Η ΟΑΚΚΕ υποστηρίζει τη βαρυσήμαντη αυτή Διακήρυξη της Ουκρανικής Βουλής το κείμενο της οποίας δημοσιεύουμε παρακάτω σε δική μας μετάφραση στα ελληνικά και καλεί κάθε δημοκρατικό άνθρωπο και συλλογικότητα να κάνει το ίδιο.
Πέρα από τη θέση αρχής η πρακτική πολιτική σημασία της υποστήριξης αυτής της Διακήρυξης βρίσκεται στο εξής ζήτημα: Από τη στιγμή που ο ρώσικος στρατός προχώρησε στον ελιγμό να αναδιπλωθεί από το Βορρά και το κέντρο της χώρας και να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στο Νότο και Ανατολικά για να εγκαινιάσει μια νέα φάση στην εκστρατεία ακρωτηριασμού και κατοχής της Ουκρανίας, άρχισε να εμφανίζεται στον ευρωπαϊκό τύπο και σταδιακά να δυναμώνει η υπόδειξη, άμεση ή έμμεση, στους Ουκρανούς ότι αφού απέσπασαν ήδη μια σημαντική υποχώρηση, αν όχι μια μερική νίκη από τη Ρωσία δεν είναι σωστό να θέλουν να κερδίσουν όλα όσα χάσανε ήδη από το 2014 και έτσι να οδηγήσουν σε μια καθαρή στρατιωτική ήττα οπότε και σε μια πελώρια πολιτική ταπείνωση όχι απλά τον Πούτιν αλλά την ίδια τη Ρωσία. Προχωρώντας παραπέρα τη λογική τους, που συνίσταται στην άρνηση της στοιχειώδους δημοκρατικής θέσης ότι ο ουκρανικός λαός έχει δικαίωμα να πάρει πίσω ολόκληρη τη χώρα του από τους εισβολείς, θεωρούν υπεύθυνες για αυτήν την ουκρανική δήθεν αδιαλλαξία, εκείνες τις δυτικές χώρες, κυρίως τις ΗΠΑ, που κάτω από την πίεση της κοινής τους γνώμης δίνουν όλο και πιο αποτελεσματικά όπλα στην Ουκρανία για να πολεμήσει τον εισβολέα. Τις κατηγορούν ότι είναι αυτές που κυρίως θέλουν τον πόλεμο γιατί αυτές έχουν λόγο να ταπεινώσουν τη Ρωσία επειδή είναι ανταγωνίστρια υπερδύναμη και έτσι ρισκάρουν την πυρηνική της απάντηση οπότε και έναν πυρηνικό τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Όλα αυτά είναι οι ισχυρισμοί της ρώσικης προπαγάνδας αλλά είναι διατυπωμένα από στόματα δήθεν φίλων της Ουκρανίας που κατά τα άλλα καταδικάζουν μετά βδελυγμίας την εισβολή.
Το κεντρικό σημείο στο οποίο χάνουν όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι η φύση του πολέμου που διεξάγει η Ρωσία. Κι αυτός, όπως έχει πει η ΟΑΚΚΕ από την πρώτη του στιγμή, είναι ρατσιστικός και αποικιακός χιτλερικού τύπου αποκλειστικά από την πλευρά του εισβολέα. Αυτό δεν αποδείχθηκε μόνο στα λόγια όταν ο ίδιος ο Πούτιν τον ανήγγειλε ουσιαστικά σαν τέτοιο πριν την εισβολή και όταν λίγες εβδομάδες αργότερα τον επιβεβαίωσε ακόμα περισσότερο σαν τέτοιον το κρατικό Ρία Νοβόστι με το ανατριχιαστικά κυνικό μανιφέστο του, μπροστά στο οποίο οι κλασικοί χιτλερικοί μοιάζουν με σχολιαρόπαιδα (δες σχετικό αρθρο της ιστοσελίδας της ΟΑΚΚΕ). Η φύση αυτού του πολέμου αποδείχθηκε κυρίως στην πράξη, ιδιαίτερα με τις σφαγές στην Μπούτσα και σε μια σειρά άλλες μαρτυρικές πόλεις, όπου όχι μόνο πραγματοποιήθηκε γενοκτονία αλλά γενοκτονία ενός ανεπτυγμένου τρομοκρατικού, ενός σαδιστικού χαρακτήρα.
Μια σημαντική διαφορά των παλιών γερμανών ναζί με τους νέους ρώσους ναζί βρίσκεται στο ότι οι πρώτοι ανέθεσαν το ρόλο του υπανθρώπου, δηλαδή του απόλυτου αντιγερμανού και αντι-Άριου μόνο στον Εβραίο, ενώ οι νέοι ρώσοι ναζί, όπως περίτρανα αποδεικνύει το μανιφέστο του Ρία Νοβόστι και η πρακτική τους, θεωρούν υπάνθρωπο κάθε εχθρό της Ρωσίας. Όπως γράφει το μανιφέτο του τρόμου του Ρία Νοβόστι:
«Παραλλήλως, ένοχο είναι και ένα σημαντικό μέρος των μαζών, που είναι παθητικοί Ναζί, συνεργοί του ναζισμού: αυτοί στήριξαν τη ναζιστική κυβέρνηση και παραδόθηκαν σε αυτή. Η δίκαιη τιμωρία αυτού του τμήματος του πληθυσμού είναι δυνατή μόνο μέσω των αναπόδραστων δυσκολιών ενός δίκαιου πολέμου (...)
Η διάρκεια της αποναζιστικοποίησης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι μικρότερη από μια γενιά, η οποία πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει και να ωριμάσει υπό συνθήκες αποναζιστικοποίησης.
Η ιδιαιτερότητα της σύγχρονης ναζικοποιημένης Ουκρανίας έγκειται στην απάθεια κοπαδιού και στην αμφιθυμία, που καθιστούν δυνατή τη συγκάλυψη του ναζισμού ως επιθυμία για «ανεξαρτησία» και «ευρωπαϊκό» (δυτικό, φιλοαμερικανικό) δρόμο «ανάπτυξης» (στην πραγματικότητα, δρόμο προς τον εξευτελισμό) (...)
Επομένως, η αποναζιστικοποίηση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με συμβιβασμό, με βάση μια φόρμουλα όπως «ΝΑΤΟ όχι, αλλά ΕΕ ναι». Η Δύση συνολικά είναι ο σχεδιαστής, η πηγή και ο χορηγός του ουκρανικού ναζισμού, ενώ οι Δυτικοί φιλοναζί και η «ιστορική τους μνήμη» είναι μόνο ένα από τα εργαλεία για τον εκναζισμό της Ουκρανίας. Ο ουκρανοναζισμός δεν εγείρει μικρότερη αλλά μεγαλύτερη απειλή για τον κόσμο και τη Ρωσία από τον γερμανικό ναζισμό της χιτλερικής εκδοχής».
Μια από τις βασικές εκδηλώσεις της υπανθρωποποίησης του ουκρανικού λαού που τους αντιστέκεται είναι και η διάψευση και ακόμα περισσότερο η αντιστροφή της άμεσης, μαρτυρικά βιωμένης εμπειρίας των θυμάτων της ρώσικης γενοκτονίας. Ενώ δηλαδή οι παλιοί γερμανοί ναζί τουλάχιστον αναγνώριζαν ότι κάψανε τα χωριά που τους αντιστάθηκαν και σκότωσαν τους κατοίκους τους, οι νέοι ρώσοι ναζί καταγγέλλουν το λαό που τους αντιστέκεται ότι ο ίδιος σκοτώνει και βασανίζει τους άμαχους συμπολίτες του για να ενοχοποιήσει τον κατακτητή. Έτσι στο νέο, το ρώσικο χιτλερισμό, η κάθε Εθνική Αντίσταση δολοφονείται διπλά καθώς εξοντώνεται φυσικά αλλά ταυτόχρονα ατιμάζεται σαν φονιάς και βασανιστής του ίδιου λαού της. Τελικά αυτό είναι το νόημα του να κατηγορείται το θύμα σαν ο τέλειος ναζιστής από τον αληθινό ναζιστή. Αυτή η αντιστροφή της είδησης, δηλαδή του γεγονότος, δεν είναι μια μέθοδος για να αλλάξουν οι ρώσοι νεοχιτλερικοί τις συνειδήσεις των πληθυσμών που ηρωικά αντιστέκονται και έχουν μάτια και βλέπουν κι αυτιά κι ακούν, αλλά η ωμή, η επιδεικτική περιφρόνηση της λογικής όλης της υπόλοιπης ανθρωπότητας. Είναι στην ουσία η επίδειξη της απόλυτα κτηνώδους βίας που σκοπεύουν να ασκήσουν οι Ρώσοι νεοχιτλερικοί και οι κινέζοι, οι ιρανοί και όλοι οι άλλοι ακόλουθοί τους σε όλους τους λαούς του κόσμου, και κυρίως στους νέους Εβραίους που είναι οι λαοί των δυτικών, ιδιαίτερα των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Αυτές είναι οι πρώτες προς κατάκτηση και υποδούλωση χώρες με τον κατακτητή-δουλοκτήτη να έχει σαν σημαία του την απελευθέρωση τους από το διεφθαρμένο και «εξευτελιστικό» αμερικανικό πολιτισμό.
Θεωρούμε βέβαιο ότι ένας τέτοιος πόλεμος είναι λογικά αδύνατο να τελειώσει χωρίς μια μεγάλη ήττα των τεράτων που τον καθοδηγούν. Γιατί αυτά δεν μπορούν να είναι «ελεύθερα», δεν μπορούν δηλαδή να «πραγματωθούν» μέσα σε κοινωνίες του σύγχρονου αστοδημοκρατισμού και των κομμουνιστικών αγωνιστικών παραδόσεων, οι οποίες αν και πολιτικά προσωρινά νικημένες, ισχυρά επιζούν μέσα σε αυτές τις κοινωνίες στο πολιτιστικό επίπεδο. Τέτοια τέρατα, που όχι τυχαία είναι απόγονοι των ανατροπέων της κομμουνιστικής επανάστασης και του διαφωτισμού της από τα μέσα, μπορούν να αναπνεύσουν μόνο μέσα στην απόλυτη αντιστροφή κάθε ανθρώπινης κατάκτησης, δηλαδή μέσα σε έναν τεχνολογικά ανεπτυγμένο δουλοκτητικό εφιάλτη στον οποίο θα θριαμβεύει η εξουσία τους.
Αυτή όμως η διαπίστωση για την ανάγκη ενός πολέμου μέχρι το τέλος δεν σημαίνει ότι καλούμε το ουκρανικό έθνος να πολεμάει τους Ρώσους μέχρι δικής του τελικής πτώσης για λογαριασμό της υπόλοιπης Δύσης, ούτε ότι βοηθώντας με κάθε τρόπο την ουκρανική αντίσταση θέλουμε να ρισκάρουμε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο όπως κατηγορεί τους δημοκράτες σε όλο τον κόσμο η ρώσικη προπαγάνδα και οι «ειρηνόφιλοι» φίλοι της.
Σε ότι αφορά την πρώτη κατηγορία: Η ουκρανική αντίσταση δεν θα μπορούσε να σημειώσει τις μεγάλες της επιτυχίες μόνο με τον ηρωισμό και το αίμα της χωρίς τις τρεις μεγάλες προσφορές των δυτικών δημοκρατιών: α) τη φιλοξενία των εκατομμυρίων προσφύγων της, β) τα σύγχρονα όπλα που σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς και βαρύτητα της παρέχουν, και γ) τον παραπάνω ιδρώτα και τις στερήσεις με τις οποίες πληρώνουν οι λαοί τους, ιδιαίτερα η φτωχολογιά, τις οικονομικές κυρώσεις ενάντια στον εισβολέα, ο οποίος ήδη απαντάει με σκληρά ενεργειακά αντίποινα. Για κάθε δημοκράτη και σύμφωνα με το ίδιο το διεθνές δίκαιο, όλες οι χώρες του κόσμου, πόσο μάλλον οι άμεσα πλέον απειλούμενες ευρωπαϊκές, έχουν το δικαίωμα και να κλείσουν τους ουρανούς της Ουκρανίας ακόμα και να επέμβουν και με δικό τους στρατό για να διώξουν τους νεοχιτλερικούς κανίβαλους από το ουκρανικό έδαφος. Αν δεν θεωρούμε σκόπιμη μια τέτοια συμμετοχή είναι μόνο από την άποψη της παγκόσμιας αντιφασιστικής ενότητας ενάντια στο νεοχιτλερικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν. Οι λαοί όλου του κόσμου θέλουν χρόνο για να δουν μέσα από την πείρα τους το είδος του εχθρού που έχουν απέναντί τους οπότε και την αναγκαιότητα ενός τέτοιου μεγάλου πολέμου. Άλλωστε και ο ίδιος ο ουκρανικός λαός πέρασε μια ολόκληρη οκταετία μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και του Ντονμπάς για να ετοιμαστεί πολιτικά και στρατιωτικά για το μεγάλο πόλεμο που δίνει τώρα. Γι αυτό δεν βοηθάει την ενότητά του αντιφασιστικού αγώνα να απευθύνεται η κατηγορία στις ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως αυτές που είναι συντριπτικά εξαρτημένες από τη ρώσικη ενέργεια, ότι είναι συνεργοί της Ρωσίας στην εξόντωση του ουκρανικού λαού επειδή δεν κλιμακώνουν γρήγορα τη βοήθειά τους σε αυτόν με όπλα και μεγαλύτερες οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία. Αλλωστε αν η Ευρώπη και ιδίως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ παρατάσσονταν αμέσως μετά την εισβολή και πολεμούσαν τη Ρωσία κλείνοντας τους ουρανούς στο πλευρό της Ουκρανίας δεν θα γινόταν σαφές ούτε στους λαούς της Ευρώπης, ούτε ακόμα περισσότερο στην πλειοψηφία του πληθυσμού της γης, δηλαδή στους λαούς του Τρίτου Κόσμου, ότι δεν έχουμε στην Ουκρανία έναν πόλεμο ΗΠΑ-Ρωσίας, όπως θέλει να τον παρουσιάζει η Ρωσία και οι φίλοι της, αλλά το δίκαιο πόλεμο μιας μη ιμπεριαλιστικής χώρας ενάντια σε μια υπερδύναμη, όπως τον έδωσαν προηγούμενα τόσες χώρες και λαοί του Τρίτου Κόσμου τόσο ενάντια στη Ρωσία όσο και ενάντια στις ΗΠΑ. Ο λαός της Ουκρανίας, και κυρίως οι ιμπεριαλιστικές χώρες της Ευρώπης, και ιδίως η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη που λέγεται ΗΠΑ, πρέπει να δώσουν χρόνο στους λαούς και τις χώρες του Τρίτου Κόσμου να καταλάβουν ότι αυτός ο πόλεμος τους αφορά γιατί ως τώρα τους έδιναν το μάθημα ότι οι δικοί τους εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι είτε ήταν δευτερεύουσας σημασίας, είτε ακόμα χειρότερα, ότι ήταν αντιδραστικοί επειδή εχθρός τους ήταν η ίδια η ιμπεριαλιστική Δύση.
Σε ότι αφορά τη δεύτερη κατηγορία που απευθύνεται στην ουκρανική αντίσταση και στους δυτικούς υπερασπιστές της από τη Ρωσία, ότι δηλαδή αυτοί με το να μην συμβιβάζονται με τον εισβολέα-κανίβαλο ρισκάρουν έναν τρίτο παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο η απάντηση είναι ότι κανείς σύγχρονος άνθρωπος και κανένα έθνος δεν είναι δυνατό από θέση αρχής να δέχεται να γίνει ισόβιος δούλος ενός εκβιαστή προκειμένου να αποφύγει τον θάνατο. Οσο για την πιθανότητα να πραγματοποιήσει την απειλή της η νεοχιτλερική Ρωσία και να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα σε μεγάλη κλίμακα σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, τη θεωρούμε ασύλληπτα μικρή. Οι σύγχρονοι δουλοκτήτες θα κάνουν έναν παγκόσμιο πόλεμο για να κατακτήσουν την παγκόσμια ηγεμονία αλλά αυτή η ηγεμονία θα είναι εντελώς αδύνατη αν σκοτώσουν όλους τους ανθρώπους που θέλουν να μετατρέψουν σε δούλους. Για το αν πάλι θελήσουν να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά τους τη στιγμή που θα χάνουν τον παγκόσμιο τους πόλεμο, δεν υπήρξε ως τώρα αυτοκτονία μιας ολόκληρης τάξης όταν έχανε πολέμους αλλά το πολύ μόνο μερικών αρχηγών της επειδή ήταν σίγουροι ότι θα απαγχονιστούν από τους νικητές. Γι αυτό το λόγο από τους ναζί λίγοι αυτοκτόνησαν. Όλοι οι άλλοι πρόθυμα παραδόθηκαν.
Δημοσιεύουμε λοιπόν κι εμείς εδώ αυτή τη διακήρυξη που με το αίμα του έχει γράψει ο ουκρανικός λαός και που ξεσκεπάζει σε όλο τον κόσμο, αυτό που τόσο καλά έκρυβε για χρόνια η σοσιαλιμπεριαλιστική Ρωσία, ακόμα και όταν ισοπέδωνε την Τσετσενία, όταν αιματοκυλούσε τη Συρία, και όταν πρωτοτεμάχιζε τη Μολδαβία, τη Γεωργία και την ίδια την Ουκρανία. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο νιώθουν την απειλή ενός νέου χιτλερικού τύπου παγκόσμιου πόλεμου και την ανάγκη της αντίστασης στη νέα βαρβαρότητα.
Η δυνατή καταγγελία της ουκρανικής βουλής πρέπει να ακουστεί σε όλο τον πλανήτη.
<<ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Του Κοινοβουλίου (Βερχόβνα Ράντα) της Ουκρανίας για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε από τη Ρωσική Ομοσπονδία στην Ουκρανία
Εξ ονόματος του ουκρανικού έθνους, το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας ως το μοναδικό νομοθετικό σώμα της Ουκρανίας:
Καθοδηγούμενο από τις διατάξεις της Σύμβασης για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (1948), τους κανόνες του εθιμικού διεθνούς δικαίου και λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου·
Τονίζοντας την υποχρέωση όλων των κρατών βάσει του διεθνούς δικαίου να συνεργάζονται προκειμένου να μπει τέλος στις παραβιάσεις των γενικά αποδεκτών κανόνων του διεθνούς δικαίου, οι οποίοι περιλαμβάνουν την απαγόρευση της γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου·
Λαμβάνοντας υπόψη τις πολυάριθμες δημόσιες δηλώσεις του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως αρχηγού κράτους, Ανώτατο Διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και άλλων αξιωματούχων του ρώσικου κράτους, καθώς και τις αποφάσεις των αρχών όλων των επιπέδων που λαμβάνονται για την υποστήριξη και την εφαρμογή αυτών των δηλώσεων, οι οποίες στο σύνολό τους μαρτυρούν την ύπαρξη επίσημης πολιτικής του ρωσικού κράτους μη αναγνώρισης του δικαιώματος του ουκρανικού έθνους στον αυτοπροσδιορισμό, στην αυτοδιάθεση και, κατά συνέπεια, του δικαιώματός του να υπάρχει·
Λαμβάνοντας υπόψη τη μακραίωνη ρωσική πολιτική της "απο-Ουκρανοποίησης", της απορρόφησης του ουκρανικού έθνους μέσω της στρέβλωσης και του σφετερισμού της ιστορίας του, και των επιτευγμάτων του στους τομείς της επιστήμης, του πολιτισμού και της τέχνης· (*)
Καταδικάζοντας την επίσημη πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας να διαστρεβλώνει την αντίληψη της διακριτής ταυτότητας του ουκρανικού έθνους και της διάθεσης του για ανεξαρτησία, η οποία υλοποιείται μέσω της διάδοσης ψευδών ιδεολογημάτων που βασίζονται στη σκόπιμα αναληθή και χειραγωγική ταύτιση του ουκρανικού πατριωτισμού με το «ναζισμό» ή άλλες μισανθρωπικές ιδεολογίες·
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο υποτιθέμενος σκοπός της νέας φάσης της στρατιωτικής επίθεσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας, η οποία ουσιαστικά χρησιμεύει ως μεταμφίεση για να καλύψει τους πραγματικούς στόχους της ρωσικής επιθετικότητας να καταστρέψει το ουκρανικό έθνος, την ξεχωριστή του ταυτότητα και να στερήσει από το ουκρανικό έθνος το δικαίωμά του για ανεξάρτητη ανάπτυξη·
Λαμβάνοντας υπόψη τα μέτρα που ελήφθησαν για την απαγόρευση της χρήσης της ουκρανικής γλώσσας και των ουκρανικών βιβλίων, την καταστροφή τέτοιων βιβλίων, την άμεση εισαγωγή της εκπαίδευσης στη ρωσική γλώσσα και με τις ρώσικες ιδεολογικές προκαταλήψεις στις περιοχές τις οποίες προσωρινά κατέχει η Ρώσικη Ομοσπονδία·
Σημειώνοντας τον επίμονο και συστημικό χαρακτήρα της πολιτικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας με στόχο τη μαζική εξόντωση του πληθυσμού της Ουκρανίας, την παραβίαση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και την εξάλειψη της κρατικής υπόστασης του ουκρανικού έθνους·
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ενέργειες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά του άμαχου πληθυσμού στο έδαφος της Ουκρανίας διαπράττονται με σκοπό την καταστροφή, εν όλω ή εν μέρει, του ουκρανικού έθνους ως ξεχωριστής εθνικής ομάδας·
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι πράξεις που τιμωρούνται βάσει του διεθνούς δικαίου, ιδίως βάσει των διατάξεων της Σύμβασης για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (1948), περιλαμβάνουν τη διάπραξη γενοκτονίας, συνωμοσία για διάπραξη γενοκτονίας, άμεση και δημόσια υποκίνηση διάπραξης γενοκτονίας, απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας και συνέργεια σε γενοκτονία·
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ενέργειες της πολιτικής ηγεσίας και των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, των αξιωματούχων της και των μέσων μαζικής ενημέρωσης ισοδυναμούν με τις πράξεις που περιγράφονται ανωτέρω·
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας που ισοδυναμούν με πράξεις γενοκτονίας εκδηλώνονται, μεταξύ άλλων, ως εξής:
- Διάπραξη μαζικών φρικαλεοτήτων από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα προσωρινά κατεχόμενα εδάφη (ιδίως στις πόλεις Μπούτσα (Bucha), Ιρπίν (Irpin), Μαριούπολη (Mariupol), σε οικισμούς αστικού τύπου όπως η Μποροντιάνκα (Borodyanka), Χοστομέλ (Hostomel) και πολλές άλλες κατοικημένες περιοχές στο έδαφος της Ουκρανίας), οι οποίες συνίσταντο σε πολυάριθμα περιστατικά δολοφονίας, αναγκαστικής εξαφάνισης, φυλάκισης, βασανιστηρίων, βιασμού, καθώς και βεβήλωσης πτωμάτων·
- Συστηματικές περιπτώσεις εκ προθέσεως θανάτωσης αμάχων και σκόπιμης επιβολής από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας συνθηκών ζωής που προκαλούν σοβαρά δεινά στο ουκρανικό έθνος και έχουν ως στόχο να επιφέρουν την καταστροφή του εν όλω ή εν μέρει, γεγονός που τελικά έχει ως αποτέλεσμα τη φυσική καταστροφή του ουκρανικού πληθυσμού σε πολλούς οικισμούς στο έδαφος της Ουκρανίας, ιδίως μέσω της πολιορκίας οικισμών, της παρεμπόδισης της ανθρωπιστικής βοήθειας και της παρεμπόδισης της απομάκρυνσης αμάχων· τη σύλληψη και τη σκόπιμη καταστροφή υποδομών που καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων·
- Βίαιη μεταφορά παιδιών της Ουκρανίας στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και τη μετεγκατάστασή τους σε ξένο περιβάλλον με στόχο τον αφανισμό του αυτοπροσδιορισμού τους ως Ουκρανών, καθώς και την εκδίωξη από τα σπίτια τους και τη βίαιη μεταφορά στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας χιλιάδων ατόμων που ανήκουν στον άμαχο πληθυσμό της Ουκρανίας·
- Εκτεταμένα περιστατικά πρόκλησης σωματικών και ψυχικών βλαβών στον πληθυσμό της Ουκρανίας, σε εκπροσώπους των ουκρανικών δημόσιων αρχών και της τοπικής αυτοδιοίκησης, σε εκπροσώπους μη κυβερνητικών οργανώσεων και σε άλλους ντόπιους ακτιβιστές, δημοσιογράφους, κληρικούς και άλλες εξέχουσες προσωπικότητες της ουκρανικής κοινωνίας·
- Συστημικές ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας με στόχο να πλήξουν τις συνθήκες ζωής υπολογισμένες έτσι ώστε να επιφέρουν σταδιακή καταστροφή του ουκρανικού έθνους μέσω της υπονόμευσης της οικονομικής ικανότητας και της ασφάλειάς του, όπως εκδηλώνεται με την καταστροφή των οικονομικών υποδομών (καταστροφή των σιταποθηκών, παρεμπόδιση εκστρατειών σποράς, αποκλεισμός εμπορικών οδών, καταστροφή υποδομών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου κ.λπ.)·
Αναγνωρίζοντας ότι οι προαναφερθείσες ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά του πληθυσμού της Ουκρανίας πραγματοποιούνται με σκοπό την καταστροφή του ουκρανικού έθνους, το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας με την παρούσα διακήρυξη:
1. Αναγνωρίζει ως πράξη γενοκτονίας κατά του ουκρανικού έθνους τις ενέργειες που διέπραξαν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της κατά την πιο πρόσφατη φάση της στρατιωτικής επίθεσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
2. Απευθύνει έκκληση στα Ηνωμένα Έθνη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΟΑΣΕ, την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια ξένων κρατών να αναγνωρίσουν την πράξη γενοκτονίας που διέπραξε η Ρωσική Ομοσπονδία κατά του ουκρανικού έθνους, καθώς και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της Ουκρανίας>>.
1 - https://twitter.com/ua_parliament/status/1514652432319528962
2- itd.rada.gov.ua/billinfo/%D0%94%D0%BE%D0%B4%D0%B0%D1%82%D0%BE%D0%BA(eng).pdf(πρέπει να αντιγράψετε το σύνδεσμο για να εμφανιστεί το κείμενο)
(*) Σημείωση δική μας σχετικά με την αναφορά στο κείμενο για τη μακραίωνη ρώσικη πολιτική της «από-Ουκρανοποίησης» που δεν αλλάζει τον απολύτως θετικό χαρακτήρα αυτής της διακήρυξης. Ενώ σωστά αναφέρεται στη συγκεκριμένη παράγραφο ότι επί αιώνες η Ρωσία καταπιέζει εθνικά την Ουκρανία, πιστεύουμε ότι αυτό δεν ίσχυσε στην κύρια πλευρά στην περίοδο ανάμεσα στην Οκτωβριανή Επανάσταση και στην πτώση της μπολσεβίκικης εξουσίας στα 1956, ότι δηλαδή οι αντιθέσεις αυτής της περιόδου που εμφανίζονται σήμερα σαν να είναι ανάμεσα στις δύο χώρες, έχουν κυρίως ταξικά χαρακτηριστικά και γι αυτούς τους λόγους είναι ιδιαίτερα διογκωμένες και παραμορφωμένες.