Μεγάλη βαρύτητα έχει ανάμεσα σε αυτές, η συμφωνία για την έκδοση καταζητούμενων και τη συνεργασία στην ποινική καταστολή με μία φασιστική χώρα βασανιστηρίων.

Φαινομενικά είναι περίεργο που στη διάρκεια μιας τέτοιας επίσκεψης του αρχηγού της κινέζικης φασιστικής δικτατορίας, αυτής που όσο καμιά άλλη στον κόσμο και σε τέτοια κλίμακα καταπιέζει και εκμεταλλεύεται τους εργάτες της, επικράτησε μια τέτοια απόλυτη ησυχία στους δρόμους του κέντρου της πόλης από τους κάθε λογής «ταξικούς» στρατούς που κάθε τόσο επί δεκαετίες σε ίδιες και απαράλλακτες «αγωνιστικές» τελετουργίες σκίζουν τα ιμάτια τους και συγκρούονται με την αστυνομία όταν οι κυβερνήσεις υποδέχονται εδώ εκπροσώπους του δυτικού ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα του αμερικάνικου.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό από αυτήν την αντίδραση: Τα κόκκινα λάβαρα και οι μολότοφ βγαίνουν στους δρόμους τόσα χρόνια από αυτήν την δήθεν αριστερά και τον δήθεν αναρχισμό κόντρα αποκλειστικά στους δυτικούς ιμπεριαλιστές ακριβώς για να μπορεί σήμερα το ελληνικό διακομματικό πολιτικό καθεστώς να κάνει με την Κίνα αυτές τις συμφωνίες και άλλες χειρότερες που έρχονται. Σε αυτές τις συμφωνίες η Κίνα δεν λειτουργεί μόνο για λογαριασμό του εαυτού της αλλά και για λογαριασμό, και κυρίως με την άδεια, του μεγάλου συμμάχου της, του πολιτικοστρατιωτικού αρχηγού της παγκόσμιας αντίδρασης, και ηγεμόνα της Ελλάδας, του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού. Αυτός αφήνει τη στενή σύμμαχό του Κίνα να βγει πιο μπροστά στην οικονομία στην Ελλαδα και από εκεί να διεισδύσει στην ΕΕ, γιατί πρώτον αυτή η διείσδυση ανησυχεί λιγότερο την αστική τάξη της Ευρώπης αφού στρατιωτικά –αντίθετα με τη Ρωσία – η Κίνα είναι μια μακρινή και όχι πολύ ισχυρή στρατιωτική δύναμη του Ειρηνικού (όπου σαν τέτοια αρχίζει να ανησυχεί κυρίως τις ΗΠΑ και όχι την ΕΕ) και δεύτερον γιατί η Ελλάδα μπορεί να ισχυρίζεται στην ΕΕ, αλλά και στις ΗΠΑ, ότι ανήκει μεν στη Δύση αλλά αναγκάζεται να πουλάει ένα μέρος της οικονομίας της στην Κίνα γιατί τάχα μόνο η Κίνα προσφέρει το επενδυτικό χρήμα που χρειάζεται η χρεωκοπημένη Ελλάδα και το οποίο δυστυχώς οι δυτικοί επενδυτές δεν της το προσφέρουν γιατί δεν την εμπιστεύονται σαν αξιόχρεη. Στην πραγματικότητα μόνο η Κίνα είναι σίγουρη ότι επενδύοντας στην Ελλάδα έχει και τα χρήματα της, και την πολιτική της επιρροή εξασφαλισμένη, πράγματα για τα οποία το δυτικό κεφάλαιο δεν είναι καθόλου σίγουρο, ενώ έχει πάνω απ όλα εξασφαλισμένη την οικονομική και πολιτική της διείσδυση μέσα στην ΕΕ.

Κάθε οικονομική εκχώρηση στην Κίνα γίνεται με ρώσικη πολιτική άδεια

Η Ρωσία δεν φοβάται μήπως χάσει από τη σύμμαχό της Κίνα την πολιτική ηγεμονία στην Ελλάδα γιατί σύσσωμη η ελληνική πολιτική ηγεσία και μια σειρά καίριοι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί είναι πουλημένοι απευθείας και σταθερά Ρωσία εδώ και δεκαετίες. Ό,τι παραχωρείται τα τελευταία χρόνια οικονομικά στην Κίνα αποτελεί καταρχήν πολιτική εκχώρηση της Ρωσίας. Μπορούμε αυτό να το δούμε εντελώς καθαρά στη μεγαλύτερη εκχώρηση που έχει γίνει στην Κίνα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη τη Δύση, που είναι η πρακτική ιδιοκτησία και ο πλήρης έλεγχος του Πειραιά, του λιμανιού μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, μέλους της ΕΕ και μέλους της Ευρωζώνης. Η εκχώρηση της πόλης του Πειραιά είναι η βάση όλων των άλλων εκχωρήσεων οικονομικών και πολιτικών για την Κίνα. Αυτή είναι η βάση για την τερατώδη εκχώρηση του ΑΔΜΗΕ και την επερχόμενη του ΔΕΔΔΗΕ, αυτή η βάση για την εκχώρηση της Αριάδνης (https://www.oakke.gr/component/k2/item/833, https://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/item/1097-), αυτή για την εκχώρηση του Θριάσιου, και όποια άλλη.

Κατ αρχήν ο Καραμανλής που πριν από τον κνίτη Τσίπρα έδωσε ουσιαστικά την καρδιά του εμπορικού λιμανιού, τις προβλήτες φορτοεκφόρτωσης 2 και 3, στην Κίνα, ήταν ο πρώτος νεοδημοκράτης πρωθυπουργός που δούλεψε με αφοσίωση για τη Ρωσία σε όλα τα επίπεδα, διακόπτοντας για λογαριασμό της ΝΔ τη ρωσόδουλη πασοκική σειρά Α. Παπανδρέου, Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, ενώ στη συνέχεια διόρισε σαν διάδοχό του τον επίσης ρωσόδουλο Σαμαρά. Όλοι αυτοί οι πρωθυπουργοί δούλεψαν με αυταπάρνηση για την παρακμή του λιμανιού και γενικά την καταστροφή του βιομηχανικού Πειραιά, κυρίως μέσα από τον ψευτοοικολογικό μεσαίωνα, και τον κρατικογραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Τελικός στόχος τους να κάνουν τον Πειραιά δίαυλο και λαθρεμπορική βάση της Κίνας μέσα στην Ευρώπη, κατασκευαστή και τραπεζίτη του μόνου πραγματικά μεγάλου, διεθνών διαστάσεων και ως χθες δυτικόφιλου ελληνικού κεφάλαιου, του εφοπλιστικού. Αυτή τη δουλειά ανέλαβαν απλά να ολοκληρώσουν οι Τσίπρας και Μητσοτάκης. Όμως σε αυτήν την καταστροφική και υποδουλωτική αποστολή στρατηγικός πρωτεργάτης και καθοδηγητής ήταν από το 1974 το ψευτοΚΚΕ, δημιούργημα του παλινορθωμένου καπιταλισμού της ΕΣΣΔ, πολιτικός δολοφόνος του πραγματικού ΚΚΕ και του ίδιου του ηγέτη του Ν. Ζαχαριάδη. Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά ένα απόσπασμα του ψευτοΚΚΕ που έχει την ίδια ακριβώς στρατηγική με την κομματική μήτρα του αλλά με την ειδική αποστολή να κάνει ανοιχτό εισοδισμό στην κλασσική ελληνική και στην ευρωπαϊκή μεγαλοαστική τάξη, ώστε το ψευτοΚΚΕ να μην εκτίθεται και να μπορεί να εμφανίζεται σαν λαϊκό και προλεταριακό κόμμα. ΨευτοΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ είναι από κοινού πρωτεργάτες στο μέτωπο της σοσιαλφασιστικής πολιτικής βίας (ο καθένας με τα δικά του τάγματα εφόδου), καθώς και στο μέτωπο της καταστροφής ή άλωσης κάθε μη φιλικής προς τον ρωσοκινέζικο άξονα παραγωγικής δύναμης ειδικά στην κάποτε βιομηχανική και σήμερα πλοιοκτητική καρδιά της χώρας που είναι ο Πειραιάς. Όχι τυχαία είναι αυτά τα δύο κατ εξοχήν ρωσόδουλα κόμματα που πάλεψαν και παλεύουν με μανία για να είναι νόμιμο το ανοιχτά ρωσόδουλο και κινεζόδουλο κόμμα των εγκληματιών ναζί της ΧΑ. Ειδικά το ψευτοΚΚΕ έδωσε στους χρυσαυγίτες τη δυνατότητα να φτιάξουν το πρώτο καταστατικά ρατσιστικό σωματείο της χώρας μέσα στο άντρο του, δηλαδή στη Ζώνη του Περάματος μέσω του οποίου οι ναζήδες στρατολογούν μέλη σε συνεργασία με τους εργολάβους που ξέρουν ότι η ΚΟΣΚΟ καλεί τη Χρυσή Αυγή που στέλνει εκπροσώπους της στην Κινέζικη πρεσβεία και φωτογραφίζεται με αξιωματούχους της.

Ο αποφασιστικός ρόλος του ψευτοΚΚΕ στην υποδούλωση του Πειραιά στην Κίνα

Όμως καμιά παράδοση δεν θα ήταν δυνατή αν το ψευτοΚΚΕ (πάντα σε συνεργασία με τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ) δεν είχε σκοτώσει προηγούμενα σαν ΠΑΜΕ τη συνδικαλιστική αντίσταση του Πειραιά στην Κίνα, αρχικά στη Ζώνη, και μετά και στον ΟΛΠ.

Το ψευτοΚΚΕ ξεκίνησε στον Πειραιά σαν πολιτικός δικτάτορας και πραγματικός διευθυντής της Επισκευαστικής Ζώνης συγκροτώντας εκεί τα μισητά στους εργάτες της σοσιαλφασιστικά τάγματα εφόδου του ΠΑΜΕ. Αυτό το πέτυχε ασκώντας ωμή βία στις άλλες εργατικές παρατάξεις, ιδιαίτερα στον ΕΡΓΑΣ της ΟΑΚΚΕ, αλλά και ασύλληπτη νοθεία στις εκλογές του κλαδικού συνδικάτου Μετάλλου, τρομοκρατώντας ακόμα και τους δικαστικούς αντιπροσώπους. Το στρατό των τραμπούκων τον έφτιαξε το ψευτοΚΚΕ εξαγοράζοντας κάποιους εργάτες στους οποίους εξασφάλιζε μόνιμη και συνήθως ξεκούραστη δουλειά εκβιάζοντας τους εργολάβους της Ζώνης ότι αν δεν τους προσλάμβαναν θα τους σταματούσε τη δουλειά. Αυτό το πετύχαινε το ψευτοΚΚΕ επειδή έλεγχε απόλυτα τις κρατικές Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας, μέσα από τις οποίες έκανε τα στραβά μάτια στους φιλικούς του εργολάβους και χτυπούσε τους αντίθετους. Η μέθοδος με την οποία διέλυσε τη Ζώνη ήταν να οργανώνει απεργίες διαρκείας μόνο για να κατακρατήσει προβοκατόρικα τα πλοία που έρχονταν για επισκευή. Έτσι έδιωξε τα πλοία από τη Ζώνη αφού από τους 5000 εργάτες που δούλευαν σε αυτή έφτασαν μετά το 2010 να δουλεύουν λίγες εκατοντάδες. Όλα τα παραπάνω: Βία, νοθεία, τρομοκράτηση δικαστικών αντιπροσώπων, απόλυτη κυριαρχία στις κρατικές Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας, εξαγορά συνειδήσεων, διώξιμο των καραβιών από τη Ζώνη, το ψευτοΚΚΕ τα εξασφάλιζε επειδή οι κομματικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ απαιτούσαν συμμόρφωση των στελεχών τους στις αξιώσεις του ψευτοΚΚΕ κάθε φορά που οι εργαζόμενοι με πρωτοπόρο τον ΕΡΓΑΣ ξεσηκώνονταν ενάντια στη φασιστική δικτατορία του ψευτοΚΚΕ στη Ζώνη δίνοντας την πάλη για να γίνουν δεξαμενές να έρχονται πλοία, και για τη διεκδίκηση του μεροκάματου, της ασφάλισης, της τήρησης της σειράς, της ασφάλειας στη δουλειά με πραγματικές και όχι προβοκατόρικες απεργίες με αποφάσεις σε δημοκρατικές γενικές συνελεύσεις. Μετά τον έλεγχο της Ζώνης και τη δημιουργία του τραμπούκικου στρατού του εκεί, το ψευτοΚΚΕ μαζί με τους κνίτες που κάθε τόσο κατέβαζε από την Αθήνα έλεγξε τους καταπέλτες των πλοίων, δηλαδή την ακτοπλοΐα. Το ψευτοΚΚΕ είναι γενικά ένα κόμμα έξω και ενάντια στις μάζες που καθοδηγεί σε κάθε εργασιακό και κοινωνικό χώρο κεντρικά μειοψηφικές και απομονωμένες φασιστικές σέχτες-συμμορίες, οι οποίες μαζί με την κρατική και ιδιωτική εργοδοσία εμποδίζουν κάθε πραγματικά ταξική οπότε και δημοκρατική συγκρότηση των εργατών. Αν μπόρεσε να συγκροτήσει από αυτές έναν αποτελεσματικό κομματικό στρατό τραμπούκων που έχει σήμερα πανελλαδικό κέντρο τη Ζώνη, είναι γιατί όλες ανεξαίρετα οι ηγεσίες των κοινοβουλευτικών κομμάτων εδώ και 25 χρόνια (μετά την πτώση από το Σαμαρά και του τελευταίου μη ρωσόδουλου πρωθυπουργού που ήταν ο Μητσοτάκης) είναι επίσης ρωσόδουλες και όλες απαιτούσαν από τα μέλη τους μόνο έναν κομματικό στρατό να αφήνουν στο απυρόβλητο σε όλη τη χώρα και ιδίως στην πόλη κλειδί, στον Πειραιά: Το ψευτοΚΚΕ. Από τα χέρια αυτού του κατεξοχήν ρωσόδουλου κόμματος στη χώρα πήρε η Κίνα το πρώτο και το μόνο ολοκληρωτικά στη διαχείρισή της λιμάνι πρωτεύουσας στην Ευρώπη και, από όσο γνωρίζουμε, σε όλη την ανεπτυγμένη Δύση, γι αυτό του παραχώρησε αμέσως το μαζικότερο σωματείο στις κινέζικες προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του ΟΛΠ, την ΕΝΕΔΕΠ, ώστε να σπάσει κάθε ταξική αντίσταση σε αυτές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ πάλευε φανατικά για όλες τις απεργίες που είχαν σαν στόχο την ευρωπαϊκή MSC, την ανταγωνίστρια της ΚΟΣΚΟ που επίσης ήθελε να πάρει το λιμάνι, τελικά υπονόμευσε τον αγώνα των σωματείων του ΟΛΠ να μην πάρει το λιμάνι η ΚΟΣΚΟ. Αυτό ωστόσο που κρύβει το πολιτικό καθεστώς από το λαό είναι ότι το ψευτοΚΚΕ είναι το πρώτο και το μόνο πολιτικό κόμμα στη χώρα που επέτρεψε τους ναζιστές της «Χρυσής Αυγής» να αποκτήσουν δικό τους εργατικό συνδικάτο, και μάλιστα ένα καταστατικά ρατσιστικό συνδικάτο, μέσα σε ένα χώρο δουλειάς. Και αυτός ο χώρος είναι ακριβώς ο μοναδικός χώρος απόλυτης συνδικαλιστικής κυριαρχίας του ψευτοΚΚΕ, η Επισκευαστική Ζώνη. Είναι σε αυτόν το χώρο ακριβώς που η ΧΑ χάρη στο σωματείο της στρατολογεί εργάτες εξασφαλίζοντας την πρόσληψή τους σε εργολάβους της Ζώνης, ενώ την ίδια ώρα η κινέζικη πρεσβεία προσκαλεί τα στελέχη της ΧΑ και η πρέσβειρα φωτογραφίζεται μαζί τους. Όχι τυχαία η ΧΑ έχει ισχύ και επιρροή στις προσλήψεις και στο χώρο των κοντέηνερ της ΚΟΣΚΟ, πάλι δηλαδή σε ένα χώρο όπου το σωματείο ελέγχεται απόλυτα από το ψευτοΚΚΕ. Το διακομματικό πολιτικό καθεστώς φροντίζει να εμφανίζει το ψευτοΚΚΕ σαν το κατ εξοχήν κόμμα θύμα των ναζί για την αιματηρή επίθεση που δέχτηκαν τα μέλη του από τη ΧΑ στο Πέραμα το 2013. Αυτή η επίθεση χρησιμοποιήθηκε από την ηγεσία του ψευτοΚΚΕ πάνω απ όλα για να ξεπλύνει το αίσχος του να μοιραστεί συνδικαλιστικά τη Ζώνη με τους ναζήδες.

Η ελληνική αστική τάξη συνολικά υπεύθυνη για τον εγκιβωτισμό του Πειραιά και της χώρας ολόκληρης στο «κεφάλι του Δράκου»

Είναι λοιπόν σύσσωμη η ελληνική πολιτική ηγεσία με επικεφαλής της την ψευτοαριστερά, που με μια προεργασία δεκαετιών μετέτρεψε τον Πειραιά σε «κεφάλι του δράκου», δηλαδή σε κεφάλι του κινέζικου φασιστικού ιμπεριαλισμού, σε κεφάλι του Χίτλερ της Ασίας. Στο βάθος όλη αυτή η αθλιότητα ανήκει συνολικά στην ελληνική αστική τάξη, που απλά το δεξιότερο τμήμα της είναι η κομπραδόρικη ηγεσία της ψευτοαριστεράς. Γιατί είναι όλη η αστική τάξη που καμαρώνει όταν ακούει τον Σι να καυχιέται ότι κατάντησε τον Πειραιά «κεφάλι του κινέζικου Δράκου». Καμαρώνει δηλαδή που έχωσε τον Πειραιά, δηλαδή το πιο καίριο κομμάτι της πρωτεύουσας μιας χώρας 10 εκατομμυρίων κατοίκων, μέσα στα δόντια μιας βιομηχανικής φασιστικής υπερδύναμης που είναι 130 φορές μεγαλύτερη σε πληθυσμό από αυτήν και η οποία φιλοδοξεί σε συνεργασία με την κατά 130 φορές μεγαλύτερη σε έκταση επίσης φασιστική στρατιωτική και διπλωματική υπερδύναμη που λέγεται Ρωσία, να καταλάβουν την Ευρώπη και όλο τον κόσμο. Είναι τόσο χαρούμενοι αυτοί οι άθλιοι που βάλανε τη χώρα τους μέσα στο κεφάλι του δράκου, αλλά και αρκετοί από δαύτους τόσο τραγικοί επειδή νιώθουν ότι είναι τμήμα του κεφαλιού του δράκου και όχι τροφή του και ζητάνε από αυτόν να τους βοηθήσει να πάρουν πίσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα που αυτή η απολίτιστη αν και ακόμα δημοκρατική Ευρώπη, και ειδικά η αμερικανόφιλη Αγγλία, τους έκλεψε. Και τρελαίνονται που ο δράκος τους υποσχέθηκε ότι θα τους βοηθήσει να τα πάρουν πίσω, που δηλαδή αφού τους καταπιεί, θα τους σύρει στην κοιλιά του για να πολεμήσουν για πάρτη του. Ετσι περιμένουν ότι θα βρουν τον πολιτισμό που τους λείπει, για την ακρίβεια το σύγχρονο πολιτισμό που οι ίδιοι καταστρέφουν καθημερινά σκοτώνοντας, ή αφήνοντας να σκοτώνουν άλλοι, τα εργαλεία δουλειάς, το μυαλό και την ψυχή του ελληνικού λαού.

Όμως με αυτά που κάνουν αυτός ο λαός τους περιφρονεί και έχει αρχίσει να τους μισεί. Απλά δεν του είναι ακόμα εύκολο να δει που το πάνε. Αλλά έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή ξέρει να αγωνίζεται καλά εναντίον τους αρκεί αυτοί να δείξουν όλη τους την αθλιότητα, κυρίως τη γλοιώδη δουλικότητά τους απέναντι στους μεγάλους, στους πολύ μεγάλους διεθνείς φασίστες σε συνδυασμό με το θράσος τους απέναντι στους κάθε λογής αδύναμους και καταπιεσμένους. Αυτή τη στιγμή οι ίδιοι με τη στάση τους την επιταχύνουν.

Όλα θα κριθούν τότε από το αν η επαναστατική πρωτοπορία μπορέσει και πιάσει τον παλμό αυτού εδώ του λαού και έχει ταυτόχρονα βγάλει τα συμπεράσματα της από τις τελευταίες μεγάλες επαναστάσεις που χάθηκαν από τα μέσα αναδεικνύοντας σε ηγέτες του ιμπεριαλιστικού φασισμού τους προδότες του εργατικού κινήματος.