Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η Γαλλία, η Ευρώπη και στην πραγματικότητα ολόκληρος ο πλανήτης ζει μια ιστορική στιγμή. Ο γαλλικός λαός κατέβηκε μαζικά όσο ποτέ στις κάλπες και δημιουργώντας ένα πελώριο δημοκρατικό παλιρροϊκό κύμα έδωσε ένα καίριο χτύπημα στο φασισμό σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή των παγκόσμιων εξελίξεων. Καίριο όχι μονάχα γιατί έκοψε το δρόμο προς την εξουσία στους ρατσιστές απόγονους της γαλλικής αποικιοκρατίας και της δοσιλογικής κυβέρνησης του Βισύ, αλλά ακόμα περισσότερο γιατίαπενεργοποίησε με ταπεινωτικό τρόποτο καταστροφικότερο πολιτικό εργαλείοπου διαθέτει μέσα στην πολιτικοστρατιωτικά σημαντικότερη χώρα της Ευρώπης η νεοχιτλερική Ρωσία, και σε μεγάλο βαθμό ταπείνωσε και τον ίδιο τον Πούτιν που βιάστηκε προχθές έστω έμμεσα να προεξοφλήσει την επιτυχία της. Στην πραγματικότητα ο γαλλικός λαός ανέκοψεσε μεγάλο βαθμό την ευρύτερη πολιτική διείσδυσης και διάσπασης που η πουτινική Ρωσία ακολουθεί παράλληλα με τημεγάλη στρατιωτική επίθεση και το βάρβαρο, καταχτητικό-αποικιακόπόλεμο που έχει εξαπολύσει ενάντια στη δημοκρατική Ευρώπη.

Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αποφάσισαν να επιτύχουν μηδενικές εκπομπές άνθρακα έως το 2050 στις χώρες της ΕΕ, δηλαδή μέχρι τότε, μεταξύ άλλων, να σταματήσει η ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη. Δικαιολογητική βάση αυτής της απόφασης είναι η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

- Δημοσιεύουμε εδώ ένα ως τώρα αδημοσίευτο άρθρο της Νέας Ανατολής που γράφτηκε τον Νοέμβρη του 2020 και έμεινε μισοτελειωμένο. Αφορούσε την μεγάλη κρίση στις σχέσεις της Γαλλίας με τον μουσουλμανικό κόσμο που ξεκίνησε με τον αποκεφαλισμό του καθηγητή Πατύ από τους ισλαμοφασίστες. Το δημοσιεύουμε τώρα με την ευκαιρία της απόπειρας για διάρρηξη των σχέσεων της Ευρώπης με το Κατάρ που επιχειρούν οι πράκτορες και οι φίλοι των ρώσων νεοχιτλερικών στην Ευρώπη με εργαλείο το σχετικό σκάνδαλο διαφθοράς. Αυτό που έχει αλλάξει από τότε που γράφτηκε αυτό το άρθρο είναι ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει χάσει μεγάλο μέρος της δύναμης της μετά τα φιλορώσικα φασιστικά πραξικοπήματα στην Αίγυπτο και στην Τυνησία, έχει διασπαστεί, κρατάει με μεγάλες υποχωρήσεις ένα μέρος εξουσίας στη μισή Λιβύη, ενώ ο πιο ισχυρός υποστηριχτής της, το κόμμα του Ερντογάν προσεγγίζει όλο και περισσότερο την πουτινική Ρωσία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το Κατάρ έχει αρχίσει και αυτό να συνεργάζεται με τη Ρωσία αν και πολύ πολύ λιγότερο προς το παρόν σε σχέση με τη βαθύτερη συνεργασία που έχει με τη Δύση οπότε αποτελεί το τελευταίο σχετικά αξιόπιστο οικονομικό ενεργειακό στήριγμα της Ευρώπης. -

Στη χώρα μας οι πάντες είναι με τις χώρες του Νότου της ΕΕ, που απαιτούν κορονο-ομόλογα η κεφάλαια που δεν θα επιστραφούν και είναι ενάντια σε αυτές του Βορρά της ΕΕ σε όσο βαθμό τα αρνούνται. Επειδή οι βόρειες χώρες δεν είναι πολιτικά ενωμένες στην άρνηση τους όσο είναι οι νότιες ενωμένες στο δικό τους αίτημα και επειδή οι περισσότερες απώλειες σε ζωές βρίσκονται στο Νότο μένει κανείς με την εντύπωση ότι το δίκιο είναι με το Νότο.

Αλλά, όπως συχνά συμβαίνει τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, κυρίως όταν αυτά έχουν να κάνουν με την ταξική πάλη όπου όχι απλά το ψέμα αλλά η αντιστροφή της αλήθειας είναι αναγκαίος όρος για την πολιτική κυριαρχία της κάθε φορά πιο ισχυρής πλευράς.

Το αποτέλεσμα του βρώμικου δημοψηφίσματος είναι εντελώς σύμφωνο με τη φύση του: Ο φασισμός της κυβέρνησης, που  το σκαρφίστηκε και το εκτέλεσε σε μια βδομάδα ποδοπατώντας κάθε έννοια δημοκρατίας παραπλάνησε όπως και στις εκλογές του Γενάρη το λαό βάζοντάς του ένα απίθανο ερώτημα: θέλει πιο πολλά λεφτά ή πιο λίγα από τους «ευρωπαίους εκβιαστές» του που του τα χρωστάνε; Τι προτιμάει; Να είναι περήφανος και να ζήσει καλύτερα ψηφίζοντας  για το πρώτο, η να ταπεινωθεί, να νικηθεί και να φτωχύνει ψηφίζοντας το δεύτερο;

Η βράβευση του Τσίπρα στη Γαλλία με δύο βραβεία για το «πολιτικό του σθένος» και την «αφοσίωσή του στην ευρωπαϊκή ιδέα» αντιμετωπίστηκε γενικά στη χώρα μας με ειρωνικά σχόλια στον Τύπο και με ένα ελαφρύ χαμόγελο από το λαό, που στην πλειοψηφία του, είτε ανέχεται ακόμη τον Τσίπρα είτε τον σιχαίνεται, πάντως καθόλου δεν τον εκτιμά ως άνθρωπο αρχών και σταθερών πεποιθήσεων.

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.

Εισαγωγή στην αναδημοσίευση

Το παρακάτω κείμενο που αναδημοσιεύουμε από την αγγλόφωνη έκδοση της Επιθεώρησης του Πεκίνου (PekingReview) αρ. 32-33, 9 Αυγ. 1976, μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες. Σαράντα έξι δηλαδή χρόνια πριν ο Πούτιν ξεκινήσει την εκστρατεία κατάκτησης της Ουκρανίας, η οποία ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με κήρυξη πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, το ΚΚ Κίνας με μια σειρά από κείμενα σαν και αυτό – που όλα είχαν σαν βάση τους τη μαοϊκή θεωρία των Τριών Κόσμων- προειδοποιούσε από τότε τον πλανήτη ότι η Σοβιετική Ένωση που στο κέντρο της είχε το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, ετοίμαζε επίθεση χιτλερικού τύπου ενάντια στην Ευρώπη και ότι όλες οι χώρες και οι λαοί της έπρεπε να ενωθούν και να ετοιμαστούν για έναν πελώριο αμυντικό πόλεμο εναντίον της, και να μην πιστεύουν τη φιλειρηνική δημαγωγία της.