Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  • Βρίσκεστε εδώ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΕΚΤΩΝ ΔΙΑΜΕΛΙΖΕΙ ΤΟ ΙΡΑΚ, ΦΕΡΝΕΙ ΤΙΣ ΗΠΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΝΕΙ ΤΗ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΕΚΤΩΝ ΔΙΑΜΕΛΙΖΕΙ ΤΟ ΙΡΑΚ, ΦΕΡΝΕΙ ΤΙΣ ΗΠΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΝΕΙ ΤΗ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ
Η σφο­δρή ε­πέ­λα­ση του τζι­χα­ντι­κού σου­νι­τι­κού στρα­τού του “Ι­σλαμι­κού Κρά­τους στο Ι­ράκ και τη Συ­ρί­α” (ISIS) προς την ι­ρα­κι­νή πρω­τεύ­ου­σα ό­ξυ­νε πα­ρα­πέ­ρα τις ή­δη α­ντα­γω­νι­στι­κές σχέ­σεις α­νά­με­σα στις δύ­ο ση­μα­ντι­κό­τερες θρη­σκευ­τι­κές ι­σλα­μι­κές κοι­νό­τη­τες του Ι­ράκ, την πλειο­ψη­φι­κή σι­ι­τική και τη μειο­ψη­φι­κή σου­νι­τι­κή (και δευ­τε­ρευό­ντως α­νά­με­σα στην α­ρα­βι­κή και την κουρ­δι­κή ε­θνό­τη­τα).
Στο βά­θος εί­ναι κύ­ρια οι δι­πλω­μα­τι­κοί και πο­λιτι­κο-στρα­τιω­τι­κοί χει­ρι­σμοί του πα­γκό­σμιου νε­ο­χι­τλε­ρι­κού ά­ξο­να Ρω­σί­ας-Κί­νας, στον ο­ποί­ο συμ­μετέ­χει στρα­τη­γι­κά το Ι­ράν και με τον ο­ποί­ο πρόθυ­μα συ­νερ­γά­ζε­ται προς το πα­ρόν η α­με­ρι­κα­νι­κή δι­πλω­μα­τί­α, που ό­ξυ­ναν αυ­τές τις α­ντι­θέ­σεις με στό­χο να αλ­λά­ξουν οι γε­ω­πο­λι­τι­κές “ι­σορ­ρο­πί­ες” στη Μέση Α­να­το­λή.
Στο ε­σω­τε­ρι­κό του Ι­ράκ ο νε­ο­να­ζι­στι­κός ά­ξο­νας - το πα­γκό­σμιο αυτό κέ­ντρο κά­θε φα­σι­σμού στις μέ­ρες μας - πα­ρεμ­βαί­νει με δύ­ο βα­σι­κά ερ­γα­λεία που συν­δέ­ο­νται με­τα­ξύ τους δια­λε­κτι­κά σε μια α­δια­χώ­ρι­στη ε­νό­τη­τα: το ένα εί­ναι η προ­βο­κα­τό­ρι­κη βί­α της σου­νί­τι­κης αλ-Κά­ι­ντα, που ου­σια­στι­κά η ISIS εί­ναι νε­ό­τε­ρο τμή­μα της, η ο­ποί­α στρέ­φε­ται κυ­ρί­ως ε­νά­ντια στο σι­ι­τι­κό στοι­χεί­ο για να προ­κα­λέ­σει σι­ι­τι­κά α­ντί­ποι­να σε βά­ρος του σου­νί­τι­κου στοι­χεί­ου. Το άλ­λο ερ­γα­λεί­ο εί­ναι η κα­λυμ­μέ­νη φα­σι­στι­κή ε­ξου­σί­α της κυ­βέρ­νη­σης Μα­λί­κι, που πα­ρα­μέ­νει πο­λύ­τι­μος σύμ­μα­χος της Τε­χε­ρά­νης και υ­πέρ­μα­χος στε­νό­τε­ρων στρα­τιω­τι­κών και ε­νερ­γεια­κών σχέ­σε­ων με τη Μό­σχα. Η κυ­βέρνη­ση Μα­λί­κι με πρό­σχη­μα τη βί­α των τζι­χα­ντι­στών ε­φαρ­μό­ζει μί­α πο­λι­τι­κή ά­γριας πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­σης και πο­γκρόμ σε βά­ρος του σου­νι­τι­κού πλη­θυ­σμού (διώ­ξεις πο­λι­τι­κών εκ­προ­σώ­πων, φυ­λακίσεις χω­ρίς δί­κη και ε­κτε­λέ­σεις α­ντι­φρο­νού­ντων, οι­κο­νο­μι­κή υ­πο­βάθ­μι­ση των σου­νι­τι­κών πε­ριο­χών κλπ) ο οποί­ος πλη­θυ­σμός εί­χε ι­στο­ρι­κά τον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο στη δη­μιουρ­γί­α και στη δια­τή­ρη­ση της ε­νό­τη­τας του ι­ρα­κι­νού κρά­τους.
Και τα δύ­ο αυ­τά ερ­γα­λεί­α του ρω­σο­κι­νε­ζι­κού ά­ξο­να θα ή­ταν σή­με­ρα α­νε­νερ­γά ε­άν η η­λί­θια ι­μπε­ρια­λι­στι­κή στρα­τιω­τι­κή ε­πέμ­βα­ση του Τζ Μπους, προ­βο­κα­ρι­σμέ­νη α­πό τον Τζ. Τέ­νετ αρ­χη­γό της CIA και άν­θρω­πο του ρω­σό­φι­λου Κλί­ντον στα 2003, δεν εί­χε διώ­ξει α­πό την ε­ξου­σί­α ε­ρή­μην του ι­ρα­κι­νού λα­ού τον τρι­το­κο­σμι­κό δι­κτά­το­ρα Σα­ντάμ Χου­σε­ΐν προς ό­φε­λος τε­λι­κά της Ρω­σί­ας και του Ι­ράν, ό­πως α­πό τό­τε προ­ει­δο­ποιού­σα­με.  
       
Η αλ­λη­λε­πί­δρα­ση των δύ­ο αυ­τών πο­λύ­τι­μων ερ­γα­λεί­ων ο­δη­γεί με μαθη­μα­τι­κή α­κρί­βεια στο δια­με­λι­σμό του Ι­ράκ. Έ­τσι σή­με­ρα, πα­ρά την κα­τα­πί­εση που α­σκεί η ISIS στον πλη­θυ­σμό της ε­πι­κρά­τειας που ε­λέγ­χει ε­πι­βάλ­λο­ντας πά­νω τους τον ι­σλα­μι­κό νό­μο, λί­γοι εί­ναι οι σου­νί­τες ε­κεί­νοι που θα προ­τιμού­σαν να α­ντι­στα­θούν σ’ αυ­τή τη να­ζι­στι­κού τύ­που ε­ξου­σί­α σε συμ­μα­χί­α με την πο­λύ κα­τα­πιε­στι­κή γι’ αυ­τούς κυ­βέρ­νη­ση της Βα­γδά­της. Άλ­λω­στε εί­ναι ο ί­διος ο Μα­λίκι που τορ­πί­λι­σε τις δια­κοι­νο­τι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις α­πορρί­πτο­ντας τη δη­μιουρ­γί­α ε­νός σου­νι­τι­κού στρα­τού, του μό­νου ί­σως σή­με­ρα που θα μπο­ρού­σε να συ­σπει­ρώ­σει τους σου­νί­τες της χώ­ρας ε­νά­ντια στην ι­σλαμο­φα­σι­στι­κή ε­πέ­λα­ση, ό­πως πριν λί­γα χρό­νια εί­χε γί­νει με τις ο­μά­δες ε­παγρύ­πνη­σης, τις ο­ποί­ες διέ­λυ­σε και τι­μώ­ρη­σε ο Μα­λί­κι με την έ­γκρι­ση του Ο­μπά­μα. Την ί­δια στιγ­μή, μπρο­στά στην ά­τα­κτη υ­πο­χώ­ρη­ση των τα­κτι­κών ι­ρα­κι­νών στρα­τιω­τι­κών δυ­νά­με­ων, που προ­φα­νώς ο ί­διος με την σκαν­δα­λώ­δη α­δρά­νειά του διευ­κό­λυ­νε, ο ι­ρακινός πρω­θυ­πουρ­γός κα­τέ­φυ­γε στη βο­ή­θεια των διαφό­ρων σι­ι­τι­κών πο­λι­το­φυ­λα­κών που στη­ρί­ζο­νται α­πό το κα­θε­στώς του γει­τονι­κού σι­ι­τι­κού Ι­ράν κι έ­χουν διεισ­δύ­σει μέ­σα στις κρα­τι­κές δυ­νά­μεις α­σφα­λεί­ας. Αυ­τές προ­βαί­νουν σε με­γά­λες ω­μό­τη­τες ό­πως ή­ταν π.χ. η ε­κτέ­λε­ση των 44 σου­νι­τών κρα­του­μέ­νων στη Μπα­κού­μπα πά­νω στην έ­φο­δο που έ­κα­νε το ISIS για να κα­τα­λά­βει το α­στυ­νο­μι­κό τμή­μα. Στο κά­λε­σμα του πρω­θυ­πουρ­γού για ε­θελο­ντι­κή στρά­τευ­ση πρώ­τη α­ντα­πο­κρί­θη­κε η πο­λι­το­φυ­λα­κή του ι­σλα­μο­φα­σί­στα ι­ρα­νό­φι­λου σι­ί­τη κλη­ρι­κού Σα­ντρ που μέ­χρι πρό­σφα­τα εμ­φα­νι­ζό­ταν σαν πο­λέ­μιος του κόμ­μα­τος του Μα­λί­κι. Στο με­τα­ξύ οι Κούρ­δοι ε­θνι­κι­στές του Μπαρ­ζα­νί, ά­θλια και κο­ντό­θω­ρα φε­ρό­με­νοι, ό­πως κά­θε ε­θνι­κι­στής, ά­δρα­ξαν την δή­θεν ευ­και­ρί­α που πα­ρου­σιά­στη­κε και κα­τέ­λα­βαν το Κιρ­κούκ πραγ­μα­το­ποιώ­ντας μ’ αυ­τό τον τρό­πο έ­να βα­σι­κό μέ­ρος α­πό το δια­με­λι­στι­κό του Ι­ράκ αντι­δρα­στι­κό ό­νει­ρό τους για μια διευ­ρυ­μέ­νη κουρ­δι­κή ε­πι­κρά­τεια, σε σύ­μπλευ­ση αυ­τή τη φο­ρά με το ως χθες ε­χθρι­κό τους κα­θε­στώς της Βα­γδά­της. Λέ­με αντι­δρα­στι­κό αυ­τό το ό­νει­ρο για­τί ε­σω­τε­ρι­κά έ­να κουρ­δι­κό κρά­τος σή­μερα εί­ναι δυ­να­τό με ε­θνο­κά­θαρ­ση των άλ­λων ε­θνο­τή­των που ζουν στο ι­ρα­κι­νό Κουρ­δι­στάν και διε­θνώς εί­ναι δυ­να­τό  μό­νο με α­ντί­στοι­χη ε­θνο­κά­θαρ­ση και δια­με­λι­σμό της Τουρ­κί­ας και της Συ­ρί­ας ο­πό­τε και με την ε­πι­διαι­τη­τι­κή, δη­λα­δή με την κα­τα­στρο­φι­κή ε­πέμ­βα­ση της Ρω­σί­ας.
Γί­νε­ται πλέ­ον φα­νε­ρό ό­τι ο ί­διος ο πρω­θυ­πουρ­γός του Ι­ράκ ε­πι­θυμεί το δια­με­λι­σμό του κρά­τους του υ­πέρ τρί­των, α­φού με ό­σα έ­χει κά­νει σπρώχνει τους σου­νί­τες στην αυ­το­κτο­νι­κή ε­νό­τη­τα με την ISIS, ο­πό­τε στο λε­πί­δι των σι­ι­τών, και ταυ­τό­χρο­να σπά­ει την ως τώ­ρα ε­νό­τη­τα σου­νι­τών και κούρ­δων στέλ­νο­ντας τους τε­λευ­ταί­ους να κυ­νη­γά­νε τη χί­μαι­ρα του με­γά­λου Κουρ­δι­στάν. Έ­τσι, ο ά­με­σα ευ­νο­η­μέ­νος θα εί­ναι οι σι­ί­τες φα­σί­στες του Ι­ράκ και κυ­ρί­ως το γει­το­νι­κό κα­θε­στώς των σι­ι­τών ι­ρα­νών μου­λά­δων που τους προ­στα­τεύει και το ο­ποί­ο έ­χει την ο­λο­έ­να με­γα­λύ­τε­ρη δι­πλω­μα­τι­κή στή­ρι­ξη α­πό τη Ρωσί­α και α­πό τον φι­λο­ρώ­σο προ­βο­κά­το­ρα Ο­μπά­μα*, ό­πως θα δού­με πα­ρα­κά­τω. Ό­μως για να πε­τύ­χει αυ­τό το σχέ­διο θα πρέ­πει η ISIS να πά­ρει με το μέ­ρος της τον α­ραβι­κό σου­νι­τισμό που ως τώ­ρα έ­χει σαν κύ­ριο ε­χθρό του το φι­λο-ι­ρα­νι­κό αλα­ου­ί­τι­κο (οι α­λα­ου­ί­τες εί­ναι μια θρη­σκευ­τι­κή σέ­χτα συγ­γε­νι­κή με τους σιί­τες) κα­θε­στώς Ά­σα­ντ στη Συ­ρί­α και έ­χει πο­λύ φι­λι­κές σχέ­σεις με την σου­νίτι­κη και πο­λύ ε­χθρι­κή προς τον Ά­σα­ντ και την Αλ Κά­ι­ντα Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α. Η ISIS έ­χει στιγ­μα­τι­στεί στη Συ­ρί­α για­τί δεν κά­νει α­ντί­στα­ση στον Ά­σα­ντ, αλ­λά τα βά­ζει με τις άλ­λες ι­σλα­μι­κές σου­νί­τι­κες ορ­γα­νώ­σεις που έ­χουν την στή­ρι­ξη της Σα­ου­δι­κής Α­ρα­βί­ας.  Τέ­λος οι ι­ρα­κι­νοί σου­νί­τες, τη στή­ρι­ξη των οποί­ων πά­νω απ όλα θέ­λει η ISIS, έ­χουν πο­λύ μί­σος στην Αλ Κά­ι­ντα για­τί έ­νας άν­θρω­πός της ο Ζαρ­κά­ου­ι, εί­χε η­γη­θεί πριν α­πό με­ρι­κά χρό­νια μιας εκ­στρατεί­ας για τη δη­μιουρ­γί­α ε­νός ι­σλα­μι­κού χα­λι­φά­του στη Με­σο­πο­τα­μί­ας, δη­λαδή την ε­πι­βο­λή  της φα­σι­στι­κής ε­ξου­σί­ας της Αλ Κά­ι­ντα. Στο τέ­λος αυ­τή η εκστρα­τεί­α κα­τέ­λη­ξε να  ε­ξο­ντώ­νει τους ι­ρα­κι­νούς σου­νί­τες που της α­ντι­στέκο­νταν, και αυ­τοί θύ­μω­σαν τό­σο πο­λύ ώ­στε έ­κα­ναν τα­κτι­κή συμ­μα­χί­α με τις αμε­ρι­κά­νι­κες κα­το­χι­κές δυ­νά­μεις για να τσα­κί­σουν τη συμ­μο­ρί­α του Ζαρ­κά­ου­ι-Αλ Κά­ι­ντα. Τέ­λος η ISIS έ­πρε­πε να φρο­ντί­σει να μην α­νη­συ­χή­σει πο­λύ τις ΗΠΑ ώ­στε να μην υ­πο­χρε­ω­θεί ο προ­βο­κά­το­ρας Ο­μπά­μα  να χτυ­πή­σει την ISIS πρό­ω­ρα και α­πο­φα­σι­στι­κά
 
Για να τα πε­τύ­χει ό­λα αυ­τά η ISIS εί­χε φρο­ντί­σει προ­η­γού­με­να να έρ­θει σε φαι­νο­με­νι­κή πο­λι­τι­κή ρή­ξη με την ο­μπρέ­λα της Αλ-Κά­ι­ντα που το συ­ντηρού­σε ως τώ­ρα, ε­νώ κυ­ρί­ως εί­χε φρο­ντί­σει γι αυ­τή τη φαι­νο­με­νι­κή ρή­ξη και ο διά­δο­χος του Μπιν Λά­ντεν, αρ­χη­γός της Αλ Κά­ι­ντα Αλ-Ζα­ουά­χρι, εκ­παι­δευ­μένος α­πό την KGB στο Ντα­γκε­στάν. Αυ­τό το υ­πο­κεί­με­νο δεν έ­χει κά­νει πο­τέ κά­τι που δεν έ­χει διευ­κο­λύ­νει με προ­βο­κα­τό­ρι­κο τρό­πο τα ρώ­σι­κα σχέ­δια. Χά­ρη σε αυ­τήν την ξαφ­νι­κή και ό­ψι­μη α­πο­κή­ρυ­ξη α­πό την Αλ Κά­ι­ντα κα­τά­φε­ρε το ISIS να συ­σπει­ρώ­σει έ­να τμή­μα του δια­λυ­μέ­νου ι­ρα­κι­νού στρα­τού μα­ζί με πρώ­ην μπα­αθι­στές και να μπει στη Μο­σού­λη σαν ε­πικε­φα­λής αυ­τού ε­νός σου­νι­τι­κού μετώ­που. Η συ­γκα­τοί­κη­ση με τους μπα­α­θι­κούς, πέ­ρα α­πό κά­ποιες τρι­βές, βο­ή­θησε πα­ρα­πέ­ρα τους ι­σλα­μο­φα­σί­στες να α­πο­κτή­σουν έ­να κά­ποιο έ­ρει­σμα μέ­σα στις σου­νι­τι­κές πε­ριο­χές. Έ­τσι η το­πο­θέ­τη­ση ε­νός πρώ­ην α­πό­στρα­του ι­ρα­κι­νού α­ξιω­ματικού σαν κυ­βερ­νή­τη της Μο­σού­λης και η πα­ρο­χή ρεύ­μα­τος σε 20ωρη βά­ση και ό­χι για 2-3 ώ­ρες τη μέ­ρα, ό­πως ί­σχυε ε­πί κα­θε­στώ­τος Μα­λί­κι, χαι­ρε­τίστη­καν α­πό τον ντό­πιο πλη­θυ­σμό σαν μέ­τρα α­να­κου­φι­στι­κά (βλ. αλ-Ακ­μπάρ, 16/6).
 
Το Φλε­βά­ρη λοι­πόν του 2014 η Αλ-Κά­ι­ντα διέ­κο­ψε και ε­πί­ση­μα κά­θε δε­σμό της με την ISIS, που δρα­στη­ριο­ποιεί­ται σε Συ­ρί­α και Ι­ράκ έ­χο­ντας ε­πι­κεφα­λή της έ­ναν τύ­πο ο­νό­μα­τι Μπα­γκντά­ντι. Α­ντί αυ­τού το πα­γκό­σμιο δί­κτυο τζι­χα­ντι­στών προ­τί­μη­σε να στη­ρί­ξει το πιο κα­λά πλα­σα­ρι­σμέ­νο ι­σλα­μι­κό “Μέτω­πο αλ-Νούσ­ρα”, που πο­λε­μά το κα­θε­στώς Ά­σα­ντ μα­ζί με άλ­λες δυ­νά­μεις της συ­ρια­κής α­ντι­πο­λί­τευ­σης εμ­φα­νι­ζό­με­νο σαν πιο πλα­τύ και με­τριο­πα­θές αλλά και λι­γό­τε­ρο έ­τοι­μο για ε­ξου­σί­α α­πό το ISIS. Ο βα­σι­κός λό­γος που προ­βλή­θηκε για να δι­καιο­λο­γή­σει τη ρή­ξη ISIS-Νούσ­ρα ήταν η άρ­νη­ση της δεύ­τε­ρης να απορ­ρο­φη­θεί α­πό το πρώ­το. Σύμ­φω­να με την Αλ Ακ­μπάρ της 4/2: “Στην πραγ­μα­τι­κότη­τα, ό­λες οι εν­δεί­ξεις ο­δη­γούν στο συ­μπέ­ρα­σμα ό­τι ο η­γέ­της του Με­τώ­που αλ-Νούσ­ρα, Α­μπού Μο­χά­με­ντ αλ-Γκο­λά­νι, στα­σί­α­σε ε­νά­ντια στον Μπα­γκντά­ντι, τον άν­θρω­πο που εί­χε αρ­χι­κά στεί­λει τον Γκο­λά­νι στη Συ­ρί­α. Αυ­τή δεν εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά που η αλ-Κά­ι­ντα α­πο­κη­ρύσ­σει το ISIS, αλ­λά αυ­τό τα ε­πει­σό­διο δεί­χνει το βά­θος της δια­φω­νί­ας τους. Το Νο­έμ­βρη του 2013, ο Α­ϊ­μάν αλ-Ζα­ουα­χί­ρι, η πιο δια­κε­κρι­μέ­νη μορ­φή στο πα­γκό­σμιο κί­νη­μα της τζι­χά­ντ, α­παί­τη­σε τη διάλυ­ση της ISIS, και α­να­κή­ρυ­ξε το α­ντί­πα­λο της ISIS Μέ­τω­πο αλ-Νούσ­ρα σαν το ε­πί­ση­μο πα­ρα­κλά­δι της αλ-Κά­ι­ντα στη Συ­ρί­α. (σ.σ. Αυ­τό βέ­βαια δεν τον ε­μπό­δι­σε το Μάη να α­πα­γο­ρέ­ψει στο Νούσ­ρα να ε­πι­τί­θε­ται στο ISIS). Λί­γο αρ­γότε­ρα, το Μέ­τωπο αλ-Νούσ­ρα πή­ρε μέ­ρος σε κά­ποιες μά­χες μα­ζί με το υ­πο­στη­ρι­ζό­με­νο α­πό τη Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α Ι­σλα­μι­κό Μέ­τω­πο ε­νά­ντια στην ISIS”.   
Το ό­τι η Αλ -Κά­ι­ντα α­να­κή­ρυ­ξε την Αλ Νούσ­ρα σαν τον α­λη­θι­νό εκ­πρόσω­πό της στη Συ­ρί­α έ­χει δι­πλή προ­βο­κα­τό­ρι­κη λει­τουρ­γί­α κα­θώς ό­χι μό­νο α­ποε­νο­χο­ποιεί στα μά­τια των σου­νι­τών ε­θνι­κι­στών την ISIS αλ­λά ε­νο­χο­ποιεί τη Σαου­δι­κή Α­ρα­βί­α στα μά­τια και των σου­νι­τών και κυ­ρί­ως των Δυ­τι­κών. Η Σ. Α­ραβί­α πριν α­πό λί­γους μή­νες α­να­κή­ρυ­ξε την φι­λο-Ά­σα­ντ και φι­λο-Αλ Κά­ι­ντα ISIS σαν κύ­ριο ε­σω­τε­ρι­κό ε­χθρό του Ι­σλα­μι­κού Με­τώ­που που η ί­δια ί­δρυ­σε και που έ­γι­νε η κύ­ρια α­ντι-Ά­σα­ντ έ­νο­πλη δύ­να­μη στη Σύ­ρια. Μό­λις ό­μως σχη­μα­τί­στηκε αυ­τό το μέ­τω­πο η Αλ-Νούσ­ρα α­ντί να πα­ρα­τα­χθεί ε­νά­ντια στην Σα­ου­δι­κή Α­ραβί­α, πή­γε κο­ντά στο Ι­σλα­μι­κό Μέ­τω­πο και στη Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α, παί­ζο­ντας ωστό­σο έ­να δι­φο­ρού­με­νο, κε­ντρί­στι­κο παι­χνί­δι με την ISIS . H Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α αντί να χτυ­πή­σει και την Αλ-Νούσ­ρα θε­ώ­ρη­σε κα­λό να συ­νερ­γα­στεί μα­ζί της ε­νάντια στην ISIS. Σύ­ντο­μα θα πλη­ρώ­σει αυ­τόν τον ο­πορ­του­νι­σμό κα­τη­γο­ρού­με­νη για συνερ­γα­σί­α με την Αλ-Κά­ι­ντα, που ση­μαί­νει ό­τι θα δί­νει στην η­γε­σί­α Ομπά­μα έ­να α­κό­μα πρό­σχη­μα  να την πα­ρα­με­ρί­ζει υ­πέρ του Ι­ράν.
Υ­πό την προ­ε­δρί­α του Ο­μπά­μα στις Η­ΠΑ - του δεύ­τε­ρου με­τά τον Κλί­ντον ρω­σό­φι­λου προ­έ­δρου μιας υ­περ­δύ­να­μης σε πτώ­ση που εί­ναι ο­λο­έ­να και πιο υ­φε­σια­κή α­πέ­να­ντι στους ρώ­σους α­ντα­γω­νι­στές της - και του Ρου­χα­νί στο Ιράν οι δύ­ο χώ­ρες έ­χουν α­να­θερ­μά­νει τις δι­πλωμα­τι­κές τους σχέ­σεις (ι­διαίτε­ρα με α­φορ­μή το θέ­μα του ι­ρα­νι­κού πυ­ρη­νι­κού προ­γράμ­μα­τος) πε­τυ­χαί­νο­ντας την πρώ­τη με­τά α­πό 34 χρό­νια επί­ση­μη με­τα­ξύ τους συμ­φω­νί­α. Σή­με­ρα, και οι δύ­ο χώ­ρες συν­δρά­μουν στρα­τιω­τι­κά τον Μα­λί­κι προ­κει­μέ­νου να κερ­δί­σει τον πό­λε­μο με το ISIS. Το μεν Ι­ράν έ­χει α­πο­στεί­λει μο­νά­δες των “φρου­ρών της ε­πανά­στα­σης” μα­ζί με τρί­α τάγ­μα­τα της ε­πί­λε­κτης δύ­να­μης Κου­ντς για να α­ναλά­βουν ε­πι­χει­ρή­σεις κα­τά των α­νταρ­τών. Οι δε Η­ΠΑ α­πο­φά­σι­σαν να στεί­λουν στρα­τιω­τι­κούς συμ­βού­λους ε­νώ ή­δη πα­ρέ­χουν α­να­γνω­ρι­στι­κή υ­πο­στή­ρι­ξη στην κυ­βέρ­νη­ση της Βα­γδά­της. Η συ­νερ­γα­σί­α των δύ­ο κρα­τών στο Ι­ράκ δε μπο­ρεί πα­ρά να ε­πη­ρε­ά­σει τη σχέ­ση τους πάνω σε άλ­λα πα­γκό­σμια ζη­τή­μα­τα και περι­φε­ρεια­κές κρί­σεις. Η α­πει­λή των τζι­χα­νι­στών έ­δω­σε ε­πί­σης την ευ­και­ρί­α στο φι­λο­ρώ­σο Κά­με­ρον να προ­α­ναγ­γεί­λει την α­να­θέρ­μαν­ση των βρε­τα­νο-ι­ρανι­κών δι­πλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων ξε­κι­νώ­ντας απ’ την ε­πα­να­λει­τουρ­γί­α της βρε­τανι­κής πρεσβεί­ας στην Τε­χε­ρά­νη.
Με άλ­λα λό­για η κρί­ση στο Ι­ράκ συ­νε­τέ­λε­σε στο να βγει το Ι­ράν α­πό τη δι­πλω­μα­τι­κή του α­πο­μό­νω­ση, κυ­ρί­ως α­πό τη Δύ­ση, και να έρ­θει σε πο­λύ δυ­σχε­ρή θέ­ση η α­ντί­πα­λός του, Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α.
 
Αυ­τό που πά­ντα φο­βό­ταν η Σα­ου­δι­κή Α­ρα­βί­α ή­ταν η ε­ξά­πλω­ση της ι­ρανι­κής πο­λι­τι­κής ε­πιρ­ρο­ής στην πε­ριο­χή. Οι ε­ξε­λί­ξεις σε Συ­ρί­α, Ι­ράκ και αλ­λού θα μπο­ρού­σαν πράγ­μα­τι να δη­μιουρ­γή­σουν έ­να με­σα­να­το­λι­κό “σι­ι­τι­κό τόξο” υ­πό την πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α της ι­σλα­μο­φα­σι­στι­κής Τε­χε­ρά­νης και στο βά­θος της που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας, που πα­ρι­στά­νει τον φί­λο και της Σ. Α­ρα­βί­ας παί­ζοντας το γνω­στό κε­ντρί­στι­κο παι­χνί­δι τη. Η συ­νερ­γα­σί­α με την Αλ Νούσ­ρα στη Συ­ρί­α και η χρη­μα­το­δό­τη­ση του ISIS α­πό ο­ρι­σμέ­νους πλού­σιους Σα­ου­δά­ρα­βες και α­νε­ξάρ­τη­τα σα­ου­δα­ρα­βι­κά ι­δρύ­μα­τα έ­δω­σε την ευ­και­ρί­α στον Μα­λί­κι να κα­τη­γο­ρή­σει το Ριά­ντ για υ­πό­θαλ­ψη της τρο­μο­κρα­τί­ας και για γε­νο­κτο­νί­α σε βά­ρος του λα­ού του. Το φι­λο­ρώ­σι­κο Κα­τάρ, που κι αυ­τό σε έ­να βαθ­μό υ­πο­στηρί­ζει τους σου­νί­τες στη Συ­ρί­α, για να μην τους α­φή­σει στα χέ­ρια α­πο­κλει­στικά της Σ. Α­ρα­βί­ας έ­χει στραφεί και αυ­τό ε­νά­ντια στη Σ. Α­ρα­βί­α κα­θώς υ­πο­στη­ρί­ζει τους α­δελ­φούς μου­σουλ­μά­νους  που η Σ. Α­ρα­βί­α θε­ω­ρεί ως το με­γα­λύ­τερο ε­χθρό της και γι αυ­τό υ­πο­στη­ρί­ζει την φι­λο­ρώ­σι­κη φα­σι­στι­κή δι­κτα­το­ρία Σί­σι της Αι­γύ­πτου. Στην ου­σί­α η Σ. Α­ρα­βί­α μα­ζί με τα φι­λι­κά της Αρα­βικά Ε­μι­ρά­τα εί­ναι ά­σχη­μα  α­πο­μο­νω­μέ­νη. Αν κά­ποια στιγ­μή η Αί­γυ­πτος συμ­μα­χήσει με το Ι­ράν ε­νά­ντια στη Σ. Α­ρα­βί­α ο Κόλ­πος των πε­τρε­λαί­ων θα πε­ρά­σει στα χέ­ρια του νε­ο­να­ζι­στι­κού ά­ξο­να, πράγ­μα τρα­γι­κό για την Ευ­ρώ­πη και την Ιαπω­νί­α. Και δυ­στυ­χώς, ό­πως γί­νεται πά­ντο­τε με τους πε­ρί­τε­χνους σχε­δια­σμούς της ρω­σι­κής σο­σιαλ-ι­μπε­ρια­λι­στι­κής δι­πλω­μα­τί­ας και των συμ­μά­χων της, οι μα­ζι­κές σφα­γές α­μά­χων, οι δια­με­λι­σμοί ε­θνι­κών κρα­τών, η α­πο­κτή­νω­ση, ο τρό­μος και ο ό­λε­θρος που προ­κα­λούν ό­λα αυ­τά στους λα­ούς θε­ω­ρού­νται α­πό τους δυ­τι­κούς χο­ντρό­πε­τσους ι­μπε­ρια­λι­στές πα­ρά­πλευ­ρες α­πώ­λειες. 
Ασία
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΑΠΟΚΤΑ ΦΙΛΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΤΩΝ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ-ΛΙΜΠΕΡΜΑΝ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ Ο προβοκατόρικος υπέρ της Χαμάς ρόλος της κυβέρνησης Νετανιάχου-Λίμπερμαν »
επιστροφή στην κορυφή