Έτσι ένα μεγάλο μέρος των πρώτων υλών της βιομηχανίας απορροφούν ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής και κινούν ένα μεγάλο μέρος του χοντρεμπόριου. Οι μισθοί του βιομηχανικού προλεταριάτου αλλά και τα καταναλωνόμενα από τους ίδιους τους βιομηχανικούς καπιταλιστές διανεμόμενα κέρδη απορροφούν ένα ακόμα μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής παραγωγής, αλλά κινούν και ένα μεγάλο μέρος του λιανικού εμπορίου και των υπηρεσιών. Ακόμα το μέρος εκείνο των μικτών βιομηχανικών κερδών που μετατρέπεται σε φόρους καθώς και η φορολογία των μισθών των εργαζομένων και των υπαλλήλων της βιομηχανίας πληρώνει ένα μεγάλο μέρος των υπαλληλικών μισθών που επίσης πηγαίνουν στην κατανάλωση. 

Με αυτούς τους τρόπους η βιομηχανική παραγωγή διαχέεται σε όλους τους παραγωγικούς κλάδους και σε όλη την κοινωνία με έναν τρόπο που κανένας άλλος τομέας της κοινωνικής παραγωγής δεν το κάνει. Αυτό συμβαίνει γιατί η βιομηχανία λόγω της τεράστιας παραγωγικότητάς της παράγει το μεγαλύτερο μέρος του υλικού πλούτου της χώρας ακόμα και αν το ονομαστικό ποσοστό της στο ΑΕΠ είναι μειοψηφικό, ιδιαίτερα στη χώρα μας. Στις αποφάσεις της η ΕΕ ονομάζει τη βιομηχαία «κινητήρα της οικονομίας», και έχει βάλει σαν στόχο της να αυξήσει την ισχύ της από το μέσο ποσοστό 17% του ΑΕΠ το 2016 στο 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2020. Με αυτό το ποσοστό σκοπεύει η ΕΕ να πλησιάσει το 21% του 1995. 

Γι’ αυτούς τους λόγους η βιομηχανία, είναι κεντρικός στόχος του σαμποτάζ της οικονομίας που διεξάγουν εδώ και δεκαετίες οι ρωσόδουλοι για να καταστρέφουν τη χώρα και ανήμπορη να αντιδράσει να την προσδένουν στο άρμα του ρωσοκινέζου νεοαποικιακού νεοχιτλερικού κεφάλαιου. 

Ο αντίκτυπος της μεταποίησης στην οικονομία το 2014 μετριέται στην πολύ σημαντική μελέτη του ΙΟΒΕ «Ο τομέας μεταποίηση στην Ελλάδα τάσεις και προοπτικές έκδοση 2017». Η μεταποίηση είναι ο κύριος όγκος της βιομηχανίας. Δεν περιλαμβάνει δηλαδή η μεταποίηση τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας, του νερού, του φυσικού αερίου, των κατασκευών και γενικά τους κλάδους που δεν μετασχηματίζουν σε προιόν την ύλη. 

«Το 31,3% της απασχόλησης στην Ελλάδα οφείλεται στην μεταποίηση (1,24 εκατομμύρια απασχολούμενοι) 

 Για κάθε θέση εργασίας στην μεταποίηση δημιουργούνται συνολικά στην οικονομία 3,5 θέσεις 

Για κάθε €1 εκατομμύριο κύκλου εργασιών της μεταποίησης, στην απασχόληση της Ελλάδας προστίθενται συνολικά 22 θέσεις εργασίας. 

Το 31% του ελληνικού ΑΕΠ οφείλεται στην μεταποίηση (€55 δισεκατομμύρια) Για κάθε €1 Προστιθέμενης Αξίας της μεταποίησης, στο ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας προστίθενται συνολικά €3,1. 

(Η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία είναι ίση με: ΑΠΑ= μισθοί + εισφορές + φόροι + μερίσματα και κέρδη + αποσβέσεις. Η καθαρή προστιθέμενη αξία ή Προστιθέμενη Αξία ΠΑ του πίνακα είναι η ακαθάριστη μείον τις αποσβέσεις).

Το συνολικό κοινωνικό προϊόν της μεταποίησης (μισθοί, φόροι, εισφορές, σχηματισμός παγίου κεφαλαίου) υπερβαίνει τα €31,6 δισεκατομμύρια 

Η μεταποίηση προσφέρει 37,4% υψηλότερους μισθούς από ότι οι υπόλοιποι τομείς της οικονομίας κατά μέσον όρο». 

Η βιομηχανία ως κινητήρας της οικονομίας

Από την ίδια μελέτη του ΙΟΒΕ πήραμε τον παρακάτω πίνακα που δείχνει τα οικονομικά αποτελέσματα και την επίδραση της μεταποίησης σε όλη την οικονομία το έτος 2014. Η άμεση επιδραση της μεταποίησης στην οικονομία είναι το ίδιο το προιόν της. Η έμμεση επίδραση είναι αυτή που προκαλεί στους προμηθευτές της σε υλικά και υπηρεσίες. Η προκαλούμενη είναι η επίδραση σε όλη την οικονομία από την κατανάλωση που προέρχεται από τους μισθούς στις βιομηχανικές επιχειρήσεις και τους μισθούς των εργαζομένων στις επιχειρήσεις των προμηθευτών.

 Η ακαθάριστη αξία της μεταποίησης το 2014 ήταν 58,536 δις. Για να παράξει όμως αυτό το προϊόν χρησιμοποίησε πρώτες ύλες όπως ηλεκτρική ενέργεια, νερό, ορυκτά, γεωργικά προϊόντα, αλλά και κάθε είδους υλικά εισαγόμενα ή όχι. Επίσης κατανάλωσε τις υπηρεσίες λογιστών, δικηγόρων, διαχειριστών ακινήτων, τηλεπικοινωνίες, κρατικές διοικητικές υπηρεσίες κλπ. Πούλησε το προϊόν της, με την συμμετοχή των μεταφορών, στο χοντρικό και στο λιανικό εμπόριο. Η μελέτη βρήκε ότι η μεταποίηση δημιούργησε έμμεσα στους προμηθευτές της-άμεσους συνεργάτες της- ένα κύκλο εργασιών σε υλικά και υπηρεσίες με ακαθάριστη αξία 23,086 δις.

Αυτή η έμμεση επίδραση της μεταποίησης απλώθηκε στη συνέχεια και σε όλη την οικονομία με την αύξηση της κατανάλωσης από τον όγκο των μισθών του βιομηχανικού προλεταριάτου αλλά και των εργαζομένων στην τροφοδοσίας της σε υλικά και υπηρεσίες. Αυτή η προκαλούμενη οικονομική δραστηριότητα έδωσε το 2014 29,493 δις ακαθάριστη αξία. Σύνολο ακαθάριστης αξίας 58,536+23,086+29,493 = 111,116 δις. 

Τα 58,536 δις ακαθάριστη αξία από την μεταποίηση συνοδεύτηκαν υποχρεωτικά από επαγόμενη αξία στην υπόλοιπη οικονομία 23,086+29,493 = 52,58 δις. 

Σχέση επαγόμενης ακαθάριστης αξίας / άμεσα παραγόμενη = 52,58/58,536 = 0,898. 

Η Προστιθέμενη Αξία της μεταποίησης το 2014 ήταν 15,699 δις, η έμμεση 13,520 δις και η προκαλούμενη 19,488 δις, σύνολο 48,706 δις. 

 Σχέση επαγόμενης ΠΑ / άμεσα παραγόμενη = 33/15,699 = 2,1. Κάθε ένα ευρώ προστιθέμενης αξίας από την μεταποίηση δημιουργεί 2,1 ευρώ ΠΑ στην υπόλοιπη οικονομία.

Γενικά η ΠΑ συμβάλλει περίπου κατά 90 % στο ΑΕΠ. Η άμεση ΠΑ της μεταποίησης αύξησε το ΑΕΠ κατά 17,704 δις και με την επίδραση της σε όλη την οικονομία κατά 55,058 δις. 

Σχέση συνολικά δημιουργούμενου ΑΕΠ / άμεσα παραγόμενο = 55,058/17,704 = 3,1. 

 Σε ότι αφορά την απασχόληση η μεταποίηση απασχόλησε άμεσα το 2014 356.224 άτομα, έμμεσα 465.469 και προκάλεσε και στην υπόλοιπη οικονομία 416.692 θέσεις εργασίας, σύνολο 1.238.385

Σχέση συνολικά επαγόμενης απασχόλησης / άμεση = 2,47

Μία θέση εργασίας στην μεταποίηση δημιουργεί 2,47 θέσεις εργασίας στην υπόλοιπη οικονομία.

Ο άμεσος όγκος των μισθών το 2014 ήταν 5,079 δις, ο έμμεσος 3.997 δις και η μεταποίηση προκάλεσε μισθούς 3.553 δις σύνολο 12.628 δις. 

Σχέση συνολικού όγκου επαγόμενων μισθών / όγκος άμεσων = 1,48

Σχέση συνολικού όγκου επαγόμενων φόρων / όγκος άμεσων = 2,43

Σχέση συνολικού όγκου εισφορών / όγκος άμεσων = 3

Η μελέτη έχει μετρήσει, για μερικούς μόνο κλάδους, την έμμεση και την συνολική πολλαπλασιαστική επίδραση της μεταποίησης. Αυτή φαίνεται στο παρακάτω γράφημα. 

Τα αποτελέσματα του σαμποταρίσματος της ελληνικής μεταποίησης σε όλη την οικονομία σε σχέση με υπόλοιπη ΕΕ

Το παρακάτω γράφημα, από την ίδια μελέτη του ΙΟΒΕ, δείχνει την Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία (ΑΠΑ) της μεταποίησης ως % ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ και στην Ελλάδα. Οι τιμές είναι σταθερές του 2010. Το ποσοστό της ΑΠΑ στην ΕΕ την περίοδο 1995-2016 παρουσιάζει διακυμάνσεις με σημαντικά αποτελέσματα στην οικονομία. Η ΑΠΑ όμως της σαμποταρισμένης και καθυστερημένης μεταποίησης της Ελλάδας σε σχέση με την ευρωπαϊκή, παρουσιάζει μια τεράστια κατά μέσο όρο μείωση σε σχέση με την ΑΠΑ της ΕΕ όχι μόνο από το 1995 αλλά και από το 1985. Η μείωση της περιόδου 1985-1995 δεν φαίνεται στο γράφημα. Πρόκειται για ένα μόνιμο και επομένως ιστορικού χαρακτήρα συνεχώς διευρυνόμενο παραγωγικό κενό σε σχέση με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας σαν μιας χώρας ευρωπαϊκής. Η μονιμότητα του φαινομένου οφείλεται ακριβώς στο παρατεταμένο επί δεκαετίες, ιδιαίτερα μετά την άνοδο του Α. Παπανδρέου, σαμποτάζ της παραγωγής από τις κυβερνήσεις των ρωσόδουλων ηγεσιών. Αυτή η μείωση αποτυπώνει και την πορεία της χώρα προς τη χρεοκοπία που άρχισε ουσιαστικά από το 1985. Το 2016 η ΑΠΑ της μέσης μεταποίησης της ΕΕ είναι περίπου διπλάσια ως ποσοστό από αυτό της Ελλάδας. 

 Τι αντίκτυπο έχει αυτό το πελώριο βιομηχανικό παραγωγικό κενό στην οικονομία, στη ζωή του έθνους και του βιομηχανικού προλεταριάτου που πάνω του αρθρώνεται όλη η οικονομική ζωή; 

Με συμμετοχή της ΠΑ της μεταποίησης στο ΑΕΠ του 2014 κατά 8,6%, οι 356.224 θέσεις εργασίας στην μεταποίηση δημιουργούσαν σε όλη την οικονομία 1.238.385 θέσεις εργασίας. Με συμμετοχή της μεταποίησης στο ΑΕΠ στα επίπεδα του 1985 ποια θα ήταν τα αποτελέσματα σε όλη την οικονομία; Και στα επίπεδα του 1995, που είναι και ο στρατηγικός στόχος της ΕΕ μέχρι το 2020, πια θα ήταν τα συνολικά οικονομικά αποτελέσματα; 

Η μελέτη του ΙΟΒΕ απαντά στο δεύτερο ερώτημα. Μέτρησε τα αποτελέσματα ενός ισχυρού θετικού οικονομικού σοκ «που θα τόνωνε την δραστηριότητα της μεταποίησης, έτσι ώστε η προστιθέμενη αξία της ως ποσοστό του ΑΕΠ να επανέλθει στα επίπεδα του 1995 (από 8,6% του ΑΕΠ το 2014 σε 11,4% του ΑΕΠ)». Αυτή η αύξηση κατά 2,8% του ΑΕΠ, αντιστοιχεί σε αύξηση της ακαθάριστης αξίας της μεταποίησης, κατά €13,8 δις ή σε αυξημένη ακαθάριστη παραγωγή του 2014 κατά 23,57%. Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται στον παρακάτω πίνακα.

Η απασχόληση σε όλη την οικονομία θα αυξάνονταν κατά 504.122 θέσεις εργασίας!!!. Επομένως η επίσημη ανεργία, θα μειώνονταν λίγο κάτω από το μισό. Ο αριθμός των ανέργων που πεινούν, που βρίσκονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία με εισοδήματα κάτω από 160-165 ευρώ το μήνα, θα μειώνονταν δραστικά. Ο όγκος των μισθών σε όλη την οικονομία θα αύξανε κατά 5,582 δις. Οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας το 2014 ήταν 58,363 δις (ΕΛΣΤΑΤ). Οπότε όλοι οι μισθοί θα αυξάνονταν κατά μέσο κατά 9,5%. Η απασχόληση στην μεταποίηση θα αύξανε κατά 154.265 θέσεις εργασίας και το βιομηχανικό προλεταριάτο θα συνέρχονταν σχετικά από την αποψίλωση των τελευταίων χρόνων. Μόνο την περίοδο 2007-2013 χάθηκαν στην μεταποίηση 224.200 θέσεις εργασίας, δηλαδή το 40% του συνόλου. Το ΑΕΠ θα αυξάνονταν το 2014 κατά 22,691 δις που αντιστοιχεί σε αύξηση κατά 12,75% οπότε η πιστοληπτική ικανότητα του κράτους θα είχε αποκατασταθεί. Ταυτόχρονα το κράτος θα εισέπραττε 4, 628 δις από φόρους και εισφορές μειώνοντας αποφασιστικά τα ελλείμματά του και δεν θα σκότωνε όπως τώρα τους μικρομεσαίους παραγωγούς με την υπερφορολόγηση. 

Οι διακομματικές οικονομικές πολιτικές είναι ένα κοινό πρόγραμμα για το σαμποτάρισμα της παραγωγής

Η κάθε ξεχωριστή βιομηχανική επιχείρηση ελάχιστα ενδιαφέρεται φυσικά στον καπιταλισμό για τις ευρύτερες επιδράσεις της βιομηχανίας στην οικονομική και στην κοινωνική ζωή της χώρας στην οποία παράγει. Τη βιομηχανία σαν σύνολο την κρατάει στο ύψος του ειδικού της ρόλου, ως κινητήρα της οικονομίας, η κάθε φορά κυβέρνηση. Αυτή στις περισσότερες σύγχρονες ανεπτυγμένες και γι αυτό σε μεγάλο βαθμό πολιτικά ανεξάρτητες χώρες αποτελεί τον πολιτικό εκπρόσωπο του κεφάλαιου ή αλλιώς το συλλογικό καπιταλιστή της χώρας. Αυτός, σαν κυβέρνηση και σαν κράτος ξέρει ότι ο υλικός άξονας που κρατάει τη χώρα όρθια και σχετικά ασφαλή οικονομικά τα συλλογικά συμφέροντα του κεφαλαίου, όσο ισχυρές και αν είναι οι χρηματιστικές, εμπορικές, τουριστικές κλπ υπηρεσίες, είναι το βιομηχανικό κεφάλαιο.. 

Αντίθετα στην Ελλάδα μετά τα 1985 η πολιτική των κυβερνήσεων των Α. Παπανδρέου, Σημίτη, Καραμανλή του ανηψιού, Γ. Παπανδρέου, Σαμαρά και Τσίπρα είναι να καταστρέφουν συστηματικά τη βιομηχανία, κυρίως το ντόπιο κεφάλαιο, αλλά και το δυτικό που είναι τα εχθρικά κεφάλαια για το ρωσοκινεζικό άξονα τον οποίο οι χρεοκόποι επί δεκαετίες για λογαριασμό αποκλειστικά της Ρωσίας υπηρετούν. Στην προσπάθειά τους να τσακίσουν κάθε μη ρωσοκινέζικο κεφάλαιο οι σιχαμεροί αυτοί συντηρούν και δυναμώνουν τη χρεοκοπία. Έτσι από τη μια βυθίζουν το προλεταριάτο και τους φτωχούς εργαζόμενους, αλλά και μεγάλο μέρος των μεσοστρωμάτων στην ανεργία και στην πείνα και από την άλλη ρίχνουν την ευθύνη αυτής της τραγωδίας στους δανειστές, δηλαδή στην ΕΕ. Έτσι εξαρτούν ευκολότερα τη χώρα από το ρωσοκινέζικο άξονα, δείχνοντας την ΕΕ, ιδιαίτερα το οικονομικό της κέντρο τη Γερμανία, σαν τον κύριο εχθρό της χώρας και το ρωσοκινεζικό άξονα που προκάλεσε την καταστροφή της και τη μετατρέπει σε αποικία της σαν το σωτήρα της. Σε αυτό το δόλιο παιχνίδι κατά της ΕΕ και έμμεσα ή άμεσα υπέρ των ρωσοκινέζων φασιστών πρωταγωνιστεί το ρώσικο τετρακέφαλο κόμμα, δηλαδή η άλλοτε ανοιχτή, άλλοτε πιο καλυμμένη φαιο-«κόκκινη» στρατηγική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ψευτοΚΚΕ-«Χρυσή Αυγή». 

Βεβαίως αυτή η στρατηγική συμμαχία δεν θα μπορούσε να κινείται τόσο απρόσκοπτα αν δεν στήριζαν την σαμποταριστική και ρωσόδουλη πολιτική της τα στενά ηγετικά επιτελεία των στην κύρια πλευρά φιλοευρωπαϊκών στη βάση τους κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ (που άλλαξε το όνομά του για να συμμαχήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ), Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων.

Γι’ αυτό όταν οι κομματικές ηγεσίες μιλάνε στα κανάλια για την έξοδο από τη χρεοκοπία, λένε τα ίδια ψέματα. Διαβεβαιώνουν ότι μπορούν να ισοφαρίσουν τα έξοδα με τα έσοδα, να σταματήσουν τη συσσώρευση του χρέους, να αυξήσουν το ΑΕΠ και να βγάλουν τη χώρα από τη χρεοκοπία. Το μικρό σεντόνι όμως με το οποίο σκεπάζουν τη γύμνια τους δεν φτάνει και έτσι είτε φαίνονται τα πόδια τους, είτε το κεφάλι τους. Όταν το πράγμα ξεφεύγει από την επιφάνεια της οικονομίας, από τις χρηματικές ροές, τη λογιστική δηλαδή, και πάει στην ουσία, ότι το χρήμα που «παράγεται» δεν φτάνει, ότι δηλαδή η παραγόμενη αξία από την παραγωγή είναι μικρότερη από τις υποχρεώσεις και από τα έξοδα για ένα σχετικά ευρωπαϊκό επίπεδο ζωής για τις μάζες, τότε ξεφεύγουν με δυο λέξεις, τις κούφιες λέξεις «επενδύσεις» και «ανάπτυξη», και αυτό αρκεί για τους δημοσιογράφους και τα τηλεοπτικά πάνελ. Ο καθένας μπορεί να δει ότι τα οικονομικά προγράμματα των σαμποταριστών είναι εκθέσεις ιδεών, χωρίς καμιά σύνδεση με την πραγματικότητα της οικονομίας, δηλαδή χωρίς καμιά σχέση με το συνειδητό, παρατεταμένο, πολιτικό βιομηχανικό σαμποτάζ και επομένως χωρίς καμιά απολύτως ουσία. 

ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ ΜΑΚΡΥΣ Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΎ ΣΑΜΠΟΤΆΖ

Ο κατάλογος των εγκλημάτων των σαμποταριστών δεν έχει τέλος. Τα συρτάρια των υπουργείων είναι γεμάτα από ακυρωμένες επενδύσεις εκατοντάδων δις που είναι και οι αποδείξεις ταυτόχρονα του οργανωμένου και παρατεταμένου επί δεκαετίες σαμποταρίσματος κάθε επένδυσης από τις κυβερνήσεις. 

Σαν παράδειγμα: οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν το 2016 δημιούργησαν 111 νέες θέσεις εργασίας (!!!) στους κλάδους των χρηματοοικονομικών, των μεταφορών και επικοινωνιών. Ουσιαστικά επρόκειτο περί εξαγοράς εταιρειών. To 2012 εκδήλωσε ενδιαφέρον για την Ελλάδα η τεχνολογικά παγκόσμια πρωτοπόρα αυτοκινητοβιομηχανία Tesla για μια επένδυση 5 δις (!) και οι σαμποταριστές το έκρυβαν ότι την έδιωξαν ώσπου το ανακοίνωσε η ίδια η εταιρεία. Οι επενδύσεις στη γεωργία το 2015 ήταν μόνο 74 εκατ (!!!) (ΕΛΣΤΑΤ). 

Ο μέσος όρος των γεωργικών επενδύσεων την περίοδο 2009-2015 ήταν 98,71 εκατ όταν ο όγκος της γεωργικής παραγωγής σε τιμές παραγωγού το 2015 ήταν 10,33 δις. Αυτό σημαίνει ουσιαστικό πάγωμα των γεωργικών επενδύσεων επί 6 ολόκληρα χρόνια!

Με ανακοίνωσή της η Κομισιόν το 2016 εκτιμούσε ότι χάθηκαν για την οικονομία 2,9 δις μέχρι το 2015, από τις 35 μεγάλες μεταποιητικές βιομηχανίες, με πάνω από 250 εργαζόμενους η καθεμιά, που έκλεισαν από το 2008 μέχρι το 2015. Και αυτές οι 35 αποτελούν το 25% από το σύνολο των 141 μεγάλων βιομηχανιών . Τα αίτια για την Κομισιόν είναι η υψηλή τιμή του βιομηχανικού ρεύματος και η υψηλή φορολογία που εκμηδενίζουν την ανταγωνιστικότητα των βιομηχανιών. Έτσι εξοντώθηκε όλη η ενεργοβόρα βιομηχανία: χάλυβας, γυαλί, χαρτοβιομηχανία, τσιμεντοβιομηχανία υπέστησαν καταστροφή κλπ με πάνω από 30% κόστος ηλεκτρικής ενέργειας σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους. Στις ενεργοβόρες βιομηχανίες που λειτουργούσαν στη μεσαία τάση της ΔΕΗ το κόστος ήταν 100% μεγαλύτερο από των ανταγωνιστών. Μιλάμε για τιμή ρεύματος με εξασφαλισμένο το θάνατο των επιχειρήσεων. Κι όμως ολόκληρο το αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΔΕΗ ακυρώθηκε. Οι επενδύσεις στα μικρά υδροηλεκτρικά απαγορεύτηκαν στην πράξη. Οι διασυνδέσεις των νησιών σαμποταρίστηκαν με αποτέλεσμα την επιβάρυνση όλων των λογαριασμών της ΔΕΗ με ποσό 700-800 εκατομμυρίων ετησίως για να πριμοδοτείται το υψηλό κόστος ηλεκτροπαραγωγής στα εργοστάσια πετρελαίου στα νησιά, τα τελευταία που απέμειναν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο το επιπλέον κόστος της Κρήτης είναι στα 500 εκατ.

Εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει το πλάνο επαναλειτουργίας 170 εργοστασίων που έκλεισαν και μέχρι σήμερα δεν έχει λειτουργήσει κανένα! Σαμποτάρουν την επένδυση στην Ακαδημία Πλάτωνος 300 εκατ ευρώ, κλείνουν ουσιαστικά την εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική, εμποδίζουν την επένδυση στο Αφάντου της Ρόδου, την πελώρια επένδυση των 8 δις στο αεροδρόμιο του Ελληνικού που μπορεί να δώσει 70.000 θέσεις εργασίας, την ευρωπαϊκή επένδυση του Atalanti Hills που μπορεί να φτάσει, μέσα σε 15 χρόνια, το 1,5 δις με 8000 θέσεις εργασίας. Την επένδυση των 1,2 δις στη Μονή Τοπλού με τοπικό ΑΕΠ 150 εκατ την καθυστερούν εδώ και 20 χρόνια. Την κατέβασαν από τα 1,2 δις στα 267 εκατ και την ένταξαν στο πρόγραμμα στρατηγικών επενδύσεων αλλά δεν έχει σχηματιστεί «ακόμα» με κρατική ευθύνη ο προς έγκριση φάκελος. Δεκάδες άλλες ξενοδοχειακές επενδύσεις σαμποτάρονται σε σημείο να διαπιστωθεί από τη μελέτη της τράπεζας Πειραιώς ότι λείπουν τελικά 5 δις επενδύσεων αυτού του είδους για να ικανοποιηθεί η ζήτηση. 

Τα υδροπλάνα τα σαμποτάρουν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις. Έδιωξαν πριν λίγο καιρό τις ιχθυοκαλλιέργειες στη Σητεία, επένδυση 50 εκατ. ευρώ. Εδώ και χρόνια απαγορεύουν πρακτικά την τουριστική κατοικία. Άνοιξαν σχετικά την κρουαζιέρα όταν βεβαιώθηκαν ότι είναι αδύνατον να τροφοδοτηθούν τα πλοία με κάθε είδους προμήθειες από όπου και προέρχεται το βασικό έσοδο για την εθνική οικονομία. Η αδυναμία τροφοδοσίας οφείλεται στο ότι απαγόρευσαν κάθε αντίστοιχη επένδυση στα λιμάνια υποδοχής, αρνήθηκαν τις επενδύσεις σε όλες τις ξένες εταιρείες κρουαζιέρας που το ζήτησαν, και έδιωξαν έτσι κάθε επενδυτή με το ΠΑΜΕ στις μπουκαπόρτες. 

Σαμποτάρουν την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου καθώς και κάθε άλλη εξόρυξη, όπως το ζεόλιθο όπου ματαίωσαν επένδυση 40 εκ ευρώ. Ο Σημίτης διέλυσε την πετρελαϊκή έρευνα με το επιχείρημα τάχα ότι δεν υπάρχουν υδρογονάνθρακες, όταν όλοι ήξεραν ότι υπάρχουν, και μετά τις επεμβάσεις ειδικών (πχ καθηγητής Φώσκολος) αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι υπάρχουν υδρογονάνθρακες μόλις το 2010 ( μπορούν να υπάρχουν έσοδα 4 δις διαπίστωσε όψιμα ο σαμποταριστής υφυπουργός Μανιάτης του ΠΑΣΟΚ) χωρίς φυσικά να προωθούν μέχρι σήμερα ουσιαστικά την εξόρυξη. 

Όλες οι στρατηγικές επενδύσεις έχουν σαμποταριστεί εδώ και χρόνια. Ο Αχελώος για το πότισμα όλης της Θεσσαλίας και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, κατέληξε σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ θαμμένα σε τσιμέντα. Χωροταξικός νόμος δεν υπάρχει και καμιά επιχείρηση δεν μπορεί να αγοράσει γη γνωρίζοντας με σιγουριά ότι θα της δοθεί η άδεια για εγκατάσταση των δραστηριοτήτων της.

Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Γι’ αυτό αν δεν επικεντρωθεί η πολιτική μάχη στο ότι σαμποτάρονται όλες σχεδόν οι επενδύσεις σε όλους τους τομείς της οικονομίας, η χώρα θα βυθίζεται παραπέρα στον εφιάλτη της χρεοκοπίας της ανεργίας και της πείνας και ο λαός παραπλανημένος από τους ρωσόδουλους και κινεζόφιλους σαμποταριστές θα τα βάζει με την Ευρώπη στήνοντας έτσι την ίδια του την αγχόνη.