Γι’ αυτό έχουν φροντίσει οι ίδιοι οι πολιορκητές, που κάνουν ό,τι μπορούν για να προκαλέσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερες απώλειες αμάχων. Σφυροκοπούν την πόλη μέρα-νύχτα με κάθε είδους φονικό όπλο, όπως με πυρομαχικά διασποράς και λευκού φωσφόρου, με βόμβες-βαρέλια, βόμβες κενού και διατρητικές βόμβες, προκαλώντας την ισοπέδωση ολόκληρων κτιρίων, ακόμα και την ανατίναξη υπόγειων καταφυγίων. Οι εκρήξεις είναι τόσο πολλές που τα σωστικά συνεργεία δε φτάνουν για να ανασύρουν τον κόσμο από τα ερείπια και αναλαμβάνουν εθελοντές. Οι νεοναζί στέρησαν την παροχή νερού στους κατοίκους βομβαρδίζοντας εσκεμμένα τα αντλιοστάσια και σχεδόν εξολόθρευσαν μία ολόκληρη αυτοκινητοπομπή που θα χορηγούσε στον αποκλεισμένο πληθυσμό ανθρωπιστική βοήθεια. Οι νοσοκομειακές εγκαταστάσεις συνεχίζουν να είναι από τους πιο προτιμητέους στόχους των ρωσικών βομβαρδιστικών.

Τη στιγμή που γράφεται το άρθρο μόλις 30 γιατροί έχουν απομείνει στο ανατολικό Χαλέπι των 250.000 κατοίκων και υπάρχει έλλειψη σε φάρμακα, αίμα και προμήθειες. Τα δύο μεγαλύτερα νοσοκομεία της ζώνης αυτής έχουν καταστραφεί. «Έχουμε εξαντλήσει όλες τις εκδοχές πολιτικής προστασίας – έχουμε σκάψει ακόμα και νοσοκομεία κάτω από το έδαφος και σε σπηλιές, λες και ζούμε στο Μεσαίωνα», είπε ο επικεφαλής της ομάδας διάσωσης στο Χαλέπι «Λευκά Κράνη», Ραέντ αλ-Σαλέχ. Όμως οι τελευταίοι βομβαρδισμοί έχουν καταστρέψει κι αυτές τις εγκαταστάσεις (FinancialTimes, 26/9). «Δεν μπορείς να φανταστείς τι βλέπουμε καθημερινά: παιδιά που μας έρχονται κομματιασμένα. Μαζεύουμε τα κομμάτια, τα τυλίγουμε με σάβανο και τα θάβουμε», είπε η Μπαράα, νοσοκόμα ενός από τα χτυπημένα νοσοκομεία, που ήταν παρούσα στους βομβαρδισμούς. «Πείτε στον κόσμο να ξυπνήσει, να αφυπνίσει τη συνείδησή του. Πού είστε; Όταν ρημαζόταν η Παλαιστίνη όλοι ενδιαφερόσασταν. Γιατί ξεχνάτε τα παιδιά της Συρίας; Κανείς δεν κάνει κάτι για να απαλυνθεί αυτό το μαρτύριο» (TheGuardian, 28/9).

«Είμαστε στην εποχή της τεχνολογίας και του πολιτισμού;» αναρωτήθηκε ένας άλλος κάτοικος του ανατολικού Χαλεπιού. «Αυτός είναι ο ρώσικος πολιτισμός και η δημοκρατία; Ο φόνος παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων;» (23/9).

Οι FinancialTimesσυγκρίνουν αυτή την καταστροφή με την ισοπέδωση της τσετσενικής πρωτεύουσας το 2000 από τις ρωσικές χιτλερικές ορδές, και εξηγούν: «Μέσα σ’ ένα χρόνο από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την αεροπορική της επίθεση στη Συρία, έχει γίνει ξεκάθαρο ότι οι εξαντλημένες δυνάμεις του συμμάχου της Μπασάρ αλ-Άσαντ δεν μπορούν να ισοσταθμίσουν τα αεροπορικά της χτυπήματα με ορμή στο έδαφος. Η λύση της Μόσχας σ’ αυτή την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού βρίσκεται τώρα σε πλήρη επίδειξη στο Χαλέπι: είναι να οξύνει τη σφοδρότητα του βομβαρδισμού ούτως ώστε να εξουδετερώσει το στόχο, να μετατρέψει το ανταρτοκρατούμενο ανατολικό τμήμα της μεγάλης εμπορικής πρωτεύουσας της Συρίας στο Γκρόζνυ αυτού του ανηλεούς πολέμου» (28/9). Πράγματι, ο στρατός του καθεστώτος της Δαμασκού είναι τόσο πολύ αποδιοργανωμένος που δεν παίζει πια παρά διακοσμητικό ρόλο. Χωρίς την παλιά συνοχή του έχει εκφυλιστεί σε ένα δίκτυο πολιτοφυλακών και ιδιωτικών στρατών. Μία εκτίμηση ενός ρώσου στρατιωτικού ειδικού που δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε ρωσόφιλο μέσο αναφέρει ότι «οι συριακές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν διεξάγει ούτε μία επιτυχημένη στρατιωτική επίθεση τον τελευταίο χρόνο» και επιδίδονται σε κλοπές (στο ίδιο). Τη διεξαγωγή του πολέμου για το καθεστώς έχουν πλέον αναλάβει ξένοι στρατοί: ο ρωσικός και ο ιρανικός με τις διάφορες σιιτικές πολιτοφυλακές του, ανάμεσά τους και ιρακινές, καθώς και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Μάλιστα τελευταία εμφανίστηκαν και κινέζοι στρατιωτικοί ως εκπαιδευτές στη χρήση των κινεζικών όπλων που αγοράζει το καθεστώς !!!

Πρόκειται δηλαδή για ένα καθεστώς που στηρίζεται αποκλειστικά σε ξένα όπλα, δηλαδή στις δυνάμεις του ανερχόμενου ρώσο-κινέζο-ιρανικού πολεμικού άξονα, για να επιβιώσει σε βάρος του λαού της Συρίας· που σημαίνει ότι πρόκειται για ένα καθαρά κατοχικό καθεστώς και καμία εξουσιοδότηση δεν έχει πάρει από το συριακό λαό για να μιλά εκ μέρους του. Η ρωσική υπερδύναμη δεν ήρθε να βοηθήσει μια νόμιμη κυβέρνηση που δέχεται εξωτερική επίθεση αλλά για να κάνει ξένη κατοχή στη Συρία και να σφάξει το λαό της που διεξάγει ως σήμερα έναν δίκαιο και ηρωικό εθνοανεξαρτησιακό αγώνα.

Η στρατηγική προβοκάτσια που λέγεται Αλ Νούσρα, το άλλοθι των ρώσων γενοκτόνων

Τη σφαγή στο Χαλέπι η Ρωσία την πραγματοποιεί σήμερα με ένα πρόσχημα που η ίδια κατασκεύασε το οποίο σήμερα δεν πιάνει μπροστά στην κτηνωδία των βομβαρδισμών της, άλλα αύριο μπορεί να δημιουργήσει πελώρια προβλήματα στην αντίσταση: Αναφερόμαστε στην προβοκατόρικη Αλ Κάιντα, που ένα παράρτημά της, την Αλ Νούσρα, την έχωσε μέσα στη συριακή αντίσταση από το 2012 για να συκοφαντήσει την τελευταία στους λαούς της Δύσης που υποφέρουν από τις σφαγές αυτών των καθαρμάτων. Αυτή τη διείσδυση την έκανε η πουτινική Ρωσία μέσω του Κατάρ που αποτελεί τον ιδανικό οικονομικό και πολιτικό δίαυλο για τις περισσότερες ρώσικες προβοκάτσιες στη Μέση Ανατολή. Γιατί Το Κατάρ, η έδρα της Αλ Τζαζίρα, είναι εδώ και 20 χρόνια ένα θρησκευτικά σουνίτικο, αλλά στην ουσία της διπλωματίας του φιλοσιίτικο και φιλορώσικο κρατίδιο-προβοκάτορας το οποίο διατηρεί και βάσεις των ΗΠΑ στο έδαφός του. Αυτό με κάποιους εμίρηδές του (δες μεγάλο άρθρο του 2014 στη Νέα Ανατολή, http://www.oakke.gr/component/k2/item/403) χρηματοδότησε τον ΙΣΙΣ αρχικά, ενώ είναι αυτό που βοηθάει την Αλ Νούσρα και αυτό που σχεδόν ανοιχτά την παρότρυνε να αποκοπεί στα λόγια από την Αλ Κάιντα για να καθησυχάσει τις ΗΠΑ (http://uk.reuters.com/article/uk-mideast-crisis-nusra-insight-idUKKBN0M00G620150304.

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή τη δήθεν αποκοπή την έκανε για να γίνει αποδεκτή στη δημοκρατική συριακή αντίσταση και να την εκθέσει στη Δύση. Ήδη η Αλ Νούσρα πριν αποκτήσει αυτόν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Χαλέπι ασχολιόταν λιγότερο με το να πολεμάει τον Άσαντ και περισσότερο με το να συντρίβει τις πιο αδύναμες οργανώσεις της αληθινής αντίστασης. Μετά, όταν δυνάμωσε αρκετά, άρχισε να γίνεται αποδεκτή από κάποιες λιγότερο προοδευτικές ομάδες της πολυδιασπασμένης αντιπολίτευσης και με το χρήμα και τα πυρομαχικά που εξασφάλιζε από τις σκοτεινές πηγές της γινόταν σταδιακά όλο και πιο αποτελεσματική σε σχέση με την ουσιαστικά εγκαταλελειμμένη από τη Δύση δημοκρατική αντιπολίτευση με κορμό τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό.

Κυρίως όμως η Αλ Νούσρα έσπασε την πολιτική απομόνωση από την αντίσταση και εκτοξεύτηκε πολιτικά στο Χαλέπι, καθώς εκεί φαίνεται καθαρά πως οι ρώσοι προστάτες της φροντίσαν να της δίνουν εντυπωσιακές νίκες. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ότι η Αλ Νούσρα -και μόνη αυτή- κατάφερε να σπάσει για ένα σημαντικό διάστημα τον ασφυκτικό αποκλεισμό του διαρκώς και στενά επιτηρούμενου και βομβαρδιζόμενου από αέρος και από εδάφους (ρώσικη αεροπορία, Χεζμπολάχ, ιρανικός στρατός, μιλίτσιες του Άσαντ), ανατολικού Χαλεπιού. Αυτό το σπάσιμο του αποκλεισμού έδωσε κάποιες ανάσες σε τρόφιμα και φάρμακα στους πολιορκημένους και κυρίως τους έδωσε κουράγιο, πράγμα που αύξησε κατακόρυφα το κύρος της Αλ Νούσρα μέσα σε όλο το βασανισμένο συριακό πληθυσμό και έκανε πολύ δύσκολο στην υπόλοιπη αντίσταση το να συνεχίσει να αρνείται τη συμμαχία μαζί της. Στην πραγματικότητα το έκανε σχεδόν αδύνατο γιατί την ίδια ώρα η Ρωσία και ο Άσαντ δυνάμωσαν επίτηδες τους βομβαρδισμούς τους ενάντια στον άμαχο πληθυσμό στο ανατολικό Χαλέπι έτσι ώστε αυτός καταματωμένος, χωρίς νοσκομεία, χωρίς τρόφιμα με ελάχιστο νερό και μέσα στον ατέλειωτο εφιάλτη του θέλει την ενότητα όλων των ομάδων που πολεμούν τον Άσαντ. Η διαφωτιστική δουλειά ενάντια στους προβοκάτορες αυτούς έπρεπε να έχει γίνει από την αντίσταση πολύ πριν αλλά φαίνεται ήταν ισχυρές οι δυνάμεις μέσα στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο που την εμπόδιζαν.

 Έτσι η Αλ Νούσρα απέκτησε ξαφνικά πελώρια πολιτικά και στρατιωτικά ερείσματα μέσα στην πολιορκημένη πόλη, ιδιαίτερα όταν αποφάσισε ότι δεν ήθελε πια να έχει καμιά πολιτική σχέση με την Αλ Κάιντα, οπότε για να γίνει ακόμα πιο πειστική άλλαξε το όνομά της από Αλ Νούσρα σε Αλ Σαμ (ολόκληρο: Jabhat Fateh al-Sham (JFS), που σημαίνει μέτωπο για την κατάκτηση της Ανατολής).

Μόλις έγιναν όλες αυτές οι αλλαγές, δηλαδή μόλις φτιάχτηκε από τους προβοκάτορες η πολιτική φάκα στη δημοκρατική αντιπολίτευση, υπέγραψε η Ρωσία με τις ΗΠΑ τη γνωστή τελευταία εκεχειρία Λαβρόφ-Κέρρυ σύμφωνα με την οποία οι τελευταίες θα έπρεπε να υποχρεώσουν τη δημοκρατική αντιπολίτευση της Συρίας να διαχωριστεί στο Χαλέπι με την Αλ Νούσρα ώστε η Ρωσία και ο Άσαντ να μπορούν να εξοντώσουν στρατιωτικά την τελευταία. Δηλαδή η Ρωσία ζήτησε την ανατροπή του τετελεσμένου που η ίδια δημιούργησε και ο γλοιώδης φίλος της Κέρρυ απαίτησε ούτε λίγο ούτε πολύ από την αδυνατισμένη δημοκρατική ένοπλη αντίσταση στο Χαλέπι, να πολεμήσει την Αλ Νούσρα και να τη «σερβίρει» στους ρώσικους βομβαρδισμούς, δηλαδή να κάνει ανοιχτή συμμαχία με τους ανοιχτούς γενοκτόνους νεοχιτλερικούς ενάντια σε αυτούς που ο πολιορκημένος λαός θεωρεί υπερασπιστές του. Δηλαδή ο Κέρρυ ζήτησε την πολιτική αλλά και στρατιωτική αυτοκτονία της αληθινής αντίστασης για να τα πάρει όλα εδώ και τώρα η ψεύτικη. Η αληθινή αντίσταση το αρνήθηκε αυτό στην πράξη χωρίς ωστόσο να συγκρουστεί με τις ΗΠΑ στα λόγια.

Μετά από αυτό η Ρωσία του Πούτιν ξεκίνησε τους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς λέγοντας ότι οι ΗΠΑ δεν τηρούν τη συμφωνία της εκεχειρίας γιατί στηρίζουν την Αλ Νούσρα, δηλαδή την Αλ Κάιντα, οπότε αυτή είναι υποχρεωμένη, σαν τάχα γνήσια αντιτρομοκρατική δύναμη, να την εξουδετερώσει. Βεβαίως δεν ήθελε να εξουδετερώσει την Αλ Νούσρα, που είναι το άλλοθί της για να κερδίσει τη Συρία. Απλά έκανε αυτό που ξέρει τόσο καλά να κάνει, δηλαδή αυτό που πρωτοεφάρμοσε στο Γκρόζνυ στην Τσετσενία για να συντρίψει τη μεγαλειώδη παλλαϊκή αντίστασή της: Άρχισε να ισοπεδώνει την πόλη για να στερήσει από τους πραγματικούς αντάρτες τη βάση της δύναμής τους, το λαό. Γι αυτό στοχεύει στα νοσοκομεία και στα υδραγωγεία. Αντί να σκοτώσει το ψάρι που κολυμπάει στο νερό αδειάζει το νερό. Αυτή είναι η αποικιακού τύπου απάντηση στα αντάρτικα.

Δεν είμαστε ωστόσο σίγουροι ότι ο πιο άμεσος στόχος του Πούτιν είναι να αδειάσει όλο το νερό δίνοντας τώρα δα όλο το ανατολικό Χαλέπι στον Άσαντ και στους ιρανόφιλους σιίτες συμμάχους του. Όχι τόσο γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε απώλειες χιλιάδων αμάχων που διπλωματικά θα του στοίχιζε ακόμα πιο ακριβά με ανοιχτές τις διεθνείς κάμερες, αλλά γιατί μιας πολύ μεγαλύτερης σημασίας νίκη του θα ήταν να κάνει τους προβοκάτορες της Αλ Νούσρα στρατιωτικά ηγεμόνες της αντίστασης μέσα στο Χαλέπι, οπότε πολιτικά ηγεμόνες σε όλη τη σουνίτικη Συρία ώστε να πει μετά στις ΗΠΑ και κατ επέκταση στην ΕΕ: Δεν υπάρχει υπολογίσιμη μετριοπαθής αντίσταση στη Συρία. Υπάρχουν ουσιαστικά μόνο τρομοκράτες, μόνο Αλ Κάιντα. Με εμάς είστε ή με αυτούς; Που σημαίνει: Η συριακή αντίσταση πρέπει να πεθάνει και πρέπει αυτό να το κάνουμε μαζί αν δεν θέλετε να χάσετε τον πληθυσμό της Δύσης.

Ουσιαστικά αυτή την κουβέντα είπε ο Λαβρόφ συγχαίροντας κυνικά τη ρώσικη αεροπορία πάνω από τα ερείπια του Χαλεπιού στις 3 του Οκτώβρη: «Ουσιαστικά εμποδίσαμε τους τρομοκράτες να υψώσουν τη μαύρη σημαία τους πάνω από τη Δαμασκό», (http://www.naftemporiki.gr/story/1154923/rosia-polu-apotelesmatikoi-oi-bombardismoi-mas-sto-xalepi)

Άλλο η Αλ Κάιντα, άλλο ο βομβαρδισμός νοσοκομείων. Οι νέοι χίτλερ αποκαλύπτονται παραπέρα

Στο σημείο αυτό ο χίτλερ Πούτιν πήρε ένα πολιτικό ρίσκο, ποντάροντας στο ότι οι λαοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ θα του συγχωρήσουν τις σφαγές αμάχων στην Συρία, αν η Νούσρα πάρει το Χαλέπι, επειδή αυτοί οι λαοί μισούν βαθειά και από πείρα την Αλ Κάιντα και τον ΙΣΙΣ που όχι τυχαία επικεντρώνονται στις σφαγές αμάχων στη Δύση. Αλλά οι λαοί που έχουν στοιχειώδη πολιτική ενημέρωση όπως οι λαοί της Δύσης που έχουν ακόμα αστοδημοκρατικές ελευθερίες, ζητούν από καιρό την τιμωρία του Άσαντ που έχει σφάξει 400.000 αμάχους Σύρους και όχι τη σφαγή των αμάχων Σύρων που ανάμεσα τους έχουν χωθεί και κάποιοι ισλαμοναζήδες μετά από ατέλειωτες σφαγές 4 χρόνων. Άλλωστε οι κάπως ενημερωμένοι λαοί ξέρουν ότι οι Σύροι που αντιστέκονται στον Άσαντ βλέπουν ακόμα με συμπάθεια τη Δύση, οπότε η ευρύτερη συριακή αντιστασιακή κοινή γνώμη δεν μπορεί να ταυτίζεται με τους τζιχαντιστές οι οποίοι πάνω απ’ όλα μισούν ακριβώς τη Δύση.

Αλλά ακόμα και αν η Νούσρα δυναμώσει υπερβολικά στο Χαλέπι οι δημοκράτες στις δυτικές χώρες ξέρουν να διακρίνουν ότι άλλο είναι ένας στρατός τρομοκρατών ανάμεσα σε αμάχους και άλλο οι άμαχοι. Και μισούν όσους στο όνομα της αντιτρομοκρατίας βομβαρδίζουν νοσοκομεία και σκοτώνουν μαζικά γυναικόπαιδα.

Γι αυτό βγήκε αυτή η ξαφνική διεθνής κατακραυγή για τους ρώσικους βομβαρδισμούς στο Χαλέπι και γι αυτό ακούστηκαν σαν κυνικά γελοίοι οι ισχυρισμοί του Λαβρόφ ότι πολεμάει την Αλ Κάιντα την ώρα που σκοτώνει μαζικά μωρά. Γι αυτό αδυνάτισε ξαφνικά και η γραμμή Ομπάμα- Κέρρυ μέσα στις ΗΠΑ μέχρι του σημείου να γράφουν οι Νεουορκέζικοι Τάιμς της 29 του Σεπτέμβρη ότι σημειώθηκε «κάτι σαν εξέγερση μέσα σε τμήματα του Λευκού Οίκου και του Στέητ Ντηπάρτμεντ ενάντια στην αποστροφή του Προέδρου Ομπάμα να καταδικάσει δημόσια τους Ρώσους». Μάλιστα στο ίδιο άρθρο σημειωνόταν ότι «ένα φάσμα κυβερνοστρατηγικών αναλυτών και νεώτερων διπλωματών έχουν παραπονεθεί τους τελευταίους 9 μήνες ότι η αποτυχία να χαραχθούν κόκκινες γραμμές έχει ενθαρρύνει τον κο Πούτιν να δει τι άλλο μπορεί να πετύχει, ιδιαίτερα σε μια περίοδο μετάβασης στις ΗΠΑ».

Αυτή είναι μια σπάνια περίπτωση που εκφράζονται τόσο ανοιχτά και τόσο έντονα διαφωνίες στο εσωτερικό ενός αμερικάνικου υπηρεσιακού προεδρικού μηχανισμού, πράγμα που συνηγορεί σε αυτό για το οποίο επιμένουμε εδώ και έξι χρόνια ότι εκτός από τους δύο Κλίντον και ο Ομπάμα είναι ένας συνειδητός ρωσόφιλος που η πολιτική του απέναντι στη Ρωσία ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια του αντίστοιχου υφεσιασμού της αμερικάνικης μονοπωλιακής αστικής τάξης. Τώρα με τους ρωσικούς βομβαρδισμούς στη Συρία αυτό το ξεπέρασμα έγινε τόσο χτυπητό όσο ποτέ πριν στην κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα μια σειρά δυτικοί κυβερνητικοί παράγοντες να απαλλαχτούν έστω και για λίγο από τους περιορισμούς που τους επέβαλε η στρατηγική Ομπάμα και να ξεσπαθώσουν για πρώτη φορά ενάντια στους αποθρασυμμένους σφαγείς. Μάλιστα είναι πολύ αρνητική για τους πουτινικούς η διεθνής συγκυρία, καθώς ταυτόχρονα με τη μαζική σφαγή στο Χαλέπι δημοσιεύτηκε από την Ολλανδία και το πόρισμα της διεθνούς επιτροπής για τη διερεύνηση της κατάρριψης του αεροπλάνου των μαλαισιανών αερογραμμών τον Ιούλιο του 2014 με αποτέλεσμα το θάνατο των 298 επιβατών του. Σύμφωνα με αυτό το πόρισμα τον πύραυλο τον έριξαν οι φιλορώσοι αυτονομιστές με ρώσικο εκτοξευτικό μηχανισμό που μπήκε στην Ουκρανία από τη Ρωσία και επέστρεψε εκεί την ίδια μέρα.

Το μέλλον της συριακής αντίστασης θα κριθεί από την πολιτική απάντησή της στην Αλ Νούσρα

Αυτή η διεθνής πολιτική συνθήκη είναι πολύ ευνοϊκή για τη δημοκρατική συριακή αντίσταση αρκεί αυτή να βρει τρόπους να ενισχύσει και στρατιωτικά αλλά κυρίως πολιτικά τη θέση της απέναντι στους ισλαμοναζήδες προβοκάτορες της ηγεσίας της Νούσρα, γιατί η Ρωσία θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να δώσει οπωσδήποτε σε αυτήν την πολιτική ηγεμονία στη συριακή αντίσταση. Σε μια τέτοια περίπτωση η συριακή δημοκρατική αντίσταση θα εκτεθεί και θα νικηθεί, όπως εκτέθηκε και νικήθηκε η τσετσένικη δημοκρατική αντίσταση, όταν η Ρωσία, λόγω της επίσης απύθμενης αδιαφορίας της Δύσης, τη γέμισε με πράκτορές της ισλαμοφασίστες. Οι τελευταίοι με τη βοήθεια της εξοντωτικής ρώσικης εκστρατείας ενάντια στο γνήσιο τσετσένικο κίνημα αντίστασης πήρανε τελικά την πολιτική ηγεμονία μέσα της και αρχίσανε να σκοτώνουν άμαχους ρώσους πολίτες, οπότε την απομόνωσαν διεθνώς δίνοντας την ευκαιρία στους πουτινικούς νεοχιτλερικούς να την τσακίσουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Αλ Νούσρα πριν καν αλλάξει όνομα και ανακοινώσει τη διακοπή των σχέσεών της με την Αλ Κάιντα είχε ενωθεί το 2015 με μια άλλη μικρή τζιχαντίστικη οργάνωση υποτίθεται αντι-Ασαντική, την Jayshal-MuhajereenwelAnsarJihad (στο ίδιο: http://uk.reuters.com/article/uk-mideast-crisis-nusra-insight-idUKKBN0M00G620150304), που έχει το εξής ανεκτίμητο πολιτικό πλεονέκτημα για τη Ρωσία: έχει αρχηγό έναν Τσετσένο ισλαμοφασίστα, δηλαδή έναν άνθρωπο που είναι πολιτικά χρεωμένος με τη λογική της εξόντωσης αθώων ρώσων πολιτών σαν νόμιμης μεθόδου αντίστασης στη ρώσικη κατοχή της Τσετσενίας.

 Αν λοιπόν η συριακή αντίσταση δεν κάνει το ίδιο θανάσιμο λάθος με εκείνο των Τσετσένων και αν οι λαοί της Ευρώπης και των ΗΠΑ δεν αφήσουν τους ηγέτες τους να δείξουν την ίδια χοντρόπετση αδιαφορία που δείξανε απέναντι στην τσετσένικη αντίσταση, τότε ο κρίσιμος αγώνας για την ηγεσία της συριακής αντίστασης μπορεί να λήξει με ήττα για τους πουτινικούς νεοναζί. Πάντως η δημοκρατική αντίσταση, τουλάχιστον στο στρατιωτικό επίπεδο είναι αποφασισμένη.

Στο κάτω κάτω της γραφής ήταν ακριβώς η ηρωική αντίσταση του συριακού λαού που υποχρέωσε τη Ρωσία σε βομβαρδισμούς πράγμα που με τη σειρά του ανάγκασε τις δυτικές κυβερνήσεις – που τόσον καιρό αρνούνται να εξοπλίσουν το αντάρτικο και διαπραγματεύονται «εκεχειρίες» με τους χίτλερ πίσω από την πλάτη του – να προβούν σε ορισμένες αυτονόητες διπλωματικές κινήσεις.

Σε έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 25/9 η εκπρόσωπος Σαμάνθα Πάουερ μπόρεσε από τα πράγματα να διαχωριστεί από τη φιλορώσικη στάση Ομπάμα και να καταγγείλει τη ρωσική βαρβαρότητα στο Χαλέπι. Είπε: «Αυτό που υποστηρίζει και κάνει η Ρωσία δεν είναι αντιτρομοκρατία, είναι βαρβαρότητα». (Reuters, 26/9). Ο βρετανός ομόλογός της μίλησε για εγκλήματα πολέμου και ο γάλλος αντιπρόσωπος, Φρανσουά Ντελάτρ, είπε: «Το Χαλέπι είναι για τη Συρία ό,τι ήταν το Σαράγεβο για τη Βοσνία ή ό,τι ήταν η Γκουέρνικα για τον ισπανικό [εμφύλιο] πόλεμο» (FT, 28/9). Δηλαδή όλοι οι διπλωματικοί εκπρόσωποι των δυτικών κυβερνήσεων που έχουν καταπροδώσει τα τελευταία χρόνια τη συριακή αντίσταση για να τα έχουν καλά με το Κρεμλίνο, τώρα κάτω από την πίεση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, καταγγέλουν το τέρας που κανάκευαν.

Αλλά ακόμα και αυτοί οι ιμπεριαλιστές ανθρωπιστές της τελευταίας στιγμής στέκονται μίλια πιο αριστερά από τους ψευτο-«κόκκινους», ψευτοδιεθνιστές φίλους του Πούτιν, σε όλο τον κόσμο ανάμεσα στους οποίους πιο ξετσίπωτοι από όλους είναι οι ελληνικές ψευτοαριστερές ηγεσίες που είναι με τον Άσαντ ή λένε σαν το ψευτοΚΚΕ ότι όλοι οι ιμπεριαλιστές είναι ίδιοι στη Συρία. Αυτές οι ηγεσίες εκτός από το ότι αποκοιμίζουν τους αριστερούς ανθρώπους, διευκολύνουν και τους αρχηγούς των υποτίθεται φιλοευρωπαϊκών ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού να είναι οι μόνοι που αντίθετα με τους υπόλοιπους ευρωπαίους ομολόγους τους είναι χαρακτηριστικά βουβοί απέναντι στους ρώσικους βομβαρδισμούς, δηλαδή απέναντι στο ασύλληπτο αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Τα ονόματα Σαράγεβο – Γκρόζνυ – Χαλέπι θα στοιχειώνουν για πάντα τους θλιβερούς αυτούς πράκτορες και φίλους των σύγχρονων ναζί που μιλούν στο όνομα των λαών και της δημοκρατίας, αλλά στην πράξη συντάσσονται με καθεστώτα γενοκτόνων και με τους χειρότερους ιμπεριαλιστές, που είναι οι ρώσοι σοσιαλιμπεριαλιστές.

 Το πιο υποκριτικό και γι αυτό το πιο εξοργιστικό ειδικά για τους ψευτοαριστερούς είναι ότι φωνάζουν πιο πολύ από κάθε άλλον για την υπεράσπιση των προσφύγων της Συρίας την ώρα που είναι στην πράξη οι μεγαλύτεροι υπερασπιστές εκείνων που τους παράγουν. Γι αυτό στην πραγματικότητα κτηνώδεις αντιπρόσφυγες δεν είναι μόνο οι ξενόφοβοι και οι ρατσιστές των χωρών υποδοχής, που είναι χωρίς εξαίρεση όλοι πουτινόφιλοι, αλλά είναι και μάλιστα είναι ακόμα περισσότερο οι δήθεν προστάτες τους τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ και οι όμοιοί τους στην υπόλοιπη Ευρώπη για τον εξής λόγο: Γιατί κάνουν την πολύ μεγάλη, την ιστορική ζημιά να αποκεφαλίζουν και να δηλητηριάζουν πολιτικά υπέρ των δήμιων τις αριστερές και δημοκρατικές λαϊκές πρωτοπορίες που σε άλλες εποχές, όπως εκείνες των πρώτων χίτλερ, ξεσήκωναν τους ευρωπαϊκούς λαούς ενάντια στον πελώριο κίνδυνο που πλησίαζε πάνω από το κεφάλι τους όταν σφάζονταν ή βιάζονταν εθνικά οι λαοί της Αιθιοπίας, της Ισπανίας και της Τσεχοσλοβακίας. Δηλαδή είναι αυτοί που όχι μόνο δεν στέκονται με τους λαούς που σφάζονται, αλλά αποτελούν πρωτοπόρα προπαγανδιστικά αποσπάσματα των σφαγέων.

Έτσι ενώ λαοί σαν τον τσετσένικο, το βοσνιακό και το συριακό θυσιάζονται σήμερα πριν από τους ευρωπαϊκούς λαούς για να τους δείξουν τον εχθρό που στο μέλλον θα αντιμετωπίσουν, οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουν ακόμα τις πολιτικές πρωτοπορίες που θα τους επιτρέψουν να σταθούν δίπλα σε αυτά τα αδέλφια τους και να πάρουν το ποτισμένο με το αίμα τους και τα πικρά δάκρυα τους τόσο πολύτιμο γι αυτούς μάθημα. Χάρη δηλαδή στους ψευτοαριστερούς ψευτοδιεθνιστές, στους ελεεινούς αυτούς διαφθορείς και μαζικούς πολιτικούς δολοφόνους πρωτοποριών, οι λαοί της Ευρώπης και όλου του κόσμου θα πληρώσουν με πολύ περισσότερα και πολύ ακριβότερα δεινά αργότερα.