Για το βαθιά ιδεολογικά αντιδραστικό και ιστορικό αναθεωρητικό χαρακτήρα των τέτοιων διεκδικήσεων έχουμε ήδη μιλήσει αναλυτικότερα σε προηγούμενα άρθρα της Νέας Ανατολής (βλ. ΤΑ ΕΝΔΟΞΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ, Η ΑΓΥΡΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ). Εδώ θα αρκεστούμε να επισημάνουμε την πολεμική φύση που δίνει στη συγκεκριμένη διεκδίκησή της η ελληνική πολιτική ηγεσία, κάτι που εκδηλώνεται στην επιμονή τη πάνω όχι απλά στο ζήτημα της κυριότητας των μαρμάρων αλλά και στο ότι αυτή η κυριότητα σημαίνει οπωσδήποτε κλοπή την ώρα που ούτε ελληνικό κράτος υπήρχε, ούτε καν το παραμικρό ενδιαφέρον του νεοελληνικού έθνους εκείνη την εποχή για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η πάγια άρνηση του ελληνικού κράτους να δεχτεί οποιαδήποτε επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα αρκεί αυτό να αναγνώριζε ότι αυτά ανήκουν ή ανήκουν εν μέρει στο Βρετανικό μουσείο και μοιράζονται με την Ελλάδα; «Τα αρχιτεκτονικά γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο ως προϊόν κλοπής. Επομένως, η Ελλάδα δεν μπορεί να αναγνωρίσει οποιοδήποτε δικαίωμα κυριότητας, κατοχής και νομής επ’ αυτών» ανάφερε πρόσφατα η υπουργός πολιτισμού Λ. Μενδώνη στη βουλή. «Η Ελλάδα υποχρεούται συνταγματικά και νομιμοποιείται ηθικά, να αξιώνει την επανένωσή τους, εν ονόματι του δικαίου και της ηθικής τάξης, προκειμένου να αποκατασταθεί η ακεραιότητα του μνημείου», συμπλήρωσε (Σκάι, 27/6). Αν θέλανε πραγματικά να αποκαταστήσουν το μνημείο και όχι να οξύνουν τις σχέσεις με τη Μ. Βρετανία θα αποδέχονταν την πρόταση που τους έγινε τελευταία να έρθουν εδώ τα γλυπτά ως παραχώρηση του Βρετανικού μουσείου και να διεκδικήσουν να μείνουν επ άπειρον με μια ανανεούμενη συμφωνία και να γίνουν επίσης τα ιδανικότερα αντίγραφα στο βρετανικό μουσείο και τα γνήσια να έρθουν εδώ ή οποιονδήποτε άλλο συνδυασμό σαν λύση. Μάλιστα ακριβώς επειδή τελευταία για πρώτη φορά από δεκαετίες άλλαξε θέση το βρετανικό μουσείο και βρήκε έναν τρόπο να έρθουν εδώ τα μάρμαρα σαν δανεισμός, γι’ αυτό η επίσημη Ελλάδα με την παραπάνω δήλωση της Μενδώνη, που της την υπαγόρευσε προφανώς ο Μητσοτάκης, απαίτησε να παραδεχθεί το βρετανικό μουσείο και στην ουσία το αγγλικό κράτος ότι τα έκλεψε. Οι δηλώσεις Μενδώνη αποτελούν την απόδειξη αυτού που λέμε εδώ και πολλά χρόνια, ότι ο Παπανδρέου και η Μερκούρη που εγκαινίασαν την εκστρατεία της επιστροφής των μαρμάρων δεν δίνανε δεκάρα για τον Παρθενώνα αλλά ψάχνανε για έναν λόγο εθνικής ρήξης όχι μόνο με την πιο ατλαντική χώρα της Ευρώπης αλλά κυρίως με μια από τις πιο μαχητικές χώρες της Ευρώπης απέναντι στους φασισμούς, οπότε και απέναντι στον ρώσικο νεοτσαρισμό-νεοχιτλερισμό.
Εδώ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι τη μεγαλύτερη διπλωματική υποστήριξη στο ελληνικό αίτημα την έχει δώσει ως τώρα η φασιστική Κίνα δια στόματος του προέδρου της χώρας Σι σε επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα το 2019. Σήμερα, η ελληνική εκστρατεία για τα μάρμαρα εξελίσσεται σε έναν πραγματικό ψυχρό πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Ενωμένου Βασιλείου με κομβικό σημείο την 22η σύνοδο της Διακυβερνητικής επιτροπής για την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσης της UNESCO στην οποία απομονώθηκε η Μεγάλη Βρετανία, και πάρθηκε για πρώτη φορά απόφαση που έδινε έναν διεθνή χαρακτήρα στο ζήτημα των ελγινείων. Έτσι ο Μητσοτάκης που χαλάει τον κόσμο για να δείξει πόσο δυτικόφιλος είναι προκειμένου να σπρώξει την Τουρκία μια ώρα αρχύτερα στην αγκαλιά της Μόσχας, συνεχίζει την παράδοση προετοιμασίας του ελληνικού λαού για μια βαθιά ιδεολογική και συμβολική σύγκρουση με την αγγλοσαξονική Δύση. Μια νέα εστία σύγκρουσης έχει δημιουργηθεί στα μετόπισθεν της Ευρώπης που αδυνατίζει τις αντιστάσεις της στον νεοχιτλερικό Άξονα και οδηγεί στη διάσπασή της.
Στην εκστρατεία του Μητσοτάκη πρωτοστατούν όπως είναι φυσικό οι νεοναζιστικές δυνάμεις. Διόλου τυχαία είναι αυτές οι δυνάμεις που τάσσονται ωμά με την πλευρά του εισβολέα και διαμελιστή της Ουκρανίας και οι οποίες δεκάρα δε δίνουν για την λεηλασία στην οποία έχουν επιδοθεί οι κατακτητές μεταξύ άλλων και σε πολιτιστικούς θησαυρούς της Ουκρανίας (π.χ. λεηλασία των αρχαιοτήτων του μουσείου της Μελιτόπολης).
Αν το ελληνικό διακομματικό καθεστώς σε επίπεδο κορυφής που πρωτοστατεί στο μόνιμο πια παραγωγικό σαμποτάζ και τώρα αρνείται την ευθύνη της Ρωσίας στην νέα κρίση και μεγάλη φτώχεια που έρχεται ενώ την ίδια στιγμή ρίχνει την κύρια ευθύνη για την οικονομική καταστροφή και εξαθλίωση του λαού μας στη Δύση, καταφέρει και πείσει τον ελληνικό λαό ότι ο πόλεμος που ετοιμάζει γίνεται για την «ψυχή του» και τα δίκαιά του τότε στην Ελλάδα μπορεί να επιστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα αλλά μαζί τους θα έχει έρθει και η πιο άγρια βαρβαρότητα.