Σήμερα η χώρα μας, συνεχίζοντας την παράδοση της πρόσδεσης της άρχουσας τάξης της στο χειρότερο ιμπεριαλιστή, τον φασιστικό άξονα Ρωσίας Κίνας, παίρνει θέση στα θερμά μέτωπα του πλανήτη. Έτσι προσφάτως επέλεξε να ταχθεί στο πλευρό του δικτάτορα Χαφτάρ στη Λιβύη, ενώ συντάχθηκε ανοιχτά με το ρωσοκρατούμενη Συρία και το δωσιλογικό καθεστώς Ασαντ.
Το Μάη η πρώην πρέσβειρα της Ελλάδας στη Συρία και τη Ρωσία, Τασία Αθανασίου, τοποθετήθηκε από τον ΥΠΕΞ Δένδια ειδική απεσταλμένη του υπουργείου στη Συρία, (https://greekcitytimes.com/2020/05/08/greeces-renewed-relations-with-syria-further-isolates-turkey-in-the-eastern-mediterranean/) κάτι που αποκάλυψε την επιθυμία της Αθήνας να παίξει ενεργότερο ρόλο στα συριακά πράγματα και κυρίως, να γίνει ο εκπρόσωπος του ρωσόδουλου συριακού καθεστώτος στην ΕΕ. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα της οποίας τα ΜΜΕ να έχουν αποκρύψει τόσο απόλυτα και συστηματικά τα εγκλήματα που διαπράττει επί σειρά ετών το αιματοβαμμένο καθεστώς και οι κατοχικοί προστάτες του. Μάλιστα η Ελλάδα ήταν το τελευταίο κράτος-μέλος της ΕΕ που έκλεισε την πρεσβεία του τον Ιούλη του 2012 όταν ξεκίνησε ο πόλεμος. Αλλά ακόμα και μετά τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων οι οικονομικές σχέσεις συνεχίστηκαν και βοήθησαν σημαντικά στην επιβίωση του δολοφονικού δοσίλογου καθεστώτος της Δαμασκού. Έτσι οι εισαγωγές φωσφορικού άλατος στην Ευρώπη έχουν μετά το ξέσπασμα του πολέμου σχεδόν αποκλειστικό αποδέκτη τη χώρα μας και σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 2018 υπέρ-τριπλασιάστηκαν στο διάστημα Δεκέμβρη 2017 – Απρίλη 2018 (https://www.capital.gr/epikairotita/3310021/politico-sanida-sotirias-apo-tin-ellada-ston-asant). Όταν διακόπηκαν οι διπλωματικές σχέσεις Συρίας-Ευρώπης η Ελλάδα εναντιώθηκε σθεναρά στην ευρωπαϊκή προσπάθεια να σταματήσει η εισαγωγή του συριακού φωσφορικού άλατος. Το αλάτι εξορύσσεται στα ορυχεία της Παλμύρας που παραχωρήθηκαν το 2017 στη ρωσική κατασκευαστική εταιρία Stroytransgaz του Γκενάντι Τιμτσένκο. Εταιρία και κρατικό-ολιγάρχης είναι ενταγμένοι στη λίστα κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία το 2014.
Όχημα για την παραπέρα διείσδυση της χώρας μας στη Συρία, σαν μια γέφυρα ανάμεσα στην ΕΕ και τη Δαμασκό για λογαριασμό του Κρεμλίνου, αποτελεί η ορθόδοξη εκκλησία. Ο Δημήτρης Κατσούδας, πρώην γ.γ. ευρωπαϊκών υποθέσεων και πολιτικός σύμβουλος στη ΝΔ δήλωσε στην al-Monitor: «Η Ελλάδα έχει τελικά αντιληφθεί ότι το καθεστώς Άσαντ είναι το μόνο που προστατεύει τους χριστιανούς. Αυτός είναι ο λόγος που τώρα που το καθεστώς σταθεροποιείται ξανά στη Συρία, η Ελλάδα προσπαθεί να διαμορφώσει μια πιο συγκεκριμένη πολιτική για την προστασία των σύριων ορθοδόξων» (https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2020/10/greece-renew-relations-syria-assad-christians-minority.html). Στην πραγματικότητα το καθεστώς Άσαντ και οι ρωσο-ιρανοί προστάτες του κατάφεραν να σκοτώσουν την δημοκρατική και πατριωτική αντίσταση και τώρα παρουσιάζονται σαν δήθεν υπερασπιστές της θρησκευτικής ελευθερίας, επειδή η μόνη αντίσταση που τελικά επιτράπηκε από τη Ρωσία να υπάρχει απέναντι στο καθεστώς Ασαντ είναι κυρίως οι ναζί προβοκάτορες της Αλ Νούσρα και δευτερευόντως τα πιο συντηρητικά ισλαμικά ρεύματα που τώρα είναι εξαρτημένα από τον επίσης ρωσοκίνητο πρόσφατο τουρκικό επεκτατισμό. Το τι είδους είναι η «συγκεκριμένη πολιτική για την προστασία των σύριων ορθοδόξων» που υποτίθεται προσπαθεί να διαμορφώσει η Ελλάδα το μαρτυράει η είδηση ότι η ορθόδοξη εκκλησία που θα χτίσει το καθεστώς στην επαρχία Χάμα, αντίγραφο της Αγίας Σοφίας, θα χρηματοδοτηθεί από την ίδια τη Ρωσία! Όχι μόνο δεν ενοχλεί καθόλου την κυβέρνηση της ΝΔ και γενικά το ελληνικό πολιτικό καθεστώς που την έγκριση γι αυτή τη «δωρεά» της Ρωσίας την έχει δώσει το ορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιόχειας που είναι το μόνο τόσο εχθρικό στο Φανάρι ακριβώς επειδή είναι το πιο ρωσόδουλο σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, αλλά η κυβέρνηση δήλωσε ότι θα επιδιώξει σύσφιξη των σχέσεων της με το Πατριαρχείο της Αντιόχειας.
Είναι όλα φυσικά αυτά με έναν Δένδια που έχτιζε επί δεκαετίες την εικόνα του ακραιφνούς ευρωπαϊστή και δημοκράτη και τον βλέπουμε σήμερα να είναι ο μεγαλύτερος προωθητής της ρώσικης πολιτικής στη Μεσόγειο (στην Λιβύη με τον Χαφτάρ, στην Αίγυπτο με τον Σίσι, στη Συρία με τον Ασαντ, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία) που προσπαθεί και σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνει να περάσει -με τη βοήθεια και του ελεεινού γαλλικού ιμπεριαλισμού- αυτή την πολιτική και μέσα στην ΕΕ. Κάνει ακριβώς ό,τι ο επίσης κερκυραίος υπουργός εξωτερικών του Τσάρου Αλέξανδρου ο μοιραίος Καποδίστριας κάτω από την πελώρια προσωπογραφία του οποίου ο Δένδιας πόζαρε δίπλα στον προϊστάμενο του νυν ΥΠΕΞ του Τσάρου Λαβρόφ.