Ο Μαρ­ξ, βέ­βαια, δεν είναι ένας κήρυκας της καπιταλιστικής αναπτυξης και γι αυτό αξε­κα­θα­ρί­ζει α­μέ­σως πα­ρα­κά­τω ό­τι αυ­τή η αύ­ξη­ση του κε­φά­λαιου εί­ναι ταυ­τόχρο­να και η ε­νί­σχυ­ση της σχε­τι­κής θέ­σης των κεφαλαιοκρατών α­πέ­ναντι στους ερ­γά­τες, με αποτέλεσμα να αυξάνεται έτσι τελικά και ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργατών. ¨Ομως αυ­τή η α­ντί­φα­ση δεν λύ­νε­ται υ­πέρ του ερ­γατών με το να καταργήσουν την α­νά­πτυ­ξη του κεφαλαίου καταστρέφοντας τις παραγωγικές δυνάμεις, γιατί αυ­τό ση­μαί­νει την φυσική και ταξική κα­ταστρο­φή τους και γι αυτό ποτέ στην ιστορία η ταξικά συνειδητή εργατική τάξη δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό το κάνει σε μια ή στην άλλη περίοδο, στη μια ή στην άλλη χώρα μόνο ένα αντίπαλο κεφάλαιο ή ένας αντίπαλος ιμπεριαλισμός που θέλει να υποδουλώσει μια χώρα εκτοπίζοντας τον ανταγωνιστή του. Αυτού του είδους την καταστροφή του παραγωγικού κεφάλαιου και την καταστροφή του εργάτη ζούμε σήμερα στη χώρα μας, αλ­λά η αληθινή απάντηση σε αυτήν την καταστροφή είναι το να μπει η εργατική τά­ξη επικεφαλής ενός δημοκρατικού και πατριωτικού μετώπου με όλες τις καταπιεσμένες και προοδευτικές τάξεις και τμήματα τάξεων για να σώσει τις παραγωγικές δυνάμεις και το λαό από την οικονομική υποδούλωση και τον πολιτικό και ιδεολογικό εξανδραποδισμό και μέσα από αυτή τη διαδικασία να πάρει τελικά τις παραγωγικές δυνάμεις και την πολιτική εξουσία στα χέρια της .
Αντίθετα από τους ισχυρισμούς της σοσιαλφασιστικής κυβέρνησης Τσίπρα για τα πρωτογενή πλεονάσματα, που είναι ψεύτικα επί της ουσίας, , αυτή συνεχίζει να την καταστρέφει την οικονομία της χώρας μας, δηλαδή να γκρεμίζει και αυτό το λίγο που έχει πια μείνει όρθιο από την παραγωγή της . Το αποτέλεσμα αυτής της καταστροφής είναι η χώρα να χρειάζεται σε λιγότερο από ένα χρόνο νέα δανεικά για να μην καταρρεύσει, δανεικά που δεν θα μπορέσει πια να βρει και θα μπει στη διαδικασία μιας νέας χρεωκοπίας.

Η συνεχιζόμενη φυγή της εναπομένουσας βαριάς βιομηχανίας
Όπως έχουμε πολλές φορές γράψει το αποτέλεσμα του πολύχρονου βιομηχανικού σαμποτάζ είναι από τη μια η μεγάλη αποβιομηχάνιση της χώρας-που εκφράζεται με τη δραστική μείωση του ακαθάριστου σχηματισμού των πάγιων κεφαλαίων της- και από την άλλη η δραματική μείωση των επενδύσεων. Κανείς δεν θέλει να επενδύσει σε μια χώρα με πιθανότερο αποτέλεσμα να χάσει τα χρήματά του. Εδώ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναβολή της επένδυσης της BlackRock στην περιοχή της ακαδημίας Πλάτωνος, ύψους 300 εκ. ευρώ. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της εταιρείας «η απόφαση για αναβολή της ελήφθη για μια σειρά από λόγους, αρχής γενομένης από το αρνητικό οικονομικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, και το οποίο αποκρυσταλλώνεται στην πρόσφατη πτώση των μετοχών των τραπεζών» (Καθημερινή, 27-10-2018). Και αυτό «παρότι απέμεναν λίγες ακόμα εβδομάδες για την έκδοση της οικοδομικής άδειας κι ενώ έχουν περάσει 11 χρόνια προσπαθειών» (στο ίδιο).
Αυτό το σαμποτάζ της παραγωγής, το οποίο είναι διακομματικό δηλαδή συμμετέχει σε αυτό, εκτός από το ψευτοΚΚΕ και τους ναζήδες και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, δημιουργεί ένα αρνητικό επενδυτικό κλίμα για τη χώρα, και από εκεί αύξηση στα επιτόκια δανεισμού της χώρας, πτώση της αξίας των τραπεζικών μετοχών, κίνδυνο για τραπεζική χρεωκοπία και στέρεμα των κεφαλαίων που μπορούν να δανειστούν οι βιομηχανικές επιχειρήσεις για να παραγγέλουν πρώτες ύλες και να μπορούν έτσι να παράγουν και να εξάγουν. ΟΙ εξαγωγές είναι το κλειδί διότι εξ αιτίας της κρίσης που ξέσπασε ανοιχτά από το 2009 η εσωτερική αγορά έχει σχεδόν καταρρεύσει, οπότε οι επιχειρήσεις στράφηκαν στις εξαγωγές για την επιβίωσή τους. Για τις εξαγωγές αποτελεί καίριο στοιχείο το χαμηλό κόστος της παραγωγής, στο οποίο σημαντικό βάρος έχουν τα επιτόκια δανεισμού. Όμως ο κίνδυνος της χρεοκοπίας των ελληνικών τραπεζών σαν αποτέλεσμα αυτού του σαμποτάζ αυξάνει τα επιτόκια δανεισμού από αυτές προς τις επιχειρήσεις. Αυτό θα πει ότι το κόστος των προϊόντων είναι υψηλό και όλο και πιο δύσκολα μπορούν να αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις τους ανταγωνιστές τους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Έτσι η επιβίωση, ιδιαίτερα της βιομηχανίας, που στηρίζεται κύρια στις εξαγωγές, είναι προβληματική.
«Το country risk, το ρίσκο που κουβαλά η Ελλάδα μετά την προσφυγή της στους μηχανισμούς στήριξης του ΔΝΤ και της ΕΕ παραμένει, με αποτέλεσμα οι ελληνικές πολυεθνικές να συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με άλλους όρους από τις κεφαλαιαγορές και τις ξένες τράπεζες. «Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από μήνες κορυφαία ελληνική βιομηχανία συνήψε ομολογιακό δάνειο δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ με επιτόκιο κοντά στο 2,5%, όταν ξένος ανταγωνιστής της δανείστηκε με μόλις 0,9%» περιγράφουν χαρακτηριστικά οι ίδιοι παράγοντες»( https://www.in.gr/2018/10/21/economy).
Έτσι τα τελευταία χρόνια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα γιγαντιαίες επιχειρήσεις για τα οικονομικά μεγέθη της, όπως η 3Ε, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ, η ΦΑΓΕ και πρόσφατα η ΤΙΤΑΝ μετακίνησε την έδρα της στις Βρυξέλες, αν και κράτησε τα εργοστάσιά της στην Ελλάδα . Στις περισσότερες πάντως περιπτώσεις η φυγή μιας βιομηχανίας συνοδεύεται από τον αργό περιορισμό της παραγωγής, που σημαίνει στο τέλος κλείσιμο κάποιων ή όλων των μονάδων, απόλυση των εργαζομένων και καταστροφή των παγίων στοιχείων της (μηχανές, κτήρια, υποδομές κλπ.).
Αυτή η ανήκουστη καταστροφή της βιομηχανίας σημαίνει άμεσα μεν ότι καταστρέφεται η βιομηχανική εργατική τάξη και βαθίζεται στην εξαθλίωση όλος ο υπόλοιπος εργαζόμενος ο οποίος δουλευει στις μικροβιοτεχνίας και τις υπηρεσίες, ενώ μακροπρόθεσμα καταστρέφεται μαζί με τη μόνη επαναστατική τάξη που μπορεί να αλλάξει την κοινωνία και η υλική βάση του σοσιαλισμού, που είναι ακριβώς η σύγχρονη βιομηχανία.
Το έγκλημα των σαμποταριστών είναι πραγματικά ανυπολόγιστο και αυτό θα το ζούμε όλο και πιο έντονα όσο δεν θα ανακόπτουμε σαν λαός τον καταστροφικό δρόμο τους.

Το σαμποτάζ των συγκοινωνιών της Αθήνας
Οι προϋπολογισμοί της ΣΤΑΣΥ (μετρό, ηλεκτρικός και τραμ) του 2013 και 2014 ήταν για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια θετικοί, σε αντίθεση με τους προηγούμενους ελλειμματικούς, τους οποίους επιδοτούσε το κράτος από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό το κατάφερε η τότε διοίκηση παρά το ότι το σαμποτάζ στη χώρα αλλά και στον εκσυγρονισμό των συγκοινωνιών ποτέ δεν σταμάτησε και επί ΝΔ. Μετά την άνοδο ωστόσο των σαμποταριστών του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και στις αρχές του Ιούλη του 2015, το Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών (ΣΕΛΜΑ) πραγματοποιεί μια κατάληψη στα γραφεία της ΣΤΑΣΥ με αίτημα όπως δήλωσε ο πρόεδρός του « να προχωρήσει τώρα η αλλαγή της διοίκησης της εταιρείας καταγγέλλοντας «την κατάργηση της Δημοκρατίας από τη μνημονιακή διοίκηση του χθες» (https://www.naftemporiki.gr/2-7-2015). Μετά από αυτό ο Συριζαίος Σπίρτζης άλλαξε τη διοίκηση της ΣΤΑΣΥ. Μια από τις πρώτες δουλειές της νέας διοίκησης είναι η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου από 1,20 ευρώ σε 1,40 ευρώ. Ταυτόχρονα ένα εκτεταμένο κίνημα μη πληρωμής των εισιτηρίων ξεκινά. Λίγοι πια πληρώνουν εισιτήριο στις γραμμές του μετρό και του τραμ. Η απουσία και του πιο στοιχειώδους ελέγχου πληρωμής είναι ολοφάνερη, ενώ ταυτόχρονα στο όνομα της αυτοματοποίησης του συστήματος έκδοσης εισητηρίων διαλύεται και ξηλώνεται όλο αυτό το σύστημα με αποτέλεσμα και ο λαός να ταλαιπωρείται αφάνταστα και εισητήρια να μην κόβονται αφού γενικά ενθαρύνεται η μεταφορά χωρίς πληρωμή. Συγκεκριμένα με βασική αιτιολογία την μη συνήθεια του κόσμου στο νέο εισιτήριο, οι μπάρες που ελέγχουν το εισιτήριο παρέμειναν ανοιχτές για μήνες. Φυσικά ελάχιστοι πλήρωναν. Ακόμη και σήμερα με την κανονική τους λειτουργία η αποφυγή πληρωμής είναι ορατή σε κάθε χρήστη αυτών των μέσων μεταφοράς. Φυσικά είναι μια απλή υπόθεση ο έλεγχος της πληρωμής, αλλά γιαυτό πρέπει να υπάρξει πολιτική απόφαση. Τέτοια φυσικά δεν υπάρχει και προφανώς εσκεμμένα, με συνέπεια οι ζημιές να πληρώνονται ξανά από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από όλους τους φορολογούμενους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά «καταγγελία για αδικαιολόγητες και μη νόμιμες δαπάνες των μελών του Δ.Σ. των Σταθερών Συγκοινωνιών (ΣΤΑΣΥ), καθώς και για πλαστό πτυχίο ενός εξ αυτών, ερευνάται έπειτα από πληροφορίες που περιήλθαν ανωνύμως στη Γενική Επιθεώρηση Δημόσιας Διοίκησης»( https://www.eleftherostypos.gr/15-5-2018). Στην ίδια καταγγελία αναφέρεται ότι «τα μέλη του Δ.Σ. από τα μέσα του 2016 χρεώνουν την εταιρία με 3.000 ευρώ περίπου το μήνα για έξοδα κίνησης, ρουχισμού, αλκοολούχα ποτά και πούρα, ενώ όπως σημειώνεται πρόκειται για δαπάνες πέραν του σταθερού μισθού που λαμβάνουν…τα μέλη του Δ.Σ. προσκομίζουν αποδείξεις για βενζίνη που φθάνουν τα 300 ευρώ το μήνα». Αποτέλεσμα αυτών των καταγγελιών ήταν η διορισμένη από το ΣΥΡΙΖΑ, επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης να ζητήσει από τη διοίκηση της ΣΤΑΣΥ τον περασμένο Απρίλη «συγκεκριμένα στοιχεία στο πλαίσιο διερεύνησης των καταγγελλομένων»(στο ίδιο). 

Νομίζουμε πάντως ότι η πρόθεση της κυβέρνησης δεν είναι απλά να δυναμώσει τη διοικητική διαφθορά ή να διαλύσει τις συγκοινωνίες, αλλά να οδηγήσει στην πλήρη χρεωκοπία την ΣΤΑΣΥ, ιδιαίτερα το μετρό, για να την πουλήσει για ελάχιστα χρήματα στα νέα ανατολικά αφεντικά και τα συνεργαζόμενα με αυτά δυτικά, βασικά ιταλικά μονπώλια. Αυτό άλλωστε κάνανε οι σοσιαλφασίστες και στον ΟΣΕ, αυτό στη ΔΕΗ, αυτό, όσο μπορούσαν και στα λιμάνια.
.Τα παγωμενα δις επενδύσεων
Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ το χαμηλότερο μερίδιο σε επενδύσεις- τόσο από τον δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα, καταγράφεται στην Ελλάδα, καθώς ανέρχεται στο 12,6%, ποσοστό ωστόσο που είναι αυξημένο από το 2016 (11,4%) αλλά πολύ πιο χαμηλά από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο που βρίσκεται στο 20,1% του ΑΕΠ. Το 2017 σε σχέση με το 2007, στο οποίο οι επενδύσεις αντιστοιχούσαν στο 24% του ΑΕΠ, η Ελλάδα έχει μείωση του λόγου επενδύσεις προς ΑΕΠ κατά 11,4 ποσοστιαίες μονάδες (http://www.iefimerida.gr/14-5-2018).
Αυτά είναι τα άμεσα και χειροπιαστά αποτελέσματα του μακροχρόνιου παραγωγικού σαμποτάζ από το ρωσόδουλο μπλοκ που κυβερνά την χώρα τα τελευταία χρόνια.

Μερικά παραδείγματα της εμπόδισης των επενδύσεων είναι χαρακτηριστικά.

Η επένδυση 2 δις ευρώ στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής, και παρά το ότι η διαιτησία την οποία πρότεινε η κυβέρνηση και αποδέχτηκε η EldorandoGold, δικαίωσε την επενδύτρια εταιρεία, το κράτος των Συριζανέλ αρνείται να δώσει τις απαιτούμενες άδειες για την υλοποίηση της επένδυσης. Κανένα από τα κόμματα και ιδιαίτερα η ΝΔ δε μιλά γιαυτό το σκάνδαλο. Και επειδή οι Καναδοί επενδυτές δεν καταλαβαίνουν ανέλαβε ο κυβερνητικός Ρουβίκωνας να σπάσει την είσοδο της καναδικής πρεσβείας χωρίς βέβαια να συλληφθεί ώστε να καταλάβουν οι καναδοί ότι είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα και μάλιστα για να βγάζουν χρυσό δίπλα στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας που εποφθαλμιά η Ρωσία και μάλιστα σε έδαφος του μοναστηριού του Αγίου Παντελεήμονα το οποίο συχνά επισκέπτεται ο Πούτιν.

«Την ίδια στιγμή, προβληματισμό προκαλεί στην επενδυτική κοινότητα το γεγονός ότι η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων έχει να συνεδριάσει από το Νοέμβριο του 2017. Ως αποτέλεσμα, στην...ουρά αναμονής βρίσκονται επενδυτικά σχέδια της τάξης των 3 δισ. ευρώ. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται το παραθεριστικό χωριό με προϋπολογισμό 123 εκατ. ευρώ που σχεδιάζει η εταιρεία Sportsland στην περιοχή Ασωπίας στο νομό Βοιωτίας.
Το σύνθετο εμπορικό κέντρο με προϋπολογισμό της τάξης των 100 εκατ. ευρώ που σχεδιάζει ο όμιλος Κωνσταντίνου σε έκταση 90 στρεμμάτων στα όρια των Δήμων Μεταμόρφωσης και Λυκόβρυσης-Πεύκης, όπως και τουριστικές επενδύσεις και έργα υλοποίησης φωτοβολταϊκών πάρκων»( http://www.capital.gr/15-10-2018).

Η φήμη μας φτάνει πολύ ψηλά…

Το φετινό Νόμπελ οικονομίας δόθηκε στον Πολ Ρόμερ. Πρόκειται φυσικά για έναν αστό οικονομολόγο που υπηρετεί την τάξη του όπως όλοι όσοι παίρνουν Νόμπελ οικονομίας. Εδώ μας ενδιαφέρει η άποψη αυτού του στελέχους της αστικής τάξης για το τι συμβαίνει στη χώρα μας.
Χαρακτηριστικά γράφει : «Η διαφθορά και η γραφειοκρατική αναποτελεσματικότητα αποτελούν φόρο δυσβάσταχτο για όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Ο φόρος είναι ιδιαίτερα υψηλός για τις startups και τις ξένες επιχειρήσεις που θα ήθελαν να επενδύσουν εκεί… Μία ιδιαίτερα σημαντική αποτυχία έγκειται στο δικαστικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί πολύ αργά στην επίλυση υποθέσεων. Όπως έχει προφανώς αντιληφθεί και ο αξιωματούχος που απαιτούσε την πρόσληψη της φίλης του, αυτό διευρύνει δραματικά τις ευκαιρίες για εγκληματική δραστηριότητα» (https://www.huffingtonpost.gr/9-10-2018).
Το εγκληματικό κύρος της οικονομικής διαχείρησης της χώρας μας είναι πελώριο. Κάθε Νόμπελ ξέρει την Ελλάδα και μιλάει γι αυτήν.