Σε ότι αφορά το κεντρικό εκλογικό αποτέλεσμα: Το εξαιρετικά καλό σε αυτό είναι ότι ο λαός έδωσε ένα πολύ μεγάλο, ίσως συντριπτικό πολιτικό πλήγμα στο πιο μαζικό κόμμα του σοσιαλφασισμού που επειδή έχει κυβερνήσει έχει αποδειχθεί αδίστακτα δημαγωγικό ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να δείχνει το βίαιο, συκοφαντικό, ραδιούργο και πραξικοπηματικό πρόσωπο του το τόσο απειλητικό για την πολιτική δημοκρατία και την ομαλότητα. Έτσι είναι φυσικό που ανέβηκε ξεπερνώντας την κυβερνητική φθορά εκείνο το αστοδημοκρατικό πολιτικό ρεύμα που εκφράζεται κυρίως μέσα από την πολυσυλλεκτική ΝΔ το οποίο σε ένα βαθμό αντιπαρατέθηκε σε αυτή την αποκρουστική μορφή του σοσιαλφασισμού.
Το αρνητικό σε αυτό το αποτέλεσμα είναι:
Πρώτον ότι ενισχύθηκε το κόμμα του στρατηγικού και ακόμα πιο σκληρού σοσιαλφασισμού, το ρωσόδουλο ψευτοΚΚΕ καθώς και όλα τα μικροαστικά αντιδραστικά κόμματα που ζουν στη σκιά του και ποτίζονται από την προπαγάνδα του, ενώ στο ίδιο ακριβώς ποσοστό ενισχύθηκαν και τα κόμματα του φαιού φασισμού και
Δεύτερον ότι ενισχύθηκε στο έπακρο σαν τάχα ηγέτης όλου του αστοδημοκρατισμού και φιλοδυτικισμού ο αφοσιωμένος φίλος του ρώσικου νεοχιτλερισμού και πιο μεγάλος προστάτης του ψευτοΚΚΕ και της πιο ωμής αλλά και πιο κρυμμένης βίας του Μητσοτάκης ο Β. Με τον ίδιο ακριβώς αρνητικό τρόπο ενισχυμένος βγήκε μέσα στο ΠΑΣΟΚ ο επίσης ρωσόφιλος Ανδρουλάκης.
Σε ότι αφορά το εκλογικό αποτέλεσμα της ΟΑΚΚΕ. Είναι αλήθεια ότι περιμέναμε να πάμε καλύτερα σε ψήφους και θα μπορούσε να είναι καλύτερο αλλά με τις δοσμένες υποκειμενικές συνθήκες θα ήταν πολύ δύσκολο ένα πολύ διαφορετικό αποτέλεσμα. Μας κόστισε για παράδειγμα το ότι από οργανωτική αδυναμία χάσαμε δύο τηλεοπτικά δεκάλεπτα, ένα κάθε βδομάδα, σε σχέση με τα άλλα μικρά κόμματα, ότι δεν ήταν δουλεμένη η συνθηματολογία μας ούτε η συμπύκνωση σε τηλεοπτική εικόνα και ήχο αυτών των συνθημάτων αλλά και κάποιων στοιχείων της πρόσφατης και παλιότερης πολιτικής δράσης της ΟΑΚΚΕ. Από άποψη ουσίας επίσης πρέπει να μας κόστισε το γεγονός ότι δεν αφιερώσαμε το χρόνο και την ανάλυση που έπρεπε για να απαντήσουμε στο πιο χειροπιαστό πρόβλημα των μαζών και στο οποίο κυρίως δημαγωγεί ο σοσιαλφασισμός που είναι η ακρίβεια. Όμως το βασικό μας πολιτικό μήνυμα, ο κίνδυνος μιας φασιστικής δικτατορίας με αριστερή μορφή, είναι σε απευθείας σύγκρουση με το συντριπτικό ρεύμα ειδικά της ψευτοαριστεράς και δεν μπορούσε εύκολα να αφομοιωθεί σε τόσο λίγο χρόνο και μετά από 8 χρόνια που δεν είχαμε επαφή με το πλατύ κοινό μέσα από την τηλεόραση που διατίθεται για τις εκλογικές καμπάνιες. Έτσι για παράδειγμα ενώ χτυπήσαμε τον απωθητικό ΣΥΡΙΖΑ δεν τον χτυπήσαμε εύκολα, απατεωνίστικα όπως όλη η υπόλοιπη «επαναστατική αριστερά» σαν ευρωπαίο ρεφορμιστή ή σαν έναν κούφιο δημαγωγό, αλλά ακριβώς αντίθετα τον χτυπήσαμε μετωπικά, σαν σοσιαλφασίστα δηλαδή ακριβώς στην καρδιά του, σαν ένα μετωπικό εικονιστικό εργαλείο του ψευτοΚΚΕ μέσα στην αστική τάξη. Μάλιστα το μεγαλύτερο βήμα που έκανε η ΟΑΚΚΕ αυτή τη φορά εξαιτίας των παγκόσμιων στρατοπέδων που ξεκαθάρισε ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι ότι για πρώτη φορά ήρθε σε τόσο μετωπική ρήξη με το σοσιαλφασισμό ώστε να ξεκαθαρίσει ωμά ότι η πουτινική ψευτοαριστερά καθώς και οι φασίστες είναι στη χώρα μας ο μεγαλύτερος εχθρός του λαού και όχι τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης παρόλο τον χαρακτήρα των αρχηγών τους. Το ίδιο αποφασιστικά δεν ψαρέψαμε στα θολά νερά του κούφιου φιλοευρωπαισμού αλλά χτυπήσαμε σαν ρωσόφιλους κυρίως τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη, ιδιαίτερα την ώρα που τον πρώτο τον αποθεώνουν οι φιλελεύθεροι. Αυτή η στάση αρχών αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετή για να κάμψει έτσι όπως ήρθε τόσο καθυστερημένα και τόσο περιορισμένα στο διαθέσιμο χρόνο της τη σοσιαλφασιστική εργατίστικη και λαϊκίστικη δημαγωγία ειδικά της «επαναστατικής» και από αυτή την πλευρά αντισυριζέικης τάχα αντιρεφορμιστικής αριστεράς.
Αυτός όμως είναι και ο λόγος που μας κάνει πολύ αισιόδοξους όχι για το ποσοτικό αλλά το ποιοτικό εκλογικό μας αποτέλεσμα. Γιατί πολλοί άνθρωποι μας στηρίξανε αυτή τη φορά, και μάλιστα με έναν ενθουσιασμό που η ΟΑΚΚΕ δεν έχει δει ποτέ στο παρελθόν, που ήταν εκτός από τους πιο παλιούς μας ψηφοφόρους και αρκετοί συνειδητοί αριστεροί δημοκράτες και γνήσιοι αντιφασίστες. Ήταν άνθρωποι που βάλανε πρώτο στη συνείδηση τους τον πόλεμο στην Ουκρανία και εκτίμησαν όπως έπρεπε το γεγονός ότι η ΟΑΚΚΕ άντεξε για δεκαετίες και τελικά επαληθεύτηκε στις αναλύσεις της για τους νεοχιτλερικούς ενώ ταυτόχρονα αναλογίστηκαν την πρωτοπόρα, συνεπή διεθνιστική και αντιφασιστική στάση της ΟΑΚΚΕ σε όλη της την μακριά πορεία. Έτσι την τίμησαν με την ψήφο τους και αρκετοί υπεράσπισαν ανοιχτά αυτή την ψήφο απέναντι στους φαιούς και κυρίως απέναντι στους «κόκκινους» ηγέτες του φαιο-«κόκκινου» μετώπου, που συκοφαντούν σαν δεξιούς φιλοαμερικάνους όποιους το καταγγέλλουν σαν φασιστικό.
Εννοείται βέβαια ότι δεν θα αποδώσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα μόνο στην παγκόσμια και ιδιαίτερα στην ελληνική άνοδο του κύριου εχθρού που κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει και έτσι να γίνει αχρείαστα αυστηρός απέναντι στις δικές μας αδυναμίες που δεν μας επέτρεψαν ένα καλύτερο αποτέλεσμα, χωρίς να δει δηλαδή τι σημαίνει το να μπορείς να συνεχίσεις να στέκεσαι και να παλεύεις κόντρα στο ρεύμα σε μια τέτοια χώρα και να κατεβαίνεις με υπερένταση των λίγων δυνάμεων σου σε 48 εκλογικές περιφέρειες λύνοντας και το οικονομικό πρόβλημα και σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα των υποψηφίων. Εννοείται επίσης ότι θα αξιοποιήσουμε όλες τις προτάσεις για τη βελτίωση της προπαγανδιστικής και γενικά της πολιτικής μας δουλειάς που έχουν γίνει πριν αλλά και στη διάρκεια αυτής της προεκλογικής καμπάνιας. Ωστόσο το πιο σημαντικό είναι το να εντοπίζει κανείς ουσιαστικότερες πολιτικές αδυναμίες και να τις διορθώνει. Η Οργάνωση είναι λοιπόν πολύ αισιόδοξη γιατί έχει εντοπίσει πολύ πριν από τις εκλογές μια μακρόχρονη αδυναμία και έχει ήδη αρχίσει να την διορθώνει. Πρόκειται για το ζήτημα της αποτελεσματικότερης σύνδεσης της με την εργατική τάξη -που ο σοσιαλφασισμός προσπάθησε με συκοφαντίες και τη βία να εμποδίσει- και του εντελώς κρίσιμου ρόλου του ενιαίου ταξικού μετώπου στη δημιουργία του αντιφασιστικού μετώπου. Διαπιστώσαμε ότι ο σχηματισμός του ενιαίου ταξικού μετώπου δεν μπορεί να γίνει ανεξάρτητα από τον ειδικό ρόλο που έχει να παίξει ιδιαίτερα το πλειοψηφικό στη χώρα μας προλεταριάτο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και εκείνο των εργολάβων των μεγάλων επιχειρήσεων, στην πρακτική πολιτική και συνδικαλιστική συγκρότηση αυτού του μετώπου. Την ανάπτυξη αυτής της γραμμής μπορεί να τη διακρίνει κανείς πιο καθαρά και στο 45λεπτο της συγκέντρωσης που βγήκε στην διακαναλική και, αν και πιο περιληπτικά αλλά χτυπητά, στο προεκλογικό δεκάλεπτο. Αυτή η έστω μερική έκθεση του μεγάλου αυτού ζητήματος είχε πολύ καλή απήχηση αλλά ήρθε πολύ αργά και ήταν πολύ περιορισμένη για να αλλάξει τις ψηφοφορικές τάσεις των εργαζομένων με προοδευτικές διαθέσεις, και θα χρειαστεί χρόνο να γίνει γνωστή και κυρίως να ριζώσει και ακόμα περισσότερο να γίνει ζωντανή πολιτική και συνδικαλιστική πολιτική.
Όμως δεν θα αργήσει να δώσει καρπούς. Εμείς ξεκινάμε με τους 1011 ψηφοφόρους μας και τους μερικές δεκάδες ακόμα που στατιστικά ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν να μας ψηφίσουν (αυτούς που ψήφιζαν στις 11 περιφέρειες που δεν κατεβήκαμε και έχουν το 5,5% των Ψηφοφόρων) Στέλνουμε σε όλους με συγκίνηση θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς και τους καλούμε να συνεχίζουν τωρα με μεγαλύτερη ορμή δίπλα μας και ακόμα πιο οργανωμένα τον μεγάλο αγώνα για την πολιτική και οργανωτική ενίσχυση της ΟΑΚΚΕ αλλά και για την οικοδόμηση ενός ισχυρού αντιφασιστικού μετώπου για το ψωμί και τη δουλειά, ενάντια στο βιομηχανικό σαμποτάζ, για την πολιτική δημοκρατία και για την ειρήνη στην Ευρώπη και στον κόσμο ενάντια στους ρωσοκινέζους εισβολείς και διασπαστές της Ευρώπης.