ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Για να οργανωθεί ένα πλατύ Δημοκρατικό και Πατριωτικό Μέτωπο ενάντια στο νεοχιτλερικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας και για να υψωθεί ψηλότερα η μόνη κόκκινη σημαία που τιμάει το χρώμα της

H ΟΑΚΚΕ θα συμμετέχει στις επερχόμενες εκλογές και καλεί τους συναγωνιστές και τους φίλους της να την υποστηρίξουν οικονομικά ώστε να μπορέσει να κατεβεί σε όσο γίνεται περισσότερες εκλογικές περιφέρειες. Αν αυτή η προσπάθεια δεν αρχίσει άμεσα θα είναι πολύ δύσκολο να εκπληρωθεί αυτός ο στόχος, ιδίως το να μαζευτεί τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος από τα περίπου 30.000 Ευρώ που χρειάζονται για κατάθεση υποψηφιοτήτων, τύπωμα και μεταφορά ψηφοδελτίων.

Όσες φορές ως τώρα η ΟΑΚΚΕ συμμετείχε σε βουλευτικές εκλογές ήταν κυρίως για να αξιοποιήσει το δικαίωμα της να έχει τηλεοπτικό χρόνο ώστε να κάνει πλατύτερα γνωστές τις θέσεις της, οι οποίες επειδή ήταν σε ιδιαίτερη αντίθεση με τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα, πνίγονταν από όλα τα ΜΜΕ. Για να μιλήσει στην τηλεόραση έπρεπε να κατεβάζει υποψήφιους σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες. Έτσι τα εκλογικά κατεβάσματα τα καταφέρναμε με πολύ μεγάλες προσωπικές θυσίες των συντρόφων μας και με τραπεζικό δανεισμό τον οποίο οι σύντροφοι ξεχρεώνανε στη διάρκεια των επόμενων χρόνων. Από το 2015 και μετά αυτές οι δυνατότητες δεν υπήρχαν και δεν κατεβήκαμε ούτε στις ευρωεκλογές, ούτε στις βουλευτικές εκλογές του 2019, οπότε υποστηρίξαμε τις θέσεις μας μέσα από το διαδίκτυο και καλούσαμε τους φίλους της ΟΑΚΚΕ να ρίξουν το όνομα της στην κάλπη, δηλαδή ένα άκυρο που είχε το νόημα ότι η πολιτική γραμμή της ήταν η μόνη που έδινε διέξοδο για τη χώρα.

Όμως στις εκλογές αυτές το να έχουμε τηλεοπτικό χρόνο δεν αποτελεί το βασικό μας στόχο. Τώρα ο βασικός μας στόχος είναι να κατέβουμε σε όσες περισσότερες εκλογικές περιφέρειες μπορέσουμε ώστε να δοθεί σε όσο το δυνατό περισσότερους υποστηρικτές της ΟΑΚΚΕ η δυνατότητα να την ψηφίσουν για να δυναμώσει και να παίξει έναν καίριο ρόλο στην αντίσταση του λαού μας στο φασισμό και στο μεγάλο πόλεμο που κρέμεται πάνω από τη χώρα και πάνω από την Ευρώπη.

Σε μια κρίσιμη στιγμή για την αντίσταση της Ουκρανίας στους ρώσους εισβολείς, προωθήθηκε πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να αναγνωριστεί η Ρωσία ως κράτος – χορηγός της τρομοκρατίας η οποία θα μπει σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια του που συνεδριάζει 21-24 Νοέμβρη. Μπροστά στην κρίσιμη ψηφοφορία και για την υποστήριξη αυτής της πρότασης ο σύλλογος των Ουκρανίδων Γυναικών στην Ελλάδα κάλεσε σε πορεία από το Πανεπιστήμιο στο Σύνταγμα και συγκέντρωση στην πλατεία το Σαββάτο στις 19/11. Ταυτόχρονα κάλεσε τους ιρανούς πρόσφυγες στην Ελλάδα που κάθε Σάββατο απόγευμα στο Σύνταγμα διοργανώνουν τις δικές τους εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην εξέγερση του ιρανικού λαού ενάντια στο φασιστικό καθεστώς των μουλάδων και σύμμαχο των νεοχιτλερικών του Κρεμλίνου να βαδίσουν από κοινού.

Έτσι έγινε η κοινή διαδήλωση της 19/11 που ήταν μία πολύ σημαντική έκφραση και μία άμεση συνέπεια της μοιραίας σύγκλισης των δύο αγώνων που απόκτησαν κοινό εχθρό. Ήταν μία συγκλονιστική και μαζική κινητοποίηση, με παλμό και μαχητικά συνθήματα που φώναζαν συχνά μαζί ουκρανοί και ιρανοί.

Η ΟΑΚΚΕ ήταν εκεί. Δίπλα στους ιρανούς και τους ουκρανούς στάθηκαν σύντροφοι με πλακάτ με συνθήματα υποστήριξης των δύο κινημάτων (“Hitler Putin Hands Off Ukraine”, «Ειρήνη=Καμία Εδαφική Παραχώρηση στον Εισβολέα», “Down with Iranian Ismalofascists”, “Πούτιν, Ξι, Καμενεί θα έχετε το τέλος όλων των ναζί”). Στη διάρκεια της συγκέντρωσης φώναξαν το σύνθημα «Λευτεριά στην Ουκρανία-Στο Ιράν Δημοκρατία» που αποτύπωνε το πνεύμα της ενότητας αυτών των δύο σπουδαίων αγώνων.

Η ουκρανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να πιστέψει επί πολλές ώρες ότι οι Ρώσοι εγκατέλειψαν τη Χερσώνα χωρίς να έχουν στήσει κάποια μεγάλη παγίδα στον ουκρανικό στρατό. Πραγματικά από καθαρά στρατιωτική άποψη είναι αρκετά δύσκολο να εξηγηθεί ότι η Ρωσία εγκατέλειψε τη μεγαλύτερη πόλη-λάφυρο της εισβολής της από την οποία περνάει η χερσαία οδική αρτηρία που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία και που μόλις πριν λίγο είχε ανακηρύξει σε ρωσική πόλη χωρίς να δώσει εκείνες τις μάχες που αντιστοιχούν στην κρισιμότητα και στο πολιτικό βάρος της θέσης που κρατούσε. Όσο περνάνε οι ώρες και αποδεικνύεται ότι δεν έχει στηθεί μια στρατιωτική παγίδα ο ουκρανικός λαός αρχίζει να πανηγυρίζει όλο και πιο ξέφρενα και όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι στον κόσμο χαίρονται μαζί του. Ο γενναίος αυτός λαός έχει πετύχει πραγματικά την πιο σημαντική ίσως στρατιωτική του νίκη ενάντια στη ρώσικη υπερδύναμη. Όμως πάντα τονίζουμε ένα πράγμα: ότι τα στρατιωτικά μέσα που χρησιμοποιεί σ’ αυτό τον πόλεμο η Ρωσία δεν ανταποκρίνονται από την αρχή στο ύψος του εχθρού που ήξερε ότι θα αντιμετωπίσει. Έτσι ναι μεν επιτίθεται για να αρπάξει ότι μπορεί, αλλά είναι πάντα έτοιμη να υποχωρήσει και υποχωρεί ως εκεί και σε εκείνη τη στιγμή που η γενική της στρατηγική δεν ανατρέπεται αλλά αντίθετα μπορεί και να ευνοηθεί από αυτή την υποχώρηση. Όπως τονίζουμε από την αρχή της εισβολής αλλά και πριν από αυτήν ο βασικός στρατηγικός στόχος της πουτινικής Ρωσίας δεν ήταν η κατοχή όλης της Ουκρανίας, αλλά ο καταβασανισμός, το μισοάδειασμα, το διαρκές μάτωμα της σαν ένα εργαλείο που θα συνδυαζόταν κυρίως με την ενεργειακή περικύκλωση της Ευρώπης για να πετύχει τον κεντρικό στόχο αυτού του πολέμου που ήταν να διασπάσει και να διαλύσει την Ευρώπη ώστε να μπορούν μετά η Ρωσία και η Κίνα, που αποτελούν ένα νεοχιτλερικό Άξονα να εξαπολύσουν το μεγάλο τους πόλεμο ενάντια της σε συνεργασία με όλες τις πέμπτες φάλαγγές τους μέσα στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε συνεργασία με τις σύμμαχες τους φασιστικές δικτατορίες σε όλο τον κόσμο.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξένο στη μεγάλη μάζα της εργατικής τάξης της χώρας μας από τις 24ωρες πανελλαδικές απεργίες που κηρύσσουν αραιά και που τα δύο τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και τις οποίες συνήθως αναλαβαίνει να μεταφράσει σε μαζικές μετωπικές κομματικές του συγκεντρώσεις το ψευτοΚΚΕ. Αυτό το κόμμα όμως το απεχθάνεται η καρδιά της εργατικής τάξης, το βιομηχανικό προλεταριάτο, επειδή εκτός από αντιδημοκρατικό είναι και λυσσαλέα αντίθετο σε κάθε μορφής βιομηχανική ανάπτυξη δηλαδή αντίθετο στους υλικούς όρους ύπαρξης αυτής της τάξης αλλά και ολόκληρου του λαού. Γι αυτό το λόγο και παρόλη την τεράστια κινητοποίηση του κομματικού του στρατού το ψευτοΚΚΕ δεν μπορεί ποτέ να δώσει πνοή στον τελετουργικό, δημοσιο-υπαλληλικό, ταξικά άγονο και πολιτικο-ιδεολογικά υπονομευτικό της εργατικής τάξης χαρακτήρα αυτών των 24ωρων απεργιών.

Μιλάμε για υπονόμευση γιατί οι συνθήκες διεξαγωγής των ελληνικών 24ωρων απεργιών είναι στην πράξη συνθήκες υποκατάστασης και ευνουχισμού της εργατικής τάξης από τα αστικά μισοδημοκρατικά ή ακόμα περισσότερο από τα σοσιαλφασιστικά κόμματα καθώς: πρώτο οι απεργίες αυτές και η πλατφόρμα τους αποφασίζονται από τα πάνω και δεν επικυρώνονται και δεν οργανώνονται από τις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων πράγμα που θα έδινε στους εργαζόμενους τη συνείδηση ότι ο αγώνας είναι δικός τους, οπότε θα είχαν λόγο στην προοπτική του και θα μπορούσαν να κριτικάρουν τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες τους που συστηματικά καταστρέφουν κάθε προοπτική, δεύτερο δεν συνδυάζονται με πραγματικές παρατεταμένες απεργίες σε μεγάλες επιχειρήσεις ή κλάδους της παραγωγής των οποίων αυτές οι 24ωρες είτε θα αποτελούσαν την κορύφωση, ή αντίθετα θα αποτελούσαν μια προετοιμασία, μια σφυγμομέτρηση για ένα φάσμα από πιο ειδικές παρατεταμένες, δηλαδή ουσιαστικές ταξικές απεργίες, τρίτο δεν διεξάγονται από το βασικό και πιο άγρια εκμεταλλευόμενο μισθωτό προλεταριάτο στο κεντρικό πεδίο της απεργιακής ταξικής πάλης που είναι αυτό του ιδιωτικού τομέα, αλλά διεξάγεται κυρίως από όλο και λιγότερα τμήματα του προλεταριάτου των κρατικών ΔΕΚΟ, όπως πχ τους οδηγούς των ΜΜΜ ή από τους μικρο-ιδιοκτήτες ταξί, ή από λίγα τμήματα του μισοπρολεταριάτου της δημόσιας υπαλληλίας. Όμως τέτοιες απεργίες δεν συγκινούν θετικά ή ακόμα και γεννούν αντιθέσεις στους εργαζόμενους αφού έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ συχνά στους πολιτικούς ανταγωνισμούς των αστικών μισοδημοκρατικών φασιστικών και σοσιαλφασιστικών κομμάτων και τέταρτο και το χειρότερο, αυτού του είδους οι 24ωρες διασπούν τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και ακομα περισσότερο σχετικοποιούν και εξευτελίζουν το ιερό ζήτημα της απεργίας μετατρέποντας σε ατομικό ζήτημα του κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου το να συμμετέχει ή όχι σε μια απεργία που κηρύσσει ένα υποτίθεται ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο. Είναι πάνω σε αυτόν τον εξευτελισμό του απεργιακού όπλου, καθώς και σε μια μακριά σειρά από απεργίες των ΔΕΚΟ που πραγματοποιήθηκαν εκβιάζοντας και κρατώντας σε ομηρεία το λαό, το βάθρο στο οποίο πάτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για να βάλει νέα εμπόδια για να περιορίσει ή ακόμα και να συντρίψει το απεργιακό δικαίωμα. Γι αυτό ακόμα και σε αυτές τις απεργίες που καλλιεργούν τη διάλυση και την ατομικοποίηση της εργατικής τάξης, οι πραγματικά ταξικοί δημοκράτες, αφού επιχειρηματολογήσουν πρέπει να υποτάσσονται στις διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζομένων του χώρου της δουλειάς τους προωθώντας όσο μπορούν ΓΣ.

Οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα δίνουν μαχητικά το δικό τους αγώνα για συμπαράσταση και αλληλεγγύη στη μεγάλη εξέγερση του ιρανικού λαού που αψηφά την αιματηρή καταστολή του φασιστικού ισλαμικού καθεστώτος. Μετά το κρέμασμα του πανό στην Ακρόπολη, καλούν σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απελευθερωτικό αγώνα για το Ιράν με ανοιχτό κάλεσμα στήριξης σε πολίτες και πολιτικά κόμματα, την Παρασκευή 14/10 στις 12 το μεσημέρι έξω από την ιρανική πρεσβεία (Κάλλαρη 16, Ψυχικό).

Ταυτόχρονα, αδιάκοπα συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις της ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα ενάντια στην εισβολή της νεοχιτλερικής Ρωσίας που κλιμακώνει τις κτηνώδεις επιθέσεις της σε αστικές υποδομές και αμάχους, και αποκαλύπτει σε όλο τον πλανήτη το ναζιστικό χαρακτήρα του πολέμου που εξαπέλυσε.

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση των Ιρανών προσφύγων στο λόφο του Αρείου Πάγου με σύνθημα “Αλληλεγγύη στην εξέγερση του Ιρανικού λαού ενάντια στο ισλαμικό καθεστώς" στις 8/10/2022. Η συγκέντρωση έγινε στο πιο ψηλό σημείο του λόφου για να φαίνεται από τους επισκέπτες του χώρου, και είχε θερμή αποδοχή με πολλές φωτογραφίες και βίντεο, ενώ όλοι στάθηκαν με σεβασμό γύρω από τους Ιρανούς πρόσφυγες, που είχαν σηκώσει πανώ και φώναζαν με μεγάλη ένταση συνθήματα υπέρ της μεγάλης εξέγερσης των ιρανών γυναικών και κατά της ιρανικής δικτατορίας.

Η ηρωική εξέγερση των γυναικών του Ιράν έχει εξελιχθεί σε μία παλλαϊκή εξέγερση ενάντια στο φασιστικό ισλαμικό καθεστώς και έχει ξεσηκώσει ένα κύμα διαδηλώσεων συμπαράστασης στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Το καθεστώς έχει καταφύγει στην αιματηρή καταστολή, αλλά η οργή δεν καταλαγιάζει  και το εύρος και η ενότητα του λαού γίνεται όλο και πιο έντονη. Δημοσιεύουμε αφίσα που ανάρτησαν στο διαδίκτυο οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα η οποία καλεί το Σάββατο 8/10 στις 5μμ σε συγκέντρωση στο λόφο του Αρείου Πάγου κοντά στην Ακρόπολη. Η ΟΑΚΚΕ θα συμμετέχει σε αυτή τη συγκέντρωση.