Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Α­να­δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω το άρ­θρο για τους βομ­βαρ­δι­σμούς της Γά­ζας του 2009 που δη­μο­σιεύ­τη­κε στο φ. 441-2 της Νέ­ας Α­να­το­λής. Πρόκει­ται για μί­α α­νά­λυ­ση που ε­πα­λη­θεύ­ε­ται α­πό τις ση­με­ρι­νές ε­ξε­λί­ξεις και εί­ναι ε­ξαιρε­τι­κά χρή­σι­μη για την κα­τα­νό­η­σή του ισραηλο-παλαιστινιακού ζητήματος.

Στα χνάρια των παλιών οι νέοι χίτλερ του Κρεμλίνου προωθούν τις θέσεις τους παγκόσμια δουλεύοντας τον αντισημιτισμό μέσα στις μάζες. Σε άρθρο μας που δημοσιεύτηκε τον Ιούλη του 2021 («Το τοπικό και παγκόσμιο δίπολο που συνθλίβει τα δύο έθνη και θρέφει τον αντισημιτισμό-Πώς γίνεται και το Ισραήλ δίνει τόσο πολύτιμα όπλα στους πιο θανάσιμους εχθρούς του») γράφαμε: «Η ανομολόγητη αξίωση για την εξολόθρευση του Εβραίου σαν τέτοιου, που σήμερα κρύβεται πίσω από την αξίωση για την κατάργηση μόνο ενός κράτους στη γη, του «εγκληματικού κράτους των Εβραίων», είναι απλά το πρώτο διεθνές μάθημα και το πρώτο τεστ κανιβαλισμού στο οποίο ο υποβάλει ο ρωσοκινεζικός νεοχιτλερικός άξονας τους λαούς όλης της γης. Την ίδια ώρα ο ίδιος Άξονας και ειδικά ο ηγέτης του, η Ρωσία, κάνουν τα πάντα για να δουλέψουν από τα μέσα και να κακοφορμίσουν όλες τις αρρώστιες της τάξης που διοικεί αυτό το κράτος-καταφύγιο από τις οποίες η χειρότερη και πιο δεμένη με τις πρώτες φάσεις της ύπαρξης σχεδόν κάθε εθνικού κράτους είναι ο επεκτατικός σοβινισμός, η μεγαλοκρατική του αρρώστια. Αυτή είναι η εικόνα που θέλουν οι κανίβαλοι να δίνει το Ισραήλ προς τα έξω. Είναι ο μόνος τρόπος για να κάνουν οι νεοχιτλερικοί το μελλοντικό θύμα τους να μοιάζει με το τέρας που περιγράφουν στις μάζες». Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης Νετανιάχου, της πιο φασιστικής που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα, δείχνει πόσο πολύ έχει δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση ο ανερχόμενος άξονας του πολέμου και του ναζισμού.

Κάθε πόλεμος μετά τις 7 του Οκτώβρη ανάμεσα στο Ισραήλ και σε οποιοδήποτε μέλος του  λεγόμενου  Άξονα  της Αντίστασης είναι δίκαιος από την πλευρά του Ισραήλ. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον επικεφαλής αυτού του μετώπου, το Ιράν των μουλάδων, αλλά και για τα μικρότερα μέλη του όπως τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς και τους Χούθι.

Μία από τις μεγαλύτερες υπηρεσίες που προσφέρει ο αντιδραστικός Νετανιάχου στη χιτλερική Χαμάς είναι ότι με την κτηνώδη αδιαφορία του απέναντι στις ζωές των παλαιστίνιων αμάχων καταφέρνει να περισπά την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης από τα γνήσια ναζιστικά εγκλήματα των δολοφόνων της αντισημιτικής νεοχιτλερικής συμμορίας, στα οποία εγκλήματα συγκαταλέγονται συστηματικοί βιασμοί και ακρωτηριασμοί γεννητικών οργάνων εβραίων γυναικών. Ειδικά στα διεθνή φόρα όπου αλωνίζει η ρωσική ιμπεριαλιστική διπλωματία και ακόμα περισσότερο στις πολιτικές οργανώσεις που πρόσκεινται στην ψευτοαριστερά, η αδιαφορία απέναντι στα δεινά του ισραηλινού λαού και η άρνησή τους να θίξουν την τιμή και υπόληψη των χιτλερικών ινδαλμάτων τους είναι εξοργιστική.

Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει τη βάρβαρη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Πρόκειται για μια επίθεση ναζιστικού αντισημιτικού γενοκτονικού τύπου και όπως και κάθε προηγούμενη υπηρετεί το στρατηγικό στόχο της εξαφάνισης του κράτους και του ίδιου του εβραϊκού πληθυσμού του Ισραήλ.

Αντίθετα από όσα λέει η ίδια η Χαμάς και οι φαιο-«κόκκινοι» φίλοι της σε όλο τον κόσμο η επίθεση αυτή δεν έχει σαν αιτία της, αλλά σαν πρόσχημα την εποικιστική επεκτατική πολιτική που πραγματικά ασκούν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Όχθη, οι ακροδεξιές και πιο επεκτατικές μερίδες της ισραηλινής αστικής τάξης σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και κράτους. Το λέμε αυτό γιατί η Χαμάς είναι ο κύριος παράγοντας που από την εποχή της συμφωνίας του Όσλο τη δεκαετία του 90 με τις μαζικές δολοφονίες ισραηλινών αμάχων εμπόδισε κάθε λύση του Παλαιστινιακού αρνούμενη ανοιχτά την ύπαρξη ισραηλινού κράτους, αλλά έμμεσα και παλαιστινιακού στα σύνορα του 1967, δηλαδή υπονόμευσε τη φιλειρηνική πολιτική υπέρ των δύο κρατών της ώριμης Φατάχ του Αραφάτ και προβόκαρε στη συνείδηση του ισραηλινού λαού, ολόκληρο το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα. Mε τον ίδιο ακριβώς τρόπο βοήθησε την ισραηλινή επεκτατική ακροδεξιά να έρθει πανίσχυρη στην εξουσία, να ανατινάξει οριστικά τη λύση του Όσλο, και το χειρότερο, σταδιακά με την αρπαγή γης και τους αποκλεισμούς των Παλαιστίνιων στη Δυτική Όχθη να εκθέσει την Παλαιστινιακή αρχή σαν ενδοτική απέναντι στο Ισραήλ με αποτέλεσμα να έχει δυναμώσει πολιτικά η Χαμάς όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη (Θα είναι πολύ χρήσιμο να διαβάσουν οι αναγνώστες μας το στρατηγικό κείμενο ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ για το δίπολο Χαμάς-Ισραηλινής ακροδεξιάς που το δημοσιεύουμε στο link https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1332- ).

Η εικόνα που ερχόταν στις τηλεοράσεις ήταν το πιο βασικό μέρος του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς, γιατί σε αυτόν τον πόλεμο νικητής θα ήταν αυτός που θα κέρδιζε τις εντυπώσεις. Η κυρίαρχη πολιτική εικόνα που βγήκε λοιπόν από τον πόλεμο ήταν ότι

Τίποτα το περίεργο δεν υπάρχει με το ότι την ειρήνη στη Γάζα κατάφερε να τη φέρει ο πιο αποκρουστικός όσο και γελοίος τύπος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, καθώς ήδη αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για κάποια αληθινή ειρήνη παρά μόνο για μια εύθραυστη ανακωχή. Η ανακωχή διαφέρει από την ειρήνη στο ότι οι δύο πλευρές δεν έχουν παραιτηθεί από το βασικό στόχο τους που είναι η κάθε μια να εξουδετερώσει την άλλη, και στο ότι ταυτόχρονα διατηρούν τα μέσα για να πραγματοποιήσουν αυτό το στόχο. Τίποτα δεν δείχνει ότι ο «ειρηνοποιός» σκοπεύει να αφαιρέσει αυτά τα μέσα από κάποια από τις δύο πλευρές. Αντίθετα κάνει ότι μπορεί για να τις ενισχύσει να τα διατηρήσουν. Γενικά δεν υπάρχει τίποτα το ανεξήγητο στο ότι ένας υποψήφιος δικτάτορας των ΗΠΑ και κυρίως ένας φίλος και θαυμαστής του Πούτιν, σταματάει προσωρινά έναν πόλεμο στον οποίο και οι δύο πλευρές του τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας, εν προκειμένω η Χαμάς και η κλίκα Νετανιάχου είναι ανοιχτά φιλοπουτινικές. Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά του πόλεμου της Γάζας με τον πόλεμο της Ουκρανίας όπου οι δύο εχθροί ανήκουν σε πραγματικά παγκόσμια ανταγωνιστικά στρατόπεδα όποτε δεν υπάρχει έδαφος για ψεύτικους ειρηνοποιούς σαν τον Τραμπ *.

- Η υποστήριξη στο χιτλερικό γενοκτονικό πογκρόμ της Χαμάς στις 7/10 ο λόγος της απαγόρευσης του "Συνεδρίου για την Παλαιστίνη", και όχι ο δήθεν υπερβολικός ζήλος για τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως απατεωνίστικα λέει ο Βαρουφάκης

- Λύση δύο κρατών σημαίνει καταδίκη του ισραηλινού επεκτατισμού, σημαίνει όμως πρώτα και κύρια καταδίκη του κανιβαλικού αντισημιτισμού

Ο γνωστός μας Γ. Βαρουφάκης και το κόμμα του ανακοίνωσαν χθες ότι το γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών του απαγόρευσε την είσοδο καθώς και κάθε πολιτική δραστηριότητα στη χώρα… ακόμα και μέσω τηλεδιάσκεψης!

    Το Ισραήλ ιδρύθηκε χάρη στο νικηφόρο β΄ παγκόσμιο αντιφασιστικό πόλεμο και την αποφασιστική στήριξη της τότε σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ

 

Δεν υπάρχει ίσως μεγαλύτερη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας από εκείνη που κάνει η ελληνική και η παγκόσμια αντισημιτική ψευτοαριστερά για το Ισραήλ και το Παλαιστινιακό.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει γι’ ακόμη μια χρονιά την παγκόσμια εργατική τάξη χωρίς μαζικά δικά της κόμματα, χωρίς μια κάποια κάπως ενιαία κατεύθυνση, κυρίως χωρίς μια ορατή ελπίδα, για τους περισσότερους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι μες στα μυαλά και στις καρδιές των εργαζόμενων μαζών σε Ανατολή και Δύση επιβιώνουν και σιγοκαίνε σαν μια βαθιά και πανίσχυρη πολιτισμική παρακαταθήκη οι δημοκρατικές και επαναστατικές παραδόσεις των μεγάλων αντιφασιστικών και εργατικών επαναστατικών αγώνων του 20ού αιώνα.

Αυτή είναι μια κατάσταση που κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι για την παγκόσμια εργατιά, ειδικά από το 1980 και μετά, όταν μετά την ΕΣΣΔ έπεσε το τελευταίο κάστρο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, η κόκκινη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και του Χούα Κούο Φενγκ, αλωμένη από τους σοσιαλφασίστες του Τενγκ Σιάο Πινγκ. Η τραγωδία δεν ήταν τόσο η άλωση απ’ τα μέσα των πρώτων νικηφόρων προλεταριακών επαναστάσεων στην ιστορία και η μετατροπή της Ρωσίας και της Κίνας από κέντρα της παγκόσμιας προόδου σε διεθνείς φάρους του φασισμού, της αντεπανάστασης και του πολέμου. Ήταν κυρίως η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας των “κομμουνιστικών” (από τη δεκαετία του 60) κι έπειτα των “μ-λ κομμουνιστικών” (τη δεκαετία του 80) κομμάτων και οργανώσεων σε κάθε χώρα σε πρωτοπορίες του πραξικοπηματισμού, του σοσιαλφασισμού και της αντεργατικής αντίδρασης, σε ακροδεξιά εργαλεία των νέων αστικών τάξεων Μόσχας και Πεκίνου για τη χιτλερικού τύπου κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.