Ιδιαίτερα μετά την εισβολή και το διαμελισμό της Ουκρανίας έχουν πληθύνει οι φωνές μέσα στην Ευρώπη που προειδοποιούν για το πόσο ευάλωτα είναι τα ανατολικά της σύνορα απέναντι σε μια ρωσική στρατιωτική εισβολή. Πρόσφατα, ο άγγλος στρατηγός Ρίτσαρντ Μπάρονς, πρώην στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ, υποστήριξε ότι την ώρα που η Δύση είναι προσηλωμένη στον ισλαμιστικό κίνδυνο και το μεταναστευτικό, η Ρωσία είναι σε θέση να αναπτύξει πολεμικά αεροσκάφη, πλοία και στρατεύματα σε ευρωπαϊκό έδαφος μέσα σε 48 ώρες αναγκάζοντας το ΝΑΤΟ να περιμένει μήνες για μια επιτυχημένη αντεπίθεση (Independent, 19/9).

Καταρχάς, ο ισχυρισμός περί περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση δε στέκει από την άποψη της στρατιωτικής ετοιμότητας των δύο αντιπάλων να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλον. Έτσι, ενώ η πρώτη εξοπλίζεται ταχύτατα σαν αστακός αναβαθμίζοντας διαρκώς το οπλοστάσιό της και την ικανότητα να πλήξει δυτικούς στόχους, η δεύτερη αντιμετωπίζει προβλήματα στην ανάπτυξη της στρατιωτικής της θωράκισης. Όπως διαβάζουμε στους FinancialTimes της 27/2: "Σε μια αναφορά που αναμένεται να δημοσιευτεί την Παρασκευή από το Ατλαντικό Συμβούλιο, έξι ειδικοί στην άμυνα - συμπεριλαμβανομένου του πρώην γενικού γραμματέα Γιάαπ ντε Χουπ Σεφέρ, του αναπληρωτή ανώτατου διοικητή Σερ Ρίτσαρντ Σίρερ και του πρώην ιταλού υπουργού άμυνας και προέδρου της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ Τζιαμπάολο ντι Πάολα - προειδοποιούν για σοβαρή "έλλειψη προόδου" στα σχέδια ενίσχυσης της συμμαχίας στον απόηχο της εισβολής της Μόσχας στην Ουκρανία στα 2013. Είναι η τρίτη σοβαρή προειδοποίηση για το ΝΑΤΟ από μέλη της δυτικής αμυντικής επιχείρησης μέσα σε ένα μήνα”.

Πολλά από τα βασικά μέλη του ΝΑΤΟ μαστίζονται ακόμα από "χρόνια υποχρηματοδότηση" και "σοβαρές ελλείψεις" στις "σαθρές" τους ένοπλες δυνάμεις, λέει η αναφορά του Ατλαντικού Συμβουλίου. Από τα 31 ελικόπτερα Tiger του γερμανικού στρατού, για παράδειγμα, μόνο 10 είναι λειτουργικά - και μόλις 280 από τα 406 της τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Marder. Άλλοι στη συμμαχία απλά δεν έχουν κάνει αρκετά πράγματα για να μετατοπίσουν την αμυντική τους διάταξη ανατολικότερα. Για το Ηνωμένο Βασίλειο "η ανάπτυξη μιας ταξιαρχίας, πόσο μάλλον μιας μεραρχίας σε αξιόπιστη ετοιμότητα, θα ήταν μια μεγάλη πρόκληση", λέει ο Σερ Ρίτσαρντς - προηγούμενα αρχηγός του επιτελείου της Διοίκησης Ξηράς της Βρετανίας. Μια από τις προγραμματισμένες ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη πέρυσι, σημειώνει ο Σερ Ρίτσαρντς, απαιτούσε την ανάκτηση αρμάτων μάχης από τον Καναδά, "γιατί η λειτουργική ετοιμότητα και η κατάσταση ανταλλακτικών στο στόλο του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν τόσο φρικτή. Ορισμένες άλλες τεχνικές εκτιμήσεις της θέσης του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία υπήρξαν ακόμα πιο τραγικές στα συμπεράσματά τους".

Έτσι, μπορεί οι (με άμεση ή έμμεση ρωσική έγκριση) αμερικάνικες βρώμικες στρατιωτικές εισβολές και επεμβάσεις στον τρίτο κόσμο να είναι αρχικά τουλάχιστον ένα παιχνιδάκι στα μάτιατων δυτικών επιτελείων και του ΝΑΤΟ, όμως απέναντι στη ρωσική χιτλερικού τύπου απειλή για την Ευρώπη δε φαίνεται να υπάρχει κανένα σχέδιο άμυνας της συμμαχίας Ευρώπης. Ειδικά για το Ηνωμένο Βασίλειο, η έκθεση Μπάρονς αναφέρει μεταξύ άλλων ότι: "Ο τωρινός στρατός έχει αναπτυχθεί συνηθισμένος να επιχειρεί στο μέσο της επιχειρησιακής της ζώνης, ενάντια σε αντίπαλους που δεν ελίσσονται σε κλίμακα, δεν έχουν καμιά προστατευμένη κινητικότητα, καμία αεράμυνα, κανένα γερό πυροβολικό, καμία δυνατότητα διεξαγωγής ηλεκτρονικού πολέμου, ούτε - ειδικότερα - μια αεροπορία ή κάποια προσφυγή σε συμβατικούς βαλλιστικούς ή πυραύλους κρουζ" (on.rt.com, 17/9). Η διαφορά προσανατολισμού φαίνεται ολοκάθαρα στα γυμνάσια που διεξάγουν οι δύο στρατιωτικοί σχηματισμοί. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μεγαλύτερα γυμνάσια του ΝΑΤΟ εδώ και πολλά χρόνια, αυτά με την επωνυμία NobleJump το 2015, περιλάμβαναν έναν πυρήνα μόλις 5.000 αντρών με άλλους 10.000 εμπλεκόμενους σε σχετικές ασκήσεις αλλού και 300 τανκς όταν την ίδια στιγμή, τα ρωσικά γυμνάσια centre 2015 που παρατάσσονταν απέναντι στις Βαλτικές και την Ουκρανία κινητοποίησαν 95.000 στρατό και 7.000 τανκς και πυροβολικό (FT, 27/2).

Δεν αρκεί παρά να δει κανείς τις τάσεις που εμφανίζουν οι αμυντικοί προϋπολογισμοί σε ΗΠΑ-ΕΕ από τη μια μεριά και σε Ρωσία-Κίνα από την άλλη για να καταλάβει ποια υπερδύναμη βρίσκεται σε στρατηγική άνοδο βαδίζοντας προς τον πόλεμο και ποια σε πτώση. Την περίοδο 2011-2014 οι ΗΠΑ περιέκοψαν τις στρατιωτικές τους δαπάνες κατά 18,8% ενώ η Ρωσία και η Κίνα τις αύξησαν κατά 30,5% και 29,7% αντίστοιχα (πηγή TheHeritageFoundation). Την ίδια στιγμή οι χώρες που αποτελούν τον πυρήνα της ΕΕ έχουν μειώσει δραστικά τις αμυντικές τους δαπάνες αλλά και, επιμέρους, τη δύναμη των τεθωρακισμένων τους στη διάρκεια των 25 τελευταίων ετών (βλ. πίνακα, πηγή AtlanticCouncil). Αυτό σημαίνει ότι ο προσανατολισμός τους είναι αμυντικός και όχι επεκτατικός απέναντι στη Ρωσία γιατί αλλιώτικα θα φρόντιζαν τουλάχιστον να αναπτύξουν ισχυρές μηχανοκίνητες δυνάμεις ικανές να προωθηθούν βαθειά στο εχθρικό έδαφος.

Αν εξετάσουμε τώρα τις αλλαγές συνόρων στην ευρωπαϊκή ήπειρο κατά τα τελευταία 25 χρόνια θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι η ΕΕ ο κατεξοχήν παράγοντας αναθεώρησης του στάτους κβο και συγκεκριμένα ο διαμελιστής εθνικών κρατών και άρπαγας εδαφών αλλά ο ανατολικός της πανίσχυρος γείτονας. Αδιαμφισβήτητο θύμα του υπήρξε η Ουκρανία, της οποίας μάλιστα μία περιοχή (Κριμαία) προσαρτήθηκε βίαια στο έδαφος της Ρωσίας. Όμως και πριν την Ουκρανία υπήρξαν τα παραδείγματα της Γεωργίας και της Μολδαβίας, ενώ με τη βοήθεια των δορυφόρων της Μόσχας (Σερβίας, Αρμενίας) διαμελίστηκαν επίσης χώρες όπως είναι η μαρτυρική Βοσνία και το Αζερμπαϊτζάν. Ακόμα και στο διαμελισμό της Σερβίας (Κόσσοβο) που έγινε στα 1999 με αμερικανική επέμβαση, η Μόσχα όχι μόνο συμμετείχε σ' αυτόν αλλά και κατέλαβε το πιο στρατηγικό σημείο του Κοσσόβου, που είναι το αεροδρόμιο της Πρίστινα. Πρόσφατα στο Μαυροβούνιο αποκαλύφθηκε σχέδιο φιλορωσικού στρατιωτικού πραξικοπήματος που δείχνει πόσο υπαρκτή και πόσο ωμή και βίαιη μπορεί να γίνει είναι η επέμβαση του Κρεμλίνου στις εσωτερικές υποθέσεις των ευρωπαϊκών χωρών.

Επίσης δεν είναι η Ρωσία (παρά το εμπάργκο που δίκαια της έχει επιβληθεί για το Ουκρανικό) αλλά η Ευρώπη εκείνη που ενεργειακά βρίσκεται σε θέση εξάρτησης από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Περίπου το ένα τρίτο των ευρωπαϊκών αναγκών στις δύο αυτές πηγές ενέργειας καλύπτεται από ρωσικές εισαγωγές και η προσπάθεια των ευρωπαϊκών κρατών να μειώσουν αυτή την εξάρτηση αποτυγχάνουν η μια μετά την άλλη (δες τη ματαίωση του αγωγού Ναμπούκο). Τα "οικολογικά" κινήματα που χτύπησαν την πυρηνική ενέργεια σε συνδυασμό με τις αραβικές εξεγέρσεις που παντού κατέληξαν στο να ισχυροποιήσουν τη Ρωσία και το Ιράν και να αδυνατίσουν την Ευρώπη (Λιβύη, Αίγυπτος, περικύκλωση της Σ. Αραβίας), στερώντας από την τελευταία πολύτιμες εναλλακτικές διόδους ενέργειας με τη νεοτσαρική Ρωσία να τρίβει τα χέρια της από χαρά.

Και δεν είναι μόνο εξαρτημένη ενεργειακά η ΕΕ αλλά κινδυνεύει να χωριστεί στα εξ ων συνετέθη αφού παντού στη Δύση ανεβαίνουν οι φασίστες που καθόλου τυχαία είναι όλοι ρωσόφιλοι. Ενώ η Ευρώπη κατηγορείται ότι επιδιώκει να περικυκλώσει τη ρωσική πυρηνική υπερδύναμη με τη βοήθεια της αμερικάνικης υπερδύναμης, η ίδια, διαβρωμένη στην ηγεσία από φίλους και πράκτορες του υπερσυγκεντρωμένου ρωσικού μονοπωλίου και δηλητηριασμένη στη βάση από μια σειρά ναζιφασιστικά και σοσιαλφασιστικά κόμματα και κινήματα, όλα τους φιλορώσικα, βαδίζει κατευθείαν στο χαμό όσο δεν ξυπνάνε μέσα της οι λαϊκές αντιφασιστικές δυνάμεις οι χειραγωγημένες από την ψευτοαριστερά που έχει επίσης καθοδηγητική της δύναμη του ρώσους σοσιαλφασίστες.

Έτσι σήμερα οι νεοναζί του Κρεμλίνου, που ελέγχουν με μακρόχρονο εισοδισμό σχεδόν όλες τις πολιτικές ηγεσίες Αθήνα, με όχημα το ελληνικό χρέος και τελευταία και τους πρόσφυγες (που τους παράγει με την κτηνωδία της η ρώσικη αεροπορία, ενώ ο προβοκάτορας ΣΥΡΙΖΑ ρυθμίζει τη ροή τους προς την Ευρώπη σαν εργαλείο για την ισχυροποίηση των ρατσιστών παντού), ανατινάζουν την πολιτική ενότητα της Ευρώπης. Με την κατάλληλη προπαγάνδα των φαιών πρακτόρων τους διώχνουν τη στρατιωτικά ισχυρή και αντιπουτινική Αγγλία από την ΕΕ, και με πρωταγωνιστές τους Τσίπρα και Ρέντζι διαμορφώνουν μία όλο και μεγαλύτερη αντιπαλότητα βορείων-νοτίων μέσα στην ΕΕ. Στο ισχυρό Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας διατηρούν τον πράκτορά τους ψευτοαριστερό τροτσκιστή Κόρμπιν, που οποίου η προ του δημοψηφίσματος καίρια υπονόμευση του αντι-Brexit στρατοπέδου υπήρξε αιτία για να του αμφισβητηθεί η αρχηγία του κόμματος. Τώρα οι ρωσόφιλοι στην Ευρώπη προσπαθούν με το πρόσχημα της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού στρατού, την ώρα που δεν υπάρχει μια κοινή πολιτική άμυνας απέναντι στη Ρωσία αλλά ακριβώς μια πολιτική διάσπαση στο ζήτημα αυτό, να εμποδίσουν και την ισχυροποίηση των εθνικών στρατών απέναντι στη Ρωσία αλλά και να διαλύσουν το ΝΑΤΟ από τα δεξιά. Εννοούμε ότι αντί να το εμποδίσουν να αναλαμβάνει βρώμικες ιμπεριαλιστικές επιθέσεις σε βάρος του τρίτου κόσμου στο όνομα της αντιτρομοκρατίας για λογαριασμό των ΗΠΑ ή αντί να το αντικαταστήσουν με έναν ευρωπαικό στρατό ανεξάρτητο από τις φιλορώσικες προεδρίες των ΗΠΑ, επιδιώκουν να το διαλύσουν για να μην υπάρχει ούτε τακτικά σαν μια ελάχιστη δύναμη αποτροπής απέναντι σε μια ρώσικη αστραπιαία εισβολή στην Ευρώπη. Ειδικά στη Μέση Ανατολή, στον μόνο σχετικά ασφαλή ενεργειακό πνεύμονα της Ευρώπης η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Εκεί όλο και περισσότερο εξοργίζονται οι λαοί με την Ευρώπη για τους φασίστες που ευνόησε ή που ανέχτηκε (Σίσι, Ασαντ), για τη συμμετοχή της στις αντιτριτοκοσμικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, αλλά και λόγω της παρατεταμένης φασιστικής ιδεολογικής δουλειάς που έκανε η ρώσικη διπλωματία εδώ και 60 χρόνια αξιοποιώντας κάθε αραβικό και μουσουλμανικό φασισμό και αντισημιτισμό, αλλά και τον ισραηλινό σοβινισμό και επεκτατισμό. Ιδιαίτερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία και την άθλια στάση που επέδειξε η Δύση απέναντι στον τουρκικό λαό, κι αυτή η χώρα - το πιο σημαντικό ανάχωμα στην περικύκλωση της Ευρώπης από το Νότο – κινείται σε φιλορωσική τροχιά.

Προς το παρόν η Ευρώπη έχει να ασχοληθεί με το προσφυγικό και με το ελληνικό χρέος που απειλούν την ενότητά της και όχι με το πώς θα περικυκλώσει τη Ρωσία για να την καταλάβει στρατιωτικά. Η απειλή αυτή θα γίνεται τόσο πιο έντονη όσο συνεχίζουν να ανεβαίνουν στο προσκήνιο οι ανοιχτοί φίλοι της πουτινικής Ρωσίας (Φιγιόν στη Γαλλία μαζί με την Λεπέν, σχεδόν όλες οι πολιτικές ηγεσίες στην Ιταλία, Ο Ορμπάν στην Ουγγαρία, ο Ράντεφ στη Βουλγαρία κτλ.), οι οποίοι είτε προετοίμασαν είτε ακολούθησαν την άνοδο του Ντ. Τραμπ, του πρώτου ανοιχτά φιλορώσου φασίστα στην προεδρία της αμερικανικής υπερδύναμης. Αυτό και μόνο το κοσμοϊστορικό γεγονός φτάνει για να καταδείξει ποιος περικυκλώνει ποιον σ' αυτόν τον ουσιαστικά μονομερή μέχρι στιγμής πόλεμο Ανατολής Δύσης. Η άνοδος των ρωσόφιλων φασιστών στην εξουσία σε μια σειρά χώρες σημαίνει ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στην εξαπόλυση ενός ολοκληρωτικού πολέμου με ευθύνη των ρωσοκινέζων σοσιαλιμπεριαλιστών για την κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Η παγκόσμια άνοδος του ρωσοκινεζικού ναζιστικού άξονα και η διείσδυσή του μέσα στις δυτικές πολιτικές ηγεσίες δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσο για την εξαπόλυση ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου από τον Άξονα. Για να μη μιλήσουμε για τις ρώσικες κυβερνοεπιθέσεις που πλήττουν δυτικούς πολιτικούς και οικονομικούς στόχους κτλ., και που είναι πολύχρονη και βαθιά. Μάλιστα αυτός ήταν ο λόγος της πρόσφατης «εξέγερσης» του αμερικανικού Πενταγώνου με επικεφαλής τον υπουργό άμυνας Άστον Κάρτερ (που έχει χαρακτηρίσει τη Ρωσία σαν τη μεγαλύτερη στρατηγική απειλή για τις ΗΠΑ), απέναντι στον Τζον Κέρυ, άνθρωπο του ρωσόφιλου Ομπάμα όταν αυτός συμφώνησε με τη Μόσχα ένα σχέδιο εκεχειρίας στη Συρία που θα περιλάμβανε το μοίρασμα πληροφοριών με τη Μόσχα για στόχους του ISIS. «Η μεγαλύτερη ανησυχία του Πενταγώνου είναι μήπως το μοίρασμα πληροφοριών στόχευσης με τη Ρωσία θα αποκάλυπτε πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν πληροφορίες για να διεξάγουν αεροπορικά χτυπήματα, όχι μόνο στη Συρία αλλά και σε άλλα μέρη, το οποίο θα μπορούσε στη συνέχεια η Ρωσία να χρησιμοποιήσει για δικό της όφελος στις αναπτυσσόμενες υποβρύχιες και αεροπορικές συγκρούσεις γύρω από τη Βαλτική και την Ευρώπη» (ΝΥΤ, 13/9). Τώρα ο Πούτιν θα έχει έναν ολότελα δικό του πρόεδρο στις ΗΠΑ για να του παράσχει οποιαδήποτε βοήθεια.

Επομένως ποιος περικυκλώνει ποιόν;

Στην πραγματικότητα, η κατηγορία περί περικύκλωσης της Ρωσίας είναι ένα μεγάλο ψέμα και αποτελεί μια νέα εκδοχή της ναζιστικής αντίληψης περί «ζωτικού χώρου», μόνο που εδώ ο ζωτικός χώρος δεν εμφανίζεται σαν ανάγκη οικονομικής επιβίωσης μιας πανίσχυρης βιομηχανικά αλλά εδαφικά μικρής χώρας σαν την Γερμανία, αλλά της οικονομικής, στρατιωτικής και κυρίως πολιτιστικής επιβίωσης μιας Ευρώπης και μιας Ασίας που θα πρέπει να ενωθούν για να πολεμήσουν τις ΗΠΑ ξεκινώντας από το να “απελευθερώσουν” πρώτα την Ευρώπη από τις ΗΠΑ. Με το σύνθημα της απελευθέρωσης θα γίνει η ρώσικη επίθεση στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με την ευρασιατική “θεωρία” του Ντούγκιν, που παίρνει παραγγελιές από το ρώσικο γενικό επιτελείο στρατού για να το καλύψει τα πολεμικά του σχέδια με φιλοσοφικό μανδύα, οι νεοφιλελεύθερες ΗΠΑ, ο μεγάλος αυτός ισοπεδωτής των πολιτισμών, διοικούν την Ευρώπη, που είναι ένα φυσικό κομμάτι της ενιαίας Ευρασιατικής Ηπείρου, και την έχουν υποδουλώσει πολιτικοστρατιωτικά και κυρίως πολιτιστικά. Στόχος λοιπόν των υγιών δυνάμεων της Ευρασίας είναι να απελευθερώσουν την υποτελή Ευρώπη ενώνοντας την με την Ασία σε μια σύγκρουση ζωής ή θανάτου με τους πουλημένους ατλαντιστές. Αυτού του είδους η απελευθέρωση της Ευρώπης στο στόμα των ευρασιατιστών που ήδη έχουν εισβάλει για να "απελευθερώσουν" την Ουκρανία από τους ατλαντιστές της δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την εισβολή των ρωσοκινέζων νεοχιτλερικών στην Ευρώπη για την ολοκληρωτική της κατοχή και την επιστροφή στην εποχή της βαρβαρότητας, την οποία η “Τέταρτη Πολιτική Θεωρία” του Ντούγκιν δεν θεωρεί πολιτιστικά καθόλου κατώτερη από τη σημερινή.

Αυτή η θεωρία είναι το ιδεολογικό προκάλυμμα για την εξαπόλυση του νέου ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου πολέμου με χιτλερικά κατακτητικά χαρακτηριστικά. Μ’ αυτή τη σημαία κατάσφαξαν οι ρώσοι χίτλερ τη μικρή Τσετσενία, μ’ αυτή διαμέλισαν τη Γεωργία και την Ουκρανία, και μ’ αυτή αιματοκυλούν αυτή τη στιγμή τη μαρτυρική Συρία. Οι υποστηρικτές της θεωρούν επιθετική την επιδίωξη ενός λαού, π.χ. του ουκρανικού λαού, να ενωθεί με μη φασιστικές χώρες για να αντιμετωπίσει μία φασιστική κατακτητική δύναμη, θεωρούν επιθετική στάση την προσπάθεια των μικρών και μισοάοπλων ανατολικοευρωπαϊκών χωρών να συμμαχήσουν με γειτονικές τους χώρες ακόμα και ιμπεριαλιστικές που όμως και αυτές απειλούνται σαν έθνη και κράτη, ή ακόμα με μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη που είναι σε πτώση και δεν απειλεί άμεσα την ύπαρξη τους και τον δημοκρατισμό τους για να αντιμετωπίσουν έναν ανερχόμενο χιτλερικού, κανιβαλικού τύπου ιμπεριαλισμό που απειλεί αυτήν την ύπαρξη.

Το σύνθημα “ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλο ιμπεριαλιστή”, το ρίχνουν οι ρωσόδουλοι που παριστάνουν τους κομμουνιστές για να μπορεί η Ρωσία να καταβροχθίζει εύκολα τους εχθρούς της. Δηλαδή κάνουν ότι και οι χειρότεροι τροτσκιστές στο Β παγκόσμιο πόλεμο που ταύτιζαν την Χιτλερική Γερμανία με τις Αγγλία, Γαλλία και ΗΠΑ, που ο Στάλιν επίμονα τις αποκαλούσε δημοκρατίες και τις καλούσε σε αντιχιτλερική ενότητα. Επικεφαλής αυτού του είδους της φιλοναζιστικής γραμμής στη χώρα μας είναι σήμερα το ψευτοΚΚΕ που όχι τυχαία έχει υιοθετήσει την τροτσκιστική αντισταλινική γραμμή για τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Με τον ίδιο τρόπο αυτό το κόμμα φαινομενικά κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και το ναζισμό, ευνοώντας έτσι τους επιτιθέμενους ναζιστές. Έφτασε ο Κουτσούμπας πριν λίγες μέρες να πει την ΧΑ γραφική (συγκεκριμένα σε συνέντευξή του για την επίσκεψη Ομπάμα μίλησε για δυνάμεις που «χρηματοδοτούν και τον Τραμπ και τους διάφορους Φάρατζ και τους διάφορους ακροδεξιούς και εδώ στην Ελλάδα τους γραφικούς της Χρυσής Αυγής» http://www.news.gr/politikh/esoterikh-politikh/article/288032/koytsoympas-den-allazei-me-enan-proedro-h-amerika.html, 11/11).

Ο σπουδαίος τριτοδιεθνιστής θεωρητικός του αντιφασιστικού μετώπου, ο Γκεόργκι Δημητρώφ γράφει σχετικά: «Εμείς δεν είμαστε αναρχικοί και δεν μας είναι καθόλου αδιάφορο ποιο πολιτικό σύστημα υπάρχει στη δοσμένη χώρα: αστική διχτατορία με τη μορφή της αστικής δημοκρατίας, έστω και με τα πιο περιορισμένα δικαιώματα και ελευθερίες, ή αστική διχτατορία στην ανοιχτή της φασιστική μορφή. Όντας οπαδοί της σοβιετικής διχτατορίας, εμείς θα υπερασπίσουμε κάθε ίχνος των δημοκρατικών καταχτήσεων, που απέσπασε η εργατική τάξη με την πολύχρονη πάλη της και θα παλαίψουμε αποφασιστικά για το πλάτεμά τους.» (τελικός λόγος στο 7ο συνέδριο της Κομ. Διεθνούς). Και παρακάτω: «Η σχέση μας προς την αστική δημοκρατία δεν είναι σ’ όλες τις περιπτώσεις η ίδια. Π.χ. τον καιρό της οκτωβριανής επανάστασης οι ρώσσοι μπολσεβίκοι έκαναν έναν αγώνα μέχρι θανάτου ενάντια σ’ όλα τα πολιτικά κόμματα, που ήταν κατά της εγκαθίδρυσης της προλεταριακής διχτατορίας, κάτω απ’ τη σημαία της υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας. Οι μπολσεβίκοι αγωνίζουνταν ενάντια σ’ αυτά τα κόμματα, γιατί η σημαία της αστικής δημοκρατίας είχε μεταβληθεί τότε σε σημαία κινητοποίησης όλων των αντεπαναστατικών δυνάμεων για την πάλη ενάντια στη νίκη του προλεταριάτου. Αλλοιώτικη είναι η κατάσταση σήμερα στις καπιταλιστικές χώρες. Σήμερα η φασιστική αντεπανάσταση προσβάλλει την αστική δημοκρατία, προσπαθώντας να εγκαθιδρύσει πάνω στους εργαζόμενους το καθεστώς της πιο βάρβαρης εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Τώρα οι εργαζόμενες μάζες στις καπιταλιστικές χώρες είναι υποχρεωμένες να διαλέξουν συγκεκριμένα σήμερα κι’ όλας όχι μεταξύ της προλεταριακής διχτατορίας και της αστικής δημοκρατίας αλλά μεταξύ της αστικής δημοκρατίας και του φασισμού». Βέβαια για το επίπεδο της ηγεσίας του Περισσού, που ξέρει καλά να υπερασπίζεται με πάθος το ιμπεριαλιστικό αφεντικό της το οποίο θέλει να βυθίσει την Ευρώπη στη βαρβαρότητα, η κατηγορία του «αριστερού» οπορτουνιστή ή του αναρχικού θα ήταν μεγάλη και βέβηλη κολακεία.

Υπεράσπιση των δημοκρατικών καταχτήσεων σημαίνει σήμερα αντίσταση στην επίθεση του ρωσοκινεζικού πολεμικού άξονα, δημιουργία ενός πλατιού αντιφασιστικού και όλο και περισσότερο πατριωτικού μετώπου.