Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Για πρώτη φορά ύστερα από το μεθοδικό σαμποτάρισμα δεκαετιών των ερευνών για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, με τελευταίο αυτό της διακοπής από τον Μητσοτάκη των ερευνών που είχαν ξεκινήσει στη Δυτική Ελλάδα και στο Λιβυκό πέλαγος, ο ίδιος αυτός τις ξαναρχίζει με πρωτοφανή πάταγο και τις διαφημίζει στο εξωτερικό σαν το δρόμο για την ενεργειακή σωτηρία της Ευρώπης. Φαινομενικά είναι ανεξήγητο ότι αυτό το κάνει μόλις τώρα, ενώ εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο οι τιμές έχουν υψωθεί στον ουρανό από το ρώσικο στραγγαλισμό. Οι διάφοροι εθνικο-φιλελεύθεροι δημοσιολόγοι έσπευσαν να εκθειάσουν το Μητσοτάκη για την κίνησή του αυτή που θα διασφαλίσει δήθεν την κυριαρχία της Ελλάδας στις ΑΟΖ της κόντρα στην Τουρκία και στο τουρκολιβυκό σύμφωνο ενώ θα σημάνει την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Η αλήθεια βρίσκεται στον αντίποδα της παραπάνω εκτίμησης.

Έχουμε επανειλημμένα γράψει για το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται αυτή τη στιγμή στη γειτονική Τουρκία, τη βρόμικη δηλ. επίθεση των γκιουλενιστών ισλαμοναζί απέναντι στον πρώην σύμμαχό τους Ερντογάν.

Σε πρώτο σχετικό άρθρο μας στην ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ πριν τρεις βδομάδες χαιρετίσαμε το δημοκρατικό κίνημα της πλατείας Ταξίμ ενάντια στο φασιστικό καθεστώς Ερντογάν. Γράψαμε στη συνέχεια ότι υπάρχει κίνδυνος αυτό το κίνημα να προβοκαριστεί από το σοσιαλφασισμό που θα χωθεί μέσα του και θα επιχειρήσει να το διαλύσει, και  ίσως να το μετατρέψει σε εφεδρεία του καθεστώτος.

Αν κανείς δεν γνώριζε πολλά για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και άφηνε την ενημέρωσή του στα βασικά δυτικά και ελληνικά μέσα, θα πίστευε ότι οι Τούρκοι ψηφοφόροι πήγαν στις 16 Απριλίου στις κάλπες και ψήφισαν με το εξής ερώτημα: «Πρέπει να δοθούν υπερεξουσίες στον πρόεδρο Ερντογάν;».

Αν αναζητήσει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα που εδώ και χρόνια μιλάνε τη γλώσσα του πιο πολεμικού εθνικισμού και της αδιαλλαξίας θα διαπιστώσει ότι είναι οι πιο φιλορώσικες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η Ρωσία και η σύμμαχός της Κίνα είναι δύο ιμπεριαλισμοί, που επειδή έρχονται καθυστερημένοι στο τραπέζι της μοιρασιάς του κόσμου και το βλέπουν πιασμένο από τους παλιούς, οικονομικά πολύ ισχυρότερους δυτικούς ιμπεριαλιστές, ακολουθούν το δρόμο που ακολούθησε η χιτλερική Γερμανία και η αυτοκρατορική Ιαπωνία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Το δρόμο του πολέμου, των προσαρτήσεων και της επαναχάραξης συνόρων. Η Ρωσία είναι ο πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης του ρωσοκινεζικού άξονα και η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη μετά το Τρίτο Ράιχ που διαμελίζει χώρες και προσαρτάει τμήματα τους (Γεωργία, Ουκρανία), ενώ η Κίνα αρπάζει τις ΑΟΖ όλων των γειτόνων της. Η αλλαγή συνόρων είναι στη φύση τους, όπως είναι στη φύση των παλιών κατερχόμενων ιμπεριαλιστών η διατήρηση του στάτους κβο. Ετσι ενώ η Δύση αποφεύγει καιροσκοπικά να παίρνει θέση για τη λύση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία για να μην χάσει καμιά από αυτές, η Ρωσία υποδαυλίζει από τα μέσα, τις αντιθέσεις κάθε χώρας ενάντια στην άλλη για να διεισδύει και στις δύο υπονομεύοντας τους παλιούς κυρίαρχους. Τώρα έχει εξαρτήσει και τις δύο. Απλά την Ελλάδα τη θέλει να φαίνεται δυτική γιατί μόνο έτσι μπορεί να κρατάει την Τουρκία έξω από την Ευρώπη και ταυτόχρονα να αποδιοργανώνει και να διασπά τη δεύτερη.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

Πώς και γιατί τα ντόπια τσιράκια του Πούτιν στήνουν το σκηνικό πολέμου στο Αιγαίο. Μοναδικός στόχος τους να βγάλουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ για να τη στείλουν στην πουτινική Ρωσία