωγός της κυβέρνησης.
Το αν χαθεί ή όχι ένα εξάμηνο δεν κρίνει το δίκαιο ή το άδικο μίας απεργίας. Δεν μπορεί όμως η απεργία να γίνεται έτσι ώστε να οδηγεί σε ομηρεία των φοιτητών. Θα έπρεπε οι διοικητικοί να αναζητήσουν μορφές ενότητας με τους φοιτητές και τους γονείς, να συζητήσουν μαζί τους, να οργανώσουν από κοινού τον αγώνα τους και βασικά, σαν πρώτο βήμα ενότητας, να διευκολύνουν τις εγγραφές και τους μεταπτυχιακούς. Από την άλλη οι φοιτητές θα έπρεπε καταρχήν να αποφασίσουν για το δίκιο ή το άδικο του αιτήματος της απεργίας και ανάλογα να κρίνουν ποια θέση θα έπαιρναν απέναντι στις μεθόδους της και πως να συζητήσουν με τους απεργούς για τα προβλήματά που τους δημιουργούσε. Αλλά και στη μία και στην άλλη πλευρά λειτούργησαν οι προβοκάτορες συνδικαλιστές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και εμπόδισαν τις δύο πλευρές να έρθουν σε επαφή.
Μέσω των πρυτανειών οι σοσιαλφασίστες διεκδικούν ρόλο διαιτητή με στόχο την απόλυτη εξουσία στα πανεπιστήμια
Μέσα σε αυτή την όξυνση της σύγκρουσης κυβέρνησης –απεργών καθώς και φοιτητών – απεργών, και της απομόνωσης της απεργίας στην κοινή γνώμη, οι πρυτάνεις, που στην αρχή εμφανίζονταν να στηρίζουν αποφασιστικότητα τους απεργούς, άρχισαν να έχουν επιμέρους επαφές με το υπουργείο, ιδιαίτερα ο φαιο-«κόκκινος» Πελεγρίνης και να ζητούν να ασκήσουν το ρόλο διαιτητή, ρίχνοντας τους τόνους και αναζητώντας τάχα ενδιάμεσες λύσεις.
Έτσι, στις 22/11 οι πρυτάνεις αποφάσισαν την σύσταση επιτροπής με επικεφαλής τον Πελεγρίνη, για να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Βενιζέλο (http://www.skai.gr/news/greece/article/246493/).
Τελικά οι συναντήσεις έγιναν με τον Αρβανιτόπουλο πάνω σε μία πρόταση πέντε σημείων, το πιο σημαντικό από τα οποία ήταν ότι «θα γίνουν νέοι οργανισμοί στα πανεπιστήμια και ειδικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών, το υπουργείο Παιδείας θα δώσει όποια βοήθεια απαιτείται ώστε να αναδιαρθρωθούν πλήρως οι διοικητικές υπηρεσίες του και να αντιμετωπιστεί η υποστελέχωσή τους με δια-ιδρυματική «κινητικότητα». Αυτό, σε συνδυασμό με τη δέσμευση του Αρβανιτόπουλου για την επανατοποθέτηση 650 διοικητικών από αυτούς που βγήκαν σε διαθεσιμότητα, άνοιγε την πόρτα για να αποκτήσουν οι πρυτάνεις το πάνω χέρι στη διαθεσιμότητα των διοικητικών και τον πρώτο λόγο στο ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει αφού οι οργανισμοί είναι πλαίσια λειτουργίας των πανεπιστημίων όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι πρυτάνεις που μπορούν να καθορίσουν και τους όρους στελέχωσης των διοικητικών υπηρεσιών. Ο Πελεγρίνης δεν ήθελε να μείνει καμία ασάφεια γύρω από αυτό το ζήτημα και ζήτησε από τον Αρβανιτόπουλο τη «Δημιουργία οργανικών θέσεων στο πλαίσιο του υπό κατάρτιση Οργανισμού του ΕΚΠΑ, προκειμένου να καλυφθούν από διοικητικούς υπαλλήλους οι οποίοι έχουν τεθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας». Πάνω στις προτάσεις Αρβανιτόπουλου και στις προτάσεις Πελεγρίνη υπήρξε μία πρώτη συμφωνία υπουργείου – πρυτάνεων που πανηγυρίστηκε δεόντως και από τους δύο.
Για να συζητηθούν «τα τεχνικά ζητήματα που προκύπτουν» από αυτή τη συνεννόηση, οι πρυτάνεις ζήτησαν να συσταθεί τριμερής επιτροπή αποτελούμενη από εκπρόσωπους του Υπουργείου, της Συνόδου των Πρυτάνεων και των διοικητικών υπαλλήλων. Τη συγκρότηση της τριμερούς επιτροπής δέχθηκε το υπουργείο. Αμέσως κανονίστηκε συνάντηση υπουργείου-διοικητικών του πανεπιστημίου Αθηνών με συμμετοχή του πρύτανη του Θ. Πελεγρίνη (Βήμα, 26.11.2013). Στη σχετική ανακοίνωση των πρυτάνεων είναι χαρακτηριστικό πως πέρασαν από το αίτημα της ακύρωσης της κυβερνητικής απόφασης στο αίτημα της διόρθωσης των διαπιστωτικών πράξεων για τη διαθεσιμότητα, δηλαδή στην αλλαγή των αποφάσεων του υπουργείου για το ποιους θα θέσει σε διαθεσιμότητα.
Αυτό το πούλημα που κάνανε οι πρυτάνεις στους διοικητικούς δήθεν «προστατευόμενούς» τους, αυτή τη συνδιαλλαγή με το υπουργείο με αντάλλαγμα την εκχώρηση από αυτό της εξουσίας στους πρυτάνεις να αποφασίσουν για το ποιοι θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, το κάλυψαν πλήρως ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ. Πιο πολύ ενισχυμένη από όλους βγήκε η πανίσχυρη πια στο εκπαιδευτικό προσωπικό και στις πρυτανείες ΔΗΜΑΡ που είχε από την αρχή τη βρώμικη θέση ότι είναι ενάντια μόνο στην οριζόντια διαθεσιμότητα αλλά υπέρ της διαθεσιμότητας που θα προκύψει από «οργανωμένη και τεκμηριωμένη αξιολόγηση των διοικητικών Δομών και υπηρεσιών των Ιδρυμάτων», τέτοια που «να μπορεί να καταδείξει τις πραγματικές ανάγκες τους σε προσωπικό και να αναβαθμίσει τη διοικητική λειτουργία τους». Το ίδιο είχε κάνει η ΔΗΜΑΡ (δηλαδή ο πιο κρατικός κλάδος του ΣΥΡΙΖΑ) και με την ΕΡΤ όταν πρότεινε εκκαθάριση της εν λειτουργία. Η ΔΗΜΑΡ λειτουργεί πάντα σαν προφήτης γιατί συμμετέχει στη διαμόρφωση κάθε εξοντωτικού σχεδίου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πέρασε τη γραμμή της μέσω της ΠΟΣΔΕΠ στην οποία έχει σημαντική δύναμη. Ήταν η ΠΟΣΔΕΠ που έκανε πριν από τους πρυτάνεις πρόταση για συμβιβαστική λύση «με ανοιχτά πανεπιστήμια» μέσα από διάλογο όπου θα συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, δηλαδή το Υπουργείο, οι Πρυτανικές Αρχές, οι εκπρόσωποι των διοικητικών στελεχών των ΑΕΙ και η ΠΟΣΔΕΠ, καλώντας ταυτόχρονα τους διοικητικούς σε αναστολή των κινητοποιήσεων και το υπουργείο σε αναστολή, και όχι ακύρωση, της υπουργικής απόφασης.
Λίγο μετά τη συνεννόηση πρυτάνεων - υπουργείου το Κεντρικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας ανέστειλε τις απεργιακές κινητοποιήσεις με πρόταση ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΠΑΜΕ. Οι διοικητικοί του ΕΜΠ ανέστειλαν τις κινητοποιήσεις τους επίσης με στήριξη του ΠΑΜΕ, και ενώ ο γ.γ. του υπ. Παιδείας, Αθανάσιος Κυριαζής, ξεκαθάρισε ότι η διαθεσιμότητα ισχύει αλλά όσοι έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα θα είχαν τη δυνατότητα να προσέλθουν στις υπηρεσίες που στελέχωναν, με στόχο την ενημέρωση των υποθέσεων που εκκρεμούν και την τακτοποίηση αυτών των εκκρεμοτήτων που είχαν στην ευθύνη τους στον αρχαιότερο ή προϊστάμενό τους! (Καθημερινή, 12/12). Την ομαλή λειτουργία του ΕΜΠ χαιρετίζει με ομόφωνη απόφαση το Διευρυμένο Συντονιστικό της Συνόδου των πρυτάνεων (Ριζοσπάστης, 6/12/2013).
Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι μόνο σε ενότητα με το λαό και με ξεμπρόστιασμα των προβοκατόρων σοσιαλφασιστών μπορούν να νικήσουν τα απεργιακά κινήματα των δημοσίων υπαλλήλων. Όσο συνεχίζουν να μπαίνουν κάτω από την προβοκατόρικη προστασία ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ το μόνο που κάνουν είναι να γίνονται εύκολη λεία στα νύχια τους και να τους ανοίγουν το δρόμο για μεγαλύτερο εκφασισμό της χώρας.